บทที่ 154

นางเคยทดลอง วิธีการนี้สามารถใช้ได้กับแก้วหลิวหลีเช่นเดียวกัน

กรรมวิธีการปั้นและเผาแก้วหลิวหลีนางสอนช่างฝีมือหลายคนจนเป็นแล้ว แต่ว่าเพื่อป้องกันสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น นางจึงกั๊กขั้นตอนนี้เอาไว้

แม้ว่าวันข้างหน้าช่างฝีมือพวกนี้จะนำวิธีการปั้นและเผาเปิดเผยออกไปก็ไม่เป็นไร แก้วหลิวหลีที่ไม่ได้ผ่านการขัดเงา เทียบไม่ได้กับที่ขัดเงาเลยสักนิด

เฟิ่งเชียนอวี่พยักหน้า “ไม่เลวเลย นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ข้าต้องการ จดสัดส่วนเอาไว้แล้วใช่หรือไม่?”

ช่างฝีมือรีบนำกระดาษพิมพ์เขียวสัดส่วนแผ่นหนึ่งให้นาง “หลังจากผ่านการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง นี่ก็คือสัดส่วนล่าสุดขอรับ”

นางกล่าวด้วยความพอใจ “ได้ ไม่ต้องทดลองต่อแล้ว ใช้สัดส่วนตามนี้แล้วกัน ปั้นและเผาในปริมาณมากตามกระดาษพิมพ์เขียวที่ข้าให้”

“ข้าจะจัดคนให้พวกเจ้าจำนวนหนึ่ง ด้านการตัดก็มอบหมายให้พวกเขาทำ จะได้ประหยัดมากขึ้น”

“ขอรับ พระชายา”

เฟิ่งเชียนอวี่นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ยื่นกระดาษพิมพ์เขียวแผ่นหนึ่งให้เขา “ปั้นและเผาพวกนี้ออกมาก่อน จากนั้นให้หม่าลิ่วส่งไปที่จวนอ๋อง”

สิ่งที่วาดอยู่ในกระดาษพิมพ์เขียว ก็คือแผนผังทรงสี่เหลี่ยมและทรงกลมหลายอัน ขนาดเข