เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 556
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 557
กู้หว่านเยว่ยิ้มไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก ครุ่นคิดภายในใจ เจ้าลืมไปแล้วใช่หรือไม่ ในอดีตเจ้าเองก็เป็นพวกคลั่งรักคนหนึ่ง“เมิ่งเหยียน รบกวนเจ้าดูแลแล้ว”กู้หว่านเยว่นวดหน้าผากของตนอย่างอ่อนล้า หลายวันนี้งานที่ต้องทำภายในเจดีย์หนิงกู่มีมากเกินไปแล้ว“วางใจได้ ยกให้ข้าเถอะ”ลั่วยางมองสีหน้ากู้หว่านเยว่อย่างสงสารแวบหนึ่ง ถามอย่างกังวล “เห็นสีหน้าท่านไม่ดี มิสู้ให้ข้าจับชีพจรสักหน่อย?”กู้หว่านเยว่กำลังตั้งครรภ์ ไม่อาจละเลยได้นับตั้งแต่ล่วงรู้วิชาแพทย์ของกู้หว่านเยว่ ลั่วยางเลื่อมใสนางด้วยใจจริง อีกทั้งยังไม่หวังให้นางเป็นอะไร“ก็ได้”กู้หว่านเยว่ตรวจชีพจรของตนยามว่าง แต่นางย่อมเข้าใจว่าหมอไม่รักษาตนเองหลักการนี้วิชาแพทย์ของลั่วยางไม่เลว ให้นางดูอาการก็มั่นใจมากยิ่งขึ้น“ขอมือให้ข้า”ลั่วยางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา นิ้ววางบนข้อมือกู้หว่านเยว่ สีหน้าตกตะลึง“ชีพจรนี้...”“เป็นเช่นไร?”กู้หว่านเยว่ยังไม่ทันเปิดปาก ซูจิ่งสิงก็เร่งถามออกไปแล้ว กังวลกู้หว่านเยว่และลูกจะอาการไม่ดีลั่วยางมีเหงื่อผุด ซูจิ่งสิงเป็นฝ่ายพูดกับนางก่อนเป็นคำรบแรกสบสายตาเย็นชาคู่นั้น นางรีบพูด“เด็กแข็งแรงมีชี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 558
“หากฮูหยินพาข้าไป ข้าจะต้องสามารถช่วยฮูหยินได้แน่”กู้หว่านเยว่เพียงแปลกใจอยู่บ้าง กงซุนฉิงถึงขั้นยินดีติดตามนางไปยังเจดีย์หนิงกู่แท้จริงแล้วนอกจากกงซุนฉิง กงซุนจ่างเย่เองก็อยากไปด้วย เพียงแต่เขานึกได้ว่าบัดนี้ตนเองกลายเป็นคนพิการคนหนึ่ง เก้อกระดากเกินกว่าจะเอ่ยปากออกไปหลังดึงสติกลับมาแล้ว นางพยักหน้าอย่างอ่อนโยน “ได้”“แต่เวลากระชั้นชิด พวกเราต้องล่วงหน้าเดินทางไปก่อนหนึ่งก้าว”กงซุนฉิงรีบพูดอย่างรู้ความ “เรื่องนี้ไม่เป็นไร ข้ายังต้องอยู่นับจำนวนนักรบหมาป่าและม้าศึก สามวันให้หลังจะออกเดินทางตามพวกท่านไป”“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้แล้ว”ลงท้ายกงซุนฉิงก็เป็นสมบัติล้ำค่าของสกุลกงซุน กู้หว่านเยว่กังวลนางจะได้รับบาดเจ็บ ตั้งให้ชิงเหลียนและองครักษ์จันทราอยู่ต่อ เพื่อคุ้มครองกงซุนฉิงระหว่างเดินทาง“ฮูหยิน นายท่าน วางใจได้ พวกเราจะดูแลคุณหนูฉิงอย่างดี”“รบกวนพวกเจ้าแล้ว”กงซุนฉิงประกบมือให้องครักษ์จันทราคนเหล่านี้ล้วนเป็นองครักษ์ส่วนตัวของกู้หว่านเยว่ แม้ว่าฐานะเป็นบ่าวรับใช้ แต่ตำแหน่งกลับไม่ต่ำ ย่อมต้องเกรงใจสักหน่อยเจียงเฟิ่งสูงราวหนึ่งเมตรแปดมองความสูงเท่ามันฝรั่งของกงซุนฉิงแวบ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 559
ภายในราชสำนัก เหล่าขุนนางต่างมีสีหน้าฝืดเฝื่อน กล่าวรายงานภัยพิบัติแต่ละแห่ง“ฝ่าบาท บัดนี้ภัยพิบัติทุกแห่งร้ายแรงเพียงนี้ เป็นช่วงเวลาต้องการเงิน มิอาจทนทุกข์ต่อไปได้อีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ขุนนางอาวุโสคนหนึ่งกราบบังคมทูลอย่างลังเล เขาอยากเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้อย่าเพิ่งโจมตีเจดีย์หนิงกู่ นำกำลังเงินทั้งหมดมาบรรเทาทุกข์ครุ่นคิด ไม่กล้าเอ่ยปากฮ่องเต้สนใจเพียงความสนุกครึกครื้นมาโดยตลอด นับตั้งแต่เงินในคลังส่วนพระองค์ถูกปล้นไป ก็เริ่มใช้ท้องพระคลังหลวงมาปรับปรุงก่อสร้างวังหลวงขุนนางใหญ่คุ้นชินกับการเอาใจฮ่องเต้เอ่ยว่า “ไม่ว่าท้องพระคลังหลวงกระเบียดกระเสียรเยี่ยงไร ก็ไม่สามารถหยุดปราบกบฏได้”เขาเปล่งเสียงดังขึ้น “ซูจิ่งสิงบังอาจเพียงนี้ ขวัญกล้าก่อกบฏอย่างเป็นความลับที่เจดีย์หนิงกู่ ภายภาคหน้าอาจเกิดปัญหาร้ายแรงตามมาได้พ่ะย่ะค่ะ!”หากกู้หว่านเยว่อยู่ที่นี่ จะต้องตกตะลึงเมื่อพบว่า คนพูดก็คือขุนนางชั่วเจียงเต๋อจื้อที่พาทหารไปยึดทรัพย์จวนเจิ้นเป่ยอ๋องในตอนนั้นหลังเขาเหยียบย่ำซูจิ่งสิงขึ้นสู่ตำแหน่งได้ บัดนี้ก็เป็นขุนนางระดับสามแล้ว“หากฝ่าบาทสามารถเชื่อพระทัย กระหม่อมยินดีนำทัพไปตัดหัวซูจิ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 560
“ครั้งนี้ไม่สามารถโอนอ่อนผ่อนตามปล่อยให้คนชั่วกำเริบเสิบสานได้อีกแล้ว ในเมื่อเขาปฏิเสธน้ำพระทัยของฝ่าบาท เช่นนั้นฝ่าบาทก็อย่าได้มีเมตตาต่อเขาอีกเลย ส่งคนไปฆ่าเขาโดยเร็วเถอะเพคะ” ฮองเฮาเอ่ยปากเร็วรี่มู่หรงถิงแปลกใจอยู่บ้าง “ปกติแล้วเจ้าไม่เคยถามเรื่องภายในราชสำนัก ยิ่งไปกว่านั้นไม่ว่าเราฆ่าใคร เจ้าก็เกลี้ยกล่อมแล้วเกลี้ยกล่อมอีกมิใช่หรือ? เหตุใดครั้งนี้เด็ดขาดเพียงนี้เล่า?”“หม่อมฉันเพียงกังวลฝ่าบาทเพคะ ครั้งก่อนฝ่าบาทปล่อยเขาไปแล้วหนึ่งครั้ง หากยังมีเมตตาต่อเขาอีก น่ากลัวว่าอาจเกิดเหตุวุ่นวายขึ้นได้”สีหน้าฮองเฮาไม่เป็นธรรมชาติ แต่ถูกนางปกปิดไว้อย่างดี กลับมามีสีหน้าอ่อนโยนอ่อนแออย่างว่องไว“หม่อมฉันกังวลราชอาณาจักรของฝ่าบาทจะถูกคนเช่นนี้ทำลาย ดังนั้นจึงขอให้ฝ่าบาทประหารคนชั่ว จะมีเมตตาต่อเขาอีกครั้งไม่ได้แล้ว”พูดถึงตรงนี้ นางหันหน้า จงใจปล่อยน้ำตารินไหลลงมาหนึ่งหยด พูดอย่างเจ็บปวด“หากรู้ตั้งแต่แรกว่าจะเป็นเช่นนี้ ครั้งก่อนยามฝ่าบาทต้องการฆ่าเขา หม่อมฉันก็สมควรให้ฝ่าบาททำตามพระประสงค์ของพระองค์เองฝ่าบาท ตอนนี้หม่อมฉันเสียใจภายหลังยิ่งนัก เมื่อแรกยามเหล่าขุนนางขัดขวางพระองค์
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 561
“เหลือเพียงที่สุดท้ายเท่านั้น”กู้หว่านเยว่ถือแผนที่ สถานที่สุดท้ายนี้คือเหมืองทองคำ เมื่อหันกลับมา นางก็เห็นว่าสายตาของซูจิ่งสิงดูมืดมน“ท่านพี่?”ซูจิ่งสิงรู้สึกตัวอย่างรวดเร็ว เริ่มอธิบายทันที“น้องหญิง ข้าไม่ได้ตั้งใจจะเสียสมาธิ เพียงสงสัยว่าเป้าหมายต่อไปของหญิงลึกลับคนนั้น คือจินอ๋องหรือเปล่า”หากเป็นจริงดังที่กงซุนหงพูด หญิงลึกลับคนนั้น คงเป็นทายาทหนานหลี่อ๋องเป้าหมายต่อไปของนาง คงจะเป็นจินอ๋อง คนที่สามที่เข้าร่วมโจมตีหนานหลี่อ๋อง“คลังสมบัติส่วนตัวสุดท้ายของมู่หรงอวี้ ดูเหมือนจะอยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำ”เหอตงอุดมไปด้วยแร่ มีเหมืองมากมายนับไม่ถ้วน“ไปที่คลังสมบัติส่วนตัวของมู่หรงอวี้ก่อน”ซูจิ่งสิงสงบลง เขาไม่สนิทกับจิ้นอ๋อง แต่กลับพุ่งเข้าไปบอกเรื่องนี้กับอีกฝ่ายต่อหน้า อนาคตอาจเป็นปัญหาได้คาดว่าอีกฝ่ายคงจะไล่เขาออกมา ไม่ก็แจ้งศาลให้มาจับตัว“เอาล่ะ ไปที่เหมืองของมู่หรงอวี้กันก่อนเถอะ”ทั้งสองจอดเฮลิคอปเตอร์ในพื้นที่เปิดโล่งด้านนอกเหมือง จากนั้นกู้หว่านเยว่ก็โบกมือ เก็บเฮลิคอปเตอร์เข้าไปในมิติ และพาซูจิ่งสิงไปที่เหมือง“ข้างหน้ามีหมู่บ้านอยู่ ไปดูกันเถอะ”แม้ว่า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 562
“เหมืองอะไรหรือ? ข้าไม่รู้หรอกเจ้าค่ะ”เห็นได้ชัดว่าป้าเก่อกำลังซ่อนอะไรบางอย่างไว้ ทั้งนางยังกลัวมากจนเผลอเทน้ำร้อนหกลงพื้นโชคดีที่ซูจิ่งสิงมือไวตาเร็ว จับอ่างน้ำร้อนเอาไว้ทัน“ข้ากับภรรยาก็แค่สงสัยเลยอยากถาม ไม่ต้องตื่นตระหนกขนาดนั้น”ซูจิ่งสิงเดินเข้าไปในห้องโดยถืออ่างน้ำร้อนไว้ในมือ ส่วนป้าเก่อหันหลังกลับไปด้วยความตื่นตระหนกทั้งสองมองหน้ากัน เข้าใจตรงกันโดยปริยายก่อนจะมองเห็นป้าเก่อเดินไปที่ลานข้างๆ“เป็นอย่างไรบ้าง? สองคนนั้นถูกเจ้าทำให้สลบหรือยัง?”ชายสูบบุหรี่คนหนึ่งกล่าว“ยังเลยเจ้าค่ะๆ หนึ่งในนั้นคือหญิงตั้งครรภ์ พวกเขาระวังตัวกันมาก”ป้าเก่อเล่าเรื่องที่ทั้งสองสืบหาข่าวเหมืองออกมาอย่างลังเล“คงไม่ใช่ว่าเบื้องบนส่งคนมาก่อปัญหาหรอกนะ?”“จะเป็นไปได้อย่างไร? เหมืองของเราถูกซ่อนไว้มิดชิด และทุกครั้งก็เลือกลงมือเฉพาะคนที่เดินผ่านไปมา ไม่มีใครรู้เรื่องนี้แน่นอน”ชายคนนั้นหยิบผงยาออกมาหนึ่งห่อ พูดออกมาอย่างไม่เห็นด้วย“เจ้าใส่ยานี้ในอาหารของพวกเขา ผู้ชายยกให้คนของข้า ส่วนผู้หญิงพาเข้ามาในห้องข้า”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงนอนฟังอยู่บนหลังคา หลังจากที่ชายคนนั้นพูดออกมา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 563
กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิง ก้าวไปข้างหน้า จัดการอันธพาลที่ขวางประตูไว้จากนั้นก็หยิบกุญแจออกมาจากอันธพาลแล้วเปิดประตูเข้าไปคนที่ถูกขังอยู่ข้างใน คือหญิงงามผู้หนึ่ง ระหว่างคิ้วปรากฏท่าทางอย่างสตรีผู้กล้าอาจเป็นเพราะนางไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามากะทันหัน เสียงก่นด่าจึงชะงักลงหลังจากกลับมามีสติ นางก็เริ่มถากถาง“เจ้าสองคนเป็นใคร? ไปบอกหวังซานนั่นเสีย ว่าข้าจะไม่มีวันเชื่อฟังมัน!”“อยากให้ข้าแต่งงานด้วย ชาติหน้าเถอะ!”นางตื่นตระหนกอย่างยิ่ง เกือบจะทุบถ้วยชาจนแตกด้วยซ้ำกู้หว่านเยว่กลัวว่าเสียงของนางจะเรียกคนอื่นมาเพิ่ม จึงรีบพูดว่า“แม่นาง หวังซานที่ท่านพูดถึง คือผู้ชายที่มีไฝดำขนาดใหญ่บนหน้าหรือ?”“ใช่แล้ว” เนี่ยชิงหลานมองดูกู้หว่านเยว่อย่างระมัดระวังอาจเป็นเพราะเห็นว่านางดูไม่ใช่คนไม่ดี นางจึงสงบลงเล็กน้อย“พวกเจ้าเป็นใคร? ไม่ใช่ลูกน้องของหวังซานหรอกหรือ?”“ข้าท้องป่องเช่นนี้ จะไปเป็นลูกน้องเขาได้อย่างไร? อีกอย่าง เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นนายของเรา”กู้หว่านเยว่กล่าวอย่างหยิ่งผยองท่าทางอย่างผู้พเนจร เมื่ออยู่ภายใต้สายตาของเนี่ยชิงหลาน ไม่เพียงแต่ชื่นชอบเท่านั้น แต่ยังรู้สึก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 564
เมื่อมองดูใบหน้าของทั้งสองคน หวังซานก็นึกถึงสิ่งที่ป้าเก่อพูดขึ้นมาทันที ก่อนจะคาดเดาตัวตนของพวกเขาได้อย่างคลุมเครือ“ดีเลย ข้าไม่เจอปัญหาให้แก้มานานแล้ว ไม่คิดเลยว่าครั้งนี้จะมาพร้อมกันตั้งสองคน”หวังซานขยับข้อต่อ แต่ทันทีที่ได้สบตา ซูจิ่งสิงก็ล้มเขาลงกับพื้นคนอื่นๆ อยากจะวิ่งหนี แต่เนี่ยชิงหลานก็รีบกระโดดออกไปจัดการกับพวกเขา“มัดพวกมันไว้”พวกเขามัดทุกคนเอาไว้แล้วโยนทั้งหมดไปที่กลางลานกู้หว่านเยว่นำเก้าอี้มา ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่ง“กล้าลักพาตัวข้า รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร กล้าหาญนักนะ!”เนี่ยชิงหลานทนไม่ไหวอีกต่อไป รีบวิ่งไปเตะต่อยหวังซาน ไม่อาจไม่พูด ผู้หญิงคนนี้ อารมณ์รุนแรงไม่น้อยแต่สิ่งนี้ก็โทษนางไม่ได้ นางอัดอั้นมานาน สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าทุกวันนี้ ในที่แห่งนี้นางใช้ชีวิตแบบใด“ยังคิดจะแต่งข้าเป็นภรรยาอีก อยากเข้าหอกับข้า ตอนนี้ฉันจะตัดรากเหง้าเจ้าทิ้งเสีย แล้วจะรอดูว่าเจ้าจะเข้าหออย่างไร?!”เนี่ยชิงหลานก่นด่าเสียงดังหวังซาน ชายแก่นิสัยเสีย เห็นคนงามก็เกิดละโมบ เกิดความคิดอันคดเคี้ยว คิดจะกักขังนางไว้ที่นี่“แม่นางไว้ชีวิตด้วย แต่ข้าก็ไม่ได้ทำร้ายเจ้านี่นา? ดูสิ
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1180
ปรากฏว่าทันทีที่ทั้งสองคนมาถึงชั้นสอง ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องอันน่าเวทนาของเหยลวี่หมิงดังขยายออกมาจากในห้องทั้งสองคน ‘ยิ่งเกลียดยิ่งเจอจริง ๆ สินะ’ครั้นเสี่ยวเอ้อร์เห็นสองคนมีท่าทีแข็งทื่อ ก็รีบกล่าวขึ้นมา “มิต้องแปลกใจขอรับ คนที่อยู่ห้องตรงข้ามกำลังจัดกระดูก อาจารย์ด้านกระดูกกำลังจัดกระดูกให้เขา เสียงร้องจึงดังไปสักหน่อย หากท่านทั้งสองไม่สบายใจ ข้าเปลี่ยนห้องให้พวกท่านได้ขอรับ”“ไม่ต้อง”อยู่ในโรงเตี๊ยมเดียวกับเหยลวี่หมิง นับว่าโชคร้ายไปสักหน่อยแต่ครั้นกู้หว่านเยว่ได้คิดไตร่ตรองแล้ว พวกเขาสามารถเฝ้าสังเกตการเคลื่อนไหวของเหยลวี่หมิงได้ตลอดเวลา หากมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล พวกเขาจะได้ไหวตัวทันในทันที นับว่าเป็นเรื่องที่ดีอีกอย่างไม่แน่ว่าทั้งสองคนอาจจะได้ยินข่าวคราวของซูจิ่นเอ๋อร์จากปากของเหยลวี่หมิงก็ได้“ไม่ต้องวุ่นวาย เราพักในห้องนี้ได้”สองสามีภรรยาส่งสายตากันและกันจนเข้าใจความคิดของอีกฝ่าย ซูจิ่งสิงโบกมือเล็กน้อยส่งให้เด็กในโรงเตี๊ยมออกไปหลังจากที่กู้หว่านเยว่เข้ามาในห้องก็ทำการสำรวจหนึ่งรอบ จึงได้เห็นเสี่ยวถ่านที่เดินตามเข้ามา“ข้าเปิดไว้สองห้อง เจ้าไปพักห้องที่อยู่ถัดไป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1179
“ไม่ต้องร้อนใจ เรายังต้องพักในเมืองชิงซานหนึ่งคืน ยังมีเวลา”หลังจากที่ทหารที่ด้านนอกทยอยกันจากไป กู้หว่านเยว่ก็พาซูจิ่งสิงออกจากห้วงมิติทั้งสองคนลอยตัวไปยังร้านขายเสื้อผ้า เวลานี้เสี่ยวถ่านกำลังเลือกเสื้อผ้าชุดใหม่อยู่พอดี เขารอกู้หว่านเยว่มาจ่ายเงินอย่างกระวนกระวายใจเขากลัวว่ากู้หว่านเยว่จะทิ้งเขาไว้ที่นี่ แล้วจากไปเพราะความกังวลมากเกินไป แม้แต่กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงที่ปลอมตัวเดินมาถึงหน้าเขา ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง“นี่!”กู้หว่านเยว่ตบศีรษะของเสี่ยวถ่าน “มัวอึ้งอะไร ยังเลือกเสื้อผ้าไม่ได้หรือ?”“พี่หญิงกู้?”เสี่ยวถ่านจำเสียงของนางได้ ครั้นเห็นทั้งสองคนแต่งกายต่างจากก่อนหน้านั้น แม้แต่ใบหน้าก็เปลี่ยนไป จึงอดตื่นตกใจไม่ได้“พวก...พวกท่าน?”“เราสองคนเจอกับปัญหาเล็กน้อย จึงต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า”กู้หว่านเยว่ไม่ได้ปิดบัง ต่อไปเสี่ยวถ่านต้องติดตามพวกเขาไป บอกเขาไว้จะสะดวกมากกว่าในขณะเดียวกัน นางก็แอบตัดสินใจอยู่เงียบ ๆ หากเสี่ยวถ่านกล้าหักหลังนาง นางสามารถโยนเขากลับเข้าไปในกลุ่มทาสอีกครั้งได้อย่างไม่ปรานี“เช่นนั้นเรารีบออกไปจากตลาดกันเถอะ”เสี่ยวถ่านไม่ได้มีความค
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1178
“อ๊าก เจ็บ เจ็บยิ่งนัก”เหยลวี่หมิงกรีดร้องอย่างน่าเวทนาคล้ายกับหมูโดนเชือด สีหน้าบิดเบี้ยวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในขณะเดียวกันนัยน์ตาก็ได้ฉายแววตื่นตระหนกอย่างรุนแรง เขาคาดไม่ถึงว่าบุรุษหน้าตาขี้เหร่ผู้นี้จะมีวิทยายุทธ์ อีกทั้งวิทยายุทธ์ยังสูงมากอีกด้วย แม้ว่าเขาจะไม่ได้โดดเด่นเหมือนพี่ใหญ่ แต่ก็เหนือชั้นกว่าคนทั่วไป“พวกเจ้ามัวอึ้งทำไม? รีบเข้ามาช่วยข้าสิ”เหยลวี่หมิงช่างไร้ยางอายยิ่งนัก หลังจากพบว่าตัวเองสู้บุรุษผู้นั้นไม่ได้ จึงรีบออกคำสั่งขอกำลังเสริมทันทีครั้นเห็นทหารม้าทั้งสองฝ่ายกำลังจะต่อสู้กัน กลุ่มคนที่มุงดูเรื่องชาวบ้านก็พากันถอยออก และล้อมเอาไว้เป็นวงกว้าง คอยมุงดูอยู่ไกล ๆ ไม่กล้าเข้ามาใกล้“เจ้ากล้าลงมือกับข้า ตายเสียเถอะ”นัยน์ตาของเหยลวี่หมิงฉายแววโหดร้าย พี่ใหญ่ปวดใจกับเขามาโดยตลอด คนรับใช้ข้างกายของเขาก็คือองครักษ์ลับข้างกายพี่ใหญ่คนเหล่านี้ต่างก็มีฝีมือไม่เป็นสองรองใคร โดยปกติแล้วจะไม่ลงมือง่าย ๆ หากลงมือแล้วพวกเขาจะเล่นกันถึงตายบุรุษผู้นี้จะต้องตายสถานเดียว!นัยน์ตาของเขาฉายแววโหดเหี้ยม วินาทีต่อมาก็ต้องตกตะลึงอย่างมากคนรับใช้เหล่านั้นยังไม่ทันได้เข้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1177
“พวกเจ้าว่าชายหญิงคู่นั้นเป็นใครกัน?”“ไม่รู้สิ”ทุกคนพากันรวมตัว ทยอยกันคาดเดาไปต่าง ๆ นานา ส่วนใหญ่ล้วนแต่ฟังมาจากข่าวลือที่ไม่มีมูลในเวลานี้ เสียงอันภาคภูมิใจเสียงหนึ่งก็ได้ดังขึ้น“ข้ารู้ว่าชายหญิงคู่นั้นเป็นใคร ชายหญิงคู่นั้นคือเจิ้นเป่ยอ๋องและพระชายาเจิ้นเป่ย”ทุกคนมองไปตามเสียง กระทั่งเห็นบุรุษผู้หนึ่งเดินเข้ามาภายใต้การรายล้อมของคนรับใช้ครั้นเห็นเสื้อผ้าอันหรูหราของอีกฝ่าย คนในฝูงชนก็ตอบสนองในทันที“นี่คงไม่ใช่น้องชายของท่านแม่ทัพเหยลวี่เจิง เหยลวี่หมิงหรอกนะ? คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะเจอเขาที่นี่ ว่าแต่เจิ้นเป่ยอ๋องและพระชายาเจิ้นเป่ยที่เขาเอ่ยถึงเป็นใครกันแน่?”เสียงกระซิบกระซาบในกลุ่มดังขึ้น เนื่องจากเหยลวี่เจิงนั้นมีอำนาจเหนือกว่าทูเจวี๋ย ดังนั้นในตอนที่ทุกคนเห็นเหยลวี่หมิง ทุกคนก็อดแสดงสีหน้าหวาดกลัวไม่ได้“เหอะ ๆ ก็แค่คนน่ารังเกียจสองคนเท่านั้น”สีหน้าของเหยลวี่หมิงฉายแววโหดเหี้ยม เห็นได้ชัดว่าไม่ชอบซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่อย่างมากไม่แปลกใจเลย เขาเป็นน้องชายของเหยลวี่เจิง จะชอบซูจิ่งสิงได้อย่างไร?“แต่ท่านรู้ได้อย่างไรว่าสองคนนั้นคือเจิ้นเป่ยอ๋องและพระชายาเจิ้น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1176
“คนในครอบครัวของเจ้าตายกันหมดแล้วหรือ?”กู้หว่านเยว่ปวดใจกับเด็กคนนี้มาก จึงยื่นขนมอีกชิ้นให้เขา“ทุกคนตายหมดแล้วขอรับ เหลือเพียงข้าผู้เดียว”ครั้นนึกถึงเรื่องเสียใจ เสี่ยวถ่านก็มักจะก้มหน้าลง จากนั้นหยดน้ำตาก็ได้หลั่งรินออกมาจากดวงตาของเขาเขาคิดถึงท่านแม่“เอาละ หยุดร้องได้แล้ว แม้ว่าคนในครอบครัวของเจ้าจะตายกันหมดแล้ว แต่เจ้าก็ต้องใช้ชีวิตให้ดี”กู้หว่านเยว่ตักน้ำแกงไก่ให้เขา นางมักจะรู้สึกว่าสถานะของเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้ไม่ธรรมดากิริยามารยาของเขาดูไม่เหมือนชาวบ้านธรรมดา จู่ ๆ ความคิดนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัว“ประตูเมืองเปิดแล้ว!”ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ทันใดนั้นเสียงตะโกนระลอกหนึ่งก็ดังมาจากด้านนอก จากนั้นความโกลาหลก็เกิดขึ้นขึ้นในฝูงชนที่ล้อมรอบ ทุกคนต่างทยอยกันเข้ามารวมตัวกันหน้าประตูเมือง“น้องหญิง เราเองก็เข้าเมืองกันเถอะ”ซูจิ่งสิงเปิดผ้าม่าน ก่อนจะกล่าวทักทายกู้หว่านเยว่ ไหน ๆก็จะเข้าเมืองแล้ว พวกเขาคงนั่งอยู่บนรถม้าไม่ได้อีก ต้องลงจากรถม้ามาตรวจสอบถึงจะถูก “เจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่คว้ามือของเสี่ยวถ่านลงมาจากรถม้า และเดินมาต่อแถวอยู่ด้านหลังของกล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1175
ไม่สู้สละตัวปัญหานี้ออกไปโดยเร็ว เขาจึงเริ่มร้อนใจ“เอาอย่างไร ข้าเสนอให้เจ้ายี่สิบตำลึง ตกลงเจ้าจะเอาหรือไม่เอา?”“ข้าเอา”ซูจิ่งสิงรับเงินมาจากมือของกู้หว่านเยว่ หลังจากนับจนครบยี่สิบตำลึงแล้วก็โยนให้บุรุษวัยกลางคนผู้นั้นบุรุษวัยกลางคนผู้นั้นรับเงินไปด้วยความดีใจ เขาทำการตรวจสอบครู่หนึ่งจนมั่นใจว่าไม่มีปัญหาแล้ว ก็ไม่ได้สนใจทาสตัวน้อยนั้นอีก สะบัดก้นเดินจากไปทันที“ขอบคุณพวกท่านมาก” ทาสตัวน้อยมองไปทางซูจิ่งสิงแวบหนึ่ง แต่นัยน์ตายังคงหวาดกลัวลางสังหรณ์กำลังบอกเขาว่าซูจิ่งสิงอันตรายมาก เขาไม่กล้าเข้าใกล้ซูจิ่งสิงเลยแม้แต่น้อย“เจ้าขึ้นรถม้าเถอะ”กู้หว่านเยว่กวักมือเรียกทาสตัวน้อย สองวันมานี้เวลาว่างนางก็มักจะเรียนรู้ภาษาของชาวทูเจวี๋ยจากซูจิ่งสิงอยู่เสมอ แม้ว่าจะยังออกเสียงได้เล็กน้อย แต่พอถูไถได้ไม่มีปัญหาทาสตัวน้อยเกิดความลังเลครู่หนึ่ง แต่ก็ยังปีนขึ้นรถม้า เขามองกู้หว่านเยว่ด้วยความประหลาดใจ“ไม่ต้องกลัว ข้าไม่ใช่คนชั่ว”กู้หว่านเยว่ไม่รู้ว่าตัวเองเข้าไปยุ่งเรื่องของผู้อื่นทำไม บางทีอาจเพราะเห็นสายตาขอความช่วยเหลือจากทาสตัวน้อยผู้นั้น จึงรู้สึกว่าเหมือนตัวเองก่อนหน้านั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1174
นางรีบลืมตา ก็พบว่าพวกเขามาถึงคูเมืองแห่งหนึ่งแล้ว เมืองชิงซานประตูเมืองของเมืองชิงซานจะเปิดในเวลาแปดโมงเช้า ตอนนี้ยังเป็นเวลาเช้าตรู่ ดังนั้นซูจิ่งสิงจึงจอดรถม้าอยู่หน้าประตูเมืองชั่วคราวแต่เวลานี้บริเวณประตูเมืองชิงซาน ยังมีคนที่เดินทางมาถึงเช้าตรู่เหมือนกับพวกเขาอีกเป็นจำนวนมาก กำลังพักผ่อนอยู่บนพื้นที่โล่งรอบ ๆ หน้าประตู เสียงที่ได้ยินเมื่อครู่ดังมาจากด้านหลังของรถม้าพวกเขา กู้หว่านเยว่เบนสายตามองตาม กระทั่งเห็นเด็กน้อยหน้าตามอมแมมผมเผ้ายุ่งเหยิงคนหนึ่ง เกาะล้อรถของนางไม่ยอมปล่อย แต่ด้านหลังของเขา มีบุรุษวัยกลางคนฟาดเขาด้วยแส้อย่างโหดเหี้ยม“เกิดอะไรขึ้น?”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงสบตากัน เมื่อครู่นางอยู่แต่ในห้วงมิติตลอด จึงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นด้านนอก“เด็กหนุ่มผู้นี้วิ่งลงมาจากรถม้าของบุรุษวัยกลางคนผู้นั้น”ซูจิ่งสิงมองพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกระซิบข้างหูของนางเบา ๆ“ท่าทางจะเป็นทาสที่ซื้อตัวมา คงอยากหนี”“ได้โปรดพวกท่าน ช่วยข้าด้วย”ครั้นทาสตัวน้อยเห็นกู้หว่านเยว่ชะโงกหน้าออกมา จึงมองนางด้วยความตกใจ แต่นัยน์ตาแฝงไปด้วยการอ้อนวอนเดิมทีกู้หว่านเยว่ไม่อยากเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1173
เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งของกู้หว่านเยว่ดังก้องไปทั่วท้องฟ้า รูม่านตาของเจ้าเมืองแห่งเมืองสือโม่เบิกกว้าง พลางส่งเสียงกรีดร้องคล้ายกับสตรีชั้นสูงที่กำลังถูกกระทำชำเราอย่างไรอย่างนั้น“รนหาที่ตายแท้ ๆ บุรุษและสตรีคู่นี้เป็นผู้ใดกัน?!”“เจ้าเมือง บัดนี้เราจะทำอย่างไรกันดี?”ทหารที่ดูโง่เขลาบางคนกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นกลัว เพียงครู่เดียว จวนของเจ้าเมืองก็ถูกกู้หว่านเยว่ถล่มจนไม่เหลือชิ้นดีทั้งเมืองสือโม่ตกอยู่ในความโกลาหลยิ่งกว่าเดิม!ซึ่งพอจะจินตนาการได้ว่าเรื่องของเมืองสือโม่ที่เกิดขึ้นในคืนนี้จะต้องแพร่กระจายไปทั่วเมืองทูเจวี๋ยอย่างแน่นอน ไม่สิ อาจจะแพร่กระจายไปยังฝั่งของต้าฉีด้วย“ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าควรทำอย่างไร รีบจับพวกเขาให้ได้ก่อนเถอะ!”เจ้าเมืองโกรธที่ตัวเองไร้ความสามารถ ส่วนทหารคนอื่นได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น พวกเขาไม่มีปีก ดังนั้นจึงทำได้แค่มองนกหงส์เพลิงบินสูงขึ้นเรื่อย ๆ “จูเชวี่ย เราไปกันเถอะ”กู้หว่านเยว่มองไปยังเสบียงอาหารที่ถูกปล้นมาไว้ในห้วงมิติ ก่อนจะคลี่ยิ้มตาหยี นางลูบหัวของจูเชวี่ยเบา ๆ และออกคำสั่งให้จูเชวี่ยเร่งความเร็ว จากนั้นก็บินออกจากเมืองสือโม่ไปเจ้าเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1172
“กว่าจะมาถึงที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย เราคงจะกลับไปทั้งแบบนี้ไม่ได้ ข้าตั้งใจจะไปคูเมืองของเมืองสือโม่ แล้วกวาดเอาคลังสินค้าของพวกเขากลับไปด้วย”ในใจของกู้หว่านเยว่รู้สึกดีไม่น้อย ทำเรื่องใหญ่ทั้งที นางจะหยุดแค่นี้ไม่ได้สิ่งที่ซูจิ่งสิงคิดไว้ก็คือ หลังจากระเบิดประตูเมืองแล้วพวกเขาสามารถรอดพ้นจากการไล่ล่าได้ แต่ทหารทูเจวี๋ยที่เหลือคงจะรวมตัวและไล่ล่าทาสเหล่านั้นมีเพียงพวกเขาที่สามารถสร้างหายนะให้เมืองสือโม่ต่อไปได้ ทหารทูเจวี๋ยคงจะพุ่งความสนใจไปที่พวกเขา ชาวบ้านในต้าฉีจะได้มีโอกาสหนีออกไป“ก็ดี เช่นนั้นเราไปกวาดคลังสินค้าของพวกเขากันเถอะ”หากพูดถึงความเคร่งครัด นี่ไม่ได้เรียกว่าการปล้นถึงอย่างไรดินแดนของคนทูเจวี๋ยก็แห้งแล้งและไม่มีเสบียงมากนักในเมืองสือโม่มีการกักตุนเสบียงอาหารและเงินทอง โดยพื้นฐานแล้วเป็นสิ่งของที่พวกเขาน่าจะปล้นชิงมาจากชาวบ้านที่อยู่ชายแดนดังนั้นตอนนี้ยิ่งพูดได้เต็มปากว่าเป็นเจ้าของเสบียงอาหาร พวกเขาแค่ต้องนำเสบียงที่เดิมทีเป็นของชาวบ้านชายแดนเหล่านั้นกลับมาก็เท่านั้น“ไป!”กู้หว่านเยว่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว กระทั่งมาถึงคลังสินค้าในเมืองสือโม่เป็นอย่างที
