บทที่ 390

คุณท่านกู้โกรธจนหอบหายใจใหญ่ นิ้วมือสั่น ๆ ชี้ไปที่กู้เจี้ยนหมินและตะโกนว่า "ดู ดูลูกสาวกับลูกเขยแกซิ ก่อเรื่องยุ่งอะไรกัน! โอวหยางจงเฉิงมีฐานะสถานะอะไร พวกแกยังจะกล้าล่วงเกิน!”

“พ่อครับ ฟังผมอธิบายก่อน มันไม่ใช่อย่างที่พวกเขาพูด เป็นประธานโอวหยางที่ขอให้หยุนหลานหลับนอนด้วย ความขัดแย้งเกิดขึ้นเพราะหยุนหลานไม่เต็มใจ พวกเขาทั้งหมดต่างช่วยประธานโอหยางพูด และขอให้หยุนหลานไปหลับนอนด้วย!"

กู้เจี้ยนหมินอธิบายอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ในเวลานี้ กู้เจี้ยนหมินรู้สึกว่าคำอธิบายของตัวเองนั้นช่างเบาบางไร้น้ำหนัก

“แกหยุดพูดพล่ามได้แล้ว ให้หยุนหลานหลับนอนด้วยอะไรกัน หยุนหลานเป็นถึงแม่คนแล้ว ประธานโอวหยางจะสนใจได้อย่างไร มีสาวสวยมากมายไล่ตามของประธานโอวหยาง ไหนจะพวกดาราและนางแบบดัง หยุนหลานของบ้านแกไม่เข้าตาเขาหรอก” กู้เจี้ยนกั๋วตะโกนว่าใส่ร้ายทันที

คุณท่านกู้กระแอมเสียงอย่างเย็นชา และกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “แกฟังนะ เจี้ยนกั๋วพูดมีเหตุผล หยุนหลานเป็นแม่คนแล้วประธานโอวหยางจะเสนอร้องขอแบบนั้นได้อย่างไร ผู้ชายย่อมเข้าใจผู้ชายด้วยกันที่สุด ล้วนชอบสาว ๆ อายุน้อย”

กู้เจี้ยนหมินยืนอยู่ที่นั่นอย่างว่างเป