MasukShare
ตอนที่ 14 : บ้านใหม่ 1/2
Terakhir Diperbarui:
2025-03-20 14:15:09ตอนที่
[8] บ้านใหม่ ในครัวมีพวกเนื้อแห้ง ผลไม้แห้งและผักที่ตากแห้งเอาไว้จำนวนหนึ่ง รวมถึงข้าวสารและเครื่องปรุงที่จำเป็นก็มีครบ นางจึงได้รีบก่อไฟเพื่อหุงข้าว อาหารเที่ยงนี้นางจะทำแบบง่าย ๆ เช่น เนื้อแห้งผัดใส่ผักและไข่ตุ๋น อาหารสุดทำง่ายแต่อร่อยของโลกอนาคต ส่วนของหวานก็จะเป็นผลไม้แห้งตุ๋นใส่น้ำตาลแบบง่าย ๆ ผ่านไปครึ่งชั่วยามอาหารทั้งหมดก็วางบนโต๊ะขนาดกลางเรียบร้อย เจ้าของบ้านต่างมองอาหารเหล่านั้นด้วยความสนใจ หน้าตาของอาหารดูแล้วชวนน้ำลายสอนัก จื่อหรานและอ้ายมี่ช่วยกันเตรียมตะเกียบและข้าวขาวสองถ้วยให้ทั้งสองคน หากแต่มีผู้หนึ่งนั่งลงอย่างรวดเร็วกับอีกผู้หนึ่งที่ยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น “ท่านยายไม่กินหรือเจ้าคะ” จื่อหรานถามผู้ที่ยืนอยู่ด้วยความสงสัย “เอ่อคือ….” “จี้ชง รีบนั่งลงเถิด นังหนูทั้งสองอุตส่าห์ทำอาหารให้กิน” “เอ่อ จะ เจ้าค่ะ” หืม เจ้าค่ะเช่นนั้นหรือ จื่อหรานมองทั้งคู่สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย “จี้ชงคือบ่าวรับใช้ของข้า” ในที่สุดท่านยายที่นั่งอยู่ก็เอ่ยขึ้น “ข้าเคยร่ำรวย มีบ่าวรับใช้มากมาย และจี้ชงคือบ่าวคนสนิท หากแต่ยามนี้…...” หญิงชรายังกล่าวไม่จบ จื่อหรานก็รีบนั่งลงแล้วกอบกุมมือของอีกฝ่ายไว้ “ท่านยายไม่ต้องเล่าแล้วเจ้าค่ะ อดีตก็คืออดีต เรามาสนใจแค่ปัจจุบันดีกว่า ชีวิตไม่สิ้นเราต้องสู้เจ้าค่ะ สักวันก็จะกลับมารุ่งเรืองได้เช่นเดิม ข้าเชื่อเช่นนั้น” “…..” หญิงชรากล่าวอันใดไม่ออก ได้แต่หันไปมองหน้าบ่าวที่อยู่ด้านข้าง “ท่านยายกินข้าวเถิดเจ้าค่ะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นชืดเสียก่อน” “พวกเจ้าก็กินด้วยสิ เจ้าด้วยจี้ชง” “เอ่อ จะดีหรือเจ้าคะ” สตรีชรานามจี้ชงยังคงเอ่ยถามเช่นเดิม “มีอันใดไม่ดี นั่งลงเถิด” จี้ชงนั่งลงหากแต่ไม่ได้ลงมือกินอาหาร หญิงชราหันไปกล่าวกับเด็กสาวทั้งสอง “พวกเจ้าออกไปข้างนอกสักครู่ก่อนได้หรือไม่ ข้ามีเรื่องพูดคุยกับ…นายหญิง หากเสร็จแล้วจะออกไปเรียก” จื่อหรานนั้นรู้สถานการณ์ยิ่งรีบดึงตัวอ้ายมี่ออกไปทันที ทันทีที่เด็กสาวทั้งสองพ้นจากสายตาไปแล้ว จี้ชงก็หยิบบางอย่างออกจากแขนเสื้อ เป็นเข็มเงินเล่มหนึ่ง ก่อนจะใช้จิ้มลงไปในอาหารจานต่าง ๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรจึงได้หันไปมองผู้เป็นนาย “ไปเรียกพวกนางมาเถอะ” หลังจากนั้นทั้งสี่คนก็นั่งกินอาหารร่วมกัน โดยที่ภายในหัวต่างก็มีความคิดของตน “จื่อหรานไหนบอกข้ามาซิ ว่าเจ้าเป็นคุณหนูบ้านใดกัน เหตุใดจึงทำได้หลายอย่างเช่นนี้ ไม่สิ พวกเจ้ามาโผล่ที่บ้านข้าได้อย่างไร” หลังจากมื้ออาหารเที่ยงผ่านพ้นไป เซี่ยเถาจึงได้เอ่ยถามสตรีทั้งสองที่ตนเพิ่งได้พบกันในวันนี้ จื่อหรานคิดคำนวณในหัวตั้งแต่ก่อนที่จะก้าวเท้าเข้ามาในเรือนแห่งนี้แล้วว่าจะตอบอย่างไร ใบหน้างดงามเศร้าสลดลงก่อนจะเล่าเรื่องราวของตนทั้งหมด โดยไม่ได้เอ่ยถึงตระกูลฉีแม้เพียงครึ่งคำ ด้วยคิดว่าตนจะค่อย ๆ เฉลยภายหลังจะดีกว่า ปัง! “นี่พวกเขายังเป็นคนอยู่หรือไม่ กล้าทำกับบุตรสาวแท้ ๆ ได้อย่างไร เป็นถึงครอบครัวขุนนางใหญ่” ใบหน้าของหญิงชราสั่นไหวดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ แม้จะรู้ว่าจื่อหรานเล่าเรื่องราวไม่หมด แต่ตนคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีเค้าความจริงอย่างแน่นอน “แล้วต่อจากนี้พวกเจ้าจะเอาอย่างไรต่อ” นี่เป็นคำถามที่จื่อหรานรอคอย “ท่านยาย ท่านจะว่าอันใดหรือไม่เจ้าคะ หากข้าและอ้ายมี่จะขออยู่ที่นี่ไปสักระยะ ข้าจะจ่ายค่าเช่าให้ท่านด้วย อีกทั้งพวกข้าจะทำตัวให้เป็นประโยชน์ช่วยท่านยายปลูกผัก ทำความสะอาด ทำอาหาร ทำทุกอย่างรับรองว่าจะไม่ทำตัวให้เป็นภาระแน่นอนเจ้าค่ะ ใช่หรือไม่อ้ายมี่” ว่าแล้วก็ส่งสายตาไปให้สาวรับใช้ “ใช่เจ้าค่ะ พวกเราจะช่วยท่านยายทุกอย่างเลยเจ้าค่ะ” อ้ายมี่ผงกศีรษะรัว ๆ “เอ่อ….” สีหน้าของเซี่ยเถาสีแสดงถึงความลำบากใจ ด้านจี้ชงก็เช่นกัน “ท่านยายไม่สะดวกหรือเจ้าคะ หรือเพราะนอกจากท่านยายยังมีผู้อื่นอยู่อีก” นั่นสินะอาจจะมีบุตรหลานของท่านยายอีก นางคิดน้อยไปจริง ๆ “เอ่อ มิใช่เช่นนั้น เฮ้อ เอาเถิด ข้าอนุญาตให้พวกเจ้าอยู่ ส่วนค่าเช่าไม่ต้องจ่ายหรอก” แม้จะลำบากใจแต่สุดท้ายก็พยักหน้าตกลง “จริงหรือเจ้าคะ!!” จื่อหรานยิ้มกว้าง ในที่สุดนางก็มีที่อยู่แล้ว นางจะได้ดำเนินแผนการต่าง ๆ ต่อไปได้เสียที “จริง และก็ที่จริงแล้วข้ามีบุตรชายสองคน แต่พวกเขาเอาแต่ทำงาน ไม่ว่างมาอยู่ด้วยกันหรอก ส่วนเหล่าหลาน ๆ พวกเขาต่างก็ยุ่งกับเรื่องของตนเองเช่นกัน นาน ๆ จะได้เจอกันที” หญิงชราพูดน้ำเสียงเรียบ หากแต่จื่อหรานกลับคิดไปว่าอีกฝ่ายกำลังเศร้าใจที่ถูกทิ้งให้อยู่กันตามลำพัง จึงได้จับมือของหญิงชราไว้อีกครั้ง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ว่า “ต่อไปนี้ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนท่านยายเองเจ้าค่ะ” ห่างออกไปจากที่นี่หลายจุดทั่วทั้งแคว้นตี้ก็มีหลายคนเกิดอาการจามพร้อมกันจนจมูกแดงโดยไม่รู้สาเหตุ “มีผู้ใดกำลังนินทาพวกเราอยู่หรือไม่”
Bab terkait
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 15 : เข้าป่าตามหาสมุนไพร
ตอนที่[9]เข้าป่าตามหาสมุนไพร “ท่านยายเจ้าคะ ข้าอยากสอบถามว่าในเมืองหลวงมีป่าที่ใดที่มีสมุนไพรและให้คนสามารถเข้าไปเก็บได้บ้างเจ้าคะ” หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้วจื่อหรานจึงได้สอบถามในสิ่งที่ตนอยากรู้ซึ่งเป็นภารกิจต่อไปที่นางต้องทำ “หืม เจ้าอยากจะไปเก็บสมุนไพรเช่นนั้นหรือ” “เจ้าค่ะ ระหว่างที่อยู่ที่นี่นอกจากปลูกผักแล้ว ข้าก็อยากจะปลูกสมุนไพรด้วย ท่านยายจะว่าอันใดหรือไม่เจ้าคะ” กล่าวแล้วส่งสายตาออดอ้อน เซี่ยเถาเห็นเช่นนั้นก็หัวเราะออกมาเบา ๆ “เรื่องว่าข้าไม่ว่าอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าสมุนไพรที่เจ้าต้องการจะอยู่ในป่าแถวนี้หรือไม่ เหตุใดไม่ไปดูตามขายร้านสมุนไพรเล่า” “ที่จริงเมื่อเช้านี้เราสองคนเดินหาตามร้านต่าง ๆ แล้วพบแค่บางตัวเท่านั้นเจ้าค่ะ” นี่เป็นเรื่องที่นางหนักใจ หากหาได้ไม่ครบจะทำอย่างไร แต่นางจะต้องลองดูก่อน หากไม่มีที่ร้านก็ต้องเข้าป่า ไม่แน่มันอาจจะมีแต่คนไม่รู้จักก็เป็นได้ “จี้ชงเจ้ารู้จักป่าที่ให้คนเข้าไปเก็บสมุนไพรได้หรือไม่” “รอสักครู่นะเจ้าคะ” จู่ ๆ ท่านยายจี้ชงก็เดินออกไปนอกเรือน นางสงสัยไม่น้อยว่าอีกฝ่ายออกไปเพราะเหตุใด หรือจะไปถามไถ่เพื่อนบ้านแต่ระหว่างที่นางเด
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 16 : เราเหมือนกันแล้ว 1/1
ตอนที่[10]เราเหมือนกันแล้ว“เช่นนั้นท่านยายรับเงินนี่ไปเถิดเจ้าค่ะ” จื่อหรานยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เซี่ยเถาด้วยเพราะความเกรงใจอย่างถึงที่สุด “หรานเออร์ไม่ต้องคิดมากนี่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น” หากแต่หญิงชรากับกล่าวด้วยท่าทางสบาย ๆ ไม่เดือดร้อนอันใด ซึ่งนี่ต่างจากท่าทางของชาวบ้านธรรมดายิ่งนัก “พวกข้ามารบกวนท่านยายแท้ ๆ หากไม่รับเป็นเงิน เช่นนั้นคืนนี้ให้ข้านวดให้ดีหรือไม่เจ้าคะ”ในโลกอนาคตนั้นการนวดถือว่าได้รับความนิยมไม่น้อยเพราะสามารถคลายความเมื่อยล้าได้ นางก็ได้ไปเรียนรู้มาไม่น้อยเช่นกัน“เจ้าสามารถนวดได้ด้วยหรือ” เด็กสาวผู้นี้ทำให้เซี่ยเถาแปลกใจได้อีกหน คนผู้นี้มีอันใดที่ทำไม่ได้บ้าง นี่ช่างเสียดายแทนบ้านเดิมของนางเสียจริงที่ปล่อยให้สิ่งล้ำค่าเช่นนี้หลุดออกมาได้ ทว่าเมื่อคิดถึงบ้านเดิมของเด็กสาวแล้วดวงตาที่ราวกับรัตติกาลลึกล้ำก็ปรากฏขึ้น คนชั่วเหล่านั้นไม่สมควรที่จะเป็นครอบครัวของหรานเออร์แม้แต่น้อย!กล่าวถึงเหล่าคนชั่วที่ว่ายามนี้เรือนตระกูลฉีต่างกำลังลุกเป็นไฟด้วยข่าวของถงเจี้ยนนั้นโหมกระพือเป็นอย่างมาก เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อทุกคนในจวนโดยเฉพาะฉีหวัง เขาเป็นขุนนางที่มีหน้ามีตาผู้
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 17 : เราเหมือนกันแล้ว 1/2
ตอนที่[10]เราเหมือนกันแล้วและแล้วจื่อหรานก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง เพราะผ่านไปเพียงสิบวันผักที่ปลูกก็งอกงามเขียวขจีขึ้นจนเต็มแปลงไปหมดเซี่ยเถาแทบจะทำป้ายประกาศถึงความเก่งกล้าสามารถของจื่อหรานไปติดจนทั่วเมืองหลวงให้ทุกคนได้รับรู้“หรานเออร์เจ้าช่างวิเศษนัก” หญิงชรากอดจื่อหรานแน่นพลางมองไปที่ผลผลิตที่ตนได้ลงมือปลูกเมื่อหลายวันก่อน ในที่สุดมันก็สำเร็จ“ดีใจด้วยนะเจ้าคะท่านยายเซี่ย ท่านยายจี้” จี้ชงนั้นก็ดีใจไม่แพ้ผู้เป็นนาย เพราะตนเห็นตั้งแต่ต้นว่าผู้เป็นนายพยายามที่จะปลูกผักมานานเท่าไรแต่มันก็ไม่เคยสำเร็จเสียที หากแต่วันนี้พอมีจื่อหรานเข้ามาความพยายามหลายปีก็สามารถสำเร็จได้อย่างง่ายดาย และนานเพียงใดแล้วที่ตนไม่ได้เห็นผู้เป็นนายยิ้มกว้างมีความสุขได้ถึงเพียงนี้ ตั้งแต่นายท่านผู้เฒ่าจากไป….ความประทับใจของหญิงชราทั้งสองต่อเด็กสาวนามว่าจื่อหรานยิ่งเพิ่มพูนขึ้นทุกวัน และเมื่อวันหนึ่งก็ทำให้เซี่ยเถาตัดสินใจบางอย่างได้ เพราะตนเพียงบ่นว่าปีนี้ผมของตนขาวขึ้นกว่าปีที่แล้วมา บ่งบอกถึงร่างกายที่ใกล้โรยราและสุดท้ายไม่นานก็คงร่วงหล่นไม่น่าเชื่อว่าวันรุ่งขึ้นก็ต้องพบกับความตกใจ เพราะผมของจื่อหรานนั
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 18 : ครอบครัวใหม่ที่ไม่ธรรมดา
ตอนที่[11]ครอบครัวใหม่ที่ไม่ธรรมดา กล่าวว่าจะได้ไปพบกับสมาชิกคนอื่นในครอบครัวนางก็พบว่าเรื่องราวมันไม่ธรรมดาตั้งแต่เริ่มต้น ท่านยายกล่าวว่าจะล่วงหน้าไปที่สถานที่นัดพบก่อนหนึ่งวันให้นางรออยู่ที่บ้านแล้วจะมีคนมารับในวันพรุ่งนี้ “คุณหนู เหตุใดบ่าวจึงคิดว่าเรื่องราวมันเต็มไปด้วยความซับซ้อนไม่ธรรมดาเจ้าคะ” แม้แต่อ้ายมี่ยังจับสังเกตได้ “คุณหนูจะลองคิดดูใหม่หรือไม่เจ้าคะ” แม้จะดีใจกับคุณหนูที่จะมีครอบครัวใหม่ แต่หากเต็มไปด้วยสิ่งที่น่าสงสัยเช่นนี้นางก็อยากจะให้คุณหนูลองทบทวนข้อเสนอดูอีกครั้ง “ทุกอย่างเต็มไปด้วยความน่าสงสัยก็จริง แต่ข้าคิดว่าเรื่องราวที่รออยู่ภายภาคหน้าคงจะไม่น่าหวาดหวั่นเท่าใดนัก แต่หากว่ามันอันตราย ข้าจะพาเจ้าหนีออกมาให้เร็วที่สุดดีหรือไม่” นี่เป็นการตัดสินใจของจื่อหราน หากว่าเรื่องมันไม่ชอบมาพากลจริง ๆ ก็แค่พากันหนีอีกครั้งก็แค่นั้น ท้ายที่สุดอ้ายมี่ก็พยักหน้ายอมรับการตัดสินใจของผู้เป็นนาย ในเช้าวันรุ่งขึ้นมีรถม้าคันใหญ่มาจอดรอที่หน้าเรือนตามเวลาที่ท่านยายบอกไว้ไม่ขาดไม่เกิน ผู้ที่ก้าวลงรถม้าคือสตรีวัยกลางคนที่มีใบหน้าเกลี้ยงเกลาท่าทางภูมิฐาน “ท่านคือคุณหนูจื่อห
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 19 : ไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น 1/1
ตอนที่[12]ไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น ผู้ที่มาใหม่เพียงแค่เห็นชายอาภรณ์ของเขาที่เดินมาหยุดอยู่ด้านข้างนางก็รับรู้ได้ทันทีว่านี่ก็เป็นผู้ที่ไม่ธรรมดา คงเป็นเชื้อพระวงศ์สักคนเช่นเดียวกันกับคนอยู่ด้านหน้าของนาง แต่แล้วสิ่งที่นางสงสัยก็ได้รับความกระจ่างเมื่อท่านยาย ไม่สิ ไทเฮาเอ่ยทักทายคนผู้นั้น “ซื่อจื่อไม่ได้พบกันนาน นึกว่าจะคิดถึงย่าแต่กลับมาจับผิดย่าหรือนี่” “คนที่หลานจับผิดหาใช่เสด็จย่าแต่เป็นผู้อื่นต่างหาก” ว่าแล้วดวงตาคมกริบก็ตวัดสายตาไปมองคนที่กำลังคุกเข่าอยู่ เซี่ยไทเฮาถอนหายใจออกมา รู้สึกเหนื่อยใจกับหลานชายคนโปรดแต่ก็ทำอันใดไม่ได้เพราะนี่คือหลานชายคนโปรดที่ช่วยแบ่งเบาภาระของแคว้นไปได้หลายอย่าง โดยเฉพาะตรวจสอบในเรื่องความโปร่งใสและความถูกต้องภายในแคว้น “หรานเออร์ คนที่อยู่ข้างเจ้าคือชินอ๋องซื่อจื่อ เสวี่ยจิ้น โอรสองค์โตของชินอ๋องและเป็นหลานชายคนโตของข้าเอง อ้อ ส่วนข้าคือเซี่ยไทเฮา” ไทเฮาแนะนำหลานชายไม่พอยังแนะนำตนเองด้วย “จื่อหรานคารวะไทเฮา คารวะชินอ๋องซื่อจื่อเจ้าค่ะ” เซี่ยจื่อหรานแม้จะคุกเข่าอยู่หลังจากที่คาระวะไทเฮาแล้วก็เบี่ยงกายไปคารวะผู้ที่อยู่ด้านข้างโดยไม่ได้เงยหน้า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 20 : ไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น 1/2
ตอนที่[12]ไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น “ก็นางได้ยินว่าตัวข้านั้นบ่นว่าผมเริ่มขาวขึ้นทุกวัน เช่นนี้ร่างกายก็คงจะโรยราไม่นานก็จะจากไป” กล่าวมาถึงตรงนี้ก็ส่งแววตาเอื้อเอ็นดูให้หลานสาวก่อนจะกล่าวต่อ “แล้วจากนั้นวันรุ่งขึ้นผมของนางก็กลายเป็นสีขาวเสียแล้ว พร้อมกล่าวว่าตอนนี้สีผมเราเหมือนกันแล้วและต่อไปเราจะแข็งแรงไปด้วยกันอีก จะไม่ให้ข้าบอกว่านางน่ารักได้อย่างไร” “หึ ช่างเอาใจถูกวิธีนัก” ชินอ๋องซื่อจื่อ “…..” เซี่ยจื่อหราน “จิ้นเออร์ เจ้าอย่ามองน้องในแง่ร้าย จะมีสตรีที่ใดจะยอมเปลี่ยนสีผมของตนให้กลายเป็นสีของคนแก่เช่นนี้” เซี่ยไทเฮา “ก็สตรีที่คิดการใหญ่อย่างไรเล่าพ่ะย่ะค่ะ” “จิ้นเออร์ เจ้านี่นะ” เซี่ยไทเฮาส่ายพระพักตร์พลางถอนหายใจอีกครั้ง “ว่าแต่เจ้าใช้วิธีการใดหรือ” ชินหวางเฟยยังคงสนใจเกี่ยวกับสีผมของหญิงสาว “หม่อมฉันใช้….” “เสด็จแม่คงจะไม่คิดเปลี่ยนสีผมเป็นสีขาวหรอกนะพ่ะย่ะค่ะ ไม่ต้องคิดเปลี่ยนหรอกอีกไม่กี่ปีก็คงจะขาวหมดแล้วกระมัง” “ซื่อจื่อเจ้าว่าแม่แก่หรือ!!” ครานี้ชินหวางเฟยหันไปถลึงตาใส่บุตรชายอย่างเสียกิริยาแต่ถึงอย่างนั้นทำไปก็คล้ายก็ทำใส่กำแพงหนา เพราะดูเหมือนบุตรชายจะไม่
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 21 : แต่งตั้งได้ก็ปลดได้ 1/1
ตอนที่[13]แต่งตั้งได้ก็ปลดได้ นางเดินตามผู้สูงศักดิ์มาที่สวนบุปผาไม่ไกลจากท้องพระโรงนัก เมื่อสองขาของเขาหยุดลง นางจึงหยุดฝีเท้าที่เดินตามหลังของเขาลงเช่นกัน ชินอ๋องซื่อจื่อหมุนกายกลับมาประจันหน้ากับสตรีที่เพิ่งมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของตนด้วยใบหน้าเรียบเฉยไม่ปรากฏอารมณ์ใด “แน่ใจหรือว่าเจ้าไม่ได้มีจุดประสงค์อะไรในการเข้าหาเสด็จย่า” “เจ้าคะ?” “อยู่ต่อหน้าข้ามิต้องเสแสร้งอันใด บอกจุดประสงค์ของการที่เจ้าพยายามเข้าหาเสด็จย่ามาเถิด แล้วข้าจะไม่เอาความใด ๆ” “…..” เซี่ยจื่อหรานถอนหายใจเล็กน้อย บุรุษผู้นี้มีความสงสัยผู้อื่นอย่างเข้มข้นจริง ๆ “ข้าน้อยยอมรับว่าพยายามเข้าหาไทเฮาจริง ๆ เจ้าค่ะ” “เจ้ายอมรับแล้ว?” หึ ในที่สุดก็หางโผล่ เสวี่ยจิ้นเหยียดยิ้มออกมา “ข้าน้อยยอมรับว่าคราแรกที่เข้าหาไทเฮา มิใช่ว่าด้วยฐานะไทเฮาของพระองค์แต่เป็นเพียงท่านยายผู้หนึ่งจะสามารถช่วยให้ข้ามีที่หลับนอนไปสักระยะได้ก็เท่านั้น” “เจ้าจะบอกว่าเจ้าไม่รู้ว่าเสด็จย่าคือไทเฮาผู้สูงศักดิ์ของแคว้นตี้?” ซื่อจื่อหนุ่มเลิกคิ้วอย่างไม่เชื่อเท่าใดนัก “เจ้าค่ะ ไม่รู้ แต่ก็ไม่คิดว่าท่านยายจะเป็นคนธรรมดา ในใจแม
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 22 : แต่งตั้งได้ก็ปลดได้ 1/2
ตอนที่[13]แต่งตั้งได้ก็ปลดได้ “ไม่โกรธเจ้าค่ะ เพราะหลานก็ไม่ได้เล่าเรื่องของตนเองทั้งหมดให้ท่านยายฟัง….” เซี่ยจื่อหรานก้มหน้าลงเพราะรู้สึกผิด “เรื่องที่เจ้าเป็นคนตระกูลฉี และถูกตระกูลฉีขับไล่ออกมานั้นยายรู้ตั้งแต่วันแรก ๆ แล้ว แต่ทั้งหมดนั่นไม่ใช่ความผิดของเจ้า หาได้ต้องรู้สึกผิดอันใด เป็นยายก็คงไม่อยากจะกล่าวถึงพวกเขาให้เป็นเสนียดปาก” ฉับพลันสีหน้าของหญิงชราก็เต็มไปด้วยความโกรธ “ท่านยาย….” “และเจ้าไม่ต้องกังวล เรื่องเหล่านี้ในครอบครัวของเราล้วนรู้เรื่องกันหมด” คำว่าครอบครัวของเรา คงรวมถึงผู้ที่อยู่บนบัลลังก์มังกรผู้นั้นด้วยสินะ ทว่าเขากลับไม่ได้เอ่ยถามอันใดนางแม้แต่น้อย “หรานเออร์ เจ้าอยากให้ยายช่วยเจ้าแก้แค้นหรือไม่” จู่ ๆ ท่านยายก็เอ่ยในสิ่งที่นางไม่คาดคิด “ท่านยาย เรื่องนี้หลานขอจัดการเองก่อนเจ้าค่ะ” “นั่นหมายความว่าเจ้าต้องการแก้แค้นจริง ๆ?” ไทเฮาเลิกพระขนงขึ้น “ท่านยายกำลังทดสอบหลานหรือเจ้าคะ” หญิงสาวคลี่ยิ้มบางเบา “ก็เพียงอยากรู้ความคิดเจ้าก็เท่านั้น” “หลานยอมรับว่าต้องการเอาคืนที่พวกเขาทำกับหลานไว้ ส่วนวิธีการนั้นคงต้องค่อยเป็นค่อยไปเจ้าค่ะ แล้วก็…แล้วก็จะเ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-20
Bab terbaru
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนพิเศษ 2 : ถูกกลั่นแกล้ง
ตอนพิเศษ[2]พร้อมหน้าพร้อมตา วันเวลาผันผ่านไปนานหลายปีหากแต่แคว้นตี้ยังมีแต่ความสงบสุข ไร้ซึ่งความวุ่นวาย นอกจากนั้นยามนี้ยังกลายเป็นผู้นำในด้านสมุนไพรหายากและล้ำค่าอีก เซี่ยจื่อหรานกลายเป็นที่ปรึกษาพิเศษของสำนักหมอหลวง ไม่ว่าหัวขาวหัวดำต่างเรียกนางว่า ‘ท่านอาจารย์’ แทบทั้งสิ้น แม้ไม่อยากจะรับแต่ก็ต้องรับไว้ ไทเฮากล่าวว่าลับหลังนางพวกเขาก็เรียกขานนางว่าท่านอาจารย์อยู่ดี สู้ทำให้กลายเป็นที่ประจักษ์กันไปเลย ผู้ใดจะคิดว่าสตรีอายุน้อยจะมีความรู้แตกฉานในด้านสมุนไพรเช่นนี้ ทั้งสามารถนำสมุนไพรเหล่านั้นมาปรุงเป็นอาหารจานเด็ดได้ด้วยผู้ใดได้กินก็ล้วนแต่ติดใจ หากแต่มีโอกาสได้กินน้อยนัก เพราะชินอ๋องซื่อจื่อหวงภรรยายิ่งกว่าสิ่งใด คงมีแต่ชินอ๋องซื่อจื่อและเชื้อพระวงศ์ที่สนิทกระมังถึงจะได้กินฝีมือของท่านอาจารย์เซี่ย และก็เป็นจริงดังนั้น วันนี้เป็นวันจะเข้าคืนวันขึ้นปีใหม่ ทุกคนตกลงกันว่าจะมารวมตัวกันและเฉลิมฉลองปีใหม่กันที่เรือนซิ่งฝู ดังนั้นเซี่ยจื่อหรานจึงต้องเตรียมอาหารที่ทุกคนลงความเห็นว่าอร่อยหาที่ใดเทียม อาหารที่ว่าก็คือ ไก่ผัดเซียงเหมา นอกจากนั้นยังมีปลาผัดกันเจียง (ขิง) เนื้อแกะตุ๋นส
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนพิเศษ 1 : ถูกกลั่นแกล้ง
ตอนพิเศษ[1]ถูกกลั่นแกล้ง สองขาแข็งแกร่งก้าวไปอย่างมั่นคงไม่มีซวนเซเลยแม้แต่น้อยแม้จะดื่มสุรามงคลเข้าไปเพียงใดก็ตาม ค่ำคืนนี้เขาจะได้ร่วมเรียงเคียงหมอนกับสตรีในดวงใจแล้วจะไม่ให้ตื่นเต้นได้อย่างไร ทว่ายิ่งเร่งรีบเหตุใดปลายทางก็ยิ่งห่างไกล หรือว่าเขากำลังตื่นเต้นเกินไป จึงรู้สึกว่าทุกอย่างเชื่องช้าไปเสียหมด แต่สุดท้ายก็สามารถพาตนเองไปอยู่ที่หน้าห้องที่ประดับตกแต่งด้วยผ้าสีแดงเต็มไปหมด ในขณะที่มือหนากำลังจะเอื้อมมือไปเปิดบานประตู จู่ ๆ องครักษ์ก็มารายงานว่าฝ่าบาทมีรับสั่งให้เขาไปทำภารกิจเร่งด่วนในคืนนี้ หากเป็นวันทั่วไปเขาก็คงไปโดยไม่อิดออด แต่คืนนี้เป็นคืนสำคัญของเขา คิดได้อย่างเดียวว่านี่ต้องเป็นการกลั่นแกล้งจากเสด็จลุงเป็นแน่ ไม่สิ อาจจะมีเสด็จย่าเข้าร่วมด้วย “ข้าไม่ไป” ชายหนุ่มปฏิเสธเตรียมจะเปิดประตูเข้าห้องหออีกครั้ง “เอ่อ ฝ่าบาทรับสั่งว่าหากซื่อจื่อไม่ไปจะทำการโยกย้ายพระองค์ไปประจำการที่แดนใต้ตั้งแต่คืนนี้โดยไม่ให้ฮูหยินติดตามไปด้วยขอรับ” “ฮึ่ม นี่มันเกินไปจริง ๆ” ชินอ๋องซื่อจื่อเสวี่ยจิ้นกัดฟันกรอดแม้จะรู้สึกขัดใจเพียงใด แต่สุดท้ายก็ต้องไป มาดูกันว่าเสด็จลุงจะกลั่นแกล้
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 48 : จบอย่างที่ควรจะเป็น 1/2 ตอนจบ
ตอนที่[30]จบอย่างที่ควรจะเป็นภาพทุกอย่างตัดกลับไปที่ฉีจื่อหรานยังคงเป็นทารกน้อยครานี้เสิ่นเจียงร้องไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ นั่นสิ นางเป็นแม่แบบใดกัน อุ้มท้องมาตั้งเก้าเดือน กว่าจะคลอดออกมา จื่อหรานในยามเป็นทารกก็น่ารักน่าชังยิ่ง นางทำกับเด็กที่ไร้เดียงสาเช่นนั้นได้อย่างไร สวรรค์ลงโทษแล้ว เป็นนาง นางเป็นมารดาที่ชั่วช้า เหล่าคนตระกูลฉีเริ่มรู้แล้วว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นผลจากการกระทำที่ตนได้กระทำกับฉีจื่อหรานอย่างโหดร้ายในชาติก่อน ชาตินี้ก็ยังกระทำซ้ำรอบเดิมอีก ไม่แปลกที่จะได้รับความทุกข์ทรมานทั้งกายและใจเช่นนี้ บัดนี้ความรู้สึกโกรธแค้น ความรู้สึกไม่เข้าใจ ไม่ยินยอมได้แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกผิดมาจากใจจริง “หรานเออร์พวกเราขอโทษเจ้า โปรดให้อภัยพวกเราด้วย”เหล่าผู้ที่รับหน้าที่คุมตัวตระกูลฉีไปส่งที่แดนเหนือ รีบลงมาจากรถม้าเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น ไม่นานพวกเขาก็ต้องถอนหายใจออกมาเพราะยามนี้เบื้องหน้าปรากฏเพียงร่างไร้วิญญาณของพ่อแม่ลูกตระกูลฉีเท่านั้น ใบหน้าของพวกเขายังมีคราบน้ำตาติดอยู่มากมายราวกับคนที่ร้องไห้ด้วยความทรมานจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต โดยเฉพาะคนผู้หนึ่งที
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 47 : จบอย่างที่ควรจะเป็น 1/1
ตอนที่[30]จบอย่างที่ควรจะเป็น “เหตุใดจึงแต่งงานกันไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ” ยามนี้ชินอ๋องซื่อจื่อเสวี่ยจิ้นกำลังเอ่ยถามพระอัยยิกาพร้อมทั้งมีสีหน้าบึ้งตึงด้วยไม่พอใจอย่างยิ่งยวด “ย่าอนุญาตให้คบหากันนั่นก็ที่สุดแล้ว แล้วนี่เพิ่งคบกันได้หนึ่งเดือนจะแต่งงานกันเลยได้อย่างไร เวลาน้อยไป หรานเออร์หลานย่า ย่าไม่ยอมให้คบผู้ใดเพียงแค่ผิวเผินแน่นอน” เซี่ยไทเฮาว่าพลางดึงหลานสาวให้ไปอยู่ด้านหลังตน “แล้วหลานมิใช่หลานของเสด็จย่าเช่นเดียวกันหรือ อีกอย่างหลานหาใช่คนชั่วร้ายอันใด จะให้รอไปถึงเมื่อใดกัน เสด็จย่าอย่าใจร้ายกับหลานเลย” ว่าแล้วพลางส่งสายตาที่น่าสงสารไปให้คนรักที่อยู่ด้านหลังผู้เป็นย่า หวังว่านางจะเห็นใจเขาและช่วยพูดกับเสด็จย่า หากแต่นางกลับมีเพียงรอยยิ้มน้อย ๆ และไม่กล่าวอันใดอีก “ระยะเวลาไม่กำหนด แต่หากซื่อจื่อทำให้ย่าเห็นว่าเจ้าสามารถดูแลหรานเออร์ได้ดี เมื่อนั้นย่าจะอนุญาตเอง” “โธ่ แล้วหากว่ากว่าจะเป็นที่ถูกใจเสด็จย่ามันก็ผ่านไปหลายปีแล้วเล่า” “หลายปีก็หลายปีสิ ซื่อจื่อรอไม่ไหวหรือ เช่นนั้นย่าจะได้ให้หรานเออร์ไปแต่งกับผู้อื่นที่ความอดทนมีมากกว่า” “ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ!! เฮ้อ เช่นนั้น รอก็ร
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 46 : ต้นตอของโรคระบาด 1/2
ตอนที่[29]ต้นตอของโรคระบาด ใช้เวลากว่าแรมเดือนกว่าที่นางจะสามารถจัดการธุระสำคัญทั้งหมดเสร็จสิ้น หลังจากที่เหตุการณ์อันตรายผ่านพ้นไป ไทเฮาจึงได้ชวนเชื้อพระวงศ์ไปพักผ่อนที่ตำหนักซินหยานอีกครา แม้อากาศจะเริ่มเหน็บหนาวแล้วแต่ยังสามารถเดินทางออกไปได้อยู่ ยามนี้ที่นั่นคงงดงามไม่น้อย “จื่อหราน รอบนี้เราไปปีนเก็บผลไม้กันมาเยอะ ๆ อย่าให้พี่ใหญ่จับได้” ท่านหญิงเสวี่ยเร่อมากระซิบข้างหูนางด้วยความซุกซนเช่นเคย นั่นสินะ ผลไม้หลายอย่างที่เติบโตในอากาศหนาวคงกำลังออกผลผลิตเต็มต้น หากแต่สิ่งที่นางตื่นเต้นนั้นมิใช่แค่การเก็บผลไม้เหล่านั้นอย่างเดียว หากแต่เป็นสิ่งที่คนผู้นั้นกล่าวว่ามีบางอย่างจะพูดคุยกับนาง “หรานเออร์ พี่มีบางอย่างจะพูดคุยกับเจ้า” เพียงแค่ถึงตำหนัก เขาก็ไม่รอช้าที่ลากนางเข้าไปในป่า ในป่าที่เป็นป่าจริง ๆ หาใช่สวนบุปผาที่สวยงามแต่อย่างใด ลากมาอย่างรวดเร็วและไกลชนิดที่ว่าเสวี่ยเร่อตามไม่ทันกันเลยทีเดียว พร้อมทั้งคำเรียกขานที่เปลี่ยนไปทั้งหมด “เจ้าหนาวหรือไม่” เขาว่าพร้อมถอดเสื้อคลุมมาคลุมให้นางโดยไม่รอคำตอบ แต่เขาควรจะถามว่าเหนื่อยหรือไม่ก่อนสิ ก็เล่นลากกันมาไกลเช่นนี้ “เจ้า
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 45 : ต้นตอของโรคระบาด 1/1
ตอนที่[29]ต้นตอของโรคระบาด โทษของตระกูลฉีสามารถทำให้ร้ายแรงไปจนถึงขั้นประหารชีวิตเฉกเช่นองค์ชายห้าได้ แต่เพราะนางอยากให้พวกเขาได้ลิ้มรสความสิ้นหวังและการถูกทอดทิ้งว่าเป็นอย่างไร เมื่อไม่สามารถกลับบ้านและกลับมาสู่จุดเดิมที่เคยอยู่ ตกต่ำไร้คนเหลียวแล แบบนั้นคงจะเจ็บแสบกว่าการประหารและลิ้มรสความเจ็บปวดเพียงแค่ระยะเวลาสั้น ๆ ที่จริงแล้วตระกูลฉีไม่ได้ฉลาดล้ำโดยการไปร่วมมือวางแผนการกับองค์ชายห้าถึงเพียงนั้น แต่เพราะพวกเขาถูกหลอกใช้ ว่าจะมอบยารักษาให้รวมถึงช่วยแก้แค้นหากพวกเขาสามารถเผาที่เก็บยาสมุนไพรของนางได้สำเร็จ แต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น เพราะสมุนไพรทั้งหมดนางเก็บเอาไว้ที่เรือนที่ถูกสร้างขึ้นใกล้กันกับเรือนซิ่งฝู แต่เมื่อลงมือทำแล้วก็ต้องรับผลของการกระทำ ชีวิตหลังจากนี้ของพวกเขาจะเป็นเช่นไรก็แล้วแต่โชคชะตากำหนดก็แล้วกัน ด้านองค์ชายห้าผู้ที่เป็นต้นเหตุและต้นตอของความวุ่นวายในเมืองหลวงที่เกิดขึ้นมาตลอดหลายวัน และเป็นคลื่นใต้น้ำในราชสำนักมาหลายปีก็ถูกจับกุมตัวและถูกสั่งโทษประหารเรียบร้อยแล้ว เรื่องราวเริ่มต้นที่องค์ชายห้าผู้ที่มักวางตัวเป็นกลางไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด แท้จริงกลั
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 44 : ถอยกลับไม่ทันแล้ว 1/2
ตอนที่[28]ถอยกลับไม่ทันแล้ว “ใช่ ช่างไม่นึกถึงข้าวแดงแกงร้อน และบุญคุณที่ข้าอุ้มท้องเจ้ามาตั้งหลายเดือนเลยสักนิด” เสิ่นเจียงไม่อาจปั้นหน้ากล่าวดี ๆ กับอีกฝ่ายได้เช่นกัน จึงได้ชี้หน้าใส่บุตรสาวด้วยความโกรธเกรี้ยว “หึ คำก็บุญคุณสองคำก็บุญคุณ พวกท่านเลี้ยงข้าดีนักหรือ อาหารที่ข้าได้รับนั้นแย่ยิ่งกว่าของบ่าวในเรือนเสียอีกกระมัง หากจะพูดถึงเรื่องบุญคุณข้าว่า…. ข้าน่าจะชดใช้ให้พวกท่านไปแล้วตั้งแต่ที่พวกท่านคิดแผนร้ายเพื่อจัดการกับข้าในคืนนั้น” “แล้วอย่างไร สุดท้ายคนที่แต่งกับถงเจี้ยนก็คือข้ามิใช่หรือ ฉีจื่อหรานเป็นเพราะเจ้า ข้าถึงต้องแต่งกับคนชั่วเช่นนั้น เป็นเพราะเจ้าข้าถึงต้องตกอยู่ในสภาพนี้” ฉีเยว่เผิงกล่าวแล้วก็ยกมือขึ้นจับใบหน้าตนเอง “การที่ท่านแต่งกับถงเจี้ยนมันเกี่ยวอันใดกับข้าแล้วการที่ใบหน้าของท่านเสียโฉมแล้วมันเกี่ยวกันอันใดกับข้าพี่ห้า ไปทำชั่วอันใดเข้าล่ะ หน้าถึงได้เละเช่นนั้น” “นี่ นังน้องชั่ว!” ฉีเยว่เผิงทำท่าจะเข้าไปจัดการกับเซี่ยจื่อหราน หากแต่ยังไม่ได้ทำอันใดก็มีมือปริศนาตบเข้าที่ใบหน้าจนล้มฟุบลงไป มิใช่เพียงแค่ฉีเยว่เผิงสมาชิกทุกคนของตระกูลฉีก็ถูกฝ่ามือปริศนาตบแบบไ
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 43 : ถอยกลับไม่ทันแล้ว 1/1
ตอนที่[28]ถอยกลับไม่ทันแล้ว บ่าวในเรือนล้วนหาทางหลบหนีแต่ก็ไร้ทางออก บ้างก็ร้องไห้บ้างก็ฟุบลงอย่างไร้เรี่ยวแรง อาการป่วยเช่นนี้พวกเขาไม่เคยประสบมาก่อน อาการช่างกำเริบรวดเร็วฉับพลันเหลือเกิน หากรู้ว่าเป็นเช่นนี้พวกเขาคงไม่กลับเข้ามาในจวน ไม่สิ คงไม่ดูหมิ่นคุณหนูหกเช่นนั้น หากเป็นเช่นนั้นพวกเขาอาจจะไม่ต้องถูกขังอยู่ที่นี่ ด้านเจ็ดคนพ่อแม่ลูกตระกูลฉีที่พยายามจะออกที่หน้าประตูหลัก เมื่อไม่สามารถทำได้ก็พยายามคิดหาหนทางกันแทบหัวแตก จนท้ายที่สุดฉีเยว่เผิงกลับนึกถึงเส้นทางหนึ่งที่ตนเคยจำได้ว่ามันมีรอยแยกระหว่างกำแพงที่ยังไม่ได้รับการซ่อมแซม “ท่านพ่อท่านแม่ พี่ใหญ่ พี่รอง พี่สาม พี่สี่ พวกเราไปที่ท้ายจวนกันเถิดข้ามีวิธีออกจากจวนได้แล้ว” ทุกคนเมื่อเห็นว่ามีทางรอดจึงได้แย้มยิ้มออกมาแม้ว่าร่างกายจะอิดโรยจากอาการป่วยแทบเดินไม่ไหวกันเต็มที ฉีเยว่เผิงคิดว่าหากออกไปรักษาจนหายดีทั้งอาการป่วยและใบหน้าแล้ว จากนั้นตนจะเอาคืนฉีจื่อหรานให้สาสม และชินอ๋องซื่อจื่อก็ต้องตกเป็นของนางในที่สุด ยิ่งเมื่อนึกถึงว่าหนึ่งปีก่อนที่นางได้พบกับชินอ๋องซื่อจื่อเสวี่ยจิ้นที่งานเลี้ยงในเมืองหลวงแล้วรู้สึกประทับใจเ
คุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว ตอนที่ 42 : ถูกทอดทิ้งเป็นอย่างไร 1/2
ตอนที่[27]ถูกทอดทิ้งเป็นอย่างไร ครอบครัวที่ได้เกี่ยวดองกับบุตรสาวตระกูลฉีต่างก็เร่งให้สะใภ้ของตนไปขอขมาท่านหญิงเซี่ยเพื่อจะได้เข้ารับการรักษาหรือรับยามากิน แต่สตรีที่เกลียดชังน้องสาวอย่างฝังลึกมีหรือจะยินยอม เมื่อเห็นว่าสะใภ้อย่างไรก็ไม่ยอม สุดท้ายเพื่อความอยู่รอดตระกูลเหล่านั้นจึงได้ให้บุตรชายเขียนหนังสือหย่าขาดจากภรรยาเสีย บุรุษเหล่านั้นหาได้เป็นคนดีอันใดอยู่แล้ว เพราะความกลัวตายจึงได้รีบหย่าภรรยาโดยเร็ว หนำซ้ำก่อนจะขับไล่อีกฝ่ายออกจากจวนยังตบตีทำร้ายร่างกายที่พวกนางไม่ได้ดังใจอีก สุดท้ายเหล่าสตรีตระกูลฉีเลยต้องพาร่างกายและจิตใจอันบอบช้ำกลับบ้านเดิมของตนเพราะไม่มีที่ไป ยิ่งเมื่อเห็นสภาพของบุตรสาวแต่ละคนฉีหวังก็กล่าวออกมาอย่างมีโทสะว่า “หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรข้าก็ไม่มีทางไปขอร้องนังตัวซวยนั่นเด็ดขาด!!”โดยที่ระหว่างนั้นไม่ได้สังเกตอาการตนเองแม้แต่น้อยว่าเริ่มมีอาการระคายคอแล้ว “ฝีมือท่านหรือ” เซี่ยจื่อหรานเอ่ยถามชายหนุ่มที่กำลังจิบชาสมุนไพรอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะคัดแยกสมุนไพรของนางที่เรือนซิ่งฝู “ก็ผู้ใดให้พวกเขามาเผาร้านของเรากัน ก็ต้องสั่งสอนไปเสียบ้าง” เซี่ยจื่อหรานรู้สึกทำหน้า
