“ผมจะมาถามว่าวันนี้จะให้นังนิดมันเอาอาหารมาส่งหรือคุณจะทำเองเหมือนเมื่อวานครับ”
“เอามาส่งหน่อยก็แล้วกันวันนี้ฉันคงไม่ให้คุณแทมมี่ทำอาหารจนกว่าเธอจะไปเรียนทำอาหารกับนิดเป็นเรื่องเป็นราว”
ชายหนุ่มตอบขณะปรายตามองคนที่ทำอาหารไม่ได้เรื่องจนเขาต้องอดข้าวไปหนึ่งมื้อซ้ำไฟเกือบไหม้บ้านเมื่อวานนี้อย่างขันๆ กับสายตาวาวๆ ของเธอ...
“ครับ ถ้าอย่างนั้นอีกครึ่งชั่วโมงผมจะให้เด็กๆ เอาอาหารมาส่งนะครับ”
“อืม ขอบใจ...”
คนงานเดินจากไปเงียบๆ มิตร กับ นิด ภรรยาของเขาทำงานทีไร่ มิตรเป็นหัวหน้าคนงานและภรรยาของเขาเป็นแม่บ้านของราฟาเอลคอยดูแลความเรียบร้อยในบ้านหลังงาม และยามที่เขามาพักก็จะได้สามีภรรยาคู่นี้คอยดูแลอำนวยความสะดวกทุกอย่างให้ และสามีภรรยาคู่นี้ก็เป็นคนที่ไว้ใจได้ดีทีเดียว...
“เอาล่ะขึ้นบ้านกันเถอะค่ำแล้วเดี๋ยวไม่สบาย งูที่นี่ชุมด้วย โดยเฉพาะงูน้ำ...”
คำพูดของเขาทำให้คนที่หลบอยู่ในซอกหินโผมาหาเขาอย่างรวดเร็วและเกาะบ่ากว้างไว้แน่นอย่างลืมตัวเมื่อสัมผัสได้ถึงอกกว้างกระเพื่อมหัวเราะเบาๆ แทนฤทัยก็ค้อนเขาหน้าคว่ำ
“คนบ้าที่หลอกกันอีกแล้วใช่มั้ย”
“ไม่ได้หลอกหรือเธอจะเสี่ยงอยู่ต่อก็ตามใจ อ้อ ทีหลังจะขอบคุณกันแบบนี้ก็ไม่บอก แต่ฉันชอบนะการขอบคุณแบบนี้ หึหึ”
ราฟาเอลบอกเรียบๆ เมื่อเธอตั้งตัวได้ก็ปล่อยมือบางออกจากบ่าเขาทันที ราฟาเอลหลิ่วตาให้อย่างน่าหมั่นไส้แล้วเดินเรื่อยๆ เข้าฝั่งได้อย่างง่ายดายผิดกับเธอที่ต้องลอยคอตามเขาไปห่างๆ ด้วยความหวั่นไหวกับเจ้าของแผ่นหลังกว้างตรงหน้า
“อี๊ คนบ้า...”
หญิงสาวย่นจมูกใส่แผ่นหลังกว้างทั้งขัดเคือง ขุ่นใจ หวั่นไหว หลงใหล... เอ๊ะ ไม่นะ เธอจะไม่ได้หลงใหลเขาเสียหน่อย...
แทนฤทัยดุตัวเองอย่างสับสนหน้าแดงก่ำอยู่คนเดียวจึงไม่ได้เห็นรอยยิ้มน้อยๆ ที่ประดับอยู่บนใบหน้าของเขา...
เมื่อมื้ออาหารเย็นผ่านไปแทนฤทัยก็รีบหลบหน้าราฟาเอลเข้าห้องทันทีโดยไม่คิดจะพูดคุยกับเขา หญิงสาวเก็บตัวอยู่ในห้องอย่างอับอายและร้อนผ่าวไปทั้งหน้าเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อหัวค่ำที่ผ่านมา แต่จนแล้วจนรอดเมื่อมองดูเวลาบนนาฬิกาแขวนผนังเรือนหรูก็พบว่าเกือบจะห้าทุ่มแล้ว แทนฤทัยตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกไปรับลมเย็นๆ ข้างนอกแล้วหานมอุ่นๆ สักแก้วดื่มเผื่อจะทำให้เธอข่มตาหลับได้บ้าง แต่แล้วทันทีที่เธอก้าวออกมานอกห้องเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดของใครบางคนก็ดังขึ้นจนเธอขนลุกด้วยความกลัว
เอ.. หรือว่าเธอหูฝาด หรือว่ามีโจรแอบขึ้นบ้าน..
หญิงสาวค่อยๆ เดินไปคว้าร่มคันใหญ่จากมุมห้องโถงขึ้นมาถือไว้แน่นก่อนจะค่อยๆ หันซ้ายหันขวามองหาต้นเสียง นี่ลูกน้องของราฟาเอลไปไหนกันหมดนะ ปรกติเธอจะเห็นว่าเขามีบอดีการ์ดคอยดูแลความปลอดภัยให้เขาห่างๆ นี่นา...
คิดไปก็หวั่นใจไปด้วย เท้าบางค่อยๆ ก้าวไปทิศทางของเสียงแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อมันดังมาจากห้องของราฟาเอล เขาเป็นอะไรนะ.. หญิงสาวถามตัวเองแล้วค่อยๆ เยี่ยมหน้าไปยังประตูที่ปิดไม่สนิทของห้องซึ่งอยู่เยื้องๆ กับเธอ ดูเขาไม่น่าเป็นคนสะเพร่าจนเปิดประตูทิ้งไว้แต่สายตาของหญิงสาวก็ไปสะดุดที่แผงยาสีขาวที่ตกอยู่หน้าประตู มือบางหยิบมันขึ้นมาดูก็พบว่ามันเป็นยาชนิดหนึ่ง คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อเห็นว่ายาแบบนี้เป็นยาที่ได้มาโดยใบสั่งแพทย์เพราะเธอเคยเห็นบิดากินมาก่อนตอนที่ท่านป่วย
เขาอาจจะกินยานี้ไปก่อนแล้วก็ง่วงมากจนปิดประตูไม่สนิท... มันก็เรื่องของเขา เธอจะสนใจทำไม..
แทนฤทัยบอกตัวเองให้เดินกลับเข้าห้องของตนเอง แต่แล้วมนุษยธรรมในใจก็ทำให้ไม่สามารถก้าวกลับเข้าห้องตัวเองได้.. ในที่สุดเธอก็หยุดแล้วหันกลับมาก่อนจะถอนใจเบาๆ แล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องของเขาด้วยหัวใจหวั่นไหว...
“เอาเถอะถ้าเขาไม่สบายจะทำอะไรเราได้...”
หญิงสาวบอกตัวเองแล้วเดินเข้าไปหาร่างสูงที่นอนขดทั้งดิ้นทั้งสะบัดกายอย่างทุรนทุรายอยู่บนเตียงกว้างดูน่าสงสารและเจ็บปวดจนเธอยังรู้สึกได้ เขาคงฝันร้าย... และเขาคงไม่แก้ผ้านอนหรอกนะ... ไม่วายที่เธอจะคิดขุ่นใจแกมขัดเขินเมื่อเห็นว่าแผงอกกว้างนั้นเปล่าเปลือยก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เขายังสวมกางเกงนอนฝ้าฝ้ายลายทางอยู่...
“ราฟ ราฟาเอล เป็นอะไร... อุ๊ย คุณตัวร้อนมากเลย ราฟ ได้ยินฉันรึเปล่า...” หญิงสาวถามเขาด้วยความเป็นห่วงใบหน้างามยุ่งเหยิงเมื่อตัวเขาร้อนมาก
“ลินดา ฉันขอโทษ ลินดาไม่นะ อย่าทำ อย่าทำร้ายเธอ”
เสียงแหบพร่าของเขาดังลอดริมฝีปากที่แห้งผาก พร้อมกับดวงตาเลื่อนลอยของเขามองมาที่เธออย่างอ้อนวอนก่อนมันจะเบิกกว้างอย่างตื่นกลัว
“ไม่อย่าเข้ามา ฉันเกลียดแก... อย่า ฮือออ... อย่าได้โปรด...” ร่างสูงขดงอสั่นเทาเหมือนหวาดกลัวเสียมากมายอยู่ตรงหน้าเธอยิ่งทำให้แทนฤทัยสับสน
ลินดา เป็นใครทำไมน้ำเสียงนั้นฟังดูอ่อนโยนเมื่อพูดชื่อนี้ออกมาจนเธออดริษยาเจ้าของชื่อไพเราะนั้นไม่ได้ในขณะเดียวกันมันก็ฟังดูเศร้าสร้อยจนเธอน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว...
“ราฟ คุณไม่สบาย นี่แทมมี่เอง ราฟ...”
เธอเรียกเขาเสียงนุ่มพลางเอื้อมมือไปแตะบ่ากว้างที่สั่นเทาเบาๆ เขากำลังร้องไห้ โอ คุณพระ.. หัวใจของแทนฤทัยเหมือนถูกบีบอัดจากแรงอะไรสักอย่างที่มหาศาลจนเธอหายใจติดขัดเมื่อสบกับดวงตาสีมรกตหม่นมัวซึ่งคลอไปด้วยหยาดน้ำใส
ตอนที่ 11.“อย่าทำร้ายเธอได้โปรด ฆ่าผมแทนเธอ... ฆ่าผม ฆ่าผมสิ ได้โปรดผมทรมาน...”เขาโผมาหาเธอแล้วเขย่าร่างบางจนหัวสั่นคลอนและทำให้เธอตกใจมาก นี่เขากำลังถึงเรื่องฝันอะไร...“ราฟ ปล่อยนะ นี่แทมมี่นะ แล้วฉันไม่คิดจะฆ่าใครด้วย ปล่อย อุ้ยไม่นะ อย่านะราฟ จะทำอะไร...”แล้วก็เป็นแทนฤทัยเองที่ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อร่างที่ดูอ่อนแอจนน่าสงสารเมื่อครู่คร่อมทับร่างของเธอไว้ ดวงตาที่ขลาดกลัวแปรเปลี่ยนเป็นกร้าวกระด้างใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำบิดเบ้ราวซาตานร้าย...“แกมันมารร้าย แกฆ่าเธอ แกฆ่าลินดา ไอ้สารเลว ฉันจะแก้แค้นให้ลินดา ตายเสียเถอะ...”ราฟาเอลเหมือนคนเสียสติมือใหญ่ของเขาบีบหมับมาที่ลำคอระหงแล้วออกแรงบีบเต็มแรง ดวงตาสีเขียวมืดหม่นจนหญิงสาวใจหาย แทนฤทัยทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ“ปล่อยนะราฟ โอ๊ะ ปล่อย...” หญิงสาวดิ้นรนนัยน์ตาเหลือกลานหายใจติดขัดเพราะมือใหญ่ร้อนผ่าวราวเปลวเพลิงบีบแน่นที่ลำคอเธอต้องตายแน่ๆ หญิงสาวคิดอย่างหม่นเศร้าก่อนจะรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีสะบัดมือบางลงบนแก้มของเขาเต็มแรงจนหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบแล้วเธอก็อาศัยจังหวะนั้นถีบร่างสูงออกอย่างแรงจนเขาล้มคว่ำไม่เป็นท่า ตามด้วยการซัดสันมือลงบนท้าทา
ตอนที่ 12.“เอ๊ะ.. เมื่อคืนนี้ ราฟาเอล..” หญิงสาวขมวดคิ้ววุ่นวายเมื่อเรื่องราวเมื่อคืนกระจ่างชัดขึ้นมา“นี่มัน กรี๊ดดดด...”แทนฤทัยลืมตาตื่นเต็มที่แล้วหันมามองมือตัวเองเพราะสงสัยมาตั้งแต่ในฝันว่าเธอกุมอะไรอยู่ ซ้ำพอตื่นขึ้นมาก็ยังรู้สึกได้ว่ามือของตนนั้นกุมอะไรสักอย่างไว้อยู่ และเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือหญิงสาวก็กรีดร้องลั่นจนราฟาเอลซึ่งกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับมือน้อยๆ ถึงกับผงะหงายหลังตกเตียงทันทีเพราะไม่ทันตั้งตัวทั้งตกเตียงทั้งตกสวรรค์กันเลยทีเดียว... “นาย ไอ้คนลามก ฉันจะฆ่านาย นี่แน่ะๆๆ”แทนฤทัยหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอายทั้งใจสั่นด้วยความตื่นเต้นหวิวไหวคว้าอะไรได้ก็ปาโครมๆ ใส่ร่างแกร่งที่สวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียวอย่างบ้าคลั่ง“โอ๊ยๆ นี่พอ หยุด โอ๊ย แทมมี่ ฉันบอกให้หยุด... อูย...” เมื่อไม่ทันตั้งตัวทั้งอะไรต่อมิอะไรประดังเข้ามาจนหลบไม่ทันราฟาเอลก็ต้องร้องบอกเธอตอนนี้เขารู้สึกเหมือนหัวโนไปถึงไหนต่อไหน“ไม่หยุด... คนลามก คนหื่นกามคนเขาอุตส่าห์มาดูแลแล้วยังมาทำทุเรศ ต้องตีให้ตาย นี่แน่ะๆ” หญิงสาวพูดไปก็ฟาดหมอนข้างที่คว้าได้ใส่ร่างสูงไม่ยั้งด้วยความโมโห...“ได้ ไม่หยุดใช่มั้ย แล้วอย่าห
ตอนที่13.แทนฤทัยรู้สึกถึงความร้อนผ่าวของมือหนาเรียวยาวแบบผู้ชายของเขาที่สัมผัสทรวงสาวแผ่วเบา รู้สึกมึนงงเกินกว่าจะต่อต้านหรือปัดป้องเขาได้ ตอนนี้เธอมีเพียงความหวามไหวในอก ความเสียวซ่านรัญจวนมันมีมากกว่าความเจ็บปวดหรือทุกข์ทรมานและยากจะต่อต้านกระแสความร้อนระอุที่อัดแน่นรวมกันที่ใจกลางกายสาวโอ.. เธอใจจะขาดเพราะอากาศมันเริ่มน้อยลงอีกแล้ว..แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ยังสามารถหายใจได้อีก เธอไม่ได้ขาดใจตาย หญิงสาวคิดอย่างมึนงงเมื่อริมฝีปากร้อนแตะแต้มลงบนเนินอกขาวผ่องและมือหนาของเขากอบกุมฟอนเฟ้นมันอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ แล้วเธอก็ต้องหายใจสะดุดแอ่นอกขึ้นเหนือที่นอนนุ่มเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ของเขาครอบครองลงบนยอดอกสาวสีหวานไหวระริกแล้วดูดกลืนมันอย่างหิวกระหาย เสียงเม็ดฝนกระทบหลังคาดังก้องอื้ออึงอยู่ในหัวของเธอยิ่งทำให้ความรัญจวนใจมีมากขึ้น มือเรียวสอดเสยเรือนผมสีทองอร่ามอย่างวาบหวามรู้สึกหลงใหลความนุ่มของมันให้ความรู้สึกดีเหลือเกิน หญิงสาวหลับตาพริ้มขณะแอ่นกายเข้าหาเขามากขึ้นและมากขึ้น“อืม ราฟ พี่ราฟ..” หญิงสาวครางอย่างลืมตัวเมื่อลิ้นร้ายผละจากทรวงสาวที่แทบชอกช้ำเพราะมือและปากของเขานั้นเลื่อนต่ำลงไป
ตอนที่14.แทนฤทัยนั่งร่างแบบเครื่องประดับที่จะนำเสนอให้กับลูกค้าคนสำคัญของราฟาเอลอย่างขะมักเขม้นและเพื่อให้ตัวเองลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้และเพื่อให้ตัวเองไม่หลงเสน่ห์ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองซึ่งกำลังถอดเสื้อโชว์กล้ามแข็งแรงและรอยสักงดงามของเขาอยู่ในขณะนี้ด้วย...คนบ้าจะไปทำงานที่อื่นก็ไม่ไปทำ มาทำโชว์พลังอยู่ตรงหน้าเธอด้วยน่าหมั่นไส้ที่สุด.. แค่ตัดแต่งกิ่งไม้แค่นี้ทำเป็นมาถอดเสื้อโชว์กล้าม เชอะ..หญิงสาวเมินหลบร่างสูงที่เดินมาใกล้กระจกแล้วเคาะเบาๆ ให้เธอเปิดให้เขา แทนฤทัยทำเป็นเมินไม่สนใจ แต่ราฟาเอลก็เคาะกระจกไม่หยุดจนในที่สุดเธอก็ต้องเปิดหน้าต่างบานใสให้เขาอย่างเสียไม่ได้...“มีอะไร.. คนจะทำงาน”หญิงสาวพูดห้วนๆ ไม่มองหน้าเขาแต่ในใจเต้นแรงเหลือเกินเธออยากให้งานนี้เสร็จสิ้นเสียที เพราะกลัวว่าจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวแล้วหลงเสน่ห์ของเขาในที่สุด“พี่ราฟหิวน้ำครับคุณผู้หญิงแสนสวยน้ำใจงาม..”“หิวน้ำก็ไปหากินเองสิจะมาบอกทำไม วันนี้พี่นิดก็อยู่”“โถๆ ก็อยากกินน้ำจากแทมมี่นี่ครับ”คำพูดสองแง่สองง่ามทำให้หญ้านวลขึ้นสีแดงก่ำ แล้วหันมาถลึงตามองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ“คนบ้า ลามก..” หญิง
ตอนที่ 15.“อืม.. หวานเหลือเกินแทมมี่จ๋า..”ราฟาเอลครางชิดอกอวบเมื่อเขารั้งให้บราตัวสวยพ้นจากทรวงสาวอวบอิ่มนุ่มหยุ่นราวสปริงชั้นดี มือหนาทั้งบีบเฟ้นเคล้นคลึงปากร้อนก็ทั้งดูดกลืนกินมันอย่างหิวกระกายไม่ได้ยิ่งหย่อนกันข้างใดข้างหนึ่งจนผู้เป็นเจ้าของครางพลิ้วส่ายร่างอย่างรัญจวนใจกับพื้นโต๊ะไม้สักเงาวับยิ่งทำให้คนมองหัวใจสั่นสะท้านเพราะความงดงามของเธอ...เขาหลงใหลเธอเหลือเกินนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกลางใจที่เย็นชาและเหน็บหนาว...มือหนารั้งชายประโปรงตัวสวยขึ้นมากองที่เอวบางแล้วรูดกางเกงซับในสีหวานลงไปที่ข้อเท้าบางช้าๆ ก่อนจะลูบไล้สะโพกกลมมนอย่างหลงใหลและมันเขี้ยวเขาบีบลอนสะโพกมนหนักๆ ก่อนจะวกวนมาด้านหน้าเพื่อสัมผัสสิ่งที่เขาถวิลหาอยู่ตลอดเวลา ความอบอุ่นและฉ่ำชื้นของเธอทำให้ความแห้งแล้งในกายเขาหมดไปทั้งกายทั้งใจของเขาชุ่มชื้นพร้อมที่จะปลดปล่อยความรวดร้าวทรมานจากความปรารถนานี้อยู่ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ แต่เขาคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลา ราฟาเอลคิดขณะสอดนิ้วแกร่งเข้าไปหยอกเย้ากลีบดอกไม้เบ่งบานฉ่ำชื้นอย่างที่สุดโอ... เพียงแค่ได้สัมผัสความชุ่มชื้นจากดอกไม้งามเขาก็แทบแตกระเบิดเพราะความต้องการเสียในตอนนี้ น
ตอนที่16.แทนฤทัยนอนพลิกกายไปมาคิดอะไรหลายอย่างจนไม่สามารถข่มตาหลับได้ ลินดา... ชื่อนี้ยังก้องอยู่ในหัวของเธอ แม้ราฟาเอลจะมาใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอราวคู่รักก็ไม่ปานแต่ในใจของเธอก็ยังรู้สึกหนักอึ้งทุกครั้งเมื่อนึกถึงท่าทางน่ากลัวของเขากับชื่อของผู้หญิงคนนั้น..“เฮ้อออ กลุ้ม..”หญิงสาวลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินลงจากเตียงมาที่ระเบียงกว้างเงยหน้ามองดาวอย่างสับสนและครุ่นคิด เมื่อตอนเย็นเธอได้โทรศัพท์คุยกับมารดากับพี่ชาย แล้วทำทีคุยเรื่องอดีตตอนเด็กๆ ด้วยกัน แต่พี่ธามของเธอก็ไม่หลุดปากอะไรออกมา ตอนนั้นเธอยังเล็กเกินไปจึงไม่รู้เรื่องพี่ชายมากนักเพราะเธอนั้นถูกเลี้ยงโดยคุณย่า ซึ่งตอนนั้นบิดามารดาต้องเดินทางบ่อยๆ เพราะอยู่ในช่วงขยายกิจการใหม่เธอเองก็ค่อนข้างป่วยบ่อยจึงเข้าออกและนอนโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นจึงทำให้เธอพลาดโอกาสที่จะได้รู้เรื่องของพี่ชายในช่วงไฮสคูล เธอรู้แต่เพียงว่าพี่ชายของเธอกับราฟาเอลเคยเรียนอยู่ห้องเดียวกัน จนมีเรื่องบางอย่างกเกิดขึ้นก่อนที่เธอกับพี่ชายจะย้ายมาอยู่เมืองไทย ส่วนพี่ชายของเธอก็จะเป็นคนที่เดินทางบ่อยแทนบิดามารดาเสียเอง และอีกเรื่องที่เธอรู้ก็คือ ราฟาเอลมักจะคอยขัดแข้งขัด
ตอนที่17.“ลินดาคือผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ฉันหวั่นไหว จะว่าเป็นรักแรกก็ไม่ผิดนัก.. แต่สุดท้าย เธอก็รับรักคนอื่น... แต่ทุกวันนี้ฉันก็ยังคงคิดถึงเธอ ฝันถึงเธอเสมอ ทุกคืน..”เสียงของราฟาเอลยังคงก้องอยู่ในหัวของเธอเหมือนว่ามันเป็นเทปอัดเสียงที่เปิดซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไหร่เจ็บไหมล่ะ เจ็บไหม.. แทนฤทัยถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับน้ำตาที่ไหลรินไม่ขาดสาย เธอตั้งคำถามกับตัวเองทุกครั้งด้วยความเจ็บปวด ทำไมต้องเจ็บปวดด้วยล่ะ.. ทำไม.. หญิงสาวร้องไห้อยู่บนเตียงสีหวานของตนเงียบๆ และเก็บตัวอยู่แต่ในห้องตั้งแต่กลับมาจากกาญจนบุรีโดยอ้างกับทุกคนว่าเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายและท่าทางอิดโรยกับอาการตัวร้อนๆ ทำให้บิดามารดาไม่สงสัยอาการที่เหมือนคนตรอมใจของบุตรสาวเธอไม่น่าอยากรู้เลย เพราะเมื่อรู้แล้วก็ต้องมานั่งเจ็บปวดอยู่อย่างนี้ แทนฤทัยคิดอย่างปวดร้าว.. เมื่อวานก่อนจะกลับกรุงเทพฯ เธอได้ถามเขาเพราะทนความสงสัยไม่ไหวและทุกค่ำคืนเขาก็ละเมอถึงชื่อนี้อยู่ตลอดเวลา เขาบอกเธอว่าเขาฝันถึงผู้หญิงคนนั้นทุกค่ำคืนคือความจริงที่เธอได้รับรู้ เพราะตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ราฟาเอลได้เข้ามานอนกับเธอทุกค่ำคืน เขานอนกอดเธอจูบเธอท
ตอนที่18.“ค่ะคุณพ่อ..” ในที่สุดหญิงสาวก็ยอมจำนนกับเหตุผลและความจริงข้อนี้“เอาล่ะพ่อจะกลับแล้วนะ ไปหาพี่เขาที่ห้องของพ่อนะลูก พี่เขารออยู่” พูดจบคุณธีร์ก็เดินออกไปแทนฤทัยมองตามหลังบิดาแล้วถอนหายใจ หญิงสาวทำหน้ามุ่ยก่อนจะค่อยๆ เยื้องกรายเดินไปห้องทำงานของบิดาซึ่งคนที่กำลังคิดถึงอยู่ทุกลมหายใจกำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่อย่างคร่ำเคร่ง เธอจึงลอบสังเกตเขาเงียบๆ ใบหน้าหล่อเหลาดูซูบลงและเรือนผมที่จัดให้อยู่ทรงรับกับศีรษะทุยสวยอยู่เสมอนั้นดูยุ่งเหยิงยาวระต้นคอแกร่ง แต่แล้วหัวใจของเธอก็เต้นแรงสะดุดลมหายใจตัวเองเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา“คราวหลังจะคิดค่าแอบมอง” ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ แทนฤทัยทำตาเขียวใส่เขาทั้งหมั่นไส้ทั้งโมโหที่เขาตับได้ว่าตนแอบมองอยู่“ชิ ใครเขาแอบมองกัน”“โอเค ไม่ได้แอบ แต่มองตรงๆ เลย”“มาทำไม” หญิงสาวเชิดหน้าถามเสียงห้วนจัดปรายตามองเขาอย่างไม่ไว้ใจเมื่อร่างสูงลุกขึ้น..ราฟาเอลลุกขึ้นจากโซฟาตัวใหญ่ด้วยท่าทางแสนสบายโดยไม่สนใจคนที่มองเขาตาเขียวปัด“มาเยี่ยมคนคุ้นเคย...”“นี่อย่ามากวนประสาทนะ มีอะไรก็รีบๆ พูดมา ฉันมีงานเยอะแยะต้องทำ...” หญิงสาวเชิดหน้าพูดเสียงแข็ง“อะไรกันห่างกันแค่ไม่กี่ว
ตอนที่46.แทนฤทัยเดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนใหญ่ของตนด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจเพราะไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับราฟาเอลอย่างไรดีเพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มๆ ที่หุนหันโกรธเขาไม่ถามให้รู้เรื่องแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ อีก“จะเริ่มต้นยังไงดีเนี่ย โอ้ย.. แทมมี่นะแทมมี่ เธอนี่มันสวยใสไร้สติจริงๆ เลย..”หญิงสาวเดินไปล้มตัวลงบนเตียงแล้วหลับตาลงอย่างคิดไม่ตก“เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน ก็เราผิดเองนี่นะ”เมื่อตัดสินใจแล้วแทนฤทัยก็ค่อยๆ แง้มประตูออกไปเยี่ยมหน้ามองหาสามีของตนที่เธอเห็นเขาแวบๆ อยู่เมื่อครู่อยู่ในห้องนั่งเล่น แต่เพราะยังขัดเขินที่จะต้องงอนง้อเขาเธอจึงวิ่งเข้าห้องตัวเองมาเสียก่อน“ไปไหนของเขานะ เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย”หญิงสาวเดินไป หาเขาที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่เห็นเขาแล้วและทั้งบ้านเงียบกริบคนรับใช้ก็ไม่มีสักคนที่จะอยู่ให้ถาม“อ้าว ไปไหนกันหมดเนี่ย..”หญิงสาวบ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วก็เดินไปรอบบ้านก็พบว่าพวกคนรับใช้กลับเรือนหมดส่วนคนที่พักอยู่บนเรือนใ
ตอนที่45.ราฟาเอลหัวเสียอย่างที่สุดเมื่อเป็นวันที่สามแล้วที่เขายังไม่รู้สาเหตุที่ภรรยาคนสวยมึนตึงด้วยแล้ว เขางงตั้งแต่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าข้างกายว่างเปล่า ยังดีที่เธอทิ้งโน้ตไว้ให้เขาว่าขอตัวกลับก่อนไม่อย่างนั้นเขาคงเดือดเนื้อร้อนใจกลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายอะไร แต่เมื่อเขาตามเธอกลับมาที่บ้านแทนฤทัยก็มึนตึงเย็นชาใส่เขาแล้วก็บอกว่าจะขอหย่ากับเขาทั้งที่ก่อนจะกลับมาเธอกับเขาร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนครั้นเขาจะทำอะไรที่เอาแต่ใจอย่างที่เคยทำมาก่อนหน้านี้ราฟาเอลก็ไม่กล้า ตอนนี้ไม่ว่าเมียจ๋าจะทำอะไรพูดอะไรเขาก็เชื่อฟังและไม่กล้าขัดขืนไม่กล้าทำให้เธอไม่พอใจแต่ตอนนี้ราฟาเอลอยากรู้เหลือเกินว่าตนทำอะไรให้เมียรักไม่พอใจ ซึ่งความมึนตึงของแทนฤทัยที่มีต่อเขาโดยไม่รู้สาเหตุก็เดือดร้อนพี่เขยต้องออกมาช่วยเหลืออย่างมืดแปดด้านพอๆ กัน เพราะธามรู้ดีว่าหากแทนฤทัยโกรธหรือเกิดดื้อดึงขึ้นมาจริงๆ ละก็ ก็ยากที่จะงอนง้อได้ง่ายๆ“นายต้องช่วยฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันอกแตกตายแน่ๆ ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรผิดทำไมแทมมี่จะขอหย่ากับฉัน นายต้องช่วยฉันนะธาม” ราฟาเอลฟูม
ตอนที่44.“อ๊า.. เมียจ๋า ดีเหลือเกิน อู้ววว อย่างนั้นล่ะ โอว...”ราฟาเอลครางระงมกับลีลาปากระเรื่อที่กำลังสนุกสนานกับการดื่มกินกายชายอย่างเอร็ดอร่อย แต่เขายอมให้เธอเป็นผู้กุมเกมได้ไม่นานก็ถอนแก่นกายออกจากโพรงปากนุ่มหญิงสาวจำต้องปล่อยกายแกร่งออกจากาปกอย่างแสนเสียดาย“น่ากินเหลือเกินเมียจ๋า..”ราฟาเอลเคลื่อนกายลงต่ำพร้อมกับเกี่ยวผ้าชิ้นน้อยออกให้พ้นทางจับแยกเรียวขาเสลาออกกว้างกลีบดอกไม้ฉ่ำพราวก็แย้มเปลือยเปล่ากลีบส่งกลิ่นหอมแรงชวนมึนเมา“อ๊ะ อ๊า พี่ราฟขา.. อ๊า โอ้ว..”เสียงหวานครางพลิ้วเมื่อลิ้นร้อนรุ่มแตะยอดเกสรสาวเบาๆ แล้วปาดไล้ดูดเลียไปทั่วกลีบดอกไม้งามอย่างหลงใหล มือบางดึงทึ้งแล้วก็กดให้ใบหน้าหล่อเหลาแนบชิดกลีบกายของตนพร้อมทั้งเรียวขางามแยกออกจากกันกว้างขึ้นเพื่อให้เขาเข้ามาชิดมากขึ้นสะโพกมนก็ส่ายพลิ้วด้วยความซ่านกระสัน ก่อนจะครางอย่างสุขสมเมื่อพุ่งทะยายไปสู่แดนสีรุ้งพร่างพราว ราฟาเอลยันกายขึ้นรวบเรียวขาเสลาทั้งรอบเอวสอบ จดจ่อแก่นกายแกร่งที่พรั่งพร้อมเข้าหากลีบดอกไม้งามช้าๆ
ตอนที่43.“ว้า.. แย่จังแทมมี่อุตส่าห์อยากว่ายน้ำออกกำลังกายบ้างหลังจากที่นอนซมมาหลายวัน..”หญิงสาวพูดเสียงแผ่วพร่าอย่างจงใจแล้วค่อยๆ หย่อนสะโพกนั่งลงบนเตียงผ้าใบแสนสวยริมสระว่ายน้ำซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้านที่มีความเป็นส่วนตัวเงียบสงบและสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์เขียวขจีของขุนเขาได้ในมุมกว้างและเธอก็ชอบมุมนี้ของบ้านมากที่สุด เพราะทำให้เธอรู้สึกสดชื่นผ่อนคลาย“อะ เอ่อ ถ้าแทมมี่อยากอาบแดดเดี๋ยวพี่ทาครีมกันแดดให้นะจ๊ะ”เร็วปานสายฟ้าไม่ถึงนาทีร่างสูงของราฟาเอลมานั่งแหมะอยู่ข้างๆ เตียงผ้าใบตัวสวยด้วยแววตาพราวพราย แทนฤทัยทำเป็นไม่ใส่ใจแววตาวาวๆ ของสามียื่นครีมกันแดดให้เขา แดดอ่อนๆ ยามสายไม่ได้ร้อนนักแต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกร้อนรุ่มเสียเหลือเกินแทนฤทัยคิดในใจด้วยความวาบหวาม ร่างระหงสั่นน้อยๆ เมื่อร่างแกร่งมานั่งซ้อนด้านหลังแล้วฝ่ามือร้อนๆ ก็ลูบไล้ครีมกันแดดลงบนไหล่บอบบางช้าๆ ปลายจมูกโด่งก็กดลงที่ลำคอระหงมือไม้ก็เริ่มไล้วนไปยังทรวงอกอิ่มภายใต้ผ้าชิ้นชิ้นเล็ก“อย่าซนสิคะ แทมมี่จะอาบแดดนะคะ&
ตอนที่42.ร่างแกร่งปวดหนึบด้วยความต้องการจะโจนจ้วงเข้าสู่กายอ่อนนุ่ม ความซ่านกระสันไม่ได้โจมตีแค่แทนฤทัยเพียงคนเดียวเพราะราฟาเอลก็ไม่อาจจะทัดทานความต้องการที่อัดแน่นอยู่ในกายได้ เขาต้องการเธอเหลือเกินและเขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป มือร้อนผ่าวแยกเรียวขางามเสลาออกกว้างเผยความงามแห่งอิสตรีก็เปิดเปลือยสู่สายตาหม่นมัวด้วยเพลิงวาทเร่าร้อนของเขา“พะ พี่ราฟ..” แทนฤทัยหลบตาคมอย่างเอียงอายได้แต่ครางแผ่วพร่าอย่างเสียวกระสัน“อา แทมมี่จ๋า พี่ราฟทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ขอพี่เถอะนะครับ..”ราฟาเอลครางลึกในลำคอเมื่อเขาเองก็ร้อนจนแทบทนไม่ไหว ก่อนจะค่อยๆ กดกายแกร่งแทรกผ่านกลีบกายสาวคับแน่น“อะ พี่ราฟ จะ เจ็บ..”หญิงสาวครางอย่างเจ็บปวด เมื่อความแข็งแกร่งแทรกผ่านกลีบเนื้อนุ่ม ร่างสาวรู้สึกเจ็บร้าวจนเหมือนร่างถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนหน้านี้แม้ราฟาเอลจะเคยสอนสั่งเล้าโลมเธออย่างแนบชิดแต่ก็ไม่เคยล่วงเกินมากกว่าสัมผัสเพียงภายนอกเท่านั้นแต่ครั้งนี้คือความจริงอันเร่าร้อนที่เธอได้สัมผัสอย่างแท้จริง
ตอนที่ 41.“พี่ราฟคะ ลุกอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่าค่ะ นอนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบายนะคะ”“หืม.. เพลียจังอยากนอนแล้ว”“ไม่ได้ค่ะ พี่ราฟต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแทมมี่ผสมน้ำอุ่นให้แล้วค่ะ ลุกเถอะค่ะ”“ก็ได้ครับเมียจ๋า”ราฟาเอลค่อยๆ ลุกขึ้นไปอาบน้ำตามที่เมียรักต้องการ เพราะเขามีแผนในใจอยู่แล้วและการได้งีบหลับไปเมื่อครู่ก็ทำให้เขามีแรงขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่ออีกทั้งกลิ่นหอมจากครีมอาบน้ำของสาวเจ้าก็ทำให้เลือดร้อนๆ ในกายหนุ่มเดือดพล่าน ราฟาเอลซ่อนยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วแกล้งเทน้ำหนักตัวไปที่คนตัวเล็กกว่าที่เข้ามาประคอง“อุ้ย.. พี่ราฟ ลุกดีๆ สิคะ”“อยากได้คนช่วยถูหลังจัง”ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์และไม่รอให้คนช่วยถูหลังได้ปฏิเสธก็ช้อนอุ้มเธอเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยกันอีกรอบ...“พี่ราฟ ปล่อยนะคะ แทมมี่อาบน้ำแล้วนะคะ อุ๊ย..”“แทมมี่อาบแล้วแต่พี่ราฟยังไม่อาบ ดังนั้นเ
ตอนที่40 .“อะ เอ่อ..” หญิงสาวดีใจจนตื้อตันและอึ้งจนพูดไม่ออก“หากแทมมี่ขัดขืนไม่ยอมรับรักไม่ยอมแต่งงานกับพี่ราฟ วันนี้จะเผด็จศึกเสียวันนี้เลยไม่ยอมให้กลับออกไปง่ายๆ หรอกนะ” แทนฤทัยตาโตกับคำพูดและท่าทางขึงขังของคนตรงหน้า“บ้า.. พี่ราฟ คนอะไรเอาแต่ใจชะมัด”“ตกลงจะแต่งไม่แต่ง พี่ราฟทนไม่ไหวแล้วนะ ดูสิพูดขนาดนี้แล้วยังไม่ตอบเลย พี่ราฟไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับใครเลยนะ ตอบมาเร็วๆ จะแต่งไม่แต่ง..” ใบหน้าหล่อเหลาดูยุ่งเหยิงน่าขันแต่ก็น่ารักที่สุด แทนฤทัยซ่อนความยินดีเอาไว้แล้วทำทีขึงขัง“ไม่..”“อะไร ไม่แต่งเหรอ ได้ ถ้าอย่างนั้นเสร็จพี่แน่ๆ”“ว้าย.. พี่ราฟ อย่านะคะ แทมมี่ยังพูดไม่จบเลยคนบ้าลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”แทนฤทัยหวีดร้องอย่างตระหนกและขัดเขินเมื่อราฟาเอลผลักเธอให้นอนลงแล้วเกยร่างแกร่งขึ้นมาทาบร่างเล็กของเธอไว้“ตอบว่ายังไง แต่งไม่แต่ง” คนอยากแต่งงานก็ยังคงเอาแต่ใจอยู่ดี
ตอนที่39.ราฟาเอลยิ้มกว้างกับยอดอกเปียกชื้นจากปากและลิ้นของตนก่อนจะเลื่อนกายขึ้นมาจูบเธออย่างร้อนแรง เขาจะต้องเชยชมร่างงามหมดจดนี้ให้ถ้วนทั่วทุกตารางนิ้ว.. ราฟาเอลยั่วเย้าหยอกเอินร่างสาวด้วยการนำยอดอกแกร่งซึ่งหดตัวเกร็งเสียดสีกับยอดอกสาวที่ไหวระริกของเธอช้าๆ มองสบตาเอียงอายของด้วยประกายตาร้อนแรงในขณะที่มือกำลังปลดกางเกงชั้นในตัวน้อยให้พ้นจากจุดอ่อนไหวทว่าหอมหวาน นิ้วเรียวยาวของเขาค่อยๆ ลูบไล้มันหนักบ้างเบาบ้างสลับกันสร้างความเสียวกระสันให้แก่เธอแทนฤทัยหลับตาลงแล้วครางกระเส่าทั้งเสียวซ่านทั้งทรมานจากความร้อนที่ระอุขึ้นมาในกายสาวและความเย็นยะเยือกสลับกันไปมาจนเธอสับสน แต่ที่แน่ๆ เธอรู้สึกทรมานและต้องการบางอย่างจากเขา ราฟาเอลเลื่อนริมฝีปากลงมาหาความหอมหวานจากทรวงสาวอวบอิ่มอีกครั้งแล้วดูดกลืนมันอย่างหิวกระหายทั้งมือและปากของเขาต่างช่วยกันโจมตีสร้างความกระสันรัญจวนให้แก่เธออย่างแข็งขันจนแทนฤทัยแทบขาดใจ...“อื้อออ ไม่นะ ราฟ พี่ราฟ..”ไม่วายที่จะมีเสียงครางประท้วงแผ่วๆ ด้วยความหวาดหวั่นระคนเสียวซ่านเมื่อริมฝีปากร้ายกาจข
ตอนที่ 38“นิดหน่อยอะไรคะ ตัวร้อนจี๋ขนาดนี้แล้วนี่กินยารึยังคะ”“พี่ไม่ต้องการยาของหมอหรอก กินไปก็ไม่หาย พี่ต้องการยาอย่างอื่น” ราฟาเอลซ่อนยิ้มเจ้าเล่ห์“อะไรคะ..”“ยาใจ..” แทนฤทัยอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย“นี่แกล้งป่วยรึเปล่าคะ ไหนหันหน้ามาดูชัดๆ สิคะ”“พี่ราฟป่วยจริงๆ นะครับแทมมี่”ชายหนุ่มแสร้งโอดครวญแล้วค่อยๆ พลิกกายกลับมา ดวงตาคมสีมรกตสบนิ่งกับดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างสงสัยก่อนจะรีบหลบตาใบหน้าแดงก่ำ ราฟาเอลยิมบางๆ กับท่าทางเขินอายของเธอ“บ้าที่สุดเลย นี่แกล้งกันชัดๆ แทมมี่จะกลับแล้วเกลียดนักคนเจ้าเล่ห์ อุ๊ย พี่ราฟปล่อยนะ..”เมื่อแผนแตกแต่ราฟาเอลก็ไม่ยอมปล่อยลูกไก่ให้หลุดมือ วงแขนแกร่งก็เกี่ยวเอวบางของคนที่กำลังจะลุกหนีไปให้ล้มลงมาบนเตียงอย่างง่ายดาย“ว้า.. แย่จริงโดนจับได้ซะแล้ว แต่ก็สายไปเสียแล้วคนสวย”“แทมมี่จะฟ้องคุณพ่อคุณแม่ ฟ้องพี่ธามว่าพี่ราฟร