เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 217
บทที่เกี่ยวข้อง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 218
มันเป็นไปไม่ได้!เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพื่อปกปิดปมด้อยที่ฝังลึกอยู่ในหัวใจของเขาและเขากลัวว่าหยุนซีจะทำสิ่งนี้กับเขาเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ!เขารู้สึกว่ากำลังสงสารเขาดังนั้นความภาคภูมิใจในตนเองและเหตุผลเพียงเล็กน้อยของเขาบอกเขาว่า ผู้หญิงอย่างยุนซี เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถแตะต้องได้ต่อมาหลังจากมีเจียงซาน เขาก็ค่อย ๆ ลืมยุนซีตอนนี้สามปีผ่านไปแล้ว และยกเว้นคำพูดสองสามคำที่พวกเขาส่งคำอวยพรกลุ่มในช่วงเทศกาล พวกเขาแทบไม่ได้ติดต่อกันในเวลาอื่นเลยครั้งนี้ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะส่งข้อความเพื่อติดต่อเขาทันทีน่าจะเห็นข้อความที่ตัวเองส่งในกลุ่มมั้ง!เขายังส่งข้อความกลับไปหาอีกฝ่ายด้วย"ผมสบายดี! แล้วคุณล่ะ? ยุนซี!"อีกด้านยุนซีจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ในที่สุดก็ตอบสนองแล้วมันทำให้เธอมีความสุขในชั่วขณะก็เลยเขียนข้อความขึ้นมาอีกข้อความส่งถึงหลินตง"ฉันก็สบายดีเหมือนกัน! หลินตง คุณจะมาจิงตูเมื่อไหร่ ฉันจะพาคุณไปดูมหานครระดับนานาชาติแห่งนี้! จิงตู เป็นเมืองที่สนุกมากและมีสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย!"หลินตง "ดีเลย! บังเอิญว่าผมอาจจะมาจิงตูในอีกไม่กี่วัน! ถึงต
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 219
แม้ว่าตอนจบของเจียงซานจะค่อนข้างน่าสมเพช!แต่มันไม่สมควรได้รับความเห็นใจจากหลินตงเนื่องจากเธอทำร้ายหลินตงมากเมื่อคนสองคนอยู่ด้วยกัน หากพวกเขาไม่รักกันอีกต่อไป ก็ไม่มีอะไรผิดที่จะเลิกกัน แต่ตอนที่เลิกกับเจียงซาน เพื่อให้หวงจุนหลางพอใจ เธอยังร่วมมือกับหวงจุนหลางในการทำให้เขาอับอาย ซึ่งทำให้หลินตงรู้สึกเจ็บปวดมากดังนั้นก่อนที่เขาจะปรับตัวกลับได้ เขาตัดสินใจที่จะไม่ตอบสนองต่อคำใบ้ของยุนซีในขณะนี้และรอจนกว่าจะถึงเวลาเขาจึงตอบว่า "รอผมไปถึงจิงตูแล้วจะติดต่อคุณ!"อีกด้านขณะที่ยุนซีกำลังรออย่างใจจดใจจ่อ ในที่สุดหลินตงก็ตอบกลับข้อความแต่เนื้อหาในข้อความทำให้เธอสับสนเล็กน้อย!นี่หมายความว่าไง?ฉันแสดงออกไม่ชัดเจนพอเหรอ?ทำไมมันดูเหมือนตอไม้ล่ะ?ต้องให้ฉันพูดว่า หลินตง ฉันชอบคุณ ฉันอยากคบกับคุณ อยากเป็นแฟนคุณถึงจะได้เหรอ?มันไม่ง่ายเลยที่ผู้หญิงจะพูดแบบนี้!เห้อ! เหมือนหมูจริง ๆแต่เมื่อคิดว่าหลินตงจะมาจิงตูเร็ว ๆ นี้ แล้วเราก็จะได้เจอเขาแล้ว อารมณ์หดหู่ของยุนซีก็ดีขึ้นอีกครั้งอืม! ถ้าไม่ได้ก็พูดตรง ๆ เลย ยังไงเขาก็บอกว่ามาจิงตูแล้วจะติดต่อฉันหากไม่ได้รับคําตอบที่แน่นอน ฉ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 220
แต่ไม่มีทาง แม่ของเขาบอกว่า ถ้าเขาไม่มา แหล่งรายได้ของเขาจะถูกตัดขาดนี่จับจุดอ่อนของเขาไว้จะเล่นโดยไม่มีเงินได้อย่างไร?จะไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนได้อย่างไร?จะซื้อรถสปอร์ตรุ่นล่าสุดได้อย่างไร?จะขับรถสปอร์ตไปรับสาว ๆ ได้อย่างไร?เนื่องจากแรงกดดันทางการเงิน เขาเลยต้องมาอย่างไรก็ตามทันทีที่เขาเห็นยุนซี เขาก็ตกหลุมรักครั้งหนึ่งเขาเคยข้ามทะเลกับเพื่อนของเขา และจะไม่ยอมสละป่าทั้งหมดเพื่อหญ้าเล็ก ๆ ต้นหนึ่งแต่ในขณะนี้ หากเขาสามารถมีหญ้าอย่างยุนซี ไม่ต้องพูดถึงป่าผืนหนึ่ง สิบผืนร้อยผืนเขาก็จะทิ้งอย่างไม่ลังเล"พวกเธอเป็นนักเรียนดีเด่นกันทั้งคู่ ดังนั้นวัยรุ่นอย่างพวกเธอคงมีอะไรคุยกันมากกว่านี้!" กวนเหม่ยหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม"สวัสดีค่ะ ป้าเฉิน พี่หูหย่วน!" ยุนซีนั่งลงและทักทาย"สวัสดีหยุนซี!""สวัสดีครับ น้องยุนซี!"ยุนซีรู้สึกรังเกียจเล็กน้อยเมื่อเห็นดวงตาของหูหย่วนไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่น เต็มไปด้วยความปรารถนามีเพียงวิธีที่หลินตงมองเธอเท่านั้นที่เธอชอบที่สุดมันเป็นรูปลักษณ์ที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งโดยไม่มีร่องรอยของความปรารถนาใด ๆทั้งสองครอบครัวคุยกันได้ไม่นาน ก็เริ่มก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 221
ไม่นานหลังจากนั้น ยุนซีก็ขับรถเฟอร์รารี่สีแดงคันโปรดของเธอไปจอดที่ด้านหน้าของหูหย่วนหูหย่วนกำลังจะเปิดประตูและเข้าไปนั่งในที่นั่งผู้โดยสารใครจะไปคิดยุนซีกดกระจกรถลงแล้วพูดกับหูหย่วน "ขอโทษด้วย! พี่หูหย่วน เพื่อนของฉันไม่ชอบไปช้อปปิ้งกับผู้ชาย ดังนั้นคุณควรไปเล่นคนเดียวดีกว่า! ลาก่อน!"พูดจบก็เหยียบคันเร่งและหายไปต่อหน้าหูหย่วนหูหย่วนถูกทิ้งให้ยืนสับสนท่ามกลางสายลมตอนนี้เขาค่อนข้างสับสนจริง ๆคิดไม่ถึงว่ายุนซีจะมาไม้นี้ปล่อยให้ตัวเองรอเธออยู่ที่นี่เป็นเพียงข้อแก้ตัวเธอไม่ได้วางแผนที่จะพาตัวเองไปด้วยเลยถ้าตัวเองตามไปเอารถด้วย เธอจะทิ้งไปไม่ได้แน่นอนตอนนี้ไปขับรถก็เห็นได้ชัดว่าไม่ทันแล้ว ตามก็ตามไม่ได้ทำไงดี?กลับไป?เขาไม่สามารถเสียหน้าแบบนั้นได้!แม้ว่าคนสองคนจะออกมาพร้อมกัน แต่เขากลับไปคนเดียวสุดท้ายก็คิดได้ว่าขับรถตัวเองไปหาเพื่อนดื่มดีกว่า!แม่งเอ๊ย!จนกระทั่งเย็น ยุนซีถึงกลับบ้านพอเข้าประตูมาก็เห็นยุนจงไห่พ่อของเธอและกวนเหม่ยหลิงแม่ของเธอนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกด้วยกันตอนแรกตั้งใจจะตรงขึ้นไปชั้นบนอย่างเงียบ ๆแต่กลับโดนกวนเหม่ยหลิงเรียกไว้ทำได้เพี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 222
"ยุนซี แม่ไม่ได้อยากให้ลูกรีบแต่งงานออกไป แต่กำลังมองหาผู้ชายที่ดีให้ลูก หูหย่วนนั่น ความสูง หน้าตา ฐานะ ภูมิหลังทุกด้านอย่างน้อยก็ดีกว่านักศึกษาที่ยังอยู่ในมหาวิทยาลัยมั๊ย! แม่แค่ไม่อยากให้ลูกเสียเวลากับนักศึกษาที่ยากจนเหล่านั้น""เขาดีกว่าคนอื่นยังไง? เขาเป็นแค่เป็นลูกคนรวยที่พึ่งพาพ่อแม่ของเขาเท่านั้นไม่ใช่เหรอ?" ยุนซีโต้กลับ"ลูกคนรวยแล้วยังไง? ลูกคนรวยมีอะไรไม่ดี? ตราบใดที่พวกเขามีนิสัยที่ดี รู้จักก้าวหน้า มีพ่อแม่คอยช่วยเหลือ ในอนาคตเขาอาจจะเก่งกว่าคนอื่น!""โอเค! โอเค! แม่พูดถูก! แต่หนูยังเด็กอยู่! ยังไม่อยากมีแฟนเร็วขนาดนี้! แม่ช่วยหยุดบังคับหนูได้ไหม?" ยุนซีขอร้อง"ไม่ใช่! ผิดปกติ! สาวน้อยเธอมีแฟนอยู่ที่มหาลัยแล้วหรือเปล่า?" กวนเหม่ยหลิงถามทันที"ไม่...ไม่มี! หนู...หนูจะมีแฟนที่ไหน! แม่อย่าพูดมั่ว!" ยุนซีตอบอย่างตื่นเต้น"ดูท่าทางตื่นเต้นของเธอยังไงก็ผิดปกติ แม่เธอทำงานมาตั้งหลายปีแล้ว ความคิดของเธอฉันจะยังมองไม่ออกเหรอ? งั้นฉันยังจะทำต่อไปได้อีกเหรอ? พูด...ใครกันแน่?" กวนเหม่ยหลิงถามอย่างจริงจังในเวลานี้ยุนจงไห่ก็วางหนังสือพิมพ์ลงและมองไปที่ยุนซีเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 223
"เขาคือหลินตงใช่ไหม?" ยุนจงไห่ถาม"พ่อ! หนูไม่เคยอยู่กับใครเลยจริง ๆ!""หลินตงคือใคร?" กวนเหม่ยหลิงถามยุนจงไห่เล่าเรื่องที่หลินตงช่วยยุนซีให้กวนเหม่ยหลิงฟัง"อะไรนะ? คนส่งอาหารเหรอ? ยุนซี ฉันขอบอกก่อนว่าฉันไม่ยอมให้พวกเธอคบกันเด็ดขาด! คนส่งอาหารจะคู่ควรกับลูกสาวของฉันได้อย่างไร?" กวนเหม่ยหลิงพูด"แม่! ส่งอาหารไม่ดีตรงไหน? อีกอย่างหลินตงเขาแค่ทำงานพาร์ทไทม์ ไม่ได้ส่งอาหารตลอดสักหน่อย!" ยุนซีก็โต้กลับเสียงดังกวนเหม่ยหลิงว่าเธอได้ แต่ว่าหลินตงไม่ได้หลินตง เสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยชีวิตเธอ"พูดแบบนี้! เธอยอมรับแล้วเหรอ?" กวนเหม่ยหลิงรู้สึกว่าความดันโลหิตสูงเล็กน้อยลูกสาวคบกับเพื่อนร่วมชั้นที่ส่งอาหารจริง ๆ เหรอ?จะให้เธอยอมรับได้อย่างไร?ยุนซีเป็นความภาคภูมิใจของเธอมาโดยตลอดเธอปลูกฝังยุนซีโดยไม่คำนึงถึงอะไรเลยตั้งแต่เด็กยุนซีก็น่าประทับใจมากเช่นกัน เธอสามารถเล่นหมากรุก คัดลายมือ วาดภาพ ร้องเพลง และเต้นรำ สามารถทำได้เกือบทุกอย่างและที่สำคัญคือการบ่มเพาะอุปนิสัยของยุนซีออกมาตอนนี้เมื่อเธอออกไปข้างนอก ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เธอก็เชื่อว่าลูกสาวของเธอจะเป็นศูนย์กลางของความสนใจอย่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 224
กวนเหม่ยหลิงพูดจาใช้เหตุผล กลับทำให้ยุนซีรู้สึกอึดอัดมากกว่าเธอยอมให้กวนเหม่ยหลิงว่าเธอและด่าเธอเหมือนตอนแรก เธอยังรู้สึกดีกว่าเธอรู้ว่าแม่ของเธอทำงานหนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ทั้งหมดนี้เพื่อให้ครอบครัวมีชีวิตที่ดีแต่เธอไม่สามารถลืมหลินตงได้จริง ๆแม้ว่าเวลาจะผ่านไปสามปีแล้วและพวกเขาไม่เคยพบกันเลย แต่เธอก็ยังคงไม่สามารถลืมได้ตอนนี้เธอยังสามารถนึกถึงตอนที่เธอได้รับการช่วยเหลือจากหลินตงในปีนั้นใบหน้าด้านข้างของหลินตงที่เห็นในอ้อมกอดหลินตงยังชัดเจนอยู่ความรู้สึกแบบนี้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้จริง ๆหลายปีที่ผ่านมาตอนเรียนมหาวิทยาลัย ไม่มีใครตามเธอที่มหาวิทยาลัยเลยเหรอ?มี!เยอะ!เยอะแยะ!มหาวิทยาลัยชั้นนำของโลกอย่างมหาวิทยาลัยชิงมู่ เกือบจะรวบรวมผู้มีความสามารถระดับสูงจากทั่วทุกมุมโลก ซึ่งสูงกว่าหูหย่วนนั้นไปหลายระดับแต่เธอกลับไม่รู้สึกอะไร!เมื่อยุนซีรู้ว่าหลินตงกำลังจะมาที่จิงตูในตอนเช้า ความรู้สึกของการเต้นของหัวใจก็เต้นเร็วและเลือดก็ไหลเร็วขึ้น"แม่! หนูรู้ว่าแม่ทำงานหนักมาหลายปี! หนูก็รู้ว่าแม่หวังดีกับหนูมาก! แต่หนูลืมหลินตงไม่ได้จริง ๆ!" ยุนซีกอดกวนเหม่ยหลิงร้องไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 225
"ไม่แน่นอน! บางครั้งหลินตงจะหาเวลามาจิงตูในวันหยุด หนูก็จะอยู่กับเขาสองสามวัน!" ยุนซีพูดเบา ๆเธอยังไม่ชินกับการโกหกพ่อแม่!"พูดอย่างนี้ เรียนมหาวิทยาลัยหลายปีมานี้พวกเธอเจอกันทุกวันหยุดเหรอ?""อืม!""แล้วมัธยมปลายปีที่สามที่เธอไม่กลับมากับพ่อก็เพื่อหลินตงจริง ๆ เหรอ?"ยุนซีกัดฟันแล้วตอบว่า "ใช่!""เธอ..." กวนเหม่ยหลิงโกรธมากจนพูดไม่ออก"แล้วพวกเธอจะนัดเจอกันครั้งต่อไปเมื่อไหร่?""หลินตงบอกว่าเขาจะมาจิงตูในอีกไม่กี่วัน!""งั้นก็ดีเลย! ถึงตอนนั้นเขามาแล้ว ให้มาที่บ้าน พวกเราเจอกันแล้วก็จะได้ขอบคุณเขาด้วย!" กวนเหม่ยหลิงพูดขอบคุณสองคำหนักแน่นมาก"เขาบอกว่าครั้งนี้เขามาจิงตูก็มีธุระ!""เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยจะมีธุระอะไร? ก็เป็นข้ออ้างที่อยากเจอเธอไม่ใช่เหรอ? ถึงตอนนั้นต้องเรียกมา ได้ยินไหม!""โอ้! ได้ยินแล้ว!""เอาล่ะ! ไม่ใช่เรื่องอะไรของเธอแล้ว เธอขึ้นไปพักผ่อนเถอะ!""ค่ะ! ราตรีสวัสดิ์ค่ะพ่อแม่!"ยุนซีขึ้นไปชั้นบนเธอยังต้องคิดอีกว่าจะให้หลินตงมาที่บ้านของตัวเองและจัดการพ่อแม่ของเธอยัวไงในห้องรับแขกเหลือแค่ยุนจงไห่สองสามีภรรยา"ยุนจงไห่ คุณว่าเรื่องนี้จะทำยังไงดี?"
บทล่าสุด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1002
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1001
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1000
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 999
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 998
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 997
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 996
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 995
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 994
