บทที่ 417

หลี่โม่และกู้หยุนหลานจ้องมองกันอย่างลึกซึ้ง จากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะพร้อมกัน ราวกับว่าเหมือนมีจิตที่เชื่อมถึงกัน

ทั้งสองต่างมองเห็นตัวเองในดวงตาของกันและกัน ราวกับว่าถูกสลักไว้ในหัวใจของกันและกัน

ณ เวลานี้ ไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดใด ๆ แค่สบตากันก็ดีกว่าคำพูดเป็นหมื่นเป็นพันคำ

คุณชายซูจ้องมองด้วยดวงตาที่กลมโต มองดูความรักที่สนิทสนมของหลี่โม่และกู้หยุนหลาน แต่ทั้งร่างนั้นอ่อนแอไม่มีเรี่ยวแรง และไม่มีแรงแม้แต่จะอ้าปากพูด

ความรู้สึกกลัวได้งอกเงยในหัวใจของคุณชายซู แล้วแพร่กระจายไปทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว และกล้ามเนื้อก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

ทุกอย่างดูราวกับอยู่ในความฝัน เมื่อครู่นี้คุณชายซูยังรู้สึกเหมือนเป็นพระเจ้า แต่ตอนนี้รู้สึกงุนงงว่าตัวเองตกอยู่ในนรกแล้ว

เรื่องราวต่าง ๆ เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เร็วจนคุณชายซูไม่สามารถตามทันได้ และคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าทำไมจู่ ๆ ก็มียอดฝีมือแข็งแกร่งเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้น

หลังจากเตรียมการมามากมาย และเห็นชัยชนะอยู่ตรงหน้าแล้ว ทุกอย่างต้องเสร็จสิ้นตามแผนการที่ตัวเองได้วางแผน แต่ในวินาทีสุดท้ายกลับพลิกผัน 180 องศา

รับไม่ได้ คุณชายซูยอมรับไม่ไ