แชร์

กาลเวลาผันผ่าน

ผู้เขียน: พิมพ์สีทอง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-30 14:57:47
"ตื่นแล้วไม่ปลุกแม่เล่า พี่เลี้ยงวิ่งหากันให้ควัก"

"เจอคุณชายน้อยแล้วหรือเจ้าคะ" เหอเหลียนพี่เลี้ยงวิ่งตาตื่นตามหลังมา พอเห็นคุณชายน้อยนั่งต่อตัวต่อไม้อยู่กับพี่ชายก็แทบหมดแรง

โจวอี้หมินติดพี่ชายบุญธรรมมาก หากต้องวิ่งหาใครคนใดคนหนึ่ง เขาจะวิ่งเข้าใส่พี่ชายอย่างไม่ต้องสงสัย กับบิดายังเมินหน้าใส่เสียอย่างนั้น แต่โจวเจิ้นหรานก็ไม่ปล่อยให้บิดาได้น้อยใจนาน เขาเข้าไปปลอบบิดาบ่อยครั้งและมักจูงมือน้องไปด้วยทุกครั้ง

สวี่ซือเหยาเห็นภาพนี้ก็ชื่นใจ เด็ก ๆ รักใคร่กลมเกลียวกันดี อนาคตคงไม่ต้องห่วงแล้ว

"ฮูหยินเจ้าคะ คุณชายเฉินมาหาเจ้าค่ะ"

"เสี่ยวหราน แม่ฝากดูน้องด้วยนะ"

"ขอรับ" สวี่ซือเหยายิ้มพอใจ ความจริงมีพี่เลี้ยงดูอยู่ด้วยแต่นางอยากปลูกฝังความสัมพันธ์ของทั้งคู่เท่านั้น เมื่อวางใจแล้วจึงเดินออกไปยังศาลารับรองที่ญาติผู้พี่มักใช้เป็นสถานที่หารือ

ถึงก่อนหน้านี้ปากจะบอกว่าตัวเองเสเพลไม่เหมาะกับการบริหารร้าน แต่พอลงมือเข้าจริง ๆ เขากลับทำไม่ได้อย่างปากว่าสักอย่าง ร้านสาขาที่สองได้กำไรเป็นสองเท่าตั้งแต่เดือนแรก นางจึงเพิ่มเงินพิเศษให้เขาก้อนใหญ่จนพอจะเป็นหุ้นส่วนร้านได้จริง ๆ และเลิกอคติกั
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ความกังวลจากอดีตชาติ 1

    "การเล่นพนันก็เป็นความโลภที่ไม่รู้จักพออย่างหนึ่ง เรื่องนี้คงช่วยไม่ได้เจ้าค่ะ ช่วยไปแล้วก็คงเคยตัวแล้วก็ทำอีกอย่างเดิมเรื่อย ๆ"สวี่ซือเหยาปฏิเสธอย่างไรเยื่อใย ไม่ว่าชาติก่อนหรือชาตินี้นิสัยของพี่ชายสามีก็ไม่เคยเปลี่ยนไป แม่เลี้ยงสามีก็เช่นกัน"เอ๊ะ เจ้านี่ เงินแค่นี้อย่าแล้งน้ำใจไปหน่อยเลย""หากเป็นเงินแค่นี้ดังที่ว่า ท่านแม่ก็หาเองสิเจ้าคะ""ดูพูดเข้าสิ อาเยี่ยน เจ้าเป็นสามีก็พูดกับนางหน่อยเถอะ อย่ามาทำตัวอกตัญญูเช่นนี้ ไม่เคยได้ยินรึแม่สามีก็เหมือนแม่ตัวเอง"โจวเยี่ยนเฉินมองหน้าทั้งสองครู่หนึ่ง เห็นภรรยานิ่งเงียบไม่ตอบโต้ต่อ ก็คิดว่าให้เขาได้เป็นคนเอ่ย"ท่านแม่ ข้าสำนึกว่าท่านได้ช่วยเลี้ยงดูจนข้าเติบใหญ่ถึงเพียงนี้ แม้ท่านพ่อจะเป็นคนรับเข้ามาในตระกูล ข้าหาเงินช่วยจุนเจือครอบครัวทุกทางตั้งแต่สามารถเข้าสำนักคุ้มภัยได้ เวลาสิบกว่าปีคงมากพอให้ชดเชยที่ท่านเลี้ยงดูข้ามาแล้วกระมัง รวมไปถึงที่ข้าแบ่งเงินของข้าช่วยเหลือบุตรสายตรงของท่านหลายครั้งหลายคราด้วย และสุดท้ายข้าไม่ยอมส่งพี่ใหญ่เข้าคุกเมื่อครั้งก่อนก็ถือว่าตอบแทนบุญ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ความกังวลจากอดีตชาติ 2

    โจวเยี่ยนเฉินคิดจะมอบความกตัญญูให้เป็นครั้งสุดท้าย ด้วยการแอบช่วยเหลือสักเล็กน้อย แล้วก็ตั้งใจจะห่างจากครอบครัวบุญธรรมเสีย แต่เห็นภรรยากังวลจนเป็นเช่นนี้แล้ว ทั้งก่อนหน้านี้ยังถูกมารดาของตนต่อว่า ชายหนุ่มจึงปัดตกความคิดที่ว่าจะให้ความช่วยเหลือนั้นทิ้งไป"ทำไมนางจึงไม่สบายได้เล่า" เขาหันมาถามสาวใช้ที่ติดตามอยู่ข้างกาย"ฮูหยินตั้งครรภ์จึงรู้สึกอ่อนเพลียเจ้าค่ะ"ตั้งครรภ์…โจวเยี่ยนเฉินคิดว่าตัวเองหูฝาดไปจึงถามซ้ำอีกครั้ง แล้วก็ได้คำตอบกลับมาแบบเดิม เขาอมยิ้มกรุ้มกริ่มยังเก็บอาการ เพราะกลัวว่าตนจะเสียงดังจนทำให้สวี่ซือเหยาตกใจตื่นเขาส่งสัญญาณให้ฉางเหลียนใช้เสียงเบา ๆ ก่อนตัวเองจะเดินไปที่ห้องครัวแล้วทำน้ำแกงบำรุงด้วยตัวเอง หมอคนเดิมที่มาตรวจได้จัดยาบำรุงไว้แล้วโจวเจิ้นหรานเห็นบิดาเดินมาที่ห้องครัว จึงแอบตามมาระหว่างทาง ยืนเกาะขอบประตูกับน้องชายดูว่าบิดาจะทำอะไร เพราะปกติท่านก็ไม่ค่อยมาที่นี่"ท่านพ่อ!" แต่โจวอี้หมินคิดว่าพี่ชายกำลังพาเล่นปิดตาซ่อนหา จึงเอ่ยเรียกบิดาเสียงดังโจ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ความกังวลจากอดีตชาติ 3

    "เรื่องปกติที่จะกังวลเจ้าค่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอกนะเจ้าคะ ข้ามีท่านกับลูก ๆ อยู่ด้วยนี่นา" นางฉวยเอามือของสามีมากุมไว้แล้วบีบแน่น ถ่ายทอดความกังวลและแบ่งปันกำลังใจให้กันและกันเมื่อมีลูกอีกคนที่ต้องเลี้ยงดู โจวเยี่ยนเฉินจึงรับงานจากสำนักคุ้มภัยมากขึ้น สวี่ซือเหยาได้ฟังความตั้งใจของสามีก็รู้สึกยินดี แต่อีกใจก็หวาดกลัว นางจึงขอให้เขามาบอกเนื้อหาภารกิจว่าจะไปที่เมืองใดก่อนออกเดินทางทุกครั้งตอนนี้ฐานะนางไม่ได้ยากไร้ แต่การที่ให้สามีทำงานที่สำนักคุ้มภัยอยู่เพราะเห็นว่าเขาติดหนี้บุญคุณกับสำนัก ทำให้ยากต่อการออกจากที่นั่น ซึ่งนางก็พอจะเข้าใจเขาจึงไม่ได้บีบบังคับให้ออกมา อีกอย่างนางกลัวว่าเขาจะรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า ที่ต้องพึ่งพิงภรรยาเพียงฝ่ายเดียว แต่ต่อไปนี้นางจะค่อยๆ เกลี้ยกล่อมเขาให้ออกจากที่สำนักคุ้มภัย เพราะการทำงานแบบนั้นชีวิตเสี่ยงอันตรายมากเกินไปภรรยาของเขาดูท่าทางกังวลมาก โจวเยี่ยนเฉินจริงแล้วปากโดยไม่ลังเลท่าทางของนางดูวิตกมากจนน้าสะใภ้ต้องมาคอยพูดคุยด้วยทุกวันเพื่อให้นางเบี่ยงเบนความสนใจไปทางอื่น จะได้ไม่วิตกกังวลใจส่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พักผ่อนหย่อนใจ

    "ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากออก เจ้าอย่างพึ่งเศร้าใจไป เพียงแต่อาจารย์ของข้าเป็นผู้มีพระคุณที่อย่างไรก็ต้องตอบแทน อย่างน้อยก็จนกว่าสำนักจะเข้ารูปเข้ารอยกว่านี้เพราะพึ่งเปลี่ยนผู้สืบทอดตำแหน่งไป""เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ แต่ท่านต้องระวังตัวให้ดีนะเจ้าคะ หากมีงานที่ต้องเดินทางผ่านเขาหลิ่วขอให้ปฏิเสธเจ้าค่ะ ข้าขอแค่เรื่องนี้เท่านั้น ช่วยรับปากกับข้านะเจ้าค่ะ"สวี่ซือเหยามองสามีด้วยแววตาแน่วแน่ นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง วอนขอด้วยความกังวลที่โจวเยี่ยนเฉินสัมผัสได้ผ่านการแสดงออกของนาง"ข้ารับปาก" โจวเยี่ยนเฉินให้คำมั่น วันนี้เขาไม่ได้รับงานจากสำนักคุ้มภัยมาเพิ่ม จึงคิดพานางออกไปผ่อนคลายและเปลี่ยนอารมณ์ด้านนอก ที่ที่นางเคยพาเขาและลูกชายบุญธรรมไปนั่งชมลำธาร"คราวนี้พาเสี่ยวอี้ไปด้วยนะ""ไปไหนเจ้าคะ?" นางถามอย่างแปลกใจเพราะไม่ได้นัดหมายกันมาก่อน"ลำธารที่เราเคยไป คราวนี้พาลูกไปด้วยเถิด"สวี่ซือเหยาอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเช่นกัน นางเองก็รู้สึกว่าช่วงนี้เคร่งเครียดเกินไปจนทำให้กินข้าวไม่อร่อย โจวเยี่ยนเฉินไปบอกโรงครัวให้เตรียมอาหา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   แพ้ท้อง 1

    โจวเยี่ยนเฉินเดินหามุมปูผ้ารองใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงาแผ่กว้าง ประคองผู้เป็นภรรยาให้นั่งลงอย่างช้าๆ อากาศด้านนอกแจ่มใสจนสัมผัสลมธรรมชาติได้เป็นเต็ม ๆ ดีกว่าอุดอู้อยู่ในเรือนสามีนำหมอนมารองด้านหลังให้นางได้พิงและเหยียดขาออกได้ง่าย จัดแจงนำอาหารออกมาวางไว้ ทุกอย่างที่สวี่ซือเหยาเคยทำให้ดูก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาทำมันเองทั้งหมด"เป็นอย่างไรบ้าง""อากาศดีมากเจ้าค่ะ""คราวหน้าจะพาเจ้ามาบ่อย ๆ ก่อนหน้านี้ข้ารู้สึกว่าตนเองทำหน้าที่สามีและพ่อไม่ได้ดีเท่าไหร่""ใครพูดหรือเจ้าคะ" นางถามเสียงดุขึ้นมาทันที ใครช่างกล้ามาว่าสามีของนางได้"ไม่มีหรอก ข้าคิดของข้าเองเพราะข้ารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ"การที่นางเอ่ยออกมาว่าไม่ได้มานานแล้วนั้น ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกผิดในใจของเขาเข้าไปใหญ่ เพราะคิดไปแต่เพียงว่าภรรยามีบ่าวรับใช้ เงินทองก็เหลือล้น ทรัพย์สมบัติก็มีมากมาย เขาจึงได้มองข้ามหลายสิ่งหลายอย่างไปเพียงเพราะคิดว่านางมีพร้อมทุกอย่างแล้ว"ท่านพี่ทำหน้าที่พ่อและสามีได้ดีอยู่แล้วเจ้าค่ะ" นางยิ้มให้เขาเพื่อยืนยันคำพูดตัวเอง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   แพ้ท้อง 2

    สวี่ซือเหยามานั่งวาดแผนกิจการที่ริมระเบียง อีกไม่นานบุตรชายบุญธรรมก็จะกลับมาจากศาลาศึกษา นางจึงตั้งใจมารอรับเขาด้วยเสียเลย ทว่าเลยบ่ายมาแล้วก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา นางนึกแปลกใจ บุตรชายคนโตไม่เคยเถลไถลที่ไหน หรือจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นสวี่ซือเหยาลุกพรวดตั้งใจจะออกไปเดินตามหา แต่พอเดินมาถึงหน้าประตูเรือน ก็พบเด็กชายเดินวนซ้ายวนขวา ลุกลี้ลุกลนไม่กล้าเข้าไปในบ้านตัวเอง"เสี่ยวหราน?" คนถูกเรียกสะดุ้งเฮือก หันมามองหน้าตื่น ๆ เห็นสภาพของบุตรชายบุญธรรมก็รู้แล้วว่าเหตุใดเขาจึงลังเลไม่อยากกลับบ้านเสียทีเนื้อตัวมอมแมมเหมือนไปตกน้ำตกท่าที่ไหนมา ทั้งเลอะโคลนเป็นบางจุดเหมือนล้มถลาไปด้านหน้า ผ้าผูกผมหลุดลุ่ย"ท่านแม่คือข้า…""เสี่ยวหราน มาทางนี้มา"สวี่ซือเหยาอ้าแขนรอ ยังไม่คิดทักท้วงอะไรในตอนนี้ บุตรชายบุญธรรมเดินเข้ามาหาอย่างช้า ๆ หน้างอคอตกน้ำตาซึม นางจูงมือเขาเข้าไปในบ้าน"เกิดอะไรขึ้นหรือ บอกมารดาได้หรือไม่"โจวเจิ้นหรานอึกอัก นางเห็นเช่นนี้ก็คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่โตพอสมควร"มีสห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   งอนสามีที่ชาตินี้ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย 1

    "เขาล้มเองจริง ๆ นะ ใครก็เห็น ใช่ไหม" เมื่อแก้ตัวและเริ่มเอาตัวรอดไม่ได้ก็หาพวก แต่ไม่มีใครเข้าข้างเขาสักคน"พ่อแม่เจ้าอยู่ไหน" สวี่ซือเหยาถามด้วยน้ำเสียงปกติ แต่สีหน้าของนางนั้นตั้งใจจะเอาเรื่องอย่างแน่นอน"ไอหยา แม่นางใจเย็น ๆ ก่อน แค่เด็กเล่นกันเท่านั้นเอง" บุรุษที่มาส่งเด็กคนนั้นในตอนเช้ารีบเข้ามาห้าม กลัวเรื่องจะบานปลาย"เจ้าเป็นใคร พ่อบ้าน? พี่เลี้ยง?" กับผู้ใหญ่นางไม่จำเป็นต้องปราณี สวี่ซือเหยามองอีกฝ่ายด้วยหางตา"คุณชายน้อยของเจ้ากล่าวอ้างตนว่าเป็นบุตรเจ้าเมืองรู้หรือไม่""...""แอบเป็นผู้อื่น ใช้อำนาจในทางมิชอบมีความผิดอย่างไร ข้าคิดว่าผู้ใหญ่อย่างเจ้าน่าจะรู้ดี"บุรุษผู้นั้นหน้าซีด ค้อมตัวลงต่ำรีบกล่าวว่า "ขออภัย! ขออภัยด้วยขอรับอย่ารายงานไปถึงทางการเลยนะขอรับ ข้าจะรายงานเรื่องนี้กับนายท่านเอง แม่นางโปรดให้อภัยด้วย!""ไม่มีโอกาสครั้งที่สองสำหรับเรื่องนี้ จำเอาไว้ด้วย"โจวเจิ้นหรานมองมารดาด้วยแววตาชื่นชม เขานึกว่าที่บอกไปเมื่อวานนางจะเพิกเฉยไปเสียอีก แต่กลับออกตัวปกป้องถึงเพีย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   งอนสามีที่ชาตินี้ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย 2

    กลับมาถึงเรือนนางก็เก็บตัวอยู่ในห้องไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้าไปใต้ม้วนผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่นั้น สวี่ซือเหยาน้ำตาซึมด้วยความเสียใจ เมื่อชาติก่อนที่ภูเขาถล่มครั้งนั้นสามีของนางถูกระบุว่าตายไปแล้ว แต่แท้จริงกลับไม่ใช่ เขาไม่ได้กลับมาหานางทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ หากพระเอกในนิยายเป็นสามีของนาง เป็นโจวเยี่ยนเฉินคนนั้นเช่นนั้นนางควรทำอย่างไรต่อไปล่ะ อาจเพราะกำลังตั้งครรภ์ทำให้นางอารมณ์อ่อนไหวกว่าปกติ ในนิยายบอกเรื่องราวพระเอกกับพระเอก นางเป็นแค่ตัวประกอบไร้ค่าที่ถูกพูดถึงไม่กี่บรรทัดเท่านั้นแต่ชาตินี้นางรักของนาง จะยอมให้นางเอกในนิยายที่ใครก็ไม่รู้กำหนดขึ้นมาแย่งไปได้อย่างไรคนทั้งเรือนต่างพูดถึงเรื่องที่นายหญิงเก็บตัวเงียบ รู้ถึงหูนายท่านที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน"พวกเจ้าซุบซิบอะไรกัน""นายหญิงท่าทางแปลก ๆ เจ้าค่ะ"“ฮูหยินรึ?""วันนี้นายหญิงออกไปข้างนอกมา ไม่รู้ว่าไปที่ใด เพราะแค่ฉางเหลียนไปด้วย กลับมาถึงก็เอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง ข้าวปลาไม่ยอมกินด้วยเจ้าค่ะ"โจว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-31

บทล่าสุด

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   บทส่งท้าย ครอบครัวพร้อมหน้า ไม่หวนคืนชะตาเดิม...

    พระชายาทำสีหน้าประหลาดใจอยู่เพียงครู่เดียว ก็กลับไปทำสีหน้าอ่อนโยนเช่นปกติของนาง หลายปีที่บุตรชายพลัดพรากไปนั้นจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นบ้างก็ไม่แปลกอะไรเลย นางเคยส่งคนไปตามสืบความเป็นอยู่ในอดีตของเขาแต่ก็รู้เพียงว่าเขาเป็นคนของสำนักคุ้มภัยมาเท่านั้น จึงไม่ได้ใส่ใจสืบหาลึกไปกว่านี้ อีกทั้งบุตรชายก็ไม่มีท่าทีอยากจะตามหาอดีตแม้จะดูเหมือนคนใจลอยอยู่ตลอดเวลาก็ตาม นางลืมคิดไปว่าบุตรชายไม่ได้เติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของนางหรือสามี อาจเป็นคนอ่อนโยนหรือหัวอ่อนกว่าที่คิดก็เป็นได้ ใสซื่อเสียจนไม่น่าเชื่อว่ามีภรรยาแล้ว บุตรชายได้ความซื่อบื้อของสามีนางมากไปจริง ๆ ตัวนางก็ผิดเองที่ไม่รอบคอบสืบหาให้จริงจัง "จำได้หมดแล้วจริง ๆ ใช่หรือไม่" คนพึ่งได้ความทรงจำกลับมาพยักหน้าหงึก ๆ "มาคุยกับแม่ก่อน เป็นคุณหนูบ้านไหน สตรีบ้านใดเล่า" โจวเยี่ยนเฉินเล่าให้มารดาฟังตั้งแต่ต้น รวมถึงเรื่องที่ถูกบ้านเดิมภรรยาปฏิบัติไม่ดีด้วยใส่ทั้งเขาและนาง ฮูหยินอาวุโสจำชื่อตระกูลนี้ได้อย่างแม่นยำเพราะพึ่งมีประกาศลงโทษไปเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เอง "เจ้าก็พักก่อนเถอะ แม่จะไปคุยกับพ่อให้เอง" นางกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังให้เขาวางใจ

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ฟื้นความทรงจำ 2

    สวี่ซือเหยาทำสีหน้าประหลาดใจ ไม่คิดว่าใครจะมีธุระที่ต้องมาหาถึงจวนพี่ชาย นางกับแม่ทัพจ้าวเจี้ยนไม่ได้เปิดเผยออกไปอย่างสาธารณะว่าเป็นพี่น้องกัน แต่ก็ไม่ได้ปิดบังเช่นกัน แต่ว่านางไม่สนิทชิดเชื้อกับคนในเมืองหลวงเลย อีกทั้งนางได้หวนคืนกลับมาความทรงจำบางอย่างก็ลืมเลือนไป ทำให้ไม่ได้สานความสัมพันธ์กับใครไว้ แต่ว่าใครมาหาก็คงไม่สำคัญเพราะอีกไม่นานสวี่ซือเหยาก็ต้องกลับไปดูแลกิจการที่เมืองเกิดมารดา และที่นั่นทำให้นางรู้สึกมีความสุขกว่าเมืองหลวงที่วุ่นวาย และคงมาเยี่ยมพี่ชายได้นาน ๆ ครั้งเท่านั้น จึงไม่ได้ให้สถานที่ติดต่อใครไว้เลย เมื่อนางจะเดินไปแต่พบว่าพี่ชายไม่ได้เดินตามจึงหันมาถาม "ไม่ไปด้วยกันหรือเจ้าคะ?" "ไม่ไปหรอก แขกของเจ้านี่นา" ไม่รู้พี่ชายท่านนี้ตั้งใจกวนประสาทอะไรนางอีก ในเมื่อตั้งใจให้นางไปลำพังนางก็คงต้องไปลำพัง สวี่ซือเหยาเดินมาถึงเรือนกลาง ในห้องรับรองนั้นมีใครบางคนรอนางอยู่ เห็นเพียงแผ่นหลังกว้างและลายปักประณีตบนชุดเนื้อผ้าชั้นดี "คุณชายท่านนี้มีธุระกับข้าหรือเจ้าคะ" นางเอ่ยทักทายอีกฝ่ายไป แขกผู้นั้นหันมาตามเสียงเรียก สวี่ซือเหยาชะงักนิ่งหลังเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร โจวเยี่

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ฟื้นความทรงจำ 1

    ค่ำคืนแห่งงานเลี้ยงจบลง โจวเยี่ยนเฉินกลับถึงจวนก็เข้านอนด้วยความอ่อนเพลียเล็กน้อย เสียงสตรีที่สวมผ้าคลุมหน้าที่ได้ยินวันนี้ แม้สนทนากันไม่กี่ประโยค แต่ก็คุ้นหูนัก เมื่อหนึ่งปีก่อนเขาฟื้นขึ้นมาโดยที่จำอะไรไม่ได้เลย นอกจากชื่อตัวเอง รู้เพียงว่าพลัดพรากจากพ่อแม่แท้ ๆ มานานหลายปี มีคนไปพบเขาหมดสติอยู่ป่า เนื้อตัวเปรอะเปื้อนและบาดเจ็บหนัก เห็นว่าหน้าตามีความคล้ายคลึงผู้เป็นนายจึงช่วยเหลือไว้ก่อน โจวเยี่ยนเฉินใช้เวลาหนึ่งปีหลังจากนั้นด้วยความรู้สึกเหมือนคนที่ไม่ถูกเติมเต็ม ไม่ว่าในหัวของเขาหรือในใจของเขาล้วนมีช่องว่างบางอย่างที่ไม่สามารถกลบได้ คืนนั้นชายหนุ่มเข้าสู่ห้วงฝันด้วยภาพของสตรีที่ได้พบกันในงานแล้วสลัดออกไปจากหัวไม่ได้ เมฆหมอกบริเวณโดยรอบนั้นหนาตา แต่ภาพตรงหน้ากับชัดเจน บ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งอย่างผู้มีอันจะกินอยู่อาศัยมีส่วนเล็ก ๆ โดยรอบ หรือบางทีอาจใหญ่กว่านั้นแต่ถูกกำแพงหมอกหนากลืนกินเข้ามา สตรีผู้หนึ่งอุ้มเด็กชายคนหนึ่งไว้ยิ้มร่าหัวเราะ ข้าง ๆ กันนั้นมีเด็กชายอีกคนที่ดูโตกว่าวิ่งวนไปรอบ ๆ นาง จวิ้นอ๋องคล้ายว่าสวมบทบาทเป็นคนในภาพความฝันนี้ ตัวเขายิ้มออกมาตัวที่ห้ามไม่ได้ หัว

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   สามีความจำเสื่อม 2

    บิดาของเขายังไม่ได้เร่งรัดหาคู่หมั้นหมายให้ เพราะเห็นว่าบุตรชายคนโตพึ่งได้กลับมาสู่ฐานะที่แท้จริง ยังต้องปรับตัวตามขนบวังหลวงและฐานะใหม่อีกหลายอย่าง ซึ่งสวี่ตงหวนก็ยินดีที่มันเป็นเช่นนั้น เพราะหากน้องเขยเกิดมีสตรีอื่นขึ้นมา เขาคงได้กลายร่างเป็นแม่ทัพมารเป็นแน่ บุรุษร่างกำยำควงดาบเล่นพลางวางแผนอยู่ในหัว น้องสาวตนยังมีเยื่อใยต่อสามี หากทำให้พบกันได้อาจช่วยกระตุ้นความทรงจำให้กลับมา ความประทับใจแรกก็สำคัญ แม้จะเป็นครั้งแรกไม่จริงก็ตาม เอาเถอะ ไม่คณามือข้าหรอก แม่ทัพจ้าวเจี้ยนวิ่งวุ่นอยู่กับการวางแผนจนไม่ได้มาหาน้องสาวกับหลาน ๆ เสียหลายวัน กว่าเขาจะมาพบอีกครั้งได้ เทียบเชิญก็อยู่ในมือสวี่ซือเหยาแล้ว "ตอนนี้ข้าเป็นสามัญชน เข้าไปได้หรือเจ้าคะ" นางเอียงคอถาม มองเทียบเชิญที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ "ไปในฐานะคู่เต้นรำของข้า ไม่เป็นไรหรอก องค์ชายสามยังวิงวอนให้น้องสาวช่วยเป็นคู่ให้เลย" "…ก็พวกเขายังไม่ออกเรือนกันอยู่สองคนนี่เจ้าคะ" นางตอบด้วยสีหน้ามืดมน การหาคู่ควงไปงานเต้นรำหรืองานฉลองในพระราชฐานชั้นนอก หากคู่สามีภรรยาไม่สะดวกไปร่วมงานก็มักพาเครือญาติหรือเพื่อนฝูงไปด้วยแทน ซึ่งส่วนใหญ

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   สามีความจำเสื่อม 1

    "เสี่ยวเหยา?" สวี่ตงหวนเอ่ยเรียก เห็นสีหน้านางไม่สู้ดี "ข้าไม่เป็นไร กินต่อเถอะ" นางปรับสีหน้าเรียบเฉยดังเดิมแม้จะรู้สึกร้อน ๆ ที่กระบอกตา เจิ้นหว่านคิดว่าน้องสาวผู้นี้คงตกใจที่อยู่ ๆ ก็ถูกคนแปลกหน้าเข้ามาทัก จึงอธิบายให้ฟังว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร "แม่นางอย่าได้กังวลไป แม้จวิ้นอ๋องจะพึ่งได้รับพระราชทานตำแหน่งมา ก็ไม่บ้าอำนาจเหมือนใครแถวนี้หรอก" สวี่ตงหวนยื่นขาไปเตะหลังเก้าดังปัง แต่คนนั่งอยู่ก็ไม่สะดุ้งสะเทือน "ท่านอ๋องน้อยอาจมีท่าทีเงอะงะไปบ้าง เพราะพึ่งคืนตระกูลเดิมได้ไม่ถึงสองปี ก่อนหน้านี้ก็ไปรบที่ชายแดนใต้มาด้วย ได้รับความดีความชอบพอ ๆ กับพี่เจ้าเลย" "คืนตระกูลเดิมหรือเจ้าคะ?" "บุตรชายฉินอ๋องพลัดพรากไปตั้งแต่ยังเป็นทารกจากเหตุลอบสังหารเมื่อครั้งนั้น ท่านอ๋องตามหาจนหมดหวังแล้ว แต่อยู่ก็มีคนพากลับมา ทำความดีความชอบไว้ก็ได้เลื่อนขั้นทันทีเลย" "เช่นนี้เอง..." ดวงตาของสวี่ซือเหยาร้อนผ่าน นางคิดถึงเขามากเกินกว่าจะพูดออกมาได้ อยากเข้าไปกอดให้หายคิดถึง แต่ก็อย่างที่ปรารถนาไม่ได้สักอย่างเดียว นางไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเขาจึงเมยเฉยเช่นนี้ ไม่รู้ตัวว่ามีนางอยู่ที่นี่เลยหรือ ความรู้สึกน

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบสามีอีกครั้ง...

    หลายวันต่อมาก็มีประกาศใหญ่โตถึงเรื่องลงโทษขุนนางทำผิดหลายราย ตอนได้ยินพี่ชายพูดว่าเดี๋ยวจัดการเองนางก็สงสัยอยู่ว่าจะทำอย่างไร ตอนนี้ข่าวมาถึงหูนางแล้วว่าฮ่องเต้ทรงริบยศขุนนางของสวี่ซูหยางและขุนนางชั้นผู้น้อยอีกหลายคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง เรียกคืนจวนพระราชทาน พบความผิดนำของหลวงไปขาย นำป้ายหยกประจำตำแหน่งไปจำนำ ฉ้อโกงเงินบำนาญข้าราชการชั้นผู้น้อย แค่ที่กล่าวมานี้ก็ต้องโทษประหารได้แล้ว แต่ฝ่าบาทยังมีเมตตาสั่งเนรเทศไปนอกแคว้น จากขุนนางผู้มั่งคั่งถือดี วันนี้ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง หลักฐานทั้งหมดพี่ชายของนางล้วนสืบเสาะหามา ยื่นเรื่องถึงฝ่าบาทด้วยตัวเอง และยังข้อหาเล็กน้อยอีกมากที่ฟังดูไร้สาระ แต่บิดาของนางกับฮูหยินรองก็ได้ละเมิดทำไปจริง ๆ มิน่าเล่า ถึงเป็นตัวร้ายที่ไล่ต้อนพระเอกจนจนมุมเสียหลายครา รุ่งขึ้นพี่ชายก็มาพบนางอีกครั้งในยามสาย โอ้อวดความดีความชอบให้น้องสาวอย่างนางฟัง หากไม่ได้พบกับครอบครัวน้าชาย สวี่ตงหวนก็เหมือนมีน้องสาวเป็นญาติที่เหลือเพียงคนเดียว แต่อยู่ ๆ ครอบครัวก็ใหญ่ขึ้นมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว แล้วจะไม่ให้เขาออกหน้าปกป้องได้อย่างไร "มัวแต่ระลึกความหลังกันเรื่อยเปื่อ

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบหน้าสวี่ตงหวน 2

    แม้แค้นเคืองจนไฟร้อนสุมอก แต่เขาจะผลีผลามเข้าไปโดยไม่วางแผนไม่ได้ สวี่ตงหวนฝากหลานชายทั้งสองไว้กับพ่อบ้านแล้วกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมกับน้องสาวตามลำพัง ป้ายจวนเสนาบดีสวี่ ที่ไม่ได้เห็นมานานปรากฏขึ้นแก่สายตา ชายหนุ่มยิ้มเหยียดกว้างถีบประตูเข้าไปจนบานพับสะเทือน "อะไรน่ะ อะไรกัน!" ฮูหยินรองที่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดีมาได้จังหวะเหมาะเจาะนัก "แม่ทัพสวี่" นางเอ่ยพึมพำอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ "แม่ทัพจ้าวเจี้ยนขอรับ" เขาเอ่ยแก้ในยศพระราชทาน มิปรารถนาให้สตรีตรงหน้านี้เอ่ยเรียกด้วยแซ่ "มีธุระอะไรหรือเจ้าคะ" ฮูหยินรองถามอย่างใจเย็น "เปล่าเลย แค่มาทวงความยุติธรรมให้น้องสาวของข้าเท่านั้นเอง"เมื่อเขาพูดประโยคนั้นหลี่หวางอี้จึงเพิ่งเห็นบุคคลอีกบุคคลหนึ่งที่อยู่ตรงนี้ด้วย "สวี่ซือเหยา" นางยิ้มตอบด้วยแววตาหมางเมิน "เรียกกันห่างเหินเสียจริงนะเจ้าคะ คราวก่อนนั้นยังเรียกข้าอาเหยาอยู่เลย" "มะ มีธุระอะไรล่ะ กลับมาทำไมอีก" "ข้าก็ไม่ได้อยากกลับมา แต่พอดีว่าพี่ชายของข้าอยากแสดงออกถึงความไม่พอใจข้าจึงร่วมมาเป็นผู้ชมด้วย" สวี่ซือเหยากล่าวเสียงเนิบนาบ หวังกวนประสาทอยู่ในที นางไม่ได้อยากมาเหยียบจวนหลังนี้อี

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบหน้าสวี่ตงหวน 1

    "ท่านลุง? เรามีท่านลุงคนอื่นนอกจากท่านลุงหยางด้วยหรือขอรับ?" โจวเจิ้นหรานเงยหน้ามองนางด้วยดวงตากลมโตหลังจากพึ่งบอกไปว่าจะพาไปพบท่านลุงที่ไม่เคยได้พบหน้ากันมาก่อน โจวอี้หมินเห็นพี่ชายทำหน้าประหลาดใจก็เลียนแบบตาม สร้างความขบขันและความน่าเอ็นดูเป็นอย่างมาก "ใช่แล้วล่ะ แต่แม่จะไปดูเสียก่อนว่าท่านลุงหวนพร้อมรับแขกหรือไม่" "ท่านลุงยุ่งมากหรือขอรับ" "อาจจะไม่ยุ่งเท่าไร แต่อย่างไรแม่ก็ต้องไปดูก่อน" นางวางมือบนศีรษะบุตรชายลูบมันด้วยความรักใคร่เอ็นดู ก่อนจะไปพบหน้าด้วยตัวเองสวี่ซือเหยาได้สาวรับใช้คนสนิทของนางไปสืบความเพิ่มเติม ทุกอย่างเป็นความจริง พี่ชายของนางกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมชัยชนะจนได้รับยศแม่ทัพจากฝ่าบาท ดูเหมือนว่าเขาจะยังติดต่อกลับบ้านเดิมอยู่บ้าง แต่ก็ห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จัก นางไม่รู้ว่าครอบครัวท่านพ่อเป่าหูอะไรพี่ชายไปบ้าง จะกุเรื่องว่านางตายแล้วเหมือนนิยายหรือไม่ แต่เมื่อคิดแล้วก็คงไม่ต่างกัน มีแต่ต้องไปพบด้วยตัวเองเพื่อยืนยันเท่านั้น คืนนั้นนางให้เด็ก ๆ นอนพักแต่หัววัน ให้นมบุตรสาวคนเล็กเรียบร้อยแล้วก็ให้พี่เลี้ยงรับไปดูแลต่อ พรุ่งนี้คงต้องเตรียมตัวกันแต่เช้า นางฝากฉางเห

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ตามหาสามี 2

    สวี่ซือเหยาได้แต่ยิ้มแห้ง เห็นพวกท่านรักกันดี ที่มีปากเสียงนี้ก็ไม่ได้ผิดใจกันจริงจังอะไร ชีวิตคู่มีสีสันแบบนี้บ้างก็ไม่เลว กว่าจะถึงเมืองหลวงพวกเขาก็ต้องแวะพักอีกเมืองหนึ่งระหว่างทาง สวี่ซือเหยาเปิดโรงเตี๊ยมให้ตนและผู้ติดตามพัก ของในรถม้าก็จ้างเวรยามเฝ้าเอาไว้ให้ ชั้นล่างของโรงเตี๊ยมแห่งนี้มีที่นั่งจัดเอาไว้ให้แขกที่มาเข้าพักได้รับประทานอาหาร นางคิดจะเดินทางต่อแต่เช้า ทว่าญาติผู้พี่ก็ขอให้ทานอาหารให้อิ่มท้องเสียก่อนก็ออกเดินทาง "เมื่อคืนหลับสบายหรือไม่" "แปลกที่ จึงหลับยากนิดหน่อยเจ้าค่ะ" ลูก ๆ ของนางนอนอยู่อีกห้องหนึ่งกับพี่เลี้ยงและฉางเหลียน พอได้ออกนอกเมืองเป็นครั้งแรกเด็ก ๆ ก็ตื่นเต้นกันใหญ่ แต่ก็หลับไปตอนช่วงหัวค่ำเพราะความอ่อนเพลีย พี่เลี้ยงจึงสบายขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ต้องวิ่งตามจับเจ้าทะโมนพวกนี้ช่วงกลางดึก เด็ก ๆ นั้นทานอาหารไม่มาก เดี๋ยวเดียวก็อิ่มแล้ว พี่เลี้ยงที่นางจ้างมาจึงพาพวกเขาไปผลัดเปลี่ยนชุดด้านบน เพราะกินกันเสียเลอะเทอะไปหมด ฉางเหลียนรับคุณหนูน้อยไปอุ้มและตามเหล่าพี่ชายคุณหนูขึ้นไป หวังให้นายหญิงทานอาหารได้สะดวกขึ้น อาหารพร่องไปหลายจานสวี่ซือเหยาก็อิ่ม ประตูโรงเ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status