บทที่ 11 ผมรักคุณได้ไหม? (2)

ชายหนุ่มยังไม่ได้เดินเข้าเกท แต่กลับเดินไปนั่งร้านกาแฟเพื่อรอเวลา แต่ขณะที่ยืนรอกาแฟที่สั่งไป อยู่ๆ ราฮีมก็กลับออกไปจากสนามบิน เป้าหมายของเขาคือณาณีม ไม่ว่ายังไงเขาต้องบอกความในใจให้เธอรู้ 

“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน” ราฮีมปลุกใจตัวเอง เวลานี้เขายืนอยู่หน้าห้องของณาณีม ผู้หญิงที่กล้าทำให้ใจเขาปั่นป่วน 

ทั้งๆ ที่ปลุกใจตัวเองมาตลอดทางแล้วแท้ๆ ว่าจะสารภาพความในใจออกไป ถ้าสามีของเธออยู่ เขาก็พร้อมจะขอโทษ หรือถ้าทำให้ทั้งคู่อึดอัดใจ เขาก็พร้อมจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่น แต่พอเอาเข้าจริง กลับประหม่าจนแทบจะถอดใจ 

“อุ๊ย!” ณาณีมอุทานออกมาอย่างตกใจ เธอกำลังจะออกไปทิ้งขยะ แต่พอเปิดประตูออกมากลับเจอราฮีมยืนอยู่

“คุณณา”

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” เพราะสีหน้านิ่งๆ ของราฮีม ทำเอาณาณีม ต้องถาม เพราะดูเหมือนชายหนุ่มมีอะไรในใจ

“ผมขอคุยด้วยสักสองนาทีได้ไหมครับ ถ้าคุณไม่สะดวกให้ผมเข้าไปคุยด้วยในห้อง เราลงไปคุยกันที่สวนก็ได้”

“เอ่อ…งั้นขอฉันเอาขยะไปทิ้งก่อนนะคะ” 

“ครับ”

“เชิญในห้องฉันก็ได้ค่ะ” ณาณีมเชิญชายหนุ่มเข้าไปคุยในห้อง เพราะไม่อยากยืนคุยกันตรงนี้ หรือลงไปข้างล่าง กลัวจะมีคนขี้หึงมาเห็นเข้า พราวตะวันจะได้เต้นเร่าๆ หาว่าเธอไปแย่งแฟนมาอีก 

“ขอบคุณครับ” ราฮีมเอ่ยรับแล้วเดินเข้าไปในห้อง พร้อมกับกวาดสายตามองหาสามีของณาณีมไปด้วย นั่นเพราะเขาเองก็มีอะไรจะพูด หากได้เจอกัน 

“สามีคุณอยู่หรือเปล่า ถ้าอยู่ขอให้เขามานั่งฟังสิ่งที่ผมจะพูดด้วยก็ได้ เพราะพูดจบ ผมต้องขอโทษเขา”

“เขาไม่อยู่ค่ะ แต่อีกเดี๋ยวคงกลับ ว่าแต่คุณจะขอโทษสามีฉันเรื่องอะไรคะ” ณาณีมยังแทงกั๊ก 

“ขอโทษที่ผม…ผมชอบคุณ” คำพูดของราฮีม ทำเอาณาณีมอึ้งกิมกี่ นั่นเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้ ถึงพอจะเดาออกว่าชายหนุ่มคิดอะไรกับเธอ แต่นั่นก็แค่เดาและคิดว่าราฮีมคงไม่กล้าบอกว่าชอบ เพราะเธอย้ำเสมอว่ามีสามีแล้ว แต่ไหงถึงกลายเป็นงี้ไปได้

เพราะมัวแต่อึ้ง ทำให้ณาณีมไม่รับรู้ว่าเธอนั้นตื่นเต้น ประหม่า เพราะตั้งแต่คบหากระทั่งแต่งงานกับดาวินก็ไม่เคยมีใครเดินมาบอกว่าชอบเธอแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน 

“ผมชอบคุณ ชอบตั้งแต่ตอนที่เห็นคุณครั้งแรกที่ทะเล ชอบทั้งๆ ที่รู้ว่าคุณแต่งงาน มีครอบครัวแล้ว ผมรู้สึกผิดและพยายามเลิกคิดเรื่องนี้มาตลอด แต่กลับทำไม่ได้ก็เลยตัดสินใจมาสารภาพก่อนที่ผมจะบินกลับไปทำงานที่อังกฤษ หวังว่าการไปอยู่ไกลคุณ จะทำให้ผมตัดใจได้”

“เอ่อ...” ณาณีมพูดไม่ออกเหมือนกัน นั่นเพราะเธอยังไม่พร้อมสำหรับการเริ่มต้นใหม่กับใครจริงๆ เธอยังไม่พร้อมกับการจะรักใคร นั่นเพราะชีวิตคู่ที่ผ่านมามันอาจอิ่มตัวจนเธออยากพัก 

“ผมขอโทษครับที่ทำให้คุณต้องอึดอัด แต่ผมเองก็อึดอัดหากไม่ได้บอกไปว่าชอบคุณ ฝากขอโทษสามีคุณด้วย และขอให้คุณกับสามีมีความสุขมากๆ”

“ค่ะ” เพราะไม่รู้จะตอบว่าอะไร ณาณีมก็ได้แต่เอ่ยรับไปเท่านั้น 

“คุณไม่โกรธผมใช่ไหม”

“ไม่ค่ะ ฉันรู้ว่าเรื่องความรู้สึกมันคงห้ามกันไม่ได้ อย่างน้อยๆ คุณก็เก่งที่กล้ารับความจริง แต่ก็อย่างที่คุณรู้ ฉันแต่งงานมีสามีแล้ว คุณก็ควรเลิกคิดและมองหาผู้หญิงโสดๆ สักคนที่คุณจะรักเธอได้อย่างไม่รู้สึกผิด” คำแนะนำของณาณีมนั้น ราฮีมอยากทำได้เสียเดี๋ยวนี้ แต่เขารู้ว่ามันไม่ง่ายเลย 

“ถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้ก็คงดี” ราฮีมพึมพำออกมา 

“งั้นคุณคงต้องย้อนเวลากลับไปตั้งสิบสามปีเชียวนะคะ”

“ว้าว! นี่คุณแต่งงานมาสิบสามปีแล้วเหรอครับ” น้ำเสียงของชายหนุ่มนั้นดูตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้รู้ ดูเหมือนเขาจะปรับอารมณ์ได้ดีหลังสารภาพความในใจออกไป 

“เก้าปีค่ะ สิบสามคือรวมปีที่ฉันกับสามีคบหาดูใจกันด้วย นานใช่ไหม”

“ใช่ครับ นานมาก เฮ้อ...ผมนี่มันคนบาปแท้ๆ เอาเป็นว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้ไหม คุณจะอึดอัดหรือเปล่า”

“ก็มีบ้าง เพราะฉันไม่อยากให้คนอื่นมองคุณหรือฉัน หรือสามีฉันไม่ดี ถ้าเป็นไปได้ คุณกับฉันอยู่ห่างๆ กันก็น่าจะดี อีกอย่างฉันไม่อยากให้พราวเข้าใจผิดเรื่องของเราด้วย เพราะมันไม่มีอะไร” 

“คุณพราวเข้าใจผิด” ราฮีมเอ่ยทวนประโยคที่เขายังไม่ค่อยเข้าใจ ณาณีมจึงเฉลยให้ 

“ก็คุณกับคุณพราวกำลังคบกันอยู่ไม่ใช่เหรอคะ”

“เปล่าครับ ผมกับคุณพราว เราเป็นแค่หุ้นส่วนธุรกิจกันเท่านั้น แล้วที่สำคัญผมไม่ได้ชอบคุณพราว” 

“อ้อ…อีกห้านาที สามีฉันจะกลับมาแล้ว เชิญคุณกลับห้องไปก่อนดีกว่า ฉันไม่อยากให้เขาเข้าใจเราผิด” ณาณีมรีบตัดบท 

“ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ ตอนนี้ราฮีมเหมือนยกภูเขาออกจากอก แม้จะไม่สมหวังในความรัก แต่อย่างน้อยๆ เขาก็ได้บอกณาณีมว่าคิดยังไงกับเธอ ดีกว่าปล่อยไว้แล้วคิดไม่ซื่อ ริจะเป็นชู้ ซึ่งเขาก็ไม่ชอบอะไรแบบนั้น

ราฮีมเปลี่ยนไฟลท์บินเป็นพรุ่งนี้เช้าแทน หวังว่าการอยู่ไกลกับณาณีมจะทำให้เขาตัดใจจากเธอได้ เขาหวังแบบนั้นจริงๆ

ส่วนณาณีมเมื่อถูกบอกรัก เธอกลับนอนไม่หลับเสียเอง ใจมันเต้นแรงแปลกๆ สงสัยห่างหายเรื่องทำนองนี้ไปนานมั้ง ชีวิตจึงขาดสีสันจนใจเฉยชานานเกินไปก็ได้ ถึงได้รู้สึกดีราวกับรักแรก เมื่ออยู่ๆ ราฮีมบอกว่าชอบเธอแบบนี้ 

“เลิกคิดๆ ห่างกันเขาก็ลืมเราเองแหละ เลิกๆ” ณาณีมสั่งตัวเองให้เลิกคิดฟุ้งซ่าน อย่าลืมว่าเธอเคยแต่งงานและตอนนี้ก็ได้ชื่อว่าเป็นหม้าย ใครเขาจะมารักจริง และที่สำคัญตอนนี้เธอยังไม่พร้อมจะมีใครด้วย