บทที่ 488

หลี่โม่พูดอย่างเฉยเมย แถมไม่เห็นตงผิงเย่อยู่ในสายตาเลย

ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นนั้นไม่มีอะไรเลย หากส่งใครก็ได้ในผู้คุมประตูมังกรถูกส่งออกไป ก็สามารถทำลายศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดในญี่ปุ่นได้ ปรมาจารย์ในญี่ปุ่นเป็นเพียงมดในสายตาของหลี่โม่เท่านั้นแหละ

ความโกรธในใจของตงผิงเย่แผดเผาในทันที เขาจ้องมองไปที่หลี่โม่และพูดอย่างชั่วร้าย "ไอ้โง่!"

“แกกล้าดียังไงมาดูถูกคนอย่างตงผิงเย่ ฉันจะทำให้แกลิ้มรสกับความเจ็บปวดทั้งหมด! ดูความโหดร้ายในตัวฉันให้ดี ๆ ล่ะ!"

ตงผิงเย่จ้องไปที่หลี่โม่ที่โบกมืออยู่ รอคำสั่งของซูเหวินปิน และรีบออกไปจัดการหลี่โม่อย่างบ้าคลั่ง

หลี่โม่ส่ายหัวและพูดอย่างเหยียดหยาม "หมารับใช้ยังไงก็เป็นหมารับใช้อยู่วันยังค่ำ ก็แค่หมารับใช้อย่างแก ฉันดูก็รู้ว่ากังฟูของแกก็ไม่ได้สูงส่งอะไรมากนักหรอก"

"หึ!"

ซู่เหวินปินแค่นเสียงอย่างเย็นชา รู้สึกว่าหลี่โม่หยิ่งผยองเกินไป ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกับคนที่จองหองอย่างนี้ แค่ทุบตีและทำให้อับอายขายหน้าก็พอแล้ว

"ตงผิงเย่ ให้บทเรียนกับมันดี ๆ ล่ะ อย่าลืมว่าเมื่อกี้มันพูดว่าอะไร"

ซูเหวินปินพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

"ไม่ลืมแน่ ผมจะเตะตัดหัวมันให้ไ