บทที่ 391

คุณท่านกู้และคนอื่น ๆ ต่างมองหลี่โม่อย่างประหลาดใจ และหลังจากตกตะลึงครู่หนึ่ง ทุกคนก็หัวเราะขึ้นอย่างเยาะเย้ย

“คนต่ำต้อยอย่างแกยังไม่ตื่นใช่ไหม ยังเดินละเมออยู่ในความฝัน จะจัดการประธานโอวหยางเอง แกมีความสามารถอะไรไปจัดการ เกรงว่าไม่ได้เห็นหน้าประธานโอวหยางด้วยซ้ำ!” กู้ซิ่งเหว่ยกล่าวอย่างรังเกียจ

กู้ชิงหลินจ้องเขม็งที่หลี่โม่ และพูดอย่างเย็นชาว่า “แกคงไม่คิดที่จะไปทุบทำร้ายประธานโอวหยางจนพอใจหรอกใช่ไหม ช่างไร้เดียงสา ฉันแน่ใจว่า ครั้งหน้าแกคงยังเดินไม่ถึงข้างประธานโอวหยางก็ถูกทุบตีจนเหมือนกับก้อนอุจจาระสุนัขแล้วล่ะ"

กู้เจี้ยนกั๋วครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "นี่เป็นปัญหาของบ้านเจี้ยนหมินที่ก่อขึ้นมา บ้านเจี้ยนหมินต้องไปจัดการทั้งเรื่องความสัมพันธ์และเหตุผลเอง ถ้าพวกแกจัดการได้เรียบร้อยก็เป็นเรื่องดี แต่ถ้าหากจัดการไม่ได้ล่ะก็ หึ รอโดนเนรเทศออกจากตระกูลได้เลย!"

คุณท่านกู้พยักหน้าเบา ๆ และเห็นด้วยกับคำพูดของกู้เจี้ยนกั๋ว

“เจี้ยนกั๋วพูดถูก นี่คือปัญหาวุ่นวายที่พวกแกก่อขึ้น เจี้ยนหมินแกทั้งครอบครัวไปจัดการเถอะ หากจัดการไม่ได้ล่ะก็ พวกแกไม่ใช่คนของตระกูลกู้อีกต่อจากนี้ไป”

“พ่อ! นี