บุพเพจะอาละวาด

หลังจากมื้ออาหารค่ำจบลง คะนึงรักก็พาพินทุอรไปยังห้องนอนแขก ภายในห้องนั้นมีห้องน้ำในตัว หญิงสาวดูแลพินทุอรเรื่องเสื้อผ้าและห้องนอนเสร็จแล้ว พูดคุยกันตามประสาผู้หญิงพักใหญ่ เธอก็กลับมาที่ห้องนอนของตนเองซึ่งวิณทร์วายุนอนรอฟังข่าวอยู่

“เป็นไงมั่ง”

“เตรียมตัวอาบน้ำแล้วค่ะ เห็นว่าอาบน้ำเสร็จจะเข้านอนเลย เมื่อกี้ก็ได้คุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้น พี่อิงยืนยันหนักแน่นว่าเลิกแน่ๆ เพราะรับไม่ได้กับผู้ชายที่นอกใจ”

“ใครก็รับไม่ได้ทั้งนั้นแหละ”

“ตอนที่คุยกัน แฟนพี่เขาโทร. เข้ามาหลายครั้งเลย แต่พี่อิงตัดสายทิ้งทั้งหมด พอรำคาญหนักเข้าก็ปิดเครื่องหนีเลย ลี่คิดว่าพี่อิงเข้มแข็งกว่าที่คิดนะวิณทร์ น่าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ไม่ยาก”

“ไอ้นี่น่ะ ทรงมันดี เหมือนไม่ค่อยออกอาการ แต่ลึกๆ ข้างในไม่มีใครรู้หรอกว่าบอบช้ำขนาดไหน ขนาดตอนเกิดเรื่องที่บ้าน...” วิณทร์วายุสบตากับคะนึงรักเหมือนรู้กันว่าหมายถึงตอนไหน “เรื่องใหญ่ขนาดนั้น มันยังแทบไม่ออกอาการเลย”

“แล้วพรุ่งนี้พี่อิงต้องไปทำงานมั้ย”

“ผมโทร. ไปถามผอ. แล้ว เห็นว่าให้อิงพักงานอย่างน้อยสองเดือน รอให้เรื่องซา”

“สองเดือนเลยเหรอ” คะนึงรักอุทาน “นานไปมั้ยอะ ไอ้หมอคนนั้นมันก็ผิดเหมือนกันนี่ แถมพี่อิงก็โดนผู้หญิงของหมอนั่นตบเหมือนกัน ไม่ยุติธรรมเลย”

“ตอนแรกผมคิดว่าจะโดนแค่สองสัปดาห์ ผมยังคิดว่าดีเลย อิงจะได้หลบจากโรงพยาบาลสักพัก สองสัปดาห์กำลังดีสำหรับการตั้งหลัก หลังจากนั้นพอได้กลับไปทำงาน มีคนไข้ มีเคสให้ได้วุ่นๆ คงลืมเรื่องแย่ๆ ไปเอง แต่นี่ทางโรงพยาบาลพิจารณาว่าอิงทำร้ายเพื่อนร่วมงาน แถมยังเป็นที่โรงพยาบาลอีก มีคนไข้เห็นเหตุการณ์ด้วย เลยโดนสองเดือน”

“ก็ยังไม่ยุติธรรมอยู่ดี สงสารพี่อิง”

“เอาตรงๆ นะ ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ได้สนิทกับปู่ของผมเป็นการส่วนตัวแบบอิง เคสแบบนี้อาจจะโดนให้ออกแล้ว”

“แต่พี่อิงต้องนอนอยู่บ้านเฉยๆ คนเดียวตั้งสองเดือน เหงาแย่เลยนะคะ เผลอๆ กลับไปคิดมากอีก”

“ใช่ ผมเองก็คงไม่มีเวลาไปดูแลเท่าไหร่ เพราะต้องรับเคสเร่งด่วนของอิงมาดูแลแทนเกือบทั้งหมด อิงเองก็ตัวคนเดียวแบบคนเดียวจริงๆ ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน พ่อแม่ก็ไม่อยู่แล้ว ห่วงอยู่เหมือนกัน”

คะนึงรักนิ่งคิดก่อนจะเสนอ “ให้พี่อิงไปพักที่บ้านแม่ลี่มั้ย สาลี่โฮมสเตย์ยินดีต้อนรับนะคะ”

หญิงสาวหมายถึงที่พักแบบโฮมสเตย์ที่คุณนายรำพึงมารดาของเธอเป็นเจ้าของ ซึ่งเปิดไว้เพื่อแก้เหงาเฉยๆ ไม่ได้หวังกำไรหรือเป็นธุรกิจอะไรขนาดนั้น

“จะดีหรือ แม่คุณอาจจะมีแขกที่จองห้องพักจนเต็มแล้วก็ได้นะ”

“โอ๊ย ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ถ้าไม่ใช่วันหยุดยาวหรือช่วงเทศกาล ก็ไม่ค่อยเต็มหรอก ห้องพักก็ไม่ใช่ว่ามีห้องเดียว ไปเถอะ พี่อิงจะอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้ พักเป็นเดือนไปเลยก็ได้ คุณนายรำพึงไม่คิดเงินเพื่อนลูกสาวหรอก ส่วนเรื่องเหงารับรองว่าไม่มี เพราะคุณนายรำพึงจะชวนคุยชวนทำโน่นทำนี่ให้หายเหงา ส่วนเรื่องข้าวปลาอาหารยิ่งหายห่วง มีให้เกินสามมื้อต่อวัน คุณก็เคยชิมฝีมืออาหารอร่อยระดับเชฟมิชลินต้องขอสูตรของแม่ลี่แล้วนี่นา”

“ในช่วงเวลาแบบนี้ ผมไม่รู้ว่าอิงจะอยากไปอยู่กับคนแปลกหน้าไหม หรืออยากอยู่คนเดียวมากกว่า”

“คุณก็ช่วยพูดสิ บอกพี่อิงไปว่าอยู่คนเดียวก็มีแต่จะคิดมาก ออกไปเที่ยวดีกว่า แถวบ้านลี่มีที่เที่ยวสวยๆ เยอะแยะ แต่ที่สวยที่สุดคงเป็น...รูปพักหน้าจอของพี่เพชรมั้ง” คะนึงรักหมายถึงเพชรพร้อมซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ

“ลี่พูดอะไร ผมไม่เห็นเข้าใจ”

“ไม่มีอะไรหรอก ลี่ก็พูดไปเรื่อยเปื่อย” พอพูดจบหญิงสาวก็แอบหัวเราะคิกคักเบาๆ คนเดียว

วิณทร์วายุหรี่ตาลงอย่างจับผิด “เดี๋ยวนะ นี่ลี่กำลังคิดจะจับคู่เพื่อนผมกับพี่ชายตัวเองใช่ไหม”

เมื่อถูกจับได้ ภรรยาสาวก็แกล้งล้มตัวลงหลับตาแล้วนอนนิ่งไม่ไหวติง ไม่ยอมตอบคำถามของสามี วิณทร์วายุเขี่ยแก้มนุ่มนิ่มเบาๆ ก่อนบอกเสียงกลั้วหัวเราะ

“ไม่ต้องมาแกล้งตายเลย ถ้ายังไม่ยอมลืมตามาพูดกันดีๆ ผมจะจับปล้ำนะ จะเอาให้ร้องดังไปถึงห้องที่อิงนอนอยู่เลย”

เท่านั้นเองคะนึงรักก็ลืมตาขึ้น หญิงสาวรู้ดีว่าสามีไม่ได้ขู่แน่ เพราะความอายของเขาอยู่ในระดับติดลบ

“ทำไมล่ะ พี่เพชรออกจะดี มาดแมนแถมยังแฮนซั่ม แล้วก็โสดมามากกว่าสามล้านปีแสง ส่วนพี่อิงก็โสดแล้วเหมือนกัน มีอะไรไม่ดีตรงไหน คุณลองคิดดูดีๆ สิ”

วิณทร์วายุขยับแว่นตาขอบเงินให้เข้าที่ ถอนใจแล้วคิดตาม

เพชรพร้อมเป็นชายหนุ่มร่างใหญ่ราวกับยักษ์ วิณทร์วายุที่ว่าสูงเกินหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรแล้วยังเตี้ยกว่าอีกฝ่ายเกือบครึ่งคืบ ผิวสีแทนบ่มแดด ไหล่กว้างแบบนักกีฬา กล้ามเนื้อเป็นมัดชัดเจน ไหนจะผมยาวระต้นคอกับไรหนวดเขียวครึ้มแบบมหาโจร ถ้ามองนิ่งๆ แบบไม่ยิ้มก็จะไม่รู้ว่ามาดีหรือมาร้าย ชายหนุ่มยังเคยแอบเห็นรอยสักรูปเสือพาดยาวไปตามต้นแขน แถมหมอนั่นยังชอบถกแขนเสื้อขึ้นมาเหมือนกับพวกอันธพาล สรุปก็คือดูน่ากลัวมากกว่าน่าคบ

แม้พินทุอรจะเป็นหญิงสาวที่สูงเกือบหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร แต่ก็ผอมบางกว่าผู้หญิงทั่วไปอยู่มาก จะไปทนไม้ทนมือผู้ชายสายเถื่อนอย่างเพชรพร้อมได้อย่างไร

เมื่อคิดทบทวน บวกลบคูณหารข้อดีข้อเสียแล้ว ชายหนุ่มก็ส่ายหน้า

“ไม่เอาอะ ผมไม่กล้าเสี่ยง จับคู่ให้อิงกับเพชร ก็เหมือนส่งเพื่อนไปตาย”

“บ้าน่า พี่เพชรอ่อนโยนจะตายไป”

“อ่อนโยน!” วิณทร์วายุทำหน้าเหมือนเห็นผี “ลี่แน่ใจนะว่าเพชรคนที่พูดถึงคือคนคนเดียวกับที่ผมรู้จัก ไอ้คนที่คุณเคยเล่าให้ฟังว่าเตะกระสอบทรายจนแตกไปสามลูกนั่นน่ะนะ”

“ตอนนั้นเขาแค่ไม่ออมแรง”

“แล้วถ้าวันดีคืนดี เกิดไม่ออมแรงกับเพื่อนผมบ้างล่ะ ไอ้อิงไม่นอนหยอดน้ำข้าวต้มหรือ”

“จะบ้าเหรอ พี่เพชรไม่ทำร้ายผู้หญิง คุณเชื่อลี่สิ ลี่รู้จักพี่เพชรมาทั้งชีวิตนะ อย่างน้อยลี่ก็กล้ารับประกันว่าพี่เพชรไม่ใช่คนเจ้าชู้เหมือนแฟนเก่าพี่อิงแน่นอน เชื่อไหมว่าพี่เพชรอายุปาเข้าไปสามสิบสองแล้ว แต่มีแฟนแค่คนเดียว แล้วก็คบกันอยู่ตั้งหลายปีแน่ะ”

“ไม่มีใครกล้าคบหรือเปล่า หน้าตาน่ากลัวขนาดนั้น ทุกคนย่อมรักชีวิตตัวเองน่ะ”

คะนึงรักตีเบาๆ ที่แขนสามี “ไม่จริง มีผู้หญิงมาสนใจพี่เพชรตลอดนะ ไม่เคยได้ยินเหรอว่ายิ่งดูอันตราย ผู้หญิงยิ่งอยากลอง แม่ลี่ก็ชอบพาไปเร่ขาย เอ๊ย ไปแนะนำให้ลูกหลานเพื่อนตลอด แต่ไม่เคยมีใครสปาร์ก เขาไม่ใช่คนฉาบฉวย รักใครรักจริง นานๆ ทีจะเห็นเขาสนใจผู้หญิงสักคน ปกติสนใจแต่ท้องร่อง ไม่ก็เรือกสวนไร่นา”

“ไม่เอาอะ ยังไงก็ไม่เอา” จิตแพทย์หนุ่มยังยืนกราน

คะนึงรักลังเลอยู่อึดใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มือถือของตนเองมาเปิด พร้อมบอก

“ลี่มีอะไรจะให้ดู แต่คุณต้องสัญญาก่อนว่าจะเก็บเป็นความลับไปตลอดกาล”

“ลึกลับขนาดนั้นเชียว”

“อือฮึ”

หญิงสาวยื่นโทรศัพท์มือถือให้สามี ก่อนจะเปิดคลิปในนั้นให้เขาดู

ในคลิปนั้นกินเวลาประมาณสี่นาทีกว่าๆ เริ่มจากภาพบรรยากาศหลังงานเลี้ยงแต่งงานของวิณทร์วายุกับคะนึงรักในขณะที่แขกและญาติทุกคนกำลังสนุกสนานกันอย่างเต็มที่ โดยมีเปี๊ยกน้องชายบุญธรรมของคะนึงรักซึ่งเป็นคนถ่ายคลิปคอยบรรยายเหตุการณ์ต่างๆ ก่อนที่ภาพจะไปหยุดอยู่ที่เพชรพร้อมซึ่งนอนแผ่หลาเหมือนปลาดาวอยู่บนแคร่ไม้ ได้ยินเสียงบรรยายขำๆ ของเปี๊ยกอยู่แว่วๆ

‘นี่ครับ นี่คือสภาพของพี่เพชรขาโหดของพวกเรา ดูครับ คำว่าหมดสภาพยังน้อยไป แล้วฟังนะครับ ฟังดูว่าพี่เพชรโวยวายอะไร’

‘สวยมากอะ สวยมาก อยากได้ เกิดมายังไม่เคยเจอใครโดนใจขนาดนี้เลย สวยมาก แบบ...มาก...’

‘ใครสวยพี่ เปี๊ยกเหรอ’ เด็กหนุ่มยั่ว

‘พูดอย่างนี้ เดี๋ยวเจอตีน พี่หมายถึงเพื่อนของเจ้าบ่าวไอ้ลี่น่ะ เพื่อนคนนั้นน่ะ คนที่สวยที่สุดในวันนี้ เสียดายที่เธอกลับไปก่อน พี่ยังไม่ได้ทำความรู้จักเลย ตอนสวมชุดไทยนะเปี๊ยก เหมือนนางฟ้าในวรรณคดีที่เหาะมาจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ พี่เห็นแล้วหัวใจแทบหยุดเต้น โลกหยุดหมุน หมายังหยุดเห่าเลยว่ะ’

‘ขนาดนั้นเลยเหรอพี่เพชร’ เปี๊ยกถามไปหัวเราะไป

‘ขนาดนั้นเลยโว้ย ชอบมาก อยากได้’

‘เดี๋ยวเปี๊ยกไปขอเบอร์จากพี่วิณทร์ให้เอาไหม อยากได้อ๊ะป่าว’

เพชรพร้อมไม่ตอบ ได้แต่นอนหลับตาพริ้มพร้อมโก่งคอครวญเพลงเสียงดังลั่น

‘คอส เกิร์ล ยู อาร์ อะเมซิ่ง จัส เดอะ เวย์ ยู อาร์’

เปี๊ยกหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ‘โอ้โฮ งานนี้บรูโน มาร์ยังไม่มา แต่พี่เพชรมานะครับ เปี๊ยกแปลให้ พี่เพชรเขากำลังร้องชมว่าพี่สาวคนนั้นสวยสุดยอดในแบบที่เธอเป็นนะครับ เพ้อครับเพ้อ’

‘เดอะ เวย์ ยู อ๊าร์...’ คนเพ้อลากเสียงสูงหนักกว่าเดิม

‘หลงแบบหาทางกลับบ้านไม่ถูกเลยครับ ไม่ใช่หลงสาวเท่านั้นนะครับ เสียงหลงด้วยครับคุณผู้ชม’

จากนั้นเด็กหนุ่มก็แช่มือถือที่เพชรพร้อมซึ่งครวญเพลงรักของเขาอีกครั้ง ก่อนที่คลิปจะตัดไป

วิณทร์วายุส่งมือถือคืนภรรยา นั่งหัวเราะชอบใจน้ำหูน้ำตาไหลอยู่สักพักก่อนจะถามด้วยรอยยิ้ม “ปกติพี่ชายคุณเน้นสุดไม่เน้นทรงแบบนี้ตลอดเลยเหรอ”

“แหม ก็งานแต่งงานลี่ทั้งที พี่เพชรก็เลยดื่มเต็มที่เท่านั้น แล้วเป็นไงมั่ง ดูคลิปแล้วคิดยังไง”

“ก็ดี สำเนียงดี แต่คีย์ต้องปรับปรุง”

หญิงสาวฟาดเผียะที่ต้นแขน “ลี่หมายถึงเรื่องที่พี่เพชรเพ้อถึงพี่อิงต่างหาก มาทรงนี้ เขาต้องชอบพี่อิงมากแน่ๆ น่าจะลองให้พวกเขาได้ทำความรู้จักกันนะ ถ้าพี่อิงไม่สปาร์ก ก็แค่ได้เพื่อนเพิ่มไง ไม่มีอะไรเสียหาย”

“แต่ว่า”

“นะ ลองดูก่อน”

ชายหนุ่มโอบภรรยาสาวมาข้างกายก่อนบอก “เอาก็เอา ลองดูก็ได้ แต่บอกไว้ก่อนนะ ถ้าพี่ชายคุณทำเพื่อนผมเลือดตกยางออกหรือมีน้ำตาแม้แต่หยดเดียว ผมไม่ปล่อยไว้แน่”

“ไม่มีวันนั้นหรอก” คะนึงรักยิ้มตอบด้วยความมั่นใจ