เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 158
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 159
“พูดอีกอย่างหนึ่ง ต่อให้นักฆ่านั่นไม่ใช่พวกเขาเป็นคนส่งตัวไป ก็พุ่งเป้ามาที่ความบาดหมางของพวกเขากับจวนอ๋อง พุ่งเป้ามาที่ครั้งก่อนพวกเขาใช้เรือมังกรมาวางแผนใส่ร้ายจวนอ๋องหก”“ข้าเป็นพระชายาหก ยังต้องเอาของดีเช่นนี้ไปประจบสอพลอท่านผู้นั้น นี่ไม่ใช่เป็นการลดคุณค่าในตัวเองลงหรอกหรือ” นางกลอกตามองบนนี่เป็นรูปแบบความคิดในยุคสมัยใหม่ของเฟิ่งเชียนอวี่ นางแตกต่างจากคนที่นี่ นางไม่ได้ให้ความเคารพต่ออำนาจของจักรพรรดิมากเท่าไหร่นักฮองเฮาในมุมมองของนาง ประการแรกเป็นเพียงแค่ผู้หญิงน่าเกลียดชังเท่านั้น ประการที่สอง สถานะและยศตำแหน่งอันสูงส่งของนางตงฟางจิ่งถูกคำพูดพวกนี้ของนางทำให้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ส่ายหน้า “เจ้าไม่อยากมอบให้ฮองเฮาก็ได้ แต่ต้องมีเหตุผลที่เหมาะสมถึงจะถูกต้อง”“ฮองเฮาอย่างไรก็คือฮองเฮา เจ้าไม่ให้เกียรตินาง ฝ่าบาทก็คงไม่พอพระทัยเช่นกัน”เฟิ่งเชียนอวี่โบกมือ “วางใจเถอะ เรื่องนี้ข้ารู้แน่นอนอยู่แล้ว”เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ตงฟางจิ่งพาเฟิ่งเชียนอวี่เข้าวังหลวง เพื่อมอบของขวัญให้ฮ่องเต้”ฮ่องเต้เทียนหยวนได้ยินว่าพวกเขามาก็มีความประหลาดใจเล็กน้อย “ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ”ทั้งสองคนเดิ
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 160
“ถ้าหากร้านค้าของเจ้ากิจการดีเกินไป จวนตระกูลเฟิ่งเกิดริษยาขึ้นมา ออกมาพูดว่านี่คือสิ่งที่สืบทอดมาจากจวนตระกูลเฟิ่ง ให้เจ้าส่งมอบวิธีการทำออกไป เจ้าจะทำอย่างไร?”เฟิ่งเชียนอวี่เบิกตากว้างอ้าปากค้าง “พวกเขาจะหน้าหนากันขนาดนี้เชียวหรือ? เหตุผลไร้สาระแบบนี้ฟังไม่ขึ้นหรอกกระมัง? ผู้ใดจะเชื่อ?”“เพราะเหตุใดถึงไม่เชื่อ? คนที่ริษยาร้านของเจ้าจะต้องเชื่อ คนที่หวังให้เจ้าเปิดร้านต่อไปไม่ได้ก็จะต้องเชื่อเช่นเดียวกัน”“หรือพูดอีกอย่าง เจ้าคุณหนูแห่งจวนตระกูลเฟิ่งผู้ไม่เคยออกไปพบปะกับผู้คน จะไปอ่านหนังสือประหลาดจากที่ไหน? หากจวนตระกูลเฟิ่งโต้แย้งขึ้นมาแบบนี้จริง ๆ ก็ไม่ถือว่าฟังไม่ขึ้น อีกอย่าง...”ตงฟางจิ่งกล่าวด้วยความหมายล้ำลึก “เมื่อเทียบกับเงินก้อนใหญ่ หน้าหนามีผลอะไร?”เฟิ่งเชียนอวี่ “...”เมื่อเป็นแบบนี้ ตัวอย่างที่เขาหยิบยกมาทำให้เฟิ่งเชียนอวี่ยอมแพ้เรื่อง ‘สิทธิบัตร’ ของแก้วหลิวหลีกับกระจกได้สำเร็จถึงแม้ว่า ในใจของนางจะรู้สึกเสมอว่า ที่ตงฟางจิ่งไม่ให้นางข้องเกี่ยวกับของสองสิ่งนี้ ไม่เพียงเพราะเหตุผลเหล่านี้เท่านั้น จะต้องยังมีเหตุผลอื่นอยู่อีกอย่างแน่นอนแต่นางเองก็คิดไม่ออกเช่นก
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 161
หลังจากเฟิ่งเชียนอวี่ได้รับคำขวัญแล้ว ตงฟางจิ่งกล่าวอีกว่า “เสด็จพ่อ หม่อมฉันได้เตรียมเครื่องแก้วหลิวหลีหนึ่งชุดไว้ให้เสด็จแม่ด้วยเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”“แต่วิธีการทำกระจกค่อนข้างซับซ้อน วัสดุก็หาได้ค่อนข้างยากเช่นเดียวกัน ดังนั้นทั้งหมดจึงมีเพียงสองบานเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”“เสด็จพ่อหนึ่งบาน ที่เหลืออีกหนึ่งบาน หม่อมฉันอยากจะมอบให้แก่พระชายา ไม่ทราบว่าเสด็จแม่จะถือสาหรือไม่ อย่างไรขอให้เสด็จพ่อช่วยหม่อมฉันอธิบายให้ชัดเจนด้วยพ่ะย่ะค่ะ”เฟิ่งเชียนอวี่ที่อยู่ด้านข้าง ก็ให้ความร่วมมือโดยการทำท่าทางขวยเขินฮ่องเต้เทียนหยวนอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก กล่าวอย่างอารมณ์ไม่ดี “เจ้าเด็กคนนี้ เพื่อเอาใจภรรยาของตนเองแล้ว ไม่สนใจแม้แต่เสด็จแม่ของเจ้าแล้ว”ตงฟางจิ่งกล่าวเสียงเรียบ “หม่อมฉันเอาอกเอาใจพระชายา เป็นเรื่องปกติ เสด็จพ่อก็เอาอกเอาใจเสด็จแม่ได้เช่นเดียวกัน ประทานกระจกบานนี้แก่เสด็จแม่พ่ะย่ะค่ะ”“เสด็จแม่คงจะยิ่งดีพระทัย กว่าหม่อมฉันที่เป็นถวายแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้เทียนหยวนสะอึกทันที กระจกที่ล้ำค่าขนาดนี้ ตอนนี้มีทั้งหมดแค่สองบาน ตัวเขาเองยังส่องไม่พอเลย แน่นอนว่าไม่ยินดีจะยกให้ใคร“แค่กแค่ก
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 162
เมื่อเต๋อเฟยได้รับข่าว ก็รีบออกจากวังโดยไม่สนใจอะไรทันที“เย่าเอ๋อร์...”เต๋อเฟยสวมชุดฝ่ายใน บนใบหน้าที่แต่งหน้าอย่างประณีตเต็มไปด้วยความร้อนใจ พาคนพุ่งเข้าไปในห้องนอน พ่อบ้านขวางเอาไว้ไม่อยู่“โอ๊ย...”ทันทีที่เต๋อเฟยเดินเข้ามา แวบแรกก็เห็นท้องที่นูนขึ้นมาของลูกชายตนเอง ร้องเสียงแหลมด้วยความตกใจบรรดาหมอมอนางกำนัลที่อยู่ด้านหลัง ก็ตกใจจนตะลึงไป“นี่ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ท่านอ๋องสามเป็นอะไรไป?”เต๋อเฟยได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว สะกดความตกตะลึงในก้นบึ้งของหัวใจลงไป รีบสาวเท้าเดินไปที่ข้างเตียง จ้องมองท่าทางที่ทรมานของลูกชายตนด้วยความสงสารจับใจนางค้อนพ่อบ้าน “ท่านอ๋องสามเป็นอะไรไป? เหตุใดร่างกายจึงกลายเป็นแบบนี้? ปกติพวกเจ้าดูแลกันยังไง?”พ่อบ้านรีบคุกเข่าลงไปทันที “พระนางได้โปรดไว้ชีวิตด้วยขอรับ เมื่อหนึ่งเดือนกว่า ๆ ก่อนท่านอ๋องรู้สึกว่าร่างกายไม่ค่อยสบาย อีกทั้งมักจะรู้สึกหิวบ่อย ๆ”“ตอนนั้นเชิญท่านหมอมาแล้ว ท่านหมอกล่าวว่าอาจจะเป็นเพราะกินมากเกินไป จึงทำให้ท้องไส้ไม่สบายขอรับ”“ตอนนั้นท่านอ๋องก็ไม่ได้วางใจ แต่เมื่อวันเวลาค่อย ๆ ผ่านเลยไป อาการของท่านอ๋องก็ไม่ดีขึ้นเ
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 163
เฟิ่งเชียนอวี่ประหลาดใจเล็กน้อย “ไม่ใช่หรอกกระมัง คำพูดไปเรื่อยของข้าจะแม่นขนาดนี้เลยหรือ”ก่อนหน้านี้นางพูดว่าเป็นไปได้ที่ตงฟางเย่าใกล้จะตายแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้หาท่านหมอจนต้องมาถามถึงยันที่นี่ตงฟางจิ่งกล่าวขึ้นมาอย่างช้า ๆ “สามารถทำให้ตงฟางเย่ามาหาถึงจวนอ๋องหกได้ ดูท่า อาการป่วยคงจะแก้ได้ยากแล้ว” ในระหว่างที่พูดก็หันไปมองเฟิ่งเชียนอวี่เฟิ่งเชียนอวี่แค่นเสียงหัวเราะทันทีตงฟางจิ่งเข้าใจทันที กล่าวกับพ่อบ้าน “บอกไปเลยว่านักพรตเฟิงออกจากจวนไปแล้ว เวลากลับไม่แน่นอน”“ขอรับ”เฟิ่งเชียนอวี่ยิ้มมุมปาก มือทั้งสองข้างเท้าคาง “เรื่องนี้บอกเหตุผลให้พวกเราได้หนึ่งข้อ ไม่ว่าเมื่อไหร่ตอนไหนก็อย่าได้ไปล่วงเกินท่านหมออย่างเด็ดขนาด โดยเฉพาะ ท่านหมอที่มีความสามารถล้นเหลือ”ตงฟางจิ่งจ้องมองท่าทางที่มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบา ๆ พร้อมกับส่ายหน้าไปมาเฟิ่งเชียนอวี่ไม่ได้นำเรื่องนี้มาใส่ใจ ยุ่งเรื่องการเปิดร้านค้าของตนเองต่อไปประเภทสินค้าที่นางจัดเตรียมตอนนี้กำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ แค่ต้องการผลิตให้ได้ตามจำนวนที่วางเอาไว้ หลังจากที่การฝึกปรือฝีมือข
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 164
ตงฟางเย่า จะเป็นอย่างที่ว่างั้นหรือ?เฟิ่งเชียนอวี่อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว แต่ว่าก็ไม่ถูกภาวะเพศกำกวมเรียกอีกอย่างว่าโรคหยินหยาง หยินหมายถึงผู้หญิง หยางหมายถึงผู้ชายภาวะเพศกำกวมส่วนใหญ่ ถ้าไม่ใช่ท่อนเป็นผู้หญิง ท่อนล่างเป็นผู้ชาย หรือไม่ก็กลับกันตงฟางเย่าเป็นถึงองค์ชาย ร่างกายท่อนบนมีปัญหาหรือไม่ ตอนเกิดน่าจะดูออกถึงจะถูกในยุคสมัยโบราณ การเกิดของภาวะเพศกำกวม ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้านธรรมดาหรือว่าเชื้อพระวงศ์ ต่างถูกเรียกว่าเป็นทารกในครรภ์ผิดปกติ ไม่สามารถมีชีวิตรอดได้จิ๊ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?ตงฟางจิ่งจ้องมองสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องของนาง อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย “พระชายา ด้วยฝีมือทางการแพทย์ระดับความรู้ลึกซึ้งของเจ้า ผู้ชายตั้งครรภ์ เป็นไปได้หรือไม่?”เฟิ่งเชียนอวี่โบกมือ กล่าวอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน”ผู้ชายปกติคนหนึ่ง เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาที่จะตั้งครรภ์ได้ มีฟังก์ชันแบบนั้นที่ไหนกันล่ะจะตั้งท้องยังไง? คิดว่าตัวเองเป็นไส้เดือนหรือไง? เป็นได้ทั้งเพศชายและหญิง สามารถสืบพันธุ์ได้ด้วยตัวเองอย่างนั้นหรือสำหรับภาวะเพศกำกวม นั่นไม
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 165
“ถ้าหากเป็นสตรีละก็ สามารถให้เสวยยาทำแท้งได้ แต่ถ้าหากเป็นบุรุษ คือว่า กระหม่อมเองก็ไม่รู้ว่าควรจะต้องทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ”“อย่างไรเสียบุรุษและสตรีมีความแตกต่าง ยาทำแท้งนี้ฤทธิ์ยารุนแรง ประกอบกับที่อายุครรภ์ของท่านอ๋องไม่น้อยแล้ว หากเสวยยาอย่างสะเพร่า แม้จะส่งผลเสียต่อร่างกายเพียงเล็กน้อย แต่เกรงว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลง”การเปลี่ยนแปลงที่ว่า พูดตรง ๆ ก็คือเกรงว่าหากดื่มยาลงไป ตงฟางเย่าถึงแก่ชีวิต หมอหลวงอย่างพวกเขาคงจะแบกรับความรับผิดชอบแบบนี้ไม่ไหว ดังนั้นถึงได้ขี้ขลาดตาขาว ทำอะไรไม่ถูกฮ่องเต้เทียนหยวนค่อย ๆ หลับตาลง รู้สึกปวดหัวเป็นอย่างยิ่งพูดตามความจริง เขาเป็นถึงฮ่องเต้แห่งแคว้นตงเยว่ที่สง่าผ่าเผย แต่ให้กำเนิดลูกชายแบบนี้ เขารู้สึกอับอาย นี่ช่างเป็นเรื่องที่น่าอับอายขายหน้าจริง ๆ ในใจของฮ่องเต้เทียนหยวน ตงฟางเย่าในเวลานี้ไม่นับว่าเป็นลูกชายของเขาแล้ว แต่เป็นจุดด่างพร้อยของเขาขุนนางระดับสูงหลายคนที่เอาแต่เงียบมาตลอดหลายคนมองหน้ากันไปมา เสนาบดีกรมโยธาธิการก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว กล่าวอย่างนอบน้อม “ทูลฝ่าบาท กระหม่อมมีอะไรอยากจะกล่าว”ฮ่องเต้เทียนหยวนกล่าวอย่างเย็นชา “ว่าม
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 166
นางปรนนิบัติฮ่องเต้เทียนหยวนมานานหลายปีขนาดนี้ ย่อมเข้าใจอุปนิสัยของฮ่องเต้เทียนหยวนฮ่องเต้เทียนหยวนไม่ได้ตำหนิอัครเสนาบดีเฟิ่งทันที เห็นได้ชัดว่าในใจยอมรับข้อคิดเห็นแบบนี้แล้ว เต๋อเฟยจะอดทนต่อผลลัพธ์เช่นนี้ได้อย่างไร“ร้องไห้ทำไม เราทุกข์ใจมากพอแล้ว”“ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะให้เราทำอย่างไร? เจ้าสามมีสภาพเช่นนั้น ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นบุรุษหรือสตรี เจ้าอยากจะให้แคว้นตงเยว่ของข้าเป็นจุดอ่อนที่น่าขันของแคว้นอื่นหรือไร?”สีหน้าของฮ่องเต้เทียนหยวนดูแย่ กล่าวด้วยอารมณ์ไม่ดี“อีกอย่าง เรายังไม่ได้พูดว่าจะให้เจ้าสามไปตาย เจ้าร้องไห้อย่างโศกเศร้ากลางวันแสก ๆ ทำไมกัน?”การจัดการเรื่องของตงฟางเย่า ก็ไม่ใช่มีเพียงวิธีที่ต้องเอาชีวิตเขาเพียงวิธีเดียว แต่ผลลัพธ์สุดท้าย สถานะองค์ชายของเขา เกรงว่าจะรักษาเอาไว้ไม่ได้แล้วถ้าหากเป็นเช่นนี้ ก็นับว่าไร้ประโยชน์ไปโดยสิ้นเชิงฮ่องเต้เทียนหยวนหันหน้ามองหมอหลวง ขมวดคิ้วกล่าวทันที “รีบใช้ยา”ตอนนี้เขาไม่อยากจะเห็นท้องที่ใหญ่ราวกับลูกบอลนั่นของตงฟางเย่าแม้แต่อีกนิดเดียว ยิ่งเห็นก็ยิ่งว้าวุ่นใจ“ไม่ได้”เต๋อเฟยรีบโต้แย้ง“ฝ่าบาท ไม่ได้เพคะ ก่อนหน้านี้หมอหลว
บทล่าสุด
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 170
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 169
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 168
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 167
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 166
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 165
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 164
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 163
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 162
