Novels by รินธารา

ด้านแฟรงก์และพลอยลดาก็นั่งแอบอยู่ที่ห้องของแฟรงก์ เพราะว่าห้องนอนของแฟรงก์มันมีระเบียงมองไปที่สระว่ายน้ำแบบชัดเจน และพวกเขาก็เชื่อมสายไฟต่างๆให้มาอยู่ในห้องของแฟรงก์ เพื่อสะดวกต่อการเซอร์ไพร์สครั้งนี้ ส่วนคนที่แฟรงก์ให้มันจัดการ เขาก็ให้กลับตั้งแต่ครึ่งช่วโมงก่อนหน้านี้ไปหมดแล้วด้านฟรานติโน่ก็พาพิชชาภาเดินออกมาแล้วคอยพยุงเธอมาจนถึงสระว่ายน้ำที่ถูกตกแต่งไปด้วยลูกโป่งพร้อมมีแสงสีหลากสีสวยงามอยู่รอบๆ ก่อนจะส่งสัญญาณบอกกับน้องชายที่อยู่กับพลอยลดาให้ทำตามแผน ด้วยการปิดไฟที่สระว่ายน้ำทั้งหมดเพื่อเขาจะเปิดตาของพิชชาภา“พี่ฟรานจะทำอะไรคะ เมื่อไหร่จะถึงสักที” พิชชาภาที่ถูกปิดตาเอ่ยถามออกไปอย่างตื่นเต้นว่าฟรานติโน่กำลังจะทำอะไรเธอถึงพาเธอปิดตาแล้วเดินมานานขนาดนี้“เดี๋ยวก่อนนะคนดี ยืนตรงนี้แปปนึงนะครับ” ฟรานติโน่พูดเสียงเพราะก็ยิ้มมุมปากก่อนจะมองไปรอบๆที่ไฟทั้งหมดถูกปิดแล้วจนมันมืด เขาก็เอามือเอื้อมไปปลดผ้าปิดตาของพิชชาภาออกมา“ลืมตาได้แล้วคนดี” ฟรานติโน่บอกไป พิชชาภาก็ค่อยลืมตามาก็เห็นฟรานติโน่ยืนยิ้มใส่เธออยู่“มีอะไรกันคะ ทำไมต้องปิดตาพิชด้วย” พิชชาภาเอ่ยถามอย่างสงสัย ก่อนจะเห็นว่ามันมืดมาก

พอเช้าของอีกวันฟรานติโน่และแฟรงก์ก็พาพิชชาภาเดินทางไปส่งพลอยลดาที่บ้านของอลิซ่าผู้ดูแลพลอยลดาที่นี่โดยรถสปอตคันหรู เพื่อเข้าไปพูดคุยเกี่ยวกับการย้ายที่อยู่ของพลอยลดาให้มาอยู่ในความดูแลของฟรานติโน่ แต่ก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น กว่าฟรานติโน่และแฟรงก์จะเคลียร์ปัญหากับอดัมและอลิซ่าเสร็จก็นานเป็นชั่วโมง จากนั้นก็ช่วยกันขนของใช้ส่วนตัวของพลอยลดาออกมาบางส่วน แล้วก็กลับมาที่บ้านของฟรานติโน่“ช่วงที่พี่ยังอยู่ที่นี่พลอยก็พักห้องนั้นไปก่อนนะ เดี๋ยวถ้าพี่กับพิชกลับไทยไป พลอยก็ค่อยย้ายมาอยู่ห้องนี้ก็แล้วกันนะ ส่วนเรื่องที่พักเดี๋ยวพี่จะให้ไอ้แฟรงก์มันจัดการให้ ไม่ต้องห่วงนะ พิชพาน้องเอาของไปเก็บที่ห้องก่อนเถอะ” ฟรานติโน่บอกทั้งสองสาวไปด้วยรอยยิ้มเอ็นดู เพราะวันนี้เด็กสาวเจอแต่เรื่องไม่ดี เขาจึงพยายามพูดดีกับเธอให้เหมือนพี่ชายคนหนึ่งควรจะทำ“ไปกันเถอะยัยพลอย มาพี่ช่วยถือ” พิชชาภาเอ่ยพูดไปเสียงอ่อน ก็ช่วยน้องสาวที่ใบหน้าเศร้าเดินเข้าไปที่ห้องของน้องสาว พอแฟรงก์เห็นสองสาวเดินเข้าไปให้ห้องแล้ว เขาก็เอ่ยถามพี่ชายทันที“อ่าวเฮีย ทำไมเฮียไม่ไปจัดการเองอ่ะ ผมก็มีงานต้องทำนะครับ ไม่ได้มีเวลาไปทำอะไรให้ใคร โ

หลังจากนั้นทั้งสองก็หลับพักผ่อนจนเกือบเย็น ตื่นมาอีกทีก็เกือบจะหกโมงเย็นกว่าทั้งสองจะออกมาหาแฟรงก์และพลอยลดาที่ในบ้านหลังนี้ด้วย“อ่าวยัยพลอยทำไมมานั่งคนเดียว แล้วพี่แฟรงก์ล่ะ” พิชชาภาเดินออกมาจากห้องแล้วเดินไปที่ห้องโถงกลางบ้านก็เจอน้องสาวกำลังนั่งทำหน้ายักษ์อยู่ จึงเอ่ยถามออกไป“ไม่รู้สิคะ ป่านนี้คงนอนอืดตายแล้วมั้งคะ” พลอยลดาเอ่ยบอกไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เพราะยิ่งเธอนึกถึงตอนที่เขามาแอบมองเธอเล่นน้ำ แล้วเขาก็เล่นกับเจ้านั่นของเขา ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนบ่ายเธอก็อดโมโหไม่ได้“ยัยพลอย พี่แฟรงก์เขาแก่กว่าเราตั้งกี่ปี เคารพเขาบ้างสิเราน่ะ อีกอย่างต่อไปเราต้องอยู่กับพี่แฟรงก์ที่นี่ เพราะฉะนั้นเราต้องทำตัวดีๆกับพี่เขา เข้าใจไหม” พิชชาภาเอ่ยดุน้องสาวไปอย่างเตือนๆ เพราะยังไงแฟรงก์ก็อายุมากกว่าน้องสาวของเธอ“เคารพคนแบบนั้นไปทำไมล่ะคะ พี่พิชรู้ไหมว่าอีตานั่นมัน” พลอยลดาที่โมโหอยุ่พูดออกไปอย่างลืมตัว ก่อนจะหยุดพูดไปเพราะกลัวว่าพี่สาวจะเป็นห่วงมากกว่าเดิม“ทำไม พี่แฟรงก์ทำอะไรเรา บอกพี่มานะ” พิชชาภาเริ่มทำหน้าเครียดแบบจริงจัง พร้อมกับจ้องมองน้องสาวอย่างจับผิด“เปล่าค่ะ เขาก็แค่ชอบพูดกวนพลอย

ด้านฟรานติโน่ที่เขามารอพิชชาภาในห้องก็กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเขาคิดแผนอะไรดีๆออกแล้ว ว่าเขาควรจะเอาเวลาที่อยู่ที่นี่ทำอะไรดี แต่ก่อนที่เขาจะโทรหาเมที เขาจึงแอบส่งข้อความให้น้องชายช่วยดูแลน้องสาวของพิชชาภาระหว่างที่พวกเขาจะพักผ่อน จากนั้นเขาก็เดินไปล็อคประตูห้องแล้วเลือกที่จะโทรหาเมทีทันที“ว่าไงครับคุณแฟรงก์ มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” เมทีรับสายแล้วกรอกเสียงพูดไปอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะคิดในใจว่าเจ้านายของเขาคงจะมีงานด่วนให้เขาทำแน่ๆถึงโทรมาเร็วขนาดนี้ ทั้งที่พึ่งจะกำลังถึงอเมริกา“มีแน่ๆ ฉันจะเซอร์ไพร์สขอเมียฉันแต่งงานที่นี่” ฟรานติโน่เอ่ยบอกออกไปก็คิดไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉายออกมาอย่างอดไม่ได้ว่าพิชชาภาจะมีความสุขขนาดไหนถ้าเขาทำอะไรมุ้งมิ้งแบบนี้ให้เธอ“อะไรนะครับ นี่คุณฟรานจะขอคุณพิชแต่งงานที่นั่นเหรอครับ แต่คุณฟรานกับคุณพิชแต่งงานกันแล้วนิครับจะขอแต่งงานกันไปทำไมล่ะครับ ยังไงก็จดทะเบียนกันแล้วนิครับ” เมทีเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ เพราะทั้งสองก็จดทะเบียนสมรสกันไปแล้ว ทำไมต้องมาทำเซอร์ไพร์สอะไรอีก“ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแกถึงไม่มีเมียจนถึงอายุปูนนี้ ไม่มีความโรแมนติกเลยนะแกเนี่ย ถึงฉันกับพิชจะจดท

หลังจากนั้นทั้งสี่คนก็นั่งรถเดินทางไปยังบ้านของฟรานติโน่ที่อยู่ในเมืองฮอลลีวูดซึ่งมันเป็นเมืองที่อยู่ในลอสแองเจลิสอีกที แต่ก็ถือว่าเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงอยู่เหมือนกัน นั่งรถมาครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้านที่อยู่ริมทะเล“นี่บ้านเหรอคะเนี่ย ใหญ่เวอร์วังไปอีก” พลอยลดาลงจากรถคันหรูก็มองบ้านของพี่เขยอย่างอึ้งๆ เพราะมันเรียกว่าบ้านไม่ได้ มันต้องเรียกว่าคฤหาสน์แล้ว ยิ่งอยู่ติดทะเลแบบนี้พี่เขยเธอคงจะรวยน่าดู เพราะคนที่นี่ถ้าไม่รวยจริงอยู่ติดทะเลแบบนี้ไม่ได้แน่“นี่บ้านของพี่ฟรานจริงๆเหรอคะ” พิชชาถาเองก็อึ้งไม่ต่างจากน้องสาว เพราะบ้านของเขาที่ไทยก็ใหญ่มากแล้ว แต่พอเจอที่นี่ไปบ้านที่ไทยดูธรรมดาไปเลย“ พี่กับไอ้แฟรงก์พึ่งซื้อได้ไม่นานเท่าไหร่ มันสวยดีพี่ก็เลยซื้อเก็บไว้เผื่อมาทำงานที่นี่จะได้มีบ้านนอนสบายๆ ” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก็จูงมือของพิชชาภาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ริมทะเล เขาเลือกซื้อที่นี่ไว้เพราะทำงานที่อเมริกาแต่ละครั้งก็หลายเดือน ซื้อบ้านไว้น่าจะสะดวกกว่า“จะไม่เข้าบ้านเหรอ มัวแต่ยืนยิ้มอยู่ได้ ไม่ร้อนไง” แฟรงก์พูดไปก็มองหน้าของเด็กสาวอย่างกวนๆ ก่อนจะเดินตามฟรานติโน่และพิชชาภาเข้าไปในบ้าน“หืม ไอ้บ้

ด้านพิชชาภาก็เดินทางมาถึงอเมริกาก็เกือบสิบโมงเช้า พอได้เห็นเมืองที่น้องสาวอยู่ก็รู้สึกดีใจที่น้องสาวได้มาเรียนที่นี่ นั่นก็คือเมืองลอสแองเจลิสที่อยู่ในรัฐแคลิฟอเนียซึ่งอยู่ในแทบทะเลถือว่าเป็นเมืองที่ใหญ่มากๆเมืองหนึ่งในอเมริกา“ไงเราตื่นเต้นละสิ ตาลุกวาวเลยนะ” แฟรงก์เอ่ยพูดกับพิชาภาอย่างแซวๆ เมื่อเธอยิ้มหน้าบานแถมยังทำท่าตื่นเต้นจนออกนอกหน้า ซึ่งต่างจากเขาและพี่ชายที่มาที่นี่บ่อยแล้วเพราะมีธุรกิจอยุ่ที่นี่เป็นส่วนใหญ่“เมืองนี้สวยมากเลยอ่ะพี่แฟรงก์ ตอนเครื่องลงพิชมองดูวิวแล้วนะ เริสมาก เดี๋ยวต้องไปอ้อนพี่ฟรานให้พาเที่ยวหน่อยแล้วล่ะค่ะ” พิชชาภาพูดบอกไปก็ยิ้มหน้าบานก่อนจะหันไปหาฟรานติโน่ที่ยืนส่ายหัวใส่เธออยู่ข้างๆแฟรงก์“นี่มาหาน้องสาวไม่ใช่เหรอเรา ยังไม่ทันไรก็จะให้พี่พาเที่ยวเหรอ เคลียร์เรื่องน้องสาวเราให้จบก่อนเถอะ” ฟรานติโน่เอ่ยพูดบอกไปพร้อมกับเก็กท่าหล่อใส่พิชชาภาจนพิชชาภามองเขาอย่างเบะปากแบบหมั่นไส้“เคลียร์แน่ค่ะ นี่ก็บอกว่าถ้าส่งงานอาจารย์แล้วจะมารอรับที่สนามบิน ทำไมยังไม่มาก็ไม่รู้” พิชชาภาพูดบอกไปก็แลสายตามองหาน้องสาว เพราะน้องสาวของเธอบอกจะมารอรับ เพราะไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว

ด้านรินลดาที่เดินออกมานั่งที่สวนด้านหลังก็เล่าให้น้องสาวฟังกับเรื่องที่เธอนั้นโมโหคาเรนมาอย่างอัดอั้น เพราะเธอไม่รู้จะไประบายกับใครแล้ว ก็มีแค่วาสิตานี่แหละที่จะช่วยรับฟังเธอได้“พี่ทับทับก็ให้เวลาพี่คาเรนเขาหน่อยสิคะ นี่พี่จะเอาลูกพี่ก็จะเอาปุ๊บปับเลยแบบนี้ เขาก็คงจะยังไม่พร้อมมั้งคะ” วาสิตาพูดไปอย่างไม่รู้จะช่วยพูดยังไงดี เพราะก็เข้าใจความรู้สึกของทั้งสองดีว่าต่างฝ่ายต่างก้มีเหตุผลที่ไม่เหมือนกัน“ไม่พร้อมอะไรกัน นี่ไม่ใช่ลูกคนแรกสักหน่อย เฮ้อ...พี่ว่าเขาไม่ได้รักพี่จริงๆหรอก” รินลดาคิดไปแบบน้อยใจ“ถ้าพี่คาเรนไม่ได้รักพี่จริงๆ เขาจะตามไปง้อพี่ถึงไทยจนได้แต่งงานมีครอบครัวแบบนี้เหรอคะ พี่ทับทิมอย่าน้อยใจไปเลยค่ะ เดี๋ยวพี่คาเรนเขาก็ยอมมีลูกอีกคนกับพี่เองแหละ...”วาสิตาพูดไปแบบมั่นใจ เพราะคาเรนตามใจพี่สาวของเธอจะตายไป เธอว่ายังไงเรื่องนี้เขาก็ต้องตามใจพี่สาวเธอแน่ๆ“จะยอมเหรอ เขาเอาแต่อ้างว่ากลัวพี่เจ็บอยู่นั่นแหละ ตัวก็ตัวพี่ พี่เจ็บของพี่ได้ พี่ก็ทนได้ไหมล่ะ เขาจะมากลัวพี่เจ็บทำไมกัน...พูดแล้วก็ยิ่งหงุดหงิดอ่ะ เดี๋ยวก็หาผัวใหม่ซะเลย..” รินลดาพูดไปแบบอดไม่ได้“หาใหม่ก็ไม่ได้แบบนี้แล้วนะ

“อ่าส์...ซี๊ด...คุณก็อดทนไว้สิ เหมือที่คุณบอกกับผมไงที่รัก....อ่าส์...” คาเรนพูดบอกไปแล้วยิ้มออกมาอย่างชอบใจ เพราะทีนี้เธอรู้แล้วใช่ไหมว่าเขาทรมานยังไงที่จะเสร็จแต่ได้เสร็จน่ะ“อ้ะ...คุณอย่ามาแกล้งกันแบบนี้สิคะ อ้ะ อ้ะ ...มันเสียวนะคะ...อื้อ...ฉันไม่ไหวแล้ว...อ้ะ อ้ะ...ซี๊ด...” รินลดาบอกไปยังไม่ทันจบร่างกายของเธอก็เกร็งกระตุกอย่างเสียวกระสันเลย เพราะถูกเขากระแทกรัวๆแบบไม่พักแบบนั้น“โอว์....ฟัก....ตอดโคตรแน่นเลย...อื้อ....ซี๊ด....” คาเรนพูดด้วยเสียงกระเส่า เมื่อร่องสาวของเมียรักตอดขมิบท่อนเอ็นของเขาจนแน่น ทำให้เขานั้นเอามือดันตัวเธอขึ้นแล้วดึงท่อนเอ็นออกมา เพราะเขาเองก็จะน้ำแตกแล้วเช่นกัน“พรึบ...อ้ะ...อย่ามาเนียนนะคะ คุณต้องแตกในตัวฉัน อ้ะ...อ้ะ อ้ะ...” รินลดารู้ทันเกมส์ของเขา เธอเอามือไปจับท่อนเอ็นของเขาแล้วเสียบใส่ร่องสาวของเธออีกครั้ง แล้วเธอก็ขย่มท่อนเอ็นของเขาไปแบบแรงๆ แบบขึ้นสุดลงสุดอย่างสะใจเลย“โอว์....ที่รัก....อื้อ....อย่า....อ้ะ....ซี๊ด....อื้อ....” คาเรนทำหน้าจุกๆออกมาแล้วเขาก็กัดฟันแน่นแล้วเขาก็พยายามอดทนไม่ให้ตัวเองแตกในร่องสาวของเธอ แต่ให้ตายเถอะ ร่องสาวของเธอมันโคตรเย

“ไอ้นี่ เหลนฉันยังไม่ทันโตเลยก็คิดจะจับเหลนฉันกับเหลนแกแล้วเหรอวะ...ไม่เอาๆ ฉันไม่อยากจะตกลงกับแกเลย เดี๋ยวคาเรนกับคามีลมันรู้ มันก็มาด่าฉันอีกที่ไปจับคู่ให้ลูกๆมันน่ะ...รอให้เด็กๆโตแล้วค่อยว่ากันก็แล้วกัน...” ลาฮิมปฎิเสธไปทันที เพราะเขาไม่อยากจะมีปัญหากับหลานของเขา มันหวงลูกพวกมันขนาดนั้น เขาจะกล้าตอบรับยังไงล่ะ“ฮ่าๆ...ตอนนี้กลัวหลานแล้วเหรอวะ แกนี่เปลี่ยนไปมากจริงๆ...” ซูรัสพูดไปด้วยรอยยิ้มขำๆ“ไม่ได้กลัวโว้ย ฉันแค่เคารพการตัดสินใจของหลานและเหลนฉันเท่านั้น พวกเขาจะรักใครชอบใคร ฉันก็แล้วแต่พวกเขาจะเลือก ฉันไม่อยากให้มันซ้ำรอยเหมือนกับพ่อแม่ของคาเรน...” ลาฮิมพูดไปเพราะมันทำให้เขารู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้เลย ที่ไปกีดกันความรักของลูกๆ จนเขาเกือบจะเสียคาเรนไป“เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว ตอนนี้แกก็เลี้ยงคาเรนมาอย่างดีจนมีครอบครัวที่มีความสุขแล้ว ลูกชายกับลูกสะใภ้ของแกคงรับรู้แล้วล่ะว่าแกรู้สึกผิดจริงๆ แกอย่าพูดถึงอดีตสิวะ วันนี้วันเกิดแกนะโว้ย มีความสุขหน่อยสิวะ” ซูรัสพูดไปแล้วตบไหล่เพื่อนหนุ่มไป“คุณปู่คะ เห็นพี่คาเรนกับทับทิมไหมคะ...” เคียร่าที่อุ้มหลานแฝดซันและซีนอลมากับพี่เลี้ยงนั้นเดิ

“อ้ะ อ้ะ นี่ขนาดคุณเสียวนะคะ...กระแทกเอา กระแทกเอาเลย...อ้ะ อ้ะ...ที่รัก....ฉันชอบดุ้นของคุณจังเลยค่ะ อ้ะ....ซี๊ด...” วาสิตาบอกเขาไปพร้อมกับสีหน้าเสียวสะท้าน“ไม่บอกผมก็รู้ว่าคุณชอบ...อ่าส์...ตับ ตับ ตับ ตับ...โดนกระแทกแบบนี้ คุณยังจะเหม็นผมอยู่อีกไหม....อ่าส์...” คามีลพูดไปแล้วเขาก็มองเธอด้วยสีหน้าหื่นๆ แล้วเร่งแรงตอกกระแทกไปอีกรัวๆ“โอ๊ย....ที่รัก...เบาหน่อยค่ะ ฉันท้องอยู่นะคะ...อือ...อย่าลืมสิคะ...ลูกค่ะลูก...อื้อ....ซี๊ด....” วาสิตาร้องบอกเขา เพราะเขาไม่ผ่อนแรงเลย เอาแต่กระแทกจนเธอรู้สึกว่าหัวท่อนเอ็นของเขามันเข้าไปชนจนสุดผนังร่องของเธอแล้ว“อ่าส์..ผมขอโทษ...ก็ผมคิดถึงคุณนิ อ่าส์....งั้นเปลี่ยนท่า....พรึบ....” คามีลพูดไปก็ล้มตัวนอนลงไปแล้วเขาก็จับตัวเธอขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวเขา“ขย่มเลยที่รัก ผมให้คุณควบคุมเองเลย..อืม...อยากจะเสียวแค่ไหนก็ขย่มมาเลย” คามีลบอกไปแล้วเขาก็นอนมองเรือนร่างสุดเอ๊กซ์ของเมียรักไป แล้วก็เอื้อมมือไปบีบขย้ำหน้าอกของเธออย่างหมั่นเขี้ยว“อ้ะ ค่ะ...ฉันจะขย่มให้สะใจเลยค่ะ...อือ...ที่รัก....จะเอาท่าไหนดุ้นคุณมันก็แทงจนจุกอยู่ดี....อ้ะ...อ้ะ...อื้อ....ซี๊ด...” วาสิตา

จนคามีลมองเธอแบบตกใจที่อยู่ๆเธอก็ทำหน้าเศร้าเหมือนคนจะร้องไห้ออกมาแบบนั้น เขาก็รีบนั่งลงตรงหน้าของเธอแบบห่างๆเพราะไม่อยากให้เธอเหม็นกลิ่นตัวเขา“คุณไม่ต้องขอโทษผมเลยที่รัก ไม่เป็นไรนะ...คุณกำลังท้องอยู่อย่าคิดมากนะ พรุ่งนี้เราสองคนค่อยไปหาหมอดูเผื่อจะแก้ไขอะไรได้ คุณไม่ต้องคิดมากนะ..ผมรักคุณนะ...” คามีลพูดบอกไปแล้วเขาก็เอื้อมมือไปจับมือของเธอแล้วเงยหน้ามองสบตากันอย่างหวานซึ้ง เพราะเขาจะโทษเธอได้ยังไงล่ะ ถ้าเธอท้องอยู่และแพ้แบบนี้ เขาก็ยิ่งต้องเข้าใจเธอสิ“ฉันก็รักคุณค่ะ...และฉันก็อยากจะมีความสุขกับคุณด้วย...” วาสิตาพูดตอบไปแล้วเธอก็มองอย่างหื่นๆ ด้วยความเสียดาย เพราะเธออยากจะเอากับเขาให้ชื่นใจ แต่เธอก็ดันมาเหม็นตัวเขาอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้ มันน่าโมโหจริงๆ“ไม่เป็นไรนะคะ เราสองคนก็มีความสุขกันแบบอื่นได้นิ...ผมไม่ทำให้คุณเหงาหอยหรอกที่รัก ผมรู้ว่าคุณมีความต้องการสูง...” คามีลพูดบอกไปแล้วยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์“คะ...? คุณจะทำยังไงล่ะคะ ในเมื่อฉันเข้าใกล้คุณมากๆไม่ได้” วาสิตาถามไปอย่างอยากรู้“แต่ใกล้แค่นี้คุณก็ไม่ได้เหม็นตัวผมไม่ใช่เหรอ....ผมว่าเราสองคนก็ยังพอจะสนุกกันได้นะที่รัก....” คามีล

“ บางทีฉันอาจจะแค่แพ้...อ่อ ฉันไม่เป็นไรค่ะ นอนพักสักหน่อยก็คงดีขึ้นแล้ว แต่คุณรีบไปอาบน้ำเถอะค่ะ..อาจะเป็นเพราะกลิ่นตัวคุณเลยทำให้ฉันเหม็นจนเวียนหัว....” วาสิตาบอกไป เพราะตอนนี้เธอยังไม่อยากจะบอกเขาว่าเธอท้องลูกคนที่สองแล้ว เธออยากจะไปตรวจที่โรงพยาบาลให้แน่ใจ“อ่อ โอเคๆ ผมจะอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย...คุณมานั่งพักก่อนมา...” คามีลบอกไปก็เข้าไปประคองตัวเธอ“ไม่ต้องค่ะ ฉันไปเอง คุณไปอาบน้ำเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันไม่เป็นไร...” วาสิตารีบบอกไป เพราะเขายิ่งไกลเธอก็ยิ่งเหม็นจนอยากจะอ้วกขึ้นมาอีก“โอเคๆ งั้นผมจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ” คามีลรีบบอกไปก็รีบเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำตามที่เธอต้องการทันทีพอคามีลเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำแล้ววาสิตาก็รู้สึกโล่งขึ้นมาทันที เธอก็เดินไปนั่งที่เตียงแล้วก็ครุ่นคิดกับอาการของเธอ“เมื่อก่อนคุณคามีลเขาก็ไม่ได้ตัวเหม็นนิ...ทำไมตอนนี้มันถึงได้เหม็นจนอยากจะอ้วกแบบนี้นะ...นี่เธอคงไม่ได้แพ้ท้องเหม็นขี้หน้าผัวตัวเองหรอกมั้ง...” วาสิตาพูดออกไปอย่างเดาๆ เพราะอยู่ๆเธอก็เหม็นตัวเขาแบบนี้ มันยังจะมีอะไรนอกจากนี้อีกเหรอ“ไม่มั้ง...ตอนท้องนาเดียเราก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลยนิ...วันน