บทที่ 31

แต่คนตรงหน้าค่อนข้างตัวเล็กและผอมแห้ง สูงกว่านางไม่เท่าไหร่ ท่าทางดูขาดสารอาหาร

เสวียนเทียนยิ้มพลางเอ่ยว่า “พ่อหนุ่มน้อย เจ้าขาดแคลนเงินเพียงนี้เลยหรือ?”

หนิงเฉินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “คนงานผู้ไร้สิทธิ์ ไร้อำนาจและไร้คนสนับสนุนเช่นข้า แน่นอนว่าต้องหาเงินให้ได้เยอะๆ”

ฮ่องเต้เฉวียนชำเลืองมองคุณชายเก้าแวบหนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยกับหนิงเฉินว่า “เหลวไหล เจ้ามีความสามารถและมีสติปัญญาปราดเปรื่อง สอบจอหงวนได้ บางทีฝ่าบาทอาจจะทรงอนุญาตให้องค์หญิงเก้าหมั้นหมายกับเจ้า”

หนิงเฉินโบกมืออย่างเอือมระอา “ท่านลุง เรื่องนี้จะพูดมั่วซั่วมิได้ หากแพร่สะพัดเข้าหูฝ่าบาท หัวจะหลุดออกจากบ่าเอา”

พ่อหนุ่มเอ๋ย แม้ว่าเจ้าคือฝูอ๋อง ก็มิควรพูดเหลวไหล วิพากวิจารณ์ราชวงศ์โดยพลกาล เป็นความผิดขั้นร้ายแรง เจ้าเป็นถึงทายาทเชื้อพระวงศ์ ข้าเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง เจ้าอย่าได้ทำร้ายข้าเลย...หนิงเฉินพูดแขวะอย่างบ้าคลั่งในใจ

เทียนเสวียนยิ้มพลางพูดว่า “ที่นี่คนกันเองทั้งนั้น พูดสนุก ๆ ไม่เป็นไรหรอก!”

“ข้าจำได้ว่าเจ้าเคยบอกว่าปีนี้เจ้าอายุสิบห้าปีแล้ว ในสามปีจะมีการสอบคัดเลือกขุนนางหนึ่งครั้ง ถึงตอนนั้นเจ้าก็คงจะสิบแปดปี