เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 3 : คนแปลกหน้า
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-01 14:44:10การที่ต้องมาปรากฎตัวในงานแต่งงานของอดีตแฟนเก่าเพราะเจ้าบ่าวอุตส่าห์ส่งการ์ดเชิญมาเย้ยจบลงด้วยการปั้นหน้าไม่รู้สึกอะไรและปลีกตัวออกมาในช่วงท้าย ๆ ของงานด้วยความคิดที่สับสน กว่าจะรู้ตัวอีกทีหญิงสาวก็มาหยุดบนดาดฟ้าของโรงแรมที่ทางโรงแรมจัดเป็นบาร์ลอยฟ้าเสียแล้ว
มันเจ็บจี๊ดขึ้นมาเมื่อคิดขึ้นมาว่าที่นี่คือสถานที่ที่เขาคนนั้นขอเธอแต่งงานแต่หญิงสาวก็ไม่ได้คิดจะกลับลงไป ไหน ๆ ก็มาแล้ว ดื่มให้ลืม ๆ ไปสักหน่อยจะเป็นไรไป
ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบของบาร์เรียบหรูบนชั้นดาดฟ้าที่ลูกค้าส่วนใหญ่ต่างจับจองที่นั่งสั่งเครื่องดื่มมาดื่มกันเงียบ ๆ รับลมและชมบรรยากาศท้องฟ้ายามค่ำคืน โดยไม่ให้ความสนใจโต๊ะอื่น ๆ มากนัก ศศรินทร์ก้าวเข้าไปนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์ด้วยโดยไม่สนสายตาที่บาร์เทนเดอร์มองมาด้วยความสงสัยรวมถึงสายตาของใครหลายคนที่มองจ้องมา
“ออน เดอะ ร็อค”
“อะ ออน เดอะ ร็อค เหรอครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มทวนคำสั่ง ใบหน้าของเขาบ่งบอกว่าไม่มั่นใจนักว่าเขาเข้าใจสิ่งใดผิดไปหรือไม่ หญิงสาวหน้าตาสะสวยอย่างนี้จะดื่มเพียว ๆ เลยหรือ เธอเหมาะกับค็อกเทลสีสันหวาน ๆ ซะมากกว่า...จะดื่มแบบออน เดอะ ร็อค จริง ๆ น่ะหรือ
“ผมว่าเป็นค็อกเทลน่าจะเหมาะกว่านะครับ อย่างเช่น บลู กามิกาเซ่ หวานชื่นใจกว่าแบบออน เดอะ ร็อคเยอะเลย”
“เอาสิ อะไรก็ได้” หญิงสาวตอบกลับก่อนจะนั่งนิ่งโดยไม่ปริปากพูดอะไรอีก ชายหนุ่มที่เป็นบาร์เทนเดอร์ลอบสังเกตอีกครู่ก่อนจะเริ่มชงเครื่องดื่มให้กับหญิงสาว
เธอคนนี้จะบอกว่าคุ้นหน้า ก็ค่อนข้างจะคุ้น แต่จะบอกว่าเป็นลูกค้าประจำของบาร์ลอยฟ้าแห่งนี้ก็พูดไม่ได้ ถ้าความจำของเขาไม่ผิดพลาดไป เธอคือคนที่ถูกแฟนหนุ่มซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้าของโรงแรมนี้ขอแต่งงานบนนี้เมื่อปีก่อนไม่ใช่หรือ
ข่าวว่าวันนี้เป็นวันที่ลูกพี่ลูกน้องของบอสคนนั้นเข้าพิธีแต่งงานไม่ใช่หรือ ทำไมคนที่ควรจะเป็นเจ้าสาวจึงได้ขึ้นมานั่งอยู่บนบาร์ลอยฟ้าแทนที่จะอยู่ที่ห้องจัดเลี้ยงด้านล่างซึ่งเป็นสถานที่จัดงานล่ะ?
หรือว่าเขาจำผิดไป
“บลู กามิกาเซ่ ได้แล้วครับ” แม้จะเกิดความรู้สึกสงสัยแต่ทักษะและความเคยชินก็ทำให้ชายหนุ่มทำหน้าที่บาร์เทนเดอร์ออกมาได้ดีดั่งเช่นเวลาปกติ เครื่องดื่มสีฟ้าดูน่าลิ้มลองถูกเสิร์ฟตรงหน้าหญิงสาวก่อนที่เขาจะละความสนใจไปเก็บของที่ลูกค้าอีกคนที่มานั่งที่หน้าเคาน์เตอร์แทนที่จะไปนั่งรับลมตามที่นั่งที่ยังว่างทิ้งไว้ก่อนจะลุกจากไป
บาร์บนดาดฟ้าแห่งนี้ขึ้นชื่อเรื่องความเงียบสงบ และให้บรรยากาศผ่อนคลายอารมณ์ ศศิรินทร์มองเครื่องดื่มที่ค่อนข้างจะเข้ากันได้กับชุดที่เธอใส่ด้วยนัยน์ตาแฝงความรู้สึกเจ็บปวดก่อนจะคว้าแก้วขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ววาดหวังว่าความเย็นจากเครื่องดื่มจะดับความร้อนภายในใจลงได้บ้าง
ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น...
“ออน เดอะ ร็อค”
น้ำเสียงหนักแน่นแฝงเสน่ห์ที่ผสมผสานความอ่อนโยนและดุดันเข้าด้วยกันดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลดึงความสนใจของศศิรินทร์ที่จมอยู่กับความคิดสับสนให้กลับมายังสถานการณ์ปัจจุบัน หญิงสาวเหลือบสายตาไปมองคนมาใหม่ที่กำลังนั่งลงในที่นั่งข้าง ๆ ซึ่งคนที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้ลุกไปไม่นานก่อนจะถอนสายตากลับมาจ้องที่แก้วของตนอีกครั้ง ลูกค้าจะมาใหม่จะมานั่งแทนที่คนเดิมไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่แปลก...
ทั้งที่ไม่รู้จัก เธอกลับรู้สึกว่าได้ถึงแสงแดดอบอุ่นที่พัดพาเอาความเศร้าหมองมืดมนรอบ ๆ ตัวเธอให้เบาบางลงอย่างประหลาด
ราวกับใครคนนึงในความทรงจำอันเลือนลางที่เพียงแค่นั่งเฉย ๆ ก็ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายขึ้นได้ น่าแปลก ความรู้สึกแบบนี้เธอแทบจะจดจำไม่ได้แล้ว ทำไมถึงมีคนทำให้รู้สึกขึ้นมาได้นะ
“พี่ที่นัดกับพี่ต่อไว้ใช่มั้ยครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มสอบถามคนมาใหม่แต่ก็ยังเลื่อนเครื่องดื่มที่เพิ่งชงเสร็จให้กับศศิรินทร์ที่เลื่อนแก้วส่งมาบ่งบอกว่าต้องการเพิ่มอีกแก้ว
ร้อยตำรวจเอกรังสิมันตุ์ กัญจนานนท์หรือผู้กองซัน อดีตนายตำรวจสายบู๊ที่ถูกย้ายมาฝ่ายสืบสวนสอบสวนหนุ่มมาดนิ่งเหลือบมองแก้วน้ำสีหวานที่ถูกเลื่อนไปให้หญิงสาวพลันมองตามจนแก้วถูกยกขึ้นจรดริมฝีปากแต่ก็ต้องสะบัดหน้าเบา ๆ เขาดันเผลอจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มของคนแปลกหน้าไม่สมกับเป็นสุภาพบุรุษไปซะได้
เป็นอะไรไปนะ...
ชายหนุ่มคิดกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจก่อนจะหันกลับไปตอบกลับคำถามของบาร์เทนเดอร์หนุ่ม เพราะไม่อยากจะหันไปสนใจคนแปลกหน้ามากเกินไป...เดี๋ยวจะโดนเข้าใจว่าเป็นโรคจิตเอาได้
“ใช่แล้วน้อง พอดียุ่ง ๆ เลยมาช้าไปหน่อย ต่อมันกลับแล้วเหรอ”
“กลับแล้วครับ แต่สั่งไว้นะว่าให้เก็บค่าเหล้ากับพี่” บาร์เทนเดอร์ หนุ่มที่ดูจะเป็นกันเองกับลูกค้าทุกคนตอบพร้อมกับเลื่อนเครื่องดื่มที่เพิ่งชงหมาด ๆ ให้ชายหนุ่ม
“ออน เดอะ ร็อคที่สั่งครับพี่”
“ขอบใจมาก”
ชายหนุ่มพึมพำขอบคุณพร้อมกับลอบมองแผ่นกระดาษที่อยู่ใต้ที่รองแก้วพลางกระตุกยิ้ม การที่บาร์เทนเดอร์พูดคุยกับลูกค้าไม่ใช่เรื่องแปลก แต่วันนี้มันไม่ปกติ ระหว่างเขากับบาร์เทนเดอร์คนนี้มันคือการฝากข่าวสารจากคนที่นั่งก่อนหน้ามาถึงเขา
คนที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้คือสายข่าวที่หาโอกาสเจอได้ยากยิ่ง แต่วันนี้ที่เป็นวันแต่งงานของลูกน้องในทีมโอกาสที่ว่ายากก็ลอยมาอยู่ตรงหน้า ทุกอย่างมันควรจะราบรื่นแต่ดูจะไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะข้าง ๆ กันมีหญิงสาวแปลกหน้านั่งอยู่โดยไม่มีทีท่าจะหันไปทางอื่นน่ะสิ
แก้วที่เพิ่งเลื่อนไปให้สาวแปลกหน้าถูกเลื่อนกลับมาให้บาร์เทนเดอร์หนุ่มอีกครั้งโดยไม่มีการพูดจา รังสิมันตุ์เผลอมองอีกครั้งทั้งเพราะต้องการหาจังหวะหยิบกระดาษทั้งเพราะคนข้าง ๆ เหมือนมีอะไรดึงดูดให้เขาต้องสนใจ
ทักสักหน่อยดีมั้ยนะ
“ดูเข้ากับสีชุดคุณดีนะครับ รสชาติมันดีหรือเปล่า” ไวเท่าความคิดเขาก็เปิดฉากทักถามไปแล้วอย่างชวนคุยทั้งที่ไม่ใช่คนชอบพบปะพูดคุยกับใครทันทีที่เห็นสีของเครื่องดื่มที่ติดก้นแก้วของหญิงสาวอยู่
ศศิรินทร์เหลือบมองดวงตาคมกริบที่มองมาพร้อมกับคำถามก่อนจะเมินหน้าหนี ไม่สนใจทั้งคนถามและคำถาม
ผู้ชายแปลกหน้าชวนคุยทั้งที่ไม่จำเป็นต้องรู้จักกันไม่พ้นอยากสานสัมพันธ์ แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงรักสนุก และไม่คิดจะสานต่อกับใครเพียงเพราะความเจ็บปวดและเสียใจ มันเหมือนเธอกำลังประชดคนที่เธอเคยลั่นวาจาว่าไม่เสียดาย...เธอจะไม่ทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นแน่
ไม่มีวัน....
“ได้แล้วครับพี่” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยแทรกขึ้นพร้อมกับเลื่อนแก้วให้หญิงสาวก่อนจะหันมายักไหล่ให้ลูกค้าคนพิเศษ ผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วย ไอ้เขาก็ช่วยไม่ได้นะ
เจอผู้หญิงปฏิเสธอย่างไม่รักษาไมตรีทำเอารังสิมันตุ์หน้าชาไม่น้อยแต่ก็ได้โอกาสหยิบกระดาษที่มีข่าวสารสำคัญที่ถูกฝากไว้มาเก็บใส่กระเป๋าเช่นกัน เมื่อสิ่งที่ต้องทำเสร็จสิ้นชายหนุ่มก็ยกเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มเงียบ ๆ พร้อมกับเบือนหน้าไปอีกทางราวกับเชิดกลับคนที่กล้าเมินเขาเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต
ไม่ตอบก็ไม่ช่างสิ คิดว่าจะง้อหรือไงกัน...
บทที่เกี่ยวข้อง
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 4 : แรงดึงดูด
หลายนาทีต่อมาทั้งที่คิดและตั้งใจไม่สนใจแต่สายตาเจ้ากรรมก็ไม่วายเผลอไปมองแม่สาวบรรยากาศรอบตัวดูหมอง ๆ อยู่หลายครั้งราวกับมีแรงดึงดูดที่ไม่สามารถอธิบายได้ ทั้งที่ตรงนี้มืดพอสมควรแต่เขาก็ยังเหลือบไปมองอยู่หลายครั้ง...เป็นโรคจิตไปแล้วหรือไงกันนะใช่เพียงชายหนุ่มที่เหลือบมองอยู่หลายครั้ง ศศิรินทร์เองก็รู้สึกราวกับมีอะไรดึงดูดให้ต้องเผลอเหลือบไปมองคนที่เข้ามาทักแต่โดนปฏิเสธไปอย่างไร้เยื่อใยอยู่เหมือนกันอาจจะเพราะดื่มไปหลายแก้วเธอถึงได้ทำอะไรแปลก ๆ แบบนี้ทั้งที่ไม่คิดที่จะทำตัวรักสนุกหรือสานต่อความสัมพันธ์กับใครในสถานที่แบบนี้หรืออาจจะเพราะเขาคนนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกับใครบางคนที่เคยรู้จักเมื่อนานมาแล้วเธอถึงได้รู้สึกราวกับถูกดึงดูดแบบนี้ทั้งคู่ต่างก็เป็นคนแปลกหน้าที่ไม่มีความจำเป็นต้องสนทนาปราศรัยกันแต่ก็ราวกับมีอะไรดึงดูดให้เผลอมองกันอยู่หลายครั้งยิ่งดึก ฤทธิ์น้ำเมาก็ยิ่งลดทอนสติสัมปชัญญะ คนที่นั่งต่างคนต่างดื่มลอบมองกันอยู่บ่อย ๆ ก็เปลี่ยนเป็นหันหน้าเข้าหากันระบายเรื่องอัดอั้นอยู่ในใจราวกับพบเจอคนช่วยปรับทุกข์...แต่ความจริงแล้วคล้ายจะเป็นฝ่ายหญิงเท่านั้นที่ระบายความเจ็บช้ำโดยมีฝ่ายชาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 5 : อย่าเก็บมันเอาไว้
“เล่าต่อสิ อะไรที่ไม่สบายใจ อย่าเก็บมันไว้เลย” น้ำเสียงที่ฟังแล้วอบอุ่นใจราวกับได้คุยกับคนคุ้นเคยพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะชักมือกลับ กลัวจะทำให้หญิงสาวไม่สบายใจ...ชายหญิงแปลกหน้าแตะเนื้อต้องตัวกันมากไปมันไม่เหมาะสมศศิรินทร์มองท่าทีเป็นสุภาพบุรุษของชายหนุ่มก่อนจะเลื่อนแก้วไปให้บาร์เทนเดอร์ชงให้อีกแก้วพลางบอกเล่าต่อ “วันนี้ควรเป็นวันแต่งงานของเรา แต่ฉันไม่แต่ง ฉันให้เขาไปหาเจ้าสาวใหม่เอาซะถ้ากลัวขายขี้หน้า”“แล้วไง เขาก็คว้าผู้หญิงคนนั้นมาเป็นเจ้าสาวเหรอ?”คำถามนั้นไมได้รับคำตอบ หญิงสาวส่ายหน้าไปมาก่อนจะหวนคิดไม่ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เช้าวันนี้...‘พะ พี่โซ่’ เสียงอุทานทักราวกับตกใจที่ได้เห็นทำให้ศศิรินทร์ที่กำลังยืนมองภาพคู่บ่าวสาวที่ถูกวาดด้วยสีน้ำมันแสนสวยต้องละสายตาไปมอง ความจริงแล้วแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ส่งเสียงทักเธอก็จะเลิกมองรูปนี้อยู่พอดีสาเหตุที่ไม่มองต่อก็เพราะมันเจ็บอยู่ลึก ๆ และมองไปก็ไร้ความหมายเพราะในภาพเห็นเพียงด้านหลังของคู่บ่าวสาวที่จูงมือกันอย่างกับไม่อยากให้ใครเห็นเจ้าสาวก่อนถึงเวลาอย่างไรอย่างนั้นจะทำแบบนั้นทำไมในเมื่อคนคนนั้นแทบจะโพนะนาไปทั่วแล้วว่าตัวเองกำลังจะเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 6 : ธาตุแท้
ต่างฝ่ายก็ต่างเงียบ ศศิรินทร์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อในขณะที่ภานิกากำลังขบคิดบางสิ่งบางอย่าง และแล้วหญิงสาวก็ตัดสินใจได้ มือบางรีบยื่นไปกุมมือของอดีตคนรักของพี่ชายในทันที‘มันอาจไม่ได้ทำให้พี่โซ่หายเจ็บปวด แต่มากับเกรซหน่อยนะคะ เกรซอยากให้พี่โซ่ได้เห็น’ไม่เพียงแค่พูดแต่หญิงสาวยังออกแรงกระตุกแขนให้ศศิรินทร์เดินตามไปในทิศทางที่เธอตั้งใจจะไปตั้งแต่แรกอีกด้วย คนถูกกึ่งลากกึ่งจูงได้แต่มึนงงและร้องถามด้วยความสงสัย‘เดี๋ยวก่อนเกรซ เราจะพาพี่ไปไหนเนี่ย’‘ตามมาเถอะค่ะแล้วเดี๋ยวพี่โซ่จะเข้าใจเอง’ หญิงสาวอายุน้อยกว่าบอกเพียงแค่นั้นก็ออกแรงดึงให้อีกฝ่ายเดินตามให้เร็วขึ้น ‘เร็ว ๆ ค่ะ เดี๋ยวจะไม่ทัน’ศศิรินทร์ได้แต่เดินตามแรงดึงของหญิงสาวไปด้วยความงุนงง สาวรุ่นน้องไม่ยอมบอกเล่าอะไรทำเพียงจูงมือเธอให้เดินตามไปจนกระทั่งถึงหน้าห้องพักห้องหนึ่งมีคนวิ่งเข้าวิ่งออกเป็นว่าเล่น สาวรุ่นน้องไม่ได้เดินเข้าไปภายในห้องแต่พาเธอมาแอบมองอยู่ข้าง ๆ ประตูด้านในห้องนั้นมีเสียงที่คุ้นหูกำลังสั่งการและด่าทอผู้คนอยู่อย่างไม่ไว้หน้า พอลอบมองก็ได้เห็นว่าไม่ใช่ใครที่ไหน...คือคนคุ้นเคยของเธอเองคุกกี้ คณิตา ดาราสาวสวยที่กำลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 7 : ไม่ใช่ตัวเอก
ปล่อยให้ศศิรินทร์ได้สงสัยไม่นานทิพวรรณก็ออกมาพร้อมกับบรรดาช่างที่ถูกส่งมาดูแลเจ้าสาวโดยมีคณิตาเดินตามออกมาด้วยความไม่เข้าใจ‘นี่มันอะไรกันคะคุณแม่ ทำไมถึงเรียกพวกช่างออกมา กี้ยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย เดี๋ยวไม่ทันฤกษ์นะคะ’ คนจะได้เป็นเจ้าสาวหมื่นล้านถามทันทีด้วยความไม่เข้าใจ คุณหญิงศิกานต์ยิ้มใจเย็นก่อนจะปลายตามองเจ้าของคำถามด้วยสายตาว่างเปล่า‘แต่งตัวไม่ทันฤกษ์ ก็คงไม่เป็นไม่ไรหรอกมั้ง...ไม่ใช่ตัวเอกของงานสักหน่อย’‘อะ อะไรนะคะ ไม่ใช่ตัวเอกอะไร กี้เป็นเจ้าสาวนะคะคุณแม่’‘เดี๋ยว ๆ เธอเข้าใจอะไรผิดแล้ว’ คนเป็นคุณหญิงร้องห้ามแล้วเมินดาราสาวหันมันสอบถามลูกสาว ‘เกรซ ผู้หญิงคนนี้เขาเป็นเจ้าสาวของพี่เราเหรอ’‘เปล่านี่คะ...ใครบอกว่าคนนี้เป็นเจ้าสาวละเนี่ย’ ภานิกาตอบอย่างฉะฉานด้วยใบหน้าตื่นตกใจแต่แอบซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากเอาไว้ ศศิรินทร์มองน้องสาวอดีตแฟนหนุ่มที แม่ของอีกฝ่ายทีก่อนจะมองสถานการณ์ต่อเงียบ ๆ ไม่ได้เข้าไปมีบทบาทกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้น...เธอมาเพื่อเป็นผู้ชมละครฉากใหญ่สินะ‘นั่นสิ ใครบอกเธอว่าพวกฉันจะยอมให้เธอมาเป็นเจ้าสาวของตากันต์’‘อะไรนะ นี่มันอะไรกัน ก็คุณแม่...’ไม่ทันที่คณิตาจะได
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 8 : ก็แค่ผ่านมาแล้วผ่านไป
ปัจจุบันเสียงกรี๊ดร้องด้วยความเจ็บใจและคับแค้นของคณิตายังคงก้องอยู่ในหัวยามที่เผลอคิดไปถึงสิ่งที่ได้รู้ได้เห็นในวันนี้ถ้าเปรียบเป็นละครเรื่องหนึ่งก็คงเป็นละครน้ำเน่าเรื่องยาวที่ยังไม่จบบริบูรณ์แต่ก็ต้องมีตัวละครใดตัวละครหนึ่งถูกขีดฆ่าออกไปจากเรื่อง เพื่อจบตอนเท่านั้น และเธอขอเป็นตัวละครที่ถูกนักเขียนขีดฆ่าออกจากเรื่องก็แล้วกันละครเรื่องนี้จะยังคงดำเนินต่อไป ภานุกานต์ยังคงต้องวุ่นวายกับเรื่องของคณิตาอีกนานเพราะสาวเจ้าไม่น่าจะเป็นคนที่ยอมแพ้ง่าย ๆและนั่นก็คงเป็นผลของการนอกใจไม่ซื่อสัตย์ต่อกันละครชีวิตเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรต่อก็แล้วแต่บุญนำกรรมแต่งของแต่ละคนก็แล้วกัน บทบาทของเธอมันจบแล้ว...จบกันทีศศิรินทร์ยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้งและบอกเล่าให้คนรอฟังอยู่ได้รับรู้ “สุดท้ายเขาก็แต่งกับคนอื่นที่เขาและครอบครัวมองว่าเหมาะสมกว่ายัยนั่น”“มันก็สะใจนะที่ยัยนั่นไม่สมหวัง แต่ก็ไม่สุด ใจนึงฉันคิดว่าฉันรักเขามากก็เลยเสียใจ แต่อีกใจมันก็ต่อต้านว่าฉันไม่ได้พูดเพื่อให้เขาง้อ แต่ต้องการจะตัดขาดจริง ๆ ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยากได้เขา แต่ก็รู้สึกไม่ยินยอมที่เห็นเขายิ้มหน้าระรื่นควงคนอื่น...คุณว่าฉันผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 9 : ไว้จาย
น้ำสีอำพันเพียว ๆ มีเพียงน้ำแข็งที่เจือปนถูกเสิร์ฟมาทันใจคนสั่งทว่าไม่ทันจะได้คว้ามากรอกปากมือหยาบกร้านก็ถือวิสาสะเลื่อนมาขวางไว้เสียก่อน“คุณเมามากแล้วนะ” เขาเตือนสั้น ๆ พร้อมกับส่ายหน้าสื่อให้รู้ว่าเธอควรจะหยุดได้แล้ว ถึงจะเสียใจหรือเจ็บใจแค่ไหนก็ตามการที่ผู้หญิงคนนึงมานั่งดื่มจนดึกดื่นแบบนี้มันไม่ใคร่ดีนัก แม้ว่าบนนี้จะเงียบ และแขกหลายคนนั่งกันแบบต่างคนต่างอยู่แต่ก็มีสายตาของพวกนักล่ามองมาที่เธอเช่นกัน ถ้าเขาลุกออกไปเสือร้ายพวกนั้นต้องเข้ามาต้อนเหยื่ออย่างแน่นอน“ยังไม่เมาซ๊ากหน่อย”“แบบนี้น่ะเรียกว่าเมาแล้ว...ผมโทรหาคนที่บ้านให้มารับดีมั้ย”คนเมาส่ายหน้าไปมากับคำถามก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อึก ม่ายมีหรอก ม่ายต้องโทร.”“ไม่มี?”“อื้อ” เธอตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะขยายความเมื่อสายตาคู่คมไม่ยอมละจากไปไหน “พ่อกับแม่ตายหมดแล้ว ญาติที่เรียกว่าดี ๆ ก็ม้ายมี มีน้องชายคนนึงก็เรียนอยู่ออสเตรเลียโน่นแหน่ะ มารับม้ายด้าย”“งั้นเพื่อนล่ะ?”คนเมาส่ายหน้าอีกครั้ง “ม่าย ฉ้านม้ายอยากให้เห็นสภาพตอนนี้”“งั้นผมลงไปเปิดห้องให้มั้ย?”“ม่าย ม่าย ม่ายเปิด เดี๋ยวเพื่อนเห็น” หญิงสาวพูดแล้วก็ส่ายหน้า สภาพที่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 10 : อยาก...จูบ
เดอะชายน์ แกรนด์ โอเรียนเต็ลเป็นโรงแรมระดับห้าดาวที่เรียกได้ว่าหรูเกินกว่าที่นายตำรวจเงินเดือนน้อยอย่างรังสิมันตุ์จะกล้าเหยียบย่างเข้ามาก็ว่าได้ ที่นี่หรูยิ่งกว่าโรงแรมณิวาลัยที่เป็นต้นทางของการเดินทางซะอีก ทันทีที่เข้ามาภายในโถงทางเดินของโรงแรมชายหนุ่มก็ต้องพิจารณาแล้วพิจารณาอีก เป็นคนระดับไหนกันนะ ถึงได้คิดจะพักในโรงแรมหรูระดับไฮโซแบบนี้ส่งไว้แค่นี้ดีมั้ยเนี่ย ที่นี่มันช่างไม่เข้ากับเขาเอาซะเลย...แต่ถ้าปล่อยไว้แล้วมีใครมาพาไปทำเรื่องไม่ดีล่ะ...แบบนั้นไม่ดีแน่...ขณะที่กำลังคิดไม่ตกคนที่ชายหนุ่มเป็นกังวลถึงก็ลืมตาขึ้นมามองทั้งที่ยังไม่ส่างดีและพึมพำถาม “งืม...ที่หนายเนี่ย”“เดอะชายน์ แกรนด์ โอเรียนเต็ลไง”“เหรอ...งืม ขี่หลังหน่อย” คนเมาตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะพยายามปีนป่ายขึ้นหลังอีกฝ่าย รังสิมันตุ์ร้องเสียงหลงแต่สุดท้ายก็ยอมให้สาวเจ้าขี่หลังและเดินเข้าไปในโรงแรมอย่างเสียมิได้ก็เล่นล็อคไว้แบบนี้จะทิ้งไว้ก็คงไม่ได้เอาวะ กระเป๋าฉีกก็ต้องยอมแล้วล่ะ“ปายที่ลิฟต์ ทางน้าน” คนที่เริ่มส่างบ้างแล้วแต่ก็ยังไม่ถึงกับประคองสติได้ดีพึมพำก่อนจะชี้ไปที่ลิฟต์อย่างคนรู้จักมักคุ้นกับสถานที่เป็นอย่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 11 : ก็ไม่ต้องหยุดสิ
ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ร่ำลาจบก็ถูกดึงลงมาจูบอีกครั้งพร้อม ๆ มือเล็ก ๆ ที่ประคองใบหน้าคมไว้ดึงรั้งให้คนตัวโตเดินตามเข้ามาภายในประตูที่ถูกเปิดอ้าซ่าอยู่นาทีนั้นรังสิมันตุ์ไม่ได้คิดจะกลับอีกแล้ว เขาบดจูบขบเม้นเรียวปากสวยอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดพร้อม ๆ กับที่รวบเอาคนที่สูงเกือบจะเท่าแต่ก็ยังดูผอมบางเอาไว้และปิดประตูราวกับจะไม่สนใจเรื่องภายนอกอีกแล้วแม้จะประคองสติมาได้จนถึงตอนนี้แต่สติสัมปชัญญะของชายหนุ่มก็ไม่ได้เต็มร้อยพอได้สัมผัสริมฝีปากอ่อนนุ่มและหอมหวานเขาก็ควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไปยิ่งเป็นเธอ ระบบความคิดก็เหมือนจะถูกปิดไปชั่วขณะ...คนตัวเล็กกว่าถูกพามาวางลงบนเตียงขนาดคิงไซส์พร้อมกับที่คนตัวโตกว่าทิ้งกายลงมาค่อมทับไว้ชายหนุ่มผละจูบมาจ้องมองใบหน้าหวานเยิ้มจากทั้งฤทธิ์น้ำเมาและฤทธิ์จูบด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะโน้มลงมาฉกจูบอีกครั้งอย่างแผ่วเบา เป็นการฉกฉวยที่ไม่ได้เนิ่นนาน ศศิรินทร์มองคนที่ผละจูบอย่างรวดเร็วด้วยความเสียดายก่อนที่เขาจะมองด้วยสายตายากจะคาดเดา“หยุดมั้ย...ถ้าคุณบอกให้ผมหยุด ผมก็จะหยุด” เขาถามและบอกทว่าดวงตาคู่สวยก็ยังมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ไม่ค่อยดีต่อหัวใจและการควบคุมข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04
บทล่าสุด
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 11 : ก็ไม่ต้องหยุดสิ
ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ร่ำลาจบก็ถูกดึงลงมาจูบอีกครั้งพร้อม ๆ มือเล็ก ๆ ที่ประคองใบหน้าคมไว้ดึงรั้งให้คนตัวโตเดินตามเข้ามาภายในประตูที่ถูกเปิดอ้าซ่าอยู่นาทีนั้นรังสิมันตุ์ไม่ได้คิดจะกลับอีกแล้ว เขาบดจูบขบเม้นเรียวปากสวยอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดพร้อม ๆ กับที่รวบเอาคนที่สูงเกือบจะเท่าแต่ก็ยังดูผอมบางเอาไว้และปิดประตูราวกับจะไม่สนใจเรื่องภายนอกอีกแล้วแม้จะประคองสติมาได้จนถึงตอนนี้แต่สติสัมปชัญญะของชายหนุ่มก็ไม่ได้เต็มร้อยพอได้สัมผัสริมฝีปากอ่อนนุ่มและหอมหวานเขาก็ควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไปยิ่งเป็นเธอ ระบบความคิดก็เหมือนจะถูกปิดไปชั่วขณะ...คนตัวเล็กกว่าถูกพามาวางลงบนเตียงขนาดคิงไซส์พร้อมกับที่คนตัวโตกว่าทิ้งกายลงมาค่อมทับไว้ชายหนุ่มผละจูบมาจ้องมองใบหน้าหวานเยิ้มจากทั้งฤทธิ์น้ำเมาและฤทธิ์จูบด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะโน้มลงมาฉกจูบอีกครั้งอย่างแผ่วเบา เป็นการฉกฉวยที่ไม่ได้เนิ่นนาน ศศิรินทร์มองคนที่ผละจูบอย่างรวดเร็วด้วยความเสียดายก่อนที่เขาจะมองด้วยสายตายากจะคาดเดา“หยุดมั้ย...ถ้าคุณบอกให้ผมหยุด ผมก็จะหยุด” เขาถามและบอกทว่าดวงตาคู่สวยก็ยังมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ไม่ค่อยดีต่อหัวใจและการควบคุมข
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 10 : อยาก...จูบ
เดอะชายน์ แกรนด์ โอเรียนเต็ลเป็นโรงแรมระดับห้าดาวที่เรียกได้ว่าหรูเกินกว่าที่นายตำรวจเงินเดือนน้อยอย่างรังสิมันตุ์จะกล้าเหยียบย่างเข้ามาก็ว่าได้ ที่นี่หรูยิ่งกว่าโรงแรมณิวาลัยที่เป็นต้นทางของการเดินทางซะอีก ทันทีที่เข้ามาภายในโถงทางเดินของโรงแรมชายหนุ่มก็ต้องพิจารณาแล้วพิจารณาอีก เป็นคนระดับไหนกันนะ ถึงได้คิดจะพักในโรงแรมหรูระดับไฮโซแบบนี้ส่งไว้แค่นี้ดีมั้ยเนี่ย ที่นี่มันช่างไม่เข้ากับเขาเอาซะเลย...แต่ถ้าปล่อยไว้แล้วมีใครมาพาไปทำเรื่องไม่ดีล่ะ...แบบนั้นไม่ดีแน่...ขณะที่กำลังคิดไม่ตกคนที่ชายหนุ่มเป็นกังวลถึงก็ลืมตาขึ้นมามองทั้งที่ยังไม่ส่างดีและพึมพำถาม “งืม...ที่หนายเนี่ย”“เดอะชายน์ แกรนด์ โอเรียนเต็ลไง”“เหรอ...งืม ขี่หลังหน่อย” คนเมาตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะพยายามปีนป่ายขึ้นหลังอีกฝ่าย รังสิมันตุ์ร้องเสียงหลงแต่สุดท้ายก็ยอมให้สาวเจ้าขี่หลังและเดินเข้าไปในโรงแรมอย่างเสียมิได้ก็เล่นล็อคไว้แบบนี้จะทิ้งไว้ก็คงไม่ได้เอาวะ กระเป๋าฉีกก็ต้องยอมแล้วล่ะ“ปายที่ลิฟต์ ทางน้าน” คนที่เริ่มส่างบ้างแล้วแต่ก็ยังไม่ถึงกับประคองสติได้ดีพึมพำก่อนจะชี้ไปที่ลิฟต์อย่างคนรู้จักมักคุ้นกับสถานที่เป็นอย่า
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 9 : ไว้จาย
น้ำสีอำพันเพียว ๆ มีเพียงน้ำแข็งที่เจือปนถูกเสิร์ฟมาทันใจคนสั่งทว่าไม่ทันจะได้คว้ามากรอกปากมือหยาบกร้านก็ถือวิสาสะเลื่อนมาขวางไว้เสียก่อน“คุณเมามากแล้วนะ” เขาเตือนสั้น ๆ พร้อมกับส่ายหน้าสื่อให้รู้ว่าเธอควรจะหยุดได้แล้ว ถึงจะเสียใจหรือเจ็บใจแค่ไหนก็ตามการที่ผู้หญิงคนนึงมานั่งดื่มจนดึกดื่นแบบนี้มันไม่ใคร่ดีนัก แม้ว่าบนนี้จะเงียบ และแขกหลายคนนั่งกันแบบต่างคนต่างอยู่แต่ก็มีสายตาของพวกนักล่ามองมาที่เธอเช่นกัน ถ้าเขาลุกออกไปเสือร้ายพวกนั้นต้องเข้ามาต้อนเหยื่ออย่างแน่นอน“ยังไม่เมาซ๊ากหน่อย”“แบบนี้น่ะเรียกว่าเมาแล้ว...ผมโทรหาคนที่บ้านให้มารับดีมั้ย”คนเมาส่ายหน้าไปมากับคำถามก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อึก ม่ายมีหรอก ม่ายต้องโทร.”“ไม่มี?”“อื้อ” เธอตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะขยายความเมื่อสายตาคู่คมไม่ยอมละจากไปไหน “พ่อกับแม่ตายหมดแล้ว ญาติที่เรียกว่าดี ๆ ก็ม้ายมี มีน้องชายคนนึงก็เรียนอยู่ออสเตรเลียโน่นแหน่ะ มารับม้ายด้าย”“งั้นเพื่อนล่ะ?”คนเมาส่ายหน้าอีกครั้ง “ม่าย ฉ้านม้ายอยากให้เห็นสภาพตอนนี้”“งั้นผมลงไปเปิดห้องให้มั้ย?”“ม่าย ม่าย ม่ายเปิด เดี๋ยวเพื่อนเห็น” หญิงสาวพูดแล้วก็ส่ายหน้า สภาพที่ย
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 8 : ก็แค่ผ่านมาแล้วผ่านไป
ปัจจุบันเสียงกรี๊ดร้องด้วยความเจ็บใจและคับแค้นของคณิตายังคงก้องอยู่ในหัวยามที่เผลอคิดไปถึงสิ่งที่ได้รู้ได้เห็นในวันนี้ถ้าเปรียบเป็นละครเรื่องหนึ่งก็คงเป็นละครน้ำเน่าเรื่องยาวที่ยังไม่จบบริบูรณ์แต่ก็ต้องมีตัวละครใดตัวละครหนึ่งถูกขีดฆ่าออกไปจากเรื่อง เพื่อจบตอนเท่านั้น และเธอขอเป็นตัวละครที่ถูกนักเขียนขีดฆ่าออกจากเรื่องก็แล้วกันละครเรื่องนี้จะยังคงดำเนินต่อไป ภานุกานต์ยังคงต้องวุ่นวายกับเรื่องของคณิตาอีกนานเพราะสาวเจ้าไม่น่าจะเป็นคนที่ยอมแพ้ง่าย ๆและนั่นก็คงเป็นผลของการนอกใจไม่ซื่อสัตย์ต่อกันละครชีวิตเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรต่อก็แล้วแต่บุญนำกรรมแต่งของแต่ละคนก็แล้วกัน บทบาทของเธอมันจบแล้ว...จบกันทีศศิรินทร์ยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้งและบอกเล่าให้คนรอฟังอยู่ได้รับรู้ “สุดท้ายเขาก็แต่งกับคนอื่นที่เขาและครอบครัวมองว่าเหมาะสมกว่ายัยนั่น”“มันก็สะใจนะที่ยัยนั่นไม่สมหวัง แต่ก็ไม่สุด ใจนึงฉันคิดว่าฉันรักเขามากก็เลยเสียใจ แต่อีกใจมันก็ต่อต้านว่าฉันไม่ได้พูดเพื่อให้เขาง้อ แต่ต้องการจะตัดขาดจริง ๆ ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยากได้เขา แต่ก็รู้สึกไม่ยินยอมที่เห็นเขายิ้มหน้าระรื่นควงคนอื่น...คุณว่าฉันผ
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 7 : ไม่ใช่ตัวเอก
ปล่อยให้ศศิรินทร์ได้สงสัยไม่นานทิพวรรณก็ออกมาพร้อมกับบรรดาช่างที่ถูกส่งมาดูแลเจ้าสาวโดยมีคณิตาเดินตามออกมาด้วยความไม่เข้าใจ‘นี่มันอะไรกันคะคุณแม่ ทำไมถึงเรียกพวกช่างออกมา กี้ยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย เดี๋ยวไม่ทันฤกษ์นะคะ’ คนจะได้เป็นเจ้าสาวหมื่นล้านถามทันทีด้วยความไม่เข้าใจ คุณหญิงศิกานต์ยิ้มใจเย็นก่อนจะปลายตามองเจ้าของคำถามด้วยสายตาว่างเปล่า‘แต่งตัวไม่ทันฤกษ์ ก็คงไม่เป็นไม่ไรหรอกมั้ง...ไม่ใช่ตัวเอกของงานสักหน่อย’‘อะ อะไรนะคะ ไม่ใช่ตัวเอกอะไร กี้เป็นเจ้าสาวนะคะคุณแม่’‘เดี๋ยว ๆ เธอเข้าใจอะไรผิดแล้ว’ คนเป็นคุณหญิงร้องห้ามแล้วเมินดาราสาวหันมันสอบถามลูกสาว ‘เกรซ ผู้หญิงคนนี้เขาเป็นเจ้าสาวของพี่เราเหรอ’‘เปล่านี่คะ...ใครบอกว่าคนนี้เป็นเจ้าสาวละเนี่ย’ ภานิกาตอบอย่างฉะฉานด้วยใบหน้าตื่นตกใจแต่แอบซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากเอาไว้ ศศิรินทร์มองน้องสาวอดีตแฟนหนุ่มที แม่ของอีกฝ่ายทีก่อนจะมองสถานการณ์ต่อเงียบ ๆ ไม่ได้เข้าไปมีบทบาทกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้น...เธอมาเพื่อเป็นผู้ชมละครฉากใหญ่สินะ‘นั่นสิ ใครบอกเธอว่าพวกฉันจะยอมให้เธอมาเป็นเจ้าสาวของตากันต์’‘อะไรนะ นี่มันอะไรกัน ก็คุณแม่...’ไม่ทันที่คณิตาจะได
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 6 : ธาตุแท้
ต่างฝ่ายก็ต่างเงียบ ศศิรินทร์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อในขณะที่ภานิกากำลังขบคิดบางสิ่งบางอย่าง และแล้วหญิงสาวก็ตัดสินใจได้ มือบางรีบยื่นไปกุมมือของอดีตคนรักของพี่ชายในทันที‘มันอาจไม่ได้ทำให้พี่โซ่หายเจ็บปวด แต่มากับเกรซหน่อยนะคะ เกรซอยากให้พี่โซ่ได้เห็น’ไม่เพียงแค่พูดแต่หญิงสาวยังออกแรงกระตุกแขนให้ศศิรินทร์เดินตามไปในทิศทางที่เธอตั้งใจจะไปตั้งแต่แรกอีกด้วย คนถูกกึ่งลากกึ่งจูงได้แต่มึนงงและร้องถามด้วยความสงสัย‘เดี๋ยวก่อนเกรซ เราจะพาพี่ไปไหนเนี่ย’‘ตามมาเถอะค่ะแล้วเดี๋ยวพี่โซ่จะเข้าใจเอง’ หญิงสาวอายุน้อยกว่าบอกเพียงแค่นั้นก็ออกแรงดึงให้อีกฝ่ายเดินตามให้เร็วขึ้น ‘เร็ว ๆ ค่ะ เดี๋ยวจะไม่ทัน’ศศิรินทร์ได้แต่เดินตามแรงดึงของหญิงสาวไปด้วยความงุนงง สาวรุ่นน้องไม่ยอมบอกเล่าอะไรทำเพียงจูงมือเธอให้เดินตามไปจนกระทั่งถึงหน้าห้องพักห้องหนึ่งมีคนวิ่งเข้าวิ่งออกเป็นว่าเล่น สาวรุ่นน้องไม่ได้เดินเข้าไปภายในห้องแต่พาเธอมาแอบมองอยู่ข้าง ๆ ประตูด้านในห้องนั้นมีเสียงที่คุ้นหูกำลังสั่งการและด่าทอผู้คนอยู่อย่างไม่ไว้หน้า พอลอบมองก็ได้เห็นว่าไม่ใช่ใครที่ไหน...คือคนคุ้นเคยของเธอเองคุกกี้ คณิตา ดาราสาวสวยที่กำลั
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 5 : อย่าเก็บมันเอาไว้
“เล่าต่อสิ อะไรที่ไม่สบายใจ อย่าเก็บมันไว้เลย” น้ำเสียงที่ฟังแล้วอบอุ่นใจราวกับได้คุยกับคนคุ้นเคยพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะชักมือกลับ กลัวจะทำให้หญิงสาวไม่สบายใจ...ชายหญิงแปลกหน้าแตะเนื้อต้องตัวกันมากไปมันไม่เหมาะสมศศิรินทร์มองท่าทีเป็นสุภาพบุรุษของชายหนุ่มก่อนจะเลื่อนแก้วไปให้บาร์เทนเดอร์ชงให้อีกแก้วพลางบอกเล่าต่อ “วันนี้ควรเป็นวันแต่งงานของเรา แต่ฉันไม่แต่ง ฉันให้เขาไปหาเจ้าสาวใหม่เอาซะถ้ากลัวขายขี้หน้า”“แล้วไง เขาก็คว้าผู้หญิงคนนั้นมาเป็นเจ้าสาวเหรอ?”คำถามนั้นไมได้รับคำตอบ หญิงสาวส่ายหน้าไปมาก่อนจะหวนคิดไม่ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เช้าวันนี้...‘พะ พี่โซ่’ เสียงอุทานทักราวกับตกใจที่ได้เห็นทำให้ศศิรินทร์ที่กำลังยืนมองภาพคู่บ่าวสาวที่ถูกวาดด้วยสีน้ำมันแสนสวยต้องละสายตาไปมอง ความจริงแล้วแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ส่งเสียงทักเธอก็จะเลิกมองรูปนี้อยู่พอดีสาเหตุที่ไม่มองต่อก็เพราะมันเจ็บอยู่ลึก ๆ และมองไปก็ไร้ความหมายเพราะในภาพเห็นเพียงด้านหลังของคู่บ่าวสาวที่จูงมือกันอย่างกับไม่อยากให้ใครเห็นเจ้าสาวก่อนถึงเวลาอย่างไรอย่างนั้นจะทำแบบนั้นทำไมในเมื่อคนคนนั้นแทบจะโพนะนาไปทั่วแล้วว่าตัวเองกำลังจะเป
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 4 : แรงดึงดูด
หลายนาทีต่อมาทั้งที่คิดและตั้งใจไม่สนใจแต่สายตาเจ้ากรรมก็ไม่วายเผลอไปมองแม่สาวบรรยากาศรอบตัวดูหมอง ๆ อยู่หลายครั้งราวกับมีแรงดึงดูดที่ไม่สามารถอธิบายได้ ทั้งที่ตรงนี้มืดพอสมควรแต่เขาก็ยังเหลือบไปมองอยู่หลายครั้ง...เป็นโรคจิตไปแล้วหรือไงกันนะใช่เพียงชายหนุ่มที่เหลือบมองอยู่หลายครั้ง ศศิรินทร์เองก็รู้สึกราวกับมีอะไรดึงดูดให้ต้องเผลอเหลือบไปมองคนที่เข้ามาทักแต่โดนปฏิเสธไปอย่างไร้เยื่อใยอยู่เหมือนกันอาจจะเพราะดื่มไปหลายแก้วเธอถึงได้ทำอะไรแปลก ๆ แบบนี้ทั้งที่ไม่คิดที่จะทำตัวรักสนุกหรือสานต่อความสัมพันธ์กับใครในสถานที่แบบนี้หรืออาจจะเพราะเขาคนนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกับใครบางคนที่เคยรู้จักเมื่อนานมาแล้วเธอถึงได้รู้สึกราวกับถูกดึงดูดแบบนี้ทั้งคู่ต่างก็เป็นคนแปลกหน้าที่ไม่มีความจำเป็นต้องสนทนาปราศรัยกันแต่ก็ราวกับมีอะไรดึงดูดให้เผลอมองกันอยู่หลายครั้งยิ่งดึก ฤทธิ์น้ำเมาก็ยิ่งลดทอนสติสัมปชัญญะ คนที่นั่งต่างคนต่างดื่มลอบมองกันอยู่บ่อย ๆ ก็เปลี่ยนเป็นหันหน้าเข้าหากันระบายเรื่องอัดอั้นอยู่ในใจราวกับพบเจอคนช่วยปรับทุกข์...แต่ความจริงแล้วคล้ายจะเป็นฝ่ายหญิงเท่านั้นที่ระบายความเจ็บช้ำโดยมีฝ่ายชาย
คืนรัก ลิขิตหัวใจ Chapter 3 : คนแปลกหน้า
การที่ต้องมาปรากฎตัวในงานแต่งงานของอดีตแฟนเก่าเพราะเจ้าบ่าวอุตส่าห์ส่งการ์ดเชิญมาเย้ยจบลงด้วยการปั้นหน้าไม่รู้สึกอะไรและปลีกตัวออกมาในช่วงท้าย ๆ ของงานด้วยความคิดที่สับสน กว่าจะรู้ตัวอีกทีหญิงสาวก็มาหยุดบนดาดฟ้าของโรงแรมที่ทางโรงแรมจัดเป็นบาร์ลอยฟ้าเสียแล้วมันเจ็บจี๊ดขึ้นมาเมื่อคิดขึ้นมาว่าที่นี่คือสถานที่ที่เขาคนนั้นขอเธอแต่งงานแต่หญิงสาวก็ไม่ได้คิดจะกลับลงไป ไหน ๆ ก็มาแล้ว ดื่มให้ลืม ๆ ไปสักหน่อยจะเป็นไรไปท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบของบาร์เรียบหรูบนชั้นดาดฟ้าที่ลูกค้าส่วนใหญ่ต่างจับจองที่นั่งสั่งเครื่องดื่มมาดื่มกันเงียบ ๆ รับลมและชมบรรยากาศท้องฟ้ายามค่ำคืน โดยไม่ให้ความสนใจโต๊ะอื่น ๆ มากนัก ศศรินทร์ก้าวเข้าไปนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์ด้วยโดยไม่สนสายตาที่บาร์เทนเดอร์มองมาด้วยความสงสัยรวมถึงสายตาของใครหลายคนที่มองจ้องมา“ออน เดอะ ร็อค” “อะ ออน เดอะ ร็อค เหรอครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มทวนคำสั่ง ใบหน้าของเขาบ่งบอกว่าไม่มั่นใจนักว่าเขาเข้าใจสิ่งใดผิดไปหรือไม่ หญิงสาวหน้าตาสะสวยอย่างนี้จะดื่มเพียว ๆ เลยหรือ เธอเหมาะกับค็อกเทลสีสันหวาน ๆ ซะมากกว่า...จะดื่มแบบออน เดอะ ร็อค จริง ๆ น่ะหรือ“ผมว่าเป็น
