บทที่ 388

หลี่โม่โบกข้อมืออย่างช้า ๆ จากนั้นก็มีเสียงเพียะ ๆ ดังขึ้นติดต่อกัน

กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ต่างถูกหลี่โม่ตบจนตะลึงมึนงงราวกับมีดวงดาวหมุนอยู่ในดวงตา คนไร้ประโยชน์ที่เมื่อก่อนถูกทุกคนดูถูก แต่ตอนนี้ถึงกับกล้าตบพวกเขา สิ่งนี้ทำให้กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

อย่างไรก็ตาม ไฟร้อนกลบไฟร้อน กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ต่างก็กุมหน้าและจ้องไปยังหลี่โม่ และไม่กล้าโต้เถียงกับหลี่โม่อีกต่อไป

“หลี่โม่ มันจะมากเกินไปแล้ว แกชกต่อยฉันไม่ว่า แต่ลงมือกับพ่อและลุงทั้งสามคนของฉันช่างเป็นคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!” กู้ซิ่งเหว่ยต่อว่าพลางจ้องเขม็ง

เพียะ!

หลี่โม่ไม่พูดจา แต่กลับใช้มือหลังตบเข้าที่ปากใหญ่ของกู้ซิ่งเหว่ย

“ให้ตายเถอะ! แกคิดว่าฉันโง่เหรอ! แกคิดว่าฉันไม่กล้าโต้กลับใช่ไหม!”

กู้ซิ่งเหว่ยคำรามแล้วกำหมัดเดินพุ่งออกไป

"ช่างรนหาที่ตาย"

หลี่โม่มองดูกู้ซิ่งเหว่ยที่พู่งเข้ามาอย่างเยาะเย้ย ยกขาขึ้นแล้วเตะไปที่หน้าท้องของกู้ซิ่งเหว่ย

ผลัวะ!

กู้ซิ่งเหว่ยกระเด็นออกไป แล้วกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรง กระแทกจนกำแพงสั่นไหวอยู่หลายครั้ง

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงต่างมุมปากกระ