เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 9 : หน้าหนาดูสักครา 1/2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-20 14:11:21ตอนที่
[5] หน้าหนาดูสักครา “ไม่ได้!!” ครานี้เป็นเหล่าพี่สาวที่ยังไม่ออกเรือนทั้งหลายเอ่ยขึ้นพร้อมกัน หากให้ฉีจื่อหรานได้ของสวยงามเหล่านี้นั่นจะไม่เป็นการยิ่งส่งเสริมให้งามยิ่งขึ้นไปอีกหรือ “นี่พวกท่านหวงของกับข้าถึงเพียงนี้ พวกท่านดูเถิด อาภรณ์ของข้าก็ล้วนแต่เป็นของเก่าของพวกท่านที่เบื่อแล้ว ไม่ก็ใส่ไม่ได้ ไหนเลยจะเคยได้ของใหม่เฉกเช่นของบนโต๊ะนั่น…” กล่าวแล้วก็แสดงสีหน้าเศร้าสร้อยเหลือคณนา หากแต่ได้รับสายตาดูแคลนกลับมา “พี่ใหญ่ ของเหล่านั้นท่านเอามาหรือเจ้าคะ แบ่งให้ข้าบ้างได้หรือไม่” ยามนี้สายตาที่ราวกับกวางน้อยของฉีจื่อหรานกำลังมีน้ำตาคลอดูแล้วน่าสงสารยิ่ง ดวงตานั้นกำลังส่งสายตาอ้อนวอนไปยังพี่สาวคนโต ด้านฉีเยว่สือกลับใช้สายตาลึกล้ำมองกลับไปยังน้องสาว ฉีจื่อหรานที่นางรู้จักไหนเลยจะกล้าหน้าหนามาขอข้าวของผู้อื่นเช่นนี้ วัน ๆ เอาแต่อยู่ที่เรือนไม่ออกมาพบปะผู้ใด คนผู้หนึ่งเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้เลยหรือ เปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อใด สุดท้ายเป็นฉีฮูหยินที่ทนไม่ไหว จึงได้เอ่ยขึ้นว่าจะมอบอาภรณ์และเครื่องประดับให้ฉีจื่อหรานเอง ด้วยเหตุนี้จึงทำให้บุตรสาวคนอื่นมองไปที่มารดาด้วยความไม่พอใจ ฉีฮูหยินจึงได้สบตาเหล่าบุตรสาวว่าให้วางใจ ฉีจื่อหรานไม่มีทางได้ของดีอันใดไปอย่างแน่นอน และก็เป็นจริง อาภรณ์ที่เสิ่นเจียงมอบให้ฉีจื่อหรานก็ล้วนแต่เป็นอาภรณ์เก่าเก็บของทั้งตนและบุตรสาวคนอื่น ๆ รวมถึงเครื่องประดับก็เช่นกัน แต่ที่นางไม่คาดคิดก็คือ นอกจากฉีจื่อหรานจะไม่มีท่าทางไม่พอใจอันใด บุตรสาวผู้นั้นยังกวาดเอาอาภรณ์และเครื่องประดับไปทั้งหีบ เดิมจากที่จะมอบให้เพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้น แม้จะไม่ใช่ของดีของใหม่ แต่หากเทียบกับคนภายนอกที่ไม่ใช่ตระกูลขุนนางของเหล่านี้ล้วนถือว่าดีมาก และนี่ก็เป็นสิ่งที่ฉีจื่อหรานคิดเช่นกัน แม้ไม่ใช่ของดีมาก แต่หากรวมกันหลายชิ้นก็สามารถทำเงินได้มากโข การที่จะออกไปใช้ชีวิตเงินนั้นสำคัญหนักหนา มีโอกาสเก็บเกี่ยวเท่าใดนางก็ควรทำให้มากที่สุด ยามได้มาก็รีบให้อ้ายมี่แอบออกจากจวนเอาไปขายและฝากตั๋วเงินที่ร้านเอาไว้ และนี่ไม่ใช่ว่าจะเป็นสิ่งที่คนตระกูลฉีพานพบเพียงแค่ครั้งเดียว เพราะก่อนจะถึงวันจัดงานเลี้ยงปรากฏว่า นางสามารถไปรีดไถมารดาและเหล่าพี่สาวเหล่านั้นได้เงินมาพอสมควร นอกจากนั้นนางยังสร้างแรงกระเพื่อมให้กับคนตระกูลฉีอีกเล็กน้อย ในยามที่ทุกคนกำลังกินข้าวเย็นและพูดคุยถึงเรื่องงานเลี้ยงที่จะมาถึงในช่วงเย็นของวันพรุ่งนี้อย่างคึกคัก ฉับพลันใบหน้างดงามก็ปรากฏขึ้น พร้อมกับเสียงคึกคักที่เริ่มเงียบลง “เจ้ามาทำอันใดอีก!” เสียงของฉีหวังเอ่ยขึ้น สีหน้านั้นดูน่ากลัวไม่น้อย หากแต่ฉีจื่อหรานกลับไม่สะทกสะท้านอันใด ใบหน้างดงามกลับแย้มยิ้มและเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสว่า “ข้าได้ยินว่าพรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงที่เมืองหลวง และครอบครัวของเราก็ได้รับเชิญให้ไปงานนี้ด้วย ข้าขอไปด้วยนะเจ้าคะ ข้าไม่เคยไปวังหลวงเลย” ยิ่งกล่าวน้ำเสียงยิ่งแสดงถึงความตื่นเต้น หากแต่… “ไม่ได้!! วังหลวงหาใช่ที่ที่คนเช่นเจ้าจะไปได้” เสียงตวาดของบิดาดังกึกก้อง “คนเช่นข้าทำไมหรือเจ้าคะท่านพ่อ” คนตาแป๋วเอ่ยอย่างไม่รู้สึกรู้สา ฉีหวังอยากจะกล่าวออกมาเหลือเกินว่า ‘ตัวซวย!!” ในด้านพี่น้องคนอื่น ๆ เมื่อได้ยินว่าฉีจื่อหรานอยากจะไปงานเลี้ยงด้วย ก็เกิดความกังวลขึ้นในจิตใจพลางลอบสบตากันและหันไปสบตามารดา ก่อนที่ทั้งหมดจะสาดความไม่พอใจไปที่สตรีเพียงคนเดียว ซึ่งพวกนางลืมไปแล้วกระมังว่านี่ก็คือสมาชิกผู้หนึ่งในครอบครัว ฉีจื่อหรานรับรู้ได้ถึงสายตาของทุกคนก่อนจะยกมุมปากขึ้น เริ่มแล้วสินะ ไม่สิ จะสานต่อแล้วสินะ “เอาเถอะเจ้าค่ะ ข้าสัญญาว่าจะทำตัวดี ๆ อย่างไรข้าขอกลับไปเตรียมตัวที่เรือนก่อนนะเจ้าคะ” ไม่รอให้ทุกคนกล่าวสิ่งใดร่างบางก็รีบหมุนกายเพื่อกลับไปที่เรือนของตนทันที และก็เป็นไปตามคาดไม่นานพวกเขาส่งคนมาเฝ้าที่เรือนของนางไว้ คงกลัวว่าพรุ่งนี้นางจะไปงานด้วยสินะ แต่จะเฝ้าก็เฝ้าไปเถิด อย่างไรพรุ่งนี้นางก็จะออกจากเรือนนี้อยู่ดี อ้อ แล้วอีกอย่าง ยามนี้อ้ายมี่ก็ไม่อยู่ในเรือนด้วย หากแต่พวกเขาไม่ได้สงสัยสักนิด เพราะพวกเขาไม่ได้ใส่ใจนางถึงเพียงนั้น และแล้ววันที่นางรอคอยก็มาถึง…. วันที่หลายตระกูลรวมถึงตระกูลฉีเตรียมตัวที่จะไปร่วมงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ในวังหลวง เช้านี้ดูเหมือนว่าคนคุ้มกันหน้าเรือนนางจะมีมากกว่าเมื่อคืนเสียอีก หึ หวาดกลัวแม้กระทั่งสตรีตัวเล็ก ๆ ที่เป็นบุตรสาวและน้องสาวของตนเอง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำราวกับขังนางไว้ นางก็หาทางออกไปสืบเสาะเรื่องราวในจวนนี้ได้อยู่ดี และเช้านี้นางก็ได้ข่าวคราวการมาถึงของใครบางคนแล้ว ถงเจี้ยน! บุรุษชั่วช้าสามานย์ผู้นั้น!!
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 10 : สามีดี ๆ ไม่มีไม่ได้แล้ว 1/1
ตอนที่[6]สามีดี ๆ ไม่มีไม่ได้แล้ว วันนี้ฉีจื่อหรานจงใจแต่งกายด้วยอาภรณ์และเครื่องประดับที่มีอยู่อย่างประณีตที่สุด ใบหน้างามแม้แต่งแต้มด้วยเครื่องประทินโฉมเพียงนิดก็สามารถฉายแววความโดดเด่นเปล่งประกายแม้ไร้แสงแดดจ้าเช่นช่วงกลางวันออกมาได้ ใบหน้าเดิมที่งดงามก็ยิ่งงดงามหาตัวจับยากยิ่งขึ้นไปอีก ยามเยื้องย่างก็ราวกับเทพธิดาลงมาจากสรวงสวรรค์ ซึ่งทั้งหมดนี้ล้วนแต่ทำให้คนตระกูลฉีที่ต่างเตรียมตัวจะไปร่วมงานเลี้ยงล้วนแต่ตื่นตะลึงและอยู่ไม่สุข หากวันนี้ปล่อยให้ฉีจื่อหรานไปร่วมงานได้ เห็นทีว่าต้องเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นแน่ ดังนั้นผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวจึงได้เอ่ยเสียงเย็น “เจ้าตามข้าไปที่เรือนใหญ่เดี๋ยวนี้” “เอ๋ ไปทำไมหรือเจ้าคะท่านพ่อ พวกเราไม่รีบไปงานหรือ” หากแต่ฉีจื่อหรานกลับทำราวกับไม่เข้าใจเอียงคอเล็กน้อยเชิงสงสัย “ฉีจื่อหราน!!” ไม่รอช้าแขนเรียวก็ถูกบิดาลากเข้าไปยังเรือนใหญ่จนแทบตั้งตัวไม่ทัน ตามมานั้นคือสมาชิกคนอื่น ๆ รวมถึงบ่าวที่สอดรู้สอดเห็นต่าง ๆ “มิใช่ว่าข้าพูดอย่างชัดเจนแล้วหรือ ว่าที่นั่นมิใช่ที่ที่เจ้าควรจะไป” ทันทีที่เข้าไปในเรือนมือหนาก็สะบัดแขนของบุตรสาวอย่างแร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 11 : สามีดี ๆ ไม่มีไม่ได้แล้ว 1/2
ตอนที่[6]สามีดี ๆ ไม่มีไม่ได้แล้ว ด้านถงเจี้ยนที่เพิ่งเร่งเดินทางมาเมืองหลวงเป็นการด่วนพร้อมบ่าวรับใช้คนสนิทตั้งแต่เมื่อคืนเดิมทีเขาคิดจะพักผ่อนให้เต็มที่แล้วค่อยไปทำตามที่ผู้เป็นป้าบอกเอาไว้ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่ทำให้เขาต้องเร่งเดินทางมาเมืองหลวงในครั้งนี้ หากแต่จู่ ๆ เมื่อเช้าก็ได้รับจดหมายลับจาก ไจ้อิ่ง คณิกาชื่อดังในเมืองหลวงว่าอยากพบเขาเพราะมีสุราดีมาใหม่ ซึ่งนี่ไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด เพราะครั้งก่อนที่มาเมืองหลวง เขาได้ทุ่มเงินไปมากมายเพื่อที่จะได้เจอนาง ไม่แน่ว่านางอาจจะติดใจในรสรักของเขา จึงได้ส่งจดหมายมาตามตัวทั้งที่เขาเพิ่งถึงเมืองหลวงเช่นนี้ คิดแล้วก็ไปหาไจ้อิ่งเสียก่อน แล้วค่อยกลับมาจัดการคนงามตระกูลฉีต่อก็ได้ เขานั้นมีพลังเหลือล้นยิ่ง แต่ถงเจี้ยนคงไม่รู้ว่าทุกอย่างไม่ได้เรียบง่ายถึงปานนั้นและคืนนี้จะเป็นคืนที่เปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล ถงเจี้ยนถูกไจ้อิ่งดึงตัวเอาไว้ที่หอจันทร์งามจนถึงปลายยามซวี (ในบริบทนี้คือ สองทุ่มครึ่งค่ะ) หากแต่เขาไม่ได้แนบเนื้อกับไฉอิ่งเลยแม้แต่น้อย เพราะอีกฝ่ายเอาแต่รบเร้าให้เขากินสุราชนิดใหม่ แม้แต่บ่าวรับใช้ของเขายังถูกนำตัวให้มาลิ้มลองด้วยพร้อมส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 12 : จบสิ้นกันเสียที
ตอนที่[7]จบสิ้นกันเสียที ค่ำคืนนี้ของคนตระกูลฉีจึงไม่ได้เรียบง่ายอีกต่อไปนางไม่ได้ดูต่อว่าพวกเขาจัดการอย่างไร ด้านหลังมีเพียงห่อผ้าน้อย ๆ รีบหาทางลัดเลาะออกจากจวนมาพร้อมกับอ้ายมี่ด้วยหัวใจที่ด้านชา ออกจากจวนก็ง่ายถึงเพียงนี้ แต่เหตุใดที่ผ่านมานางจึงไม่เคยคิดจะทำ เรื่องเมื่อครู่หากจะว่านางใจร้าย นี่ไม่ใช่ว่าพวกเขาใจร้ายกับนางก่อนหรือ และเรื่องราวของนางกับตระกูลฉีไม่ได้จบลงง่าย ๆ เช่นนี้อย่างแน่นอน เพราะนางจะทำให้พวกเขาเสียใจที่ตัดสินใจละทิ้งคนที่พวกเขาเรียกว่า ‘ตัวซวย’ ออกจากจวนไปทั้งชาติก่อนและชาตินี้!! นางจะพิสูจน์ให้พวกเขาได้เห็นว่านางมิใช่ตัวซวยแต่อย่างใด แต่จะเป็นคนที่พลิกสถานการณ์ให้กับแคว้นตี้เสียด้วยซ้ำ หากแต่วันนี้การได้จัดการถงเจี้ยนอย่างสาสมและได้ก้าวออกมาจากจวนตระกูลฉีก็ถือว่าเป็นความสำเร็จก้าวแรกที่ยิ่งใหญ่ของนางแล้ว เริ่มต้นได้ดี “คุณหนูดึกดื่นเช่นนี้เราจะไปที่ไหนต่อกันดีเจ้าคะ” อ้ายมี่มีความหวาดกลัวอยู่ในหัวใจหลายส่วน ด้วยตนก็เพิ่งได้ออกจากจวนเมื่อไม่นานมานี้ยามที่ต้องออกไปทำภารกิจลับให้คุณหนูและยามนี้ก็เป็นการออกจากจวนที่อยู่มาตั้งแต่เด็กอย่างถาวรในใจจึงรู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 13 : บ้านใหม่ 1/1
ตอนที่[8]บ้านใหม่ หญิงชราสองคนชะงักมือที่กำลังทำบางอย่างลง สายตาทอดมองไปยังต้นเสียงด้วยความสงสัยก่อนจะพบกับสตรีสองคนที่อยู่ในอาภรณ์สีเข้มปกปิดร่างกายมิดชิด และทันทีที่สตรีที่เป็นผู้เอ่ยเสียงเรียกพวกนางในตอนแรกถอดหมวกม่านแพรที่ปิดบังใบหน้าออก ทันใดนั้นหญิงชราทั้งสองก็พบว่าบริเวณนี้คล้ายมีเหล่ามวลบุปผชาติแข่งกันเบิกบานชูช่ออย่างคึกคัก ทั้งที่ที่นี่ไม่มีบุปผาที่ว่าแม้แต่ดอกเดียว ช่างงดงามยิ่ง แม้ว่าช่วงชีวิตจะเคยได้พบเจอกับสตรีงดงามมามากมายหลายคนแต่สตรีตรงหน้าล้วนแตกต่างโดยสิ้นเชิง ทว่าเมื่อคิดได้ว่าสตรีผู้งดงามมาทำอันใดที่เรือนห่างไกลผู้คนเช่นนี้ ความระแวดระวังก็เกิดขึ้นโดยทันที อีกฝ่ายมีจุดประสงค์อันใดกันแน่ จื่อหรานรู้ว่าทั้งสองกำลังคิดสิ่งใดจึงถือวิสาสะก้าวข้ามเขตประตูเรือนเข้าไปเพื่อเข้าไปแนะนำตัวกับทั้งคู่ทันที “ท่านยายทั้งสอง ข้ามีนามว่าจื่อหรานส่วนนี่คือบ่าวของข้านามว่าอ้ายมี่….” เมื่อครู่นางเห็นว่าประตูเรือนของพวกเขาปิดไม่สนิทเท่าใดจึงสามารถมองเห็นได้ว่าในเรือนนี้มีสตรีสองคนกำลังก้ม ๆ เงย ๆ ทำบางอย่างอยู่และเรือนหลังนี้ช่างตรงความต้องการของนางเหลือเกิน พื้นที่ก็มีพอสมค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 14 : บ้านใหม่ 1/2
ตอนที่[8]บ้านใหม่ ในครัวมีพวกเนื้อแห้ง ผลไม้แห้งและผักที่ตากแห้งเอาไว้จำนวนหนึ่ง รวมถึงข้าวสารและเครื่องปรุงที่จำเป็นก็มีครบ นางจึงได้รีบก่อไฟเพื่อหุงข้าว อาหารเที่ยงนี้นางจะทำแบบง่าย ๆ เช่น เนื้อแห้งผัดใส่ผักและไข่ตุ๋น อาหารสุดทำง่ายแต่อร่อยของโลกอนาคต ส่วนของหวานก็จะเป็นผลไม้แห้งตุ๋นใส่น้ำตาลแบบง่าย ๆ ผ่านไปครึ่งชั่วยามอาหารทั้งหมดก็วางบนโต๊ะขนาดกลางเรียบร้อย เจ้าของบ้านต่างมองอาหารเหล่านั้นด้วยความสนใจ หน้าตาของอาหารดูแล้วชวนน้ำลายสอนัก จื่อหรานและอ้ายมี่ช่วยกันเตรียมตะเกียบและข้าวขาวสองถ้วยให้ทั้งสองคน หากแต่มีผู้หนึ่งนั่งลงอย่างรวดเร็วกับอีกผู้หนึ่งที่ยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น “ท่านยายไม่กินหรือเจ้าคะ” จื่อหรานถามผู้ที่ยืนอยู่ด้วยความสงสัย “เอ่อคือ….” “จี้ชง รีบนั่งลงเถิด นังหนูทั้งสองอุตส่าห์ทำอาหารให้กิน” “เอ่อ จะ เจ้าค่ะ” หืม เจ้าค่ะเช่นนั้นหรือ จื่อหรานมองทั้งคู่สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย “จี้ชงคือบ่าวรับใช้ของข้า” ในที่สุดท่านยายที่นั่งอยู่ก็เอ่ยขึ้น “ข้าเคยร่ำรวย มีบ่าวรับใช้มากมาย และจี้ชงคือบ่าวคนสนิท หากแต่ยามนี้…...” หญิงชรายังกล่าวไม่จบ จื่อหรานก็รีบนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 15 : เข้าป่าตามหาสมุนไพร
ตอนที่[9]เข้าป่าตามหาสมุนไพร “ท่านยายเจ้าคะ ข้าอยากสอบถามว่าในเมืองหลวงมีป่าที่ใดที่มีสมุนไพรและให้คนสามารถเข้าไปเก็บได้บ้างเจ้าคะ” หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้วจื่อหรานจึงได้สอบถามในสิ่งที่ตนอยากรู้ซึ่งเป็นภารกิจต่อไปที่นางต้องทำ “หืม เจ้าอยากจะไปเก็บสมุนไพรเช่นนั้นหรือ” “เจ้าค่ะ ระหว่างที่อยู่ที่นี่นอกจากปลูกผักแล้ว ข้าก็อยากจะปลูกสมุนไพรด้วย ท่านยายจะว่าอันใดหรือไม่เจ้าคะ” กล่าวแล้วส่งสายตาออดอ้อน เซี่ยเถาเห็นเช่นนั้นก็หัวเราะออกมาเบา ๆ “เรื่องว่าข้าไม่ว่าอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าสมุนไพรที่เจ้าต้องการจะอยู่ในป่าแถวนี้หรือไม่ เหตุใดไม่ไปดูตามขายร้านสมุนไพรเล่า” “ที่จริงเมื่อเช้านี้เราสองคนเดินหาตามร้านต่าง ๆ แล้วพบแค่บางตัวเท่านั้นเจ้าค่ะ” นี่เป็นเรื่องที่นางหนักใจ หากหาได้ไม่ครบจะทำอย่างไร แต่นางจะต้องลองดูก่อน หากไม่มีที่ร้านก็ต้องเข้าป่า ไม่แน่มันอาจจะมีแต่คนไม่รู้จักก็เป็นได้ “จี้ชงเจ้ารู้จักป่าที่ให้คนเข้าไปเก็บสมุนไพรได้หรือไม่” “รอสักครู่นะเจ้าคะ” จู่ ๆ ท่านยายจี้ชงก็เดินออกไปนอกเรือน นางสงสัยไม่น้อยว่าอีกฝ่ายออกไปเพราะเหตุใด หรือจะไปถามไถ่เพื่อนบ้านแต่ระหว่างที่นางเด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 16 : เราเหมือนกันแล้ว 1/1
ตอนที่[10]เราเหมือนกันแล้ว“เช่นนั้นท่านยายรับเงินนี่ไปเถิดเจ้าค่ะ” จื่อหรานยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เซี่ยเถาด้วยเพราะความเกรงใจอย่างถึงที่สุด “หรานเออร์ไม่ต้องคิดมากนี่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น” หากแต่หญิงชรากับกล่าวด้วยท่าทางสบาย ๆ ไม่เดือดร้อนอันใด ซึ่งนี่ต่างจากท่าทางของชาวบ้านธรรมดายิ่งนัก “พวกข้ามารบกวนท่านยายแท้ ๆ หากไม่รับเป็นเงิน เช่นนั้นคืนนี้ให้ข้านวดให้ดีหรือไม่เจ้าคะ”ในโลกอนาคตนั้นการนวดถือว่าได้รับความนิยมไม่น้อยเพราะสามารถคลายความเมื่อยล้าได้ นางก็ได้ไปเรียนรู้มาไม่น้อยเช่นกัน“เจ้าสามารถนวดได้ด้วยหรือ” เด็กสาวผู้นี้ทำให้เซี่ยเถาแปลกใจได้อีกหน คนผู้นี้มีอันใดที่ทำไม่ได้บ้าง นี่ช่างเสียดายแทนบ้านเดิมของนางเสียจริงที่ปล่อยให้สิ่งล้ำค่าเช่นนี้หลุดออกมาได้ ทว่าเมื่อคิดถึงบ้านเดิมของเด็กสาวแล้วดวงตาที่ราวกับรัตติกาลลึกล้ำก็ปรากฏขึ้น คนชั่วเหล่านั้นไม่สมควรที่จะเป็นครอบครัวของหรานเออร์แม้แต่น้อย!กล่าวถึงเหล่าคนชั่วที่ว่ายามนี้เรือนตระกูลฉีต่างกำลังลุกเป็นไฟด้วยข่าวของถงเจี้ยนนั้นโหมกระพือเป็นอย่างมาก เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อทุกคนในจวนโดยเฉพาะฉีหวัง เขาเป็นขุนนางที่มีหน้ามีตาผู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 17 : เราเหมือนกันแล้ว 1/2
ตอนที่[10]เราเหมือนกันแล้วและแล้วจื่อหรานก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง เพราะผ่านไปเพียงสิบวันผักที่ปลูกก็งอกงามเขียวขจีขึ้นจนเต็มแปลงไปหมดเซี่ยเถาแทบจะทำป้ายประกาศถึงความเก่งกล้าสามารถของจื่อหรานไปติดจนทั่วเมืองหลวงให้ทุกคนได้รับรู้“หรานเออร์เจ้าช่างวิเศษนัก” หญิงชรากอดจื่อหรานแน่นพลางมองไปที่ผลผลิตที่ตนได้ลงมือปลูกเมื่อหลายวันก่อน ในที่สุดมันก็สำเร็จ“ดีใจด้วยนะเจ้าคะท่านยายเซี่ย ท่านยายจี้” จี้ชงนั้นก็ดีใจไม่แพ้ผู้เป็นนาย เพราะตนเห็นตั้งแต่ต้นว่าผู้เป็นนายพยายามที่จะปลูกผักมานานเท่าไรแต่มันก็ไม่เคยสำเร็จเสียที หากแต่วันนี้พอมีจื่อหรานเข้ามาความพยายามหลายปีก็สามารถสำเร็จได้อย่างง่ายดาย และนานเพียงใดแล้วที่ตนไม่ได้เห็นผู้เป็นนายยิ้มกว้างมีความสุขได้ถึงเพียงนี้ ตั้งแต่นายท่านผู้เฒ่าจากไป….ความประทับใจของหญิงชราทั้งสองต่อเด็กสาวนามว่าจื่อหรานยิ่งเพิ่มพูนขึ้นทุกวัน และเมื่อวันหนึ่งก็ทำให้เซี่ยเถาตัดสินใจบางอย่างได้ เพราะตนเพียงบ่นว่าปีนี้ผมของตนขาวขึ้นกว่าปีที่แล้วมา บ่งบอกถึงร่างกายที่ใกล้โรยราและสุดท้ายไม่นานก็คงร่วงหล่นไม่น่าเชื่อว่าวันรุ่งขึ้นก็ต้องพบกับความตกใจ เพราะผมของจื่อหรานนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
บทล่าสุด
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนพิเศษ 2 : ถูกกลั่นแกล้ง
ตอนพิเศษ[2]พร้อมหน้าพร้อมตา วันเวลาผันผ่านไปนานหลายปีหากแต่แคว้นตี้ยังมีแต่ความสงบสุข ไร้ซึ่งความวุ่นวาย นอกจากนั้นยามนี้ยังกลายเป็นผู้นำในด้านสมุนไพรหายากและล้ำค่าอีก เซี่ยจื่อหรานกลายเป็นที่ปรึกษาพิเศษของสำนักหมอหลวง ไม่ว่าหัวขาวหัวดำต่างเรียกนางว่า ‘ท่านอาจารย์’ แทบทั้งสิ้น แม้ไม่อยากจะรับแต่ก็ต้องรับไว้ ไทเฮากล่าวว่าลับหลังนางพวกเขาก็เรียกขานนางว่าท่านอาจารย์อยู่ดี สู้ทำให้กลายเป็นที่ประจักษ์กันไปเลย ผู้ใดจะคิดว่าสตรีอายุน้อยจะมีความรู้แตกฉานในด้านสมุนไพรเช่นนี้ ทั้งสามารถนำสมุนไพรเหล่านั้นมาปรุงเป็นอาหารจานเด็ดได้ด้วยผู้ใดได้กินก็ล้วนแต่ติดใจ หากแต่มีโอกาสได้กินน้อยนัก เพราะชินอ๋องซื่อจื่อหวงภรรยายิ่งกว่าสิ่งใด คงมีแต่ชินอ๋องซื่อจื่อและเชื้อพระวงศ์ที่สนิทกระมังถึงจะได้กินฝีมือของท่านอาจารย์เซี่ย และก็เป็นจริงดังนั้น วันนี้เป็นวันจะเข้าคืนวันขึ้นปีใหม่ ทุกคนตกลงกันว่าจะมารวมตัวกันและเฉลิมฉลองปีใหม่กันที่เรือนซิ่งฝู ดังนั้นเซี่ยจื่อหรานจึงต้องเตรียมอาหารที่ทุกคนลงความเห็นว่าอร่อยหาที่ใดเทียม อาหารที่ว่าก็คือ ไก่ผัดเซียงเหมา นอกจากนั้นยังมีปลาผัดกันเจียง (ขิง) เนื้อแกะตุ๋นส
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนพิเศษ 1 : ถูกกลั่นแกล้ง
ตอนพิเศษ[1]ถูกกลั่นแกล้ง สองขาแข็งแกร่งก้าวไปอย่างมั่นคงไม่มีซวนเซเลยแม้แต่น้อยแม้จะดื่มสุรามงคลเข้าไปเพียงใดก็ตาม ค่ำคืนนี้เขาจะได้ร่วมเรียงเคียงหมอนกับสตรีในดวงใจแล้วจะไม่ให้ตื่นเต้นได้อย่างไร ทว่ายิ่งเร่งรีบเหตุใดปลายทางก็ยิ่งห่างไกล หรือว่าเขากำลังตื่นเต้นเกินไป จึงรู้สึกว่าทุกอย่างเชื่องช้าไปเสียหมด แต่สุดท้ายก็สามารถพาตนเองไปอยู่ที่หน้าห้องที่ประดับตกแต่งด้วยผ้าสีแดงเต็มไปหมด ในขณะที่มือหนากำลังจะเอื้อมมือไปเปิดบานประตู จู่ ๆ องครักษ์ก็มารายงานว่าฝ่าบาทมีรับสั่งให้เขาไปทำภารกิจเร่งด่วนในคืนนี้ หากเป็นวันทั่วไปเขาก็คงไปโดยไม่อิดออด แต่คืนนี้เป็นคืนสำคัญของเขา คิดได้อย่างเดียวว่านี่ต้องเป็นการกลั่นแกล้งจากเสด็จลุงเป็นแน่ ไม่สิ อาจจะมีเสด็จย่าเข้าร่วมด้วย “ข้าไม่ไป” ชายหนุ่มปฏิเสธเตรียมจะเปิดประตูเข้าห้องหออีกครั้ง “เอ่อ ฝ่าบาทรับสั่งว่าหากซื่อจื่อไม่ไปจะทำการโยกย้ายพระองค์ไปประจำการที่แดนใต้ตั้งแต่คืนนี้โดยไม่ให้ฮูหยินติดตามไปด้วยขอรับ” “ฮึ่ม นี่มันเกินไปจริง ๆ” ชินอ๋องซื่อจื่อเสวี่ยจิ้นกัดฟันกรอดแม้จะรู้สึกขัดใจเพียงใด แต่สุดท้ายก็ต้องไป มาดูกันว่าเสด็จลุงจะกลั่นแกล้
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 48 : จบอย่างที่ควรจะเป็น 1/2 ตอนจบ
ตอนที่[30]จบอย่างที่ควรจะเป็นภาพทุกอย่างตัดกลับไปที่ฉีจื่อหรานยังคงเป็นทารกน้อยครานี้เสิ่นเจียงร้องไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ นั่นสิ นางเป็นแม่แบบใดกัน อุ้มท้องมาตั้งเก้าเดือน กว่าจะคลอดออกมา จื่อหรานในยามเป็นทารกก็น่ารักน่าชังยิ่ง นางทำกับเด็กที่ไร้เดียงสาเช่นนั้นได้อย่างไร สวรรค์ลงโทษแล้ว เป็นนาง นางเป็นมารดาที่ชั่วช้า เหล่าคนตระกูลฉีเริ่มรู้แล้วว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นผลจากการกระทำที่ตนได้กระทำกับฉีจื่อหรานอย่างโหดร้ายในชาติก่อน ชาตินี้ก็ยังกระทำซ้ำรอบเดิมอีก ไม่แปลกที่จะได้รับความทุกข์ทรมานทั้งกายและใจเช่นนี้ บัดนี้ความรู้สึกโกรธแค้น ความรู้สึกไม่เข้าใจ ไม่ยินยอมได้แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกผิดมาจากใจจริง “หรานเออร์พวกเราขอโทษเจ้า โปรดให้อภัยพวกเราด้วย”เหล่าผู้ที่รับหน้าที่คุมตัวตระกูลฉีไปส่งที่แดนเหนือ รีบลงมาจากรถม้าเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น ไม่นานพวกเขาก็ต้องถอนหายใจออกมาเพราะยามนี้เบื้องหน้าปรากฏเพียงร่างไร้วิญญาณของพ่อแม่ลูกตระกูลฉีเท่านั้น ใบหน้าของพวกเขายังมีคราบน้ำตาติดอยู่มากมายราวกับคนที่ร้องไห้ด้วยความทรมานจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต โดยเฉพาะคนผู้หนึ่งที
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 47 : จบอย่างที่ควรจะเป็น 1/1
ตอนที่[30]จบอย่างที่ควรจะเป็น “เหตุใดจึงแต่งงานกันไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ” ยามนี้ชินอ๋องซื่อจื่อเสวี่ยจิ้นกำลังเอ่ยถามพระอัยยิกาพร้อมทั้งมีสีหน้าบึ้งตึงด้วยไม่พอใจอย่างยิ่งยวด “ย่าอนุญาตให้คบหากันนั่นก็ที่สุดแล้ว แล้วนี่เพิ่งคบกันได้หนึ่งเดือนจะแต่งงานกันเลยได้อย่างไร เวลาน้อยไป หรานเออร์หลานย่า ย่าไม่ยอมให้คบผู้ใดเพียงแค่ผิวเผินแน่นอน” เซี่ยไทเฮาว่าพลางดึงหลานสาวให้ไปอยู่ด้านหลังตน “แล้วหลานมิใช่หลานของเสด็จย่าเช่นเดียวกันหรือ อีกอย่างหลานหาใช่คนชั่วร้ายอันใด จะให้รอไปถึงเมื่อใดกัน เสด็จย่าอย่าใจร้ายกับหลานเลย” ว่าแล้วพลางส่งสายตาที่น่าสงสารไปให้คนรักที่อยู่ด้านหลังผู้เป็นย่า หวังว่านางจะเห็นใจเขาและช่วยพูดกับเสด็จย่า หากแต่นางกลับมีเพียงรอยยิ้มน้อย ๆ และไม่กล่าวอันใดอีก “ระยะเวลาไม่กำหนด แต่หากซื่อจื่อทำให้ย่าเห็นว่าเจ้าสามารถดูแลหรานเออร์ได้ดี เมื่อนั้นย่าจะอนุญาตเอง” “โธ่ แล้วหากว่ากว่าจะเป็นที่ถูกใจเสด็จย่ามันก็ผ่านไปหลายปีแล้วเล่า” “หลายปีก็หลายปีสิ ซื่อจื่อรอไม่ไหวหรือ เช่นนั้นย่าจะได้ให้หรานเออร์ไปแต่งกับผู้อื่นที่ความอดทนมีมากกว่า” “ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ!! เฮ้อ เช่นนั้น รอก็ร
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 46 : ต้นตอของโรคระบาด 1/2
ตอนที่[29]ต้นตอของโรคระบาด ใช้เวลากว่าแรมเดือนกว่าที่นางจะสามารถจัดการธุระสำคัญทั้งหมดเสร็จสิ้น หลังจากที่เหตุการณ์อันตรายผ่านพ้นไป ไทเฮาจึงได้ชวนเชื้อพระวงศ์ไปพักผ่อนที่ตำหนักซินหยานอีกครา แม้อากาศจะเริ่มเหน็บหนาวแล้วแต่ยังสามารถเดินทางออกไปได้อยู่ ยามนี้ที่นั่นคงงดงามไม่น้อย “จื่อหราน รอบนี้เราไปปีนเก็บผลไม้กันมาเยอะ ๆ อย่าให้พี่ใหญ่จับได้” ท่านหญิงเสวี่ยเร่อมากระซิบข้างหูนางด้วยความซุกซนเช่นเคย นั่นสินะ ผลไม้หลายอย่างที่เติบโตในอากาศหนาวคงกำลังออกผลผลิตเต็มต้น หากแต่สิ่งที่นางตื่นเต้นนั้นมิใช่แค่การเก็บผลไม้เหล่านั้นอย่างเดียว หากแต่เป็นสิ่งที่คนผู้นั้นกล่าวว่ามีบางอย่างจะพูดคุยกับนาง “หรานเออร์ พี่มีบางอย่างจะพูดคุยกับเจ้า” เพียงแค่ถึงตำหนัก เขาก็ไม่รอช้าที่ลากนางเข้าไปในป่า ในป่าที่เป็นป่าจริง ๆ หาใช่สวนบุปผาที่สวยงามแต่อย่างใด ลากมาอย่างรวดเร็วและไกลชนิดที่ว่าเสวี่ยเร่อตามไม่ทันกันเลยทีเดียว พร้อมทั้งคำเรียกขานที่เปลี่ยนไปทั้งหมด “เจ้าหนาวหรือไม่” เขาว่าพร้อมถอดเสื้อคลุมมาคลุมให้นางโดยไม่รอคำตอบ แต่เขาควรจะถามว่าเหนื่อยหรือไม่ก่อนสิ ก็เล่นลากกันมาไกลเช่นนี้ “เจ้า
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 45 : ต้นตอของโรคระบาด 1/1
ตอนที่[29]ต้นตอของโรคระบาด โทษของตระกูลฉีสามารถทำให้ร้ายแรงไปจนถึงขั้นประหารชีวิตเฉกเช่นองค์ชายห้าได้ แต่เพราะนางอยากให้พวกเขาได้ลิ้มรสความสิ้นหวังและการถูกทอดทิ้งว่าเป็นอย่างไร เมื่อไม่สามารถกลับบ้านและกลับมาสู่จุดเดิมที่เคยอยู่ ตกต่ำไร้คนเหลียวแล แบบนั้นคงจะเจ็บแสบกว่าการประหารและลิ้มรสความเจ็บปวดเพียงแค่ระยะเวลาสั้น ๆ ที่จริงแล้วตระกูลฉีไม่ได้ฉลาดล้ำโดยการไปร่วมมือวางแผนการกับองค์ชายห้าถึงเพียงนั้น แต่เพราะพวกเขาถูกหลอกใช้ ว่าจะมอบยารักษาให้รวมถึงช่วยแก้แค้นหากพวกเขาสามารถเผาที่เก็บยาสมุนไพรของนางได้สำเร็จ แต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น เพราะสมุนไพรทั้งหมดนางเก็บเอาไว้ที่เรือนที่ถูกสร้างขึ้นใกล้กันกับเรือนซิ่งฝู แต่เมื่อลงมือทำแล้วก็ต้องรับผลของการกระทำ ชีวิตหลังจากนี้ของพวกเขาจะเป็นเช่นไรก็แล้วแต่โชคชะตากำหนดก็แล้วกัน ด้านองค์ชายห้าผู้ที่เป็นต้นเหตุและต้นตอของความวุ่นวายในเมืองหลวงที่เกิดขึ้นมาตลอดหลายวัน และเป็นคลื่นใต้น้ำในราชสำนักมาหลายปีก็ถูกจับกุมตัวและถูกสั่งโทษประหารเรียบร้อยแล้ว เรื่องราวเริ่มต้นที่องค์ชายห้าผู้ที่มักวางตัวเป็นกลางไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด แท้จริงกลั
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 44 : ถอยกลับไม่ทันแล้ว 1/2
ตอนที่[28]ถอยกลับไม่ทันแล้ว “ใช่ ช่างไม่นึกถึงข้าวแดงแกงร้อน และบุญคุณที่ข้าอุ้มท้องเจ้ามาตั้งหลายเดือนเลยสักนิด” เสิ่นเจียงไม่อาจปั้นหน้ากล่าวดี ๆ กับอีกฝ่ายได้เช่นกัน จึงได้ชี้หน้าใส่บุตรสาวด้วยความโกรธเกรี้ยว “หึ คำก็บุญคุณสองคำก็บุญคุณ พวกท่านเลี้ยงข้าดีนักหรือ อาหารที่ข้าได้รับนั้นแย่ยิ่งกว่าของบ่าวในเรือนเสียอีกกระมัง หากจะพูดถึงเรื่องบุญคุณข้าว่า…. ข้าน่าจะชดใช้ให้พวกท่านไปแล้วตั้งแต่ที่พวกท่านคิดแผนร้ายเพื่อจัดการกับข้าในคืนนั้น” “แล้วอย่างไร สุดท้ายคนที่แต่งกับถงเจี้ยนก็คือข้ามิใช่หรือ ฉีจื่อหรานเป็นเพราะเจ้า ข้าถึงต้องแต่งกับคนชั่วเช่นนั้น เป็นเพราะเจ้าข้าถึงต้องตกอยู่ในสภาพนี้” ฉีเยว่เผิงกล่าวแล้วก็ยกมือขึ้นจับใบหน้าตนเอง “การที่ท่านแต่งกับถงเจี้ยนมันเกี่ยวอันใดกับข้าแล้วการที่ใบหน้าของท่านเสียโฉมแล้วมันเกี่ยวกันอันใดกับข้าพี่ห้า ไปทำชั่วอันใดเข้าล่ะ หน้าถึงได้เละเช่นนั้น” “นี่ นังน้องชั่ว!” ฉีเยว่เผิงทำท่าจะเข้าไปจัดการกับเซี่ยจื่อหราน หากแต่ยังไม่ได้ทำอันใดก็มีมือปริศนาตบเข้าที่ใบหน้าจนล้มฟุบลงไป มิใช่เพียงแค่ฉีเยว่เผิงสมาชิกทุกคนของตระกูลฉีก็ถูกฝ่ามือปริศนาตบแบบไ
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 43 : ถอยกลับไม่ทันแล้ว 1/1
ตอนที่[28]ถอยกลับไม่ทันแล้ว บ่าวในเรือนล้วนหาทางหลบหนีแต่ก็ไร้ทางออก บ้างก็ร้องไห้บ้างก็ฟุบลงอย่างไร้เรี่ยวแรง อาการป่วยเช่นนี้พวกเขาไม่เคยประสบมาก่อน อาการช่างกำเริบรวดเร็วฉับพลันเหลือเกิน หากรู้ว่าเป็นเช่นนี้พวกเขาคงไม่กลับเข้ามาในจวน ไม่สิ คงไม่ดูหมิ่นคุณหนูหกเช่นนั้น หากเป็นเช่นนั้นพวกเขาอาจจะไม่ต้องถูกขังอยู่ที่นี่ ด้านเจ็ดคนพ่อแม่ลูกตระกูลฉีที่พยายามจะออกที่หน้าประตูหลัก เมื่อไม่สามารถทำได้ก็พยายามคิดหาหนทางกันแทบหัวแตก จนท้ายที่สุดฉีเยว่เผิงกลับนึกถึงเส้นทางหนึ่งที่ตนเคยจำได้ว่ามันมีรอยแยกระหว่างกำแพงที่ยังไม่ได้รับการซ่อมแซม “ท่านพ่อท่านแม่ พี่ใหญ่ พี่รอง พี่สาม พี่สี่ พวกเราไปที่ท้ายจวนกันเถิดข้ามีวิธีออกจากจวนได้แล้ว” ทุกคนเมื่อเห็นว่ามีทางรอดจึงได้แย้มยิ้มออกมาแม้ว่าร่างกายจะอิดโรยจากอาการป่วยแทบเดินไม่ไหวกันเต็มที ฉีเยว่เผิงคิดว่าหากออกไปรักษาจนหายดีทั้งอาการป่วยและใบหน้าแล้ว จากนั้นตนจะเอาคืนฉีจื่อหรานให้สาสม และชินอ๋องซื่อจื่อก็ต้องตกเป็นของนางในที่สุด ยิ่งเมื่อนึกถึงว่าหนึ่งปีก่อนที่นางได้พบกับชินอ๋องซื่อจื่อเสวี่ยจิ้นที่งานเลี้ยงในเมืองหลวงแล้วรู้สึกประทับใจเ
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 42 : ถูกทอดทิ้งเป็นอย่างไร 1/2
ตอนที่[27]ถูกทอดทิ้งเป็นอย่างไร ครอบครัวที่ได้เกี่ยวดองกับบุตรสาวตระกูลฉีต่างก็เร่งให้สะใภ้ของตนไปขอขมาท่านหญิงเซี่ยเพื่อจะได้เข้ารับการรักษาหรือรับยามากิน แต่สตรีที่เกลียดชังน้องสาวอย่างฝังลึกมีหรือจะยินยอม เมื่อเห็นว่าสะใภ้อย่างไรก็ไม่ยอม สุดท้ายเพื่อความอยู่รอดตระกูลเหล่านั้นจึงได้ให้บุตรชายเขียนหนังสือหย่าขาดจากภรรยาเสีย บุรุษเหล่านั้นหาได้เป็นคนดีอันใดอยู่แล้ว เพราะความกลัวตายจึงได้รีบหย่าภรรยาโดยเร็ว หนำซ้ำก่อนจะขับไล่อีกฝ่ายออกจากจวนยังตบตีทำร้ายร่างกายที่พวกนางไม่ได้ดังใจอีก สุดท้ายเหล่าสตรีตระกูลฉีเลยต้องพาร่างกายและจิตใจอันบอบช้ำกลับบ้านเดิมของตนเพราะไม่มีที่ไป ยิ่งเมื่อเห็นสภาพของบุตรสาวแต่ละคนฉีหวังก็กล่าวออกมาอย่างมีโทสะว่า “หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรข้าก็ไม่มีทางไปขอร้องนังตัวซวยนั่นเด็ดขาด!!”โดยที่ระหว่างนั้นไม่ได้สังเกตอาการตนเองแม้แต่น้อยว่าเริ่มมีอาการระคายคอแล้ว “ฝีมือท่านหรือ” เซี่ยจื่อหรานเอ่ยถามชายหนุ่มที่กำลังจิบชาสมุนไพรอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะคัดแยกสมุนไพรของนางที่เรือนซิ่งฝู “ก็ผู้ใดให้พวกเขามาเผาร้านของเรากัน ก็ต้องสั่งสอนไปเสียบ้าง” เซี่ยจื่อหรานรู้สึกทำหน้า
