เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1316
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1317
กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงยังไม่ทันได้กล่าวสิ่งใด มู่หรงฉางเล่อก็รีบอธิบายว่า “ไม่โทษท่านอ๋องกับพระชายา พวกเขาสองคนทำเพื่อช่วยข้า วันนี้ข้าเจอพวกอันธพาลคนหนึ่งบนถนนเข้า เจ้าอันธพาลคนนั้นเป็นคุณชายของสกุลหลิว” มู่หรงฉางเล่อรีบอธิบายเรื่องราวออกมารอบหนึ่ง เกาเจี้ยนจึงได้เข้าใจ “ไอ้พวกชั่วช้าแบบนั้นสมควรโดนสั่งสอนแล้วจริงๆ ยังดีที่ข้าไม่อยู่ หากข้าอยู่ต้องทุบมันจนฟันร่วงเต็มพื้นแน่” “แล้วค่อยหิ้วมันไปหาพ่อแม่ของมันที่จวนสกุลหวง ถกกันดีๆ สักรอบ” เมื่อเทียบกับซูจิ่งสิงแล้ว นิสัยของเกาเจี้ยนยังแย่กว่าอีก ทนเห็นพวกขยะสังคมแบบนี้ไม่ได้ที่สุด “พวกมันยังกล้าตามมาหาเรื่องอีก ช่างไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาเกินไปแล้ว” “เรื่องนี้ไม่รีบ รอดูก่อนว่าพวกเขาจะทำสิ่งใด” ซูจิ่งสิงกับกู้หว่านเยว่ทั้งสองกลับสงบนัก เวลานี้ หวงฮูหยินได้นำบ่าวรับใช้ของสกุลหวงมากปิดกั้นประตูโรงเตี๊ยมไว้แล้ว หลังไต่ถามจนได้ความเรื่องห้องพักของกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงจากปากผู้ดูแล ก็วางแผนจะนำคนบุกขึ้นมาโดยตรง “ฮูหยิน มีเรื่องอะไรได้โปรดพูดคุยกันดีๆ เถิดขอรับ ร้านเล็กๆ ของเราทำกิจการได้ไม่ง่ายเลย” เมื่อผู้ดูแลร้า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1318
“ใครเข้ามา จับพวกมันมัดไว้” หวงฮูหยินโบกมือ วางจะแผนนำตัวพวกเขากลับจวนไปก่อน แล้วค่อยๆ ลงมือสั่งสอน “ข้าจะดูว่าผู้ใดกล้า” ผลคือบ่าวรับใช้สองคนเพิ่งก้าวเข้าไป ก็ถูกเกาเจี้ยนถีบลอยออกไปในเท้าเดียว เกาเจี้ยนเรี่ยวแรงมหาศาล ลูกถีบนี้ ถึงกับถีบกระเด็นออกไปนอกโรงเตี๊ยม เมื่อได้ยินเสียงร้องอย่างน่าอนาถดังมาจากหน้าประตูโรงเตี๊ยม เปลือกตาของหวงฮูหยินก็กระตุกขึ้นมา “ช่างบังอาจนัก พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าคือผู้ใด? ถึงกลับกล้าสามหาวต่อหน้าข้า ฮูหยินผู้นี้” เกาเจี้ยนดูแคลนพวกอาศัยอำนาจรังแกคนเป็นที่สุด หันหัวไปพูดกับซูจิ่งสิงคำหนึ่งว่า “จิ่งสิง เจ้าอย่าขยับ ข้าไม่ได้ขยับเขยื้อนกระดูกเส้นเอ็นมานานแล้ว วันนี้ ก็ให้ข้ามาสั่งสอนคนพวกนี้เถอะ” “ได้” ซูจิ่งสิงยิ้มพลางพยักหน้า จูงมือภรรยาของตนไปยืนดูอยู่ด้านข้างอย่างไม่รีบเร่ง “คิดจะจับพวกเราไปสั่งสอนใช่ไหม? เข้ามาได้เต็มที่เลย” เกาเจี้ยนกำหมัดทั้งสองข้างจนเสียงดังกรอบแกรบ เมื่อเห็นบรรดาบ่าวรับใช้บุกเข้ามา ก็ก้าวเข้าไปใช้หมัดสอยล้มลงหนึ่งคนในเสี้ยววินาที พลังการต่อสู้ของเขา ทำให้หวงฮูหยินและหวงจื่อหานตกใจไม่น้อย “ท่านแม่ พวกมัน ท
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1319
“ท่านแม่!” หวงจื่อหานกรีดร้องเสียงหลง เขาถูกตบจนเลือดกบปาก มุดเข้าไปในอ้อมกอดของหวงฮูหยินด้วยความหวาดหวั่นจนฉี่ราด หวงฮูหยินก็ตกใจจนกอดบุตรชายไว้แน่น เมื่อเห็นเขามีเลือดเต็มปาก ก็สงสารจนใจสลาย “จื่อหาน? ลูกชายของแม่!” “ท่านแม่ พวกมันตีข้า ข้าเจ็บเหลือเกิน ฮือ ๆ ๆ” “พวกเจ้ากล้าตีจื่อหานของข้า?” หวงฮูหยินโมโหจนหน้าอกกระเพื่อม อันธพาลชั่วช้าพวกนี้ช่างบังอาจนัก ถึงกับกล้าทำร้ายลูกชายของนางต่อหน้านาง น่าเสียดายที่ บ่าวรับใช้ที่นางนำมาล้วนถูกเกาเจี้ยนจัดการไปหมดแล้ว แม้หวงฮูหยินจะโมโห แต่ยามนี้ก็ไม่รู้ว่าควรทำเช่นใดดี ในตอนนั้นเอง ด้านนอกก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังเข้ามา “พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใดกัน?" “ท่านพี่?” เมื่อหวงฮูหยินหันไปเห็นใต้เท้าหวง ดวงตาทั้งคู่ก็เปล่งประกายขึ้นมา พุ่งเข้าไปทันที “ท่านพี่ ท่านต้องให้ความเป็นธรรมกับพวกเรานะ คนพวกนี้ คนพวกนี้ทำร้ายจื่อหานจนเลือดออกแล้ว” นางดึงหวงจื่อหานเข้าไป หวงจื่อหานถูกตีจนร้องไห้สะอึกสะอื้น ดูไปแล้วยังตลกอยู่บ้าง เมื่อเห็นใต้เท้าหวงก็กอดต้นขาเขาเริ่มร้องไห้ยกใหญ่ทันที “เจ็บเหลือเกิน ท่านพ่อต้องให้ความเป็นธรรมกับข้านะขอรั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1320
ซูจิ่งสิงเดินไปถึงเบื้องหน้าของใต้เท้าหวง “ข้าเดินทางผ่านเมืองจี้หนิง เดิมต้องการเข้ามาดูความเป็นอยู่ของราษฎรในเมืองจี้หนิง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าใต้เท้าหวงจะปกครองเมืองจี้หนิงเช่นนี้” แววตาของเขาเย็นชาเล็กน้อย แต่ทำให้ใต้เท้าหวงตกใจจนคุกเข่าลงดังตึงทันที “ท่านอ๋อง โปรดระงับโทสะ ข้าน้อยไม่ทราบเรื่องนี้เลยจริงๆ ขอรับ” “เจ้าไม่รู้?” เกาเจี้ยนอดไม่อยู่ ส่งเสียงถามออกมาอย่างไม่พอใจ “เรื่องที่ลูกชายเจ้าลวนลามหญิงชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ เกรงว่าคงไม่ใช่เรื่องวันสองวันแล้วกระมัง เจ้าบอกว่าเจ้าไม่รู้ ใครมันจะไปเชื่อ!” เขาด่าทอต่อไปว่า “เจ้ามีฐานะเป็นนายอำเภอเมืองจี้หนิง แต่กลับให้ท้ายลูกชายของเจ้าไปฉุดคร่าหญิงชาวบ้าน เจ้ายังมีหน้ามาเป็นขุนนางท้องที่ที่ควรดูแลราษฎรดุจบุตรในอุทรได้อย่างไร?” ใต้เท้าหวงหลั่งเหงื่อเต็มศีรษะ “ข้าน้อย ข้าน้อย…” เขาย่อมรู้อยู่แล้ว เพียงแต่เป็นเพราะฮูหยินลำเอียงเข้าข้างจื่อหานมากเกินไป ส่วนเขาก็คิดว่าไม่ได้เป็นเรื่องราวถึงชีวิต จึงปล่อยให้พวกเขาทำตามอำเภอใจ “พูดมาสิ…” เกาเจี้ยนโมโหจนถีบเขาพลิกคว่ำในเท้าเดียว “ท่านพ่อ!” หวงจื่อหานหลบอยู่ด้านหลังหวงฮูห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1321
“ท่านพ่อ ท่านพ่อ ท่านจะทิ้งข้าแล้วใช่หรือไม่? ท่านจะทิ้งข้าไม่ได้นะ!” หวงจื่อหานกอดขาของนายท่านหวงไว้แน่นนายท่านหวงฝืนความเจ็บปวดแกะมือของเขา “ทหาร พาคุณชายไปขัง”หวงฮูหยินร้องไห้สะอื้น ครั้นเห็นสามีของตัวเองตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ก็หมดสติไปอย่างสิ้นเชิง“จิ่งสิง เจ้าจะปล่อยสกุลหวงไปเช่นนี้หรือ?”เกาเจี้ยนไม่ยอม สำหรับเขาแล้ว การกระทำของหวงจื่อหานร้ายแรงพอที่ส่งสกุลหวงเข้าคุกได้ทั้งตระกูล“เมืองจี้หนิงไม่ได้อยู่ในการปกครองของข้า ผู้ว่าการอำเภอปฏิบัติหน้าที่ได้เพียงเท่านี้”ซูจิ่งสิงกล่าวเสียงเรียบนายท่านหวงจำได้ขึ้นใจ จะช้าหรือจะเร็วก็ต้องจัดการเขาพวกเขากลับมากินข้าวในหอต่อ เวลานี้พวกเขาอยู่ในเมืองหลวงแล้วมู่หรงถิงเพิ่งจะได้รับรายงาน “มู่หรงฉางเล่อหนีไปแล้ว?”สีหน้าของเขาฉุนโกรธ แทบจะฉีกจดหมายลับตรงหน้าให้กลายเป็นเศษกระดาษเสีย“หนีไปไหน?”เขาตอบตกลงแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับซินเจียงแล้ว หากมู่หรงฉางเล่อหนี แล้วเขาจะแต่งงานกับใครเล่า?“ข้าได้ซักถามผู้ใต้บัญชาของจวนองค์หญิงมาแล้ว ว่ากันว่าหนีออกไปทางเจดีย์หนิงกู่ขอรับ”องครักษ์มีเหงื่อเย็นผุดพราย “ยังมีอีกเรื่อง ข้าน้อยมิ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1322
“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง หมอหญิงลั่วช่างแสนดียิ่งนัก” นางหยางยิ้มอย่างรู้ทัน จากนั้นก็เรียกทุกคนเข้ามาภายในจวนมีอาหารวางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะ ก่อนที่ทั้งสองคนจะกลับมา นางหยางได้สั่งให้สาวใช้ของนางทำความสะอาดห้องที่เป็นที่พักอาศัยของพวกเขาไว้เรียบร้อยแล้ว“กลับบ้านแล้วรูสึกดียิ่งนัก”กู้หว่านเยว่สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วเอนกายนอนลงบนเตียงอย่างสบายตัวนางยกให้จวนกู้เป็นบ้านของนางไปปริยาย“น้องหญิง ข้าจะไปที่ว่าการอำเภอสักเดี๋ยว เจ้าพักผ่อนอยู่ในจวนไปก่อนนะ”ซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่บอกกล่าวกัน หลังจากที่กู้หว่านเยว่กลับมาก็มีเรื่องมากมายที่นางต้องจัดการ“ไปเถอะ”นางให้หงเจานำบัญชีล่าสุดของร้านขายชาดเข้ามาให้ หลังจากเปิดดูหนึ่งรอบก็ไม่ได้ถามสิ่งใดกระทั่งจะสั่งให้คนไปสำนักศึกษาถงซัน เรียกเฉินจื่อวั่งกลับมาหงเจากล่าวด้วยรอยยิ้ม “เวลานี้ฮูหยินอย่าเพิ่งเรียกเขากลับมาเลยเจ้าค่ะ ผู้อำนวยการเฉินกำลังเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวอยู่”“เขาจะแต่งงานหรือ?”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางจำได้ว่าก่อนหน้านั้นเฉินจื่อวั่งพาเจียงอวิ๋นจิ่นมาหานาง บอกว่าหลังจากที่เจียงฮูหยินมาถึง เขาจะแต่งง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1323
“ฮูหยิน ฮ่องเต้ได้ส่งกองทัพไปโจมตีเจดีย์หนิงกู่แล้ว”นัยน์ตาของซูจิ่งสิงเคร่งขรึมลง ข่าวนี้สร้างความประหลาดใจให้กู้หว่านเยว่อย่างมาก“เร็วขนาดนั้นเชียวหรือ?”แม้ว่าพวกเขาจะวางแผนก่อการกบฏหลังจากที่กลับมาจากทูเจวี๋ยแล้วแต่ก็คาดไม่ถึงว่าฮ่องเต้ชั่วจะนั่งไม่ติด ชิงนำหน้าไปก่อนหนึ่งก้าว“เขาทำสิ่งใด?”“ลักพาตัวองค์หญิงมู่หรง ทำลายการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างต้าฉีและหนานเจียง”นัยน์ตาของซูจิ่งสิงเคร่งขรึมลง “ดูท่าทางจวนองค์หญิงจะมีอันตราย”นางมั่นใจว่าข่าวนี้แพร่สะพัดออกมาจากจวนองค์หญิง กู้หว่านเยว่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้อย่างทะลุปรุโปร่งดูท่าทางฮ่องเต้ชั่วคงจะรู้แล้วว่าซูจิ่งสิงรู้ที่มาของเขา จึงได้ร้อนใจเช่นนี้ทันทีที่ออกพระราชโองการ ทหารม้าก็เคลื่อนทัพไปยังเจดีย์หนิงกู่สงครามได้ปะทุขึ้นแล้วกู้หว่านเยว่มีแผนการในใจแล้ว จึงพึมพำออกมาว่า “พรุ่งนี้จะต้องเรียกตัวเกิ่งกวง หลี่เฉินอัน ฟู่หลานเหิง หนานหยางอ๋องและคนอื่น ๆ กลับจวนเพื่อหารือเรื่องสำคัญเสียแล้ว”ซูจิ่งสิงเข้าใจความหมายของกู้หว่านเยว่ทันที จึงพยักหน้าคืนนั้น จดหมายจากนกพิราบหลายฉบับได้ถูกส่งออกจากจวนกู้ ไปยัง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1324
คนในห้องต่างลงมติเป็นเอกฉันท์ กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงมองตากันแวบหนึ่ง ทั้งสองคนอยากเห็นภาพนี้มานานแล้ว“ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราต้องวางแผนการเดินทางครั้งต่อไปให้รัดกุมกว่านี้”ซูจิ่งสิงพยักหน้า .......วันต่อมา กู้หว่านเยว่ไปหาอวิ๋นมู่อีกครั้ง ให้เขาเตรียมน้ำมันก๊าดให้พร้อม“เกรงว่าเจดีย์หนิงกู่คงจะเกิดสงคราม อวิ๋นมู่ หากเจ้าไม่อยากเกี่ยวข้อง เจ้าพานายท่านผู้เฒ่าอวิ๋นไปจากที่นี่ก่อนได้นะ”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วแน่น กล่าวเตือนด้วยความหวังดีถึงอย่างไรสกุลอวิ๋นก็เป็นกลุ่มพ่อค้ารายย่อยอวิ๋นมู่คลี่ยิ้ม “ในตอนที่ข้ายกอำนาจเจ้าบ้านให้เจ้า สกุลอวิ๋นของข้าและเจ้าได้ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ข้าไม่มีทางไปไหน จะอยู่ปกป้องเจ้าไปตลอดชีวิต”นัยน์ตาของเขาฉายแววลึกล้ำยากคาดเดา ความเร่าร้อนภายในดวงตาคู่นั้นทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกร้อนวูบวาบ “ขอบคุณมาก”ที่นางมาหาอวิ๋นมู่ครั้งนี้ หลัก ๆ คืออยากถามเรื่องดินปืนและน้ำมันก๊าดให้อวิ๋นมู่รีบขนดินปืนทั้งหมดไปยังเมืองตู้เปียนหลังจากหารือกันแล้ว ก็หมุนตัวกลับออกไป ทันทีที่ขึ้นรถม้า ชิงเหลียนก็โผล่หน้ามาด้วยสีหน้าเหมือนมีอะไรบางอย่าง“ฮูหยิน กู้หว
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1655
ตอนนี้เอง กู้หว่านเยว่ปรากฏตัวออกจากที่ลับอย่างว่องไว เล่นงานคนชุดดำสองคนจนล้มลงไป“แย่แล้ว มีกับดัก!”คนชุดดำที่เหลือเห็นกู้หว่านเยว่มีวิชายุทธ์สูง เวลาเพียงชั่วพริบตาก็สามารถล้มสหายสองคนของพวกเขาได้ หันหลังเตรียมหนีโดยไม่ยั้งคิด“คิดหนีตอนนี้ ไม่สายเกินไปหรือ?”กู้หว่านเยว่พุ่งตัวไปที่หน้าประตูกระโจม สาดผงยาพิษใส่พวกเขา“มีพิษ!”ทำให้กู้หว่านเยว่แปลกใจก็คือหัวหน้าคนชุดดำมีท่าทีตอบสนองอย่างว่องไวและกลั้นหายใจได้ทันท่วงที หลบหลีกผงยาพิษของนาง“ดูท่าแล้วพวกเจ้าแต่ละคนล้วนเป็นปรมาจารย์ใช้ยาพิษสินะ”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง หยิบกระบองไฟฟ้าอันหนึ่งออกจากมิติจากนั้นเหินบินขึ้นไป เหวี่ยงกระบองไฟฟ้าใส่ร่างพวกเขาชั่วขณะแตะโดนกระบองไฟฟ้า พวกเขาเพียงรู้สึกชาไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เบื้องหน้ามืดมิด ชักกระตุกระลอกหนึ่งแล้วล้มลงบนพื้นหลังมั่นใจว่าคนชุดดำทั้งห้าหมดสติไปแล้ว กู้หว่านเยว่ถึงเก็บกระบองไฟฟ้า หันหลังเดินไปทางเกาเจี้ยน“แม่ทัพใหญ่เกา! ตื่นๆ รีบตื่นเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่ผลักไหล่ของเกาเจี้ยน เห็นเขายังไร้ท่าทีตอบสนอง ดึงแขนเสื้อขึ้น ออกแรงตบหน้าของเขาเกาเจี้ยนกำลังหลับฝันหวาน สั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1654
กู้หว่านเยว่อ่านความคิดของเขาออก ยื่นมือออกไปหนึ่งข้าง ดึงคางของเขาออก จากนั้นยกขาหนึ่งข้างเหยียบหลังของเขาไว้และกดลงบนพื้น“สงบเสงี่ยมสักหน่อย หาไม่แล้วจะฆ่าเจ้า!”กู้หว่านเยว่พูดเตือนหนึ่งประโยคคนชุดดำอยากพูดอะไร แต่เพราะคางถูกดึงออกแล้ว ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้ครึ่งประโยค ทำได้เพียงหันหน้า ใช้สายตาโหดเหี้ยมสบมองกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่กลับไม่ตามใจเขา เหวี่ยงหมัดใส่เขาแรงๆ ทีหนึ่ง“มองอะไร ไม่เคยเห็นหญิงงามหรือ? รีบก้มหน้าให้ข้าดีๆ”คนชุดดำถูกหมัดนี้ของกู้หว่านเยว่ต่อยจนสันจมูกหัก เลือดพุ่ง เขาก้มหน้าลงไปด้วยความเจ็บปวดผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก“ข้าถามเจ้า ดึกดื่นค่ำมืดพวกเจ้ามาทำอันใดที่ค่ายของต้าฉีข้า? พวกเจ้ามีเป้าหมายอะไร? วางแผนเช่นไร?”เพราะเวลากระชั้นชิด กู้หว่านเยว่กังวลคนหนานเจียงยังมีแผนอื่นอีก ไม่พูดเหลวไหลกับคนชุดดำอีก หยิบยาพูดความจริงออกจากมิติและป้อนคนชุดดำ“พวกเราได้รับคำสั่งจากฮองเฮา ล่วงหน้ามาฆ่าชวีเฟิง”กู้หว่านเยว่ชะงักเล็กน้อย“พวกเจ้ารู้ข่าวว่าชวีเฟิงทรยศพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”คิดไม่ถึงเลยว่าหูตาของคนหนานเจียงจะว่องไวถึงเพียงนี้“
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1653
“ข้านึกขึ้นได้ว่าลืมมอบของบางอย่างให้คุณชายอวิ๋น พวกเจ้าช่วยนำของสิ่งนี้กลับไปมอบให้เขาเถอะ”กู้หว่านเยว่หยิบขวดน้ำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ออกจากใต้วงแขนหนึ่งในทหารชะงักไป พูดเสนอขึ้นว่า “ขวดเล็กๆ เพียงขวดเดียว ไม่ถึงขั้นต้องให้พวกเราสิบคนกลับไปพร้อมกันหรอกกระมัง หากพวกเรากลับไปทั้งหมด ก็ไม่มีคนปกป้องฮองเฮาแล้ว”“เอาเช่นนี้เถอะ ข้าน้อยจะนำของสิ่งนี้กลับไปให้คุณชายอวิ๋นเอง คนที่เหลืออยู่ติดตามท่านไปข้างหน้า ท่านคิดเห็นเช่นไร?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า เหตุที่นางให้พวกเขานำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์กลับไปก็เพราะต้องการสลัดพวกเขาทิ้งและใช้การเทเลพอร์ตหากพวกเขาตามอยู่ข้างหลัง นางจะเทเลพอร์ตได้เยี่ยงไร?“ฟังคำสั่งของข้า พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้าไปหาเกาเจี้ยนคนเดียวก็พอ ครั้นถึงที่หมายข้าจะปล่อยพลุสัญญาณให้พวกเจ้า”“พวกเจ้าเห็นพลุสัญญาณแล้วก็รีบพาทุกคนมา”เสียงกู้หว่านเยว่เคร่งขรึมลง ไม่อนุญาตให้ทัดทานเหล่าทหารต่างสบตากัน สุดท้ายพยักหน้าลงและคุกเข่า“น้อมรับคำสั่งฮองเฮา”“พวกเจ้าไปเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมือ สิบคนลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกัน พลิกตัวขึ้นม้าและย้อนกลับทางเดินเพื่อไปหาอวิ๋นมู่รอจนกระทั่งเงาร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1652
เกาเจี้ยนค้อนตาขาวใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์แวบหนึ่ง บัดนี้ชวีเฟิงยังเป็นนักโทษคนหนึ่ง เขาต้องจับตามองเอาไว้ให้ดี ป้องกันไม่ให้เขาหนีไป“พวกเราผู้ชายตัวโตสองคน จะนอนด้วยกันได้เยี่ยงไร?”ชวีเฟิงขมวดคิ้ว ทำเสียจนเกาเจี้ยนพูดไม่ออก“ข้าไม่รังเกียจเจ้า เจ้ายังกล้ารังเกียจข้าอีกนะ ตอนนี้เจ้าเป็นนักโทษ พูดมากถึงเพียงนี้ทำอันใด? เร็วๆ เข้าไป”ชวีเฟิงจนใจ ทำได้เพียงตามเกาเจี้ยนเข้ากระโจมไปพร้อมกัน เขาบีบจมูกของตนแน่น เกือบสำลักตายเพราะกลิ่นเท้าเหม็นของเกาเจี้ยน“รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องอีกมาก”เกาเจี้ยนหยิบถุงแพรออกจากอก นั่นคือลั่วยางเย็บให้เขา เขาวางไว้บนริมฝีปากและจุมพิตลงไปสองที จากนั้นเก็บกลับเข้าวงแขนคล้ายสมบัติล้ำค่าก็มิปาน ทิ้งตัวลงนอนหลับไปชวีเฟิงบีบจมูกของตน จากนั้นนอนหลับไปท่ามกลางความอึดอัดท่ามกลางความมืด คนชุดดำหนึ่งกลุ่มลอบเข้าใกล้ค่ายใหญ่“คำสั่งของฮองเฮา จะต้องฆ่าชวีเฟิงไอ้คนทรยศคนนี้ให้ได้”ขณะเดียวกัน ระหว่างเร่งเดินทางมายังหนานเจียง กู้หว่านเยว่หยุดฝีเท้า มองทางอวิ๋นมู่อย่างกังวลแวบหนึ่ง“เจ้าไม่เป็นไรกระมัง จะหยุดพักผ่อนก่อนสักครู่หรือไม่?”เร่งเดินทางมาหลาย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1651
“แม่ทัพใหญ่เกา เรื่องคำสัญญาของต้าฉีย่อมไม่อาจบิดพลิ้วได้กระมัง?”มองบ้านเกิดที่เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ชวีเฟิงเลียริมฝีปาก เอ่ยถามอย่างไม่วางใจ“รีบร้อนอะไร หรือว่าราชสำนักยังจะหลอกเจ้าอีกกระนั้น? วางใจได้ ตราบใดเจ้าช่วยต้าฉีกำราบหนานเจียง ถึงตอนนั้นเผ่าของเจ้าย่อมได้รับการปฏิบัติอย่างดีเป็นพิเศษ”ภายในก้นบึ้งสายตาของเกาเจี้ยนเผยแววอึ้งงันเมื่อสิบวันก่อนคนถูกกักบริเวณที่เจดีย์หนิงกู่อย่างชวีเฟิงได้ยินว่าต้าฉีและหนานเจียงแตกหักกัน โวยวายจะขอเข้าพบซูจิ่งสิงให้ได้องครักษ์จันทราเอือมระอา จึงพาเขาออกจากเจดีย์หนิงกู่มายังเมืองหลวงชั่วขณะชวีเฟิงได้พบซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ ก็เผยท่าทีออกมาอย่างชัดเจนว่ายอมออกแรงเพื่อต้าฉี ขอเพียงต้าฉีปล่อยเขา ไม่ขังเขาไว้ที่เจดีย์หนิงกู่อีกคนผู้นี้ฉลาดมีไหวพริบยิ่งนัก ยังเสนออีกว่าหากเสร็จเรื่องแล้ว เขาอยากเป็นหัวหน้าตระกูลชวี เช่นนี้แล้ว ก็ไม่มีใครกล้าว่าเขาเรื่องสวามิภักดิ์ตาฉีอีกแม้ว่าพวกเขามีความมั่นใจว่าจะชนะ สามารถเอาชนะหนานเจียงได้ แต่มีคนนำทาง สามารถลดการบาดเจ็บล้มตายของทหารได้ ก็เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งดังนั้นหลังซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1650
บัดนี้เห็นอยู่ว่าหนานเจียงของเราแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน เหตุใดยังต้องทนต่อไปอีกเล่า?”ฮองเฮามีความทะเยอทะยานอย่างยิ่ง นับตั้งแต่ขึ้นสู่ตำแหน่งก็มุ่งมั่นบริหารจัดการบ้านเมือง จัดตั้งกองกำลังลับขึ้นมาหนึ่งหน่วยโดยเฉพาะ เพื่อเพาะเลี้ยงแมลงพิษและหนอนกู่อย่างลับ ๆ ความคิดของนางแตกต่างจากผู้นำคนก่อน ๆ ที่หลีกเร้นจากโลกภายนอก นางอยากจะได้ดินแดนและความมั่งคั่งของต้าฉีมิฉะนั้น เพียงแค่เพราะเฟิ่งหมิงกวง เป็นไปไม่ได้ที่ฮองเฮาหนานเจียงจะทรงยินยอมให้ส่งกองทัพไปยังต้าฉี“ความคิดของฮองเฮาพวกกระหม่อมย่อมทราบดี เพียงแต่ซูจิ่งสิงผู้นี้ เดิมเป็นแม่ทัพไร้พ่าย กองกำลังใต้บังคับบัญชาก็มีพลังรบเหนือชั้น ได้ยินมาว่าพวกเขามีดินปืนใช้ด้วย หากต้องรบกันจริง ๆ พวกกระหม่อมเกรงว่าจะมิใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าผู้อาวุโสต่างมีสีหน้าวิตกกังวล“ก่อนหน้านี้ พวกเราได้ส่งกองกำลังไปหยั่งเชิงแล้ว ผลปรากฏว่าไม่เพียงแต่กองกำลังนั้นจะถูกทำลายสิ้นทั้งกองทัพ แต่ยังต้องสูญเสียทั้งองค์หญิงใหญ่และคุณชายชวีเฟิงไปด้วยเห็นได้ว่าซูจิ่งสิงนั้นมีกำลังและความสามารถจริง ๆ พวกเราต้องป้องกันไว้พ่ะย่ะค่ะ”ฮองเฮาแค่นเสียงเย็น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1649
กู้หว่านเยว่พินิจมองบุตรชายอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้า “ข้าว่าเข้าท่า ให้ราชครูโจวมาสอนขั้นพื้นฐานให้เขา สอนเขาอ่านหนังสือ”อ่านหนังสือ?เสี่ยวจ้านจ้านทำหน้ายู่ จมูกและตาย่นเข้าหากันแล้วอยู่ดี ๆ เหตุใดจึงพูดเรื่องเรียนหนังสือขึ้นมา?เขาไม่อยากเรียนหนังสือ เขายังเป็นแค่เจ้าเด็กตัวน้อยอยู่เลย“มะ ไม่เรียน...”เสี่ยวจ้านจ้านโบกมือเล็ก ๆ เป็นเชิงปฏิเสธกู้หว่านเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “จ้านจ้านเด็กดี ให้ราชครูโจวสอนเจ้าอ่านหนังสือนะ เขาเป็นถึงอาจารย์ของเสด็จปู่เชียวนะ ความรู้มากมายนัก”“มะ ไม่เรียน...ข้าจะกลับบ้าน!”เสี่ยวจ้านจ้านดิ้นขาไปมา คราวนี้แม้แต่ท่านแม่ก็ไม่ต้องการให้อุ้มแล้วเขาได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเหตุใดคนเราต้องเรียนหนังสือกันนะ?ซูจิ่งสิงคว้าตัวบุตรชายมา สีหน้าเคร่งขรึม “อย่างไรก็ต้องเรียนหนังสือ ถึงเวลานั้น พ่อจะหาสหายร่วมศึกษามาให้เจ้าสักสองสามคน ให้มาเรียนหนังสือกับเจ้า”“อ๊ะ!”เสี่ยวจ้านจ้านหน้าเจื่อน สลดลงอย่างสิ้นเชิงเหตุใดเขาต้องปรากฏตัวด้วย เขาอยากจะหายตัวไปเหลือเกิน“ท่านพี่ ท่านคิดจะหาเด็กคนไหนมาเป็นสหายร่วมศึกษาให้ลูกเราบ้าง?” สองสามีภรรยาล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1648
“เข้าใจแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า“ตามต่อไปเถอะ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยกลับมารายงาน”“พ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์จันทราออกไปแล้ว“น้องหญิง เจ้าสงสัยว่าฐานะของหญิงสาวผู้นี้ไม่ธรรมดาหรือ?”“ถูกต้อง ท่านยังจำตอนที่เราพบหญิงสาวผู้นี้ที่โรงเตี๊ยมได้หรือไม่ ตอนนั้นข้าเหลือบไปเห็นใบหน้าของนาง ดูไม่ค่อยเหมือนชาวต้าฉีเท่าไรนัก ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาของนางยังแฝงไปด้วยความสูงศักดิ์อยู่บ้าง ยิ่งดูไม่เหมือนสามัญชนทั่วไป”กู้หว่านเยว่สงสัยว่าหญิงสาวผู้นั้นมาจากต่างแคว้นทว่า นางสังเกตดูอย่างละเอียดแล้ว หญิงสาวผู้นั้นไม่มีวรยุทธ์“ท่านพี่ ความคิดของข้าคืออย่าเพิ่งจับนางกลับมา ให้คนคอยจับตาดูนางอย่างลับ ๆ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยจับนางกลับมาก็ยังไม่สาย ไม่แน่ว่าอาจสามารถล่อศัตรูออกมาด้วยก็ได้”ซูจิ่งสิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ตกลง เอาตามที่เจ้าว่า”ความคิดของเขาเหมือนกับกู้หว่านเยว่หากสตรีผู้นี้ไม่ใช่ชาวต้าฉี เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นไส้ศึกที่แคว้นอื่นส่งมาเก็บตัวนางไว้ ไม่แน่ว่าอาจจะล่อให้ไส้ศึกคนอื่นปรากฏตัวออกมาได้ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน อาหารมื้อหนึ่งก็ทานหมดพอดีก
