Share
บทที่ 240
Related chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 241
“อย่ากังวล พวกเขาไม่เป็นอะไร”กู้หว่านเยว่ไม่มีทางพูดหรอกว่าคนเหล่านั้นถูกทุบตี ในสายตาของนาง กลุ่มคนสกุลซูนั่นไม่มีค่าอะไร ซูหรานหร่านไม่จำเป็นต้องสนใจพวกเขาอีกต่อไปหลายคนเดินกลับไปด้วยกัน สุดท้ายก็พบซุนอู่ที่ออกมาตามหาคนพอดี“เกิดอะไรขึ้น?” ซุนอู่เดินขึ้นหน้ามาด้วยสีหน้าเย็นชาซูหรานหร่านตกใจกับความดุดันของซุนอู่ รีบบอกว่า “ท่านนักการซุน ข้าไม่ได้หนี ข้า...”“ถ้าเจ้าไม่ได้หนีเหตุใดกลางดึกถึงไม่เห็นแม้เงา?!”“พี่ใหญ่ซุน ใจเย็นก่อน”กู้หว่านเยว่ดึงเขาไปทางด้านหนึ่ง แล้วอธิบายความเป็นมาเป็นไปภายในภูเขาจำลองโดยละเอียดซุนอู่ฟังจบก็ขนหัวลุกไปเลย “เจ้าพูดจริงหรือ?”“เรื่องเหลวไหลเช่นนี้ยังโกหกได้อีกหรือ? คนคนนั้นได้ถูกส่งมอบให้หนานหยางอ๋องไปจัดการแล้ว”ซุนอู่รู้เช่นกันว่ากู้หว่านเยว่จิตใจสูงส่ง ไม่อาจโกหกเพื่อช่วยซูหรานหร่านให้พ้นผิด เขาสั่นสะท้านขึ้นมาทันที“บ้าบอชะมัด โหดเหี้ยมกันทั้งกลุ่ม!”กู้หว่านเยว่ช่วยอธิบาย “โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร ซูหรานหร่านก็ไม่ได้ตั้งใจ เรื่องราวครั้งนี้อย่าตำหนินางอีกเลย”ซุนอู่พยักหน้า แสร้งทำเป็นโกรธพร้อมกับเอ่ยปากเตือนสองสามประโยค“ในเมื่อแ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 242
ซูหัวหยางบ่นพึมพำกลับไป นางจินต้องการดูแลซูหรานหร่าน แต่กลับถูกซูหัวหยางดุด่าเป็นชุด จึงปาดน้ำตาจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์ส่วนซู่เช่อก็ถอนหายใจพลางเหลือบมองซูหรานหร่าน ก่อนออกไปเช่นกันท่าทีเย็นชาของคนในครอบครัว ทำให้ซูหรานหร่านรู้สึกใจหายจริง ๆ“ขุนพลหวัง ขอบคุณท่านที่พูดแทนข้าเมื่อครู่”“ไม่เป็นไร สมควรแล้ว ข้าเป็นคนเถรตรง เจ้าไม่หาว่าข้ายุ่มย่ามก็ดีแล้ว”หวังปี้มองหญิงสาวบอบบางตรงหน้า ความสงสารผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจซูหรานหร่านปาดน้ำตา พลางหันไปฉีกยิ้มให้กู้หว่านเยว่ ดูน่าเกลียดยิ่งกว่าเวลาร้องไห้เสียอีก“พี่สะใภ้ใหญ่ ข้ากลับก่อนล่ะ”พูดจบ ก็เดินไปที่ข้างเตียงของตัวเอง หยิบเสื้อนวมขึ้นมาเย็บเงียบ ๆเมื่อเห็นซูจิ่นเอ๋อร์แอบสะกิดข้างตัวซูหรานหร่าน กู้หว่านเยว่ก็ไม่ได้เข้าไปปลอบใจ พลางหันไปพูดกับหวังปี้“นักโทษเนรเทศข้างบ้านกลุ่มนั้น รบกวนท่านช่วยไปเคาะเรียกสักหน่อย”“เรื่องเล็กน้อย”หวังปี้โบกมืออย่างไม่ใส่ใจทางด้านนี้หลังจากกู้หว่านเยว่เข้ามาในเรือน ก็หาสถานที่สำหรับปรุงยาถอนพิษ ใช้เวลาไปหลายชั่วยามจนในที่สุดก็ปรุงยาออกมาได้สำเร็จก่อนอื่นก็เข้าไปในมิติ โยนเข้าไปในหอแ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 243
ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเหาะหนี ประตูเรือนก็เปิดออกในทันใด คนชุดดำสองคนลากหลี่เฉินอันที่ถูกมัดแขนไพล่หลังออกมาเมื่อเห็นหลี่เฉินอันถูกปิดปาก พยายามดิ้นรนไม่หยุด กู้หว่านเยว่ก็กุมขมับ“อย่าเพิ่งไปช่วยเขา ให้เขาได้รับบทเรียนเสียบ้าง”“อืม”ซูจิ่งสิงก็พยักหน้าเช่นกัน เด็กหนุ่มผู้ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำคนนี้ กล้าที่จะบุกเดี่ยวไปแก้แค้น“จะจัดการเขายังไงดี?” คนชุดดำคนหนึ่งในเรือนถามด้วยเสียงแหบพร่า“ฮูหยินใหญ่นับถือพุทธ อย่าฆ่าคนในวัด”“หลังเขามีทะเลสาบน้ำแข็งอยู่ โยนลงไปในทะเลสาบน้ำแข็งเถอะ”อีกคนกล่าวขึ้น ทั้งสองเห็นพ้องต้องกัน ก่อนจะเหาะไปทางหลังเขาเมื่อมาถึงทะเลสาบน้ำแข็ง คนชุดดำคนหนึ่งก็มัดหลี่เฉินอันไว้กับก้อนหิน จากนั้นก็ผลักเขาลงไปในทะเลสาบน้ำแข็งพร้อมกับก้อนหิน“จุ๊ ๆ คราวที่แล้วปล่อยเด็กอย่างเจ้าให้หนีไป ยังจะกลับมาติดกับดักเอง รนหาที่ตายจริง ๆ”คนชุดดำทอดถอนใจออกมาอีกหลายคำ ดวงตาของหลี่เฉินโกรธแค้น ดิ้นรนอยู่ตลอดเวลา ในที่สุดก็ถูกน้ำหนักของหินดึงลงไปใต้น้ำเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีทางรอด คนชุดดำทั้งสองก็หันหลังเดินจากไปทันทีที่หันไป ก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งยืนอยู่ข้างหลังพว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 244
หากหลี่เฉินอันเลิกติดตามนางเพราะเรื่องนี้ เช่นนั้นก็ไม่เป็นไรนางจะไม่ช่วยคนโง่เง่า“ก็ได้”ถ้าไม่ใช่เพราะกู้หว่านเยว่ ซูจิ่งสิงก็คงไม่ช่วยหลี่เฉินอันด้วยซ้ำ แน่นอนว่าต้องเชื่อฟังคำพูดของกู้หว่านเยว่อยู่แล้ว ก่อนจะจากไปกับนางในพื้นหิมะ หลี่เฉินอันกำหมัดทั้งสองแน่นด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวทันทีที่กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงกลับไปถึงหอนอนรวม เสี่ยวหรงก็ถือน้ำร้อนเข้ามา“ฮูหยินดื่มน้ำร้อน นายท่านดื่มน้ำร้อน” เมื่อเห็นทั้งสองยกไปแล้ว จึงถามด้วยความเกรงกลัว “คุณชายของข้าล่ะขอรับ?”กู้หว่านเยว่บอกเล่าเรื่องราวให้นางฟัง “ถ้าพรุ่งนี้ก่อนออกเดินทาง คุณชายของเจ้ายังไม่กลับมา เจ้าก็ไปตามหาเขาเถอะ”“เจ้าค่ะ” เสี่ยวหรงพยักหน้าช้า ๆ“หว่านเยว่ มานี่เร็วเข้า” นางหยางยื่นมือไปหากู้หว่านเยว่ “เข้ามาอยู่อุ่น ๆ”ทางเหนือหนาวอยู่แล้ว ตกกลางคืนยิ่งไม่ต้องพูดถึง อุณหภูมิลดลงถึงลบสิบกว่าองศากู้หว่านเยว่กลับมาจากข้างนอกที่หนาวเหน็บ มือเท้าเย็นเฉียบไปหมด หลังจากที่เดินเข้าไปนางหยางก็ยื่นถุงน้ำร้อนมาให้ทันทีเมื่อเห็นกู้หว่านเยว่รับไปแล้ว จึงยื่นอีกถุงหนึ่งให้ซูจิ่งสิง“วิ่งวุ่นข้างนอกทั้งวัน ไปนอนก่อ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 245
เมี่ยชิงหว่านรู้สึกหวั่น ๆ “พี่หว่านเยว่ ข้ามาเป็นเพื่อนท่านถึงตรงนี้ก็พอแล้ว ท่านเข้าไปคนเดียวเถิด”แม้ว่านางจะไม่ได้ขี้ขลาด แต่ก็เติบโตในชนบทมาตั้งแต่เด็กเรือนของหนานหยางอ๋องรายล้อมไปด้วยทหารแน่นหนา ทันทีที่มาถึง ทหารเหล่านั้นก็พากันมองมาที่พวกนางเมี่ยชิงหว่านไม่เคยเห็นสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน รู้สึกไม่สบายไปทั้งตัวในทันใดเมื่อคิดว่าต้องเดินเข้าไป เผชิญหน้ากับคนแปลกหน้ามากมาย สู้รออยู่หน้าประตูจะดีกว่ากู้หว่านเยว่เห็นดังนั้น ก็คิดว่าจะฉีดยาป้องกันให้เมี่ยชิงหว่านดีหรือไม่ ไม่อยากให้นางไม่รู้เรื่องอะไรเลย จึงเล่าเรื่องความเป็นไปได้ที่นางอาจเป็นธิดาของหนานหยางอ๋องให้ฟัง“เจ้าบอกว่าหนานหยางอ๋องมีธิดาที่สูญหายไป มีความเป็นไปได้สูงว่าข้าจะเป็นธิดาของเขาหรือ? ที่เจ้าพาข้ามาวันนี้ ก็เพื่อพามาพบครอบครัวงั้นหรือ?”เมี่ยชิงหว่านตกใจ แม้จะตกใจ แต่นางกลับรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้“ข้าจะเป็นธิดาของหนานหยางอ๋องได้อย่างไร? ในตัวข้าไม่มีหลักฐานยืนยันใด ๆ จากจวนหนานหยางอ๋องเลย”กู้หว่านเยว่พูดเรื่องที่นางมีหน้าตาละม้ายกับชายาหนานหยางอ๋องมาก“ในมือเจ้าไม่มีปานจุดหนึ่งหรือ? ถึงเวลาก็เอาปานนี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 246
แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะสมที่จะพาเมี่ยชิงหว่านเข้าไปแนะนำตัวกับครอบครัวแล้ว กู้หว่านเยว่พูดได้เพียงว่า“ข้าจะพาเจ้ากลับไปก่อน”ทั้งสองกลับมาถึงหอนอนรวม เมี่ยชิงหว่านทักทายคำหนึ่งแล้วไปเก็บข้าวของ ซูจิ่งสิงเห็นสีหน้าไม่ยินดีของพวกนาง ก็รู้แล้วว่าหนนี้ไม่ราบรื่น“ผิดพลาดหรือ?”กู้หว่านเยว่ส่ายหัว พลางดึงซูจิ่งสิงไปทางด้านหนึ่ง“ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ฝ่ายหนานหยางอ๋องหาคุณหนูรองพบแล้ว”เรื่องนี้ทำให้ซูจิ่งสิงประหลาดใจมากกว่าเกิดความผิดพลาดเสียอีกจู่ ๆ คุณหนูรองที่หายตัวไปนานกว่าสิบปีก็มาหาถึงหน้าบ้าน ซ้ำยังอยู่ในภูเขาหิมะที่อยู่ห่างไกล แค่คิดก็รู้แล้วว่าไม่ปกติ“จากที่สมมติฐานของเจ้า ความสัมพันธ์ระหว่างเมี่ยชิงหว่านกับหนานหยางอ๋องมีความเกี่ยวข้องกันแปดถึงเก้าส่วน บนโลกนี้ไม่มีทางมีเรื่องบังเอิญเช่นนั้น คนของหนานหยางอ๋องส่วนใหญ่เป็นพวกจอมปลอม”กู้หว่านเยว่กล่าวอย่างครุ่นคิด“ข้ามีวิธีพิสูจน์ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดหรือไม่ แต่ว่า ต้องไปหาหนานหยางอ๋องอีกรอบ เพื่อให้ได้เห็นคุณหนูรองนั่น”...ทางด้านนี้ หนานหยางอ๋องกำลังนั่งอยู่หน้าเตียง จับมือเด็กสาวนางหนึ่งด้วยควา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 247
เดิมทียังคิดว่าต้องยากลำบากพอสมควร กว่าจะได้รับความไว้วางใจจากชายชราผู้นี้ ไม่คิดว่าจะง่ายดายเช่นนี้ชื่อและสมญานามของคุณหนูสายตรงแห่งจวนหนานหยางอ๋องผู้มั่งคั่งล้นฟ้านี้ ก็คือของนางแล้ว!“คุณหนูรอง” ตื่นเต้นดีใจเป็นที่สุดหนานหยางอ๋องเปลี่ยนชื่อให้นางแล้ว นามว่าฟู่ชิงทุกคนต่างยินดีปรีดาที่สองพ่อลูกได้หวนกลับมาอยู่พร้อมหน้ากัน มีเพียงหวังปี้ที่เห็นฟู่ชิงแล้วขัดหูขัดตา พลางบ่นพึมพำ“เคยคิดเสมอว่าคุณหนูรองเป็นเทพธิดาเช่นเดียวกับอดีตพระชายา ทว่า...เหตุใดนิสัยใจคอถึงหยาบคายนัก”เรื่องนี้ย่อมไม่กล้าพูดออกมาต่อหน้า ท่านอ๋องผู้เฒ่ากำลังปลื้มฟู่ชิง ได้ยินเข้าอาจจะถลกหนังเขาก็ได้เมื่อหันไปก็เห็นกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเข้ามา เลยรีบออกไปต้อนรับพวกเขา ได้เห็นมารยาร้อยเล่มเกวียนของฟู่ชิงที่นี่พอดี“พวกเจ้ามาจนได้ ช่วยข้าให้รอดพ้นจากหายนะ”กู้หว่านเยว่งุนงงไม่เข้าใจ “ศึกษาและผลิตยาถอนพิษเรียบร้อยแล้ว ข้าเอามาให้ท่านอ๋องเสวย ได้ยินมาว่าท่านอ๋องหาธิดาพบแล้ว โชคสองชั้นมาเยือนจริง ๆ”หนานหยางอ๋องได้ยินเสียงของกู้หว่านเยว่มาแต่ไกล จึงรีบพูดขึ้นว่า“แม่นางกู้ เจ้ามาได้เวลาพอดี มือและเท้าของชิ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 248
ขุนพลหวัง ท่านเป็นอะไรไป เหตุใดสีหน้าถึงดูแย่เช่นนี้?”หวังปี้ยิ้มตอบว่า “ไม่มีอะไร แค่ทนเห็นท่าทางคุณหนูรองนั่นไม่ได้”เขาแค่ไม่เข้าใจ ยังนึกว่าคุณหนูรองโตแล้วไม่ใช่คนที่เหมือนเทพธิดา แต่อย่างน้อยก็ต้องเป็นคนธรรมดาทั่วไป แต่กับคนเมื่อครู่นี้ เขาไม่คุ้นชินจริง ๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งท่าทางที่ฟู่ชิงยิ้มให้หนานหยางอ๋อง มันไม่บริสุทธิ์ใสซื่อเลยสักนิด ในสายตาเต็มไปด้วยการคิดคำนวณน่าเสียดายที่ท่านอ๋องหลงใหลได้ปลื้ม คิดแต่ว่านางดี“ยังไงข้าก็รู้สึกว่า หญิงผู้นี้ไม่ใช่คุณหนูรองตัวจริง”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงสบสายตากันแวบหนึ่ง“คนที่สามารถทำให้ขุนพลหวังเกลียดชังได้มีไม่มากนัก เอาล่ะ พวกข้าได้ทิ้งยาถอนพิษไว้ให้แล้ว ก็ต้องกลับแล้วล่ะ หากมีเรื่องอะไร ท่านค่อยมาหาพวกข้าใหม่”“อืม”หวังปี้พยักหน้าทั้งสองเดินกลับไปตามทาง เมื่อซูจิ่งสิงเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของกู้หว่านเยว่ ก็อดถามไม่ได้“ฟู่ชิงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”“อืม”กู้หว่านเยว่พยักหน้าอย่างมั่นใจ“ปานบนมือของฟู่ชิงเป็นของปลอม สักขึ้นมาทีหลัง”นอกจากเรื่องนี้ นางยังถอนเส้นผมของทั้งสอง วางไว้ในหอแห่งโอสถเพื่อทำการวิเคราะห์แล้วอีกสั
Latest chapter
