เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 429
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 430
“ทั้งหมดนั่นก็แค่หลอกเจ้า ใครใช้ให้เจ้าให้เงินข้ามากมายเช่นนั้น ข้าก็ต้องพูดอะไรดี ๆ ให้เจ้าฟังสิ”“ทะ ท่าน...อุ๊บ!” สวีหลานคงไม่คาดคิดว่าจางเย่ว์จะพูดเช่นนี้ นางโกรธจนกระอักเลือดออกมา แล้วล้มลงไปบนตัวจางเย่ว์อย่างอ่อนแรงจางเย่ว์เหมือนอยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง รีบผลักสวีหลานออกจากตัวเขา“ตอนนี้พวกท่านคงเชื่อแล้วสินะ ขอแค่พวกท่านปล่อยข้าไป ข้ารับรองว่าจะไม่แก้แค้นอ้อ แล้วก็ข้ายังสามารถช่วยเป็นพยานให้พวกท่าน เปิดโปงนางด้วย”ในขณะที่จางเย่ว์กำลังเอาตัวรอด เขาก็ไม่ลืมที่จะหักหลังสวีหลานแม้ว่ากู้หว่านเยว่จะเกลียดสวีหลานมาก แต่ในเวลานี้ก็อดสงสารนางไม่ได้ผู้ชายคนนี้ น่ากลัวมากจริง ๆ !”“น้องหญิง ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่มีวันเป็นแบบนี้”ซูจิ่งสิงรีบเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองจางเย่ว์ด้วยสายตารังเกียจ เขาตัดสินใจแล้วว่า ไม่ว่าอย่างไร ชีวิตของจางเย่ว์ก็ต้องจบลง“ข้าไม่เชื่อ ข้าไม่เชื่อ ท่านรักข้า”สวีหลานยังคงส่ายหัว“ข้ารู้ว่าท่านรักตัวกลัวตาย นี่ต้องเป็นเรื่องโกหกที่ท่านพูดเพื่อเอาตัวรอดแน่ ๆ ข้าไม่โทษท่านหรอก พี่เย่ว์”“ไม่ ข้าไม่ได้รักเจ้าจริง ๆ ”จางเย่ว์กลอกตาไปมา ไม่รู้ว่าสำนึกผิดห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 431
ซูจิ่งสิงมองตามสายตาของกู้หว่านเยว่ กระทั่งเห็นบุรุษผมขาวผู้หนึ่งเดินนำผู้ติดตามเข้ามาอีกฝ่ายสวมเสื้อคลุมสีดำทมิฬ ขับให้ผมสีขาวของเขาดูโดดเด่นมากขึ้น ยามเขาเดินอยู่บนถนนก็ยิ่งดึงดูดความสนใจของผู้คนในบริเวณนั้นไปไม่น้อยบุรุษผมขาวมีท่าทีนิ่งสงบ สายตามองตรงไม่มีไขว่เขวแต่จู่ ๆ เขาก็สัมผัสได้ถึงสายตาของสองสามีภรรยากู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง จนต้องหันไปมองพวกเขาเมื่อสายตาประสานกัน ในใจของกู้หว่านเยว่กลับไม่ได้รู้สึกเกลียงชัง ทั้งยังพยักหน้าเล็กน้อยให้บุรุษผมขาวเพื่อแสดงความเป็นมิตรนัยน์ตาของจงหลี่วูบไหวเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมสตรีผู้นี้ถึงทำให้เขารู้สึกคุ้นหน้ายิ่งนักแต่น่าเสียดายที่กู้หว่านเยว่ใส่ผ้าคลุมหน้า เขาเห็นแค่ดวงตาคู่นั้นแม้ว่าจะเห็นเพียงดวงตาคู่นั้น แต่เรื่องที่น่าแปลกใจก็คือ จงหลี่เกิดความรู้สึกดีกับเจ้าของดวงตาคู่นี้เขาผู้ซึ่งไม่ชอบปฏิสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า แม้ว่าจะอยากเข้าไปทำความรู้จักกับกู้หว่านเยว่แต่กู้หว่านเยว่กลับละสายตากลับไป นางชอบดูคนซุบซิบนินทากันแต่ก็ได้แค่ดูเท่านั้น ในใจของนางยังอยากเดินเล่นตลาดในเมืองอวี้ อยากเห็นว่าเมืองอวี้แห่งนี้เป็นอย่างไร“ท่านพ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 432
กู้หว่านเยว่กำชับสั้น ๆ หลี่เฉินอันพยักหน้าน้อมรับคำสั่งทั้งสามคนเดินมาถึงห้องโถง มู่หรงอวี้กำลังรออย่างกระวนกระวายใจ จากเมืองตู้เปียนมาถึงเมืองอวี้ เส้นทางนี้ไม่ใช่ทางเดียวกับโรงเตี๊ยมเลยสักนิด ทุกคนรู้ดีว่าเจดีย์หนิงกู่นั้นยากจน แต่ไม่คิดว่าจะยากจนข้นแค้นเช่นนี้มู่หรงอวี้เดินทางอยู่หลายวัน แทบไม่ได้ล้างเนื้อล้างตัวเลย คนกลัวความสกปรกอย่างเขาจึงค่อนข้างทรมานจนแทบทนไม่ไหวเดิมทีคิดว่าหากถึงจวนโหวแล้ว ทุกคนคงรู้สถานะของเขา ต้อนรับเขาราวกับแขกผู้มีเกียรติใครจะรู้ละว่าเขาและเถาเอ๋อร์จะถูกทิ้งอยู่ในนี้ รอจนเวลาผ่านไปแล้วครึ่งชั่วยามทันทีที่หลี่เฉินอันและกู้หว่านเยว่เข้ามา ก็ได้ยินเสียงที่พยายามข่มความโกรธและประชดประชันของมู่หรงอวี้“อ๋องหลี่ก็ช่างวางอำนาจบาตรใหญ่เสียจริง ๆ ปล่อยให้ข้ารออยู่ในนี้หนึ่งชั่วยามแล้ว ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดจะทำเรื่องใหญ่อะไรนะขอรับ”สายตาคู่นั้นมองข้ามหลี่เฉินอันไปโดยสิ้นเชิง เด็กอายุเพียงสิบสองสิบสามปี แต่จิตใจกลับต่ำช้ายิ่งกว่าสิ่งใดสายตาคู่นั้นกวาดมองมายังกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง ทั้งสองคนปลอมตัวเข้ามา มู่หรงอวี้กลับมองไม่ออก เพียงแวบเดียวก็ไม่ได้ใ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 433
บุรุษผู้ใส่เสื้อผ้ารัดรูปทั้งตัว ดูแล้วคล้ายกับข้ารับใช้ของขุนนางใหญ่ เคราบนหน้าก็รกรุงรังน่าขยะแขยงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้“เข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ”หลี่เฉินอันกำหมัดแน่น ทุบโต๊ะอย่างโกธเคือง “อาจารย์และอาจารย์หญิงของข้าไม่ใช่พลหทารไร้นาม ท่านเป็นใคร กล้าดียังไงมาพูดแทรกเช่นนี้?”กล้าว่าร้ายอาจารย์ของเขาโดยเฉพาะอาจารย์หญิง? เขาทนไม่ได้เถาเอ๋อร์กลับคิดไม่ถึงว่าหลี่เฉินอันจะกล้าลองดีกับตนเช่นนี้ ในสายตาของนางหลี่เฉินอันเป็นแค่เครื่องมือ “หากไม่ใช่เพราะข้าเขียนถึงเจ้า เดิมทีเจ้าก็ไม่มีตัวตน เจ้ากล้าดีอย่างไรมากล่าวหาว่าข้าเป็นใคร?”นางคือผู้เขียนต้นฉบับ เทียบกับองค์หญิงแล้ว ไม่สิ เทียบกับฮ่องเฮาแล้วยังมีเกียรติมากกว่าเสียอีก ชะตาของทุกคนบนโลกใบนี้ล้วนแต่อยู่ในการควบคุมของนางทั้งสิ้น!หลี่เฉินอันตกอยู่ในความงุนงง “ท่านแม่ให้กำเนินข้า จะมีตัวตนหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับเจ้าไม่ทราบ?”วาจาของคนผู้นี้ช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก หางตาของกู้หว่านเยว่กลับปรากฏเป็นรอยยิ้มบาง ๆ ที่แท้เถาเอ๋อร์ก็เป็นผู้เขียนต้นฉบับนี่เองในต้นฉบับกู้หว่านเยว่มักจะพูดแขวะถึงผู้เขียนอยู่หลายครั้ง ทำไมต้องเขียนให้ข
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 434
ทางฝั่งของมู่หรงอวี้เมื่อถูกกล่าวเช่นนี้ ก็เริ่มหวั่นไหว สุดท้ายเขาก็ยังตัดสินใจที่จะเลือกจัดการกับซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ก่อนแล้วค่อยว่ากันตราบใดที่สองคนนี้ยังอยู่ เขาก็ยังต้องเจอกับความโชคร้าย จากคำกล่าวของเถาเอ๋อร์ เพียงจัดการกับพวกเขา เหตุใดยังต้องกังวลว่าตนจะหวนกลับมาตั้งตัวเป็นใหญ่อีกครั้งไม่ได้?“บนตัวของข้าเหลือเงินอยู่เพียงเท่านี้”มู่หรงอวี้ล้วงหยิบตั๋วเงินที่มีออกมา โชคดีที่เขายังมีคลังส่วนตัวหลายแห่งในเมืองที่ยังไม่โดนกวาดล้าง รอใช้เงินหมดเมื่อไหร่ ค่อยกลับไปเติมเงินในเมืองก็ย่อมได้กู้หว่านเยว่ชำเลืองมองเงินห้าร้อยเหรียญด้วยสายตารังเกียจเล็กน้อย “น้อยขนาดนี้ มู่หรงอวี้เจ้าช่างยากจนยิ่งนัก”ทันทีที่ได้เงินมา กู้หว่านเยว่ก็ใช้เสียงของตัวเองอย่างไม่ปิดบัง นี่เป็นครั้งแรกที่มู่หรงอวี้เริ่มรู้สึกถึงบางอย่างไม่ชอบมาพากล น้ำเสียงของอีกฝ่ายช่างคุ้นหูยิ่งนัก“พวกเจ้าเป็นใครกันแน่?”มู่หรงอวี้เริ่มครุ่นคิดอย่างตื่นตระหนก ทั้งยังแอบคิดในใจ ‘เขาคงไม่ได้ล่มเรือในหนองน้ำเองหรอกนะ’ซูจิ่งสิงที่อยู่ตรงข้ามก็ไม่อยากปลอมตัวแล้วเช่นกัน รีบกระชากหน้ากากที่ปิดบังใบหน้าออกทันที
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 435
เมื่อเห็นท่าทางของกู้หว่านเยว่เหมือนจะยิ้มแต้ก็ไม่ยิ้ม มู่หรงอวี้ก็ยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ“กู้หว่านเยว่ เจ้ากล้าดูถูกข้า ข้าจะฆ่าเจ้า!” มู่หรงอวี้เคียดแค้นชิงชังกู้หว่านเยว่มาก ยิ่งกว่าซูจิ่งสิงไปแล้ว สตรีที่ทำให้เขาเสียหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าผู้นี้ เขาเกลียดเข้ากระดูกดำจนอยากให้กู้หว่านเยว่ได้ลิ้มลองรสชาติของการโดนล้อบ้าง“เจ้าอยากฆ่าข้าหรือ?”กู้หว่านเยว่นั่งลงอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นยกแก้วชาขึ้นมาแกว่งเล่น“นี่คืออาณาบริเวณของข้า เจ้าอยากฆ่าข้าดูเหมือนจะยากอยู่ไม่น้อย ไม่สู้เป็นห่วงชีวิตของตัวเองก่อนดีหรือไม่?”เพียงแวบเดียว เหล่าผู้คุ้มกันของจวนโหวก็ทยอยกันตวัดมีด ข่มขู่ให้มู่หรงอวี้กลัวจนขาอ่อนดูท่าคนของจวนโหวผู้นี้จะเชื่อฟังกู้หว่านเยว่“ข้าคือท่านอ๋อง เจ้ากล้าฆ่าข้า ไม่กลัวว่าเรื่องนี้จะเข้าหูฝ่าบาทหรอกหรือ?”“หากข้ากราบทูลฮ่องเต้น้อยว่าคลังส่วนตัวของเจ้าแอบซ่อนสมบัติและคลังอาวุธไว้ล่ะ?” กล้าข่มขู่นางนักใช่ไหม ก็คอยดูว่าใครจะข่มขู่ใครกันแน่“เจ้าเก่งนักนะ！”มู่หรงอวี้เกิดรู้สึกกลัวขึ้นมา เขาไม่กล้ากราบทูลให้ฮ่องเต้จัดการซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ ทั้งยั้งเป็นกังวลว่าซูจิ่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 436
มู่หรงอวี้หรี่ตาลงเล็กน้อย ใช่ เวลานี้ซูจิ่งสิงอยู่ในเมืองอวี้แล้ว คงไม่ได้ให้ความสำคัญกับการป้องกันหมู่บ้านสือหานแต่อย่างใดหากเขาถือโอกาสนี้พากลุ่มคนเข้าไปล้อมโจมตีหมู่บ้านสืนหาน ไม่เพียงแต่จะสามารถจับตัวครอบครัวของซูจิ่งสิงได้แล้ว ยังสามารถยึดของมีค่าอยู่วางอยู่แนวหลังของอีกฝ่ายมาบีบบังคับพวกเขาได้อีกด้วยต้องรู้ว่าหมู่บ้านสือหานไม่ได้มีเพียงสหายและครอบครัวของซูจิ่งสิง แต่ยังมีเสบียงอีกไม่น้อย.......ทางฝั่งกู้หว่านเยว่หลังจากขับไล่มู่หรงอวี้แล้ว จู่ ๆ นางก็นึกถึงเรื่องของสวีหลานขึ้นมาได้ นางจึงหันไปถามหลี่เฉินอันว่า “เรื่องของสวีหลานจัดการเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่?”หลี่เฉินอันพยักหน้าอย่างสุภาพ “จากหลักฐานที่ปรากฏ สวีหลานดิ้นไม่หลุดอย่างแน่นอน ผู้อาวุโสที่เดิมทีอยู่ข้างนางก็ถึงกับหมดคำพูด”“ช่วงบ่ายคนของสกุลสวีจะมาที่นี่ แต่ข้าคิดว่า ต่อให้คนของสกุลสวีมาถึงที่นี่ ก็ไม่มีประโยชน์ พวกเขาทอดทิ้งนาง ไม่มีทางช่วยนางอย่างแน่นอน”สวีหลานในตอนนี้คือคนล้มที่ทุกคนพร้อมจะเหยียบย่ำกู้หว่านเยว่ไม่ได้สนใจชีวิตของสวีหลาน “ชีวิตของนาง เจ้าตัดสินเองเถอะ”หลี่เฉินอันพยักหน้าและกล่าวทันทีว่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 437
เสียงร้องคร่ำครวญจากการถูกทรมานของสวีหลานดังขึ้นอย่างน่าเวทนา แม้แต่กู้หว่านเยว่ที่กำลังพักผ่อนอยู่ในจวนด้านหลังก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน“ท่านพี่ เราไปดูกันเถอะ”เมื่อถูกก่อกวนจนไม่สามารถทำงานได้ กู้หว่านเยว่จึงอยากไปดูให้เห็นกับตา“ไปกันเถอะ”ซูจิ่งสิงรักภรรยามาก เขาอุ้มนางและกระโดดไปบนกำแพงของหอบรรพบุรุษสกุลหลี่สวีหลานถูกขึงมือและเท้าอยู่บนกระดานไม้เหมือนเมื่อวาน ไม่ว่าจะโดนเฆี่ยนกี่ครั้ง นางก็ยังปกป้องจางเยว่อยู่เสมอ“จะฆ่าจะแกงก็มาลงที่ข้า ปล่อยพี่เยว่ไป”ท่าทางที่ดูไร้ค่านั้นยิ่งยั่วโมโหผู้อาวุโสสกุลหลี่มากกว่าเดิม“นังสารเลว ไร้ยางอายยิ่งนัก ต่อหน้าพวกข้าเจ้ายังปกป้องชายชู้ของเจ้า”“น่าขายหน้ายิ่งนัก คุณธรรมประจำตระกูลของสกุลหลี่ถูกเจ้าทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี”ในตระกูลนี้มีผู้อาวุโสที่หน้าบางอยู่หลายคน พวกเขาโกรธจนต้องเมินหน้าไปทางอื่นไม่อยากเห็นสวีหลานและจางเยว่ที่กำลังแสดงฉากรักที่น่าขยะแขยงผู้อาวุโสสำดับสองเห็นว่าทุกคนถูกสอบสวนเสร็จแล้ว จึงรีบกล่าวว่า“เสี่ยวอัน พอได้แล้ว รีบพาสวีหลานไปขังเถอะ”ความจริงแล้วเขาไม่อยากได้ยินวาจาหยาบคายของสวีหลานต่างหาก เขารู้สึกดีอย
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 780
กู้หว่านเยว่หยิบน้ำเชื่อมออกมาขวดหนึ่งแล้วยื่นให้เขา พร้อมกับอธิบาย“ข้าและท่านพี่ได้ยินว่าท่านเกิดเรื่อง จึงเร่งเดินทางมาที่นี่ ท่านไม่ได้รับบาดเจ็บใช่หรือไม่?”หนานหยางอ๋องได้ยินดังนั้นก็รู้สึกซาบซึ้งใจ ประสานมือคารวะทั้งสองคน“ขอบคุณท่านอ๋องและพระชายาที่ยังเป็นห่วงข้า”กู้หว่านเยว่เห็นเขามีสีหน้าอ่อนเพลีย จึงรีบเอ่ยขึ้น “รีบดื่มน้ำเชื่อมนี่เถิด จะช่วยให้ท่านฟื้นฟูกำลังได้”“ตกลง”หนานหยางอ๋องเปิดขวดน้ำเชื่อมอย่างเชื่อฟัง แล้วดื่มเข้าไปอึกหนึ่ง ก็รู้สึกว่ามีเรี่ยวแรงขึ้นมาไม่น้อยเลยจริง ๆ จึงรีบดื่มน้ำเชื่อมที่เหลือจนหมดขวดในขณะที่หนานหยางอ๋องดื่มน้ำเชื่อมอยู่นั้น กู้หว่านเยว่ก็ไปดูชาวประมงคนอื่น ๆ พบว่าชาวประมงเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นลมเพราะความหิวชุนจวี๋รีบวิ่งเข้ามาดู แต่หลังจากที่ตามหาหนึ่งรอบแล้ว ก็ไม่พบสามีของนาง“พี่ต้าหนิว เหตุใดจึงไม่เห็นพี่ต้าหนิวเลยล่ะ?”ต้าหนิวเป็นคนกลุ่มแรกที่ตกลงไปในวังน้ำวน ตามหลักแล้ว เขาก็น่าจะอยู่ที่นี่ แต่เหตุใดจึงไม่พบเขาเลย?ชุนจวี๋ร้อนใจจนแทบบ้าเมื่อเห็นชาวประมงเหล่านี้ นางก็รู้สึกดีใจอย่างมาก คิดว่าในที่สุดก็ได้พบกับสามีของนางแล้ว แ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 779
กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงตกตะลึงเล็กน้อย “เจ้ามาจับปลาคนเดียวหรือ เจ้ามีสามีด้วยมิใช่หรือ?”พูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของชุนจวี๋ก็น้ำตาคลอ“เขาหายตัวไปสามวันแล้ว เมื่อคืนข้าแอบออกมาตามหาเขา”ชุนจวี๋พูดพลางร้องไห้ “คนอื่นบอกว่าเขาตายแล้ว แต่ข้าไม่เชื่อข้าแอบพายเรือลำเล็กมาที่ใจกลางทะเลสาบคนเดียว แล้วก็รู้สึกได้ถึงแรงดูดมหาศาลกำลังดึงข้าอยู่ ข้ายังไม่ทันได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกดึงลงไปพร้อมกับเรือ”นางเงยหน้าขึ้น “พอข้าตื่นขึ้นมา ก็เห็นพวกท่านทั้งสองยืนอยู่ตรงหน้าข้า”ชุนจวี๋นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบมองไปรอบ ๆ “สามีของข้าอาจจะตกลงมาด้วย พวกท่านเห็นเขาแถวนี้บ้างหรือไม่?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า “พวกเราเห็นแค่เจ้าคนเดียว”ชุนจวี๋หัวใจสลายในทันที“แต่พื้นที่ข้างล่างนี้กว้างมาก น่าจะเป็นสุสานใต้ดิน พวกเราลองหาทางเข้าสุสานใต้ดินดู พวกเขาลงมานานแล้ว อาจจะเข้าไปในสุสานใต้ดินนานแล้วก็ได้”กู้หว่านเยว่อธิบาย เมื่อครู่นางให้ระบบส่งแผนที่ของสุสานใต้ดินมาให้นางแล้ว“ข้าจะไปหาพร้อมกับพวกท่าน”น้ำเสียงที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อยของชุนจวี๋ ทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“เจ้าไม่กลัวหรือ? ในส
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 778
“อืม”เขาตัดสินใจกัดฟันถอดเสื้อผ้าออก แต่พอถอดถึงกางเกง กู้หว่านเยว่ก็หันหน้าหนี ทำให้ซูจิ่งสิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเขาเปลี่ยนเป็นกางเกงสะอาดตัวใหม่ ไม่ได้ใส่เสื้อ รอให้กู้หว่านเยว่ทายาให้“ผู้ชายอย่างท่านนี่ เหตุใดทั้งตัวมีแต่กล้ามเนื้อแบบนี้ล่ะ?”กู้หว่านเยว่ทนไม่ไหว จึงลูบกล้ามท้องของเขา ทำเอาชายหนุ่มตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันทีถ้าเขาเดาไม่ผิด ที่นี่น่าจะเป็นห้องนอนในมิติของกู้หว่านเยว่สินะทั้งห้องเป็นสีชมพู มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของหญิงสาวอบอวลอยู่เมื่อได้กลิ่นหอมนั้น มองไปที่เตียงใหญ่ซึ่งอยู่ด้านหลังกู้หว่านเยว่ ใบหูของเขาก็ร้อนผ่าวกู้หว่านเยว่หัวเราะชอบใจ ถ้าไม่นึกถึงภารกิจสำคัญที่จะต้องทำเดี๋ยวนี้ นางต้องลากท่านพี่มากลิ้งบนเตียงสักหน่อยหลังจากฆ่าเชื้อโรคที่บาดแผลอย่างง่าย ๆ และโรยยาจินชวงสมานแผลแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก“น่าจะเรียบร้อยแล้ว โชคดีที่แผลนี้ไม่ลึกมาก แค่ช่วงสองสามวันนี้ระวังอย่าให้โดนน้ำก็พอ”“ขอบคุณน้องหญิง”ซูจิ่งสิงใส่เสื้อ กู้หว่านเยว่รู้สึกเสียดายเล็กน้อย มองไม่เห็นกล้ามท้องแล้วรอจนกระทั่งซูจิ่งสิงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ กู้หว่านเยว่ก็เอ่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 777
“หากถูกดูดเข้าไปในวังน้ำวน ยังมีโอกาสรอดชีวิตหรือไม่?”เมี่ยชิงหว่านเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน พอเห็นกู้หว่านเยว่ส่ายหน้า นางก็ทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาแดงก่ำกู้หว่านเยว่ดึงซูจิ่งสิงไปด้านข้าง จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย “ท่านพี่ ใต้วังน้ำวนนั่นอาจจะมีของบางอย่าง”เมื่อครู่ระบบบอกกับนางว่า ใต้วังน้ำวนอาจจะมีสมบัติอยู่กู้หว่านเยว่รู้สึกคันไม้คันมืออีกแล้ว“ข้าตั้งใจว่าจะไปดู ถ้าเห็นชาวประมงที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็จะพากลับมา”ซูจิ่งสิงเห็นดวงตาของนางเป็นประกาย ก็รู้ว่านางอยากไปมาก ในเมื่อน้องหญิงอยากไป เขาก็จะไม่ห้ามแน่นอน“เราสองคนไปด้วยกัน”“ก็ได้”อย่างมากก็หากเจออันตราย ก็จะลากซูจิ่งสิงเข้าไปหลบในมิติด้วยกันเมื่อตัดสินใจได้แล้ว กู้หว่านเยว่ก็หันไปบอกทุกคน“พวกเจ้ารอคำสั่งอยู่บนเรือใหญ่ หากไม่มีคำสั่งจากข้า ห้ามใครพายเรือเด็ดขาด ข้าและท่านอ๋องจะนั่งเรือเล็กไปสำรวจที่ใจกลางทะเลสาบก่อน”คนที่นำมาล้วนเป็นองครักษ์จันทรา ไม่กลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อฟังชิงเหลียนและฉู่เฟิงรีบไปที่ท้ายเรือ จากนั้นค่อย ๆ วางเรือลำเล็กไว้บนผิวน้ำ“นายท่าน ฮูหยิน พวกท่านต้องระวังตัวด้วย” ชิง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 776
“นี่คือเรือใหญ่ของหมู่บ้านเรา สามารถจุคนได้มากกว่ายี่สิบคน ด้านท้ายเรือยังมีเรือเล็กอีกสองลำ เพื่อความสะดวกในการให้คนลงไปตรวจสอบได้ทุกเมื่อ”ขณะที่หัวหน้าหมู่บ้านแนะนำ กู้หว่านเยว่ไม่พูดพร่ำทำเพลง เหยียบบันไดขึ้นไปบนเรือใหญ่ทันที“หว่านเยว่!”แววตาของซูจิ่งสิงทั้งเอ็นดูและจนปัญญา“เจ้าห้ามไปที่ทะเลสาบ ตกลงกันแล้ว”“เราเป็นสามีภรรยากัน”กู้หว่านเยว่กะพริบตา กล่าวอย่างซุกซน“หากมีอันตราย ก็จะได้ตายไปพร้อมกัน”ซูจิ่งสิง ...ระหว่างพูด กู้หว่านเยว่ก็ขึ้นไปบนเรือแล้ว พร้อมกับเรียกให้ทุกคนขึ้นมา ซูจิ่งสิงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา พลางเหาะขึ้นไปบนเรือ แล้วโอบเอวนางไว้“ชิงหว่าน”สายตาของเผยเสวียนฉายแววไม่เห็นด้วย ทำให้เมี่ยชิงหว่านโกรธมาก“คนที่ยังไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไรคือท่านพ่อของข้า หากท่านรักตัวกลัวตายก็ไม่ต้องไป แต่ข้าต้องไปให้ได้”พูดจบก็สะบัดมือเขาออกแล้วก้าวขึ้นเรือไปเผยเสวียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะขึ้นตามไปด้วยสีหน้ามืดมนเนื่องจากมาตรวจสอบหมู่บ้านชาวประมงเล็ก ซูจิ่งสิงจึงนำองครักษ์ที่พายเรือเป็นมาล่วงหน้า หลังจากที่ทุกคนขึ้นเรือแล้ว ซูจิ่งสิงก็สั่งให้องครักษ์พายเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 775
“ลุกขึ้นเถอะ”ซูจิ่งชิงโบกมือให้ลุก เขามีเรื่องสำคัญต้องทำ ไม่ต้องมากพิธีเขาเปิดเรื่องถามทันที “ทะเลสาบที่เกิดเรื่องอยู่ไหน?”“ด้านหลังหมู่บ้าน เชิญท่านอ๋องตามข้าน้อยมา”ผู้ใหญ่บ้านรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก เดิมทีคิดว่าเรื่องนี้คงไม่มีใครสนใจ คิดไม่ถึงว่าท่านอ๋องจะเดินทางมาด้วยตัวเองจากปากทางหมู่บ้านไปถึงทะเลสาบยังห่างไปอีกช่วงหนึ่ง กู้หว่านเยว่จึงถือโอกาสถามทันทีว่า“ผู้ใหญ่บ้าน ท่านช่วยเล่าเหตุการณ์ให้เราฟังหน่อยเจ้าค่ะ”ผู้ใหญ่บ้านสังเกตเห็นว่าข้างกายของท่านอ๋องนั้นยังมีสตรีหน้าตางดงามอีกหนึ่งคนตั้งแต่ที่ท่านอ๋องจูงมือของนาง แสดงท่าทางปกป้องมากเป็นพิเศษ ผู้ใหญ่บ้านพอจะเดาสถานะของกู้หว่านเยว่ได้ครั้นเห็นนางเอ่ยปากถาม จึงรีบกล่าวทันที“รายงานพระชายา ทะเลสาบแห่งนี้ชื่อว่าทะเลสาบโก่วสยง”เดิมทีหมู่บ้านแห่งนี้ตั้งอยู่ใกล้ทะเลสาบ ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างตกปลาเลี้ยงชีพจากทะเลสาบแห่งนี้มาหลายชั่วอายุคนแล้วเมื่อครึ่งเดือนก่อน กลับเกิดพายุครั้งใหญ่เกิดฟ้าผ่าสายหนึ่งกลางทะเลสาบโก่วสยงแห่งนี้“ยามนั้นเรียกได้ว่าแผ่นดินสั่นไหวอย่างรุนแรง จนชาวบ้านต้องพากันออกมาดูสถานการณ์ ผลปรากฏว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 774
“ว่ามา”“เช้าตรู่วันนี้ หมู่บ้านชาวประมงมีชาวประมงสูญหายอีกสองคน หนานหยางอ๋องทรงรับสั่งให้รุดหน้าไปตรวจสอบ ปรากฏว่าหลังจากที่มาถึงกลางทะเลสาบ เรือและคนก็ล้วนหายไปพร้อมกันขอรับ”“ว่าอย่างไรนะ?” สีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไป “หนานหยางอ๋องไปที่นั่นได้อย่างไร?”“พระชายาทรงยังไม่ทราบ เดิมทีหมู่บ้านชาวประมงแห่งนั้นเป็นที่ตั้งหลักของกองทัพทหารหนานหยางอ๋อง”ฉู่เฟิงกล่าวอธิบาย คิ้วของกู้หว่านเยว่ขมวดมุ่นยิ่งกว่าเดิม“ท่านพี่ เรารีบไปดูกันเถอะ”ก่อนที่ทั้งสองคนจะออกเดินทาง คาดไม่ถึงว่าหนานหยางอ๋องจะเกิดเรื่องเช่นนี้ก่อน ดังนั้นแผนการเดิมคือการสำรวจหมู่บ้านชาวประมงอย่างช้า ๆ หากหมู่บ้านชาวประมงแห่งนั้นอันตรายมากจริง ๆ ก็ต้องล้อมทะเลสาบนั้นไว้ ห้ามใครเข้าไปเด็ดขาดแต่ตอนนี้หนานหยางอ๋องดันเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน เรื่องราวกลับเลวร้ายมากขึ้นทุกที“เราต้องไปดูก่อน ฉู่เฟิงเจ้ามาบังคับม้า เร่งความเร็วกว่านี้”ฉู่เฟิงพยักหน้า ทันทีที่กระโดดขึ้นรถม้าก็เห็นรถม้าอีกคันไล่ตามมา“พี่หญิงหว่านเยว่!”เมี่ยชิงหว่านเปิดม่านหน้าต่างรถม้า ก่อนจะชะโงกหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาออกมา“ท่านพ่อเกิดเรื่องแล้ว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 773
เช้าวันที่สอง ในที่สุดซูจื่อชิงก็ลืมตาหลังจากเมาค้างมาหนึ่งคืนเต็ม อาการปวดหัวของเขาได้ทวีความรุนแรงขึ้น วินาทีต่อจากนั้นรูม่านตาของเขาก็หดลงฉับพลัน“ชิวจู๋ เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?” อีกฝ่ายนอนอยู่บนเตียงของเขา อีกทั้งบนตัวของนางก็สวมใส่เพียงเสื้อเอี๊ยมชิ้นเดียวซูจื่อชิงกระโดดลงจากเตียงทันที จากนั้นก็มองไปยังเสื้อผ้าที่ร่วงอยู่บนพื้นด้วยหัวใจที่เต้นตึกตัก“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น?”นัยน์ตาของชิวจู๋แดงก่ำ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงหดหู่ “เมื่อคืนคุณชายรองคิดว่าข้าเป็นผู้อื่น จึงถอดเสื้อผ้าของข้า...”“ว่าอย่างไรนะ?” สีหน้าของซูจื่อชิงซีดเผือดลง เขาเองก็ไม่ใช่คนโง่ อีกฝ่ายพูดเป็นนัยอย่างเห็นได้ชัดแบบนี้ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่เวลานี้อาการปวดหัวของเขาทวีคูณมากขึ้น เขาไม่มีความภาพความประทับใจของเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเลย เขาคิดไม่ออกว่าตัวเองทำอะไรชิวจู๋หรือไม่“เราสองคนทำอะไรกันแน่?”เขาไม่อยากเชื่อ เขาไม่เคยนึกชอบชิวจู๋“เรื่องเป็นเช่นนี้แล้ว คุณชายรองยังอยากจะให้ข้าพูดออกมาอีกอย่างนั้นหรือ แล้วข้ายังจะมีหน้าไปเจอคนอื่นได้อย่างไรเจ้าคะ?”นัยน์ตาของชิวจู๋แดงก่ำ น้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 772
ซูจิ่งสิงไม่เห็นด้วย ประเด็นหลักเพราะเขากลัวว่านางจะได้รับบาดเจ็บเพราะจากคำให้การของชาวบ้านเหล่านั้น ฟังดูแล้วทะเลสาบแห่งนั้นไม่ค่อยปลอดภัยนัก บางคนก็บอกว่ามีปีศาจอยู่ในทะเลสาบแห่งนั้น คนที่ดำลงไปสำรวจใต้น้ำก่อนหน้านั้นต่างก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย“ไม่ได้ ในเมื่อเป็นสถานที่อันตราย ข้าก็ยิ่งต้องไปกับท่าน มิเช่นนั้นหากท่านตกอยู่ในอันตรายขึ้นมาจะทำอย่างไรเล่าเจ้าคะ?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้าอย่างเด็ดขาด ทำให้ซูจิ่งสิงจนปัญญา เดิมทีเขาอยากมาบอกกล่าวภรรยาของตัวเองก่อนออกเดินทางสักคำ คิดไม่ถึงว่าภรรยาของตนจะขอไปกับเขาด้วยเมื่อเห็นสายตาเด็ดเดี่ยวของอีกฝ่าย เขาก็รู้ทันทีว่าต่อให้ตัวเองโน้มน้าวอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ จึงทำได้แค่พยักหน้าอย่างจำใจ“ก็ได้ เช่นนั้นเราก็ไปด้วยกัน แต่เจ้าต้องรับปากข้าก่อน ถึงตอนนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าห้ามกระโดดลงจากเรือไปสำรวจในทะเลสาบเพียงลำพังเด็ดขาด”“ไม่มีปัญหา”กู้หว่านเยว่รับปากวันนี้รับปาก พรุ่งนี้กลับคำเนื่องจากสองสามีภรรยาคู่นี้จะต้องออกเดินทางไปสำรวจทะเลสาบแห่งนั้นตั้งแต่เช้าตรู่ ดังนั้นคืนนี้ทั้งสองคนจึงไม่อยู่รอให้ซูจื่อชิงฟื้นอยู่ในจวน แต่
