“ผมธามครับ เป็นเพื่อนสนิทของวิน” ธามเอ่ยแนะนำตัวเอง ก่อนจะพินิจมองหน้าวันเมษาอย่างสนใจ“ษาค่ะ…เชิญคุณธามเข้ามาก่อนสิคะ” ขณะเอ่ยก็เปิดประตูรั้วให้แขกของธาวิน“ขอบคุณครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ ก่อนที่ธามจะแทรกตัวเข้าไปในบ้าน แล้วเดินตามผู้หญิงตัวเล็กๆ เข้าไปภายในเมื่อก้าวเข้ามาในห้องรับแขก ก็เห็นธาวินนอนอยู่บนโซฟาตัวยาว ท่าทางสบายๆ ของเพื่อนสนิท ทำให้ธามหมั่นไส้ นี่สรุปไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเลยใช่ไหม“ตามสบายครับคุณษา เพราะปรกติผมก็เข้านอกออกในที่นี่บ่อยๆ” ธามเอ่ยเสียงดังฟังชัด ชัดชนิดที่ว่าทำให้คนหลับตื่นได้“บ่อยๆ”“ครับ…เพราะผมกับวิน เราสนิทกันมาก นอนด้วยกันตลอด” ขณะพูดก็หันไปมองธาวิน“นอนด้วยกันตลอด” วันเมษาอุทานออกมาเบาๆ หรือสิ่งที่เธอคิดจะเป็นจริง ธาวินเป็นเกย์และธามก็คือคนรักของเขา สวรรค์ทรงโปรด กรุณาประทานความจริงให้เธอที
“สรุปเอ็งเอาไง หนีไปบวชมันเลยไหม”“ความคิดเอ็งเข้าท่าว่ะ”“อย่าเลย เดี๋ยวผ้าเหลืองร้อน” ธาวินส่ายหน้าให้ เพราะดูท่าธามจะเอาจริง เป็นหนุ่มนักธุรกิจมาแรง ที่ใครๆ ต่างจับตามอง แต่กลับมาหมดท่าเพราะเรื่องที่ตัวเองสร้างขึ้นเสียได้“งั้นข้าขอยืมตัวคุณษาสักวันได้ไหม”“ยืมตัวคุณษา ยืมไปทำไม”“ยืมไปแสดงตัวว่าเป็นแฟนข้าหน่อย ดาริณจะได้เลิกคิดจะกลับมา แม่ข้าก็จะได้เลิกจับคู่ข้ากับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้สักที”“ไม่ได้”“เฮ้ย! นี่เอ็งตอบแบบไม่คิดเลยเหรอวะ เพื่อนรักเดือดร้อนมาก บากหน้ามาหาที่พึ่งทั้งที”“เอ็งเลิกคิดใช้แผนนี้ไปได้เลย คุณษาเสียชื่อเสียงหมด” ต่อให้ธามลงไปนั่งคุกเข่าร้องขอ ธาวินก็ยังคงตอบเหมือนเดิม ว่าไม่“หวงหรือไง”“ใช่…หวงมาก” สองหนุ่มสบตากันนิ่งๆ&ld
“รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำหรือพูดอะไรออกมา”“รู้ค่ะ แล้วหมอรู้ตัวไหมว่าทำให้เอวาคลั่ง” เมื่อบังคับให้เขาสัมผัสกับหน้าอกตัวเองไม่สำเร็จ เอวาก็พยายามจูบธาวินอีกครั้ง เพราะไม่ว่ายังไงเขาต้องยอมใจอ่อนสักอย่างสิ ยื้อกันไปยื้อกันมา ตอนนี้เอวาแทบจะขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนตัวของธาวิน“ต่อให้หมอกำลังคบกับยัยษาอยู่ แต่เอวาก็ใจกว้างพอที่จะไม่สนใจเรื่องเล็กน้อยแค่นั้น ขอแค่หมอเปิดใจให้เอวาบ้าง เราไม่ต้องเจอกันทุกวัน ขอแค่วันหยุดสักวันก็พอ เอวาขอแค่นั้นจริงๆ นะคะ” คำร้องขอที่ฟังดูน่าสงสารถูกเอ่ยมาจากริมฝีปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีสวย แต่มันกลับไม่เป็นผล“แต่ผมไม่ต้องการ”“หมอคะ ตอนนี้เอวาโสด รับรองว่าเอวาจะไม่ทำให้หมอต้องเสียใจแน่ นะคะ มาคบกับเอวาเถอะ”“ไม่…ปล่อยผม”“ทำไมคะหมอ เอวาไม่ดีตรงไหน ทำไมถึงสู้ยัยษานั่นไม่ได้” ขณะพูดเอวาก็พยายามเข้าหาธาวินแต่ก็ถูกเขาผลักออก“คุณก็น่
“พี่ษาครับ” เสียงแหบพร่าของธาวินเอ่ยชิดใบหูเล็กๆ ของคนบนตัก ก่อนจะงับเล่นเบาๆ สร้างความเสียวซ่านให้วันเมษาจนต้องส่งเสียงครางออกมา อารมณ์ปรารถนาในร่างกายของเธอลุกโชนจนไม่อาจดับมอดได้หากธาวินไม่ช่วย“พี่วินขา ษา…” วันเมษารู้สึกอายที่จะเอ่ยว่าเธอนั้นต้องการเขา แต่ถึงจะไม่พูดธาวินก็เดาใจเธอออก“ต้องการผมหรือเปล่า” น้ำเสียงของธาวินฟังดูเซ็กซี่เหลือเกิน ไหนจะแววตาที่ดูหยาดเยิ้มเชิญชวนนี่อีก ทำเอาวันเมษาสั่นสะท้าน“อื้อ…ตะ…ต้องการ” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นของคนบนตักเอ่ยตอบธาวินจึงรีบปลดเข็มขัด ตามด้วยกระดุมกางเกง ขยับสะโพกเพื่อร่นกางเกงให้ลงต่ำอีกหน่อย นั่นก็เพียงพอให้บางสิ่งบางอย่าง ซึ่งตอนนี้กำลังตื่นตัวผงาดออกจากอันเดอร์แวร์สีขาวที่แสนจะอึดอัดธาวินใช้ปลายนิ้วเกี่ยวขอบบิกินี่ตัวน้อยของวันเมษาเพื่อเปิดทางสำหรับบางสิ่งบางอย่าง ขณะที่ส่งอีกนิ้วเข้าไปสำรวจความพร้อม นั่นทำให้เธอครางออกมาอีกครั้ง ก่อนจะขบเม้มริมฝีปากอย่างทรมาน ใจก็เต้นโครมคราม รอสิ่งท
“ยัยษา แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ”“สมัยนี้ตรวจดีเอ็นเอว่าใครคือพ่อง่ายจะตายไป ไม่ต้องรอให้คลอดด้วยซ้ำ ถ้าเธอมั่นใจว่าท้องกับหมอวินจริงๆ ก็เอาผลตรวจดีเอ็นเอมาพิสูจน์ ฉันจะได้ไม่คิดว่าเธอมโนเอาเอง” วันเมษาเชื่อใจธาวิน ว่าเขาไม่ใช่คนแบบนี้แน่ๆ และเธอก็ไม่ใช่นางเอกน้ำเน่า ที่พอได้ยินว่านางร้ายท้องกับพระเอกแล้วจะต้องน้ำตาตก เธอยอมยกปรวีณ์ให้เอวาไปครั้งนั้นแค่ครั้งเดียวพอแล้ว จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นกับธาวินอีกแน่“ได้…แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” เอวาเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกออกไป ค่อยนัดวันเมษาออกมาพบเป็นการส่วนตัวอีกครั้ง เพราะตอนนี้ข้างกายเธอมีทั้งเก๋ไก๋และเฟื่องรัตน์อยู่ แผนเธอไม่สำเร็จง่ายๆ แน่“พูดอะไรออกไปน่ะยัยษา นี่แกรักหมอวินจนสมองกลับแล้วหรือไง”เฟื่องรัตน์ที่ดูเหมือนจะเชื่อเรื่องนี้เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์เอ่ยขึ้น คิดแล้วก็น่าผิดหวัง เธอไม่น่าหลงชื่นชมธาวินเลยให้ตาย“ใจเย็นๆ ยัยเฟื่อง รอบเดือนแกหมดไปแล้วนี่ ทำไมอารมณ์ร้อนจัง หา” เก๋ไก๋เอ่ยปราม
วันเมษาออกไปนั่งรอธาวินที่โซฟา แต่ความที่หลายวันมานี้เธอทำงานแทบไม่ได้นอนพัก ความอ่อนเพลียจึงเข้ามาเล่นงาน นั่นทำให้เธอเผลอหลับแบบไม่รู้ตัว ธาวินที่รีบเคลียร์งานจนเสร็จ พอเห็นเธอหลับก็รีบเข้าไปนั่งใกล้ๆ นั่งมองอยู่แบบนั้น ก่อนจะโน้มตัวไปจูบปากอิ่ม จากเพียงแค่จูบ ตอนนี้ธาวินก็ชักจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เกิดมาไม่เคยจะลักหลับใคร และคงไม่ผิดหากจะมีครั้งแรกตอนนี้วันเมษาคล้ายหลับฝัน รู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น ฝันที่แสนจะเหมือนจริง มันวาบหวิว เร่าร้อน เพราะในฝันเธอกำลังมีอะไรกับธาวินอยู่นั่นเอง ชายหนุ่มเฝ้าจูบ เฝ้าสัมผัสจนเธอร้อนรุ่มไปหมด เสื้อผ้าบนตัวถูกเขาถอดออกทีละชิ้นสองชิ้น จนกระทั่งตอนนี้เหลือเพียงชุดชั้นในเท่านั้น“อืม” วันเมษาเผลอตัว ส่งเสียงครางออกมา แต่บางสิ่งบางอย่างที่กำลังสัมผัส เสียดสีตรงหน้าขา ก็ทำเอาเธอรีบตื่นจากความฝัน พอสบตาเข้ากับธาวิน วันเมษาถึงกับร้อนวูบวาบ“พี่วิน”“ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ แล้วก้มลงไปจูบวันเมษาอีกครั้ง สรุปนี่คือความจริงใช่ไหม ไม่ใช่ความฝัน วันเม
“เราท้องเหรอ ไม่จริง” เธอทิ้งงาน ทั้งๆ ที่ยังถ่ายแบบไม่เสร็จ ทำเอาคนทั้งกองถ่ายปั่นป่วนกันไปหมด เพราะหาตัวนางแบบไม่พบ ซึ่งเอวาก็ไม่ได้สนใจ ก่อนจะมาจอดรถหน้าร้านขายยาแล้วมองนิ่ง ก่อนจะคว้าหมวกมาสวม ตามด้วยแว่นกันแดดยี่ห้อดังเพื่ออำพรางใบหน้าตัวเองจากสายตาคนรอบข้าง เมื่อได้อุปกรณ์ตรวจครรภ์มาแล้วก็ตรงดิ่งกลับคอนโดมิเนียมทันทีหลังจากหยดปัสสาวะลงไปในแท่งสี่เหลี่ยมสีขาว เอวาก็เดินไปเดินมาขณะรอผลอย่างร้อนใจ คำภาวนาเดียวที่เธอมีในตอนนี้คือ อย่าท้อง เธอต้องไม่ท้อง กระทั่งเวลาผ่านไปราวๆ ห้านาที เธอจึงหยิบเจ้าแท่งสี่เหลี่ยมสีขาวขึ้นมาดูด้วยใจที่เต้นแรง“สองขีด ไม่จริงเป็นไปไม่ได้ ไม่จริง” ผลที่ออกมา บ่งบอกว่าตอนนี้เอวากำลังตั้งครรภ์ หัวใจของเอวาหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ตกใจจนมือสั่นพลอยทำให้แท่งตรวจครรภ์หลุดจากมือ ร่างบางถึงกับเซ แข้งขาอ่อน เธอท้องได้ยังไง เป็นไปไม่ได้“เป็นไปไม่ได้ ไม่จริง” จากที่ตกใจจนอึ้ง ตอนนี้เอวาก็กรี๊ดออกมาสุดเสียง แท่งตรวจครรภ์อันนี้ต้องหมดอายุไปแล้ว มันถึงได้เสื่อมประสิ
“เด็กในท้องเธอคือลูกของพี่ ทำไมต้องไปโกหกว่าเป็นลูกของคุณธาวิน เพื่อทำลายษาแบบนี้” ฟังเพียงแค่ไม่นาน ปรวีณ์ก็จับต้นชนปลายได้ และสิ่งที่เขาพูดออกมาก็ทำให้เอวาได้คำตอบ ว่าปรวีณ์มานานพอที่จะได้ยินทุกอย่าง“แน่ใจเหรอคะว่านี่เป็นลูกของพี่วีณ์” แทนที่จะยอมรับ เอวากลับเอ่ยท้าทาย นั่นเพราะเธอยังคงโกรธปรวีณ์และไม่ต้องการเอาเรื่องลูกมาเป็นข้ออ้างให้เขาต้องจำใจกลับมารับผิดชอบ“เอวา! หยุดทำอะไรบ้าๆ แบบนี้เสียที” สีหน้าของปรวีณ์นั้นบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่มีหรือที่เอวาจะสน“ต่อให้เอวาท้องจริง เอวาก็ไม่มีทางให้พี่วีณ์ได้เป็นพ่อ”“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง” ปรวีณ์คิ้วขมวดอย่างสงสัยว่าเอวากำลังคิดจะทำอะไร ซึ่งความสงสัยนี้เกิดกับธาวินและวันเมษาเช่นกัน“เอวาจะเอาเด็กออก มารหัวขนแบบนี้เรื่องอะไรจะเก็บไว้ให้โง่”เอวาเอ่ยอย่างไม่สะทกสะท้าน“เธอมีสมองอยู่หรือเปล่า คิดอะไรตื้นๆ เด็กไม่เกี่ยวอะไรด้วย
“ผมขอโทษนะครับ ที่ไม่สามารถพาพี่ษาไปที่ที่มันโรแมนติกกว่าชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาล”“ไม่เป็นไรค่ะ ที่ไหนก็ไม่สำคัญถ้าไม่มีพี่วินอยู่ด้วย”“ไว้ผมจะชดเชยให้ทีหลังนะครับ”“ค่ะ” วันเมษายิ้มเขินนาฬิกาจอยักษ์ของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง โชว์เวลาอยู่ไกลๆ เสียงนับถอยหลังดังผ่านลำโพงขนาดใหญ่ให้ได้ยินแว่วๆ แต่ก็พอจะจับใจความได้ กระทั่งเสียงห้า สี่ สาม สองและหนึ่งดังขึ้น ตามด้วยเสียงพลุที่พร้อมใจกันจุดขึ้นบนท้องฟ้ายามค่ำคืนอย่างสวยงามตระการตาแต่วันเมษามีเวลาได้ชื่นชมความสวยงามของพลุ ได้เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น เพราะตอนนี้เธอกำลังหลับตาพริ้มรับจูบที่แสนอ่อนหวานจากธาวิน ในที่สุดจูบที่เธอปรารถนาในคืนเคาท์ดาวน์ก็เป็นจริง“สวัสดีปีใหม่ครับพี่ษา”“สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่วิน” ทั้งคู่ยิ้มให้กัน ก่อนที่ธาวินจะโน้มตัวลงมาจูบวันเมษาอีกครั้งซึ่งเธอก็เขย่งปลายเท้าจูบเขากลับไปเช่นเดียวกัน จูบจากความรักจึงแสนหอมหวานแล
วันเมษาบอกพี่ชายว่าเธอจะกลับมาช่วยงานที่โรงแรม ซึ่งวันธันวาก็ไม่ได้คัดค้าน ดีเสียอีกหลังจากนี้เขาจะได้แบกเป้ขึ้นหลัง ออกเที่ยวรอบโลก ทำตามความฝันดูสักตั้งเพราะชายอันเป็นที่รัก อยู่ใกล้แค่รั้วกั้น ทำให้นาราชาแทบกินไม่ได้ นอนไม่หลับ วันๆ ได้แต่ตามส่องธาม หลบตามเสาบ้าง หลบตามผ้าม่านบ้าง พฤติกรรมชวนหลอนของเธอพลอยทำให้ธามรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ แต่ใช่ว่าธามเท่านั้นที่รู้สึก สองสาวฝาแฝดเองก็รู้สึกไม่น้อย“แกจะหลบตามมุม ตามหลืบในบ้านฉันอีกนานไหมยัยจิ้ง” พระเพื่อนเอ่ยถามขึ้น“ถ้าไม่หลบ คุณธามก็ต้องเห็นฉันน่ะสิ”“เห็นก็เห็นไปสิ ไม่เห็นแปลกเลย” พระแพงมาเป็นลูกคู่ให้แฝดผู้พี่“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเขารู้ว่าฉันแอบชอบเขาอยู่” ขณะพูดก็ยังไม่วายชะเง้อคอยาวออกไปยังบ้านหลังที่อยู่ติดกัน“โอ๊ย! ถ้ารู้นะ ป่านนี้รู้ไปตั้งนานแล้ว แกไม่ใช่จะพึ่งชอบเขาเสียหน่อย ชอบมาเป็นปีๆ ไม่สิ นี่เข้าปีที่สามแล้วนะ”“ใช่” คราวนี้พระเพื่อนเปลี่ยนมาเป็นลูกคู่ให้น้องสาวบ้าง“แอบช
“ครับ” เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยรับ ก่อนจะเดินตามแม่เลี้ยงดุจดาวเข้าไปภายในบ้านส่วนพ่อเลี้ยงกำธรนั้นก็ยังคงนั่งนิ่ง ไม่ยอมสนทนากับธาวินสักเท่าไหร่นัก หนำซ้ำบางครั้งยังหันมาจ้องราวกับจับผิด“คบหากันตั้งแต่เมื่อไหร่”“ประมาณครึ่งปีครับ”“ทำงานอะไร หน้าอ่อนๆ แบบนี้คงยังเรียนหนังสืออยู่มั้ง” ขณะถาม พ่อเลี้ยงกำธรก็สบตาธาวินมาตรงๆ ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่ได้หลบสายตาแต่อย่างใด“ผมเป็นหมอครับ ปีนี้อายุยี่สิบเก้า” คำตอบที่ได้ยิน ทำให้คนฟังพอใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็จะติก็แค่เรื่องอายุของธาวินที่น้อยกว่าวันเมษาบุตรสาวอยู่หลายปี“แต่ลูกสาวฉันปีนี้สามสิบสาม อายุห่างกันแบบนี้ไม่กลัวคนอื่นนินทา ว่าคบผู้หญิงแก่หรือไง” ประโยคนี้ดังไปถึงหูคนที่อายุสามสิบสามเข้าอย่างจังวันเมษาหน้ายู่ พ่อนะพ่อ เผาเธอซะได้“ไม่กลัวครับ”“อืม…แล้วนี่พ่อแม่ล่ะทำอะไร เป็นหมอเหมือนกันไหม”“ท่านสองคนเสียไปแล้วครับ”“มีพี่น้องกี่คน” คนถามยังคงยิงคำ
“บุกยังไงเพื่อน ขืนสุ่มสี่สุ่มห้า ให้ยัยจิ้งเข้าไปหาตอนนี้ มีหวังเขาได้ตอกหน้าหงายกลับมาน่ะสิ แถมนี่กำลังจะแต่งงานด้วย ขืนโผล่หน้าไปสารภาพรัก มีหวังได้หัวเราะเยาะเอา ดีไม่ดีว่าที่ภรรยาเขาได้จ้างคนมาตบ โทษฐานไปสร้างความรำคาญกับว่าที่สามีสุดหล่อ” คำพูดของพระแพงที่พอจะเดาความคิดของแฝดผู้พี่ออกนั้น ทำเอาคนฟังถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“คิดแล้วก็กลับไปซดน้ำใบบัวบกแก้ช้ำในแป๊บ” นาราชาคอตก รู้สึกเศร้าใจกับความรักที่ไม่อาจสมหวังได้ของตน“อย่าพึ่งถอยสิแก” พระเพื่อนตบบ่าเล็กๆ ของนาราชาเบาๆ“ไม่ถอยได้ยังไง มองมุมไหน ฉันก็คงไม่สมหวังหรอก อกหักรักคุดต่อไปยัยจิ้งเอ๊ย”“เอาน่ะ ถ้าเป็นฉันนะ จะใช้เวลาที่เหลือก่อนที่คุณธามจะแต่งงานให้คุ้มค่าที่สุด เก็บเกี่ยวความสุขไว้ เพื่อรักษาแผลใจตอนเขาไม่โสดแล้ว” ฟังแบบนี้ใจของนาราชาก็ชื้นขึ้นมาได้หน่อย ก่อนจะดีดนิ้วราวกับคิดแผนอะไรดีๆ ออก“แกคิดแผนอะไรดีๆ ออกแล้วงั้นเหรอจิ้ง”“ต
วันเมษายื่นเรื่องขอลาออก พอเอาเข้าจริงเธอก็แอบใจหายอยู่ไม่น้อยที่ต้องกลับไปช่วยงานครอบครัวเช่นนี้ยังดีที่คนรักหนุ่มเข้าใจ ซึ่งก่อนที่ธาวินจะขึ้นไปเชียงใหม่เพื่อพาวันเมษาไปพบกับย่า ญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ รวมทั้งวันเมษาเองก็จะพาเขาไปพบครอบครัวของเธอด้วยเช่นเดียวกันนั้นแต่ก่อนอื่น เธอก็นัดหมายให้ธาวินได้พบกับเก๋ไก๋และเฟื่องรัตน์อย่างเป็นทางการ เพื่อแนะนำชายหนุ่มให้เพื่อนสนิททั้งสองได้รู้จักในฐานะคนรู้ใจ เพราะก่อนหน้านี้ ธาวินเองก็ได้พาเธอไปเปิดตัวกลับกลุ่มเพื่อนสนิทของเขามาแล้ว ซึ่งหนึ่งในนั้นคือธาม คนที่เคยไปหาธาวินที่บ้านยามที่วันเมษาและธาวินพูดคุยกันนั้น สรรพนามที่พวกเขาเอ่ยเรียกอีกฝ่ายที่แสนจะน่ารัก ก็ทำเอาหนึ่งสาวแท้และหนึ่งสาวเทียมแอบอิจฉาแรง“พอมานั่งแนะนำตัวแบบนี้ ก็เขินเหมือนกันนะครับ” เสียงทุ้มของธาวินเอ่ยขึ้น เมื่อวันเมษาเอ่ยแนะนำเขาต่อหน้าเก๋ไก๋และเฟื่องรัตน์ว่าแฟน“เขินแล้วคุณหมอน่ารักออก รู้งี้จีบซะก็ดี” เก๋ไก๋เท้าคางเอ่ยขึ้น ขณะที่จงใจส่งสายตาโลมเลียม
เมื่อซื้อของเสร็จ ปรวีณ์ก็ตรงกลับบ้านทันที เสียงรถที่ได้ยิน ทำให้เอวารีบวางแก้วนมที่ดื่มไปได้เพียงครึ่งแก้วลงกับโต๊ะ ตรงหน้าคืออาการเช้าที่เธอฝืนกินไปได้เกือบหมด ก่อนจะลนลานหาทางทำลายหลักฐาน เพราะไม่อยากให้ปรวีณ์ได้ใจ หากรู้ว่าเธอดื่มนมและกินอาหารที่เขาเตรียมไว้ให้จังหวะที่เขาก้าวเข้ามาในห้องครัว เอวาก็จงใจเทนมลงในอ่างล้างจาน อาหารที่เหลือก็เทใส่ถังขยะ แล้วแสร้งทำท่าทางใช้กำปั้นทุบหน้าท้องตัวเอง“ทำอะไรน่ะเอวา” ปรวีณ์รีบเข้ามาห้ามเอวาทันที“รำคาญ เบื่อ ทำอะไรก็ไม่ได้ กินอะไรก็ไม่ได้ หรือต่อให้กินได้ก็อ้วกออกมาหมด เอวาไม่ชอบที่ต้องท้อง ไม่อยากท้อง ไม่อยากมีลูกเข้าใจไหม” ใช่ว่าเอวาอยากหงุดหงิดแบบนี้ แต่เพราะอะไรๆ หลายอย่างกำลังเปลี่ยน ไหนจะเรื่องงานที่คงต้องหยุดยาว ไหนจะรูปร่างที่คงต้องอ้วนกว่าที่เป็นอยู่ เธอจึงยังตั้งรับไม่ทัน“แต่เราทำให้เขาเกิดมาแล้ว” ชายหนุ่มพยายามข่มความไม่พอใจเอาไว้“เกิดแล้วไง เอวาไม่อยากได้ คลอดเมื่อไหร่ เราต่างคนต่างอยู่
“อื้อ” รับปากเสร็จก็ดีดตัวลงจากเตียงนอนอย่างว่องไว ก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อล้างหน้าแปรงฟันเมื่อครู่ธาวินมาซะใกล้ ไม่รู้ได้กลิ่นปากเธอหรือเปล่า ว่าแล้วก็หยิบน้ำยาล้างปากขึ้นมากลั้วปากเพื่อเพิ่มความสดชื่นหลังแปรงฟันเสียหน่อย ก่อนจะแง้มประตูห้องน้ำ ก็สบตาเข้ากับธาวินที่นั่งหล่ออยู่บนเตียงนอนพอดีมองมุมไหนธาวินก็ดูดี ไม่รู้มาตกถึงท้องเธอได้ยังไง สงสัยเพราะพรหมลิขิต มั้ง!“มองผมแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่าครับพี่ษา” ขณะเอ่ยถามก็เดินตรงมาหาคนตัวเล็ก วันนี้เป็นวันหยุด เธอจึงสวมแค่เสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้น ทำให้ธาวินได้เห็นอีกมุมของวันเมษา“แค่สงสัยว่าเรารักกันได้ยังไง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้า เราแทบไม่รู้จักกันเลย”“ต้องยกความดีให้คัพเล็กๆ ตรงนี้” ธาวินชี้นิ้วมายังหน้าอกของวันเมษา เธอจึงแยกเขี้ยวกลับไปให้“หมอทะลึ่ง”“หืมม์…เอ่ยคำต้องห้ามนะครับ”“ตั้งใจพูด เพร
เริ่มจากเสื้อตัวบนของเธอ ตอนนี้ถูกธาวินถอดออกไปแล้ว ตามด้วยกางเกงยีนส์สีเข้มที่เขาร่นลงไปกองไว้ตรงข้อเท้า ทำให้ตอนนี้บนตัวของวันเมษาเหลือแค่ชุดชั้นในสีขาว เข้าชุดกันเพียงสองชิ้นเท่านั้นธาวินไล้จูบคนรักสาวตั้งแต่ใบหน้า ลากสัมผัสกึ่งจมูกกึ่งปากร้อนๆ มาตามผิวขาวลออตาและหอมกรุ่นจนถึงลำคอ เนินอกคู่สวยที่ยังคงถูกปกป้องจากบราเซียร์ตัวจิ๋ว วันเมษาหายใจสะท้านยามที่ธาวินสัมผัสร่างกาย ก่อนจะอายเป็นทวีคูณเมื่อมองเห็นตัวเองผ่านกระจก แต่ไม่นานสติก็หลุดลอยจากสัมผัสของชายหนุ่มอีกครั้ง“พี่ษาของผม หอมไปทั่วตัว” คำชมของธาวินช่างแผ่วเบา แต่ทว่ากลับทำให้ร่างกายของวันเมษาตื่นตัว ก่อนจะสะดุ้งเมื่อรับรู้ว่าตอนนี้ธาวินกำลังใช้มืออีกข้างสัมผัสจุดกึ่งกลางลำตัวของเธอ“พี่วิน” วันเมษาเอ่ยเรียกชายหนุ่มเสียงแหบพร่า อารมณ์ปรารถนาเธอถูกปลุกปั่นจนลุกโชน ทำให้ทรมานเพราะต้องการให้เขาช่วยปลดปล่อย“ครับ” ขณะขานรับ ใบหน้าของธาวินอยู่ห่างจากหน้าอกของวันเมษาเพียงนิดเดียว ก่อนจะเอื้อมมือไปปลดตะขอ นั่นทำให้บราเซ
ใกล้จะถึงเที่ยงคืน ธาวินก็ขับรถไปส่งวันเมษาถึงที่บ้าน เจ้าบ้านกล่าวคำล่ำลาแบบเขินๆ เพราะในใจยังไม่อยากให้คนรักหนุ่มกลับไปตอนนี้ แต่ก็อายที่จะเอ่ยชวนให้เขาค้างกับเธอธาวินเองก็อึกๆ อักๆ เหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด กระทั่งตัดสินใจกล่าวลาแล้วขับรถออกไปวันเมษายืนมองรถของคนรักหนุ่ม กระทั่งเขาเลี้ยวออกจากซอยไป จึงก้มหน้าก้มตาเดินเข้าบ้าน“ทำไมไม่ชวนให้เขาค้างที่นี่ หืม” วันเมษาเอ่ยถามตัวเอง ถึงจะเคยแนบชิดกับธาวินมาหลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็เกิดนอกบ้านเธอทั้งสิ้นนี่นา ใครจะกล้าชวนให้เขานอนด้วย ทั้งๆ ที่ใจอยากทำแต่ปากกลับไม่กล้านี่สิ“ไม่ต้องมโน เลิกคิดได้แล้วยัยษาเอ๊ย ยัยหื่น” คนแอบหื่นเอ่ยว่าตัวเอง ก่อนจะสะดุ้งกับเสียงที่ได้ยิน“บ่นคิดถึงผมอยู่หรือครับพี่ษา”“อุ๊ย! หมอ มาได้ไงคะเนี่ย” วันเมษาตาโตเพราะไม่คิดว่าจะเป็นธาวิน“ขับรถกลับมาครับ พอดีคิดถึงคนแถวนี้ ยังไม่อยากกลับ” คราวนี้หมอหนุ่มเอ