LOGINShare
บทที่ 313
Related chapters
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 314
ท่ามกลางความตกตะลึง ขณะที่เห็นซือม่อเฟยขยิบตาให้นางอย่างมีเลศนัย ราวกับถามว่านี่ถือว่าวิทยายุทธสูงหรือไม่?กู้ชูหน่วนแทบจะหมดสติเขาคิดว่าเจ้าหมาป่าเป็นลูกแกะน้อยเสียอีกการโจมตีของเย่จิ่งหานและหัวหน้าเผ่าหมอเร็วขึ้นเรื่อยๆ ความเร็วในการดีดพิณของชายชุดขาวก็เร็วขึ้นเช่นกัน และทันใดนั้น สายพิณขาด ชายชุดขาวกระอักเลือดลงบนสายพิณสีขาวบริสุทธิ์ดอกลำโพงกระหายเลือดและเพลงปีศาจสะกดจิตยังคงดำเนินต่อไป ชายชุดขาวได้รับบาดเจ็บสาหัส อวัยวะภายในทั้งห้าและเส้นลมปราณพิเศษทั้งแปดได้รับความเสียหายอย่างหนัก เขารวบรวมพลังภายในของเขา เพื่อป้องกัน มุมปากของเขายกขึ้น เป็นรอยยิ้มอันอบอุ่น ทิ้งคำพูดไว้ และร่างสีขาวดุจหิมะก็หายไปในพริบตา"หึ เขาชิงซานไม่เปลี่ยน น้ำเขียวไหลผ่านตลอด เย่จิ่งหาน พวกเราค่อยสู้กันใหม่"ลำคอของเย่จิ่งหานอักเสบ และเลือดกำลังจะไหลออกมา แต่เขากลืนกลับลงไปขาของเขาพิการและเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าเขาจะตามเวินเส้าอี๋ทัน ก็คงเป็นจุดจบที่ทั้งสองฝ่ายได้รับบาดเจ็บหัวหน้าเผ่าหมอโจมตีไม่สะใจ จึงพึมพำว่า "เวินเส้าอี๋ เจ้ากลับมา พี่สาวคนสวยยังไม่เห็นข้าเอาชนะเจ้าเลย"เวินเส้าอี๋มีวิชา
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 315
อะไรเรียกว่าเคยชิน?เรื่องแบบนี้ เคยชินได้ด้วยหรือ?มองดูรูปร่างสูงโปร่งและสง่างามของเขาอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่มีจิตใจดีงาม แต่กลับสวมเสื้อผ้าหยาบกระด้าง และเสื้อผ้าที่สวมใส่นี้ก็ไม่รู้ว่าปะมาแล้วกี่ครั้ง ดูไม่สุภาพเอาเสียเลย"ฮองเฮาฉู่มิใช่มอบเสื้อผ้าให้เจ้าหรือ? ทำไมไม่สวมใส่ชุดนั้นล่ะ?"เสื้อผ้าชุดนี้ดูเหมือนปะจากผ้าหลายผืนเยี่ยเฟิงรู้สึกเจ็บปวดใจ ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้มากนัก เพียงเอ่ยว่า "ชุดที่ข้าใส่อยู่นี้ เป็นชุดที่แม่เฒ่าเย็บให้ข้าด้วยตัวเอง สวมใส่สบายมาก"ส่วนชุดที่ฮองเฮาฉู่ส่งมานั้น เขาไม่คู่ควรที่จะสวมใส่ และไม่อยากสวมใส่"ใกล้ถึงวันแต่งงานของข้าแล้ว เพื่อเป็นการระลึกถึงวันมงคลนี้ ข้าจะส่งเสื้อผ้าให้เจ้าสองสามชุดนะ" กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างมีเลศนัยนางรู้ว่าหากให้เงินเขา หรือมอบให้เขาโดยตรง เขาคงไม่รับเยี่ยเฟิงมองด้วยสายตาเย็นชายังเย่จิ่งหานที่นั่งอยู่บนรถเข็นในระยะไกล ราวกับมีหนามติดลำคอจนพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง"เจ้าจะแต่งงานกับเขาจริงๆ หรือ? นี่เป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตเลยนะ หากเจ้าไม่อยาก......"กู้ชูหน่วนขัดจังหวะเขา "แต่งงานกับเขาไม่ดีตรงไหน มีอำนาจล้นฟ้า มี
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 316
ในระหว่างที่กู้ชูหน่วนกำลังจะแยกกับเยี่ยเฟิง มีเสียงความเคลื่อนไหวเล็กๆ ที่แทบจะไม่ได้ยินดังมาจากดงหญ้าไกลๆแววตากู้ชูหน่วนพลันสั่นไหว "ผู้ใด ผู้ใดอยู่ตรงนั้น"ยังไม่ทันพูดจบ ฝูกวงก็วิ่งไปอย่างรวดเร็วพลันกระชากตัวคนผู้นั้นออกมาจากดงหญ้าเรียบร้อยแล้ว"อย่าฆ่าข้าๆ ขอร้องท่านล่ะ ข้าไม่ใช่เยี่ยเฟิง ได้โปรดอย่าทำอะไรข้าเลย"เมื่อทุกคนเพ่งมองดูแล้วก็ต้องรู้สึกประหลาดใจชายตรงหน้า คือเจียงซวี่ไม่ใช่หรอกหรือที่ผ่านมา เจียงซวี่โหดเหี้ยมเลือดเย็น วิธีการทารุณโหดร้าย โอหังคิดว่าตนสูงส่งมาตลอดแต่เขาในยามนี้ ผมเผ้าพะรุงพะรังราวกับรังนก เสื้อผ้ายับยุ่งเหยิงดูไม่ได้ ทั้งยังถูกฉีกขาดไปไม่น้อย เผยให้เห็นรอยแส้และรอยลวกที่พาดสลับกันทั้งตัวใบหน้าของเขาสกปรกมอมแมม ไม่หล่อเหลาเหมือนแต่ก่อน สายตาของเขาล่องลอย แววตาไร้จุดหมาย ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด เอาแต่กอดร่างของตนไว้แน่น ปากก็คอยพึมพำอยู่คนเดียว "อย่าตีข้า ได้โปรด พวกท่านอย่าตีข้าเลย"ท่าทางสะบักสะบอมของเขาทำให้คนคิดไม่ถึงเมื่อกู้ชูหน่วนเห็นเขา ก็ไม่มีภาพจำดีๆ ของเขาเลยแต่อย่างใด ที่ชีวิตของเยี่ยเฟิงต้องทุกข์ทรมานเช่นนั้น ล้วนแต่มาจากเขา"เศ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 317
เยี่ยเฟิงยิ้มขมขื่นเขาจะลืมได้อย่างไรสิ่งที่เจียงซวี่ทำกับเขา ไม่ใช่เพียงเท่านี้ครั้งหนึ่ง ตนเป็นเพียงแค่เชลยผู้ต่ำต้อยคนหนึ่ง ส่วนเขาเป็นสมุนกองธงแม้สมุนกองธงจะเป็นแค่ผู้ใต้บัญชาเช่นกัน แต่สูงส่งกว่าพวกเชลยไม่รู้ตั้งเท่าไหร่เพราะความแตกต่างทางสถานะ เขารังแกตนทุกอย่าง คอยสร้างความเดือดร้อนให้ตนต่อมา เขาได้เลื่อนขั้นเป็นเจ้าตำหนัก ก็ยิ่งทรมานตนอย่างหนักข้อขึ้นกว่าเดิม ราดน้ำเกลือลงบนแผลของตนทุกวันคืนสิบสามปี เยี่ยเฟิงไม่เคยได้กินอิ่ม ไม่เคยได้สวมชุดผ้าแพรเลยสักครั้ง หรือแม้กระทั่งข้าวบูดก็ยังไม่มีปัญญากิน เขาต้องทนหิวโหยและหนาวเหน็บ ถูกทารุณสารพัด ทั้งหมดล้วนมีต้นตอมาจากเขาเมื่อนึกถึงอดีตที่ผ่านมา เยี่ยเฟิงก็อดปวดใจไม่ได้นั่นเป็นความเจ็บปวดที่เขาไม่อยากจะหวนนึกถึงมากที่สุดอีกทั้งชาตินี้แม้จะเจ็บปวดเพียงใด แม้นจะเคยเกลียดมากเท่าไหร่ แต่เขาก็เพียงแค่ยิ้มขมขื่น "จะจองกรรมจองเวรไปถึงเมื่อใด ถึงอย่างไรอดีตก็ผ่านไปแล้ว"กู้ชูหน่วนอึดอัดคับแค้นใจนางไม่เคยรู้มาก่อนว่า คนคนหนึ่งจะใจกว้าง และมีเมตตาได้ถึงเพียงนี้ทั้งๆ ที่เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายถูกคนผู้นั้นกระทำแม่เฒ่าเยี่
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 318
กู้ชูหน่วนตกตะลึงฝูกวงก็เช่นกันพวกเขาอยากจะลงมือ แต่ช่วยไม่ได้ที่เจียงซวี่อยู่ใกล้เยี่ยเฟิงมากเกินไป ไม่ว่าพวกเขาจะว่องไวเพียงใดก็ไม่ทันแล้วท่ามกลางสถานการณ์วิกฤต แม่เฒ่าเยี่ยที่ยืนอยู่ข้างเยี่ยเฟิงดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิต พลันพุ่งเข้าไปชนเยี่ยเฟิงอย่างแรง"เฮือก......"เยี่ยเฟิงล้มลงไปที่พื้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ภาพที่เห็นตรงหน้าคือสายตาโหดเหี้ยมของเจียงซวี่ มีดหนึ่งเล่มปักเข้าไปกลางใจแม่เฒ่าเยี่ยอย่างจัง เลือดสีแดงสดทะลัก สาดกระเซ็นลงบนร่างของเขา ภายในดวงตาคู่นั้นของเขาถูกย้อมไปด้วยสีแดงเงียบสนิท...ราวกับโลกทั้งใบเงียบสงัดลงในพริบตาเงียบจนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นตึกตักภาพตรงหน้า กู้ชูหน่วนชักกระบี่ของฝูกวงออกมาด้วยความดุดันแล้วตัดแขนเจียงซวี่ในทันที เลือดสีแดงสดพวยพุ่งอีกครั้ง เสียงร้องโหยหวนของเจียงซวี่ดังไปทั่วทั้งป่า องครักษ์ลับของเย่จิ่งหานเองก็ตกใจเพราะสิ่งนี้ พากันล้อมเข้ามาเยี่ยเฟิงดูเหมือนจะไม่รู้สึกอะไร ตรงหน้าของเขามีเพียงแค่แม่เฒ่าเยี่ยกำลังนอนจมกองเลือดไม่...ไม่ได้...เยี่ยเฟิงคลานเข้าไปด้วยความสั่นสะท้าน ประครองแม่เฒ่าเยี่ยที่กำลังหายใ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 319
อีกทั้งในตอนนี้ แม่เฒ่าเยี่ยต้องตายอย่างทรมานเพราะรับมีดแทนเขา กลัวก็แต่ว่าในใจของเยี่ยเฟิงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเจียงซวี่มือข้างหนึ่งถูกตัดขาด มืออีกข้างถูกองครักษ์ลับมัดไว้ด้านหลัง ไม่สามารถขยับได้ แต่กลับหัวเราะคุ้มคลั่งออกมาด้วยความสะใจ "วะฮ่าฮ่า...สมน้ำหน้า นังแก่ตาบอด เจ้าควรตายไปได้ตั้งนานแล้ว เยี่ยเฟิง ข้าบอกแล้ว ว่าเจ้าเป็นตัวซวย ผู้ใดอยู่กับเจ้า ผู้นั้นต้องซวยกันหมด วันนี้ผู้ที่ตายคือนังแก่ตาบอดนั่น ครั้งหน้าผู้ที่ตายก็คือ...""เพียะๆ ๆ......"กู้ชูหน่วนตบหน้าเขาซ้ายขวาสลับไปมาสิบกว่าที ทำเอาฟันของเจียงซวี่หลุดออกมาหลายซี่ เลือดและฟันร่วงลงมาพร้อมกันไม่ไกลออกไป เย่จิ่งหานมุ่นคิ้วก็แค่เจียงซวี่ผู้เดียว ต้องการฆ่าเขาให้ตาย มีวิธีจัดการเป็นพันเป็นหมื่นเขา...สงสารกลัวกู้ชูหน่วนจะตีจนมือของตัวเองเจ็บไปด้วยแล้วก็เป็นครั้งแรกที่เห็นกู้ชูหน่วนออกแรงขนาดนี้เจียงซวี่สบถเบาๆ บ้วนเลือดในปาก แล้วหัวเราะอย่างคลุ้มคลั่งต่อ "ต่อให้ข้าตาย เจ้าก็อย่าคิดว่าจะได้อยู่อย่างสงบสุข เจ้าใจดีมีเมตตามาตลอดไม่ใช่หรือ ข้าอยากจะเห็นนักว่า เจ้าจะใจดี จะมีเมตตาได้อีกนานเพียงใด"ฝูกวงพูดด้วยคว
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 320
กู้ชูหน่วนกำชับด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ "เฝ้าเขาไว้ ก่อนเลือดจะไหลหมดตัว ห้ามให้เขาตาย""ขอรับ"สองแขนสองขาถูกตัด ทั้งยังถูกหั่นกลางลำตัว เจียงซวี่นับได้ว่าพ่ายแพ้ให้กับกู้ชูหน่วนอย่างราบคาบแล้ว แม้จะยังมีลมหายใจเหลืออยู่ แต่ก็เป็นลมหายใจหอบที่รวยริน ทนรับความเจ็บปวดอยู่เท่านั้นแม่เฒ่าเยี่ยถูกเยี่ยเฟิงฝังไว้ที่เสี่ยวเหอชุน ฝังรวมกับชาวบ้านจำนวนมากของเสี่ยวเหอชุนอย่างสงบกู้ชูหน่วนจุดธูปสามดอก ก่อนจะพูดปลอบโยน "ขอไว้อาลัยให้กับผู้ล่วงลับที่จากไปแล้ว""ข้าไม่เป็นไร วันนี้เป็นวันพิธีเสกสมรสของเจ้า เจ้ารีบกลับไปเถอะ อย่าให้หานอ๋องรอนาน แล้วก็อย่าให้แขกรอนานเกินไปด้วย" เยี่ยเฟิงเงยหน้า ฝืนคลี่ยิ้มออกไป ไม่ให้กู้ชูหน่วนเป็นห่วงเรื่องของเขาเขาที่เป็นเช่นนี้ กลับทำให้กู้ชูหน่วนเป็นห่วงยิ่งกว่าเดิมองครักษ์ลับเร่งรัดครั้งแล้วครั้งเล่า "พระชายา ถึงเวลามงคลแล้ว นายท่านเร่งให้ท่านรีบกลับไป""เข้าใจแล้ว"นิ้วขาวเนียนดุจหอมปอกเปลือกของเยี่ยเฟิงลูบป้ายสุสานด้วยความอาลัยอาวรณ์ ดวงตาที่เต็มไปด้วยความบอบช้ำกวาดมองไปรอบๆ เสี่ยวเหอชุนที่รกร้างไร้ผู้คน ภายในใจเกิดความรู้สึกบีบคั้นที่ผ่านมา ที่แห่
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 321
ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่มีโอกาสประจบประแจง เวลานี้เป็นพิธีเสกสมรส จะไม่รีบเอาอกเอาใจอย่างสุดกำลังได้อย่างไร"ย่อมเป็นเช่นนั้น นี่คือของกำนัลแสดงความยินดีต่อพิธีเสกสมรสที่พวกเขามอบให้แก่นายท่านและพระชายา""เช่นนั้นก็หมายความว่า ของกำนัลเหล่านี้ ที่จริงแล้วเป็นของข้าครึ่งหนึ่ง""เอ่อ..."องครักษ์ลับมึนงง ไม่เข้าว่าพระชายาต้องการจะสื่ออะไรกู้ชูหน่วนโบกมือ ยิ้มอย่างมีเลศนัย "เอาแบบนี้ เจ้าไปบอกผู้ที่จัดการเรื่องรับของขวัญ ให้ผู้ที่นำของขวัญมาลงนาม ของชิ้นใดให้ท่านอ๋อง ของชิ้นใดให้พระชายา จะมาฝักใฝ่แต่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ได้ ไม่เช่นนั้นพระชายาจะโกรธได้""ห้ะ..."องครักษ์ลับนิ่งอึ้งตั้งแต่โบราณกาลมา ของกำนัลที่นำมามอบให้ในพิธีเสกสมรสก็ล้วนแต่มอบให้ทั้งคู่ด้วยกันไม่ใช่หรือ นี่...นี่มันชักจะ...องครักษ์ลับท้วงติง "พระชายา เช่นนี้จะไม่เหมาะสมเท่าใดนัก ผู้ที่ไม่รู้จะคิดว่าท่านถือโอกาสนี้รีดไถเงินได้""ไม่เหมาะสมตรงไหน ข้าเห็นว่าเหมาะสมยิ่งนัก ดูคนเหล่านั้นที่มาสิ แต่ละคนดูไร้มารยาท สวมเงินสวมทองเต็มตัว แก้วแหวนเงินทองเหล่านั้น ดูแล้วส่วนใหญ่ล้วนมาจากการขูดเลือดขูดเนื้อชาวบ้านเป็นแน่ ไปบอก
Latest chapter
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 382
"เจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า"เซียวอวี่เชียนถอนหายใจยาวเหยียดตอนนั้นเทพสงครามฉุนเฉียวเช่นนั้น เขาคิดว่ายัยขี้เหร่จะต้องไม่ได้มีจุดจบที่ดีแน่หลายวันที่ผ่านมานี้ เขาพยามคิดหาหนทางหนีออกไปจากจวนแม่ทัพเพื่อไปเยี่ยมยัยขี้เหร่ที่จวนหานอ๋อง แต่ช่วยไม่ได้ที่ถูกปิดตายอยู่ในห้อง ไม่ว่าเขาจะคิดหาทนทางเพียงไรก็หนีออกไปไม่ได้"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"เขาพูดพลางเหลือบไปมองหน้าท้องของนางปราดหนึ่งนี่ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว เหตุใดท้องของนางยังแบนราบเช่นนี้ หรือสารอาหารจะไม่เพียงพอแต่สีหน้าของนางดูเหมือนจะดีกว่าแต่ก่อนเยอะ แม้แต่ราศีที่เปล่งออกมาก็เปลี่ยนไป ไม่เหมือนคนที่ใช้ชีวิตอย่างตรอมตรมเลยสักนิด"เหลือเวลาอีกเท่าไหร่กว่าจะถึงพิธีแต่งงานของเจ้า""งานประชุมสวินหลงเสร็จสิ้นก็ต้องจัดแล้ว แต่เจ้าวางใจ ข้าไม่มีทางแต่งกับนางเด็ดขาด"กู้ชูหน่วนแค่นหัวเราะ "แน่นอนว่าแต่งกับนางไม่ได้"ผู้ที่มารยาร้อยเล่มเกวียน ประพฤติไม่ชอบอย่างกู้ชูอวิ๋น จะแต่งมาทำอะไร"ยัยขี้เหร่ เจ้าไม่อยากให้ข้าแต่งกับนางจริงๆ ใช่หรือไม่"เอิ่ม......เซียวอวี่เชียนจะตื่นเต้นขนาดนี้ไปทำไมในฐานะเพื่อน นางย่อมไม่อยากให้เซียวอวี่เชียนแต
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 381
"ทูลพระชายา นายท่านไปพำนักที่เรือนชิวเฟิงชั่วคราว อีกสองสามวันก็จะกลับมาแล้ว"เรือนชิวเฟิง ?ไปที่นั่นทำไม"เขาได้รับบาดเจ็บหรือ" กู้ชูหน่วนถามอย่างระแวดระวัง"หามิได้ นายท่านไม่ได้ไปที่เรือนชิวเฟิงมาระยะหนึ่งแล้ว จึงอาจอยากอยู่ที่นั่นสักสองสามวัน ข้าน้อยก็ไม่ทราบแน่ชัด หน้าที่ของข้าน้อยคือปกป้องคุ้มครองพระชายา"กู้ชูหน่วนกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย รู้สึกอยู่ตลอดว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นงานประชุมสวินหลงที่สำนักบัณฑิตหลวงจะจัดผลัดออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งผลัดมาจนถึงวันนี้นางเงยหน้าขึ้นไปมองฟ้าเจ็ดวันก่อน นางรับปากเสี่ยวลู่ ลานประมูลเฟิงเซียงไว้แล้วว่าวันนี้จะไปตามเวลาที่นัด แต่หากไปลานประมูลเฟิงเซียง เช่นนั้นก็ไปร่วมงานประชุมสวินหลงไม่ได้ระหว่างที่นางกำลังลังเลว่าจะไปร่วมงานประมูลเฟิงเซียงหรืองานประชุมสวินหลงดี บ่าวรับใช้ก็เข้ามารายงานกะทันหัน"พระชายา ลานประมูลเฟิงเซียงส่งข่าวมาว่า ยกเลิกงานประมูลวันนี้ เลื่อนไปจัดในอีกสิบวันให้หลัง ลานประมูลขอเชิญท่านไปเข้าร่วมในอีกสิบวันข้างหน้า"บังเอิญเพียงนี้เลยรึหรือลานประมูลเฟิงเซียงจะรู้ว่าวันนี้นางอยากไปร่วมงานประชุมสวินหลง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 380
ครั้งนี้ นางใช้โชคเข้าปะทะชีพจรยุทธ ทุกครั้งที่ใกล้จะทะลวงชีพจรยุทธได้สำเร็จ นางจะคว้ายาชำระไขกระดูกจำนวนมากมากินเพื่อเพิ่มพลังงานเช่นเดียวกับครั้งก่อนๆ ทุกครั้งที่นางเพิ่งจะเปิดรอยแยกได้ ก็จะปิดลงทันที กู้ชูหน่วนไม่ยอมแพ้ นางทะลวงครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ ในที่สุดนางก็เปิดชีพจรยุทธได้สำเร็จ"เฮือก......"เลือดสดอีกคำไหลหยดออกมา คนอื่นทะลวงชีพจรยุทธแล้วจะรู้สึกสบายไปทั้งตัว มีพลังงานเต็มเปี่ยม แต่นางกลับเหมือนหนีความตายมาได้ และเกือบเอาชีวิตนางไปกู้ชูหน่วนคราบเลือดติดมุมปาก แต่นางก็แย้มรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมานางพยายามใช้โชคหมุนเวียนพลังงานภายในร่างกาย เปลวไฟกลุ่มหนึ่งในตันเถียนของนางกำลังเติบโตอย่างแข็งแกร่ง และร่างกายของนางก็เบาขึ้นกว่าเดิมมากนางมีพลังภายในแล้ว...... แม้ว่าพลังภายในจะอ่อนแอมากก็ตาม......การเปิดชีพจรยุทธบ่งชี้ว่านางสามารถฝึกวิชายุทธได้แล้วกู้ชูหน่วนหายใจออกมายาวและเปิดตำรารวมสูตรปรุงยาอีกครั้งยายกระดับเป็นยาที่ช่วยเพิ่มพลังภายในอย่างรวดเร็วและทะลวงผ่านหนึ่งขั้นได้กู้ชูหน่วนรู้สึกสนใจขึ้นมา"ชิงเฟิง"ชิงเฟิงทำหน้าบูดบึ้ง "พระชาย
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 379
บ่าวรับใช้ในจวนอ๋องกำลังช่วยกันดับไฟ ผมของกู้ชูหน่วนถูกระเบิดจนยุ่งเหยิง ราวกับรังไก่ ชิงเฟิงจัดให้นางไปอยู่ในห้องที่ตกแต่งอย่างสวยงามอีกห้องหนึ่งภายในห้อง กู้ชูหน่วนมองกล่องยาชำระไขกระดูกขนาดใหญ่ตรงหน้า ทั้งกังวลและโล่งใจกังวลคือยาชำระไขกระดูกยังห่างไกลจากผลลัพธ์ที่นางต้องการโล่งใจคือในที่สุดก็ทำสำเร็จแล้ว"ชิวเอ๋อร์ ไปเฝ้าหน้าประตู ห้ามให้ใครเข้ามา รวมถึงท่านอ๋องด้วย""คุณหนู ท่านจะทำอะไรอีกแล้วหรือเจ้าคะ?"ชิวเอ๋อร์กลัวจนตัวสั่น ชีวิตของคุณหนูเกือบจะจบสิ้นแล้ว นางคงไม่คิดที่จะปรุงยาอีกแล้วใช่หรือไม่"เจ้ารู้อะไร รีบออกไปเถิด""แต่ว่า......"ก่อนที่ชิวเอ๋อร์จะพูดจบ กู้ชูหน่วนก็ผลักนางออกไป แล้วนั่งขัดสมาธิบนเตียง หยิบยาชำระไขกระดูกในกล่องตรงหน้ามากินหนึ่งเม็ดความร้อนไหลขึ้นมาจากตันเถียน แต่ชีพจรยุทธไม่เปิดออกเสียทีกู้ชูหน่วนกินอีกหลายเม็ด ความร้อนในตันเถียนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เส้นลมปราณทั้งเจ็ดและแปดเส้นรู้สึกสบาย แต่ชีพจรยุทธยังคงไม่เปิดออกนางขมวดคิ้ว "ใช้สมุนไพรที่คล้ายกันมาทดแทน ผลลัพธ์ก็ยังแตกต่างกันมาก ยาชำระไขกระดูกนี้แย่เกินไป"กู้ชูหน่วนกัดฟัน กลืนยาชำระไขกระ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 378
"พระชายา โปรดอย่าทำให้ข้าน้อยลำบากใจเลย ข้าน้อยก็แค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น"เมื่อเห็นว่ากู้ชูหน่วนตั้งใจจะออกไป ชิงเฟิงก็ตกใจและเอ่ยว่า "พระชายา ท่านต้องการไปหายาใช่หรือไม่? หรือว่าท่านจะให้ใบสั่งยาแก่ข้าน้อย แล้วให้ข้าน้อยปหายามาให้""ก็ได้ ยิ่งเร็วยิ่งดี""ขอรับ"ความเร็วของชิงเฟิงและคนอื่นๆ นั้นรวดเร็วมาก แต่หลังจากกลับมา คำตอบของพวกเขาก็เหมือนกับที่ชิวเอ๋อร์พูดไม่มีผิดเพี้ยน"พระชายา ข้าน้อยได้ไปหาหมอหลวงทุกคนในสำนักหมอหลวงแล้ว พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อสมุนไพรในใบสั่งยาของท่านเลย และไม่สามารถหายาเหล่านั้นมาให้ท่านได้"ด้วยความกลัวว่ากู้ชูหน่วนจะโกรธ ชิงเฟิงจึงหยุดชะงักแล้วเอ่ยต่อทันทีว่า "ข้าน้อยได้พาหมอหลวงจากสำนักหมอหลวง รวมถึงหมอที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงมาด้วย พระชายาสามารถสอบถามพวกเขาได้โดยตรงเลย"เมื่อโบกมือ หมอจำนวนมากก็เดินเข้ามาทีละคน และทำความเคารพนาง "คารวะพระชายา ขอพระองค์ทรงพระเจริญ พันปี พันๆ ปี""พอเถอะ ข้าขอถามพวกท่าน พวกท่านไม่เคยได้ยินชื่อซานหลิง ซูเหอเซียง การบูร จริงๆ หรือ?""ทูลพระชายา พวกข้าประกอบอาชีพหมอมาหลายสิบปี บรรพบุรุษของพวกข้าก็เป็นหมอเช่นกัน พวกข้าไ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 377
นิ้วเรียวสวยของกู้ชูหน่วนพลิกดูตำรารวมสูตรปรุงยาที่ขาดวิ่นอย่างต่อเนื่อง นางมองอย่างตั้งใจจนลืมตัว และไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาที่จวนหานอ๋องตั้งแต่เมื่อใด"เย่จิ่งหานล่ะ?" กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นถามทันทีชิงเฟิงเม้มปาก การต่อสู้ดุเดือดขนาดนั้น พระชายาของเขาไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่?"นายน้อยแห่งเผ่าเทียนเฝินมาชิงแผนที่ไข่มุกสีเขียว นายท่านต่อสู้กับเขา และยามนี้ยังอยู่ในป่าไผ่ นายท่านให้ข้าพาพระชายากลับจวนก่อน""อย่างนั้นหรือ สามหมื่นล้านตำลึง ล่อตาล่อใจโจรจริง ๆ แผนที่ไข่มุกสีเขียวต้องได้รับการปกป้องอย่างดี อาจจะเป็นทรัพย์สมบัติทั้งหมดของจวนหานอ๋องก็ได้นะ" นายน้อยแห่งเผ่าเทียนเฝินบาดเจ็บไม่ใช่หรือ? เย่จิ่งหานน่าจะรับมือได้เมื่อเห็นกู้ชูหน่วนพูดเรื่องเหล่านี้อย่างจริงจัง คิ้วเข้มของชิงเฟิงก็ขมวดแน่นสิ่งที่นางควรเป็นห่วงไม่ใช่นายท่านหรอกหรือ?"ข้าจะกลับไปศึกษาตำรารวมสูตรปรุงยา บอกบ่าวรับใช้ว่าห้ามใครรบกวนหากไม่มีคำสั่งจากข้า""ขอรับ"ภายในห้อง กู้ชูหน่วนจรดพู่กันเขียนตำรับยาหลายแผ่นอย่างคล่องแคล่ว แล้วส่งให้ชิวเอ๋อร์ "ไปร้านขายยา ซื้อยาตามตำรับที่ข้าให้มา กลับมามากหน่อย"
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 376
กู้ชูหน่วนรับจดหมายเชิญ แล้วเกี่ยวคางของนางอย่างเย้าแหย่ "เมื่อมีสาวงามมาเชิญ เราจะกล้าไม่มาได้อย่างไร วางใจได้ งานประมูลเฟิงเซียงสิ้นเดือนนี้ พวกเราจะไปให้ตรงเวลาแน่นอน""เช่นนั้น เสี่ยวลู่จะรอแขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่านอยู่ที่งานประมูลเฟิงเซียง"หลังออกจากงานประมูลเฟิงเซียง เย่จิ่งหานก็ยังคงทำหน้าเย็นชาตลอดเวลาระหว่างทางกลับ พวกเขานั่งรถม้าประจำตัวของเย่จิ่งหาน กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่ารถม้าทำจากวัสดุอะไร ภายนอกดูธรรมดา แต่ภายในกลับมีพื้นที่กว้างขวางมาก สามารถดื่มชา เล่นหมากรุก หรือนอนพักผ่อนได้ อีกทั้งยังป้องกันลูกธนูพิษและอาวุธทุกชนิดได้ เมื่อสัมผัสกับรถม้า จะมีเพียงเสียงโลหะกระทบกันเท่านั้นตลอดทาง เสียงการต่อสู้ดังขึ้นเป็นระยะๆ ไม่ขาดสาย พร้อมกับเสียงร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดพื้นดินสั่นสะเทือนเป็นครั้งคราว ไม่รู้ว่าข้างนอกต่อสู้กันดุเดือดเพียงใดกู้ชูหน่วนรู้ว่าคนเหล่านี้ส่วนใหญ่มาเพื่อแย่งชิงแผนที่ไข่มุกสีเขียวของเย่จิ่งหานแต่เมื่อมองไปที่เย่จิ่งหาน เขานั่งจิบชาอ่านหนังสืออย่างสง่างามริมหน้าต่างรถม้า ราวกับไม่รับรู้ถึงการต่อสู้ภายนอกกู้ชูหน่วนเปิดม่านรถม้าดู ข้างนอกมีแต่แ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 375
อี้เฉินเฟยพิจารณาความหมายในคำพูดของกู้ชูหน่วนอย่างถี่ถ้วนครู่หนึ่งเขาก็เข้าใจกระจ่างแจ้ง ยิ้มอย่างอ่อนโยน "สุภาพบุรุษไม่แย่งชิงสิ่งที่ผู้อื่นชื่นชอบ ในเมื่อแขกชั้นล่างชื่นชอบแผนที่ไข่มุกสีเขียวขนาดนี้ ข้าก็จะไม่แย่งแล้ว"กู้ชูหน่วนลูบปลายคาง คำพูดนี้ฟังดูคุ้นหูเหลือเกิน?แต่อี้เฉินเฟยก็มีสมองขึ้นมาบ้างแล้วสามพันล้าน......จุ จุ จุทรัพย์สมบัติของเย่จิ่งหานถูกสูบไปหมดแล้วใช่หรือไม่"สามพันล้านครั้งที่หนึ่ง สามพันล้านครั้งที่สอง สามพันล้านครั้งที่สาม ขอแสดงความยินดีกับแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบเก้า ได้รับแผนที่ไข่มุกสีเขียวไปครอง"ทุกคนต่างมองเย่จิ่งหานด้วยความอิจฉาในหมู่พวกเขาบางคนเคยคิดที่จะแย่งชิง แต่ฝ่ายตรงข้ามคือเทพสงครามแห่งแคว้นเย่ พวกเขาจะแย่งชิงได้อย่างไร?เด็กรับใช้ของอี้เฉินเฟยเสียดายแล้วเสียดายอีกสามพันล้านสูงเกินไป......น่าเสียดายที่อาจารย์อี้เตรียมการมานาน สุดท้ายก็ยังพลาดการประมูลเจ๋ออ๋องขมขื่นในใจ เดินออกงานประมูลอย่างอ้างว้างหางตาของซ่างกวานฉู่ฉายแววเย็นเยือก มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ายวนคนของเผ่าเทียนเฝินเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ "ดำเนินการตามแผนเดิม ต้อง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 374
"อะไรนะ เขาคือเทพสงคราม"ทุกคนต่างถอยหลังด้วยความหวาดกลัว พยายามรักษาระยะห่าง เพราะกลัวว่าเย่จิ่งหานจะลงมือกับพวกเขาหากเป็นคนอื่นที่เสนอราคานี้ พวกเขาคงจะประหลาดใจมาก แต่หากเป็นเทพสงครามที่เสนอราคา ก็ไม่มีอะไรน่าแปลกใจเพราะเทพสงครามคือบุคคลสำคัญของแคว้นเย่ ทั้งศักยภาพ ความมั่งคั่ง และอิทธิพลของเขายิ่งใหญ่กว่าฮ่องเต้เสียอีกเด็กรับใช้ของอี้เฉินเฟยเอ่ยว่า "อาจารย์อี้ เราจะเพิ่มราคาอีกหรือไม่?"อี้เฉินเฟยเงียบไป ราวกับกำลังชั่งน้ำหนักมูลค่าอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงยกป้ายขึ้น "หนึ่งพันเจ็ดร้อยล้าน"อะไรนะ......คนในห้องหมายเลขเจ็ดเป็นใครกัน?เพิ่มราคาครั้งละสองร้อยล้านเงินในสายตาพวกเขาเป็นเพียงตัวเลขหรืออย่างไร?เจ๋ออ๋องโยนป้ายทิ้งอย่างหมดแรงจะประมูลไปทำไม ประมูลไปก็เปล่าประโยชน์เขาไม่สามารถประมูลได้แม้แต่เศษเสี้ยวของพวกเขาในชั่วพริบตา เจ๋ออ๋องรู้สึกว่าตนแตกต่างจากพวกเขาอย่างมาก"สองพันล้าน" เย่จิ่งหานเอ่ยชิงเฟิงเหงื่อออกที่ฝ่ามือแม้นายท่านจะมีทรัพย์สมบัติจำนวนมาก แต่การสูญเสียสองพันล้านในคราวเดียวก็ต้องทำให้บาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอนซ่างกวานฉู่หน้าตายไร้อารมณ์ มองไม่ออ
