“อ๊ะๆ อย่าตบหน้าฉันเชียว ฉันไม่ใช่สุภาพบุรุษนักหรอกนะ หากเธอตบฉัน ฉันก็อาจจะทำอะไรเธอมากกว่าจูบในห้องรับรองนี้เลยก็ได้นะ”
ราฟาเอลยกนิ้วชี้ขึ้นส่ายไปมาตรงหน้าหญิงสาวที่กำลังจะเงื้อมือตวัดลงบนแก้มขาวๆ ของเขาด้วยโทสะ
“แก ไอ้..” แทนฤทัยพูดไม่ออกเหมือนหายใจไม่ทั่วท้องในขณะเดียวกันก็ร้อนรุ่มด้วยความโกรธและอารมณ์บางอย่างที่ตีตื้นขึ้นมา หญิงสาวมองเขาด้วยประกายตากร้าวอย่างสับสนน้ำใสๆ คลอดวงตางามจวนเจียนจะร่วงแหล่มิร่วงแหล่
“หึหึ.. หน้าตาก็สวย ปากก็หวานดี แต่คำพูดนี่ต้องปรับปรุงนะครับ.. หมดธุระฉันแล้ว ไปละ อ้อ.. หากติดใจจูบของฉันก็ไปหาฉันได้เสมอนะจ๊ะคนสวย..”
เสียงหัวเราะยียวนดังก้องไปทั้งห้องและเหมือนว่ามันดังอึกทึกอยู่ในหัวของเธอ จนเมื่อร่างสูงลับตาไปแทนฤทัยก็กรีดร้องด้วยความเจ็บใจ
“กรี๊ดดดดดด.. ไอ้บ้า ไอ้คนทุเรศ..”
หญิงสาวกระทืบเท้ากรีดร้องด้วยความเจ็บใจ น้ำตาใสๆ ไหลอาบแก้มไม่ใช่เพราะเธอเสียใจอะไรนักแต่เจ็บใจเสียมากกว่าที่โดนลบเหลี่ยมถึงถิ่น และที่สำคัญเขาบังอาจขโมยจุมพิตแรกของเธอไป...
แทนฤทัยหน้าหงิกเมื่อบิดาเรียกเข้าไปพบเพื่อบอกว่าเธอจะต้องทำงานร่วมกับราฟาเอลในโปรเจ็คใหม่ของบริษัทและลูกค้าก็เลือกเธอกับราฟาเอลให้ทำงานชิ้นนี้ซึ่งแน่นอนว่าค่าตอบแทนมันมากเกินกว่าที่เธอจะปฏิเสธเพียงเพราะไม่ชอบหน้าอีกฝ่าย
ขืนเธอถอนตัวก็เท่ากับว่ายอมแพ้อีตานั่นน่ะสิ หญิงสาวคิดอย่างฉุนๆ ขณะเดินไปที่รถของตนแต่เมื่อเดินมาถึงรถก็ต้องตาโตด้วยความฉุนเฉียวหนักกว่าเดิม
“นี่นาย อย่ามายืนพิงรถฉัน ออกมาห่างๆ เลย เดี๋ยวความชั่วร้ายของนายมันจะมาติดรถฉันและสีมันจะถลอก...”
แทนฤทัยถลามาที่รถเมื่อพบว่าหนุ่มผมทองยืนพิงรถของเธอด้วยท่าทางแสนสบาย ท่าทางราว เจ้าชายอสูรจอมเจ้าเล่ห์ ของเขานี่เธอเกลียดที่สุดเลย...
“คุณผู้หญิงครับ แค่พิงแค่นี้สีไม่ถลอกหรอกครับ แต่ถ้ายืนทำอย่างอื่น ก็ไม่แน่..”
“คนลามก..”
หญิงสาวหน้าแดงก่ำขึงตามองเขาแถบถลน แล้วภาพที่เขาจูบเธอในวันนั้นก็แวบเข้าในหัว แทนฤทัยเชิดหน้าขึ้นแล้วพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุดทั้งที่ในใจเต้นรัว
“อะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย มาว่าฉันลามกเธอนี่กำลังคิดมิดีมิร้ายกับฉันรึเปล่า” ราฟาเอลยิ้มยียวนพลางหลิ่วตาให้เธอยิ่งทำให้เธอพลุ่งพล่าน
“อ๊ายยยย อีตาบ้า นายสิ คิดอะไรลามก ถอยไป..”
“หึหึ หน้าแดงๆ แบบนี้คิดถึงจูบฉันล่ะสิ” ชายหนุ่มยังคงไม่เลิกกวนประสาทไม่เลิก แทนฤทัยกระทืบเท้าเร่าๆ อยากจะกระโจนมาข่วนหน้าหล่อๆ นั่นนัก
“นาย ไอ้คนทุเรศ ฉันอยากจะ..”
“เอ๊า.. จะไปกันรึยังฉันรออยู่นะเนี่ย” แทนฤทัยอ้าปากพะงาบๆ จะต่อว่าเขาแต่ราฟาเอลกลับพูดไปอีกเรื่องหน้าตาเฉย
“จะไปไหนไม่ทราบ นายมาทางไหนก็ไปทางนั้นเลย”
“จะให้ฉันขับรถให้หรือจะขับเอง แต่ว่าท่าทางเหมือนคนขาดสติแบบนี้มาฉันขับให้เอง...”
เขาไม่สนใจคำพูดเธอด้วยซ้ำพอพูดจบเขาก็คว้ากุญแจจากมือเธอไปทันทีซึ่งแทนฤทัยก็ได้แต่ยืนอึ้งตามเขาไม่ทัน
“นะ นี่ นาย..”
“พูดมากจริง เข้ามาได้แล้วจะยืนโชว์หุ่นแห้งๆ ให้ใครดู”
แทนที่เธอจะเป็นฝ่ายต่อว่าเขากลายเป็นว่าเธอถูกเขาว่าเสียอย่างนั้น แทนฤทัยอ้าปากจะคัดค้านราฟาเอลตวัดสายตามองเหมือนรำคาญแล้วรั้งให้เธอเข้าไปนั่งในรถอย่างง่ายดายโดยที่เธอไม่ทันได้พูดอะไรได้แต่มองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
แทนฤทัยเคืองจัดจนไม่สามารถประมวลผลคำพูดจะมาต่อว่าได้ทันการกระทำของเขานั่นเอง ส่วนราฟาเอลก็ทำตัวเหมือนเจ้าของรถ เอื้อมมือไปเปิดเพลงจากเครื่องเสียงชั้นดีเบาๆ ด้วยความสบายอกสบายใจซ้ำยังผิวปากร้องคลอเพลงไปด้วย
“เป็นไง เสียงฉันเพราะจนอึ้งไปเลยล่ะสิ”
“ทุเรศ ฉันกำลังรำคาญย่ะ แล้วก็กรุณาจอดรถแล้วก็ลงไปจากรถฉันเสียด้วย..”
จริงๆ แล้วเสียงของราฟาเอลเพราะมากเลยล่ะแต่เธอจะไม่ชมเขาแน่นอน
“อ๊ะๆ เรายังมีสัญญากันอยู่นะครับ เหลือเวลาอีกตั้งสามวัน”
“สัญญาบ้าบออะไรฉันไม่รับรู้ นายตกลงกับคุณพ่อเองก็ไปทวงเอากับท่านสิไม่เกี่ยวกับฉันเลยสักนิด”
“แน่ใจเหรอว่าจะให้ฉันทำแบบนั้น..”
คราวนี้น้ำเสียงเขาจริงจังทำให้คนตัวเล็กสะบัดหน้าหนีอย่างเจ็บใจเพราะเธอรู้ดีว่าถึงอย่างไรก็ต้องทำงานร่วมกับเขาอยู่ดี
“เอาน่า ไหนๆ เราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว”
“เชอะ ลงเรือลำเดียวกัน ฉันว่านายมันเป็นโจรสลัดที่ลักพาตัวโฉมงามอย่างฉันลงเรือมาด้วยเสียมากกว่า”
“แต่สุดท้าย โฉมงามกับโจรสลัดก็ลงเอยด้วยการรักกันและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะครับ..”
ราฟาเอลยิ้มกว้าง รอยยิ้มของเขาทำให้แทนฤทัยตาพร่าไปอยู่ไม่น้อยแล้วก็ต้องรีบตีสีหน้าเริดๆ เชิดๆ ไว้ข่มใจไม่ให้หวั่นไหวกับรอยยิ้มของโจรสลัดรูปงามอย่างราฟาเอล..
“แหวะ.. โฉมงามอย่างฉันไม่มีทางลงเอยกับจอมโจรสลัดเจ้าเล่ห์หน้าด้านหน้าทนอย่างนายแน่นอน...”
ราฟาเอลไม่พูดว่ากระไรแต่ขับรถคันเล็กของเธอไปยังบริษัทของตนหน้าตาเฉยซึ่งแทนฤทัยจำต้องไปพร้อมกับเขาเมื่อเจอสีหน้าและแววตาจริงจังเอางานเอาการของเขา เธอต้องมาช่วยเขาดูการออกแบบและเจียระไนพลอยที่จะทำเครื่องประดับให้กับลูกค้าของราฟาเอลที่ต้องการตราประจำตระกูลที่งดงามอลังการ และตอนนี้บิดาของเธอกับราฟาเอลคือหุ้นส่วนกัน... ทำไมเธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ แทนฤทัยคิดอย่างขุ่นใจ
ตอนที่4.ราฟาเอลไม่พูดว่ากระไรแต่ขับรถคันเล็กของเธอไปยังบริษัทของตนหน้าตาเฉยซึ่งแทนฤทัยจำต้องไปพร้อมกับเขาเมื่อเจอสีหน้าและแววตาจริงจังเอางานเอาการของเขา เธอต้องมาช่วยเขาดูการออกแบบและเจียระไนพลอยที่จะทำเครื่องประดับให้กับลูกค้าของราฟาเอลที่ต้องการตราประจำตระกูลที่งดงามอลังการ และตอนนี้บิดาของเธอกับราฟาเอลคือหุ้นส่วนกัน... ทำไมเธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ แทนฤทัยคิดอย่างขุ่นใจ“ถึงแล้วครับ เชิญครับคุณผู้หญิง”ราฟาเอลผายมือเชื้อเชิญ แทนฤทัยหน้างอแต่ก็ลงจากรถแล้วเดินตามเขาเข้าไปในตึกสำนักงานของเขาด้วยความตื่นเต้นไม่น้อย เป็นครั้งแรกในที่เธอได้มาเยือนอาณาจักรของเขา...“เป็นไงบ้างละแทมมี่ งานราบรื่นดีมั้ย” เสียงของบิดาทำให้หญิงสาวที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดชะงักแล้วหันมายิ้มหวานให้ผู้เป็นพ่อ“อ้าวคุณพ่อ กลับมานานแล้วหรือคะ”“ก็สักพัก แล้วเป็นไงบ้างร่วมงานกับราฟ”“ก็ดีค่ะ..”หญิงสาวตอบตามความจริงอย่างที่ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าราฟาเอลนั้นเป็นคนที่ทำงานเก่งฉลาดหลักแหลมและฉับไวไม่ด้อยไปกว่าพี่ธามของเธอเลยแม้แต่น้อย“เก็บเกี่ยวความรู้ประสบการณ์จากพี่เขาเยอะๆ ล่ะ อย่ามัวแต่แง่งอนใส่พี่เขา”“โหย คุณพ่อน
ตอนที่5.“ถ้าอย่างนั้นก็แค่นี้ล่ะ ฝันดีนะครับ...” ราฟาเอลวางสายไปนานแล้วแต่หญิงสาวยังคงถือโทรศัพท์แนบหูไว้อยู่อย่างนั้นใบหน้างามร้อนผ่าวเมื่อเธอคิดว่าตนเองหูไม่ฝาดได้ยินเสียงจุ๊บเบาๆ มาตามสัญญาณที่ถูกตัดไป“คนบ้า แค่นี้ก็โทร. มา แล้วโทร. มาแค่นี้นะ เชอะ คนไม่เต็มเต็ง...”หญิงสาวล้มตัวลงนอนอมยิ้มอยู่คนเดียวมองชื่อ อีตาบ้า บนหน้าจอโทรศัพท์แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างขัดเขิน แล้วนึกถึงความใกล้ชิดที่เธอได้ทำงานร่วมกับเขาในวันนี้ก็พบว่าราฟาเอลเป็นคนที่ทำงานจริงจังมากคนหนึ่ง เขามีพรสวรรค์ด้านดนตรีและการออกแบบอยู่ไม่น้อยและที่สำคัญเขามีฝีมือทางการวาดภาพด้วยสีน้ำมันมากทีเดียวและเธอก็ได้มีโอกาสเห็นผลงานที่เขาวาดด้วย พรุ่งนี้เขาบอกว่าจะพาเธอไปดูเหมืองพลอยที่กาญจนบุรี แม้ใจหนึ่งเธอจะอยากไปแต่ใจหนึ่งก็รู้สึกเหมือนมันหน่วงๆ หนักๆ ด้วยความกังวลบางอย่างที่เธอเองก็หาคำตอบไม่ได้ว่ามันคืออะไร... แต่จะว่าไปแล้วถึงเธอไม่อยากไปสุดท้ายบิดาก็จะให้เธอไปกับเขาอยู่ดี แล้วก็กลับกลายเป็นว่าเธอนั่นล่ะที่นอนไม่หลับเสียทีสามทุ่มก็แล้วสี่ทุ่มก็แล้ว และกว่าจะข่มตาลงก็เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืน...ส่วนทางด้านราฟาเอลนั้นก็ก
ตอนที่6. “แหงล่ะ ใครจะเกิดมาโชคดีเหมือนเธอล่ะ เกิดมาบนกองเงินกองทองไม่ต้องทำอะไรก็พร้อมจะมีคนก้มหัวให้”“คนเราถ้าไม่มีอะไรดี มีเงินอย่างเดียวก็ไม่ได้ทำให้ดูมีคุณค่าขึ้นมาหรอก คนเราสวย รวยและต้องฉลาดด้วยจึงจะเรียกว่าเจ๋งจริง ข้อนี้เธอก็รู้ดีจริงมั้ย”“แน่นอน แล้วฉันก็มั่นใจว่าฉันเองก็มีดีไม่แพ้เธอหรอก” คราวนี้น้ำเสียงห้วนจัดใบหน้าแววตาขึงขุ่น“อ๋อ เหรอ..”แทนฤทัยแค่นยิ้มเมินหน้าหนีก้มอ่านเอกสารไปพลางๆ เหมือนเป็นการตัดบทสนทนากรายๆ และเป็นจังหวะเดียวกับประตูห้องเปิดออก ร่างสูงของราฟาเอลก็เดินเข้ามาในห้องพอลล่าก็รี่เข้าไปหาชายหนุ่มทันที“ไฮ.. ราฟคิดถึงจังค่ะ เดี๋ยวนี้ราฟไม่โทร. หาพอลล่าเลยนะคะ”พอลล่าร่ายยาวพยายามแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของราฟาเอลอย่างออกนอกหน้า แทนฤทัยเบะปากยิ้มเยาะชายหนุ่มที่หันมาสบตาเธอพอดี แต่ราฟาเอลก็วางสีหน้าท่าทางปกติ“ผมมีงานต้องทำ ช่วงนี้ก็ยุ่งมาก คงไม่มีเวลาคุยกับคุณหรอกนะ คุณวิไล มาหาผมด่วนเลยนะครับ..”ราฟาเอลแกะมือเรียวออกจากแขนตนเองแล้วเรียกเลขาของตนไม่นานร่างท้วมของเลขาสาวโสดวัยสี่สิบปีก็เดินมาหาเจ้านายหนุ่มอย่างว่องไวผิดกับรูปร่าง“ค่ะท่านประธาน”“เดี๋ยวพา
ตอนที่7.“ถึงไหนแล้ว..”“เจ็ดร้อยเมตรจากปั๊มครับ รถเพิ่งออกมาครู่..”“ดี ตามไปห่างๆ แล้วรอสัญญาณจากฉัน”“ครับ..”ทางด้านปลายสายรับคำ ราฟาเอลยิ้มเหี้ยมเกรียมเมื่อถึงเวลาที่เขาจะได้จัดการลงโทษคนที่บังอาจเล่นเกมแมวจับหนูกับเขา คนที่ไม่เชื่อฟังเขาจะลงโทษอย่างไรดีนะ คิดแล้วร่างสูงสง่าก็เดินกลับไปที่รถพุ่งทะยานออกไปหาเป้าหมายทันที...ในขณะเดียวกันคนตัวเล็กที่แอบหลบขึ้นรถตู้โดยสารที่มุ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯ พอดีตอนที่เขาเข้าห้องน้ำก็ยิ้มย่องในใจเมื่อคิดว่าป่านนี้ราฟาเอลคงหัวฟัดหัวเหวี่ยงในการตามหาตนอยู่ที่ปั๊มน้ำมันและคงเสียหน้าที่เธอไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา “หึ คนบ้าอำนาจคิดว่าตัวเองฉลาดอยู่คนเดียวล่ะสิ ปล่อยให้หัวหมุนเสียให้เข็ด ดูสิจะกลับไปบอกคุณพ่อว่ายังไง..”แทนฤทัยยิ้มกริ่มอยู่ชั่วครู่ก็ต้องตกใจจนแทบสิ้นสติเมื่อรถตู้เกิดเบรกกะทันทันเสียงผู้โดยสารผู้หญิงในรถต่างกรีดร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก คนขับรถหนุ่มเลือดร้อนถึงกับโวยวายหยาบคายเมื่อมีรถคันหนึ่งขับปาดหน้าซ้ำยังจอดกระชั้นชิดขวางทางอย่างอุกอาจ “แม่.. เอ๊ย ขับรถยังไงวะ ไอ้..”เสียงคนขับรถที่เปิดประตูลงไปโวยวายใส่คนที่ขับรถปาดหน้ารถของตนผู้
ตอนที่8.หญิงสาวนั่งเอาเท้าแช่น้ำเล่นไปมาขณะเงี่ยหูฟังว่าเขาพูดอะไรบ้างนั้นรู้สึกชื่นชมเขาอย่างไม่อาจจะปฏิเสธได้ที่เขาเห็นความสำคัญกับความเดือดร้อนของคนอื่นเนื่องจากเมื่อคืนมีพายุฝนตกหนักมากจนมีดินโคลนถล่มปิดกั้นเส้นทางเข้าหมู่บ้านและไฟฟ้าก็ดับอยู่หลายชั่วโมงราฟาเอลจึงพาคนงานไปช่วยกันจัดการกับดินที่ปิดกั้นเส้นทางและติดต่อเจ้าหน้าที่มาซ่อมไฟฟ้าจนสามารถใช้ได้ตามปกติวันนี้ทั้งวันเขาก็ขลุกอยู่ในหมู่บ้านกับชาวบ้านและก็เพิ่งจะกลับมาเมื่อครู่ เธอเห็นแล้วว่าชาวบ้านที่นี่รักเขามากและเรียกราฟาเอลว่า นายฝรั่ง ไม่ว่าเขาจะพูดหรือสั่งอะไรดูทุกคนจะให้ความร่วมมือและช่วยเหลือเป็นอย่างดี แล้วยังมีสาวๆ บางคนเหล่มองเธออย่างไม่ชอบใจเพราะคิดว่าเธอเป็นคู่แข่ง ซึ่งหญิงสาวเหล่านั้นก็คงอยากจะเป็นเมียของนายฝรั่งนั่นเอง พอคิดเรื่องนี้ใจสาวก็รุ่มร้อนขึ้นมาทันที “หึ เสน่ห์แรง จนสาวๆ ชาวบ้านแทบจะตีกันตายเพราะอยากได้ซาตานไปเป็นสามี เชอะ... ใครได้อีตานี่ไปเป็นสามีคงบ้าแน่ๆ คนอะไรเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย”แทนฤทัยเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่พอใจเขาขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลดวงตากลมโตละจากร่างแกร่งของเขาด้วยหัวใจเต้นกระหน่ำจนน่าโมโ
ตอนที่9.ร่างบางเปียกชุ่มจนเสื้อผ้าแนบชิดไปกับร่างสาวนั้นยังแนบชิดไปกับร่างแกร่งที่สวมเพียงกวางเกงยีนสีเข้มตัวเดียวซึ่งเปียกแนบชิดกายแกร่งที่เริ่มร้อนขึ้นมาเพราะการเคลื่อนไหวเสียดสีกันในน้ำ“นี่ปล่อยนะ ฉันจะขึ้นแล้ว หนาว..”ในที่สุดหญิงสาวก็แหวขึ้นเมื่อรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาเพราะรู้สึกได้ว่าเธอกับเขาใกล้ชิดกันมากเกินไป“ก็ไปสิ ใครเขาห้าม”“แต่นายไม่ยอมปล่อยเอวฉัน...”“แน่ใจเหรอว่าฉันไม่ปล่อย ไม่ใช่เพราะเธออยากกอดฉันเองเหรอ...”ชายหนุ่มพูดกวนๆ ทำให้แทนฤทัยรู้สึกตัวรีบปล่อยมือที่เกาะบ่าแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเธอปล่อยมือจากบ่ากว้างร่างงามก็ร่วงลงในน้ำที่ลึกกว่าที่เท้าจะแตะพื้น และเธอก็คงจมน้ำอีกครั้งหากว่าเขาไม่รั้งเอวบางไว้เสียก่อนจึงทำให้เธอยังคงอยู่ในวงแขนแข็งแรงและใบหน้าของเธอกับเขาอยู่ใกล้กันแค่เส้นด้ายกางกั้น...“อะ เอ่อ ปล่อยได้แล้ว ฉันจะขึ้นบ้าน..”หญิงสาวบอกเขาเสียงติดขัดใบหน้าขาวซีดเพราะเริ่มหนาวร้อนเห่อขึ้นมาจนเธอไม่มั่นใจว่ามันจะแดงจัดออกมาประจานความหวั่นไหวของตนหรือไม่เมื่อเธอรู้สึกถึงความแกร่งกระด้างที่เคลื่อนไหวชิดหน้าท้องเนียน...“ขอบคุณสักคำก็ไม่มี..”“อะไร ทำ
ตอนที่ 10.“ผมจะมาถามว่าวันนี้จะให้นังนิดมันเอาอาหารมาส่งหรือคุณจะทำเองเหมือนเมื่อวานครับ”“เอามาส่งหน่อยก็แล้วกันวันนี้ฉันคงไม่ให้คุณแทมมี่ทำอาหารจนกว่าเธอจะไปเรียนทำอาหารกับนิดเป็นเรื่องเป็นราว” ชายหนุ่มตอบขณะปรายตามองคนที่ทำอาหารไม่ได้เรื่องจนเขาต้องอดข้าวไปหนึ่งมื้อซ้ำไฟเกือบไหม้บ้านเมื่อวานนี้อย่างขันๆ กับสายตาวาวๆ ของเธอ...“ครับ ถ้าอย่างนั้นอีกครึ่งชั่วโมงผมจะให้เด็กๆ เอาอาหารมาส่งนะครับ”“อืม ขอบใจ...”คนงานเดินจากไปเงียบๆ มิตร กับ นิด ภรรยาของเขาทำงานทีไร่ มิตรเป็นหัวหน้าคนงานและภรรยาของเขาเป็นแม่บ้านของราฟาเอลคอยดูแลความเรียบร้อยในบ้านหลังงาม และยามที่เขามาพักก็จะได้สามีภรรยาคู่นี้คอยดูแลอำนวยความสะดวกทุกอย่างให้ และสามีภรรยาคู่นี้ก็เป็นคนที่ไว้ใจได้ดีทีเดียว...“เอาล่ะขึ้นบ้านกันเถอะค่ำแล้วเดี๋ยวไม่สบาย งูที่นี่ชุมด้วย โดยเฉพาะงูน้ำ...”คำพูดของเขาทำให้คนที่หลบอยู่ในซอกหินโผมาหาเขาอย่างรวดเร็วและเกาะบ่ากว้างไว้แน่นอย่างลืมตัวเมื่อสัมผัสได้ถึงอกกว้างกระเพื่อมหัวเราะเบาๆ แทนฤทัยก็ค้อนเขาหน้าคว่ำ“คนบ้าที่หลอกกันอีกแล้วใช่มั้ย”“ไม่ได้หลอกหรือเธอจะเสี่ยงอยู่ต่อก็ตามใจ อ้อ ทีห
ตอนที่ 11.“อย่าทำร้ายเธอได้โปรด ฆ่าผมแทนเธอ... ฆ่าผม ฆ่าผมสิ ได้โปรดผมทรมาน...”เขาโผมาหาเธอแล้วเขย่าร่างบางจนหัวสั่นคลอนและทำให้เธอตกใจมาก นี่เขากำลังถึงเรื่องฝันอะไร...“ราฟ ปล่อยนะ นี่แทมมี่นะ แล้วฉันไม่คิดจะฆ่าใครด้วย ปล่อย อุ้ยไม่นะ อย่านะราฟ จะทำอะไร...”แล้วก็เป็นแทนฤทัยเองที่ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อร่างที่ดูอ่อนแอจนน่าสงสารเมื่อครู่คร่อมทับร่างของเธอไว้ ดวงตาที่ขลาดกลัวแปรเปลี่ยนเป็นกร้าวกระด้างใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำบิดเบ้ราวซาตานร้าย...“แกมันมารร้าย แกฆ่าเธอ แกฆ่าลินดา ไอ้สารเลว ฉันจะแก้แค้นให้ลินดา ตายเสียเถอะ...”ราฟาเอลเหมือนคนเสียสติมือใหญ่ของเขาบีบหมับมาที่ลำคอระหงแล้วออกแรงบีบเต็มแรง ดวงตาสีเขียวมืดหม่นจนหญิงสาวใจหาย แทนฤทัยทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ“ปล่อยนะราฟ โอ๊ะ ปล่อย...” หญิงสาวดิ้นรนนัยน์ตาเหลือกลานหายใจติดขัดเพราะมือใหญ่ร้อนผ่าวราวเปลวเพลิงบีบแน่นที่ลำคอเธอต้องตายแน่ๆ หญิงสาวคิดอย่างหม่นเศร้าก่อนจะรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีสะบัดมือบางลงบนแก้มของเขาเต็มแรงจนหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบแล้วเธอก็อาศัยจังหวะนั้นถีบร่างสูงออกอย่างแรงจนเขาล้มคว่ำไม่เป็นท่า ตามด้วยการซัดสันมือลงบนท้าทา
ตอนที่46.แทนฤทัยเดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนใหญ่ของตนด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจเพราะไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับราฟาเอลอย่างไรดีเพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มๆ ที่หุนหันโกรธเขาไม่ถามให้รู้เรื่องแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ อีก“จะเริ่มต้นยังไงดีเนี่ย โอ้ย.. แทมมี่นะแทมมี่ เธอนี่มันสวยใสไร้สติจริงๆ เลย..”หญิงสาวเดินไปล้มตัวลงบนเตียงแล้วหลับตาลงอย่างคิดไม่ตก“เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน ก็เราผิดเองนี่นะ”เมื่อตัดสินใจแล้วแทนฤทัยก็ค่อยๆ แง้มประตูออกไปเยี่ยมหน้ามองหาสามีของตนที่เธอเห็นเขาแวบๆ อยู่เมื่อครู่อยู่ในห้องนั่งเล่น แต่เพราะยังขัดเขินที่จะต้องงอนง้อเขาเธอจึงวิ่งเข้าห้องตัวเองมาเสียก่อน“ไปไหนของเขานะ เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย”หญิงสาวเดินไป หาเขาที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่เห็นเขาแล้วและทั้งบ้านเงียบกริบคนรับใช้ก็ไม่มีสักคนที่จะอยู่ให้ถาม“อ้าว ไปไหนกันหมดเนี่ย..”หญิงสาวบ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วก็เดินไปรอบบ้านก็พบว่าพวกคนรับใช้กลับเรือนหมดส่วนคนที่พักอยู่บนเรือนใ
ตอนที่45.ราฟาเอลหัวเสียอย่างที่สุดเมื่อเป็นวันที่สามแล้วที่เขายังไม่รู้สาเหตุที่ภรรยาคนสวยมึนตึงด้วยแล้ว เขางงตั้งแต่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าข้างกายว่างเปล่า ยังดีที่เธอทิ้งโน้ตไว้ให้เขาว่าขอตัวกลับก่อนไม่อย่างนั้นเขาคงเดือดเนื้อร้อนใจกลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายอะไร แต่เมื่อเขาตามเธอกลับมาที่บ้านแทนฤทัยก็มึนตึงเย็นชาใส่เขาแล้วก็บอกว่าจะขอหย่ากับเขาทั้งที่ก่อนจะกลับมาเธอกับเขาร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนครั้นเขาจะทำอะไรที่เอาแต่ใจอย่างที่เคยทำมาก่อนหน้านี้ราฟาเอลก็ไม่กล้า ตอนนี้ไม่ว่าเมียจ๋าจะทำอะไรพูดอะไรเขาก็เชื่อฟังและไม่กล้าขัดขืนไม่กล้าทำให้เธอไม่พอใจแต่ตอนนี้ราฟาเอลอยากรู้เหลือเกินว่าตนทำอะไรให้เมียรักไม่พอใจ ซึ่งความมึนตึงของแทนฤทัยที่มีต่อเขาโดยไม่รู้สาเหตุก็เดือดร้อนพี่เขยต้องออกมาช่วยเหลืออย่างมืดแปดด้านพอๆ กัน เพราะธามรู้ดีว่าหากแทนฤทัยโกรธหรือเกิดดื้อดึงขึ้นมาจริงๆ ละก็ ก็ยากที่จะงอนง้อได้ง่ายๆ“นายต้องช่วยฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันอกแตกตายแน่ๆ ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรผิดทำไมแทมมี่จะขอหย่ากับฉัน นายต้องช่วยฉันนะธาม” ราฟาเอลฟูม
ตอนที่44.“อ๊า.. เมียจ๋า ดีเหลือเกิน อู้ววว อย่างนั้นล่ะ โอว...”ราฟาเอลครางระงมกับลีลาปากระเรื่อที่กำลังสนุกสนานกับการดื่มกินกายชายอย่างเอร็ดอร่อย แต่เขายอมให้เธอเป็นผู้กุมเกมได้ไม่นานก็ถอนแก่นกายออกจากโพรงปากนุ่มหญิงสาวจำต้องปล่อยกายแกร่งออกจากาปกอย่างแสนเสียดาย“น่ากินเหลือเกินเมียจ๋า..”ราฟาเอลเคลื่อนกายลงต่ำพร้อมกับเกี่ยวผ้าชิ้นน้อยออกให้พ้นทางจับแยกเรียวขาเสลาออกกว้างกลีบดอกไม้ฉ่ำพราวก็แย้มเปลือยเปล่ากลีบส่งกลิ่นหอมแรงชวนมึนเมา“อ๊ะ อ๊า พี่ราฟขา.. อ๊า โอ้ว..”เสียงหวานครางพลิ้วเมื่อลิ้นร้อนรุ่มแตะยอดเกสรสาวเบาๆ แล้วปาดไล้ดูดเลียไปทั่วกลีบดอกไม้งามอย่างหลงใหล มือบางดึงทึ้งแล้วก็กดให้ใบหน้าหล่อเหลาแนบชิดกลีบกายของตนพร้อมทั้งเรียวขางามแยกออกจากกันกว้างขึ้นเพื่อให้เขาเข้ามาชิดมากขึ้นสะโพกมนก็ส่ายพลิ้วด้วยความซ่านกระสัน ก่อนจะครางอย่างสุขสมเมื่อพุ่งทะยายไปสู่แดนสีรุ้งพร่างพราว ราฟาเอลยันกายขึ้นรวบเรียวขาเสลาทั้งรอบเอวสอบ จดจ่อแก่นกายแกร่งที่พรั่งพร้อมเข้าหากลีบดอกไม้งามช้าๆ
ตอนที่43.“ว้า.. แย่จังแทมมี่อุตส่าห์อยากว่ายน้ำออกกำลังกายบ้างหลังจากที่นอนซมมาหลายวัน..”หญิงสาวพูดเสียงแผ่วพร่าอย่างจงใจแล้วค่อยๆ หย่อนสะโพกนั่งลงบนเตียงผ้าใบแสนสวยริมสระว่ายน้ำซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้านที่มีความเป็นส่วนตัวเงียบสงบและสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์เขียวขจีของขุนเขาได้ในมุมกว้างและเธอก็ชอบมุมนี้ของบ้านมากที่สุด เพราะทำให้เธอรู้สึกสดชื่นผ่อนคลาย“อะ เอ่อ ถ้าแทมมี่อยากอาบแดดเดี๋ยวพี่ทาครีมกันแดดให้นะจ๊ะ”เร็วปานสายฟ้าไม่ถึงนาทีร่างสูงของราฟาเอลมานั่งแหมะอยู่ข้างๆ เตียงผ้าใบตัวสวยด้วยแววตาพราวพราย แทนฤทัยทำเป็นไม่ใส่ใจแววตาวาวๆ ของสามียื่นครีมกันแดดให้เขา แดดอ่อนๆ ยามสายไม่ได้ร้อนนักแต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกร้อนรุ่มเสียเหลือเกินแทนฤทัยคิดในใจด้วยความวาบหวาม ร่างระหงสั่นน้อยๆ เมื่อร่างแกร่งมานั่งซ้อนด้านหลังแล้วฝ่ามือร้อนๆ ก็ลูบไล้ครีมกันแดดลงบนไหล่บอบบางช้าๆ ปลายจมูกโด่งก็กดลงที่ลำคอระหงมือไม้ก็เริ่มไล้วนไปยังทรวงอกอิ่มภายใต้ผ้าชิ้นชิ้นเล็ก“อย่าซนสิคะ แทมมี่จะอาบแดดนะคะ&
ตอนที่42.ร่างแกร่งปวดหนึบด้วยความต้องการจะโจนจ้วงเข้าสู่กายอ่อนนุ่ม ความซ่านกระสันไม่ได้โจมตีแค่แทนฤทัยเพียงคนเดียวเพราะราฟาเอลก็ไม่อาจจะทัดทานความต้องการที่อัดแน่นอยู่ในกายได้ เขาต้องการเธอเหลือเกินและเขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป มือร้อนผ่าวแยกเรียวขางามเสลาออกกว้างเผยความงามแห่งอิสตรีก็เปิดเปลือยสู่สายตาหม่นมัวด้วยเพลิงวาทเร่าร้อนของเขา“พะ พี่ราฟ..” แทนฤทัยหลบตาคมอย่างเอียงอายได้แต่ครางแผ่วพร่าอย่างเสียวกระสัน“อา แทมมี่จ๋า พี่ราฟทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ขอพี่เถอะนะครับ..”ราฟาเอลครางลึกในลำคอเมื่อเขาเองก็ร้อนจนแทบทนไม่ไหว ก่อนจะค่อยๆ กดกายแกร่งแทรกผ่านกลีบกายสาวคับแน่น“อะ พี่ราฟ จะ เจ็บ..”หญิงสาวครางอย่างเจ็บปวด เมื่อความแข็งแกร่งแทรกผ่านกลีบเนื้อนุ่ม ร่างสาวรู้สึกเจ็บร้าวจนเหมือนร่างถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนหน้านี้แม้ราฟาเอลจะเคยสอนสั่งเล้าโลมเธออย่างแนบชิดแต่ก็ไม่เคยล่วงเกินมากกว่าสัมผัสเพียงภายนอกเท่านั้นแต่ครั้งนี้คือความจริงอันเร่าร้อนที่เธอได้สัมผัสอย่างแท้จริง
ตอนที่ 41.“พี่ราฟคะ ลุกอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่าค่ะ นอนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบายนะคะ”“หืม.. เพลียจังอยากนอนแล้ว”“ไม่ได้ค่ะ พี่ราฟต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแทมมี่ผสมน้ำอุ่นให้แล้วค่ะ ลุกเถอะค่ะ”“ก็ได้ครับเมียจ๋า”ราฟาเอลค่อยๆ ลุกขึ้นไปอาบน้ำตามที่เมียรักต้องการ เพราะเขามีแผนในใจอยู่แล้วและการได้งีบหลับไปเมื่อครู่ก็ทำให้เขามีแรงขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่ออีกทั้งกลิ่นหอมจากครีมอาบน้ำของสาวเจ้าก็ทำให้เลือดร้อนๆ ในกายหนุ่มเดือดพล่าน ราฟาเอลซ่อนยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วแกล้งเทน้ำหนักตัวไปที่คนตัวเล็กกว่าที่เข้ามาประคอง“อุ้ย.. พี่ราฟ ลุกดีๆ สิคะ”“อยากได้คนช่วยถูหลังจัง”ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์และไม่รอให้คนช่วยถูหลังได้ปฏิเสธก็ช้อนอุ้มเธอเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยกันอีกรอบ...“พี่ราฟ ปล่อยนะคะ แทมมี่อาบน้ำแล้วนะคะ อุ๊ย..”“แทมมี่อาบแล้วแต่พี่ราฟยังไม่อาบ ดังนั้นเ
ตอนที่40 .“อะ เอ่อ..” หญิงสาวดีใจจนตื้อตันและอึ้งจนพูดไม่ออก“หากแทมมี่ขัดขืนไม่ยอมรับรักไม่ยอมแต่งงานกับพี่ราฟ วันนี้จะเผด็จศึกเสียวันนี้เลยไม่ยอมให้กลับออกไปง่ายๆ หรอกนะ” แทนฤทัยตาโตกับคำพูดและท่าทางขึงขังของคนตรงหน้า“บ้า.. พี่ราฟ คนอะไรเอาแต่ใจชะมัด”“ตกลงจะแต่งไม่แต่ง พี่ราฟทนไม่ไหวแล้วนะ ดูสิพูดขนาดนี้แล้วยังไม่ตอบเลย พี่ราฟไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับใครเลยนะ ตอบมาเร็วๆ จะแต่งไม่แต่ง..” ใบหน้าหล่อเหลาดูยุ่งเหยิงน่าขันแต่ก็น่ารักที่สุด แทนฤทัยซ่อนความยินดีเอาไว้แล้วทำทีขึงขัง“ไม่..”“อะไร ไม่แต่งเหรอ ได้ ถ้าอย่างนั้นเสร็จพี่แน่ๆ”“ว้าย.. พี่ราฟ อย่านะคะ แทมมี่ยังพูดไม่จบเลยคนบ้าลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”แทนฤทัยหวีดร้องอย่างตระหนกและขัดเขินเมื่อราฟาเอลผลักเธอให้นอนลงแล้วเกยร่างแกร่งขึ้นมาทาบร่างเล็กของเธอไว้“ตอบว่ายังไง แต่งไม่แต่ง” คนอยากแต่งงานก็ยังคงเอาแต่ใจอยู่ดี
ตอนที่39.ราฟาเอลยิ้มกว้างกับยอดอกเปียกชื้นจากปากและลิ้นของตนก่อนจะเลื่อนกายขึ้นมาจูบเธออย่างร้อนแรง เขาจะต้องเชยชมร่างงามหมดจดนี้ให้ถ้วนทั่วทุกตารางนิ้ว.. ราฟาเอลยั่วเย้าหยอกเอินร่างสาวด้วยการนำยอดอกแกร่งซึ่งหดตัวเกร็งเสียดสีกับยอดอกสาวที่ไหวระริกของเธอช้าๆ มองสบตาเอียงอายของด้วยประกายตาร้อนแรงในขณะที่มือกำลังปลดกางเกงชั้นในตัวน้อยให้พ้นจากจุดอ่อนไหวทว่าหอมหวาน นิ้วเรียวยาวของเขาค่อยๆ ลูบไล้มันหนักบ้างเบาบ้างสลับกันสร้างความเสียวกระสันให้แก่เธอแทนฤทัยหลับตาลงแล้วครางกระเส่าทั้งเสียวซ่านทั้งทรมานจากความร้อนที่ระอุขึ้นมาในกายสาวและความเย็นยะเยือกสลับกันไปมาจนเธอสับสน แต่ที่แน่ๆ เธอรู้สึกทรมานและต้องการบางอย่างจากเขา ราฟาเอลเลื่อนริมฝีปากลงมาหาความหอมหวานจากทรวงสาวอวบอิ่มอีกครั้งแล้วดูดกลืนมันอย่างหิวกระหายทั้งมือและปากของเขาต่างช่วยกันโจมตีสร้างความกระสันรัญจวนให้แก่เธออย่างแข็งขันจนแทนฤทัยแทบขาดใจ...“อื้อออ ไม่นะ ราฟ พี่ราฟ..”ไม่วายที่จะมีเสียงครางประท้วงแผ่วๆ ด้วยความหวาดหวั่นระคนเสียวซ่านเมื่อริมฝีปากร้ายกาจข
ตอนที่ 38“นิดหน่อยอะไรคะ ตัวร้อนจี๋ขนาดนี้แล้วนี่กินยารึยังคะ”“พี่ไม่ต้องการยาของหมอหรอก กินไปก็ไม่หาย พี่ต้องการยาอย่างอื่น” ราฟาเอลซ่อนยิ้มเจ้าเล่ห์“อะไรคะ..”“ยาใจ..” แทนฤทัยอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย“นี่แกล้งป่วยรึเปล่าคะ ไหนหันหน้ามาดูชัดๆ สิคะ”“พี่ราฟป่วยจริงๆ นะครับแทมมี่”ชายหนุ่มแสร้งโอดครวญแล้วค่อยๆ พลิกกายกลับมา ดวงตาคมสีมรกตสบนิ่งกับดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างสงสัยก่อนจะรีบหลบตาใบหน้าแดงก่ำ ราฟาเอลยิมบางๆ กับท่าทางเขินอายของเธอ“บ้าที่สุดเลย นี่แกล้งกันชัดๆ แทมมี่จะกลับแล้วเกลียดนักคนเจ้าเล่ห์ อุ๊ย พี่ราฟปล่อยนะ..”เมื่อแผนแตกแต่ราฟาเอลก็ไม่ยอมปล่อยลูกไก่ให้หลุดมือ วงแขนแกร่งก็เกี่ยวเอวบางของคนที่กำลังจะลุกหนีไปให้ล้มลงมาบนเตียงอย่างง่ายดาย“ว้า.. แย่จริงโดนจับได้ซะแล้ว แต่ก็สายไปเสียแล้วคนสวย”“แทมมี่จะฟ้องคุณพ่อคุณแม่ ฟ้องพี่ธามว่าพี่ราฟร