3...นายพันษา จะมาไม้ไหน

แล้วไงต่อละเนี่ย!

สุดท้าย ปัญหาก็มาสิ้นสุดลงที่เขานี่ล่ะ เพราะยังหญิงสาวอีกคน นึกไม่ออกว่าจะพาเธอไปไหนต่อดี จะส่งบ้าน เจ้าตัวก็หลับ ยืนทรงตัวให้ดียังไม่ได้ไปแล้ว จะติดต่อเพื่อนสาวของเธอ ก็ไม่รู้จักเบอร์ใครเลยสักคน ที่หมายสุดท้าย จึงหนีไม่พ้นคอนโดหรูริมทะเลของเขา

เอาเถอะนะ คงไม่มีทางอื่นที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว !

เขาบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ อย่างน้อย ต่างคนก็ต่างได้พักผ่อน สมกับความมึนเมา จบตรงการตัดสินใจนั้น ก่อนที่เขาจะเปิดไฟเลี้ยว วกเข้าถนนเลียบริมหาดอันเงียบสงบต่อไปเรื่อย ๆ

อีกไม่ไกล คงได้พักกันซะที!

รถจอดลงตรงหน้าคอนโดหรู ในเวลาที่พระจันทร์ เลื่อนลอยคว้างเหนือท้องฟ้า ให้เขาค่อยเผลอยิ้มออกมาเพียงลำพังได้

เตรียมตัวพักผ่อนได้แล้วคุณมาตา

บอกตัวเองพร้อมกับเดินอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อเรียกหญิงสาวอีกหน หากยังไม่ทันที่เธอจะก้าวออกมาจากรถเพื่อยืนทรงตัวให้ดีด้วยซ้ำ เสียงโอ้กอ้ากก็ดังขึ้นก่อนพุ่งตรงใส่เสื้อเชิ้ตหรูของเขาไม่ยั้ง

เอาแล้วไง ยายตัวแสบ!

เขาบ่นออกมาด้วยความเหนื่อยใจ ไอ้ที่คิดว่าจะได้นอนสบายๆ สงสัยจะไม่ได้เป็นไปตามคาดแล้วแน่ ๆ

ทีเดียว

งานงอกแล้ว ไอ้พันษาเอ๊ย!

เขาได้แต่บ่นกับตัวเองอย่างหัวเสีย ก่อนประคับประคองคนที่คอพับคออ่อนนั่น ขึ้นไปถึงห้องได้อย่างทุลักทุเลเต็มที

เฮ้อ เห็นตัวเล็กเท่ามด แต่กระดูกเบอร์ใหญ่เทียบชั้นเลยเชียวนะ!

...

บนรถอีกคัน ในเวลาเดียวกัน เหมือนหนึ่งในสามสาวเริ่มคิดอะไรขึ้นมาได้

"เฮ้ย เดี๋ยวๆ นะพวกแก นี่ลองนับสมาชิกดูหน่อย หนึ่ง สอง สาม แล้ว ไอ้คนที่สี่ มาตา เจ้าของวันเกิดตรู หายไปไหนวะ"

"เออ จริงด้วย ฉิบหายแล้ว มันต้องไม่ได้วิ่งตามพวกเราออกมาแน่ ๆ เลย"

"แล้วแกเรียกมันเปล่าล่ะ"

"เปล่า"

"ฉันก็เปล่า"

เพื่อนอีกคนรีบสำทับก่อนหันมาสบตากันแน่วนิ่ง รู้สึกผิดจนแทบร้องไห้ หรืออย่างน้อยก็แทบกรี๊ดออกมาสักนิดก็ยังดี

กรี๊ดดดดด...ด

"แย่แล้ว ป่านนี้เพื่อนฉันไม่โดนจับรวบตึงไปแล้วเหรอวะ"

"ใจเย็นน่าพวกแก เพราะเป็นวันเกิดมันนี่ล่ะ ฉันหวังว่าทุกอย่างคงราบรื่น มันต้องปลอดภัยโว้ย"

"เออ คิดยังไงสบายใจ ก็ต้องคิดแบบนั้นกันแล้วล่ะ"

สามคนแทบจะยิ้มเจื่อนๆ ให้แก่กันอย่างให้กำลังใจ กาลข้างหน้าจะเป็นอย่างไร คงต้องค่อยว่ากันอีกที!

...

ภายในห้องนอน ณ คอนโดหรูริมทะเล...

กรี๊ดดด...ด

เสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น มันมีอานุภาพมากพอที่จะทำให้เขาสะดุ้งตื่น และจะเรียกว่าราวกับถูกฟ้าผ่าลงกลางเตียงเลยก็ว่าได้ เพราะหญิงสาวในอ้อมแขนแทบจะผลักไสเขาออกไปรวดเร็ว จนเขาลำดับเหตุการณ์ที่ผ่านมาแทบไม่ทัน

กว่าจะลำดับได้ถูก เขาก็แทบทอดถอนใจออกมา ก็น่าให้เธอเข้าใจผิดอยู่พรอกนะ ในสภาพที่เธอเห็นแบบนี้

จะว่าไป...มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ เขาไม่ได้อยากให้เรื่องทุกอย่างจบลงแบบนี้สักนิด จะว่าอารมณ์พาไปก็คงไม่ใช่ แต่พันษาก็บอกไม่ถูก อะไรทำให้เขารู้สึกสนใจหญิงสาวเป็นพิเศษขนาดนี้

"ฟังผมดีๆ นะมาตา คุณอ้วกใส่เสื้อผ้าผม และผมจำเป็นต้องอาบน้ำให้คุณ แต่สาบานได้ ผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลยแม้แต่นิดเดียว"

"แค่อาบน้ำก็แย่เต็มกลืนแล้ว ป่านนี้ คุณคงเห็นเอ้อ..."

"ผมอาบน้ำให้คุณทั้งชุดที่คุณสวมอยู่นั่นล่ะ แล้วผมก็สวมเสื้อคลุมให้แล้วค่อยรูดชุดคุณออก คุณถึงต้องนอนอยู่ในสภาพนี้ไง เข้าใจรึยัง"

"ถึงอย่างนั้นฉันก็..."

"ก็อะไร อย่ามาใส่อารมณ์กับผมแบบเมื่อกี้อีกนะมาตา ไม่งั้น ผมไม่รับประกันความปลอดภัยจริงๆ ว่าผมจะควบคุมสติตัวเองอยู่หรือเปล่า เข้าใจนะ"

เขาค่อยปล่อยมือที่รัวแผงอกเขาไม่นับเมื่อครู่ก่อนให้เป็นอิสระ แล้วทอดถอนใจ ขณะที่หญิงสาวได้แต่เฝ้ามองตาปริบๆ

รู้สึกผิด แต่ก็ไม่ได้มากมายนัก อย่างน้อย เธอก็ยังรู้สึกตัวเองเสียเปรียบอยู่ดี

มาไกลขนาดนี้ ใครรู้ว่ามาค้างอ้างแรมกับคาสโนว่าหนุ่มอย่างพันษา แล้วคราวนี้...ใครจะเชื่อว่าเธอยังโสดซิงค์อยู่ได้อีกล่ะ!

"คิดอะไรอยู่..."

"บอกไม่ถูกหรอก อยู่ ๆ ตื่นขึ้นมาก็พบว่านอนอยู่กับผู้ชายที่ไม่ใช่แฟน เป็นคุณ คุณจะคิดยังไงต่อล่ะ"

"ก็...ไม่เห็นต้องคิดเยอะเลย ก็คิดว่า ไอ้ที่นอนอยู่ข้างๆ นี่เป็นแฟนไปเลยไง จะได้สบายใจ !"

"คิดอย่างนั้น ฉันก็เป็นผู้หญิงใจง่ายในสายตาคุณไปเลยสินะ"

"คุณพูดเอง คิดไปเองทั้งนั้น ต่อให้ผมไม่ได้แตะต้องตัวคุณ ผมก็ต้องให้เกียรติ รับผิดชอบคุณอยู่ดี เอาเป็นว่า...ผมยินดีจะแต่งงานกับคุณก็แล้วกัน"

"เฮ้ย...ไม่ต้องเลย ฉันไม่ได้อยากแต่งงาน ฉันยังใช้ชีวิตโสดไม่คุ้มเลยสักนิด"

"ก็แล้วคุณจะเอายังไง จะแต่งก็ไม่อยากแต่ง แต่ก็ไม่พอใจในสภาพที่เห็น"

"ฉันขอไปตั้งหลักก่อน อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว คุณช่วยไปส่งฉันที่ผับด้วยแล้วกัน"

"เฮ้ย นี่ใจคอคุณจะไปต่ออีกเหรอ"

"บ้าเหรอคุณ ฉันจะไปเอารถต่างหาก"

"เอ้อ จริงสิ คุณมากับผมนี่นา โอ.เค.ๆ งั้นเราไปอาบน้ำกัน"

"เรา..."

หญิงสาวเลิกคิ้วสูงกับท่าทางเนียนๆ ของอีกฝ่าย

ขณะที่ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ ท่าทางเขินๆ เหมือนแกล้ง แต่เอาจริง

"ผมล้อเล่นน่า คุณไปอาบก่อนก็ได้ผมจะไปดูเสื้อผ้าให้ ผมปั่นแห้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืนน่ะ"

ชายหนุ่มบอกกับหญิงสาว ก่อนก้าวลงจากเตียง

แล้วเดินลับหายไปอีกทาง ให้มาตาก้าวลงไปบ้าง แต่ผลุบหายเข้าท้องน้ำไปในสภาพเสื้อคลุมอาบน้ำเพียงตัวตัวเดียวนั่น

ออกมาอีกครั้ง เธอเห็นชายหนุ่มในชุดเสื้อคลุมพร้อมอาบน้ำยืนรีดชุดเดรสสั้นด้วยเตารีดไอน้ำทันสมัยจนน้ำกระจายอยู่เบื้องหน้า ให้เธอลอบถอนใจอีกครั้ง ก่อนก้าวตรงไปหาเขา

"ขอบคุณนะ กลิ่นสะอาดลอยไปถึงหน้าห้องน้ำโน่น"

"ก็ใครจะยอมให้คุณใส่ชุดเหม็นอ้วกออกไปเผชิญโลกภายนอกล่ะ ผมไม่ได้ใจร้ายใจดำขนาดนั้นเสียหน่อย"

"แล้วนี่...คุณต้องรีบไปไหนรึเปล่า ฉันไม่เป็นตัวถ่วงเวลาคุณแน่นะ"

"ไม่หรอก ผมเป็นประธานบริษัทนะ จะเข้ากี่โมงก็ได้ ไม่มีใครบังอาจมาว่าผมหรอก"

"หึ !ดีนะ ระดับท่านประธานต้องวิ่งหนีหลบๆ ซ่อนๆ หนีผู้หญิงตัวเล็กๆ แค่คนเดียว"

"นั่นมันปัญหาระดับชาติ สำหรับผมเชียวล่ะ !"

เขาทอดถอนใจ ก่อนยื่นส่งชุดที่รีดเรียบหอมกรุ่นส่งให้หญิงสาว ก่อนบุ้ยใบ้ไปทางชั้นในที่วางไว้ตรงปลายเตียงนั่น ให้หญิงสาวอดหน้าแดง ร้อนวูบวาบขึ้นมาไม่ได้

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นคู่หมั้นผมเอง คู่หมั้นที่ผมไม่มีสิทธิ์เลือก นั่นยังไม่เท่าไหร่ ยังจะมาบังคับให้เราแต่งงานกันอีก แต่งงาน...จริงสิ ผมนึกอะไรออกแล้ว"

ดวงตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยประกายแห่งความหวัง หากมาตาเสียอีกที่ได้แต่เลิกคิ้วสูงด้วยความประหลาดใจ

อะไรของเขาอีกนะ ทำท่าตื่นเต้นพิลึก!

"อะไรของคุณอีก!"

"เดี๋ยวๆ ขอผมไปอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อน เดี๋ยวผมออกมาเจรจาด้วย นะ ๆ คุณเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน แป๊บเดียวครับที่รัก"

แน่ะ มีหยอดที่รักเย้าเล่นได้อีก นี่ฉันกลายเป็นเพื่อนที่คุณจะล้อเล่นยังไงก็ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ อีตาพันษา !