Share
บทที่ 4
Related chapter
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 5
หลินเผิงเพิ่งกลับมาจากบริษัท เขาเพิ่งเปลี่ยนรองเท้าแตะ คุณย่าก็บอกเล่าการกระทำทุกอย่างของซือซิ่วซิ่วตอนได้ยินซือซิ่วซิ่วหาว่าฉันคือ ‘ตัวประหลาด’หลินเผิงหน้าตึงทันที “ผู้หญิงคนนี้!” เขาพูดอย่างโมโห จากนั้นรีบขึ้นไปชั้นบนทันทีฉันผิดหวังเล็กน้อย ไม่ได้เห็นสถานการณ์ต่อสู้จริงแล้วสิ!แต่ใครจะไปคิด คุณย่าอุ้มฉันตามไปติด ๆ หนำซ้ำยังใส่สีตีไข่ไปตลอดทางสมแล้วที่เป็นคุณย่าคนดีของฉัน!ตอนหลินเผิงถีบประตูให้เปิดออก ซือซิ่วซิ่วกำลังแต่งหน้าอยู่ในห้อง เธอสะดุ้งโหยงเพราะเสียงดังจากนั้นออดอ้อนหลินเผิงทั้งที่ขอบตาแดงก่ำ “ที่รัก กลับมาแล้วเหรอคะ!”น้ำเสียงของเธอฉอเลาะ แต่เมื่อเข้าคู่กับรอยฝ่ามือบนใบหน้า มันดูบาดตาเล็กน้อยฉันกำลังคิดในใจว่าคุณย่าก็ลงมือซะหนักเลยแต่คุณย่ากลับพูดอย่างโมโห “นังคนแพศยา ถึงกับใช้วิธีสกปรกแบบนี้ทำร้ายฉันเหรอ!”สีหน้าของหลินเผิงที่เริ่มใจอ่อนเปลี่ยนไปทันที คุณย่าอุ้มฉันแล้วพุ่งตัวเข้าไปหา จากนั้นตบหน้าซือซิ่วซิ่วซ้ายทีขวาทีหลินเผิงรีบเข้าไปห้ามคุณย่า “คุณแม่ อยู่ดี ๆ คุณแม่ตบซิ่วซิ่วทำไมครับ...”ขณะนี้ซือซิ่วซิ่วตะลึงอยู่ที่เดิมต่อมาได้ยินคุณย่าบอกว่า “ไอ
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 6
เห็นเพียงในมือคุณย่ามีเครื่องสำอางสีแดงติดมาด้วย!เขาตกใจ จากนั้นหันมองใบหน้าซือซิ่วซิ่ว ตอนนี้มันมีสีแดงสีขาวผสมปนเปกัน จนดูลายตาไปหมดฉันมองดูสีหน้าที่สลับซับเปลี่ยนของหลินเผิง แล้วคิดในใจ เครื่องสำอางของซือซิ่วซิ่วคุณภาพไม่ไหวเลย!คุณย่าเช็ดมือตัวเอง จากนั้นพูดอย่างไม่ใยดี “เอาวิธีที่ฉันเคยใช้มาต่อกรกับฉันเหรอ ไม่รู้จักดูซะบ้างว่าตัวเองอยู่ระดับไหน!”“ซือซิ่วซิ่ว!” หลินเผิงเดินเข้าไปอย่างโมโหสุดขีด เดิมทีเขารู้สึกผิดต่อซือซิ่วซิ่วบ้าง แต่หลังจากเหตุการณ์นี้ ความละอายใจของเขาหายไปจนหมด เขากระชากผมของซือซิ่วซิ่ว แล้วดึงให้เธอเงยหน้า จากนั้นพูดตักเตือน“ซือซิ่วซิ่ว! นับจากนี้เป็นต้นไปเธอต้องดูแลลูกให้ดี! อย่าก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีก!”“ไม่อย่างนั้นฉันจะหย่ากับเธอ หลายปีมานี้เงินของตระกูลหลินที่เธอใช้ไปก็ต้องคืนมาให้หมด!”“เข้าใจหรือยัง?”ซือซิ่วซิ่วพยักหน้าอย่างเหม่อลอย หลินเผิงถึงได้รับฉันมาจากมือคุณย่า แล้วอุ้มฉันให้ซบลงกับบ่าของเขาฉันมองดูซือซิ่วซิ่ว ต่อมาเผยรอยยิ้มสะใจออกมาซือซิ่วซิ่วเงยหน้าพอดี เธอตกใจจนสะดุ้ง แล้วพึมพำ “เป็นตัวประหลาดจริง ๆ! ตัวประหลาด!”หลังจากวันนั้น
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 7
เวลาได้ผ่านไปอีกหลายเดือน ฉันเดินได้แล้ว กระทั่งสามารถพูดได้อย่างชัดเจนทุกคนในบ้านคิดว่าฉันเป็นอัจฉริยะแต่ฉันไม่ยอมเรียกคุณแม่ กระทั่งบางครั้งที่มีคนอยู่น้อย ฉันจะพูดเสียงต่ำ ‘แพศยา’ ‘คนเลว’ ‘คนหน้าด้าน’มีครั้งหนึ่ง ซือซิ่วซิ่วถูกฉันยั่วโมโหจนอยากโยนฉันลงไปจากชั้นบน แต่ถูกพี่เลี้ยงที่มือไวห้ามไว้ซะก่อนหลินเผิงนึกว่าซือซิ่วซิ่วเป็นบ้าไปแล้วแต่ฉันกลับเข้ากันได้ดีกับพวกพี่เลี้ยงของฉันหลังจากคุณย่าให้หมอจิตวิทยาสองสามคนมาตรวจดูอาการของซือซิ่วซิ่ว กลัวเธอจะทำร้ายฉันอีก เลยขังซือซิ่วซิ่วไว้ชั้นบนอาการทางจิตของซือซิ่วซิ่วแย่ลงเรื่อย ๆ ...หลายครั้งที่ได้ยินเธอร้องคำรามและก่นด่าเสียงดังในที่สุด ตอนงานวันเกิดครบรอบหนึ่งขวบของฉัน เธอได้รับอนุญาตให้ออกมาหลินเผิงกำชับเธอสารพัด เธอทำได้เพียงรับปากแต่ฉันเห็นความอำมหิตในดวงตาของเธอเธอต้องคิดหาวิธีแก้แค้นฉันแน่นอน!
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 8
ตระกูลหลินไม่ใช่ตระกูลระดับสูงในเมืองอัน แต่ตระกูลหลินเติบโตได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นในงานเลี้ยงครบรอบหนึ่งขวบ พวกชนชั้นสูงในวงสังคมย่อมให้เกียรติมาร่วมงานแขกเหรื่อทยอยมาไม่ขาดสายตระกูลหลินกับตระกูลซือเกี่ยวดองกัน ตระกูลซือย่อมมาร่วมงานตั้งแต่แรกผู้มาร่วมงานของตระกูลซือคือชายหนุ่มคนหนึ่ง ใบหน้าของเขาดูเหลาะแหละ เหมือนพวกลูกคุณหนูเสเพลเขาเข้ามาทักทายหลินเผิง จากนั้นโน้มตัวลงอยากจะมาลูบหัวฉันฉันรีบกอดคอหลินเผิงเอาไว้ทันที แล้วเบือนหน้าไปทางอื่น ปฏิเสธเขาอย่างเห็นได้ชัด“เด็กมักจะกลัวคนแปลกหน้า” หลินเผิงแก้ตัวแล้วหัวเราะชายหนุ่มยิ้ม ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้มาก เขาพูดเสียงค่อย “ถ้างั้นต่อไปพวกเราทั้งสองครอบครัวคงต้องไปมาหาสู่กันให้มากขึ้น คุณว่าใช่หรือเปล่า?”เสียงนี้ทำให้ฉันยิ่งมุดตัวเข้าไปในอ้อมกอดของหลินเผิงมือใหญ่ของหลินเผิงคอยตบหลังฉันเบา ๆ แต่ฉันก็ยังรู้สึกกลัวมากภายในห้องน้ำที่มืดสนิท มือของเขาลูบไล้ไปมาบนแผ่นหลังของฉัน บางครั้งยังคอยบีบจับเนื้อของฉันปากของเขากระซิบข้างหูของฉัน “หน้าของเธอสวยมาก หืม?”ที่แท้เป็นเขานั่นเองเขาคือพี่ชายของซือซิ่วซิ่ว!ชั่วช้าเหมือนก
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 9
หลังจากแขกเหรื่อทุกคนเข้ามาในงานแล้ว ซือซิ่วซิ่วขอบตาแดงก่ำยืนอยู่ข้างหลินเผิงสิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจคือ มีสายตาหนึ่งจ้องมองฉันตลอดเมื่อหันมองฉันพบว่านั่นคือซือเฟิงความรู้สึกเหมือนถูกเสือจับจ้องแผ่ซ่านเต็มใจฉันไปหมด ฉันตกใจจนสะดุ้งฉันกัดปลายลิ้นทันที แล้วแกล้งทำท่าไร้เดียงสาอย่างช่ำชอง จากนั้นหันไปทางอื่นคาดว่าซือซิ่วซิ่วน่าจะเล่าเรื่องความผิดปกติของฉันให้ซือเฟิงฟังหลินเผิงไม่เข้าข้างซือซิ่วซิ่วแน่นอน เพราะยังไงฉันก็เป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเขา มีพ่อคนไหนไม่รักลูกสาวบ้าง? บวกกับฉันปกปิดอย่างดีแต่ว่าซือเฟิงไม่เหมือนกัน เพราะยังไงพวกเขาสองคนเป็นพี่น้องแท้ ๆดูท่า แผนการของฉันคงต้องค่อยเป็นค่อยไปในไม่ช้าก็มาถึงพิธีหยิบของเสี่ยงทายของฉัน ฉันแกล้งคลานไปคลานมาอย่างไร้จุดหมาย ทุกคนห้อมล้อมฉันและคอยจับตาดูการกระทำของฉันพวกเขาฝั่งหนึ่งตะโกนให้ฉันหยิบอันนี้ อีกฝั่งตะโกนให้ฉันหยิบอันนั้นความจริง ฉันเล็งของสิ่งหนึ่งไว้นานแล้วนั่นคือกล่องของขวัญที่ด้านในคือเข็มขัดฉันยกมันขึ้นมาในครั้งเดียว เอามากอดไว้ในอกพร้อมหัวเราะผู้คนที่รายล้อมต่างบอกให้ฉันเปิดดู ซึ่งตรงใจฉันพอดีดังนั้
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 10
ในอดีตที่ผ่านมาซือซิ่วซิ่วเคยพาลูกน้องของเธอมาลากฉันจากหน้าโรงเรียนให้ไปขึ้นรถคันหนึ่ง แล้วพาฉันกลับบ้านของเธอ“คุณหนูซือ ขอร้องละ ปล่อยฉันไปเถอะ! ฉันจะเชื่อฟังคำสั่งของเธอ!”เธอไม่สนใจคำขอร้องของฉัน ดึงฉันเข้าไปแล้วผลักฉัน ต่อมาใบหน้าเธอเหมือนโล่งอก“โจวผิง เธอสวยขนาดนี้ ก็เพราะอยากอ่อยผู้ชายไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ผู้ชายมาแล้วไง เธอต้องมีความสุขให้เต็มที่ล่ะ!”เธอเหวี่ยงประตูปิดอย่างโมโห ภายในห้องมืดสนิทในเสี้ยววินาทีแต่ไม่ว่าฉันจะขอร้องยังไง ก็ไม่มีประโยชน์ในขณะที่ฉันสิ้นหวัง ประตูเปิดออกกะทันหันแสงจันทร์สลัว สาดส่องบนตัวเขา ฉันไม่รู้ว่ากำลังต้องเผชิญกับอะไร...ดวงตาของเขาเหมือนกำลังแอบมองฉัน ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด ฉันจึงได้แต่ขอร้องให้เขาปล่อยฉันออกไป เขาหัวเราะ แล้วเดินเข้ามาใกล้ฉันทีละก้าว ทำให้ใจฉันตกลงไปถึงตาตุ่ม ฉันถอยหลังไปเรื่อย ๆ แต่เขากลับแค่นเสียง ‘ฮึ’ ออกมาเขาจ้องมองฉันอยู่ครู่หนึ่ง ต่อมาถึงได้เอาเข็มขัดออกมาหนึ่งเส้น ฉันดิ้นรนตลอด แต่เขามีแรงมากกว่าฉันสุดท้าย เข็มขัดรัดมือทั้งสองข้างของฉัน และรัดลำคอของฉันเอาไว้ด้วยเขาจูบลงข้างหูฉันอย่างหิวโหย“เธอก็คือสาวใช
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 11
“มีผี! มีผี!” ดวงตาทั้งคู่ของเธอจ้องฉัน แล้วถอยหลังไปทีละก้าว จนกระทั่งไปชนกับขนมเค้กแปดชั้นที่หลินเผิงเตรียมไว้เธอนั่งอยู่บนกองเค้ก เพียงพริบตา ฉันเห็นมือหนึ่งของเธอคลำไปเจอมีดตัดเค้กเธอปาดเนยบนหน้า จากนั้นมองดูฉันพร้อมหัวเราะ ต่อมาเธอปามีดมาหาฉันอย่างลนลานทุกคนที่อยู่ตรงนี้ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนอ้าปากตาค้างในวินาทีที่มีดจวนเจียนมาถึงฉัน หลินเผิงก้าวเข้ามากอดฉันไว้อย่างรวดเร็ว มีดเล่มนั้นเฉียดแผ่นหลังของเขาไป ทำให้มีเลือดไหลออกมาทันที“คุณพ่อ” ฉันเรียกเสียงเบา จากนั้นร้องไห้เสียงดัง “ฮือ ๆ ๆ”คุณย่าเข้าไปถีบซือซิ่วซิ่วอย่างรุนแรง แล้วโผเข้ามาร้องไห้เหมือนกันเสียงร้องไห้ของฉันบวกกับเสียงร้องไห้ของคุณย่า ทำให้คฤหาสน์โกลาหลวุ่นวายไปหมดในพริบตาเพราะฉันไม่ได้รับบาดเจ็บ ทำให้หลินเผิงโล่งอก เขาไม่สนใจอาการปวดที่แผ่นหลัง อุ้มตัวฉันไว้ทันทีหลินเผิงหันหลัง แล้วจ้องซือซิ่วซิ่ว พร้อมพูดเสียงหนักแน่น “ซือซิ่วซิ่ว พวกเราหย่ากัน! เธอถึงกับกล้าทำร้ายลูกสาวฉันเหรอ!”ซือซิ่วซิ่วร้องไห้ออกมาทันที เธอทำตัวไม่ถูก “ที่รัก! ฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณต้องเชื่อฉันนะ ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 12
ภายในห้องหนังสือซือเฟิงอมยิ้มแล้วหันมาพูดกับฉัน “โจวผิง เธออย่าเสแสร้งอีกเลย”ฉันแกล้งทำหน้าไร้เดียงสาแล้วหดคอ “คุณพ่อคะ กลัว กลัว!”หลินเผิงขมวดคิ้ว พร้อมทำหน้าตึง “คุณหมายความว่ายังไง!”ซือเฟิงหัวเราะเสียงดัง จากนั้นถึงได้พูดกับอีกฝ่าย “หลินเผิง คุณเป็นคนฉลาดขนาดนี้ คุณดูไม่ออกเหรอว่าลูกสาวคุณมีเลศนัย?”หลินเผิงสีหน้าเรียบเฉย “ซือเฟิง อยากพูดอะไรก็พูดมา อย่ามาเล่นลิ้น!”“เมื่อกี้ซิ่วซิ่วบอกผมหมดกแล้ว ในร่างกายของลูกสาวคุณ มีดวงวิญญาณของอีกคนสิงสู่ เธอชั่วแต่กำเนิด เป็นคนแพศยากลับชาติมาเกิด!”“ซือเฟิง คุณรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรออกมา? นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว ยังมาพูดเรื่องผีสางเทวดาอีก! ทำไมคุณไม่บอกว่าซือซิ่วซิ่วก็ถูกสัมภเวสีเข้าสิงเหมือนกัน?” หลินเผิงแค่นหัวเราะ แล้วพูดจาเยาะเย้ยทันที“ลูกสาวของผม สืบทอดสติปัญญาความฉลาดจากผม ก็เป็นเรื่องปกติ”“ส่วนน้องสาวคุณซือซิ่วซิ่ว วัน ๆ ผีเข้าผีออกเหมือนคนบ้า ผมน่าจะส่งตัวเธอไปรักษาที่โรงพยาบาลบ้า!”ซือเฟิงทำเหมือนไม่ได้ยิน กลับพุ่งเข้ามาอย่างสนอกสนใจ เขาจ้องฉัน “เธอเป็นเด็กธรรมดาทั่วไปคนหนึ่งจริงเหรอ? เธอคือโจวผิงหรือเปล่า? หืม?
Latest chapter
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 16
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 15
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 14
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 13
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 12
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 11
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 10
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 9
ฉันเกิดใหม่เป็นลูกของศัตรู บทที่ 8
