เช้าอีกวัน ณ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
ลีโอเดินออกมาอย่างสง่าพร้อมกับการ์ดที่ตามมาดูแลเขาอีกนับสิบคน จนเป็นที่สนใจของผู้คนที่เดินผ่านไปมา
"โทนี่ ไม่ต้องให้คนตามฉันแบบนี้อีกแล้ว แล้วก็ไม่ต้องใส่สูทกันแบบนี้ ให้แต่งตัวให้กลมกลืนกับคนที่นี่ซะ" ลีโอเอ่ยบอกโทนี่ที่เป็นทั้งเพื่อนและพี่ในเวลาเดียวกัน
"ครับ นายน้อย" โทนี่เอ่ยบอกก็สั่งลูกน้องทันที ก่อนจะเดินทางไปยังที่พักที่เตรียมไว้ให้นายน้อย จนกระทั่งเดินทางมาถึงที่คอนโดหรูก็มีอาเทอร์เพื่อนของลีโอมารอต้อนรับถึงห้อง
"เป็นไงไอ้เพื่อนยาก ทำไมแกถึงมาไทยกะทันหันแบบนี้วะ" อาเทอร์เอ่ยถามเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆถึงแม้จะอยู่คนละประเทศแต่เขาก็สนิทกันมาก
"ก็เรื่องแก้งค์นั่นแหละว่ะ ฉันถึงต้องมากบดานอยู่ที่นี่ อ่อ แล้วแกห้ามบอกใครเด็ดขาดว่าฉันเป็นใคร ให้บอกแค่ว่าฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแกก็พอ" ลีโอเอ่ยออกไปเพราะพรุ่งนี้เขาต้องไปมหาวิทยาลัย เขาไม่อยากเป็นที่สนใจของใคร
"เออๆ แล้วหน้าตาแบบแกเนี่ย แกคิดว่าจะรอดสาวๆรึไงวะ ยังไงแกก็เป็นที่สนใจอยู่ดีแหละวะ" อาเทอร์เอ่ยบอกไปแบบนั้น เพราะหน้าตาเพื่อนเขาดีขนาดนี้คงเป็นที่สนใจแน่ๆ
"ใครบอกว่าฉันจะไปเรียนลุคนี้ล่ะ" ลีโอพูดออกมาก็ยิ้มด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
"ครับไอ้เพื่อน แกจะทำอะไรก็ช่วยไว้หน้าฉันด้วยละกัน" อาเทอร์เอ่ยบอก เพราะยังไงเขาก็เป็นถึงลูกเจ้าของมหาลัย จึงไม่อยากมีเรื่องเสียหาย
"เออน่า แกกลับไปได้แล้วไปพรุ่งนี้ค่อยมารับฉัน" ลีโอเอ่ยบอกเพื่อน
"อะไรวะ คืนนี้ว่าจะชวนไปหาสาวๆสักหน่อยมาไล่กันแบบนี้เลยเหรอวะ" อาเทอร์เอ่ยบ่นออกไปแล้วทำหน้าเซ็งๆ
"วันอื่นเถอะว่ะ วันนี้ฉันเหนื่อยแล้ว ไปเอาสาวก็คงไม่มันส์" ลีโอเอ่ยบอกแบบขำๆ
"เออๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกัน" อาเทอร์เอ่ยออกไปก็ออกจากห้องไป เพราะเขามีที่ที่ต้องไปต่ออีก
"นายน้อย คุณอาเทอร์มาแล้วครับ" โทนี่เอ่ยบอกเจ้านายหนุ่มไป
"เห้ย ไอ้ลีโอแกแต่งตัวอะไรวะเนี่ย" อาเทอร์ถามออกไปเมื่อเห็นเพื่อนรักใส่แว่นตาหนาๆแล้วไหนจะเสื้อนักศึกษาตัวใหญ่ๆนั่นอีก
"ก็ปกปิดความหล่อของฉันไงวะ รับรองไม่มีสาวคนไหนกล้ามาจีบฉันแน่นอน เฉิ่มๆแบบนี้" ลีโอเอ่ยออกไปแล้วยิ้มอย่างตลกกับลุคใหม่ของตัวเอง
"ใครกล้าจีบแกก็บ้าแล้ว แล้วไอ้ดำๆนี่อะไร" อาเทอร์เอ่ยถามก็เข้าไปดูใกล้ๆที่่หน้าของเพื่อน
"ไฝไง เหมือนจริงไหมวะฉันสั่งทำโดยเฉพาะเลยนะโว้ย" ลีโอเอ่ยออกมาแล้วลูบไฝที่ข้างจมูก
"แกไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้เปล่าวะ " อาเทอร์ถามออกไปเพราะเมื่อเทียบกับหน้าจริงๆของเพื่อนเขาแล้ว มันต่างกันราวกับสวรรค์กับนรกเลย
"เออน่า ฉันอยากเล่นอะไรสนุกๆ ไปกันได้แล้ว ฉันอยากจะไปเจอสาวๆไทยจะแย่แล้ว" ลีโอเอ่ยบอกก็ชวนเพื่อนออกไป
ด้านแพรนลินก็มาเรียนในตอนบ่ายตามปกติโดยนั่งอยู่กับเพื่อนสาวอย่างปาริตาหรือริต้า และเปรมสุดาหรือแพทที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย
"นี่แกพี่อาเทอร์พาใครมาด้วยก็ไม่รู้อะ แต่งตัวเฉิ่มเป็นบ้าเลย" แพทเอ่ยออกไปตามประสาคนชั่งเม้าส์ เมื่อเห็นอาเทอร์เดินเข้ามากับชายฝรั่งคนหนึ่ง
"ถ้าคบกับพี่อาเทอร์ได้ฉันว่าเขาก็คงมีดีอะไรสักอย่างแหละ" แพรนลินเอ่ยออกไปก่อนจะกินข้าวต่อแบบไม่ได้สนใจ
"แต่ฉันว่าเขาก็ดูดีอยู่นะ ดูสิหุ่นก็ดีเสียดายหน้าเนิร์ดไปหน่อย" ริต้าเอ่ยออกไป ก็มองไปที่รุ่นพี่ปีสี่อย่างอาเทอร์ที่ใครๆต่างก็รู้จัก เพราะเป็นลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยแห่งนี้
"น้องแพรครับ เย็นนี้ไปทานข้าวกับพี่ไหมครับ" มาวินรุ่นพี่ปีสี่เดินเข้ามาชวนแพรนลินไปทานข้าวกับเขาเย็นนี้
"ขอโทษนะครับพี่วิน พอดีเย็นนี้แพรมีนัดกับผมแล้ว" สารัสเดินเข้ามา ก็เอ่ยบอกรุ่นพี่อย่างมาวิน พร้อมสายตาที่มองอย่างไม่ยอมเพราะเขามาก่อน
"เอาไว้วันอื่นนะคะ วันนี้แพรนัดกับทันแล้วน่ะค่ะ" แพรนลินเอ่ยบอกออกไปก็ยิ้มแห้งๆ ผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอก็ล้วนแต่หวังจะได้เธอทั้งนั้น แถมหลายๆคนยังตั้งฉายาให้เธอว่า “น้องแพรร้อยศพ” ทั้งๆที่ไม่มีใครเคยได้เธอเลยด้วยซ้ำแต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะยังไงเธอก็ไม่ใส่ใจคนอื่นอยู่แล้ว
"งั้นวันอื่นก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่โทรหานะครับ" มาวินเอ่ยออกไปก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะข้างๆอาเทอร์และลีโอ
"คงกินแห้วมาล่ะสิ" อาเทอร์เอ่ยพูดออกมาเบาๆ เมื่อเห็นเพื่อนเข้าไปหาแพรนลินมาแล้ว เจอรุ่นน้องอย่างสารัสเข้ามาขวาง
"ยัยนั่นเด็ดมากรึไงพวกแกถึงอยากได้นัก" ลีโอเอ่ยถามออกมาเบาๆ เพราะเขาเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ร้ายใช่เล่น
"เด็ดสิวะ ใครๆก็อยากควงน้องแพรกันทั้งนั้น แกรู้ไหมน้องเขาได้ฉายาน้องแพรร้อยศพเลยนะโว้ย กูเลยไม่กล้าจีบว่ะกลัว" พีระเอ่ยพูดออกมาแล้วทำท่าสยองๆ
"ใครบอกนั่นมันข่าวลือโว้ย ฉันตามจีบมาเป็นเดือนยังไม่ได้จับมือด้วยซ้ำ ฉันว่าที่ว่าร้อยศพนี่คงเป็นไอ้พวกที่จีบไม่ติด แล้วว่าน้องแพรมากกว่า" มาวินเอ่ยออกไปแบบไม่เชื่อ เขาจีบมาตั้งนานยังไม่ได้เธอเลย
"แกจีบน้องเขาอยู่ก็เข้าข้างเขาสิวะ " อาเทอร์เอ่ยบอก ส่วนลีโอที่ฟังเพื่อนๆในกลุ่มพูดเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เพราะแค่คบผู้ชายหลายๆคนพร้อมกัน เขาก็ไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้แล้ว ถึงจะสวยแค่ไหนก็เถอะ
"ลีโอ นายไม่ลองจีบดูเหรอวะ สวยนะโว้ย" พีระเอ่ยบอกเพื่อนใหม่ที่พึ่งได้รู้จักกัน
"ฉันหล่อกว่าไอ้ลีโอตั้งเยอะน้องแพรยังเมิน แกคิดว่าไอ้ลีโอมันจะจีบติดหรือไง"มาวินพูดออกไปแบบขำๆ
"ไม่เอาหรอก พวกนายชอบก็จีบไปเถอะ ฉันไม่ชอบผู้หญิงแรดๆเท่าไหร่" ลีโอพูดออกไปแบบจริงจัง
"อย่ามาชอบทีหลังก็แล้วกัน" อาเทอร์เอ่ยออกไป จากนั้นทุกคนก็คุยกันเรื่องอื่นต่อ แต่ลีโอกลับแอบมองแพรนลินอยู่บ่อยครั้ง เพราะเธอก็เหมือนจะมองมาที่เขาอยู่เช่นกัน
หลังจากที่เรียนเสร็จแพรนลินก็ไปทานข้าวกับสารัส โดยไม่ลืมที่จะพาเพื่อนๆของเธอไปด้วยเพราะเธอไม่อยากมากับสารัสสองคน ตลอดเวลาที่ทานข้าวแพรนลินก็พูดจาต่างๆนาๆเพื่อให้สารัสล้มเลิกความตั้งใจที่จะจีบเธอ จนกระทั่งทานเสร็จพวกเธอจึงพากันไปช็อบปิ้งต่อโดยมีสารัสเป็นป๋าจ่ายเงินให้
"ขอคุณนะทัน วันนี้แพรสนุกมากเลยไว้เจอกันใหม่นะ" แพรนลินพูดออกไป
"ขอบคุณสำหรับกระเป๋านะ" แพทและริต้าพูดออกมาพร้อมกัน เพราะไม่ใช่แค่เพื่อนสาวเท่านั้นที่สารัสซื้อของให้แต่พวกเธอก็ได้ตามไปด้วย
"ครับ คราวหน้าเจอกันใหม่ครับ" สารัสพูดออกไปก็ขอตัวทันที ก็วันนี้สามสาวเล่นเอาเขาแทบจะหมดเงินไปเกือบสามแสนเลยทีเดียว เขาจึงต้องรีบหนีไปก่อน
"อยากอวดดีหนัก สมน้ำหน้า" แพรนลินพูดออกมา เพราะเธอไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่สารัสชอบพูดจาโอ้อวดว่าตัวเองรวยแบบนั้นรวย ตัวเองรวยแบบนี้ เธอจึงจัดให้เขาแบบจัดเต็มเลย"ต่อไปคงไม่กล้ามาจีบแกอีกแล้วมั้ง ฮ่าๆ" แพทเอ่ยหัวเราะอย่างสะใจ"วันนี้เราไปฉลองกันหน่อยไหมแก ได้กระเป๋ามาใช้ฟรีๆเลยอ่ะวันนี้ " ริต้าก็เอ่ยออกมาเช่นกัน"ไปดิ งั้นก่อนจะไป ฉันเอากระเป๋านี่ไปคืนก่อนนะ " แพรนลินเอ่ยบอกไป ก็กลับไปที่ร้านกระเป๋าที่เธอซื้อเมื่อกี้ เพราะเธอแอบตกลงกับพนักงานเมื่อกี้ไว้แล้ว"แกจะเอาคืนทำไมห้ะยัยแพร" ริต้าเอ่ยถามก็เดินตามเพื่อนไป"ฉันแค่แกล้งเขาเล่นเฉยๆ พวกแกก็เอากระเป๋านี่ไปเถอะถือว่ามาเป็นเพื่อนฉัน ส่วนของฉันจะเอาคืนเอง จะได้เอาเงินไปทำอย่างอื่น" แพรนลินพูดออกไปเพราะเธอจะเอาเงินไปทำบุญต่อ ไม่อยากจะใช้ของของคนอื่นฟรีๆ"อย่างแกคงไม่พ้นบ้านเด็กกำพร้าล่ะสิ" แพทเอ่ยออกมา เพราะเพื่อนสาวชอบไปบริจาคเงินให้มูลนิธิเด็กกำพร้าตลอด"งั้นก็เอาของฉันคืนด้วยเลย จะได้ทำบุญกับแก" ริต้าเอ่ยบอกก็ยื่นกระเป๋าให้เพื่อนสาว"ไม่เอาน่า แกสองคนเอาไปเลยแค่ของฉันก็พอแล้ว" แพรนลินเอ่ยบอกเพราะกระเป๋าที่สารัสซื้อให้เธอราคาเกือบจะสองแสนเล
"พี่ลีโอคะ เห็นพี่อาเทอร์บอกว่าพี่ลีโอเก่งเรื่องคณิตเหรอคะ ช่วยสอนแพรหน่อยได้ไหมคะ พอดีใกล้สอบแล้วน่ะค่ะ แพรกลัวจะทำข้อสอบไม่ได้" แพรนลินพูดออกไปก็เข้าไปใกล้ๆลีโออย่างจงใจยั่ว เธออยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้ชายเนิร์ดๆที่ไม่สนใจเธอแบบเขา จะทนเธอยั่วได้แค่ไหน แพรนลินคิดในใจลีโอได้ยินก็สงสัยว่าแพรนลินจะมาสนใจอะไรเขาในคาบผู้ชายเนิร์ดๆแบบนี้ แค่มองเขาก็รู้แล้วว่าเธอกำลังอ่อยเขาอยู่ ลีโอคิดสักพักก็ตอบออกไป"พี่ไม่เก่งหรอกครับ ไอ้อาเทอร์เก่งกว่าพี่อีก" ลีโอบอกปัดไปเพราะไม่อยากยุ่งกับเธออีกแล้ว ไม่งั้นกำแพงที่เขาสร้างไว้ได้พังทลายลงแน่ๆ ลีโอคิดในใจ"งั้นไม่เป็นไรค่ะ แพรขอตัวก่อนนะคะ" พอได้ยินลีโอพูดออกมา แพรนลินก็ไม่พอใจจึงเอ่ยขอตัวออกมา เล่นปฎิเสธเธอขนาดนี้ใครจะหน้าด้านพูดต่อกัน"ถูกอ่อยแล้วไหมล่ะมึง นี่ขนาดมึงปลอมตัวนะโว้ย ฮ่าๆ บอกไว้เลยนะมึงน้องแพรอ่อยใครแล้ว กูไม่เคยเห็นพลาดสักคน มึงเสร็จแน่" อาเทอร์พูดออกมาก็หัวเราะ"แต่ไม่ใช่กับฉันแน่นอน" ลีโอพูดออกไปแล้วเดินออกไปนอกห้อง"แกไม่รู้จักน้องแพรซะแล้วไอ้ลีโอ ยิ่งได้ยากๆ น้องแพรเขาก็ยิ่งชอบ" อาเทอร์พูดตามออกมาเบาๆแล้วตามเพื่อนออกไปแพรนลินเดินมา
"ไวไฟเหมือนกันนะเนี่ยนายแว่น แต่เสียใจย่ะอย่างนายก็แค่ของเล่นของฉัน" แพรนลินพูดออกไปก็เดินไปที่ประตูห้อง"เชิญออกไปค่ะ ฉันเล่นจบแล้ว" แพรนลินเอ่ยออกไปลีโอก็เดินออกมาทันที เพราะรู้สึกเสียหน้าที่ถูกล้อเล่นแบบนี้"ต่อไปก็พูดจาให้มันน่าฟังหน่อยนะคะ จะได้ไม่ต้องอายอีก" แพรนลินบอกไปก็ปิดประตูใส่หน้าลีโอทันที คนอะไรพูดจาไม่เข้าหูแถมยังพูดแดกดันอยู่นั่นแหละ เจอฤทธิ์เธอเข้าไปสมควรละ แพรนลินคิดในใจ ก่อนจะขนของที่เรื่อยราดเมื่อกี้ไปเก็บลีโอที่อยู่ด้านนอกก็สบทบทออกมาอย่างระบายอารมณ์“ใครกันแน่ที่จะเป็นของเล่น” ลีโอคิดไปอย่างมาดมั่นก็เดินกลับไปขึ้นลิฟท์เพื่อไปยังห้องของตัวเอง"โทนี่ ต่อไปถ้าเจอแพรนลินอีกนายห้ามยุ่งกับเธอเด็ดขาด หวังว่านายคงเข้าใจที่ฉันบอกนะ"ลีโอพูดออกไป เมื่อกับเข้ามาในห้องแล้วเจอลูกน้องนั่งอยู่พอดี"อ่อ ครับนายน้อย" โทนี่เอ่ยออกไปเพราะแค่นี้ก็พอจะรู้แล้วว่า นายน้อยของเขาสนใจแพรนลินแน่นอน"ของเล่นชิ้นนี้ ถ้าฉันไม่ปล่อยใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์" ลีโอพูดออกไปแล้วยิ้มอย่างเยือกเย็นจากนั้นก็ถึงเวลาเดินทางไปเชียงราย ตลอดเวลาที่รอขึ้นเครื่องจนกระทั่งลงเครื่องแพรนลินก็ไม่พูดอะไรกับลีโอส
พอเช้าของอีกวัน ทุกคนก็ตื่นขึ้นมากันแต่เช้าก่อนจะเริ่มทำงานจิตอาสากันอีกครั้ง"น้องแพรครับ พี่ช่วยถือนะครับ" รุ่นพี่ในชมรมคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเพราะพยายามจะจีบแพรนลิน"อ่อไม่เป็นไรค่ะ แพรถือไหว" แพรนลินบอกออกไปก็เดินถือกระติกน้ำไปที่พวกเพื่อนๆที่กำลังซ่อมแซมห้องเรียนให้เด็กๆ"หืม หุ่นน่าจับทำเมียฉิบ" ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในเต้นท์อาหารเอ่ยบอกกับเพื่อนที่เข้าไปหาแพรนลินเมื่อกี้"เออว่ะ แต่เล่นตัวมากไปหน่อย สักวันจะจับให้ร้องครางดังๆเลยแม่ง" ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดไปอยู่ๆ ลีโอที่ผ่านมาได้ยินพอดีก็ไม่พอใจ ก่อนจะถือถังสีไว้ แล้วแกล้งเดินไปชนจนมันเทใส่สองคนนี่อย่างตั้งใจ ผู้หญิงที่เขาเล็งไว้คนอื่นห้ามคิดแหย๋ม"เห้ย ไอ้ลีโอมึงเดินยังไงวะ" ชายคนหนึ่งเอ่ยออกไปอย่างไม่พอใจที่ถูกสีราดลงเต็มหัว"โทษที พอดีมือมันอ่อนแรงว่ะ เลยถือไม่ไหว" ลีโอพูดออกไปก็เดินออกไปทันที โดยที่สองหนุ่มได้แต่มองตามอย่างแค้นเคือง"ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนไอ้อาเทอร์ละก็ มึงไม่รอดแน่ไอ้ลีโอ" ชายหนุ่มพูดขึ้นเพราะไม่อยากมีปัญหากับอาเทอร์"มึงไปแกล้งมันสองคนทำไมวะ" อาเทอร์ถามเพราะเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่"ไม่มีอะไรหรอกกูแค่เบื่อๆ" ลีโอบอกไป"มึงนี
"ปล่อยนะคนบ้า " แพรนลินพูดออกไปก็ดิ้นจนลีโอรัดเธอแน่นขึ้น"พี่เชื่อละว่าไม่ได้แบนจริงๆ" ลีโอพูดออกมาเมื่อแขนของเขาสัมผัสกับก้อนเนื้อนุ่มๆ"แพรไม่คิดเลยว่าคนเฉิ่มๆแบบพี่จะพูดอะไรลามกแบบนี้" แพรนลินพูดออกไปแบบไม่อยากจะเชื่อ"เราก็อ่อยพี่มาตั้งนานแล้วนิ อย่ามาทำใสๆหน่อยเลยน่า" ลีโอพูดกระซิบที่ข้างหูของแพรนลิน"แพรก็แค่เล่นๆ ไม่ได้จริงจังสักหน่อย ตอนนี้แพรไม่อยากลงอยากลองมันแล้วของนอกเนี่ย ปล่อยค่ะ" แพรนลินพูดไปโดยไม่คิดเพราะต้องการต่อปากต่อคำกับเขา"ทำไมล่ะของนอกแบบพี่อาจจะแซ่บกว่าของไทยที่เราเคยได้ก็ได้นะ" ลีโอพูดไปก็เริ่มอยากจะเปลี่ยนจากแกล้งเธอแล้วลงโทษจริงๆ"ปล่อยนะ ไม่งั้นจะร้องให้คนช่วยจริงๆด้วย" แพรนลินขู่ออกไป เพราะเริ่มจะกลัวกับสิ่งที่ลีโอกำลังจะทำ"ใครจะได้ยินในป่าแบบนี้ เราเห็นพี่เป็นของเล่นนักไม่ใช่เหรอ งั้นเรามาเล่นกันหน่อยเป็นไง" ลีโลพูดออกไปก็เริ่มขยับมือเลื่อนขึ้นไปกอบกุมหน้าอกของแพรนลิน"อย่านะคะ แพรขอร้อง" แพรนลินเริ่มกลัวจึงเอ่ยขอร้องลีโอให้หยุดการกระทำนี้ ยิ่งตรงนี้เป็นน้ำตกเธอกลัวว่าจะมีคนมาเห็นลีโอก็ไม่ได้สนใจก่อนจะรั้งใบหน้าสวยเข้ามาจูบเบาๆ ก่อนจะบดขยี้แล้วแทรกเรี
ลีโอถูแก่นกายจนน้ำรักของเธอชะโลมแก่นกายจนเปียก เขาจึงกดแท่งรักใส่ร่องสวาทของเธอเบาๆ"อ้ะ เจ็บ เอาออกไป แพรเจ็บ" แพรนลินพูดออกไป เมื่อเจ็บที่น้องสาวของตัวเองราวกับมันฉีกขาด พร้อมกับเอามือบีบแขนแขนลีโอเพื่อคลายความเจ็บ"โอ้ ซี๊ด เข้ายากฉิบ" ลีโอสบทบทออกมา เมื่อเข้าไปในร่องของเธออย่างอย่างลำบาก จึงตัดสินใจดึงแก่นกายออกก่อนจะแทงเข้าไปใหม่รวดเดียวมิดด้าม"โอ้ย! เจ็บ" แพรนลินร้องออกมาน้ำตาคลอเบ้า แล้วจิกเล็บลงที่แขนของเขา"ซี๊ด ยังซิงทำไมไม่บอกพี่" ลีโอถามออกไปเมื่อรับรู้ได้ทันทีว่าได้ทำลายเยื่อพรหมจรรย์ของเธอไปแล้ว แถมน้องสาวของเธอก็ตอดแน่นจนแก่นกายของเขาเสียวจนแทบจะปริแตก"เคยฟังไหมล่ะ บอกอย่า อย่า ก็แทงเข้ามาอยู่นั่นแหละ โอ้ย ซี๊ด " แพรนินพูดออกไปอย่างสุดทน เพราะตอนนี้ทั้งเจ็บทั้งแค้นที่โดนเขาเอากลางป่าแบบนี้"ปากเก่งได้ งั้นก็ไม่เจ็บแล้วใช่ไหม พี่ขยับนะ" ลีโอพูดไปก็เอามือจับหัวเข่าของแพรนลินไว้ แล้วอ้ากว้างกว่าเดิมแล้วเริ่มขยับเอวสอบเบาๆ"อ้ะ แสบ เบาๆ อ้ะ อ้ะ อ้ะ" แพรนลินเอ่ยบอกเมื่อถูกแก่นกายแทงเข้าออกเบาๆลีโอก็ก้มลงไปดูดเลียหน้าอกหน้าใจของเธออีกครั้ง เพื่อให้เธอกลับมาเสียวอีกอีกครั้ง
แพรนลินเข้ามาในห้อง ก็เข้าห้องน้ำไปทันทีก่อนจะร้องไห้ออกมา จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกแล้วขัดตัวเองแรงๆล้างคราบไคลจากคนเลวๆนั่น ริต้าที่เห็นเพื่อนเข้าห้องน้ำนานจึงเอ่ยเรียกด้วยความเป็นห่วง"ยัยแพร เสร็จรึยัง" ริต้าเอ่ยถามแพรนลินได้ยินเสียงเรียกก็ลุกขึ้นมาเช็ดตัวแล้วออกจากห้องน้ำด้วยชุดนอนของตัวเองที่มันโชว์จนเห็นร่องรอยรักที่ลีโอฝากไว้"ยัยแพร แกเป็นอะไร " ริต้าเอ่ยถามอย่างตกใจ เมื่อมองเพื่อนที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอน แต่ที่เธอตกใจคือรอยเต็มตัวของเพื่อนนั่นต่างหาก เธอมองก็รู้ว่ามันคือรอยอะไร"แก อือๆ นายนั่นมันรังแกฉัน" แพรนลินพูดออกไปก็กอดเอวเพื่อนสาวแล้วร้องไห้"อะไรนะ มันกล้าทำขนาดนี้เลยเหรอฉันจะไปจัดการมัน" ริต้าโกธรแทนเพื่อนสาวที่ถูกไอ้เฉิ่มรังแก"ไม่นะ ไม่ ฉันอาย ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้" แพรนลินพูดออกไปก็ดึงแขนเพื่อนสาวไว้ แล้วร้องไห้ออกมา"แกจะให้มันทำแบบนี้กับแกเหรอยัยแพร แกต้องเอาคืน" ริต้าพูดออกไปด้วยความโมโห"เขาแค้นที่ฉันไปเล่นกับความรู้สึกของเขาวันนั้น เขาเลยแก้แค้นฉัน ถ้าฉันแก้แค้นกลับมันก็ไม่มีทางจบสักที" แพรนลินพูดออกไปทั้งน้ำตา"เลวจริงๆเพราะเรื่องแค่นี้ มันกล้าทำถึงขนาด
ด้านอาเทอร์พร้อมกับคนในชมรมกว่าสามสิบกว่าคน ก็เดินทางกลับกรุงเทพในเช้าวันต่อมา "พี่ลีโอ พี่แพรแล้วก็พี่ริต้าไม่กลับพร้อมเราหรือคะ" น้ำตาลเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะไม่เห็นทั้งสามคนตั้งแต่เช้า "เขากลับกันก่อนแล้วล่ะ ไปกันได้แล้วไป" อาเทอร์เอ่ยบอกก็เดินนำทุกคนไปด้านในทันทีเพื่อขึ้นเครื่อง มันน่าสะใจจริงๆที่แพรนลินหนีกลับกรุงเทพไป จนไอ้ลีโอรีบกลับไฟว์แรกของเช้าวันนี้ก่อนพวกเขา ที่จะยินในช่วงสายๆ โดยที่มันให้คนที่คอยติดตามอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง สงสัยมันคงจะรีบแจ้นไปหาแพรนลินที่หนีกลับตั้งแต่เมื่อคืน อาเทอร์คิดในใจ ด้านลีโอก็มาถึงกรุงเทพเกือบจะแปดโมงเช้าโดยมีโทนี่มารอรับเขากับลูกน้องอีกสามคนที่สนามบิน ก่อนจะรีบบึ่งรถมาที่คอนโดทันที "คีย์การ์ดอยู่ไหน" ลีโอเอ่ยถามโทนี่ทันทีเมื่อลงรถ "นี่ครับนายน้อย" โทนี่บอกออกไปก็ยื่นคีย์การ์ดห้องของแพรนลินให้กับเจ้านายทันที เพราะนายน้อยของเขาได้โทรมาสั่งเขาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน กว่าจะได้มาเขาต้องใช้ทั้งเงินทั้งแรงปิดปากของพนักงาน เพราะที่นี่ระบบรักษาความปลอดภัยสูงมาก เขาจึงต้องใช้ลูกปืนขู่เพื่อให้พนักงานยอมเอาให้ "ดูสิว่าจะหนีไปไหนได้อีก" ลีโอพูดออกไปก็เดิ
5 ปีผ่านไปด้านอาเทอร์ก็กำลังทำงานอยู่ในห้องทำงาน จนกระทั่งจีด้าเดินเข้ามาพร้อมกับสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังโมโห"พี่อาเทอร์ ไหนบอกว่าจีด้าจะไม่ท้องแล้วไงคะ แล้วนี่มันอะไร ไหนพี่บอกจะไปทำหมันไง" จีด้ามาถึงก็โวยวายใส่อาเทอร์ลั่น ที่โกหกเธอเรื่องที่ทำหมันจนเธอท้องลูกคนที่4"อ่อพี่ลืมน่ะ ไหนๆก็มีแล้วก็ไม่เป็นไรน่า ลูกเราจะได้มีน้องเยอะๆไง สัญญาว่ารอบนี้จะไปทำหมันแล้วจริงๆ" อาเทอร์บอกออกไป แล้วแอบดีใจที่จีด้าท้องลูกคนที่4ให้เขาจนได้ เขาอุตส่าห์ขยันทำเชียวนะ"แต่จีด้าต้องไปดูงานที่สิงคโปร์ตั้งสามเดือน มาท้องแบบนี้จีด้าจะไปได้ยังไงล่ะคะ" จีด้าบอกออกไป เพราะเธอทำงานวิจัยยามากว่าห้าเดือน แต่ต้องมาท้องแบบนี้เธอจะไปได้ยังไง"ก็ไม่ต้องไปสิ ตั้งสามเดือนจะไปให้ลำบากทำไม จีด้าก็ห่วงลูกเราบ้างสิเดี๋ยวแท้งไปจะทำยังไง" อาทอร์เอ่ยออกไปอย่างชอบใจ เพราะจีด้าเวลาท้องเธอมักจะขาดเขาไม่ได้ ยิ่งเขารู้ว่าเธอทำวิจัยแล้วจะได้ไปสิงคโปร์ เขาก็เร่งปั้มลูกคนที่4มาขัดขวางทันที ห่างกันแค่วันเดียวเขาก็คิดถึงแล้ว แต่นี่ไปสามเดือนเขาไม่มีวันยอมอาเทอร์คิดในใจ"แผนพี่ใช่ไหม คนบ้า" จีด้าเข้าไปตีอกของอาเทอร์อย่างอดไม่ได้ นี่เล่
เช้าอีกวันหลังจากคืนเข้าหอของแพรลินและลีโอ ทั้งสองก็ตื่นขึ้นมาก็เกือบจะบ่าย บนเรือยอร์ทลำใหญ่ที่อยู่กลางทะเล ลีโอก็บอกแพรนลินว่าจะมานอนอาบแดดรอ แต่กลับมานอนหลับพิงอยู่ในห้องควบคุมเรือแทนอย่างอดไม่ได้"พี่ลีโอ ไปเล่นน้ำกันเถอะค่ะ ตื่นสิคะ" แพรนลินมาหาลีโอ แล้วปลุกลีโอให้ตื่นขึ้นมา"ขอพี่พักอีกหน่อยนะ แพรสูบแรงพี่ไปหมดเลย" ลีโอพูดออกมาก็ไม่ยอมลืมตาตื่น"ใครบอกให้หื่นเองล่ะคะ นี่สรุปจะไม่ตื่นใช่ไหมคะ" แพรนลินพูดไปแล้วมองลีโอ ก่อนจะดึงกางเกงขาสั้นของลีโอลงไป แล้วงัดแก่นกายของลีโอออกมา"แพร ซนอีกแล้วนะ" ลีโอครางออกมาทั้งที่ยังไม่ลืมตา เมื่อแพรนลินจับแก่นกายของเขาออกมา แต่ตอนนี้เขาไม่มีแรงจะกระแทกกับเธออีกแล้ว เพราะเขารักกับแพรนลินมาทั้งคืนจนหมดแรง"จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ" เสียงปากเล็กๆกำลังเลียท่อนเอ็นใหญ่อย่างซุกซน"แพรอยากไปเล่นน้ำแล้วนะคะ " แพรนลินเอ่ยบอกออกไป แล้วดูดเลียแก่นกายของลีโอที่เอาแต่นอนไม่ตื่น จนเธอต้องใช้วิธีนี้ปลุกเขา"แพร อืม พอก่อนคนดีพี่ไม่ไหวแล้วนะ ซี๊ด " ลีโอครางบอก แล้วจับหัวของแพรนลินให้หยุด เพราะเขาไม่มีแรงจะไปต่อกับเธออีกแล้ว เพราะเล่นท่ายากกันเมื่อคืนจนเขาปวดเอวไปหมด แต่
"คนลามก ทำอะไรคะเนี่ยมาถ่ายทำไม เดี๋ยวหลุดไป อายเขาตายเลย" แพรนลินเอ่ยบอกออกไป แล้วหันมาว่าใส่ลีโอที่เล่นอะไรพิเรนๆ"มันบันทึกแค่ในโทรศัพท์ เดียวเอากันเสร็จพี่ก็ลบออกแล้ว แบบนี้ตื่นเต้นจะตาย นะ พี่ขอสักครั้งนะ " ลีโอพูดไป ก็เข้าไปโอบกอดแพรนลินจากด้านหลัง"ลบแน่นะคะ " แพรนลินถามออกไป"ครับ แน่นอนที่สุด พี่ไม่เสี่ยงให้ใครมาเห็นเมียพี่แบบนี้เด็ดขาด" ลีโอบอกไปตามความจริง เพราะยังไงเขาก็ไม่ถ่ายเก็บไว้หรอก เพราะเขาแค่เอามาสร้างบรรยากาศให้มันตื่นเต้นๆก็เท่านั้น"งั้นพี่จะให้แพรทำอะไรคะ" แพรนลินเอ่ยถามสามีออกไป"แค่เล่นบทนางแมวสาว แค่ครางแล้วก็พูดร่านๆออกมา มันเร้าอารมณ์ดี พี่อยากลองแบบนี้" ลีโอบอกออกไป แล้วเคล้าคลึงเต้างามจากทางด้านหลังไปด้วย"ทำไมพี่ดูโรคจิตจังคะเนี่ย แพรคิดถูกคิดผิดเนี่ย ที่มีสามีแบบนี้" แพรนลินเอ่ยออกไปอย่างล้อเล่น แล้วเอนตัวซบลีโอเพื่อให้ลีโอบีบขย้ำหน้าอกของเธอได้ถนัด"พี่ไม่ได้โรคจิตสักหน่อย เขาเรียกสร้างจินตนาการให้ชีวิตคู่ต่างหาก ลองหน่อยน่า" ลีโอเอ่ยบอกออกไปแล้วอ้อนแพรนลิน"อ้ะ ก็ได้ค่ะ แพรจะทำแบบนั้นก็ได้ เริ่มยังไงคะ" แพรนลินเอ่ยออกไปอย่างสงสัย"ก็แค่เรียกพี่ว่าผั
ด้านแพรนลินก็ขึ้นเรือยอร์ทลำใหญ่มากับลีโอที่กลางทะเล โดยมีลีโอเป็นคนขับควบคุมเรือเอง เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว"เรามากันเองจะดีเหรอคะ" แพรนลินเอ่ยถามลีโอออกไป เพราะไม่มีลูกน้องหรือใครตามมาสักคน"ไม่ต้องกลัวหรอก เรือขับแบบอัตโนมัติได้ แล้วก็มีเรดาร์ส่งสัญญาณหากเรามีอันตราย แล้วเราก็ไม่ได้ออกมาไกลมาก ไม่ต้องห่วงหรอกน่าคนดี" ลีโอบอกไปก็ปรับแผงวงจรควบคุมเรือ แล้วหันมาหาแพรนลิน พร้อมกับยักคิ้วให้ว่าเสร็จแล้ว"เวลานี้ก็มีแค่เราสองคน เรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่าคนดี" ลีโอบอกออกไป แล้วยิ้มอย่างแพรวพราว"อะไรคะ กลางทะเลดึกๆแบบนี้จะมีอะไรให้สนุกคะ" แพรนลินแกล้งถามออกไป"มีเยอะเลยเมียจ๋า แต่เมียจะกล้าเล่นกับผัวรึเปล่าล่ะ" ลีโอพูดออกไป ก็มองแพรนลินอย่างลุ้นคำตอบของเธอ"อะไรล่ะคะ ถ้าไม่บอก แพรก็ไม่เล่นหรอก" แพรนลินตอบกลับอย่างรู้ทันสามี ที่เจ้าเล่ห์คิดจะล่อลวงเธอด้วยคำพูด"มาถึงขั้นนี้แพรจะไม่เล่นสักหน่อยหรอ ผัวอุตส่าห์พามาสองคนทั้งที ทำให้ผัวชื่นใจหน่อยสิครับ " ลีโอเอ่ยบอกแล้วเดินมาจับมือของแพรนลิน"ก็ได้ค่ะ เห็นว่าวันนี้น่ารักหรอกนะคะ แพรยอมก็ได้" แพรนลินเอ่ยบอกออกไป แล้วยิ้มเบาๆอย่างน่ารัก"งั
จีด้าได้ฟังก็ลองโน้มตัวลงไปจูบไซร้ซอกคอของอาเทอร์ แล้วดูดกัดให้เป็นรอยแบบที่เขาเคยทำกับเธอ ก่อนจะเลื่อนจูบลงมาตามหน้าอกแกร่ง อย่างโลมเลียไปด้วยท่าทางยั่วยวน"อ่า ดีมากเมียจ๋า แบบนี้แหละ" อาเทอร์ครางบอกออกไป เมื่อถูกความไม่ประสาของจีด้า ทำให้เขาลุ้นอย่างตื่นเต้นว่าเธอจะทำอะไรกับเขาต่อ"แล้วแบบนี้ล่ะคะ ดีไหม" จีด้าเริ่มได้ใจที่เห็นอาเทอร์เอ่ยบอก เธอจึงเลื่อนตัวไปนั่งทับแก่นกายของเขา จนมันเสียดสีกับน้องสาวของเธอ แล้วเอามือไปเขี่ยหัวนมสีชมพูของอาเทอร์เล่น อย่างมั่นเขี้ยว"จีด้า เราซนไปแล้วนะ ซี๊ด" อาเทอร์ครางอย่างเสียว เมื่อร่องสาวที่มีน้ำเยิ้มออกมา กำลังเสียดสีกับลำรักของเขาอยู่ จนมันทำให้แก่นกายเริ่มขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ไหนจะเมียรักที่เล่นซนมาเขี่ยหัวนมของเขาไปมา เดี๋ยวสอนเสร็จจะเอาให้น่วมเลยคอยดู อาเทอร์คิดในใจ"จีด้าจะทำให้พี่หลงจีด้า จนไปไหนไม่รอดให้ได้" จีด้าพูดไปแล้วยิ้มใส่อาเทอร์ ก่อนจะโน้มตัวลงไปเลียหัวนมของอาเทอร์ แล้วยิ้มชอบใจที่เห็นสีหน้าของอาเทอร์"จีด้า อา " อาเทอร์ครางเบาๆ แล้วเอามือไปจับก้นงอนงามแล้วบีบขย้ำอย่างลงโทษ"โอ้ย คนบ้า จีด้าเจ็บนะคะ" จีด้าเอ่ยบอกออกไป เมื่อโดนอา
"หวังว่าคุณพ่อจะชอบของขวัญที่ผมให้นะครับ" พาทิศเอ่ยบอก ก็จูงมือของริต้าออกไปแล้วโอบกอดอย่างทะนุถนอม"ของขวัญอะไรกันวะ " แบตโต้พูดไปก็มองทั้งสองเดินออกไป ก่อนจะเปิดซองสีขาวออกมาดู"เอ๊ะ นี่มัน" แบตโต้เอ่ยออกไปแล้วหยิบที่ตรวจครรภ์ขึ้นมาดูแล้วหมุนๆ"เห้ย สองขีด เห้ย ลูกฉันท้องแล้วโว๊ย อารอน มาโค ริต้าท้องแล้วโว๊ย คุณลูกเราท้องแล้ว เราจะมีหลานแล้ว" แบตโต้พูดแล้วลุกขึ้นดีใจ แล้วเอ่ยบอกเพื่อนทั้งสอง แล้วหันไปบอกภรรยาของตัวเองที่นั่งอยู่เงียบๆ"ใจเย็นๆสิคะคุณ เดี๋ยวก็ล้มหรอก" ริตาวรรณเอ่ยบอกสามี แต่เธอก็ดีใจที่ลูกสาวคนโตนั้นได้มีหลานให้กับเธอและสามีได้เชยชมแล้ว"แบบนี้ฉันต้องเร่งอาเทอร์มันหน่อยแล้ว" อารอนเอ่ยออกไปแล้วทำหน้าอิจฉาแบตโต้ที่ชิงมีหลานไปก่อน"ฮ่าๆ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ" แบตโต้พูดไปอย่างดีใจ ถ้าได้ของจีด้าอีกคนจะดีมากจริงๆ แบตโต้คิดในใจ ก็ยิ้มออกไปอย่างหยุดไม่อยู่ด้านพาทิศและริต้า ก็เข้ามาในห้องหอแล้วอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นพาทิศก็มานอนตักของริต้าบนเตียงนอน แล้วจับมือของริต้ามาจูบอย่างรักใคร่"พี่พิททนได้แน่นะคะ" ริต้าเอ่ยถามออกไป เพราะวันนี้เป็นวันเข้าหอ เธอก็อยากจะให้พาทิศได้มีความ
แพรนลินก็เดินตามอย่างลุ้นๆว่าลีโอจะทำอะไร จนกระทั้งมีคนเดินเข้าไปหาลีโอ พร้อมกับเอาเก้าอี้ให้กับลีโอนั่งแล้วตั้งเสาไมโคโฟนให้พอดีกับที่ลีโอนั่งแล้วอยู่ๆภาพในโปรแจ็กเตอร์ก็เปลี่ยนเป็นรูปภาพของแพรนลินและลีโอสมัยที่คบกันตอนเรียน เมื่อ6ปีก่อน"ลูกนายจะทำอะไรวะมาโค " อารอนเอ่ยถาม แต่มาโคก็ได้แต่ยักไหล่ ประมาณว่าไม่รู้ แล้วอุ้มพาหลานชายไปยืนมองใกล้ๆ แล้วเขาก็ดูต่อว่าลูกชายของเขากำลังจะทำอะไรต่อไป"เอาแล้วไง ไอ้ลีโอมันขโมยซีนงานแต่งฉันจนได้" อาเทอร์บอกไปแล้วส่ายหัว กับลีโอที่ทำในสิ่งที่เขาเองยังคิดไม่ถึง ไอ้นี่มันร้ายจริงๆ อาเทอร์คิดต่อในใจอย่างยอมแพ้ กับความมุ้งมิ้งโรแมนติกของเพื่อนที่มันลงทุนคิด ลงทุนทำขนาดนี้จากนั้นลีโอก็เริ่มดีดกีตาร์อย่างที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน ลีโอที่กำลังเริ่มดีดกีตาร์ก็พูดออกมาว่า" พี่ขอบคุณที่แพรเข้ามาในชีวิตของพี่ ขอบคุณที่ให้โอกาศพี่ ขอบคุณที่แพรดูแลตัวแทนความรักของเรา เนลตั้นและแพรคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของพี่ พี่รักแพรกับลูกนะ" ลีโอบอกไปก็เปลี่ยนโทนกีตาร์ในเพลงที่เขาเตรียมมาร้องให้แพรนลินฟังแพรนลินก็พยักหน้าแล้วยิ้มออกไปทั้งน้ำตาแห่งความยินดี แล้วมองรูปภาพใน
พอเสร็จพิธีทุกคนก็กลับมาที่โรงแรม พร้อมกับพาเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวมารอเข้าห้องหอในตอนหกโมงเย็นตามฤกษ์ที่หามา ที่จะต้องเข้าหอในตอนสองทุ่มเก้านาที ก็มานั่งพูดคุยและรับประทานอาหารกันที่ริมทะเลกันภายในครอบครัวส่วนลีโอก็พาแพรนลินกับลูกมาที่ห้องพัก เพื่อเปลี่ยนชุดหลังจากที่ไปงานแต่งมา"แพรกับลูกใส่ชุดนี้นะ" ลีโอบอกแพรนลินแล้วถือเสื้อผ้ามาให้แพรนลิน"ชุดนี้หรอคะ แต่ตรีมงานเป็นสีชมพูนะคะ" แพรนลินเอ่ยถามลีโอที่เอาชุดสีขาวมาให้เธอ"ใส่ไปเถอะน่า ไม่เป็นไรหรอกงานแต่งก็เสร็จแล้วนิ " ลีโอบอกไปเพราะกลัวแพรนลินจะไม่ยอมใส่"ก็ได้ค่ะ ใส่ก็ใส่" แพรนลินเอ่ยบอกแล้วไปเปลี่ยนชุดทันที ส่วนลีโอก็แต่งตัวให้ลูกชายรอแพรนลิน โดยที่เขายังไม่เปลี่ยนชุด"เดี๋ยวแพรออกไปทานก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่คุยงานเสร็จแล้วจะตามไป" ลีโอเอ่ยบอกออกไป เพราะอยากจะเชคงานว่าทำไปถึงไหนแล้ว"ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวแพรกับลูกไปก่อนนะคะ รีบๆตามไปนะคะ" แพรนลินเอ่ยออกไป ก็ไม่ได้สงสัยอะไรเพราะลีโอก็มักจะโทรคุยงานเป็นประจำอยู่แล้วพอแพรนลินออกไปลีโอก็โทรไปหาโทนี่ ที่เขาให้จัดการเตรียมงานทุกๆอย่างรอเขา"โทนี่ เรียบร้อยไหม" ลีโอถามออกไป"เรียบร้อยครับนาย ไม่
พาทิศถอดชุดเจ้าสาวของริต้าออกอย่างรำคาญ เพราะมันบานจนทำรักไม่สะดวก"อ้ะ พี่พิท เร่งหน่อยสิคะ เดี๋ยวไม่ทัน" ริต้าเอ่ยบอกออกไปแล้วพูดยั่วพาทิศ ก่อนจะเลื่อนตัวลงไปดูดเลียแก่นกายของพาทิศ เพราะอยากจะทำให้ยัยฟ้าใสได้ยิน"อ่า ริต้า ซี๊ด " พาทิศครางออกไปเบาๆเมื่อริต้าดูดเลียท่อนเอ็นของเขาแรงๆ"ริต้ากับยัยฟ้าใส ใครดูดมันกว่ากันคะผัวขา" ริต้าถามออกไป แล้วเอามือไปคลึงลูกบอลสองลูกของพาทิศไปด้วย"ริต้า ริต้าดีกว่า อ่าส์ ซี๊ด เมียพี่ดีที่สุด อ่า" พาทิศเอ่ยบอก จนเขาเริ่มทนไม่ไหวจึงจับตัวริต้าให้นั่งบนเก้าอี้ แล้วแหวกดึงเอากางเกงชั้นในของริต้าออก ก่อนจะจับริต้าอ้าขาออกกว้าง แล้วก้มลงไปดูดเลียความสาวอย่างหวยหา"อ้ะ ผัวขา เลียแรงๆ อ้ะ อ้า เสียว อ้ะ" ริต้าเอ่ยไปพร้อมกับความเสียวแล้ว ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะมองที่หน้าจอโทรศัพท์ของพาทิศที่ตอนนี้ฟ้าใสรับสายและคงจะกำลังฟังเธอและพาทิศอยู่ฟ้าใสกำโทรศัพท์ไว้แน่น เมื่อถูกริต้าโทรมาเยาะ ด้วยการแสดงบทรักโชว์เธอผ่านโทรศัพท์ เธอคิดว่าพูดยุริต้าแล้วยัยนั่นจะโง่ทะเลาะกับพาทิศ แต่กลับตรงข้ามเธอไม่คิดว่ายัยนี่จะร้ายขนาดนี้ ฟ้าใสคิดในใจก็ปาโทรศัพท์ทิ้งอย่างไม่พอใจ แล้วเดิ