LOGINShare
บทที่ 552
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 553
“ไม่” กงซุนซวงหลบเลี่ยงสายตาอย่างว้าวุ่นนางเดินออกไปนอกลานบ้าน “ฐานะอะไร ข้าไม่เข้าใจ”“ก็ได้” กู้หว่านเยว่มอบกล่องยาให้ชิงเหลียน ไม่พูดอะไร หมุนตัวได้ก็วิ่งออกไปแล้วข้างหลังนาง กงซุนซวงกลับรู้สึกผิดนางรู้ฐานะของเมิ่งเหยียนจริง หลังจากเจียงหลินฟื้นขึ้นมา นางก็มองเห็นความไม่ชอบมาพากลนางมีความเห็นแก่ตัว ไม่ยอมเปิดเผยเมื่อครู่ก็จงใจพูดเรื่องแต่งงานกับเจียงหลินต่อหน้าเมิ่งเหยียนกงซุนซวงมาถึงห้องอย่างเหม่อลอย บังเอิญกงซุนหงออกมาต้อนรับพอดี“เป็นเช่นไร ทางฝั่งเจียงหลินพูดว่ากระไร?”นางถามยิ้มๆ มองไม่เห็นท่าทางผิดหวังของน้องหญิงห้า“ตอบตกลงแล้วกระมัง น้องหญิงห้าหน้าตางดงาม ยังเป็นเขาเอาเปรียบแล้ว”หางตากงซุนซวงแดงเรื่อ ทันใดนั้นจับมือกงซุนหงไว้ มองออกได้อย่างไม่ยากว่านางกำลังดิ้นรนภายในใจอยู่นาน“พี่หญิงใหญ่ ข้าไม่แต่งกับเจียงหลินแล้ว ถือเสียว่าไม่เคยเอ่ยถึงการแต่งงานนี้มาก่อน”“หมายความว่าอะไร?” กงซุนหงหน้าบึ้ง จูงกงซุนซวงออกจากลานบ้านโดยตรง “ใช่หรือไม่ว่าเขาไม่ยินดี ข้าจะไปถามเขา”“ไม่ใช่เจ้าค่ะพี่หญิงใหญ่” กงซุนซวงรีบห้ามอีกฝ่ายนางหลับตาลง “เดิมทีเจียงหลินก็มิได้ชมช
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 554
เดินกะโผลกกะเผลกออกไปด้านนอก“ข้าประคองท่านไป” กงซุนซวงถลันขึ้นมา เห็นเจียงหลินต่อต้านเล็กน้อย นางเอ่ยปากอย่างหวังดี“ท่านไม่รู้เรือนของเมิ่งฮูหยินอยู่แห่งใด ข้าพาท่านไปเถอะ”“ขอบคุณมาก” เจียงหลินได้ยินก็พยักหน้าลงทั้งสองรีบเดินทางมาถึงลานบ้านของเมิ่งเหยียน ปรากฏว่าไม่เห็นเมิ่งเหยียน กลับมองเห็นลั่วยางกำลังคัดแยกยาสมุนไพรอยู่ภายนอกนับตั้งแต่ขจัดความลุ่มหลงในความรักไป ลั่วยางก็หันมาให้ความสนใจต่อยาสมุนไพร“นี่พวกเจ้า?”ลั่วยางมองเจียงหลินและกงซุนซวงด้วยสายตาไม่เป็นมิตร หลายวันนี้ได้เห็นเมิ่งเหยียนตาแดงกลับมาหลายหน ภาพประทับใจต่อทั้งคู่จึงไม่ดีขึ้นมาก“ได้ยินมาว่าพวกเจ้าพูดคุยเรื่องแต่งงานกันแล้ว ยังมาที่นี่ทำอันใด? ในเมื่อยุ่งเพียงนี้ ก็อย่าเดินเตร็ดเตร่ไปทั่วเลย”อุปนิสัยของลั่วยางได้ตามปรมาจารย์แพทย์อยู่บ้าง พูดอย่างไม่สบอารมณ์“นางเล่า?” เจียงหลินเปิดปากพูดได้อย่างยากลำบากลั่วยางถลึงตาใส่เขาหลายหน อยากพูดอะไร มองเห็นขอบตาเจียงหลินแดงเรื่อแล้ว ชี้เข้าไปภายในห้อง“หลังกลับมาก็ขังตนเองอยู่ภายในห้อง จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ออกมา”“ขอบคุณมาก” เจียงหลินมองลั่วยางอย่างซาบซึ้งใจแว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 555
“น้องหญิง ปวดหัวหรือ?”ซูจิ่งสิงเห็นกู้หว่านเยว่กังวล ช่วยนางนวดขมับอย่างปวดใจ“เรื่องทางฝั่งเมืองหลวงพวกเรายังไม่ต้องรีบ ให้คนจับตาดูดีๆ ก่อน”กู้หว่านเยว่เก็บภาพวาด “ยังจัดการเรื่องซีเป่ยก่อนเถอะ พวกเราต้องรีบกลับเจดีย์หนิงกู่”นางมีลางสังหรณ์ จากนี้ไปเจดีย์หนิงกู่จะไม่สงบสุขอีกต่อไปส่วนเถาเอ๋อร์ แม้กู้หว่านเยว่ปวดหัวอยู่บ้าง กลับไม่กังวลมากนักในเมื่อสามารถทำให้เถาเอ๋อร์พ่ายแพ้ไปแล้วครั้งหนึ่ง ก็ยังมีครั้งต่อไป“ฮูหยิน ฮูหยินแย่แล้ว!” ทันใดนั้นกงซุนซวงวิ่งพรวดพราดเข้ามาจากภายนอกไม่ใส่ใจสองสามคนที่ยังปรึกษากัน ก็วิ่งเข้ามาหยุดหน้ากู้หว่านเยว่แล้ว“หมอหญิงลั่วให้ข้ามาเชิญท่าน” นางร้องไห้อย่างรู้สึกผิด“เมิ่งเหยียนนาง นางกินยาฆ่าตัวตายแล้ว”หากรู้ตั้งแต่แรก กงซุนซวงไม่มีวันจงใจกระตุ้นเมิ่งเหยียนต่อหน้าเจียงหลินอย่างแน่นอนนางคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าอุปนิสัยของเมิ่งเหยียนจะรุนแรงเพียงนี้ นางคิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนรู้รุกรู้ถอย“ขออภัย ต้องโทษข้า ข้าควรฟังท่านตั้งแต่แรก”ยามกู้หว่านเยว่เอ่ยเตือนนาง นางมิได้เก็บมาใส่ใจกงซุนซวงเสียใจภายหลังเหลือหลาย“พาข้าไป”กู้หว่านเยว่เองก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 556
“กินยาสัตว์เข้าไป แม้มิใช่ยาพิษ แต่มนุษย์มิอาจทนไหว เมื่อครู่ข้าใช้ยาสมุนไพรฝืนกระตุ้นอาเจียนนางแล้ว แต่ร่างกายนางน่าจะยังมีอยู่”ลั่วยางมอบยาสัตว์ที่เหลืออยู่ให้กู้หว่านเยว่ “ท่านดูเถอะว่านี่คือยาพิษอะไร แต่ไหนแต่ไรมาข้าไม่เข้าใจยาสัตว์มากมายนัก ไม่แน่ใจ”กู้หว่านเยว่จับชีพจรของเมิ่งเหยียนก่อน จากนั้นถอนหายใจ “เจ้าทำถูกต้องยิ่งนัก โชคดีเจ้ากระตุ้นอาเจียนได้ทันเวลา หาไม่แล้วต่อให้ข้ามาก็ไร้ความหมาย”ทว่า มองจากอาการตอนนี้ของเมิ่งเหยียน ยังต้องล้างกระเพาะก่อนยิ่งไปกว่านั้น นางเองก็ต้องนำยาสัตว์นี้เข้าไปทดลองภายในมิติวิเศษ“ต่อจากนี้น่าจะไม่มีอะไรให้ข้าทำแล้ว ข้าออกไปรอท่านข้างนอก” ลั่วยางถอนตัวออกไปอย่างรู้ความ หมอทั่วไปล้วนไม่หวังคนอื่นครูพักลักจำทักษะประจำตัวของตน นางคิดว่ากู้หว่านเยว่ต้องการใช้ทักษะเฉพาะตัวกู้หว่านเยว่เห็นแล้วก็ไม่อธิบาย นางอยากพาเมิ่งเหยียนเข้ามิติจริงนั่นล่ะประตูปิดลง กู้หว่านเยว่โบกมือก็พาเมิ่งเหยียนเข้ามิติส่งนางเข้าหอแห่งโอสถเพื่อล้างกระเพาะก่อน จากนั้นเริ่มวิเคราะห์ยาสัตว์ยังดีนี่มิใช่ยาฆ่าหญ้าฤทธิ์รุนแรงทำนองนั้น ก่อนล้างกระเพาะลั่วยางกระตุ้นอา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 557
กู้หว่านเยว่ยิ้มไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก ครุ่นคิดภายในใจ เจ้าลืมไปแล้วใช่หรือไม่ ในอดีตเจ้าเองก็เป็นพวกคลั่งรักคนหนึ่ง“เมิ่งเหยียน รบกวนเจ้าดูแลแล้ว”กู้หว่านเยว่นวดหน้าผากของตนอย่างอ่อนล้า หลายวันนี้งานที่ต้องทำภายในเจดีย์หนิงกู่มีมากเกินไปแล้ว“วางใจได้ ยกให้ข้าเถอะ”ลั่วยางมองสีหน้ากู้หว่านเยว่อย่างสงสารแวบหนึ่ง ถามอย่างกังวล “เห็นสีหน้าท่านไม่ดี มิสู้ให้ข้าจับชีพจรสักหน่อย?”กู้หว่านเยว่กำลังตั้งครรภ์ ไม่อาจละเลยได้นับตั้งแต่ล่วงรู้วิชาแพทย์ของกู้หว่านเยว่ ลั่วยางเลื่อมใสนางด้วยใจจริง อีกทั้งยังไม่หวังให้นางเป็นอะไร“ก็ได้”กู้หว่านเยว่ตรวจชีพจรของตนยามว่าง แต่นางย่อมเข้าใจว่าหมอไม่รักษาตนเองหลักการนี้วิชาแพทย์ของลั่วยางไม่เลว ให้นางดูอาการก็มั่นใจมากยิ่งขึ้น“ขอมือให้ข้า”ลั่วยางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา นิ้ววางบนข้อมือกู้หว่านเยว่ สีหน้าตกตะลึง“ชีพจรนี้...”“เป็นเช่นไร?”กู้หว่านเยว่ยังไม่ทันเปิดปาก ซูจิ่งสิงก็เร่งถามออกไปแล้ว กังวลกู้หว่านเยว่และลูกจะอาการไม่ดีลั่วยางมีเหงื่อผุด ซูจิ่งสิงเป็นฝ่ายพูดกับนางก่อนเป็นคำรบแรกสบสายตาเย็นชาคู่นั้น นางรีบพูด“เด็กแข็งแรงมีชี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 558
“หากฮูหยินพาข้าไป ข้าจะต้องสามารถช่วยฮูหยินได้แน่”กู้หว่านเยว่เพียงแปลกใจอยู่บ้าง กงซุนฉิงถึงขั้นยินดีติดตามนางไปยังเจดีย์หนิงกู่แท้จริงแล้วนอกจากกงซุนฉิง กงซุนจ่างเย่เองก็อยากไปด้วย เพียงแต่เขานึกได้ว่าบัดนี้ตนเองกลายเป็นคนพิการคนหนึ่ง เก้อกระดากเกินกว่าจะเอ่ยปากออกไปหลังดึงสติกลับมาแล้ว นางพยักหน้าอย่างอ่อนโยน “ได้”“แต่เวลากระชั้นชิด พวกเราต้องล่วงหน้าเดินทางไปก่อนหนึ่งก้าว”กงซุนฉิงรีบพูดอย่างรู้ความ “เรื่องนี้ไม่เป็นไร ข้ายังต้องอยู่นับจำนวนนักรบหมาป่าและม้าศึก สามวันให้หลังจะออกเดินทางตามพวกท่านไป”“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้แล้ว”ลงท้ายกงซุนฉิงก็เป็นสมบัติล้ำค่าของสกุลกงซุน กู้หว่านเยว่กังวลนางจะได้รับบาดเจ็บ ตั้งให้ชิงเหลียนและองครักษ์จันทราอยู่ต่อ เพื่อคุ้มครองกงซุนฉิงระหว่างเดินทาง“ฮูหยิน นายท่าน วางใจได้ พวกเราจะดูแลคุณหนูฉิงอย่างดี”“รบกวนพวกเจ้าแล้ว”กงซุนฉิงประกบมือให้องครักษ์จันทราคนเหล่านี้ล้วนเป็นองครักษ์ส่วนตัวของกู้หว่านเยว่ แม้ว่าฐานะเป็นบ่าวรับใช้ แต่ตำแหน่งกลับไม่ต่ำ ย่อมต้องเกรงใจสักหน่อยเจียงเฟิ่งสูงราวหนึ่งเมตรแปดมองความสูงเท่ามันฝรั่งของกงซุนฉิงแวบ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 559
ภายในราชสำนัก เหล่าขุนนางต่างมีสีหน้าฝืดเฝื่อน กล่าวรายงานภัยพิบัติแต่ละแห่ง“ฝ่าบาท บัดนี้ภัยพิบัติทุกแห่งร้ายแรงเพียงนี้ เป็นช่วงเวลาต้องการเงิน มิอาจทนทุกข์ต่อไปได้อีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ขุนนางอาวุโสคนหนึ่งกราบบังคมทูลอย่างลังเล เขาอยากเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้อย่าเพิ่งโจมตีเจดีย์หนิงกู่ นำกำลังเงินทั้งหมดมาบรรเทาทุกข์ครุ่นคิด ไม่กล้าเอ่ยปากฮ่องเต้สนใจเพียงความสนุกครึกครื้นมาโดยตลอด นับตั้งแต่เงินในคลังส่วนพระองค์ถูกปล้นไป ก็เริ่มใช้ท้องพระคลังหลวงมาปรับปรุงก่อสร้างวังหลวงขุนนางใหญ่คุ้นชินกับการเอาใจฮ่องเต้เอ่ยว่า “ไม่ว่าท้องพระคลังหลวงกระเบียดกระเสียรเยี่ยงไร ก็ไม่สามารถหยุดปราบกบฏได้”เขาเปล่งเสียงดังขึ้น “ซูจิ่งสิงบังอาจเพียงนี้ ขวัญกล้าก่อกบฏอย่างเป็นความลับที่เจดีย์หนิงกู่ ภายภาคหน้าอาจเกิดปัญหาร้ายแรงตามมาได้พ่ะย่ะค่ะ!”หากกู้หว่านเยว่อยู่ที่นี่ จะต้องตกตะลึงเมื่อพบว่า คนพูดก็คือขุนนางชั่วเจียงเต๋อจื้อที่พาทหารไปยึดทรัพย์จวนเจิ้นเป่ยอ๋องในตอนนั้นหลังเขาเหยียบย่ำซูจิ่งสิงขึ้นสู่ตำแหน่งได้ บัดนี้ก็เป็นขุนนางระดับสามแล้ว“หากฝ่าบาทสามารถเชื่อพระทัย กระหม่อมยินดีนำทัพไปตัดหัวซูจิ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 560
“ครั้งนี้ไม่สามารถโอนอ่อนผ่อนตามปล่อยให้คนชั่วกำเริบเสิบสานได้อีกแล้ว ในเมื่อเขาปฏิเสธน้ำพระทัยของฝ่าบาท เช่นนั้นฝ่าบาทก็อย่าได้มีเมตตาต่อเขาอีกเลย ส่งคนไปฆ่าเขาโดยเร็วเถอะเพคะ” ฮองเฮาเอ่ยปากเร็วรี่มู่หรงถิงแปลกใจอยู่บ้าง “ปกติแล้วเจ้าไม่เคยถามเรื่องภายในราชสำนัก ยิ่งไปกว่านั้นไม่ว่าเราฆ่าใคร เจ้าก็เกลี้ยกล่อมแล้วเกลี้ยกล่อมอีกมิใช่หรือ? เหตุใดครั้งนี้เด็ดขาดเพียงนี้เล่า?”“หม่อมฉันเพียงกังวลฝ่าบาทเพคะ ครั้งก่อนฝ่าบาทปล่อยเขาไปแล้วหนึ่งครั้ง หากยังมีเมตตาต่อเขาอีก น่ากลัวว่าอาจเกิดเหตุวุ่นวายขึ้นได้”สีหน้าฮองเฮาไม่เป็นธรรมชาติ แต่ถูกนางปกปิดไว้อย่างดี กลับมามีสีหน้าอ่อนโยนอ่อนแออย่างว่องไว“หม่อมฉันกังวลราชอาณาจักรของฝ่าบาทจะถูกคนเช่นนี้ทำลาย ดังนั้นจึงขอให้ฝ่าบาทประหารคนชั่ว จะมีเมตตาต่อเขาอีกครั้งไม่ได้แล้ว”พูดถึงตรงนี้ นางหันหน้า จงใจปล่อยน้ำตารินไหลลงมาหนึ่งหยด พูดอย่างเจ็บปวด“หากรู้ตั้งแต่แรกว่าจะเป็นเช่นนี้ ครั้งก่อนยามฝ่าบาทต้องการฆ่าเขา หม่อมฉันก็สมควรให้ฝ่าบาททำตามพระประสงค์ของพระองค์เองฝ่าบาท ตอนนี้หม่อมฉันเสียใจภายหลังยิ่งนัก เมื่อแรกยามเหล่าขุนนางขัดขวางพระองค์
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1655
ตอนนี้เอง กู้หว่านเยว่ปรากฏตัวออกจากที่ลับอย่างว่องไว เล่นงานคนชุดดำสองคนจนล้มลงไป“แย่แล้ว มีกับดัก!”คนชุดดำที่เหลือเห็นกู้หว่านเยว่มีวิชายุทธ์สูง เวลาเพียงชั่วพริบตาก็สามารถล้มสหายสองคนของพวกเขาได้ หันหลังเตรียมหนีโดยไม่ยั้งคิด“คิดหนีตอนนี้ ไม่สายเกินไปหรือ?”กู้หว่านเยว่พุ่งตัวไปที่หน้าประตูกระโจม สาดผงยาพิษใส่พวกเขา“มีพิษ!”ทำให้กู้หว่านเยว่แปลกใจก็คือหัวหน้าคนชุดดำมีท่าทีตอบสนองอย่างว่องไวและกลั้นหายใจได้ทันท่วงที หลบหลีกผงยาพิษของนาง“ดูท่าแล้วพวกเจ้าแต่ละคนล้วนเป็นปรมาจารย์ใช้ยาพิษสินะ”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง หยิบกระบองไฟฟ้าอันหนึ่งออกจากมิติจากนั้นเหินบินขึ้นไป เหวี่ยงกระบองไฟฟ้าใส่ร่างพวกเขาชั่วขณะแตะโดนกระบองไฟฟ้า พวกเขาเพียงรู้สึกชาไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เบื้องหน้ามืดมิด ชักกระตุกระลอกหนึ่งแล้วล้มลงบนพื้นหลังมั่นใจว่าคนชุดดำทั้งห้าหมดสติไปแล้ว กู้หว่านเยว่ถึงเก็บกระบองไฟฟ้า หันหลังเดินไปทางเกาเจี้ยน“แม่ทัพใหญ่เกา! ตื่นๆ รีบตื่นเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่ผลักไหล่ของเกาเจี้ยน เห็นเขายังไร้ท่าทีตอบสนอง ดึงแขนเสื้อขึ้น ออกแรงตบหน้าของเขาเกาเจี้ยนกำลังหลับฝันหวาน สั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1654
กู้หว่านเยว่อ่านความคิดของเขาออก ยื่นมือออกไปหนึ่งข้าง ดึงคางของเขาออก จากนั้นยกขาหนึ่งข้างเหยียบหลังของเขาไว้และกดลงบนพื้น“สงบเสงี่ยมสักหน่อย หาไม่แล้วจะฆ่าเจ้า!”กู้หว่านเยว่พูดเตือนหนึ่งประโยคคนชุดดำอยากพูดอะไร แต่เพราะคางถูกดึงออกแล้ว ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้ครึ่งประโยค ทำได้เพียงหันหน้า ใช้สายตาโหดเหี้ยมสบมองกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่กลับไม่ตามใจเขา เหวี่ยงหมัดใส่เขาแรงๆ ทีหนึ่ง“มองอะไร ไม่เคยเห็นหญิงงามหรือ? รีบก้มหน้าให้ข้าดีๆ”คนชุดดำถูกหมัดนี้ของกู้หว่านเยว่ต่อยจนสันจมูกหัก เลือดพุ่ง เขาก้มหน้าลงไปด้วยความเจ็บปวดผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก“ข้าถามเจ้า ดึกดื่นค่ำมืดพวกเจ้ามาทำอันใดที่ค่ายของต้าฉีข้า? พวกเจ้ามีเป้าหมายอะไร? วางแผนเช่นไร?”เพราะเวลากระชั้นชิด กู้หว่านเยว่กังวลคนหนานเจียงยังมีแผนอื่นอีก ไม่พูดเหลวไหลกับคนชุดดำอีก หยิบยาพูดความจริงออกจากมิติและป้อนคนชุดดำ“พวกเราได้รับคำสั่งจากฮองเฮา ล่วงหน้ามาฆ่าชวีเฟิง”กู้หว่านเยว่ชะงักเล็กน้อย“พวกเจ้ารู้ข่าวว่าชวีเฟิงทรยศพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”คิดไม่ถึงเลยว่าหูตาของคนหนานเจียงจะว่องไวถึงเพียงนี้“
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1653
“ข้านึกขึ้นได้ว่าลืมมอบของบางอย่างให้คุณชายอวิ๋น พวกเจ้าช่วยนำของสิ่งนี้กลับไปมอบให้เขาเถอะ”กู้หว่านเยว่หยิบขวดน้ำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ออกจากใต้วงแขนหนึ่งในทหารชะงักไป พูดเสนอขึ้นว่า “ขวดเล็กๆ เพียงขวดเดียว ไม่ถึงขั้นต้องให้พวกเราสิบคนกลับไปพร้อมกันหรอกกระมัง หากพวกเรากลับไปทั้งหมด ก็ไม่มีคนปกป้องฮองเฮาแล้ว”“เอาเช่นนี้เถอะ ข้าน้อยจะนำของสิ่งนี้กลับไปให้คุณชายอวิ๋นเอง คนที่เหลืออยู่ติดตามท่านไปข้างหน้า ท่านคิดเห็นเช่นไร?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า เหตุที่นางให้พวกเขานำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์กลับไปก็เพราะต้องการสลัดพวกเขาทิ้งและใช้การเทเลพอร์ตหากพวกเขาตามอยู่ข้างหลัง นางจะเทเลพอร์ตได้เยี่ยงไร?“ฟังคำสั่งของข้า พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้าไปหาเกาเจี้ยนคนเดียวก็พอ ครั้นถึงที่หมายข้าจะปล่อยพลุสัญญาณให้พวกเจ้า”“พวกเจ้าเห็นพลุสัญญาณแล้วก็รีบพาทุกคนมา”เสียงกู้หว่านเยว่เคร่งขรึมลง ไม่อนุญาตให้ทัดทานเหล่าทหารต่างสบตากัน สุดท้ายพยักหน้าลงและคุกเข่า“น้อมรับคำสั่งฮองเฮา”“พวกเจ้าไปเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมือ สิบคนลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกัน พลิกตัวขึ้นม้าและย้อนกลับทางเดินเพื่อไปหาอวิ๋นมู่รอจนกระทั่งเงาร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1652
เกาเจี้ยนค้อนตาขาวใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์แวบหนึ่ง บัดนี้ชวีเฟิงยังเป็นนักโทษคนหนึ่ง เขาต้องจับตามองเอาไว้ให้ดี ป้องกันไม่ให้เขาหนีไป“พวกเราผู้ชายตัวโตสองคน จะนอนด้วยกันได้เยี่ยงไร?”ชวีเฟิงขมวดคิ้ว ทำเสียจนเกาเจี้ยนพูดไม่ออก“ข้าไม่รังเกียจเจ้า เจ้ายังกล้ารังเกียจข้าอีกนะ ตอนนี้เจ้าเป็นนักโทษ พูดมากถึงเพียงนี้ทำอันใด? เร็วๆ เข้าไป”ชวีเฟิงจนใจ ทำได้เพียงตามเกาเจี้ยนเข้ากระโจมไปพร้อมกัน เขาบีบจมูกของตนแน่น เกือบสำลักตายเพราะกลิ่นเท้าเหม็นของเกาเจี้ยน“รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องอีกมาก”เกาเจี้ยนหยิบถุงแพรออกจากอก นั่นคือลั่วยางเย็บให้เขา เขาวางไว้บนริมฝีปากและจุมพิตลงไปสองที จากนั้นเก็บกลับเข้าวงแขนคล้ายสมบัติล้ำค่าก็มิปาน ทิ้งตัวลงนอนหลับไปชวีเฟิงบีบจมูกของตน จากนั้นนอนหลับไปท่ามกลางความอึดอัดท่ามกลางความมืด คนชุดดำหนึ่งกลุ่มลอบเข้าใกล้ค่ายใหญ่“คำสั่งของฮองเฮา จะต้องฆ่าชวีเฟิงไอ้คนทรยศคนนี้ให้ได้”ขณะเดียวกัน ระหว่างเร่งเดินทางมายังหนานเจียง กู้หว่านเยว่หยุดฝีเท้า มองทางอวิ๋นมู่อย่างกังวลแวบหนึ่ง“เจ้าไม่เป็นไรกระมัง จะหยุดพักผ่อนก่อนสักครู่หรือไม่?”เร่งเดินทางมาหลาย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1651
“แม่ทัพใหญ่เกา เรื่องคำสัญญาของต้าฉีย่อมไม่อาจบิดพลิ้วได้กระมัง?”มองบ้านเกิดที่เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ชวีเฟิงเลียริมฝีปาก เอ่ยถามอย่างไม่วางใจ“รีบร้อนอะไร หรือว่าราชสำนักยังจะหลอกเจ้าอีกกระนั้น? วางใจได้ ตราบใดเจ้าช่วยต้าฉีกำราบหนานเจียง ถึงตอนนั้นเผ่าของเจ้าย่อมได้รับการปฏิบัติอย่างดีเป็นพิเศษ”ภายในก้นบึ้งสายตาของเกาเจี้ยนเผยแววอึ้งงันเมื่อสิบวันก่อนคนถูกกักบริเวณที่เจดีย์หนิงกู่อย่างชวีเฟิงได้ยินว่าต้าฉีและหนานเจียงแตกหักกัน โวยวายจะขอเข้าพบซูจิ่งสิงให้ได้องครักษ์จันทราเอือมระอา จึงพาเขาออกจากเจดีย์หนิงกู่มายังเมืองหลวงชั่วขณะชวีเฟิงได้พบซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ ก็เผยท่าทีออกมาอย่างชัดเจนว่ายอมออกแรงเพื่อต้าฉี ขอเพียงต้าฉีปล่อยเขา ไม่ขังเขาไว้ที่เจดีย์หนิงกู่อีกคนผู้นี้ฉลาดมีไหวพริบยิ่งนัก ยังเสนออีกว่าหากเสร็จเรื่องแล้ว เขาอยากเป็นหัวหน้าตระกูลชวี เช่นนี้แล้ว ก็ไม่มีใครกล้าว่าเขาเรื่องสวามิภักดิ์ตาฉีอีกแม้ว่าพวกเขามีความมั่นใจว่าจะชนะ สามารถเอาชนะหนานเจียงได้ แต่มีคนนำทาง สามารถลดการบาดเจ็บล้มตายของทหารได้ ก็เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งดังนั้นหลังซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1650
บัดนี้เห็นอยู่ว่าหนานเจียงของเราแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน เหตุใดยังต้องทนต่อไปอีกเล่า?”ฮองเฮามีความทะเยอทะยานอย่างยิ่ง นับตั้งแต่ขึ้นสู่ตำแหน่งก็มุ่งมั่นบริหารจัดการบ้านเมือง จัดตั้งกองกำลังลับขึ้นมาหนึ่งหน่วยโดยเฉพาะ เพื่อเพาะเลี้ยงแมลงพิษและหนอนกู่อย่างลับ ๆ ความคิดของนางแตกต่างจากผู้นำคนก่อน ๆ ที่หลีกเร้นจากโลกภายนอก นางอยากจะได้ดินแดนและความมั่งคั่งของต้าฉีมิฉะนั้น เพียงแค่เพราะเฟิ่งหมิงกวง เป็นไปไม่ได้ที่ฮองเฮาหนานเจียงจะทรงยินยอมให้ส่งกองทัพไปยังต้าฉี“ความคิดของฮองเฮาพวกกระหม่อมย่อมทราบดี เพียงแต่ซูจิ่งสิงผู้นี้ เดิมเป็นแม่ทัพไร้พ่าย กองกำลังใต้บังคับบัญชาก็มีพลังรบเหนือชั้น ได้ยินมาว่าพวกเขามีดินปืนใช้ด้วย หากต้องรบกันจริง ๆ พวกกระหม่อมเกรงว่าจะมิใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าผู้อาวุโสต่างมีสีหน้าวิตกกังวล“ก่อนหน้านี้ พวกเราได้ส่งกองกำลังไปหยั่งเชิงแล้ว ผลปรากฏว่าไม่เพียงแต่กองกำลังนั้นจะถูกทำลายสิ้นทั้งกองทัพ แต่ยังต้องสูญเสียทั้งองค์หญิงใหญ่และคุณชายชวีเฟิงไปด้วยเห็นได้ว่าซูจิ่งสิงนั้นมีกำลังและความสามารถจริง ๆ พวกเราต้องป้องกันไว้พ่ะย่ะค่ะ”ฮองเฮาแค่นเสียงเย็น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1649
กู้หว่านเยว่พินิจมองบุตรชายอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้า “ข้าว่าเข้าท่า ให้ราชครูโจวมาสอนขั้นพื้นฐานให้เขา สอนเขาอ่านหนังสือ”อ่านหนังสือ?เสี่ยวจ้านจ้านทำหน้ายู่ จมูกและตาย่นเข้าหากันแล้วอยู่ดี ๆ เหตุใดจึงพูดเรื่องเรียนหนังสือขึ้นมา?เขาไม่อยากเรียนหนังสือ เขายังเป็นแค่เจ้าเด็กตัวน้อยอยู่เลย“มะ ไม่เรียน...”เสี่ยวจ้านจ้านโบกมือเล็ก ๆ เป็นเชิงปฏิเสธกู้หว่านเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “จ้านจ้านเด็กดี ให้ราชครูโจวสอนเจ้าอ่านหนังสือนะ เขาเป็นถึงอาจารย์ของเสด็จปู่เชียวนะ ความรู้มากมายนัก”“มะ ไม่เรียน...ข้าจะกลับบ้าน!”เสี่ยวจ้านจ้านดิ้นขาไปมา คราวนี้แม้แต่ท่านแม่ก็ไม่ต้องการให้อุ้มแล้วเขาได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเหตุใดคนเราต้องเรียนหนังสือกันนะ?ซูจิ่งสิงคว้าตัวบุตรชายมา สีหน้าเคร่งขรึม “อย่างไรก็ต้องเรียนหนังสือ ถึงเวลานั้น พ่อจะหาสหายร่วมศึกษามาให้เจ้าสักสองสามคน ให้มาเรียนหนังสือกับเจ้า”“อ๊ะ!”เสี่ยวจ้านจ้านหน้าเจื่อน สลดลงอย่างสิ้นเชิงเหตุใดเขาต้องปรากฏตัวด้วย เขาอยากจะหายตัวไปเหลือเกิน“ท่านพี่ ท่านคิดจะหาเด็กคนไหนมาเป็นสหายร่วมศึกษาให้ลูกเราบ้าง?” สองสามีภรรยาล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1648
“เข้าใจแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า“ตามต่อไปเถอะ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยกลับมารายงาน”“พ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์จันทราออกไปแล้ว“น้องหญิง เจ้าสงสัยว่าฐานะของหญิงสาวผู้นี้ไม่ธรรมดาหรือ?”“ถูกต้อง ท่านยังจำตอนที่เราพบหญิงสาวผู้นี้ที่โรงเตี๊ยมได้หรือไม่ ตอนนั้นข้าเหลือบไปเห็นใบหน้าของนาง ดูไม่ค่อยเหมือนชาวต้าฉีเท่าไรนัก ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาของนางยังแฝงไปด้วยความสูงศักดิ์อยู่บ้าง ยิ่งดูไม่เหมือนสามัญชนทั่วไป”กู้หว่านเยว่สงสัยว่าหญิงสาวผู้นั้นมาจากต่างแคว้นทว่า นางสังเกตดูอย่างละเอียดแล้ว หญิงสาวผู้นั้นไม่มีวรยุทธ์“ท่านพี่ ความคิดของข้าคืออย่าเพิ่งจับนางกลับมา ให้คนคอยจับตาดูนางอย่างลับ ๆ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยจับนางกลับมาก็ยังไม่สาย ไม่แน่ว่าอาจสามารถล่อศัตรูออกมาด้วยก็ได้”ซูจิ่งสิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ตกลง เอาตามที่เจ้าว่า”ความคิดของเขาเหมือนกับกู้หว่านเยว่หากสตรีผู้นี้ไม่ใช่ชาวต้าฉี เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นไส้ศึกที่แคว้นอื่นส่งมาเก็บตัวนางไว้ ไม่แน่ว่าอาจจะล่อให้ไส้ศึกคนอื่นปรากฏตัวออกมาได้ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน อาหารมื้อหนึ่งก็ทานหมดพอดีก
