เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1298
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1299
“ใกล้จะถึงแล้ว”กัวเสี่ยวม่านเอ่ยออกมาประโยคหนึ่ง แล้วหันกลับไปดูการแต่งหน้าแปลก ๆ ของ กู้หว่านเยว่“นี่คืออะไรหรือ?”“เป็นของที่ตกทอดมาจากฝั่งตะวันตก สามารถต้านทานทรายสีเหลืองได้”กู้หว่านเยว่พูดออกไปอย่างนั้นเอง ดวงตาของกัวเสี่ยวม่านกะพริบเล็กน้อย ไม่ได้ใส่ใจมากนักเช่นกันอันที่จริงภารกิจหลักของนาง ก็คือพาทั้งสองคนมาที่นี่“แม่นางกู้ พวกท่านสองคนต้องตามติดข้าอย่างใกล้ชิด”กัวเสี่ยวม่านทำท่าทางเป็นห่วง“ทรายสีเหลืองที่นี่มากขึ้นเรื่อย ๆ ข้าเป็นห่วงว่าพวกท่านอาจจะหลงทิศ”กู้หว่านเยว่ไม่สนใจความเป็นห่วงของนาง “เมื่อครู่เจ้าบอกว่าถ้ำอยู่ข้างหน้าแล้วใช่ไหม?”“ถูกต้อง”กัวเสี่ยวม่านและเถียนหมั่งกำอาวุธลับที่อยู่ในแขนเสื้อไว้แน่นอย่างเงียบ ๆ เห็นกู้หว่านเยว่เผยรอยยิ้มที่ไม่เป็นภัยออกมา“เช่นนั้นก็เร่งนำทางไปเถอะ ช่วยชีวิตคนเป็นเรื่องสำคัญ”“ตกลง”กัวเสี่ยวม่านถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าสองสามีภรรยาจะไม่ได้สังเกตเห็นอะไรนางรีบเร่งฝีเท้า ในที่สุดหลังจากผ่านไปสักพัก ก็พาทั้งสองมาถึงด้านหน้าถ้ำแห่งหนึ่งถ้ำทั่วไปมักจะเดินเข้าไปเป็นทางเรียบ แต่ถ้ำที่ปรากฏตรงหน้ากู้หว่านเย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1300
“รบกวนพวกท่านช่วยลงไปสำรวจเส้นทางก่อน”กัวเสี่ยวม่านตะโกนเสียงดัง ที่แท้การขอให้พวกเขาช่วยนั้นเป็นการหลอกลวง ต้องการให้พวกเขาลงไปสำรวจเส้นทางก่อนต่างหากที่เป็นเรื่องจริงเถียนหมั่งที่นิ่งเงียบอยู่ทางด้านหนึ่งมาโดยตลอด ก็ยื่นมือทั้งสองออกมาผลักซูจิ่งสิงลงไปชั่วพริบตาที่ทั้งสองเคลื่อนไหว กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงก็ออกจากตำแหน่งเดิมอย่างฉับพลันทั้งสองมีความระมัดระวังอยู่ก่อนหน้า ย่อมไม่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้พวกเขาถีบทั้งสองลงไปในถ้ำอยู่แล้ว“ติดตามพวกเจ้ามาช่วยคนด้วยความหวังดี สุดท้ายพวกเจ้ากลับคิดร้าย”กู้หว่านเยว่เดินเข้ามาทางด้านหลังกัวเสี่ยวม่านด้วยรอยยิ้มอันคลุมเครือ“เคยมีใครเตือนเจ้าบ้างไหม การหลอกใช้ความเห็นอกเห็นใจของคนอื่น จะต้องได้รับผลกรรม?”“ท่าน?”กัวเสี่ยวม่านเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัวยังไม่ทันตอบสนอง ก็เห็นกู้หว่านเยว่ยกเท้าขวาขึ้นมาอย่างสง่างาม ก่อนจะถีบเข้าที่ท้องของนางอย่างแรง“โอ๊ย!”กัวเสี่ยวม่านกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว “ท่านพี่รีบเข้ามาช่วยข้าที รีบเข้ามาช่วยข้าที”วิธีการเช่นนี้ได้รับการทดลองหลายครั้งแล้วว่าไม่พลาด ทำร้ายผู้คนจิตใจดีมามากมายไม่ร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1301
เขาอ้อนวอนน้ำมูกน้ำตาไหล “จอมยุทธทั้งสองท่านโปรดไว้ชีวิตด้วย พวกเราไม่ได้ตั้งใจพวกท่านอยากได้อะไรข้าล้วนมอบให้ท่านขอร้องพวกท่านปล่อยพวกเราไปเถอะ”ยามอยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง ไม่ว่าใครก็ไม่มีความคิดต่อต้านเถียนจี้คนนี้เองก็คร่ำหวอดอยู่ในยุทธภพมานาน ยามเพิ่งเริ่มต่อสู้ก็มองออก ความสามารถของสามีภรรยาคู่นี้อยู่เหนือเขาหากยังสู้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องถูกถีบลงถ้ำแน่“ภรรยาของเจ้ายังอยู่ข้างล่างนะ”กู้หว่านเยว่แสยะยิ้ม“สามีใจร้ายยิ่งนัก ถึงขั้นไม่ลงไปอยู่เป็นเพื่อนนาง?”สีหน้าถังจี้เผือดซีด กู้หว่านเยว่ไม่มอบโอกาสให้เขาตอบสนองได้ทันท่วงที สะบัดแส้ออกไป พันรอบตัวเขา โยนลงถ้ำไปแล้วซูจิ่งสิงเองก็ทำแบบเดียวกัน ถีบคนเหล่านั้นลงถ้ำขณะทั้งสองคนกำลังต่อสู้อยู่ข้างบน ระบบเองก็สำรวจถ้ำเรียบร้อยแล้ว“นายหญิง ข้างล่างมีสุสานใต้ดิน มีสุสานใต้ดินจริงๆ”เสียงของระบบตื่นเต้นอย่างมาก“ภายในสุสานใต้ดินยังมีสมบัติไม่น้อยซ่อนอยู่ หากนายหญิงสามารถเก็บสมบัติเหล่านี้ได้ มิติก็จะอัปเกรดสูงขึ้น”กู้หว่านเยว่ได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ของระบบ ภายในดวงตาทั้งสองข้างเร่าร้อนขึ้นมาในทันใดนางไ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1302
“ช่วยด้วย ช่วยด้วยเถอะ”กัวเสี่ยวม่านกลับวาสนาดี แม้ว่านางเป็นคนแรกที่ถูกถีบลงมา แต่ตอนนี้นางถึงขั้นยังไม่ตาย“ท่านพี่ ขอร้องท่านช่วยข้าด้วย”กัวเสี่ยวม่านเดินโซเซ หันมองทางเถียนจี้พลางร้องขอความช่วยเหลือ คิดว่าดีร้ายอย่างไรก็เป็นสามีภรรยากัน ภายใต้สถานการณ์อันตรายเช่นนี้ น่าจะเพียงพอให้ช่วยนางสักครั้งแต่ใครคิดเล่าว่าเถียนจี้กลับหันหน้า ถีบนางแรงๆ หนึ่งทีกัวเสี่ยวม่านถูกถีบจนล้มลงกับพื้น“ทำไม?”นางเบิกตาทั้งสองข้างอย่างเหลือจะเชื่อ“ล้วนมาถึงตอนนี้แล้ว หากสามารถเอาชีวิตรอดได้ก็ย่อมต้องเอาชีวิตรอด”เถียนจี้ตะโกนอย่างไม่ลังเล“เดิมทีสามีภรรยาก็เป็นนกในป่าเดียวกัน ยามภัยมาต่างพากันบินหนี หรือว่าเจ้าไม่เคยได้ยินกระนั้น?”เขาคล้ายไม่ใส่ใจความเป็นตายของกัวเสี่ยวม่าน คิดใช้นางเติมกระเพาะของอสรพิษมีเขาทะเลทรายให้เต็มก่อน ไม่แน่ว่าเขายังสามารถหนีรอดออกไปได้“ท่าน ท่านไม่รู้สึกผิดต่อข้าหรือ?”สายตากัวเสี่ยวม่านสั่นสะท้าน คิดไม่ถึงเลยว่าเถียนจี้ถึงขั้นทำกับนางเช่นนี้“ข้าทำเพื่อท่านมากถึงเพียงนั้น ทุกครั้งล้วนไปหลอกทำร้ายคนแทนท่าน”กัวเสี่ยวม่านโมโหกระอักเลือด“หากไม่ใช่ข้า เดิ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1303
กัวเสี่ยวม่านตะโกนเสียงดัง ดีใจน้ำตาไหล “ทางฝั่งนั้นมีประตูหิน พวกเรารอดแล้ว!”“มีประตูหินๆ พวกเรารีบหนีเข้าไปเถอะ”เถียนหมั่งอุ้มกัวเสี่ยวม่าน หลบเข้าไปภายในประตูหินอย่างทุลักทุเล“ช่วยพวกเราด้วย”“ให้พวกเราเข้าไปด้วยเถอะ”ผู้อยู่ใต้อาณัติยังมีชีวิตรอดอีกสองคนร้องตะโกน กัวเสี่ยวม่านเห็นอสรพิษมีเขาทะเลทรายเลื้อยมาทางนี้แล้ว ร้องตะโกนด้วยความตกใจ“เร็วเข้า ปิดประตูหิน”เถียนหมั่งไม่ใส่ใจความเป็นตายของผู้อื่นอยู่แล้ว เขายังจงใจดันหินหลายก้อนไว้ข้างหลังประตูหิน“ซือซือ”เสียงของอสรพิษขนาดมหึมาดังขึ้นนอกประตู ผ่านไปครู่หนึ่งเสียงร้องโอดครวญของผู้อยู่ใต้อาณัติก็ดังขึ้นเถียนหมั่งจับจ้องร่างอรชรของกัวเสี่ยวม่าน ทันใดนั้นกอดนางไว้“ไม่เป็นไรแล้ว พี่สะใภ้”เขาฉวยโอกาสนี้จุมพิตบนใบหูของกัวเสี่ยวม่าน“พวกเราปลอดภัยแล้ว”“อย่าทำเช่นนี้” กัวเสี่ยวม่านผลักออกอย่างอึดอัด “ข้าเป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของท่าน”“พี่ใหญ่ตายไปแล้ว”เถียนหมั่งจับจ้องเรือนร่างของกัวเสี่ยวม่าน สวรรค์รู้ดี เขารอวันนี้มานานมากเพียงใด“เสี่ยวม่าน พี่ใหญ่ไม่มีค่าพอให้ท่านรักษาตัวดุจหยกเพื่อเขา ภายภาคหน้าให้ข้าดูแลท่านดี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1304
เถียนหมั่งพูดขู่เสียงเรียบ กัวเสี่ยวม่านเห็นจิตสังหารภายในก้นบึ้งของสายตาเขา หัวใจก็สั่นสะท้านสมเป็นพี่น้องกัน ล้วนพึ่งพาอาศัยไม่ได้นางคลี่ยิ้มออกมา“ข้าย่อมต้องไปกับท่าน”ฉวยโอกาสตอนที่เถียนหมั่งไม่สนใจ กัวเสี่ยวม่านดึงปิ่นปักผมลงมา แทงเข้าทางหลังศีรษะของเขาเมื่อครู่ทั้งสองคนเพิ่งโอบกอดกัน ครั้นได้เห็นสมบัติกองนี้ จากแสดงละครกลับกลายเป็นต่อสู้แล้วกู้หว่านเยว่รับชมสถานการณ์ภายนอกผ่านหน้าจอภายในมิติ จูงซูจิ่งสิงมารับชมละครฉากสนุกด้วยกัน“ท่านพี่ ท่านว่าใครจะชนะ?”กู้หว่านเยว่กัดแตงโม ดูอย่างสนอกสนใจซูจิ่งสิงมองอยู่สองหน นิ้วชี้ไปที่กัวเสี่ยวม่าน“นาง บนตัวนางมีความอำมหิตแฝงอยู่”เพิ่งพูดถ้อยคำนี้จบ ปิ่นปักผมในมือกัวเสี่ยวม่านก็แทงเข้าที่อกของเถียนหมั่ง“ท่าน...”เถียนหมั่งคิดไม่ถึงเลยว่านางจะกล้าลงมือ“สมบัติเหล่านี้เป็นของข้าแล้ว” กัวเสี่ยวม่านลำพองใจมาก ดึงปิ่นปักผมออกอย่างไร้เยื่อใยเถียนหมั่งเจ็บปวดล้มลงกับพื้น “ท่าน อำมหิตยิ่งนัก ข้าเพียงล้อท่านเล่นเท่านั้น”“ข้ามิได้ล้อเจ้าเล่น”กัวเสี่ยวม่านเลื่อนสายตา เดิมทีนางก็ไม่ชอบเถียนหมั่งอยู่แล้ว ย่อมลงมือโดยไร้แรงกด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1305
กัวเสี่ยวม่านล้มลงบนพื้น ตายตาไม่หลับกู้หว่านเยว่หมุนตัวไปทางขวาหันปากกระบอกปืนดำมืด เล็งเข้าที่เถียนหมั่ง ยิงเขาทีหนึ่งมั่นใจว่าทั้งคู่ตายแล้ว นางจึงเลื่อนสายตามองกองสมบัติเบื้องหน้า“นี่คล้ายสมบัติที่หญิงคนหนึ่งนำมาวางไว้ที่นี่”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิด มองเครื่องประดับเต็มตู้ ก็รู้ได้ว่าเจ้าของถ้ำนี้รักความงามมากเพียงใด“หีบและตู้ล้วนเต็มไปด้วยฝุ่น มองออกว่าไม่มีคนมาอย่างน้อยหลายสิบปีแล้ว”ซูจิ่งสิงวิเคราะห์อย่างเป็นขั้นเป็นตอน“ดังนั้น สมบัติเหล่านี้น่าจะไม่มีเจ้าของน้องหญิงสามารถเอาไปอย่างสบายใจได้”“พรืด!”กู้หว่านเยว่หัวเราะเบาๆ ค้นพบอย่างกะทันหัน“ท่านพี่ ข้าพบว่าทุกครั้งยามท่านพบสมบัติ ล้วนไม่เกิดความคิดอยากได้”ดวงตานางใกล้จะเปล่งประกายอยู่รอมร่อดีหรือไม่ ชายคนนี้กลับสุขุมถึงเพียงนี้ซูจิ่งสิงพูดยิ้มๆ “เงินเป็นของนอกกาย”ดีดีดีหากคนอื่นพูดถ้อยคำนี้ กู้หว่านเยว่ย่อมไม่เชื่อ แต่นี่กลับหลุดออกจากปากซูจิ่งสิงทันใดนั้นนางเชื่อแล้วสามีของนางไม่ชอบทั้งเงินทั้งอำนาจ เป็นสุภาพบุรุษผู้เที่ยงธรรมคนหนึ่ง“เอ๋ ที่นี่มีหนังสือหนึ่งเล่มด้วยล่ะ”กู้หว่านเยว่พบบันทึกหนึ่ง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1306
มิติอัปเกรดอีกครั้งแล้ว“เอ๋?”จู่ๆ กู้หว่านเยว่ก็พบความชุลมุนวุ่นวายที่มุมหนึ่ง คล้ายเสี่ยวไป๋กำลังก่อความวุ่นวาย“ท่านพี่ ข้าเข้าไปดูก่อน”นางบอกกล่าวซูจิ่งสิงหลังเสี่ยวไป๋ถูกรับเข้ามิติก็เชื่อฟังมาโดยตลอด ไม่เคยมีช่วงเวลากระวนกระวายเช่นนี้มาก่อน“ได้ ข้ารอเจ้าข้างนอก”ซูจิ่งสิงพยักหน้า กู้หว่านเยว่รีบเข้ามิติ“เสี่ยวไป๋ เจ้าเป็นอะไรไป พบเรื่องอะไรงั้นหรือ?”เสี่ยวไป๋บิดตัวไปมาบนพื้น สายตาหันมองไปยังทิศทางหนึ่งกู้หว่านเยว่สังเกตเห็นว่าเสี่ยวไป๋คล้ายอยากออกไป“เจ้าอยากไปจากที่นี่หรือ?”นางถามหยั่งเชิง ดวงตาเสี่ยวไป๋ทอประกายดูท่าแล้วงูยักษ์สีขาวตัวนี้อยากไปจากมิติจริงเสียด้วย กู้หว่านเยว่เอ็นดูสัตว์เลี้ยงภายในมิติมาโดยตลอด โบกมือพาเสี่ยวไป๋ออกมาปรากฏว่าเพียงเสี่ยวไป๋ออกมาก็เลื้อยออกไปภายนอกอย่างบ้าคลั่ง ความเร็วนั้นทำให้กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงตกตะลึงพรึงเพริด“นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”ซูจิ่งสิงเอ่ยถามอย่างตกตะลึงเขาเข้ามิติของกู้หว่านเยว่อยู่บ่อยครั้ง ย่อมรู้ว่าเสี่ยวไป๋คืองูยักษ์ที่กู้หว่านเยว่เลี้ยงไว้ภายในมิติ“ข้าเองก็ไม่รู้ เมื่อครู่ข้าพบว่ามันมีท่าทีกระวนกร
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1400
“ดูเจ้าสิ พูดเรื่องนี้กับหว่านเยว่เพื่ออะไร?”หลินรู่ไห่ดึงนางเก๋อไว้ ในใจเขาก็รู้สึกกังวลเช่นกัน แต่เขารู้ว่าการบอกเรื่องนี้กับกู้หว่านเยว่นั้นไม่มีประโยชน์เมืองเหยาอยู่ไกลจากที่นี่ กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงก็กำลังยุ่งอยู่กับการต่อสู้กับฮ่องเต้ จะเอาเวลาที่ไหนไปตามหาคนที่เมืองเหยา?พวกเขาไม่อยากให้กู้หว่านเยว่ต้องลำบากใจ“ท่านน้า ต้องขอบคุณน้าสะใภ้ที่บอกข้า เรื่องใหญ่โตเช่นนี้ ทำไมพวกท่านไม่พูดทันทีที่เข้ามา?”กู้หว่านเยว่ยังจำหลินเพียวเพียวได้ สาวน้อยที่สงบเสงี่ยมมาก เวลาพูดขึ้นมาก็ดูคงแก่เรียนเมื่อคนสกุลหลินไปที่โรงเตี๊ยมเตียงนอนรวมเพื่อส่งเงินให้นาง หลินเพียวเพียวก็มาด้วย แล้วยังปลอบประโลมนางอย่างนุ่มนวล“หว่านเยว่ พวกเราไม่อยากให้เจ้าเป็นกังวล”ประเด็นคือพวกเขาไม่เคยคิดว่ากู้หว่านเยว่จะสามารถช่วยหลินเพียวเพียวกลับมาได้และพวกเขาก็เป็นห่วงว่าซูจิ่งสิงจะรู้สึกว่าสกุลหลินของพวกเขาเป็นปัญหา ถึงตอนนั้นจะทำให้กู้หว่านเยว่เดือดร้อนไปด้วยกู้หว่านเยว่จำพวกเขาได้ จึงขอให้ซูจิ่งสิงส่งคนไปรับพวกเขาที่ฉูโจว พวกเขาก็รู้สึกขอบคุณมากแล้ว จะเสนอเงื่อนไขอะไรได้อย่างไร?“พวกท่าน”กู้หว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1399
“ท่านยาย พวกท่านปลอดภัยดีตลอดเส้นทางไหม?”กู้หว่านเยว่สอบถามพวกเขา แม้ว่าซูจิ่งสิงจะส่งคนไปรับพวกเขาเองก็ตามแต่เวลานี้ทั่วแคว้น ความอดอยากแห้งแล้งได้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง โจรร่อนเร่ได้สร้างความปั่นป่วนไปทั่วทุกแห่งการเดินทางมาของสกุลหลินครั้งนี้ ก็คงไม่สงบสุขนัก“ระหว่างทาง ได้พบกับโจรสลัด”เมื่อนายท่านผู้เฒ่าหลินพูดถึงเรื่องนี้ ก็ยังรู้สึกสะเทือนใจ“โจรสลัดเหล่านั้นฆ่าทุกคนที่พบเจอ ไม่เว้นแม้แต่คนแก่ คนอ่อนแอ ผู้หญิง และเด็ก น่ากลัวจริง ๆ”สกุลหลินเป็นพลเมืองดีที่ทำการค้า การเข่นฆ่าใด ๆ พวกเขาไม่เคยพบเห็นมาก่อนตกใจกลัวจนเหลือทน ตอนนี้เมื่อนึกย้อนกลับไปก็ยังคงรู้สึกกลัวอยู่“ท่านยาย พวกท่านลำบากแย่เลย”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าโจรเร่ร่อนข้างนอกนั้นเหิมเกริมเช่นนี้“ไม่เป็นไร ทุกอย่างผ่านไปแล้ว”นายท่านผู้เฒ่าหลินลูบเครา พลางโบกมือ“โชคดีที่แม่ทัพหนุ่มที่ท่านอ๋องส่งไปฉลาดเฉลียว รู้ว่าสถานการณ์ไม่ปกติ ก็พาพวกเราหนีไปทางเรือเล็กแต่น่าเสียดายนายท่านผู้เฒ่าหลินเผยแววตาทนไม่ได้ บนเรือใหญ่ยังมีประชาชนอยู่เป็นจำนวนมาก“พวกเราหนีออกไปได้ไม่ไกลนัก ก็เห็นเรือทั้งลำ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1398
“ข้าไม่เป็นอะไร”ลั่วยางชักมือออกอย่างไม่เป็นธรรมชาติคนผู้นี้กำลังทำอะไรอยู่?เหล่าทหารทุกคนกำลังเฝ้าดู ตอนนี้ทั้งกองทัพรู้แล้วว่าเขาชอบนางนางไม่อยากกลายเป็นจุดสนใจ“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”เกาเจี้ยนถอนหายใจ มองไปทางซูจิ่งสิง ขณะที่กำลังจะโต้แย้งก็เห็นคนที่เมื่อครู่ยังหัวเราะเยาะเขาอยู่ คว้ามือของกู้หว่านเยว่ไว้โดยไม่ละอาย น้ำเสียงอ่อนโยนจนแทบจะคั้นเป็นน้ำออกมาได้“น้องหญิงเหนื่อยหรือยัง หิวหรือเปล่า ใกล้ถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว ข้าจะพาเจ้าไปกินข้าว”เกาเจี้ยนเบิกตากว้าง “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”คนผู้นี้มีความรู้มากกว่าเขาเสียอีก!“ท่านมาที่นี่ทำไม?”กู้หว่านเยว่หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา เช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้ซูจิ่งสิงแม้ว่าวันนี้จะไม่ร้อนมาก แต่ซูจิ่งสิงก็สวมชุดกราะตลอดเมื่ออยู่ในกองทัพ ถูกแดดตอนเที่ยงวันสาดส่อง จนเหงื่อแตกพลั่ก“เห็นเจ้าไม่กลับมาเสียที ก็เลยเป็นห่วงเจ้า”ซูจิ่งสิงมองเข้าไปในกระโจม กู้หว่านเยว่ก็อธิบายสถานการณ์ของกงซุนฉิงอย่างคร่าว ๆ ก่อนจะพาคนกลับไปเขียนจดหมายฉบับหนึ่งถึงสกุลกงซุน สั่งให้คนแพร่ข่าวออกไปหลี่กวงถิงถูกจับแล้ว กองทัพของเจดีย์หนิงกู่ก็ไล่ล่าโจมต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1397
ลั่วยางก็ไม่ได้โกรธเช่นกันทักษะทางการแพทย์ของกู้หว่านเยว่นั้นเหนือกว่านางอยู่แล้ว ลู่จิงจะทำทุกวิถีทางเพื่อความปลอดภัย ไปเชิญกู้หว่านเยว่มาอีกครั้งก็เป็นเรื่องปกติ“พี่หว่านเยว่”ลั่วยางมีอายุมากกว่ากู้หว่านเยว่ แต่ในด้านทักษะทางการแพทย์ ถือได้ว่ากู้หว่านเยว่อาวุโสกว่านางประโยค “พี่หว่านเยว่” ของลั่วยาง ก็ไม่ได้เรียกผิด“คุณหนูกงซุนไม่เป็นอะไร แค่เหนื่อยจนล้มไปเท่านั้น”ร่างกายของนางเคยถูกทรมานมาก่อน แม้ว่าจะได้รับการรักษาโดยกู้หว่านเยว่ แต่ถึงอย่างไรก็ได้รับบาดเจ็บโชคดีที่กงซุนฉิงมีทักษะการต่อสู้ จึงปกติเหมือนคนที่ไม่ได้เป็นอะไรแต่ก็ไม่อาจทนต่อความยุ่งวุ่นวายในระดับสูงได้“ข้าฝังเข็มให้นางหนึ่งเล่ม แล้วนางก็ตื่นขึ้นมา”ลั่วยางอธิบาย“แต่ว่า นางนอนหลับ กลับช่วยให้ร่างกายฟื้นคืนสู่สภาพเดิมเสียด้วยซ้ำไป”“เช่นนั้นก็ปล่อยให้นางหลับต่ออีกนิดเถอะ”กู้หว่านเยว่ก้าวไปข้างหน้าเช่นกัน พลางจับชีพจรของกงซุนฉิงครู่หนึ่งสอดคล้องกับสิ่งที่ลั่วยางพูด“ส่วนทางทหารกล้าตายแนวหน้า”กู้หว่านเยว่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ที่กงซุนฉิงเหนื่อยจนล้มไป ก็เพราะว่าไม่กี่วันที่ผ่านมานักรบหมาป่าได้ให้ก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1396
ขณะที่นำกองทหารออกจากเมืองหลวง เขาก็รู้ว่าชีวิตของตัวเอง ช้าเร็วก็ต้องถูกพรากไป“ข้าต้องการให้ท่านเขียนคำสั่งลงโทษตัวเอง”ซูจิ่งสิงพูดทีละคำ เอ่ยปากอย่างตั้งใจตอนแรกทั้ง ๆ ที่เขาเพิ่งกลับมาพร้อมกับชัยชนะ แต่กลับถูกฮ่องเต้ชั่วและขุนนางชั่วกลุ่มนี้เนรเทศไปที่เจดีย์หนิงกู่ในข้อหากบฏแม้ว่าฮ่องเต้ชั่วจะแต่งตั้งเขาให้เป็นเจิ้นเป่ยอ๋องอีกครั้งในเวลาต่อมา แต่ความเข้าใจผิดในอดีตก็ไม่ได้รับการล้างมลทินให้เขาเวลานี้ ในสายตาผู้คนใต้หล้า เขาคืออาชญากรที่สมคบคิดกับข้าศึกและขายชาติเขาต้องการล้างมลทินให้กับตัวเองด้วยมือของเขาเอง“ท่าน”ใบหน้าชราของหลี่กวงถิงทั้งอายและโกรธเคือง“ไม่”เขาส่ายหัวปฏิเสธ ต่อให้ต้องตายในมือของซูจิ่งสิงเช่นนี้ ก็ยังมีชื่อเสียงดี ๆ ฝากไว้แต่เมื่อคำสั่งลงโทษตัวเองนี้ถูกเขียนขึ้นแล้ว ก็เท่ากับเป็นการยอมรับความผิดอย่างเปิดเผยตอนแรกเขาให้ความร่วมมือกับฮ่องเต้ในการใส่ร้ายซูจิ่งสิงมันต่างอะไรกับขุนนางทุจริต?ผู้คนทั่วหล้าจะถ่มน้ำลายด่าประนามเขาเช่นไร?“จะฆ่าจะแกง ก็สุดแล้วแต่ท่าน ข้ายังคงยืนยันประโยคนั้นเหมือนเดิมสำหรับคำสั่งลงโทษตัวเองนี้ ข้าไม่มีทางเขียนเด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1395
เห็นเพียงท่ามกลางหมอกหนาทึบที่อยู่ฝั่งตรงข้าม มีแสงไฟเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน ราวกับหิ่งห้อยในค่ำคืนอันมืดมิดเมื่อแสงไฟนั้นใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ รองแม่ทัพที่อยู่บนเรือก็เบิกตาทั้งสองกว้าง“ไม่ได้การ ทั้งหมดเป็นลูกศรติดไฟ!”ก้นลูกศรเหล่านี้ถูกมัดด้วยลำกล้องดินปืน ภายในเป็นดินปืนทั้งหมดดินปืนตกลงมาพร้อมกับลูกศรที่ยิงขึ้นมาบนเรือราวกับเม็ดฝนทั่วท้องฟ้า ภายในเวลาชั่วพริบตา เรือก็ติดไฟ“เร็วเข้า รีบถอยกลับ”หลี่กวงถิงสั่งการ เขารู้สึกอย่างเลือนรางว่าตัวเองถูกแผนชั่วของซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่เล่นงานเข้าแล้วกองทัพใหญ่ออกเดินทางแล้ว ต้องการจะถอยกลับจะทำได้ง่าย ๆ อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังอยู่บนผิวน้ำ การเดินเรือไปข้างหน้าก็ทำได้ยากลำบากอยู่แล้วคนเหล่านี้ไม่ถนัดเรื่องการต่อสู้บนน้ำ ไม่มีสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ยังโชคดีเพราะหากพบเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิด ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะล่าถอยอย่างเป็นระเบียบเรือติดไฟแล้ว เหล่าทหารร่ำไห้อย่างน่าเวทนา ในระหว่างการล่าถอยของเรือ ต่างก็ชนกันเอง สถานการณ์วุ่นวายในระดับหนึ่งทว่าลูกศรทั่วฟ้านั้นก็ยังไม่ยอมหยุดเลยหลังจากยิงจบระลอกห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1394
“ข้ามีความคิดดี ๆ อย่างหนึ่ง”ดวงตาของกู้หว่านเยว่กลอกไปมา ทันใดนั้นก็มีความคิดแผลง ๆ ผุดขึ้นมา“หลี่กวงถิงผู้นี้ต้องการว่าจ้างคนจากหอมือสังหารมาฆ่าท่านมิใช่หรือ? เราก็ให้คนของหอมือสังหารมาตอบรับเรื่องนี้”ซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่สบสายตากันเข้าใจทันทีว่าภรรยากำลังคิดอะไรอยู่“หนามยอกเอาหนามบ่งหรือ?”“ถูกต้อง ถึงตอนนั้นเราก็มาปิดประตูตีแมวกัน”ซูจิ่งสิงเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง นกพิราบสื่อสารก็กลับไปตามทางเดิม เพื่อส่งกลับไปที่หอมือสังหารเป็นสองวันที่สถานการณ์สงบสุขสองวันต่อมา หลี่กวงถิงก็ได้รับข่าวกรอง แจ้งว่าคนจากหอมือสังหารทำสำเร็จแล้ว“ข้าน้อยเห็นว่ากองทัพของเจดีย์หนิงกู่สงบเงียบ ดูเหมือนจะไม่มีข่าวการตายของซูจิ่งสิงแพร่ออกมา”รองแม่ทัพหลายคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้สักเท่าใดหลี่กวงถิงยังรู้สึกว่าต้องระมัดระวังด้วยหลังจากรออีกสองวัน ก็มีข่าวกรองออกมาอีกว่า ค่ายของผู้บัญชาการถูกรายล้อมด้วยกองกำลังทหารอากาศแบบนี้ภายนอกกระโจมกำลังตากปลาเค็มอยู่ จนส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง“ตากปลาเค็ม อากาศแบบนี้ตากปลาเค็มอะไรกัน?”หลายคนนั่งวิเคราะห์ด้วยกันรองแม่ทัพคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างฉับพล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1393
“ลู่จิง มองไม่ออกเลยว่า เจ้าจะรักหน้าที่การงานมากเช่นนี้”เกาเจี้ยนหัวเราะอย่างชั่วร้ายรักหน้าที่การงาน?ลู่จิงสะดุดเข้าให้ใครจะไปรักหน้าที่การงาน ชัดเจนว่าเขารักและสงสารกงซุนฉิงเขาเหลือบมองกงซุนฉิง ขณะที่คิดจะใช้โอกาสนี้เปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างสองคน“ถูกต้อง เขารักหน้าที่การงานมาก!”ทันใดนั้นกงซุนฉิงก็เหยียบเท้าของเขา แล้วรีบเอ่ยขึ้นนางละอายใจที่จะให้ฮูหยินรับรู้เรื่องราวของพวกเขาสุดท้าย ก็จ้องเขม็งใส่ลู่จิงอย่างดุดัน พลางกระซิบว่า“หุบปาก”“ก็ได้”ลู่จิงหุบปากอย่างเชื่อฟังคำพูดของคนรักต้องเชื่อฟัง นี่จะไม่ใช่ความองอาจของชายชาตรีอย่างหนึ่งอย่างไร“เช่นนั้นพวกเจ้าทั้งสองก็พูดคุยกันตามสบาย ใครจะเฝ้ายามก็ไม่สำคัญ หรือว่าถ้าไม่ได้จริง ๆ พวกเจ้าสองคนก็เฝ้ายามด้วยกันได้”ด้วยการเสริมทัพของเกาเจี้ยน ใบหน้าของกงซุนฉิงก็ยิ่งแดงขึ้น“เราไปกันเถอะ”กู้หว่านเยว่ดึงแขนเสื้อของซูจิ่งสิงเงียบ ๆ พลางยิ้มคลุมเครือมองดูผู้ใต้บังคับบัญชาคุยกันเรื่องความรักลับ ๆ ก็น่าสนุกดีเหมือนกัน“ไป”ซูจิ่งสิงจูงมือกู้หว่านเยว่จากไป“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ต้องไปเหมือนกัน”เกาเจี้ยนถูกเตือนสต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1392
ซูจิ่งสิงกระซิบเตือนกู้หว่านเยว่ที่ข้างหูอย่างแผ่วเบา ภรรยาเป็นคนบ้าการงาน ตั้งแต่มาถึงค่ายทหาร ก็มีเวลาพักผ่อนน้อยกว่าเขาเสียอีกเขาชอบท่าทางการวางแผนในกระโจมของกู้หว่านเยว่มาก เพียงแต่เป็นห่วงว่าร่างกายของนางจะรับไม่ไหว ดังนั้นจึงกำชับอยู่บ่อยครั้ง“ก็ได้เจ้าค่ะ ลมแรงจริง ๆ”กู้หว่านเยว่ถือโอกาสโยนกล้องโทรทรรศน์เข้าไปในมิติ แล้วลงมาจากหอสังเกตการณ์พร้อมกับซูจิ่งสิงหอสังเกตการณ์แห่งนี้สร้างโดยทหารตามคำสั่งของกู้หว่านเยว่ก่อนหน้านี้ โดยอิงตามพิมพ์เขียวที่นางให้มาหอสังเกตการณ์สูงยี่สิบเมตรพอดี เมื่อยืนอยู่ด้านบนของหอสังเกตการณ์จะสามารถมองเห็นจุดที่อยู่ไกลออกไปได้ชัดเจน สังเกตสถานการณ์ของศัตรูได้สะดวกยิ่งขึ้นทั้งสองลงมาจากหอสังเกตการณ์ ขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่ในกองทัพกับเกาเจี้ยนก็ได้ยินเสียงโต้เถียงครู่หนึ่งโดยพลัน“ชู่ว์”กู้หว่านเยว่ส่งสัญลักษณ์มือให้ซูจิ่งสิง ดึงเขาให้เดินไปตามทิศทางที่ส่งเสียงมานางรู้สึกอยู่เสมอว่าเสียงนี้ค่อนข้างคุ้นเคย เมื่อเดินเข้าไปมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนคุ้นเคยจริงดังคาด เห็นกงซุนฉิงและลู่จิงกำลังโต้เถียงกันหน้าแดงหูแดง“นายท่าน ฮูหยิน พวกท่านมา
