“ไม่เป็นไรค่ะ”“พี่ทำตัวบ้าๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน เอาเป็นว่าเราสองคนกลับไปเป็นพี่เป็นน้องกันอย่างแต่ก่อนคงเข้าท่ากว่าเป็นไหนๆ”“ใช่ค่ะ” วันเมษายิ้มออก เมื่อเห็นปรวีณ์ยิ้มได้“แล้วนี่ษาจะแต่งตัวไปไหน ให้พี่ไปส่งไหม”“คงไม่ต้องครับ” ธาวินยอมเสียมารยาทเอ่ยแทรกขึ้น มีหรือที่เขาจะจำปรวีณ์ไม่ได้ เพราะนี่คือรักครั้งก่อนของวันเมษา แต่รักครั้งก่อนหรือจะสู้รักปัจจุบันและอนาคตอย่างเขา“คุณวิน” วันเมษาหันขวับไปมองชายหนุ่ม เขามายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นฉากที่เธอถูกปรวีณ์รั้งตัวไปกอดหรือเปล่าก็ไม่รู้“สวัสดีครับ ผมธาวิน คนรักของคุณษา”“ปรวีณ์ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” ปรวีณ์เอ่ยแนะนำตัวเองบ้าง ก่อนจะพินิจมองชายหนุ่มตรงหน้าที่เขาพูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่าเป็นคนรักของวันเมษา ที่สำคัญวันเมษาเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีปฏิเสธแม้แต่น้อย แสดงว่าธาวินพูดเรื่องจริง“เอ่อ&helli
“อ้าววิน ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่ได้ ปรกติเห็นแต่โทรมาสั่งเค้กให้สาว” ลินินเอ่ยถามลูกพี่ลูกน้อง โดยลืมสังเกตไปว่าตอนนี้ธาวินไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว ข้างๆ กลับมีสาวร่างเล็กนั่งอยู่ด้วย แต่เพราะธาวินตัวค่อนข้างโตจึงนั่งบังเธอเสียจนมิด“ลิน” ธาวินหันขวับไปมองลินินเช่นกัน ร้อยวันพันปีลินินไม่เคยจะเข้ามาที่นี่ เพราะจะสิงสถิตอยู่อีกสาขาเสียมากกว่า แต่ทำไม๊ ทำไมวันนี้เขาถึงแจ็กพอตแตก มาเจอเสียได้ แถมยังเอ่ยทักประโยคที่ทำให้วันเมษาคิ้วขมวดรอฟังเฉลย“อุ๊ย! ขอโทษ นึกว่ามาคนเดียว”“พี่ษาครับ นี่ลินลูกพี่ลูกน้องผมเอง” ไหนๆ ก็เจอกันแล้ว ธาวินจึงแนะนำให้ทั้งสองสาวรู้จักกันเสียเลย“สวัสดีค่ะ” วันเมษาส่งยิ้มให้ลินิน พร้อมกับเอ่ยทักทาย“สวัสดีค่ะ คนนี้เหรอวิน น่ารักดีออก ไม่บอกไม่รู้ว่าอายุมากกว่า” ลินินส่งยิ้มกลับมาให้วันเมษาเช่นเดียวกัน เพราะธาวินไม่เคยโทรมาสั่งเค้กสักครั้ง แต่อยู่ๆ ก็สั่งแล้วให้ไปส่งที่ออฟฟิศแห่งหนึ่ง เธอจึงไล่บี
“ผมธามครับ เป็นเพื่อนสนิทของวิน” ธามเอ่ยแนะนำตัวเอง ก่อนจะพินิจมองหน้าวันเมษาอย่างสนใจ“ษาค่ะ…เชิญคุณธามเข้ามาก่อนสิคะ” ขณะเอ่ยก็เปิดประตูรั้วให้แขกของธาวิน“ขอบคุณครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ ก่อนที่ธามจะแทรกตัวเข้าไปในบ้าน แล้วเดินตามผู้หญิงตัวเล็กๆ เข้าไปภายในเมื่อก้าวเข้ามาในห้องรับแขก ก็เห็นธาวินนอนอยู่บนโซฟาตัวยาว ท่าทางสบายๆ ของเพื่อนสนิท ทำให้ธามหมั่นไส้ นี่สรุปไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเลยใช่ไหม“ตามสบายครับคุณษา เพราะปรกติผมก็เข้านอกออกในที่นี่บ่อยๆ” ธามเอ่ยเสียงดังฟังชัด ชัดชนิดที่ว่าทำให้คนหลับตื่นได้“บ่อยๆ”“ครับ…เพราะผมกับวิน เราสนิทกันมาก นอนด้วยกันตลอด” ขณะพูดก็หันไปมองธาวิน“นอนด้วยกันตลอด” วันเมษาอุทานออกมาเบาๆ หรือสิ่งที่เธอคิดจะเป็นจริง ธาวินเป็นเกย์และธามก็คือคนรักของเขา สวรรค์ทรงโปรด กรุณาประทานความจริงให้เธอที
“สรุปเอ็งเอาไง หนีไปบวชมันเลยไหม”“ความคิดเอ็งเข้าท่าว่ะ”“อย่าเลย เดี๋ยวผ้าเหลืองร้อน” ธาวินส่ายหน้าให้ เพราะดูท่าธามจะเอาจริง เป็นหนุ่มนักธุรกิจมาแรง ที่ใครๆ ต่างจับตามอง แต่กลับมาหมดท่าเพราะเรื่องที่ตัวเองสร้างขึ้นเสียได้“งั้นข้าขอยืมตัวคุณษาสักวันได้ไหม”“ยืมตัวคุณษา ยืมไปทำไม”“ยืมไปแสดงตัวว่าเป็นแฟนข้าหน่อย ดาริณจะได้เลิกคิดจะกลับมา แม่ข้าก็จะได้เลิกจับคู่ข้ากับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้สักที”“ไม่ได้”“เฮ้ย! นี่เอ็งตอบแบบไม่คิดเลยเหรอวะ เพื่อนรักเดือดร้อนมาก บากหน้ามาหาที่พึ่งทั้งที”“เอ็งเลิกคิดใช้แผนนี้ไปได้เลย คุณษาเสียชื่อเสียงหมด” ต่อให้ธามลงไปนั่งคุกเข่าร้องขอ ธาวินก็ยังคงตอบเหมือนเดิม ว่าไม่“หวงหรือไง”“ใช่…หวงมาก” สองหนุ่มสบตากันนิ่งๆ&ld
“รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำหรือพูดอะไรออกมา”“รู้ค่ะ แล้วหมอรู้ตัวไหมว่าทำให้เอวาคลั่ง” เมื่อบังคับให้เขาสัมผัสกับหน้าอกตัวเองไม่สำเร็จ เอวาก็พยายามจูบธาวินอีกครั้ง เพราะไม่ว่ายังไงเขาต้องยอมใจอ่อนสักอย่างสิ ยื้อกันไปยื้อกันมา ตอนนี้เอวาแทบจะขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนตัวของธาวิน“ต่อให้หมอกำลังคบกับยัยษาอยู่ แต่เอวาก็ใจกว้างพอที่จะไม่สนใจเรื่องเล็กน้อยแค่นั้น ขอแค่หมอเปิดใจให้เอวาบ้าง เราไม่ต้องเจอกันทุกวัน ขอแค่วันหยุดสักวันก็พอ เอวาขอแค่นั้นจริงๆ นะคะ” คำร้องขอที่ฟังดูน่าสงสารถูกเอ่ยมาจากริมฝีปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีสวย แต่มันกลับไม่เป็นผล“แต่ผมไม่ต้องการ”“หมอคะ ตอนนี้เอวาโสด รับรองว่าเอวาจะไม่ทำให้หมอต้องเสียใจแน่ นะคะ มาคบกับเอวาเถอะ”“ไม่…ปล่อยผม”“ทำไมคะหมอ เอวาไม่ดีตรงไหน ทำไมถึงสู้ยัยษานั่นไม่ได้” ขณะพูดเอวาก็พยายามเข้าหาธาวินแต่ก็ถูกเขาผลักออก“คุณก็น่
“พี่ษาครับ” เสียงแหบพร่าของธาวินเอ่ยชิดใบหูเล็กๆ ของคนบนตัก ก่อนจะงับเล่นเบาๆ สร้างความเสียวซ่านให้วันเมษาจนต้องส่งเสียงครางออกมา อารมณ์ปรารถนาในร่างกายของเธอลุกโชนจนไม่อาจดับมอดได้หากธาวินไม่ช่วย“พี่วินขา ษา…” วันเมษารู้สึกอายที่จะเอ่ยว่าเธอนั้นต้องการเขา แต่ถึงจะไม่พูดธาวินก็เดาใจเธอออก“ต้องการผมหรือเปล่า” น้ำเสียงของธาวินฟังดูเซ็กซี่เหลือเกิน ไหนจะแววตาที่ดูหยาดเยิ้มเชิญชวนนี่อีก ทำเอาวันเมษาสั่นสะท้าน“อื้อ…ตะ…ต้องการ” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นของคนบนตักเอ่ยตอบธาวินจึงรีบปลดเข็มขัด ตามด้วยกระดุมกางเกง ขยับสะโพกเพื่อร่นกางเกงให้ลงต่ำอีกหน่อย นั่นก็เพียงพอให้บางสิ่งบางอย่าง ซึ่งตอนนี้กำลังตื่นตัวผงาดออกจากอันเดอร์แวร์สีขาวที่แสนจะอึดอัดธาวินใช้ปลายนิ้วเกี่ยวขอบบิกินี่ตัวน้อยของวันเมษาเพื่อเปิดทางสำหรับบางสิ่งบางอย่าง ขณะที่ส่งอีกนิ้วเข้าไปสำรวจความพร้อม นั่นทำให้เธอครางออกมาอีกครั้ง ก่อนจะขบเม้มริมฝีปากอย่างทรมาน ใจก็เต้นโครมคราม รอสิ่งท
“ยัยษา แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ”“สมัยนี้ตรวจดีเอ็นเอว่าใครคือพ่อง่ายจะตายไป ไม่ต้องรอให้คลอดด้วยซ้ำ ถ้าเธอมั่นใจว่าท้องกับหมอวินจริงๆ ก็เอาผลตรวจดีเอ็นเอมาพิสูจน์ ฉันจะได้ไม่คิดว่าเธอมโนเอาเอง” วันเมษาเชื่อใจธาวิน ว่าเขาไม่ใช่คนแบบนี้แน่ๆ และเธอก็ไม่ใช่นางเอกน้ำเน่า ที่พอได้ยินว่านางร้ายท้องกับพระเอกแล้วจะต้องน้ำตาตก เธอยอมยกปรวีณ์ให้เอวาไปครั้งนั้นแค่ครั้งเดียวพอแล้ว จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นกับธาวินอีกแน่“ได้…แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” เอวาเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกออกไป ค่อยนัดวันเมษาออกมาพบเป็นการส่วนตัวอีกครั้ง เพราะตอนนี้ข้างกายเธอมีทั้งเก๋ไก๋และเฟื่องรัตน์อยู่ แผนเธอไม่สำเร็จง่ายๆ แน่“พูดอะไรออกไปน่ะยัยษา นี่แกรักหมอวินจนสมองกลับแล้วหรือไง”เฟื่องรัตน์ที่ดูเหมือนจะเชื่อเรื่องนี้เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์เอ่ยขึ้น คิดแล้วก็น่าผิดหวัง เธอไม่น่าหลงชื่นชมธาวินเลยให้ตาย“ใจเย็นๆ ยัยเฟื่อง รอบเดือนแกหมดไปแล้วนี่ ทำไมอารมณ์ร้อนจัง หา” เก๋ไก๋เอ่ยปราม
วันเมษาออกไปนั่งรอธาวินที่โซฟา แต่ความที่หลายวันมานี้เธอทำงานแทบไม่ได้นอนพัก ความอ่อนเพลียจึงเข้ามาเล่นงาน นั่นทำให้เธอเผลอหลับแบบไม่รู้ตัว ธาวินที่รีบเคลียร์งานจนเสร็จ พอเห็นเธอหลับก็รีบเข้าไปนั่งใกล้ๆ นั่งมองอยู่แบบนั้น ก่อนจะโน้มตัวไปจูบปากอิ่ม จากเพียงแค่จูบ ตอนนี้ธาวินก็ชักจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เกิดมาไม่เคยจะลักหลับใคร และคงไม่ผิดหากจะมีครั้งแรกตอนนี้วันเมษาคล้ายหลับฝัน รู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น ฝันที่แสนจะเหมือนจริง มันวาบหวิว เร่าร้อน เพราะในฝันเธอกำลังมีอะไรกับธาวินอยู่นั่นเอง ชายหนุ่มเฝ้าจูบ เฝ้าสัมผัสจนเธอร้อนรุ่มไปหมด เสื้อผ้าบนตัวถูกเขาถอดออกทีละชิ้นสองชิ้น จนกระทั่งตอนนี้เหลือเพียงชุดชั้นในเท่านั้น“อืม” วันเมษาเผลอตัว ส่งเสียงครางออกมา แต่บางสิ่งบางอย่างที่กำลังสัมผัส เสียดสีตรงหน้าขา ก็ทำเอาเธอรีบตื่นจากความฝัน พอสบตาเข้ากับธาวิน วันเมษาถึงกับร้อนวูบวาบ“พี่วิน”“ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ แล้วก้มลงไปจูบวันเมษาอีกครั้ง สรุปนี่คือความจริงใช่ไหม ไม่ใช่ความฝัน วันเม
“หยุดทำไมครับพี่ษา” วันเมษาไม่ตอบอะไร แต่กลับวกขึ้นมาจูบธาวินใหม่อีกครั้ง พร้อมกับใช้มือเล็กๆ รั้งกางเกงบ็อกเซอร์ให้ออกไปจากร่างกายชายหนุ่ม โดยที่ธาวินนั้นคอยยกสะโพกขึ้นสูงช่วยอีกแรงเมื่อวันเมษาถอนจูบออก เธอก็ไล้กึ่งปากกึ่งจมูกลงต่ำไปเรื่อยๆ กระทั่งถึงจุดที่ทำเอาธาวินแทบจะกลั้นหายใจ ก่อนที่เขาจะสะดุ้งวาบเมื่อรับรู้ได้ว่าตอนนี้วันเมษากำลังสัมผัสแกนกายเขาด้วยริมฝีปากอุ่นใบหน้าของธาวินเหยเก ทรมานอย่างถึงที่สุด แต่เป็นความทรมานที่เขาแสนจะชื่นชอบและรอคอย สำหรับวันเมษาแม้จะเธอจะเป็นมือใหม่หัดดูดไอศกรีม แต่สัมผัสจากเธอก็ไม่ทำให้ธาวินผิดหวัง ยิ่งเธอเร่งจังหวะก็ยิ่งทำให้เขาทรมานจนต้องบอกให้หยุดก่อน“ขืนทำแบบนี้ เดี๋ยวผมก็ถึงหรอกครับพี่ษา” ทั้งคู่สบตากันและกัน แววตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หาก่อนที่ธาวินจะกลับมาเป็นฝ่ายคุมเกม เขาจัดการถอดบิกินี่ตัวน้อยให้ออกไปจากร่างกายของคนรัก แล้วแทรกตัวเข้าหา บดเบียดความแข็งขืนที่ตื่นตัวเต็มที่เข้ากับกุหลาบดอกงามที่ตรงกึ่งกลางนั้นเต็มไปด้วยหยาดน้ำหวาน ไม่ว่า
วันเมษานั่งอยู่บนเตียง ตรงหน้าเธอคือคนรักหนุ่มที่มีท่าทีอายๆ อยู่เล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเปิดเพลงช่วยธาวินบิวต์อารมณ์อีกแรง เมื่อจังหวะเพลงขึ้น ธาวินก็เริ่มขยับร่างกาย พร้อมกับค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากตัว เริ่มจากเสื้อเชิ้ตก่อนแค่ได้เห็นหน้าอกขาวๆ ซิกซ์แพ็กลอนสวยๆ ของเขาทำเอาวันเมษาแทบกำเดาพุ่ง แต่ก็ยังคงเก็บอาการไว้ ทั้งๆ ที่ใจนั้นเต้นไม่เป็นส่ำ สั่งตัวเองให้ยุบหนอ พองหนอ อดใจไว้หนอ ก่อนจะตาลุกวาวเมื่อเห็นว่าตอนนี้ธาวินกำลังปลดเข็มขัดและรั้งกางเกงลงไปกองไว้ที่ข้อเท้า“กำเดาจ๋า อย่าพึ่งไหลออกมาตอนนี้นะ อย่าพึ่ง” วันเมษาเอ่ยสั่งตัวเอง เพราะแม้จะเคยมีอะไรๆ กับธาวินแล้ว แต่เธอไม่เคยเห็นเขาในลักษณะยั่วยวนมากขนาดนี้ พึ่งรู้ว่าผู้ชายก็ยั่วเป็น ดูๆ สะโพกกลมๆ เนื้อแน่นๆ ที่หันมาหาน่าตบจริง“โอ๊ย! ยุบหนอ พองหนอ ใจเย็นไว้หนอ ไม่ปล้ำหนอ” นี่คือบทที่วันเมษาท่องอยู่ในใจ แต่ท่าทางของเธอก็ยิ่งทำให้ธาวินยิ้ม ก่อนจะเต้นยั่วเธออย่างจงใจ ตอนนี้บนตัวเขามีเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวและอีกไม่กี่อึดใจเขาจะถอดมันออก แต่พอเห
“ใช่ครับ ผมสาบานได้เลยนะว่าไม่ได้เป็นเกย์ ถ้าเป็นขอให้น้องชายเหี่ยว ใช้งานไม่ได้ไปตลอดชีวิตเลยเอา” คำสาบานของธาวินทำเอาคนฟังสะดุ้งเล็กๆ แต่ก็ยังไม่แสดงออกอะไรมาก“หรือถ้าไม่เชื่อ ผมต่อสายให้พี่ษาคุยกับแอดดี้ตอนนี้เลยยังได้” ยังไม่ทันที่ธาวินจะได้หยิบโทรศัพท์มาต่อสายหาแอดดี้ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเสียก่อน คนที่โทรเข้ามาคือเจ้าของปาร์ตี้สละโสดคืนนี้ธาวินหยิบโทรศัพท์มากดรับสาย ก่อนจะยื่นให้วันเมษาได้คุย เธอดูลังเลแต่ก็ยอมรับสาย ก่อนที่แอดดี้จะอธิบายให้ฟังว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น ก่อนที่แอดดี้จะวางสายไปเมื่อได้ฟัง วันเมษาก็คิดตาม สรุปนี่เธอเชื่อความฝันจนทะเลาะกับธาวินเสียใหญ่โต บ้านแทบแตก เธอนี่งี่เง่า ไร้เหตุผล หวังว่าธาวินจะไม่โกรธเธอหรอกนะ“แล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกษา ว่าไปปาร์ตี้ที่บาร์เกย์ด้วย” น้ำเสียงที่เอ่ยถามนั้น ไม่ได้ฟังดูห้วนอย่างครั้งแรก พลอยทำให้ธาวินใจชื้นขึ้นมาได้มากโข“ผมเองก็พึ่งรู้ตอนไปถึงว่าที่นั่นเป็นบาร์เฉพาะชาวสีม่วง” สี
“ครับ…ผมจะรีบเข้าไปเดี๋ยวนี้” เอ่ยจบก็รีบวางสายแล้วรีบขับรถไปที่บ้านเฟื่องรัตน์ทันทีแต่ขณะนั้นสายของธาวินก็ต้องสะดุ้ง เมื่อวันเมษาเข้ามาได้ยินบทสนทนาเข้า เธอจ้องมองเพื่อนทั้งสองคนเขม็ง“อย่ามองแบบนั้นสิษา น่ากลัว” เฟื่องรัตน์ส่งยิ้มแห้งๆ มายังวันเมษา แต่คนตรงหน้ากลับมีแต่ความบึ้งตึง“ไหนแกสองคนสัญญากับฉันแล้วไง ว่าจะไม่บอกอีตาพี่วิน”“ก็ฉันไม่อยากให้แกเข้าใจหมอผิด หมอไม่ได้เป็นเกย์นะแก” เก๋ไก๋เอ่ยขึ้น“แกรู้ได้ไง”“ก็ตอนที่แกวิ่งปรู๊ดออกมาเรียกแท็กซี่น่ะ ฉันกับเฟื่องเข้าไปถามคนในห้องมาว่าอะไรยังไง”“ฉันไม่เชื่อ คนพวกนั้นก็คงรวมหัวกันหลอก สนุกมากสินะที่หลอกให้ฉันรักได้แบบนี้ ป่านนี้คงเอาไปคุยจนสนุกปากว่าฉันใจง่าย”“แกก็คิดมากไปษา คนที่น่าจะรู้ว่าหมอวินใช่เกย์ไหม น่าจะคือแกนะ” เฟื่องรัตน์เอ่ยสีหน้าซีเรียส“ไม่รู้ ตอนนี้ฉั
“สแกนมาดีแล้วพลาด หมายความว่ายังไงแก สรุปหมอวินเป็นเสือไบจริงๆ น่ะเหรอ” วันเมษาอ้าปากค้าง สรุปฝันเธอมันกลายมาเป็นเรื่องจริงใช่ไหม“เป็นไม่เป็น เดี๋ยวเห็นแกก็รู้”“ไป ลุย” เฟื่องรัตน์เอ่ยเสียงดัง ราวกับต้องการปลุกใจ แต่วันเมษากลับยกมือขึ้นมาเบรก เพื่อขอเวลานอก“เดี๋ยวๆ ฉันขอทำใจแป๊บนึง” ว่าแล้วก็หยิบกระปุกยาดมอันใหญ่ยักษ์จากกระเป๋าออกมาเปิดฝาก่อนจะสูดดมไปเสียเต็มปอดอยู่หลายครั้ง ก่อนจะพยักหน้าให้สองคนตรงหน้า ว่าเธอพร้อมแล้วทั้งสามจึงก้าวเข้าไปยังบาร์ตรงหน้า แม้ที่นี่จะเปิดให้บริการหนุ่มๆ ที่มีรสนิยมชอบไม้ป่าเดียวกันหรือได้ทั้งรุกและรับ แต่ก็ไม่รังเกียจหากชายแท้หรือสาวแท้จะเข้ามาใช้บริการ เพราะมีการแยกโซนไว้อย่างชัดเจนสายตาสามคู่สอดส่องมองหาเป้าหมาย แต่กลับไม่พบธาวิน เมื่อโต๊ะด้านนอกไม่เห็น ก็คงต้องตามหากันตามห้องวีไอพีแทน ไล่มาตั้งแต่วีไอพีหนึ่งถึงสิบ แต่ก็ยังหาตัวชายหนุ่มไม่พบ“แกไน่ใจนะเฟื่อง ว่าหมอวินมาที่นี่” เก๋ไก๋ยืนพ
“ผมขอโทษนะครับ ที่ไม่สามารถพาพี่ษาไปที่ที่มันโรแมนติกกว่าชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาล”“ไม่เป็นไรค่ะ ที่ไหนก็ไม่สำคัญถ้าไม่มีพี่วินอยู่ด้วย”“ไว้ผมจะชดเชยให้ทีหลังนะครับ”“ค่ะ” วันเมษายิ้มเขินนาฬิกาจอยักษ์ของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง โชว์เวลาอยู่ไกลๆ เสียงนับถอยหลังดังผ่านลำโพงขนาดใหญ่ให้ได้ยินแว่วๆ แต่ก็พอจะจับใจความได้ กระทั่งเสียงห้า สี่ สาม สองและหนึ่งดังขึ้น ตามด้วยเสียงพลุที่พร้อมใจกันจุดขึ้นบนท้องฟ้ายามค่ำคืนอย่างสวยงามตระการตาแต่วันเมษามีเวลาได้ชื่นชมความสวยงามของพลุ ได้เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น เพราะตอนนี้เธอกำลังหลับตาพริ้มรับจูบที่แสนอ่อนหวานจากธาวิน ในที่สุดจูบที่เธอปรารถนาในคืนเคาท์ดาวน์ก็เป็นจริง“สวัสดีปีใหม่ครับพี่ษา”“สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่วิน” ทั้งคู่ยิ้มให้กัน ก่อนที่ธาวินจะโน้มตัวลงมาจูบวันเมษาอีกครั้งซึ่งเธอก็เขย่งปลายเท้าจูบเขากลับไปเช่นเดียวกัน จูบจากความรักจึงแสนหอมหวานแล
วันเมษาบอกพี่ชายว่าเธอจะกลับมาช่วยงานที่โรงแรม ซึ่งวันธันวาก็ไม่ได้คัดค้าน ดีเสียอีกหลังจากนี้เขาจะได้แบกเป้ขึ้นหลัง ออกเที่ยวรอบโลก ทำตามความฝันดูสักตั้งเพราะชายอันเป็นที่รัก อยู่ใกล้แค่รั้วกั้น ทำให้นาราชาแทบกินไม่ได้ นอนไม่หลับ วันๆ ได้แต่ตามส่องธาม หลบตามเสาบ้าง หลบตามผ้าม่านบ้าง พฤติกรรมชวนหลอนของเธอพลอยทำให้ธามรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ แต่ใช่ว่าธามเท่านั้นที่รู้สึก สองสาวฝาแฝดเองก็รู้สึกไม่น้อย“แกจะหลบตามมุม ตามหลืบในบ้านฉันอีกนานไหมยัยจิ้ง” พระเพื่อนเอ่ยถามขึ้น“ถ้าไม่หลบ คุณธามก็ต้องเห็นฉันน่ะสิ”“เห็นก็เห็นไปสิ ไม่เห็นแปลกเลย” พระแพงมาเป็นลูกคู่ให้แฝดผู้พี่“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเขารู้ว่าฉันแอบชอบเขาอยู่” ขณะพูดก็ยังไม่วายชะเง้อคอยาวออกไปยังบ้านหลังที่อยู่ติดกัน“โอ๊ย! ถ้ารู้นะ ป่านนี้รู้ไปตั้งนานแล้ว แกไม่ใช่จะพึ่งชอบเขาเสียหน่อย ชอบมาเป็นปีๆ ไม่สิ นี่เข้าปีที่สามแล้วนะ”“ใช่” คราวนี้พระเพื่อนเปลี่ยนมาเป็นลูกคู่ให้น้องสาวบ้าง“แอบช
“ครับ” เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยรับ ก่อนจะเดินตามแม่เลี้ยงดุจดาวเข้าไปภายในบ้านส่วนพ่อเลี้ยงกำธรนั้นก็ยังคงนั่งนิ่ง ไม่ยอมสนทนากับธาวินสักเท่าไหร่นัก หนำซ้ำบางครั้งยังหันมาจ้องราวกับจับผิด“คบหากันตั้งแต่เมื่อไหร่”“ประมาณครึ่งปีครับ”“ทำงานอะไร หน้าอ่อนๆ แบบนี้คงยังเรียนหนังสืออยู่มั้ง” ขณะถาม พ่อเลี้ยงกำธรก็สบตาธาวินมาตรงๆ ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่ได้หลบสายตาแต่อย่างใด“ผมเป็นหมอครับ ปีนี้อายุยี่สิบเก้า” คำตอบที่ได้ยิน ทำให้คนฟังพอใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็จะติก็แค่เรื่องอายุของธาวินที่น้อยกว่าวันเมษาบุตรสาวอยู่หลายปี“แต่ลูกสาวฉันปีนี้สามสิบสาม อายุห่างกันแบบนี้ไม่กลัวคนอื่นนินทา ว่าคบผู้หญิงแก่หรือไง” ประโยคนี้ดังไปถึงหูคนที่อายุสามสิบสามเข้าอย่างจังวันเมษาหน้ายู่ พ่อนะพ่อ เผาเธอซะได้“ไม่กลัวครับ”“อืม…แล้วนี่พ่อแม่ล่ะทำอะไร เป็นหมอเหมือนกันไหม”“ท่านสองคนเสียไปแล้วครับ”“มีพี่น้องกี่คน” คนถามยังคงยิงคำ
“บุกยังไงเพื่อน ขืนสุ่มสี่สุ่มห้า ให้ยัยจิ้งเข้าไปหาตอนนี้ มีหวังเขาได้ตอกหน้าหงายกลับมาน่ะสิ แถมนี่กำลังจะแต่งงานด้วย ขืนโผล่หน้าไปสารภาพรัก มีหวังได้หัวเราะเยาะเอา ดีไม่ดีว่าที่ภรรยาเขาได้จ้างคนมาตบ โทษฐานไปสร้างความรำคาญกับว่าที่สามีสุดหล่อ” คำพูดของพระแพงที่พอจะเดาความคิดของแฝดผู้พี่ออกนั้น ทำเอาคนฟังถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“คิดแล้วก็กลับไปซดน้ำใบบัวบกแก้ช้ำในแป๊บ” นาราชาคอตก รู้สึกเศร้าใจกับความรักที่ไม่อาจสมหวังได้ของตน“อย่าพึ่งถอยสิแก” พระเพื่อนตบบ่าเล็กๆ ของนาราชาเบาๆ“ไม่ถอยได้ยังไง มองมุมไหน ฉันก็คงไม่สมหวังหรอก อกหักรักคุดต่อไปยัยจิ้งเอ๊ย”“เอาน่ะ ถ้าเป็นฉันนะ จะใช้เวลาที่เหลือก่อนที่คุณธามจะแต่งงานให้คุ้มค่าที่สุด เก็บเกี่ยวความสุขไว้ เพื่อรักษาแผลใจตอนเขาไม่โสดแล้ว” ฟังแบบนี้ใจของนาราชาก็ชื้นขึ้นมาได้หน่อย ก่อนจะดีดนิ้วราวกับคิดแผนอะไรดีๆ ออก“แกคิดแผนอะไรดีๆ ออกแล้วงั้นเหรอจิ้ง”“ต