"ไวไฟเหมือนกันนะเนี่ยนายแว่น แต่เสียใจย่ะอย่างนายก็แค่ของเล่นของฉัน" แพรนลินพูดออกไปก็เดินไปที่ประตูห้อง
"เชิญออกไปค่ะ ฉันเล่นจบแล้ว" แพรนลินเอ่ยออกไป
ลีโอก็เดินออกมาทันที เพราะรู้สึกเสียหน้าที่ถูกล้อเล่นแบบนี้
"ต่อไปก็พูดจาให้มันน่าฟังหน่อยนะคะ จะได้ไม่ต้องอายอีก" แพรนลินบอกไปก็ปิดประตูใส่หน้าลีโอทันที คนอะไรพูดจาไม่เข้าหูแถมยังพูดแดกดันอยู่นั่นแหละ เจอฤทธิ์เธอเข้าไปสมควรละ แพรนลินคิดในใจ ก่อนจะขนของที่เรื่อยราดเมื่อกี้ไปเก็บ
ลีโอที่อยู่ด้านนอกก็สบทบทออกมาอย่างระบายอารมณ์
“ใครกันแน่ที่จะเป็นของเล่น” ลีโอคิดไปอย่างมาดมั่นก็เดินกลับไปขึ้นลิฟท์เพื่อไปยังห้องของตัวเอง
"โทนี่ ต่อไปถ้าเจอแพรนลินอีกนายห้ามยุ่งกับเธอเด็ดขาด หวังว่านายคงเข้าใจที่ฉันบอกนะ"ลีโอพูดออกไป เมื่อกับเข้ามาในห้องแล้วเจอลูกน้องนั่งอยู่พอดี
"อ่อ ครับนายน้อย" โทนี่เอ่ยออกไปเพราะแค่นี้ก็พอจะรู้แล้วว่า นายน้อยของเขาสนใจแพรนลินแน่นอน
"ของเล่นชิ้นนี้ ถ้าฉันไม่ปล่อยใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์" ลีโอพูดออกไปแล้วยิ้มอย่างเยือกเย็น
จากนั้นก็ถึงเวลาเดินทางไปเชียงราย ตลอดเวลาที่รอขึ้นเครื่องจนกระทั่งลงเครื่องแพรนลินก็ไม่พูดอะไรกับลีโอสักนิด แต่ก็พูดกับคนในชมรมตามปกติ
"ไหนแกบอกสนใจเขาไง แล้วทำไมแกไม่คุยกับเขาล่ะ" ริต้าเอ่ยถามเพื่อนเมื่ออยู่ในห้องพักที่ทางโรงเรียนของที่นี่จัดให้
"ฉันว่าเขาแปลกอ่ะ เขาเหมือนไม่ได้เป็นคนเนิร์ดๆหรือเฉยๆแบบที่เราคิดอ่ะ" แพรนลินบอกออกไป เพราะเธอนั่งคิดนอนคิดมาหลายวันแล้ว หลังจากนึกถึงคำพูดและการกระทำของเขาในวันนั้น
"คิดมากไปรึเปล่าแก มันไม่ใช่ละครนะยะ" ริต้าบอกออกไป
"ช่างเถอะ ฉันคงคิดมากไปจริงๆ เราออกไปช่วยข้างนอกกันเถอะ" แพรนลินพูดออกไปก็ชวนเพื่อนสาวออกไปข้างนอก
"อ้าวริต้ามาพอดี ช่วยพี่ทาสีตรงหน้าต่างหน่อยสิ" อาเทอร์เอ่ยบอกออกไปเพราะต้องการให้เพื่อนของเขาได้คุยกับแพรนลิน เพราะสังเกตมาตั้งแต่ขึ้นเครื่องแล้ว
"เดี๋ยวแพรไปด้วยค่ะ" แพรนลินเอ่ยบอก
"เดี๋ยวแพรช่วยลีโอตรงนี้แหละ ตรงนั้นเดี๋ยวพี่กับริต้าจัดการเอง" อาเทอร์เอ่ยบอกก็พาริต้าออกไปโดยไม่รอให้แพรนลินตอบเลยสักนิด
"พี่อาเทอร์คะ" แพรนลินเรียกตามทั้งสองที่เดินออกไป
"ไม่อยากคุยกับพี่ ก็ไปทำที่อื่นก็ได้นะ" ลีโอพูดออกไปก็ทาสีต่อ
"เปล่าสักหน่อย แพรแค่ไม่รู้จะพูดอะไร" แพรนลินเอ่ยออกมา เพราะวันนั้นเธอก็เล่นแรงไปจริงๆแถมยังพูดไม่ดีอีก
"กริ๊งๆ" พอจะพูดต่อเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น ก่อนจะมองแล้วกดรับด้วยรอยยิ้มเพราะดีใจที่พาทิศโทรวิดิโอคลอมาหาเธอ
"นึกว่าจะลืมแพรแล้วนะคะเนี่ย" แพรนลินกรอกเสียงหวานลงไปอย่างงอนๆ
"ไม่ลืมหรอกน่ายัยแสบ พอดีพี่ยุ่งๆเลยไม่ได้โทรหาเราเลย พี่ไม่อยู่เหงาล่ะสิ" พาทิศเอ่ยบอกน้องสาวนอกไส้ที่เขารักแบบน้องสาวแท้ๆ
"เหงามากเลยค่ะ เวลาแพรเมาก็ไม่มีใครไปรับ เวลาแพรหิวข้าวก็ไม่มีใครพาไปกิน เวลามีผู้ชายมาจีบก็ไม่มีใครมาหวง " แพรนลินเอ่ยออกแบบอ้อนๆ ไปพร้อมกับพูดจิกชายที่อยู่ด้านข้างเบาๆ
"พูดซะเวอร์เลยนะเรา พี่มาแค่สองปีเองเดี๋ยวก็เจอกันแล้ว" พาทิศเอ่ยบอกน้องสาวไป
"ไม่รู้แหละ ยังไงแพรจะบินไปหาพี่พิทให้ได้เลย รอปิดเทอมก่อนเถอะ" แพรนลินพูดออกไปก็ทำหน้าใส่กล้องอย่างน่ารัก
"พี่ต้องไปแล้วเดี๋ยวพี่โทรหาเราใหม่นะ คิดถึงนะยัยแสบ" พาทิศเอ่ยบอกก็กดวางสายไป
ส่วนลีโอที่ได้ยินก็เข้าใจว่า แพรนลินมีแฟนแล้วจึงเอ่ยถามเธอ
"แพรมีแฟนแล้วเหรอ" ลีโอถามออกไปแล้วทาสีไปด้วย
"ทำไมคะ คนสวยๆแบบแพรไม่มีแฟนสิคะแปลก" แพรนลินไม่ตอบตรงๆแต่ตอบอ้อมๆไป แพรนลินก็มองเขาอยู่ก็เงียบ ก่อนจะบอกว่า
"แพรช่วยนะคะจะได้เสร็จไวๆ" แพรนลินพูดออกไปก็เริ่มทาสีอย่างขมักเขม้น จากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันทาสีโดยที่ต่างคนต่างไม่พูดอะไรใส่กัน
จนกระทั่งตอนเย็นๆ ทางผู้ใหญ่บ้านก็ทำอาหารมาเลี้ยงเพื่อตอบแทนในการมาช่วยซ่อมแซมโรงเรียนและมอบเงินการศึกษาให้
"เห้ย แพรระวัง" ริต้าเอ่ยออกมาเมื่อเห็นโคมไฟที่จุดอยู่บนต้นไม้หล่นลงมาใส่เพื่อนสาว แพรนลินก็ตกใจจนก้าวขาไม่ทันได้แต่หลับตาแน่น ลีโอที่อยู่ใกล้ๆก็พุ่งเขามาผลักแพรนลินออกไปจนล้มไปด้วยกัน
"โอ๊ย" แพรนลินร้องออกมา เมื่อล้มลงพื้นพร้อมกับร่างหนา
"เป็นอะไรรึเปล่า" ลีโอเอ่ยถามก่อนจะมองหน้าแพรนลินอย่างเป็นห่วง
"ไม่ ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณนะคะ" แพรนลินบอกออกไปตะกุกตะกัก
"ยัยแพร " ริต้ารีบเข้ามาหาเพื่อน ส่วนคนอื่นๆก็ต่างพากันมองอย่างเป็นห่วง ลีโอจึงปล่อยแขนของตัวเองที่โอบกอดร่างบางออกเบาๆแล้วลุกขึ้นพร้อมกับช่วยพยุงร่างบางขึ้น
"เท่ห์ไปเลยค่ะพี่ลีโอ" ริต้าเอ่ยบอกแล้วเข้าไปช่วยประคองเพื่อนสาว
"ริต้าพาแพรไปพักก่อนเถอะ เดี๋ยวทางนี้พี่จัดการเอง" ลีโอเอ่ยบอก ก่อนจะเก็บโคมไฟอันใหญ่ที่หล่นลงมา
แพรนลินก็มองสบตากับลีโอก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนสาว
"เกิดอะไรขึ้นวะ" อาเทอร์ที่เข้ามาทีหลังจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจึงเอ่ยถามเพื่อน
"โคมไฟหล่นลงมาน่ะ ไม่มีอะไร" ลีโอบอกไปก็เอาน้ำราดโคมไฟที่ไหม้อยู่ให้ดับลง
ด้านแพรนลินพอเข้ามาในห้องก็เหม่อลอย นึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ แล้วรู้สึกประทับใจลีโลที่ช่วยเธอไว้
"ยัยแพร แกโอเคไหมเนี่ย" ริต้าเอ่ยถามเพราะเพื่อนสาวดูแปลกๆ
"อืมโอเค แกฉันว่าฉันชอบนายเฉิ่มนี่แล้วอ่ะ" แพรนลินเอ่ยบอกเพื่อนสาว
"เห้ยยัยแพร แค่เขาช่วยแกแค่นี้ แกชอบเขาเลยเหรอ" ริต้าเอ่ยถามอย่างตกใจ
"ไม่รู้แหละ ฉันจะเป็นแฟนกับนายลีโอนี่ให้ได้แกคอยดูละกัน" แพรนลินพูดออกไปอย่างมาดมั่น
"ยัยแพรนั่นไม่ใช่สเปคแกเลยนะ นั่นฝรั่งนะแถมยังแต่งตัวเฉิ่มมากๆอีกด้วย " ริต้าเอ่ยเตือนสติเพื่อนสาวอีกครั้ง เพราะมันตรงข้ามกับสเปคที่แพรนลินตั้งไว้ทุกอย่าง หล่อ รวย สมาร์ท ใจสปอร์ต แต่ลีโอแทบต่างกันอย่างลิบลับไหนจะไฝใหญ่ๆบนหน้าอีก
"ช่างสิ ฉันอยากจะลองของนอกบ้าง แกจะไม่ให้ฉันลองก่อนหรือไง" แพรนลินเอ่ยบอกเพื่อนสาว
"เออๆ แกจะเอาก็เอา เดี๋ยวฉันจะคอยเป็นทัพเสริมให้แกเองก็ได้" ริต้าบอกออกไปเพราะคงเปลี่ยนความคิดของเพื่อนไม่ได้
"น่ารักที่สุดเลย เพื่อนใครเนี่ย" แพรนลินก็เข้าไปอ้อนเพื่อนสาวอย่างน่ารัก
"อย่างลองของนอกดีนัก เดี๋ยวแกจะรู้สึก ซิงๆแบบแกตายแน่ยัยแพร" ริต้าเอ่ยแซวออกไป
"ฉันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสักหน่อยย่ะ แต่ถ้าเขาไม่ขัดขืนฉันก็พร้อมจะสนอง ฮ่าๆ" แพรนลินเอ่ยออกไปอย่างล้อเล่นจนโดนเพื่อนสาวตี
"ให้มันน้อยๆหน่อยย่ะ ลดลิมิตความแรดของแกลงมาหน่อยนะคะเพื่อน " ริต้าเอ่ยออกไปอย่างอดไม่ได้
พอเช้าของอีกวัน ทุกคนก็ตื่นขึ้นมากันแต่เช้าก่อนจะเริ่มทำงานจิตอาสากันอีกครั้ง"น้องแพรครับ พี่ช่วยถือนะครับ" รุ่นพี่ในชมรมคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเพราะพยายามจะจีบแพรนลิน"อ่อไม่เป็นไรค่ะ แพรถือไหว" แพรนลินบอกออกไปก็เดินถือกระติกน้ำไปที่พวกเพื่อนๆที่กำลังซ่อมแซมห้องเรียนให้เด็กๆ"หืม หุ่นน่าจับทำเมียฉิบ" ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในเต้นท์อาหารเอ่ยบอกกับเพื่อนที่เข้าไปหาแพรนลินเมื่อกี้"เออว่ะ แต่เล่นตัวมากไปหน่อย สักวันจะจับให้ร้องครางดังๆเลยแม่ง" ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดไปอยู่ๆ ลีโอที่ผ่านมาได้ยินพอดีก็ไม่พอใจ ก่อนจะถือถังสีไว้ แล้วแกล้งเดินไปชนจนมันเทใส่สองคนนี่อย่างตั้งใจ ผู้หญิงที่เขาเล็งไว้คนอื่นห้ามคิดแหย๋ม"เห้ย ไอ้ลีโอมึงเดินยังไงวะ" ชายคนหนึ่งเอ่ยออกไปอย่างไม่พอใจที่ถูกสีราดลงเต็มหัว"โทษที พอดีมือมันอ่อนแรงว่ะ เลยถือไม่ไหว" ลีโอพูดออกไปก็เดินออกไปทันที โดยที่สองหนุ่มได้แต่มองตามอย่างแค้นเคือง"ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนไอ้อาเทอร์ละก็ มึงไม่รอดแน่ไอ้ลีโอ" ชายหนุ่มพูดขึ้นเพราะไม่อยากมีปัญหากับอาเทอร์"มึงไปแกล้งมันสองคนทำไมวะ" อาเทอร์ถามเพราะเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่"ไม่มีอะไรหรอกกูแค่เบื่อๆ" ลีโอบอกไป"มึงนี
"ปล่อยนะคนบ้า " แพรนลินพูดออกไปก็ดิ้นจนลีโอรัดเธอแน่นขึ้น"พี่เชื่อละว่าไม่ได้แบนจริงๆ" ลีโอพูดออกมาเมื่อแขนของเขาสัมผัสกับก้อนเนื้อนุ่มๆ"แพรไม่คิดเลยว่าคนเฉิ่มๆแบบพี่จะพูดอะไรลามกแบบนี้" แพรนลินพูดออกไปแบบไม่อยากจะเชื่อ"เราก็อ่อยพี่มาตั้งนานแล้วนิ อย่ามาทำใสๆหน่อยเลยน่า" ลีโอพูดกระซิบที่ข้างหูของแพรนลิน"แพรก็แค่เล่นๆ ไม่ได้จริงจังสักหน่อย ตอนนี้แพรไม่อยากลงอยากลองมันแล้วของนอกเนี่ย ปล่อยค่ะ" แพรนลินพูดไปโดยไม่คิดเพราะต้องการต่อปากต่อคำกับเขา"ทำไมล่ะของนอกแบบพี่อาจจะแซ่บกว่าของไทยที่เราเคยได้ก็ได้นะ" ลีโอพูดไปก็เริ่มอยากจะเปลี่ยนจากแกล้งเธอแล้วลงโทษจริงๆ"ปล่อยนะ ไม่งั้นจะร้องให้คนช่วยจริงๆด้วย" แพรนลินขู่ออกไป เพราะเริ่มจะกลัวกับสิ่งที่ลีโอกำลังจะทำ"ใครจะได้ยินในป่าแบบนี้ เราเห็นพี่เป็นของเล่นนักไม่ใช่เหรอ งั้นเรามาเล่นกันหน่อยเป็นไง" ลีโลพูดออกไปก็เริ่มขยับมือเลื่อนขึ้นไปกอบกุมหน้าอกของแพรนลิน"อย่านะคะ แพรขอร้อง" แพรนลินเริ่มกลัวจึงเอ่ยขอร้องลีโอให้หยุดการกระทำนี้ ยิ่งตรงนี้เป็นน้ำตกเธอกลัวว่าจะมีคนมาเห็นลีโอก็ไม่ได้สนใจก่อนจะรั้งใบหน้าสวยเข้ามาจูบเบาๆ ก่อนจะบดขยี้แล้วแทรกเรี
ลีโอถูแก่นกายจนน้ำรักของเธอชะโลมแก่นกายจนเปียก เขาจึงกดแท่งรักใส่ร่องสวาทของเธอเบาๆ"อ้ะ เจ็บ เอาออกไป แพรเจ็บ" แพรนลินพูดออกไป เมื่อเจ็บที่น้องสาวของตัวเองราวกับมันฉีกขาด พร้อมกับเอามือบีบแขนแขนลีโอเพื่อคลายความเจ็บ"โอ้ ซี๊ด เข้ายากฉิบ" ลีโอสบทบทออกมา เมื่อเข้าไปในร่องของเธออย่างอย่างลำบาก จึงตัดสินใจดึงแก่นกายออกก่อนจะแทงเข้าไปใหม่รวดเดียวมิดด้าม"โอ้ย! เจ็บ" แพรนลินร้องออกมาน้ำตาคลอเบ้า แล้วจิกเล็บลงที่แขนของเขา"ซี๊ด ยังซิงทำไมไม่บอกพี่" ลีโอถามออกไปเมื่อรับรู้ได้ทันทีว่าได้ทำลายเยื่อพรหมจรรย์ของเธอไปแล้ว แถมน้องสาวของเธอก็ตอดแน่นจนแก่นกายของเขาเสียวจนแทบจะปริแตก"เคยฟังไหมล่ะ บอกอย่า อย่า ก็แทงเข้ามาอยู่นั่นแหละ โอ้ย ซี๊ด " แพรนินพูดออกไปอย่างสุดทน เพราะตอนนี้ทั้งเจ็บทั้งแค้นที่โดนเขาเอากลางป่าแบบนี้"ปากเก่งได้ งั้นก็ไม่เจ็บแล้วใช่ไหม พี่ขยับนะ" ลีโอพูดไปก็เอามือจับหัวเข่าของแพรนลินไว้ แล้วอ้ากว้างกว่าเดิมแล้วเริ่มขยับเอวสอบเบาๆ"อ้ะ แสบ เบาๆ อ้ะ อ้ะ อ้ะ" แพรนลินเอ่ยบอกเมื่อถูกแก่นกายแทงเข้าออกเบาๆลีโอก็ก้มลงไปดูดเลียหน้าอกหน้าใจของเธออีกครั้ง เพื่อให้เธอกลับมาเสียวอีกอีกครั้ง
แพรนลินเข้ามาในห้อง ก็เข้าห้องน้ำไปทันทีก่อนจะร้องไห้ออกมา จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกแล้วขัดตัวเองแรงๆล้างคราบไคลจากคนเลวๆนั่น ริต้าที่เห็นเพื่อนเข้าห้องน้ำนานจึงเอ่ยเรียกด้วยความเป็นห่วง"ยัยแพร เสร็จรึยัง" ริต้าเอ่ยถามแพรนลินได้ยินเสียงเรียกก็ลุกขึ้นมาเช็ดตัวแล้วออกจากห้องน้ำด้วยชุดนอนของตัวเองที่มันโชว์จนเห็นร่องรอยรักที่ลีโอฝากไว้"ยัยแพร แกเป็นอะไร " ริต้าเอ่ยถามอย่างตกใจ เมื่อมองเพื่อนที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอน แต่ที่เธอตกใจคือรอยเต็มตัวของเพื่อนนั่นต่างหาก เธอมองก็รู้ว่ามันคือรอยอะไร"แก อือๆ นายนั่นมันรังแกฉัน" แพรนลินพูดออกไปก็กอดเอวเพื่อนสาวแล้วร้องไห้"อะไรนะ มันกล้าทำขนาดนี้เลยเหรอฉันจะไปจัดการมัน" ริต้าโกธรแทนเพื่อนสาวที่ถูกไอ้เฉิ่มรังแก"ไม่นะ ไม่ ฉันอาย ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้" แพรนลินพูดออกไปก็ดึงแขนเพื่อนสาวไว้ แล้วร้องไห้ออกมา"แกจะให้มันทำแบบนี้กับแกเหรอยัยแพร แกต้องเอาคืน" ริต้าพูดออกไปด้วยความโมโห"เขาแค้นที่ฉันไปเล่นกับความรู้สึกของเขาวันนั้น เขาเลยแก้แค้นฉัน ถ้าฉันแก้แค้นกลับมันก็ไม่มีทางจบสักที" แพรนลินพูดออกไปทั้งน้ำตา"เลวจริงๆเพราะเรื่องแค่นี้ มันกล้าทำถึงขนาด
ด้านอาเทอร์พร้อมกับคนในชมรมกว่าสามสิบกว่าคน ก็เดินทางกลับกรุงเทพในเช้าวันต่อมา "พี่ลีโอ พี่แพรแล้วก็พี่ริต้าไม่กลับพร้อมเราหรือคะ" น้ำตาลเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะไม่เห็นทั้งสามคนตั้งแต่เช้า "เขากลับกันก่อนแล้วล่ะ ไปกันได้แล้วไป" อาเทอร์เอ่ยบอกก็เดินนำทุกคนไปด้านในทันทีเพื่อขึ้นเครื่อง มันน่าสะใจจริงๆที่แพรนลินหนีกลับกรุงเทพไป จนไอ้ลีโอรีบกลับไฟว์แรกของเช้าวันนี้ก่อนพวกเขา ที่จะยินในช่วงสายๆ โดยที่มันให้คนที่คอยติดตามอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง สงสัยมันคงจะรีบแจ้นไปหาแพรนลินที่หนีกลับตั้งแต่เมื่อคืน อาเทอร์คิดในใจ ด้านลีโอก็มาถึงกรุงเทพเกือบจะแปดโมงเช้าโดยมีโทนี่มารอรับเขากับลูกน้องอีกสามคนที่สนามบิน ก่อนจะรีบบึ่งรถมาที่คอนโดทันที "คีย์การ์ดอยู่ไหน" ลีโอเอ่ยถามโทนี่ทันทีเมื่อลงรถ "นี่ครับนายน้อย" โทนี่บอกออกไปก็ยื่นคีย์การ์ดห้องของแพรนลินให้กับเจ้านายทันที เพราะนายน้อยของเขาได้โทรมาสั่งเขาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน กว่าจะได้มาเขาต้องใช้ทั้งเงินทั้งแรงปิดปากของพนักงาน เพราะที่นี่ระบบรักษาความปลอดภัยสูงมาก เขาจึงต้องใช้ลูกปืนขู่เพื่อให้พนักงานยอมเอาให้ "ดูสิว่าจะหนีไปไหนได้อีก" ลีโอพูดออกไปก็เดิ
ลีโอถอนแก่นกายออก ก่อนจะมองลงไปแล้วเห็นน้ำรักของตัวเองไหลออกมาจากร่องสวาทของแพรนลิน ก่อนจะเอานิ้วเรียวแทงเข้าไป แล้วขวานเอาน้ำรักออกมาจากร่องสวาท นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาพลาดปล่อยในตัวเธออย่างควบคลุมไม่ได้"อ้ะ พอแล้วค่ะ อ้ะ" แพรนลินพูดออกมาอย่างอ่อนแรง เมื่อลีโอเอานิ้วเข้ามาในกายเธออีกครั้ง"พี่แค่จะทำความสะอาดให้แพรเฉยๆ" ลีโอพูดไปก็ถอนนิ้วออก แล้วก้มหน้าลงไปเลียร่องสวาทสีแดงสดทันที แล้วใช้ลิ้นเลียน้ำรักของเขาและเธออย่างไม่รังเกียด" อ้ะ แพรเสียว พอเถอะค่ะ อ้า" แพรนลินเอ่ยบอกเมื่อถูกเลียกายสาวอีกครั้ง ลีโอก็พลิกร่างบางให้นอนหงายอีกครั้งก่อนจะเริ่มบทรักอีกครั้งหลังจากที่จบบทรักที่ทั้งสองทำร่วมกันกว่าสองชั่วโมง ร่างบางก็เริ่มถอยหนีจากอ้อมกอดของลีโอทันที"เป็นอะไร" ลีโอพูดออกไปเมื่อแพรนลินถอยหนีเขยิบแล้วลุกขึ้นนั่ง"ได้แล้วก็ออกไปได้แล้วค่ะ" แพรนลินพูดไปก็เอาผ้าห่มคุมร่างตัวเองไว้ ขนาดเธอหนีมาแล้วยังจะตามมาข่มเหงเธอถึงห้อง"อยากให้พี่เอาฟรีๆรึไง ไม่อยากเป็นเมียพี่แล้วเหรอ หืม" พอได้ยินแพรนลินพูด ลีโอก็ลุกขึ้นมาแล้วสวมกอดเธอไว้จากด้านหลังแล้วหอมแก้มเธอเบาๆ"แพรมันก็แค่ของเล่น พี่คิดจะทำ
ลีโอได้แต่ทำหน้ากังวล เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากเลือกเลยสักนิด เพราะแพรนลินก็สำคัญกับเขาเช่นกัน แต่ถ้าหากเขาคบกับเธอต่อเธอก็จะมีอันตราย คิดได้ดังนั้นลีโอจึงกลับเข้าไปหากับอาเทอร์ที่นั่งรออยู่ในห้อง"เป็นอะไรอีกวะ" อาเทอร์เอ่ยถามเพื่อนรักที่ทำหน้าเครียด"แด๊ดจะให้ฉันแต่งงานกับมารีน่า" ลีโอพูดออกไปด้วยเสียงเรียบ จนคนที่เดินเข้ามาในห้องอีกคนตกใจจนก้าวขาไม่ออกแพรนลินเลิกเรียนแล้วจึงขึ้นมาหาเขาตามปกติ เพราะตั้งแต่คบกับลีโอเธอก็แทบจะไม่ได้กลับห้องของตัวเอง แต่ต้องมาอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินก่อนจะหยุดฟังอยู่ข้างกำแพงอย่างเสียใจ"อะไรวะ แกพึ่งจะหมั้นเมื่อปีก่อนเองทำไมพ่อแกให้แต่งเร็วนักวะ " อาเทอร์เอ่ยถามออกไป"พ่อฉันบอกลุงมัมฟรอย์เร่งมา ท่านเลยไม่กล้าปฎิเสธเพราะเห็นเป็นเพื่อนกัน อีกอย่างตอนนี้ธุรกิจก็กำลังไปได้ดีเขาคงอยากจะสร้างความมั่นใจให้ตัวเอง" ลีโอบอกเพื่อนออกไป"แล้วแกต้องกลับไปเมื่อไหร่ แล้วแพรล่ะแกจะทำยังไง" อาเทอร์บอกไปก็ยังคงถามต่อ"อาทิตย์หน้า ส่วนแพรฉันคงต้องปล่อยเธอไป" ลีโอพูดออกไปด้วยเสียงเศร้า"ฉันบอกแกแต่แรกแล้วว่าอย่าถลำลึก แกก็บอกเธอเองละกัน แต่ถ้าฉันเป็นน้องแพรฉันคงจะเกลีย
แพรนลินขับรถกลับมาบ้านที่พัทยาก็ร้องไห้มาตามทางอย่างเสียใจ เธอไม่คิดว่าความสุขของเธอจะผ่านไปเร็วขนาดนี้ แพรนลินก็พร่ำพูดด่าทอลีโอมาตลอดทาง จนกระทั่งถึงบ้านหลังใหญ่ของตัวเอง"คุณหนู กลับมาทำไมไม่โทรมาบอกก่อนคะ" ชื่นเอ่ยถามแพรนลินทันทีที่เห็นเธอขับรถเข้ามาในบ้าน"คุณพ่อคุณแม่ล่ะคะ" แพรนลินไม่ตอบแต่ถามหาพ่อแม่ของเธอกับแม่นมแทน"ท่านไปงานเลี้ยงกับลูกค้าน่ะค่ะคุณหนู เป็นอะไรคะ ทำไมถึงร้องไห้" ชื่นเอ่ยถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเมื่อเข้ามาในบ้าน แล้วทำให้เห็นใบหน้าของหญิงสาวอย่างชัดเจน แววตาที่บวมแดงเหมือนผ่านการร้องไห้มา เธอเลี้ยงแพรนลินมาตั้งแต่เด็กแพรนลินแทบจะไม่ร้องไห้ด้วยซ้ำ มันต้องมีอะไรแน่ๆที่ทำให้คุณหนูของเธอน้ำตาตก ชื่นคิดในใจ"ป้าชื่น" พอได้ยินแม่นมของตัวเองถาม แพรนลินก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ จึงโผล่เข้ากอดแม่นมอย่างต้องการการปลอบใจจากคนที่รัก"ไม่ร้องนะคะคนดีของชื่น ไหนบอกชื่นสิคะทำไมถึงร้องไห้" ชื่นเอ่ยออกไปก็ลูบผมของแพรนลินอย่างเอ็นดู"ป้าชื่นแพรทำผิด แพรไม่ใช่เด็กดีของป้าชื่นและคุณพ่อคุณแม่อีกแล้ว แพรขอโทษ" แพรนลินพูดออกไปทั้งน้ำตา"ใจเย็นๆ อย่าพึ่งคิดมากสิคะไหนเล่าให้ชื่นฟังก่อนนะ
5 ปีผ่านไปด้านอาเทอร์ก็กำลังทำงานอยู่ในห้องทำงาน จนกระทั่งจีด้าเดินเข้ามาพร้อมกับสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังโมโห"พี่อาเทอร์ ไหนบอกว่าจีด้าจะไม่ท้องแล้วไงคะ แล้วนี่มันอะไร ไหนพี่บอกจะไปทำหมันไง" จีด้ามาถึงก็โวยวายใส่อาเทอร์ลั่น ที่โกหกเธอเรื่องที่ทำหมันจนเธอท้องลูกคนที่4"อ่อพี่ลืมน่ะ ไหนๆก็มีแล้วก็ไม่เป็นไรน่า ลูกเราจะได้มีน้องเยอะๆไง สัญญาว่ารอบนี้จะไปทำหมันแล้วจริงๆ" อาเทอร์บอกออกไป แล้วแอบดีใจที่จีด้าท้องลูกคนที่4ให้เขาจนได้ เขาอุตส่าห์ขยันทำเชียวนะ"แต่จีด้าต้องไปดูงานที่สิงคโปร์ตั้งสามเดือน มาท้องแบบนี้จีด้าจะไปได้ยังไงล่ะคะ" จีด้าบอกออกไป เพราะเธอทำงานวิจัยยามากว่าห้าเดือน แต่ต้องมาท้องแบบนี้เธอจะไปได้ยังไง"ก็ไม่ต้องไปสิ ตั้งสามเดือนจะไปให้ลำบากทำไม จีด้าก็ห่วงลูกเราบ้างสิเดี๋ยวแท้งไปจะทำยังไง" อาทอร์เอ่ยออกไปอย่างชอบใจ เพราะจีด้าเวลาท้องเธอมักจะขาดเขาไม่ได้ ยิ่งเขารู้ว่าเธอทำวิจัยแล้วจะได้ไปสิงคโปร์ เขาก็เร่งปั้มลูกคนที่4มาขัดขวางทันที ห่างกันแค่วันเดียวเขาก็คิดถึงแล้ว แต่นี่ไปสามเดือนเขาไม่มีวันยอมอาเทอร์คิดในใจ"แผนพี่ใช่ไหม คนบ้า" จีด้าเข้าไปตีอกของอาเทอร์อย่างอดไม่ได้ นี่เล่
เช้าอีกวันหลังจากคืนเข้าหอของแพรลินและลีโอ ทั้งสองก็ตื่นขึ้นมาก็เกือบจะบ่าย บนเรือยอร์ทลำใหญ่ที่อยู่กลางทะเล ลีโอก็บอกแพรนลินว่าจะมานอนอาบแดดรอ แต่กลับมานอนหลับพิงอยู่ในห้องควบคุมเรือแทนอย่างอดไม่ได้"พี่ลีโอ ไปเล่นน้ำกันเถอะค่ะ ตื่นสิคะ" แพรนลินมาหาลีโอ แล้วปลุกลีโอให้ตื่นขึ้นมา"ขอพี่พักอีกหน่อยนะ แพรสูบแรงพี่ไปหมดเลย" ลีโอพูดออกมาก็ไม่ยอมลืมตาตื่น"ใครบอกให้หื่นเองล่ะคะ นี่สรุปจะไม่ตื่นใช่ไหมคะ" แพรนลินพูดไปแล้วมองลีโอ ก่อนจะดึงกางเกงขาสั้นของลีโอลงไป แล้วงัดแก่นกายของลีโอออกมา"แพร ซนอีกแล้วนะ" ลีโอครางออกมาทั้งที่ยังไม่ลืมตา เมื่อแพรนลินจับแก่นกายของเขาออกมา แต่ตอนนี้เขาไม่มีแรงจะกระแทกกับเธออีกแล้ว เพราะเขารักกับแพรนลินมาทั้งคืนจนหมดแรง"จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ" เสียงปากเล็กๆกำลังเลียท่อนเอ็นใหญ่อย่างซุกซน"แพรอยากไปเล่นน้ำแล้วนะคะ " แพรนลินเอ่ยบอกออกไป แล้วดูดเลียแก่นกายของลีโอที่เอาแต่นอนไม่ตื่น จนเธอต้องใช้วิธีนี้ปลุกเขา"แพร อืม พอก่อนคนดีพี่ไม่ไหวแล้วนะ ซี๊ด " ลีโอครางบอก แล้วจับหัวของแพรนลินให้หยุด เพราะเขาไม่มีแรงจะไปต่อกับเธออีกแล้ว เพราะเล่นท่ายากกันเมื่อคืนจนเขาปวดเอวไปหมด แต่
"คนลามก ทำอะไรคะเนี่ยมาถ่ายทำไม เดี๋ยวหลุดไป อายเขาตายเลย" แพรนลินเอ่ยบอกออกไป แล้วหันมาว่าใส่ลีโอที่เล่นอะไรพิเรนๆ"มันบันทึกแค่ในโทรศัพท์ เดียวเอากันเสร็จพี่ก็ลบออกแล้ว แบบนี้ตื่นเต้นจะตาย นะ พี่ขอสักครั้งนะ " ลีโอพูดไป ก็เข้าไปโอบกอดแพรนลินจากด้านหลัง"ลบแน่นะคะ " แพรนลินถามออกไป"ครับ แน่นอนที่สุด พี่ไม่เสี่ยงให้ใครมาเห็นเมียพี่แบบนี้เด็ดขาด" ลีโอบอกไปตามความจริง เพราะยังไงเขาก็ไม่ถ่ายเก็บไว้หรอก เพราะเขาแค่เอามาสร้างบรรยากาศให้มันตื่นเต้นๆก็เท่านั้น"งั้นพี่จะให้แพรทำอะไรคะ" แพรนลินเอ่ยถามสามีออกไป"แค่เล่นบทนางแมวสาว แค่ครางแล้วก็พูดร่านๆออกมา มันเร้าอารมณ์ดี พี่อยากลองแบบนี้" ลีโอบอกออกไป แล้วเคล้าคลึงเต้างามจากทางด้านหลังไปด้วย"ทำไมพี่ดูโรคจิตจังคะเนี่ย แพรคิดถูกคิดผิดเนี่ย ที่มีสามีแบบนี้" แพรนลินเอ่ยออกไปอย่างล้อเล่น แล้วเอนตัวซบลีโอเพื่อให้ลีโอบีบขย้ำหน้าอกของเธอได้ถนัด"พี่ไม่ได้โรคจิตสักหน่อย เขาเรียกสร้างจินตนาการให้ชีวิตคู่ต่างหาก ลองหน่อยน่า" ลีโอเอ่ยบอกออกไปแล้วอ้อนแพรนลิน"อ้ะ ก็ได้ค่ะ แพรจะทำแบบนั้นก็ได้ เริ่มยังไงคะ" แพรนลินเอ่ยออกไปอย่างสงสัย"ก็แค่เรียกพี่ว่าผั
ด้านแพรนลินก็ขึ้นเรือยอร์ทลำใหญ่มากับลีโอที่กลางทะเล โดยมีลีโอเป็นคนขับควบคุมเรือเอง เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว"เรามากันเองจะดีเหรอคะ" แพรนลินเอ่ยถามลีโอออกไป เพราะไม่มีลูกน้องหรือใครตามมาสักคน"ไม่ต้องกลัวหรอก เรือขับแบบอัตโนมัติได้ แล้วก็มีเรดาร์ส่งสัญญาณหากเรามีอันตราย แล้วเราก็ไม่ได้ออกมาไกลมาก ไม่ต้องห่วงหรอกน่าคนดี" ลีโอบอกไปก็ปรับแผงวงจรควบคุมเรือ แล้วหันมาหาแพรนลิน พร้อมกับยักคิ้วให้ว่าเสร็จแล้ว"เวลานี้ก็มีแค่เราสองคน เรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่าคนดี" ลีโอบอกออกไป แล้วยิ้มอย่างแพรวพราว"อะไรคะ กลางทะเลดึกๆแบบนี้จะมีอะไรให้สนุกคะ" แพรนลินแกล้งถามออกไป"มีเยอะเลยเมียจ๋า แต่เมียจะกล้าเล่นกับผัวรึเปล่าล่ะ" ลีโอพูดออกไป ก็มองแพรนลินอย่างลุ้นคำตอบของเธอ"อะไรล่ะคะ ถ้าไม่บอก แพรก็ไม่เล่นหรอก" แพรนลินตอบกลับอย่างรู้ทันสามี ที่เจ้าเล่ห์คิดจะล่อลวงเธอด้วยคำพูด"มาถึงขั้นนี้แพรจะไม่เล่นสักหน่อยหรอ ผัวอุตส่าห์พามาสองคนทั้งที ทำให้ผัวชื่นใจหน่อยสิครับ " ลีโอเอ่ยบอกแล้วเดินมาจับมือของแพรนลิน"ก็ได้ค่ะ เห็นว่าวันนี้น่ารักหรอกนะคะ แพรยอมก็ได้" แพรนลินเอ่ยบอกออกไป แล้วยิ้มเบาๆอย่างน่ารัก"งั
จีด้าได้ฟังก็ลองโน้มตัวลงไปจูบไซร้ซอกคอของอาเทอร์ แล้วดูดกัดให้เป็นรอยแบบที่เขาเคยทำกับเธอ ก่อนจะเลื่อนจูบลงมาตามหน้าอกแกร่ง อย่างโลมเลียไปด้วยท่าทางยั่วยวน"อ่า ดีมากเมียจ๋า แบบนี้แหละ" อาเทอร์ครางบอกออกไป เมื่อถูกความไม่ประสาของจีด้า ทำให้เขาลุ้นอย่างตื่นเต้นว่าเธอจะทำอะไรกับเขาต่อ"แล้วแบบนี้ล่ะคะ ดีไหม" จีด้าเริ่มได้ใจที่เห็นอาเทอร์เอ่ยบอก เธอจึงเลื่อนตัวไปนั่งทับแก่นกายของเขา จนมันเสียดสีกับน้องสาวของเธอ แล้วเอามือไปเขี่ยหัวนมสีชมพูของอาเทอร์เล่น อย่างมั่นเขี้ยว"จีด้า เราซนไปแล้วนะ ซี๊ด" อาเทอร์ครางอย่างเสียว เมื่อร่องสาวที่มีน้ำเยิ้มออกมา กำลังเสียดสีกับลำรักของเขาอยู่ จนมันทำให้แก่นกายเริ่มขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ไหนจะเมียรักที่เล่นซนมาเขี่ยหัวนมของเขาไปมา เดี๋ยวสอนเสร็จจะเอาให้น่วมเลยคอยดู อาเทอร์คิดในใจ"จีด้าจะทำให้พี่หลงจีด้า จนไปไหนไม่รอดให้ได้" จีด้าพูดไปแล้วยิ้มใส่อาเทอร์ ก่อนจะโน้มตัวลงไปเลียหัวนมของอาเทอร์ แล้วยิ้มชอบใจที่เห็นสีหน้าของอาเทอร์"จีด้า อา " อาเทอร์ครางเบาๆ แล้วเอามือไปจับก้นงอนงามแล้วบีบขย้ำอย่างลงโทษ"โอ้ย คนบ้า จีด้าเจ็บนะคะ" จีด้าเอ่ยบอกออกไป เมื่อโดนอา
"หวังว่าคุณพ่อจะชอบของขวัญที่ผมให้นะครับ" พาทิศเอ่ยบอก ก็จูงมือของริต้าออกไปแล้วโอบกอดอย่างทะนุถนอม"ของขวัญอะไรกันวะ " แบตโต้พูดไปก็มองทั้งสองเดินออกไป ก่อนจะเปิดซองสีขาวออกมาดู"เอ๊ะ นี่มัน" แบตโต้เอ่ยออกไปแล้วหยิบที่ตรวจครรภ์ขึ้นมาดูแล้วหมุนๆ"เห้ย สองขีด เห้ย ลูกฉันท้องแล้วโว๊ย อารอน มาโค ริต้าท้องแล้วโว๊ย คุณลูกเราท้องแล้ว เราจะมีหลานแล้ว" แบตโต้พูดแล้วลุกขึ้นดีใจ แล้วเอ่ยบอกเพื่อนทั้งสอง แล้วหันไปบอกภรรยาของตัวเองที่นั่งอยู่เงียบๆ"ใจเย็นๆสิคะคุณ เดี๋ยวก็ล้มหรอก" ริตาวรรณเอ่ยบอกสามี แต่เธอก็ดีใจที่ลูกสาวคนโตนั้นได้มีหลานให้กับเธอและสามีได้เชยชมแล้ว"แบบนี้ฉันต้องเร่งอาเทอร์มันหน่อยแล้ว" อารอนเอ่ยออกไปแล้วทำหน้าอิจฉาแบตโต้ที่ชิงมีหลานไปก่อน"ฮ่าๆ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ" แบตโต้พูดไปอย่างดีใจ ถ้าได้ของจีด้าอีกคนจะดีมากจริงๆ แบตโต้คิดในใจ ก็ยิ้มออกไปอย่างหยุดไม่อยู่ด้านพาทิศและริต้า ก็เข้ามาในห้องหอแล้วอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นพาทิศก็มานอนตักของริต้าบนเตียงนอน แล้วจับมือของริต้ามาจูบอย่างรักใคร่"พี่พิททนได้แน่นะคะ" ริต้าเอ่ยถามออกไป เพราะวันนี้เป็นวันเข้าหอ เธอก็อยากจะให้พาทิศได้มีความ
แพรนลินก็เดินตามอย่างลุ้นๆว่าลีโอจะทำอะไร จนกระทั้งมีคนเดินเข้าไปหาลีโอ พร้อมกับเอาเก้าอี้ให้กับลีโอนั่งแล้วตั้งเสาไมโคโฟนให้พอดีกับที่ลีโอนั่งแล้วอยู่ๆภาพในโปรแจ็กเตอร์ก็เปลี่ยนเป็นรูปภาพของแพรนลินและลีโอสมัยที่คบกันตอนเรียน เมื่อ6ปีก่อน"ลูกนายจะทำอะไรวะมาโค " อารอนเอ่ยถาม แต่มาโคก็ได้แต่ยักไหล่ ประมาณว่าไม่รู้ แล้วอุ้มพาหลานชายไปยืนมองใกล้ๆ แล้วเขาก็ดูต่อว่าลูกชายของเขากำลังจะทำอะไรต่อไป"เอาแล้วไง ไอ้ลีโอมันขโมยซีนงานแต่งฉันจนได้" อาเทอร์บอกไปแล้วส่ายหัว กับลีโอที่ทำในสิ่งที่เขาเองยังคิดไม่ถึง ไอ้นี่มันร้ายจริงๆ อาเทอร์คิดต่อในใจอย่างยอมแพ้ กับความมุ้งมิ้งโรแมนติกของเพื่อนที่มันลงทุนคิด ลงทุนทำขนาดนี้จากนั้นลีโอก็เริ่มดีดกีตาร์อย่างที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน ลีโอที่กำลังเริ่มดีดกีตาร์ก็พูดออกมาว่า" พี่ขอบคุณที่แพรเข้ามาในชีวิตของพี่ ขอบคุณที่ให้โอกาศพี่ ขอบคุณที่แพรดูแลตัวแทนความรักของเรา เนลตั้นและแพรคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของพี่ พี่รักแพรกับลูกนะ" ลีโอบอกไปก็เปลี่ยนโทนกีตาร์ในเพลงที่เขาเตรียมมาร้องให้แพรนลินฟังแพรนลินก็พยักหน้าแล้วยิ้มออกไปทั้งน้ำตาแห่งความยินดี แล้วมองรูปภาพใน
พอเสร็จพิธีทุกคนก็กลับมาที่โรงแรม พร้อมกับพาเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวมารอเข้าห้องหอในตอนหกโมงเย็นตามฤกษ์ที่หามา ที่จะต้องเข้าหอในตอนสองทุ่มเก้านาที ก็มานั่งพูดคุยและรับประทานอาหารกันที่ริมทะเลกันภายในครอบครัวส่วนลีโอก็พาแพรนลินกับลูกมาที่ห้องพัก เพื่อเปลี่ยนชุดหลังจากที่ไปงานแต่งมา"แพรกับลูกใส่ชุดนี้นะ" ลีโอบอกแพรนลินแล้วถือเสื้อผ้ามาให้แพรนลิน"ชุดนี้หรอคะ แต่ตรีมงานเป็นสีชมพูนะคะ" แพรนลินเอ่ยถามลีโอที่เอาชุดสีขาวมาให้เธอ"ใส่ไปเถอะน่า ไม่เป็นไรหรอกงานแต่งก็เสร็จแล้วนิ " ลีโอบอกไปเพราะกลัวแพรนลินจะไม่ยอมใส่"ก็ได้ค่ะ ใส่ก็ใส่" แพรนลินเอ่ยบอกแล้วไปเปลี่ยนชุดทันที ส่วนลีโอก็แต่งตัวให้ลูกชายรอแพรนลิน โดยที่เขายังไม่เปลี่ยนชุด"เดี๋ยวแพรออกไปทานก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่คุยงานเสร็จแล้วจะตามไป" ลีโอเอ่ยบอกออกไป เพราะอยากจะเชคงานว่าทำไปถึงไหนแล้ว"ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวแพรกับลูกไปก่อนนะคะ รีบๆตามไปนะคะ" แพรนลินเอ่ยออกไป ก็ไม่ได้สงสัยอะไรเพราะลีโอก็มักจะโทรคุยงานเป็นประจำอยู่แล้วพอแพรนลินออกไปลีโอก็โทรไปหาโทนี่ ที่เขาให้จัดการเตรียมงานทุกๆอย่างรอเขา"โทนี่ เรียบร้อยไหม" ลีโอถามออกไป"เรียบร้อยครับนาย ไม่
พาทิศถอดชุดเจ้าสาวของริต้าออกอย่างรำคาญ เพราะมันบานจนทำรักไม่สะดวก"อ้ะ พี่พิท เร่งหน่อยสิคะ เดี๋ยวไม่ทัน" ริต้าเอ่ยบอกออกไปแล้วพูดยั่วพาทิศ ก่อนจะเลื่อนตัวลงไปดูดเลียแก่นกายของพาทิศ เพราะอยากจะทำให้ยัยฟ้าใสได้ยิน"อ่า ริต้า ซี๊ด " พาทิศครางออกไปเบาๆเมื่อริต้าดูดเลียท่อนเอ็นของเขาแรงๆ"ริต้ากับยัยฟ้าใส ใครดูดมันกว่ากันคะผัวขา" ริต้าถามออกไป แล้วเอามือไปคลึงลูกบอลสองลูกของพาทิศไปด้วย"ริต้า ริต้าดีกว่า อ่าส์ ซี๊ด เมียพี่ดีที่สุด อ่า" พาทิศเอ่ยบอก จนเขาเริ่มทนไม่ไหวจึงจับตัวริต้าให้นั่งบนเก้าอี้ แล้วแหวกดึงเอากางเกงชั้นในของริต้าออก ก่อนจะจับริต้าอ้าขาออกกว้าง แล้วก้มลงไปดูดเลียความสาวอย่างหวยหา"อ้ะ ผัวขา เลียแรงๆ อ้ะ อ้า เสียว อ้ะ" ริต้าเอ่ยไปพร้อมกับความเสียวแล้ว ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะมองที่หน้าจอโทรศัพท์ของพาทิศที่ตอนนี้ฟ้าใสรับสายและคงจะกำลังฟังเธอและพาทิศอยู่ฟ้าใสกำโทรศัพท์ไว้แน่น เมื่อถูกริต้าโทรมาเยาะ ด้วยการแสดงบทรักโชว์เธอผ่านโทรศัพท์ เธอคิดว่าพูดยุริต้าแล้วยัยนั่นจะโง่ทะเลาะกับพาทิศ แต่กลับตรงข้ามเธอไม่คิดว่ายัยนี่จะร้ายขนาดนี้ ฟ้าใสคิดในใจก็ปาโทรศัพท์ทิ้งอย่างไม่พอใจ แล้วเดิ