MasukShare
บทที่5
Terakhir Diperbarui:
2025-04-15 14:12:12"พวกเราทานอาหารกันก่อนดีกว่านะครับ ก่อนจะพูดถึงเรื่องสำคัญกัน"คุณหญิงแสงมณีพยักหน้าส่งซิกให้เหล่าแม่บ้านมาทำหน้าที่ตักข้าวให้กับทุกคน เธอใบหน้าสวนจะหันมาส่งยิ้มให้กับทุกคนบนโต๊ะอาหาร
"เรื่องสำคัญอะไรกันเหรอครับคุณแม่"ราชาเอียงหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับเอ่ยปากกระซิบถาม "เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้วลูกก็จะรู้เองราชา ว่าแต่ หนูดอกฟ้าดูเป็นอย่างไรบ้าง น้องดูสวยไหม" "ทำไมคุณแม่ถึงได้ถามผมแบบนี้ล่ะครับ" "แม่ก็แค่ถามดู เผื่อว่าลูกจะเปลี่ยนมาสนใจในตัวของหนูดอกฟ้าบ้างก็เท่านั้น"รอยยิ้มแฝงไปด้วยเล่ห์นัยของผู้เป็นแม่นั้นมันทำให้ราชาสัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาด แต่เขาก็ได้เพียงเก็บความสงสัยเอาไว้เท่านั้น พร้อมกับเหลือบหันมองซ้ายขวาหาร่างบางของแฟนสาว ทุกคนต่างพาลงมือกันทานอาหารตรงหน้า เสียงพูดคุยและหัวเราะกันอย่างสนุกดังออกไปถึงห้องครัวที่อยู่ทางด้านหลัง แต่ก็ไม่สามารถดึงดูดความสนใจของคนที่กำลังจัดเตรียมผลไม้สำหรับขึ้นโต๊ะอาหารในเย็นของวันนี้ได้ มะลิยังคงเร่งรับทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จ เพราะอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็ใกล้จะถึงเวลาที่เธอจะต้องออกไปเสิร์ฟผลไม้ให้กับเจ้านายและแขกของท่านในครั้งนี้ "เป็นอย่างไรบ้างหนูดอกฟ้า อาหารที่บ้านของป้าอร่อยไหม" "อร่อยมาก ๆ เลยค่ะคุณป้า อาหารที่นี่อร่อยกว่าฝีมือของหนูอีกค่ะ" "ถ้าอาหารที่นี่อร่อย ว่าง ๆ เดี๋ยวป้าจะให้พี่ราชาไปรับหนูดอกฟ้ามาทานอาหารที่นี่บ่อย ๆ ดีไหมจ๊ะ"ราชาถึงกับสะบัดใบหน้าหันไปมองผู้เป็นมารดาทันที "คุณแม่ครับ"ราชาใช้นิ้วสะกิดแขนเรียวของมารดาเบา ๆ แต่คุณหญิงแสงมณีก็ไม่ได้หันมาสนใจท่าทีอึกอักของลูกชายในตอนนี้ เธอยังพูดคุยกับคนอื่นอย่างสนุกสนาน "หนูต้องถามคุณแม่กับคุณพ่อก่อนนะคะว่าท่านทั้งสองจะอนุญาตหรือไม่"เพราะถ้าเธอจะไปไหนกับใครมักจะต้องขออนุญาตจากท่านทั้งสองเสียก่อน เพราะพ่อและแม่ของเธอนั้นห่วงแหนลูกสาวราวกับไข่ในหินซึ่งจะต้องประคบประหงมดูแลเป็นอย่างดี "คุณศจีคะ ถ้าไม่ว่าอะไรดิฉันอยากจะขอให้ราชาลูกชายของดิฉันไปรับหนูดอกฟ้ามาทานอาหารที่นี่บ่อย ๆ ได้ไหมคะ" "ถ้าเป็นลูกชายของคุณแสงกับคุณธำรงกับศจีกับคุณแสนชัยไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วค่ะ ดีเสียอีกทั้งดอกฟ้าและตาราชาจะได้ทำความรู้จักด้วยกันไว้" "ดีเลยค่ะ เพราะดิฉันเองอยากจะให้ราชาทำความรู้จักสนิทสนมกับหนูดอกฟ้าเหมือนกัน"ทั้งสองครอบครัวต่างหากันหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข หญิงสาวอย่างดอกฟ้าก้มใบหน้าหลบซ่อนความเคอะเขิน มีบางครั้งที่เธอช้อนสายตาขึ้นเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม ต่างจากราชาที่เริ่มจะไม่สนุกกับบทสนทนาของระหว่างสองครอบครัว ใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่งไม่แสดงอะไรออกมา แม้ว่าในใจจะรุ่มร้อนดั่งไฟเผา เขาพอจะเดาออกบางแล้วว่าการพบปะระหว่างสองครอบครัวในครั้งนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล และมันจะต้องเกี่ยวเชื่อมโยงระหว่างเขากับผู้หญิงตรงหน้าที่ชื่อดอกฟ้า หลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จ เหล่าแม่บ้านก็ทยอยเข้ามาจัดเก็บจานออกไป คุณหญิงแสงมณีส่งซิกให้กับคนรับใช้คู่ใจ โฉมเมื่อได้เห็นผู้เป็นเจ้านายส่งซิกให้ก็รีบเดินเข้าไปในห้องครัวโดยทันที "นี่ นางมะลิเอาผลไม้ไปเสิร์ฟให้คุณท่านได้แล้ว" "ค่ะ พี่โฉม"มะลิที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเจออะไรต่อจากนี้ไป รีบหยิบจานผลไม้ขึ้นมาถือก่อนจะนำออกไปเสิร์ฟให้กับผู้เป็นเจ้านายบนโต๊ะอาหาร ดวงตากลมโตราวกับดั่งลูกกวางน้อยไม่กล้าเงยหน้ามองผู้คน เธอรีบเดินไปวางจานผลไม้บนโต๊ะอาหาร แต่ก่อนที่จะหมุนตัวเดินกลับออกไปก็มีเสียงผู้เป็นนายหญิงของบ้านดังขานเรียกชื่อของเธอเอาไว้เสียก่อน "เดี๋ยวก่อนมะลิ เธอช่วยอยู่เสิร์ฟน้ำให้แขกก่อน" "ได้ค่ะคุณหญิง"คำสั่งของคุณหญิงแสงมณีไม่เคยมีใครกล้าขัดรวมถึงเธอด้วย "เอาล่ะ เรามาพูดถึงเรื่องสำคัญกันดีกว่านะแสนชัย" "มึงมีอะไรจะพูดกับกูว่ามาเลยธำรง"น้ำเสียงจริงจังของคุณแสนชัยดังขึ้นทำให้ทุกคนได้แต่นิ่งฟังพร้อมกับหันหน้าไปมองยังหัวโต๊ะเป็นสายตาเดียวกัน ยกเว้นเพียงมะลิที่ได้แต่ยืนนิ่งก้มหน้าต่ำมองพื้น "อีกไม่ถึงสองเดือน ราชาลูกชายเพียงคนเดียวของกูก็จะเรียนจบ กูจะส่งราชาให้ไปดูแลกิจการที่อังกฤษที่กูกับมึงร่วมลงทันกัน มึงจะว่ายังไง" "ก็ไม่ว่าอย่างไรดีเสียอีก ว่าแต่มึงจะถามกูทำไมกับเรื่องแค่นี้" "เพราะกูต้องการให้หนูดอกฟ้าไปดูแลกิจการที่นั่นร่วมกับราชาด้วย"เพราะคุณธำรงกับคุณแสนชัยได้ร่วมลงทุนเปิดบริษัทส่งออกขนาดใหญ่ซึ่งเป็นกิจการเปิดใหม่ได้เพียงไม่กี่ปี และตอนนี้ลูกของพวกเขาทั้งสองก็ใกล้จะเรียนจบคุณธำรงจึงต้องการให้ลูกชายเพียงคนเดียวไปดูแลกิจการที่นั่น และเป็นการกีดกันตัวราชากับแม่บ้านที่ชื่อมะลิให้ออกห่าง "นี่มันอะไรกันครับคุณพ่อ"ราชาลุกขึ้นยืนตะเบ่งเสียงเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ จนคุณหญิงแสดงมณีรีบดึงตัวบุตรชายให้นั่งลงบนเก้าอี้เช่นดังเดิม ราชาแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างปิดบังไม่มิดยิ่งได้เห็นคนรักยืนตัวสั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกใจไม่ดี "ราชา นั่งลงแล้วลูกต้องฟังคำสั่งของคุณพ่อ" "ไม่ ผมไม่นั่งทำไมทุกคนคิดจะทำอะไรไม่ปรึกษาผมก่อน"ราชายังคงโวยวายไม่ฟังคำพูดของใคร สายตาของเขาเหลือบมองไปยังร่างของแฟนสาวอยู่บ่อยครั้งจนคุณธำรงต้องเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเหี้ยม แววตาดุดันจนราชาถึงกับหวั่นเกรงก่อนร่างสูงใหญ่จะนั่งลงด้วยความไม่สบอารมณ์หัวเสียเป็นที่สุด "แกต้องฟังคำสั่งของพ่อราชา หลังจากเรียนจบพ่อจะส่งแกกับหนูดอกฟ้าไปดูแลกิจการที่อังกฤษ และแกกับหนูดอกฟ้าจะต้องแต่งงานกัน นี่เป็นคำสั่งของพ่อที่แกไม่มีสิทธิ์คัดค้านเข้าใจไหม"ราวกับมีหยาดน้ำกรดรินลงกลางหัวใจดวงน้อยของมะลิ สำหรับคนอื่น ๆ อาจจะคิดว่าเรื่องแต่งงานมันเป็นเรื่องน่ายินดี แต่สำหรับเธอมันกลับเป็นสิ่งเลวร้าย เมื่อผู้ชายที่เธอรักกำลังจะกลายไปเป็นสามีของผู้หญิงอื่น
Bab terkait
ความทรงจำสีจาง บทที่6
เกิดความเงียบภายในห้องรับประทานอาหาร ราชากับผู้เป็นพ่อจ้องสายตามองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ทางฝ่ายครอบครัวของดอกฟ้าต่างไม่มีใครพูดอะไรออกมาทั้งสิ้น ทุกคนได้แต่นั่งมองว่าสองพ่อลูกจะจัดการเช่นไรต่อไป"ทำไมผมต้องแต่งงานกับเธอด้วย เป็นเพราะอะไรพ่อพอจะบอกผมได้ไหม""หนูดอกฟ้าเธอเป็นคนดี เหมาะสมกับแกทุกอย่าง ทั้งหน้าตา การศึกษา หนูดอกฟ้าไม่มีอะไรด้อยไปกว่าใครเลยสักนิด""เพียงแค่เห็นว่าเธอเหมาะสม พ่อก็คิดอย่างให้ผมแต่งงานกับเธออย่างนั้นเหรอ เหอะ พ่อไม่คิดจะสนใจเรื่องของความรักความรู้สึกเลยหรืออย่างไร""แต่งงานอยู่ด้วยกันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง"สองมือกำหมัดแน่นเมื่อผู้เป็นพ่อไม่คิดจะเปิดทางให้เขาได้เดินตามความต้องการ ราชาเดินเข้ามาหาร่างของมะลิแขนใหญ่คว้าร่างของเธอเข้ามาโอบกอด ครอบครัวของคุณแสนชัยต่างพากันตกใจ แต่คงไม่มีใครตกใจไปกว่าดอกฟ้า เมื่อเห็นว่าผู้ชายที่สามารถทำให้เธอหัวใจของเธอสั่นไหวได้กำลังยืนกอดผู้หญิงคนอื่นซึ่งมีสถานะเป็นเพียงแค่แม่บ้าน"ราชา ปล่อยแขนออกจากร่างของนางมะลิเดี๋ยวนี้เลยนะ"คุณหญิงแสงมณีกลัวว่าครอบครัวของอีกฝ่ายจะเข้าอะไรผิด ตนจึงรีบเอ่ยปรามพร้อมกับเข้าไปดึงร่างของลูกชายออก"
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่7
"เรื่องที่เกิดขึ้นกูกับคุณหญิงต้องขอโทษมึงกับคุณศจีและหนูดอกฟ้าด้วยนะ"หลังจากเดินเข้ามาในห้องรับแขกคุณธำรงก็เอ่ยขึ้น เขารู้สึกผิดจริง ๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องรับประทานอาหาร"ไม่เป็นไร ว่าแต่เรื่องสัญญาระหว่างเราสองคน""ถึงอย่างไรกูก็ต้องให้ราชาแต่งงานกับหนูดอกฟ้าสัญญาของเราสองคนมันจะต้องเป็นไปตามเดิม"แม้ว่าเขาจะต้องทำเรื่องเลวร้ายก็ตาม "ถ้าพี่ราชาเขาไม่เต็มใจ เราก็ไม่ควรไปบังคับเขานะคะคุณลุง""ดอกฟ้า หนูพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า"คุณศจีเอ็ดลูกสาวเมื่อพูดอะไรออกมาโดยไม่ดูสถานการณ์"หนูพูดไปตามความจริงค่ะคุณแม่ คุณลุงคะถ้าพี่ราชากับผู้หญิงคนนั้นรักกัน หนูคิดว่า""ไม่ว่าหนูจะคิดอะไร แต่ลุงคงทำความต้องการของหนูไม่ได้ เพราะคนที่จะมาเป็นสะใภ้ภายในบ้านหลังนี้จะต้องเป็นเพียงแค่หนูเท่านั้น"น้ำเสียหนักแน่นของคุณธำรงไม่สามารถทำให้ดอกฟ้าเอ่ยออกความคิดเห็นได้ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกปลื้มในตัวของชายหนุ่ม แต่ในเมื่อเขาไม่ได้รู้สึกหรือพิศวาสอะไรในตัวเธอ แต่งงานกันไปก็คงจะมีเพียงแต่เธอคนเดียวที่เจ็บ"หนูดอกฟ้าไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องอะไรเลยนะลูก ถึงอย่างไรป้าเชื่อว่าสักวันพี่ราชาจะต้องเห็นความดีในตั
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่8
ปึง ปึง ปึงเสียงทุบประตูหนัก ๆ ดังขึ้นติดต่อกันหลายครั้งในเวลาช่วงเช้าตรู่ เสียงรบกวนดังติดกันหลายครั้งทำให้สติของมะลิฟื้นตื่นขึ้นมา สายตากวาดมองไปทั่วบริเวณห้องพักเป็นอันดับแรกก็พบว่าตัวเองนั้นกำลังนอนฟุบอยู่กับพื้นปูแสนจะเย็นเฉียบ ปึง ปึงเสียงทุบประตูหนัก ๆ ดังขึ้นติดต่อกันอีกหลายครั้งจนทำให้ร่างไร้เรี่ยวแรงของมะลิต้องค่อย ๆ พยุงตัวลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก เนื่องจากอาการหน้ามือเล่นงานเธอเข้าอย่างกะทันหัน สองเท้าเดินก้าวไปยังประตูห้องพักด้วยความเชื่องช้าอย่างคนอ่อนแรงล้าแกรกประตูห้องพักถูกเปิดออกด้วยน้ำมือเจ้าของห้องทำให้ผู้มายืนเคาะประตูอยู่แสนนานอย่างโฉมตวาดใส่ใบหน้าซีดเผือดด้วยความไม่พอใจ"มัวแต่นอนกินบ้านกินเมืองไม่ได้ยินหรืออย่างไรว่าฉันมาเคาะประตูอยู่ตั้งนานแล้ว""ได้ยินค่ะพี่โฉม ว่าแต่พี่โฉมมีอะไรจะใช้มะลิเหรอจ๊ะ""เอาเงินนี่ไปซื้อของที่ตลาด อย่ามัวชักช้าล่ะวันนี้คุณราชาจะต้องไปรับคุณหนูดอกฟ้ามาทานข้าวเช้าที่บ้าน"โฉมยัดเงินจำนวนหนึ่งใส่มือของมะลิก่อนจะเดินออกไป แต่ก็ไม่วายทิ้งท้ายคำพูดบาดหัวใจให้มะลิได้เจ็บเล่น"คุณราชาไปรับคุณดอกฟ้ามาทานข้าวที่บ้านอย่างนั้นเหรอ"นัยน์ตา
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่9
เพชรกล้ารีบเดินฝ่าวงล้อมของเหล่าประชาชนเข้ามาหาร่างของมะลิ สีหน้าของเขาเรียบนิ่งไร้อารมณ์แววตาพยายามตรวจดูไปตามร่างกายเพื่อสังเกตอาการของเธอ"ผมเป็นหมอ ขอให้ทุกคนช่วยหลีกทางให้คนป่วยมีอากาศหายใจได้สะดวกด้วยครับ"เหล่าประชากรทุกคนต่างทยอยขับออกมาจากตรงนั้น แต่ทุกคนก็ยังคงจับจ้องสถานการณ์ไม่ไปไหน ทุกคนในที่นี้มักจะเห็นมะลิออกมาซื้อของคนเดียวเพียงลำพังอยู่บ่อยครั้งในช่วงเช้า ความสนิทสนมและเป็นกันเองทำให้พวกเขารู้จักและเป็นห่วงหญิงสาวกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ไหนตอนนี้"มะลิ มะลิ เธอเป็นอย่างไรบ้าง"เพชรกล้าเขย่าตัวเรียกชื่อของหญิงสาว เขาใช้นิ้ววางนาบลงบนข้อมือเรียวเล็กเพื่อต้องการวัดชีพจร คิ้วเข้มทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันเมื่อชีพจรการเต้นของหัวใจนั้นมันช่างผิดปกติและสีหน้าซีดเผือดของเธอและไหนกำปั้นเล็ก ๆ ที่ทุบลงบนหน้าอกซ้ำ ๆ เบา ๆ ราวกับว่าเธอเจ็บปวดตรงบริเวณนั้นอีก อาการเบื้องต้นผ่านที่เขาสังเกตการณ์มันยิ่งทำให้เพชรกล้าขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นขึ้นไปอีก"ขอทางหน่อยครับ"เพชรกล้าพยุงร่างของมะลิขึ้นมาอุ้มอยู่ในท่าเจ้าสาวซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่คนขับรถของตนเองวิ่งกลับมาจากการซื้อของตรงหัวมุมตลา
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่10
รถซูเปอร์คาร์คันหรูวิ่งเล่นเข้ามาจอดตรงบริเวณหน้าบ้าน ราชาเปิดประตูเดินลงมาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์โดยไม่คิดจะร่องดอกฟ้าที่เปิดประตูรถเดินลงมาเลยสักนิด"มากันแล้วเหรอราชา หนูดอกฟ้า""สวัสดีค่ะคุณป้า"น้ำเสียงร่าเริงของคุณหญิงแสงมณีดังมาแต่ไกล ดอกฟ้ารีบยกมือไหว้โดยทันที ต่างจากราชายืนชักสีหน้าเรียบนิ่งราวกับว่าเขาไม่มีความรู้สึกอะไรเลยในตอนนี้"สวัสดีจ้ะ หนูดอกฟ้าคนสวยของป้า""ผมขอตัวก่อนนะครับคุณแม่"ราชาเอ่ยขึ้นระหว่างที่ทั้งสองกำลังยืนคุย แต่ก่อนขาของเขาจะได้ก้าวเดินออกไป ก็มีเสียงของผู้เป็นแม่ดังขึ้นมาเสียก่อน"แกไม่ต้องคิดจะไปหานางมะลิหรอกนะ เพราะมันออกไปมหาลัยตั้งแต่เช้าแล้ว""คุณแม่ว่าอะไรนะครับ มะลิออกไปมหาลัยตั้งแต่เช้าแล้วอย่างนั้นเหรอครับ""ใช่ และมันก็ยังฝากให้แม่บอกลูกด้วยนะ ว่าให้ลูกคอยไปรับไปส่งหนูดอกฟ้าที่มหาลัยด้วย"ราชาหรี่ตาจับผิดสีหน้าและคำพูดของผู้เป็นแม่ แต่น่าแปลกเมื่อในครั้งนี้เขาไม่เป็นความผิดปกติในสายตาคู่นั้นของมารดา"คุณแม่ไม่ได้โกหกผมใช่ไหมครับ""แม่จะไปโกหกลูกให้ได้อะไรขึ้นมาราชา ถ้าลูกไม่เชื่อก็ไปถามคุณพ่อเสียสิ เพราะตอนที่มะลิมาพูดกับแม่คุณพ่อก็อยู่ในเหตุการณ์ด้
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่11
เปลือกตาหนักอึ้งค่อย ๆ เปิดขึ้นอย่างยากลำบาก กลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อและกลิ่นยาของโรงพยาบาลลอยแตะจมูกโด่งของเธอโดยทันที ภาพตรงหน้ามันพร่ามัวจนมะลิต้องหลับตาลงอีกครั้ง ความรู้สึกเจ็บบวกบริเวณตรงหน้าอกตอนนี้ทุเลาลงไปบ้าง แต่นั่นมันก็ยังหลงเหลือความรู้สึกจุกอยู่ด้านใน ยามเมื่อเธอหายใจหนัก ๆ หลังจากปิดเปลือกตาลงไปได้สักพักมะลิก็เปิดเปลือกตาขึ้นมาอีกครั้ง แต่ทันทีเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่ามีชายหนุ่มรูปงามกำลังนั่งมองเธออยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงคนไข้ "คุณเพชรกล้า"น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่ม เพชรกล้าใช้สายตากวาดมองไปตามร่างกายของมะลิอย่างพิจารณาในอาการของเธอ ณ ตอนนี้ ซึ่งมันก็ตรงกับที่คุณหมอก่อนหน้านี้รายงานเขามา"ตอนนี้รู้สึกอย่างไรบ้างมะลิ เจ็บอยู่ตรงที่หน้าอกไหม""ไม่ค่อยเจ็บแล้วล่ะค่ะคุณเพชรกล้า ว่าแต่ทำไมคุณเพชรกล้าถึงรู้ได้ล่ะคะว่ามะลิเจ็บตรงที่หน้าอก"อาการของเธอที่เป็นอยู่ไม่มีใครรู้นอกเสียจากตัวเธอเองแม้หรือแต่ราชาเธอก็ไม่เคยเล่าถึงเรื่องนี้ให้เขาได้ฟัง แต่อาการเจ็บหน้าอกมันเกิดขึ้นมาเพราะอะไรเธอก็ยังหาคำตอบไม่ได้เช่นเดียวกัน"ว่าอย่างไรคะคุณเพชรกล้า คุณรู้ได้ยังไงว่ามันไม่
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่12
รถยนต์คันหนูของเพชรกล้าวิ่งมาจอดตรงหน้าประตูรั้วในเวลาช่วงบ่ายของบ้านคุณธำรงหลังจากพักให้น้ำเกลือกับมะลิจนหมดขวด"มะลิต้องขอขอบคุณ คุณเพชรกล้ามากนะคะที่ช่วยมะลิเอาไว้""ไม่เป็นอะไร ว่าแต่เธอยังจำเรื่องที่ฉันสั่งได้ใช่ไหมมะลิ""มะลิจำได้ค่ะ ว่าแต่คุณเพชรกล้าสัญญากับมะลิแล้วนะคะว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ใครได้รู้ ยิ่งเป็นคุณราชายิ่งห้ามบอก"เพชรกล้าพยักหน้ารับ เขาสัญญากับเธอว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ใครได้รู้จามที่เธอต้องการ "ถ้าอย่างนั้นมะลิขอตัวก่อนนะคะ""เธออย่าลืมไปให้ฉันดูอาการที่โรงพยาบาลทุก ๆ อาทิตย์ด้วยล่ะ ส่วนเรื่องลูกอาทิตย์หน้าเธอไปหาฉันที่โรงพยาบาลก็แล้วกัน ฉันจะพาเธอไปฝากครรภ์เอง""มะลิขอบคุณมากเลยนะคะที่คุณเพชรกล้ามีเมตตาต่อมะลิ""ไม่เป็นอะไร เธอก็เปรียบเสมือนน้องสาวของฉันคนหนึ่งเหมือนกัน"น้ำเสียงอบอุ่นพร้อมกับฝ่ามือใหญ่วางลงบนศีรษะเล็กของหญิงสาวด้วยความเอ็นดู มะลิส่งยิ้มหวานตอบรับกลับไป ความรู้สึกของเธอมันบอกว่าเพชรกล้าเป็นพี่ชายที่แสนดีของเธอแม้ว่าเธอกับเขาจะเจอกันได้เพียงไม่กี่ครั้งดวงตากลมโตมองแสงไฟตรงท้ายรถคันหรูขับเล่นออกห่างไปไกล ดวงตาสั่นเครือเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีคราม
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่13
หลังจากจัดการทำงานเรื่องทุกอย่างเสร็จมะลิก็ขอตัวกลับมายังห้องพักของตนเอง ร่างกายบอบบางนั่งลงบนเตียงนอน แววตาเต็มไปด้วยความรักและความสุขก้มลงมองหน้าท้องของตัวเอง "หนูจะเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชายกันนะ"ฝ่ามือเรียวเล็กอันแสนจะบอบบางลูบหน้าท้องแบนราบซึ่งกำลังมีลูกน้อยอยู่ภายด้านในด้วยความรักอย่างแผ่วเบา "แต่ไม่ว่าหนูจะเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชายแม่ก็รักหนูนะลูก"เธอขอมองหัวใจทั้งหมดให้กับลูกน้อยที่อยู่ภายในท้อง ความรักของคนเป็นแม่มันช่างใหญ่หลวงมากยิ่งนั้น รู้ทั้งรู้ว่าการตั้งครรภ์ทั้งที่ตัวเองเป็นโรคร้ายมันเสี่ยงอันตรายต่อชีวิตของตัวเองมากขนาดไหน แต่ด้วยความรักและหัวใจเธอขอมอบให้ลูกน้อย เธอขอแลกกับทุกอย่างเพื่อให้ลูกน้อยของเธอปลอดภัย แม้ว่าชีวิตของเธอจะต้องดับสลายก็จะไม่เสียใจอะไรอีกต่อไป"มะลิกลับมาที่บ้านแล้วหรือยังครับคุณแม่"ราชาเอ่ยถามทันทีเมื่อเขามาถึงบ้าน น้ำเสียงของราชาฟังดูก็รู้ได้ว่าเขากำลังเป็นกังวลมากขนาดไหนเมื่อไปถึงมหาวิทยาลัยก็ไม่เจอแม้แต่เงาของแฟนสาวอย่างวันนี้ ถามเพื่อนในห้องหรือแม้แต่เพื่อนในคณะก็ไม่มีใครเห็นมะลิเลยแม้แต่สักคนเดียว โทรไปหากี่ร้อยสายก็ไม่มีวี่แววว่าเธอจะกดรับ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
Bab terbaru
ความทรงจำสีจาง บทที่37
"ราชาลูก ฟื้นสิราชา""อย่าเป็นอะไรนะลูก หมอครับช่วยลูกผมด้วย"เสียงตะโกนเรียกชื่อลูกชายดังกึกก้องภายในโรงพยาบาล ร่างไร้สติเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดของราชาดูน่ากลัวสำหรับคนพบเห็นไม่เว้นแม้แต่พ่อแม่ของตัวเขาเอง"ญาติคนไข้รอด้านนอกนะคะ""ช่วยชีวิตลูกชายของฉันด้วยนะคะหมอ ช่วยชีวิตลูกชายของพวกเราด้วย""หมอจะพยายามจนสุดความสามารถครับ"คุณหญิงแสงมณีร้องไห้ออกมาหัวใจของผู้เป็นแม่แทบจะแตกสลายเมื่อเห็นภาพลูกชายถูกรถชนไปต่อหน้าต่อตา คุณธำรงคว้าร่างของภรรยาเข้ามากอดตัวเขาเองก็รู้สึกตกใจไม่ต่างกันไม่นึกว่าราชาจะหยุดยืนอยู่ตรงกลางถนนอย่างกะทันหันแบบนั้น"ฮือ คุณคะลูกของเราจะเป็นอะไรไหม""ผมเชื่อว่าราชาจะต้องไม่เป็นอะไร ลูกของเราจะต้องปลอดภัยรวมถึงมะลิกับหลานของเราด้วย"'คุณพระคุณเจ้า ช่วยคุ้มครองลูกชายกับลูกสะใภ้และหลานของผมด้วย ช่วยคุ้มครองพวกเขาที'"คนไข้เสียเลือดมากและมีอาการเลือดคลั่งในสมอง ต้องทำการผ่าตัดด่วน""คุณหมอคะ คุณมะลิหัวใจเต้นอ่อนลงค่ะ""คนไข้หยุดหายใจครับคุณหมอ"ภายในห้องฉุกเฉินต่างวุ่นวายเมื่อคนไข้อาการหนักเข้าไปอยู่ในนั้นพร้อมกันถึงสองคน ทำเอาเหล่าพยาบาลแต่หมอต่างพากันวิ่งวุ่นจนหัวหมุ
ความทรงจำสีจาง บทที่36
วันเวลาเดินผ่านหมุนเวียนไป อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ผู้ชายที่มะลิรักก็จะต้องเข้าพิธีวิวาห์กับหญิงสาวที่ทางครอบครัวของเขาหามาให้ "ตื่นขึ้นมาได้แล้วนะมะลิ เธอจะนอนนานแบบนี้ไม่ได้นะ"น้ำเสียงอ่อนโยนของคุณหมอเพชรกล้าเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ ดวงตาสั่นเครือคู่นั้นจ้องมองร่างเล็กบนเตียงคนไข้หัวใจแกร่งที่สั่นไหว"ฉันอยากให้เธอตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมาหาฉันสักทีจะได้ไหม""...""พูดอะไรกับฉันหน่อยสิ อย่าเงียบแบบนี้"ไร้วี่แววว่ามะลิจะฟื้นขึ้นมาเธอนอนหลับตาไม่รู้สึกตัวราวกับว่าเธอได้กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราไปเสียแล้ว"ฉันรักเธอนะ มะลิ"นี่คือสิ่งที่เพชรกล้าอยากบอกมะลิมาโดยตลอดแต่คนอย่างเขารู้ตัวเองดีว่าไม่มีสิทธิ์บรรยากาศในยามเช้า ณ บ้านหลังใหญ่ของฝ่ายเจ้าสาวกำลังอบอวลไปด้วยความสุข ใบหน้าสวยพริ้งพราวของดอกฟ้ามีแต่รอยยิ้มสดใส "คุณดอกฟ้าสวยที่สุดเลยค่ะ"ช่างแต่งหน้าเอ่ยชื่นชม สตรีร่างเล็กมีรูปโฉมสง่าผ่าเผยท่าท่ากิริยางดงามน่าชื่นชมอยู่ในชุดแต่งงานทรงไทยสไบเฉียงสีขาวขับเน้นผิวพรรณของนางให้ขาวกระจ่าง แม้แต่พวงแก้มทั้งสองข้างยังแดงปลั่งงดงามดุจดั่งภาพเขียนร่างเพรียวบางลุกขึ้นยืนหมุนกายไปมาตรงหน้ากระจกใส นั
ความทรงจำสีจาง บทที่35
ราชายืนนิ่งอยู่กับสิ่งที่ได้ยินเขาไม่รู้ว่าตัวเองควรจะช็อกกับเรื่องไหนก่อนดี ก่อนร่างสูงใหญ่ของราชาจะหมุนตัวเดินกลับออกไปเพราะไม่อยากให้ทั้งคู่ได้รู้ว่าเขายืนแอบฟังตลอดระยะทางที่นั่งอยู่บนรถเกิดความเงียบไร้เสียงพูดคุยจนชีต้าห์ขับรถมาจอดถึงหน้าปากซอยหมู่บ้านในเวลาพลบค่ำ"ฉันขอส่งแกแค่นี้นะ"ชีต้าห์พูดออกมาโดยไม่คิดจะหันหน้ามามอง"ฉันอยากรู้เรื่องราวของมะลิ ว่าเธอเป็นใครนายพอจะเล่าให้ฉันฟังจะได้ไหม""มะลิเธอก็เป็นเพื่อนของเราสองคนไง""ไม่ใช่""....""ฉันหมายถึง มะลิเธอมีคนรักไหม"คำถามของราชาเรียกความสนใจให้ชีต้าห์หันหน้ากลับมามอง"พยาบาลในห้องนั้นบอกฉันว่ามะลิกำลังจะมีน้อง ฉันก็เลยอยากจะรู้ว่าใครเป็นคนรักของเธอ"ริมฝีปากหยักเม้มเข้าหากันด้วยความประหม่ากับการหาข้ออ้างไม่ให้ชีต้าห์ได้สงสัย"มะลิเธอเป็นเพียงลูกสาวของแม่บ้าน ความรักของเธอนั้นมีแต่อุปสรรคที่ดันไปรักกับลูกชายของเจ้านาย"สุดท้ายแล้วชีต้าห์ยินยอมเปิดปากเล่าถึงความรักอันแสนหวานและขมขื่นของทั้งคู่"เธอกับผู้ชายคนนั้นรักกันมาก มากเสียจนไม่มีใครมาขัดขวางหรือคิดที่จะเข้ามาแทรกกลางได้ แต่ก็อย่างว่า ความรักของลูกชายกับเจ้ากับลูกสาวคนใช้
ความทรงจำสีจาง บทที่34
โรงพยาบาลตึก ตึก ตึกชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สองคนเดินเข้ามาภายในโรงยาบาลโดยมีร่างของชีต้าห์เดินนำหน้าไปยังห้องปลอดเชื้อสำหรับคนไข้ที่มีอาการรุนแรงอยู่ในตอนนี้ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือมะลิที่สามารถเฝ้ามองดูเธอผ่านกระจกแผ่นใสตึก"ผมมาเยี่ยมมะลิครับ""เชิญเลยค่ะคุณชีต้าห์ แต่มีเวลาเยี่ยมแค่สิบนาทีนะคะ""ขอบคุณมากครับ"ชีต้าห์หันมาพยักหน้าให้ราชาเดินตามตนเองเข้าไป ห้องพักมากมายถูกแบ่งแยกไว้เป็นสัดส่วนมีทั้งพยาบาลและหมอเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิดตึก"ถึงแล้ว"ทั้งสองเดินมาหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของกระจกสามารถมองเห็นเข้าไปด้านในได้ ร่างกายของราชาราวกับถูกแช่แข็งเอาไว้เมื่อได้เห็นร่างหมดสติของมะลิกำลังนอนรักษาตัวอยู่บนเตียง"มะลิ ธะ...เธอเป็นอะไรทำไมถึงได้"ตอนแรกเขาคิดว่าเธอคงจะเป็นไข้ไม่สบายตามปกติ แต่เมื่อได้เห็นเครื่องช่วยหายใจสายระโยงระยางมากมายมันยิ่งทำให้ความคิดของเขาเริ่มเปลี่ยนไปใบหน้าสดใสดั่งในรูปกลับกลายเป็นใบหน้าซูบเซียวไร้สีเลือดไม่มีความสดใส ผิวพรรณขาวใสกลับซีดเซียวดั่งราวหิมะ ลมหายใจผ่อนเข้าออกอย่างเชื่องช้าราวกับว่าคนบนเตียงกำลังรู้สึกเหนื่อยจนไม่สามารถหายใจด้วยตนเองได้ เพียงแต่ได้เห็นก็ทำให้หั
ความทรงจำสีจาง บทที่33
เมฆหมอกครึ้มควันสีจางไม่มีวันเลือนหาย ร่างกายอ่อนแรงบนเตียงคนไข้ลืมตาตื่นขึ้นมา หยาดน้ำตารินไหนออกมาดั่งราวกับสายเลือดเมื่อนึกย้อนกลับไปก่อนเธอจะได้เข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้'ความรักของเราสองคนมันคงจบลงแล้ว'นี่คือสิ่งที่เธอคิดมาตลอดและมันก็เป็นจริงดั่งว่าไว้"อาการของคนไข้กำลังอยู่ในวิกฤต หมออยากให้คนไข้ยุติการตั้งครรภ์เพื่อทำการผ่าตัดเปลี่ยนถ่ายหัวใจ"หมอคนเดิมที่รักษาอาการของเธอมาตั้งแต่ข้างต้นได้กล่าวเอาไว้ แม้มันจะเป็นทางเลือกที่ทำใจยากแต่มันเป็นทางเดียวที่จะรักษาชีวิตของมะลิเอาไว้ได้"คุณมะลิครับ"ใบหน้าซีดเซียวเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาหันมามองหน้าของคุณหมอด้วยความเศร้าเสียใจ"รักษาตัวเองก่อนเถอะนะครับ""ฮือ"เสียงสะอื้นของคนไข้ทำให้คนเป็นหมอเองก็แทบจะน้ำตาไหลเขารู้สึกเห็นใจหญิงสาวอยู่ไม่น้อย เหลือเวลาอีกเพียงแค่สีเดือนเท่านั้นที่ลูกน้อยจะได้ออกมาลืมตาแต่ทว่าร่างกายของเธอกลับแบกรับเอาไว้ไม่ไหว"มะลิทำไม่ได้ค่ะคุณหมอ อย่าบังคับให้มะลิต้องทำร้ายลูกเลยนะคะ"หัวอกคนเป็นแม่ย่อมไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ ลูกน้อยเป็นดั่งแก้วตาดวงใจแม้จะยังไม่ได้เห็นหน้าแต่ความรักความผูกพันผ่านทางสายเลือดไม่สามารถบังคับใ
ความทรงจำสีจาง บทที่32
เพชรกล้าสั่งทุกคนให้ปิดเรื่องข่าวการแต่งงานระหว่างราชากับดอกฟ้าเป็นความลับ ห้ามคนในบ้านพูดถึงเพราะไม่ต้องการให้มะลิได้รับรู้ เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่เดือนเธอก็จะให้กำเนิดลูกน้อยออกมาและเมื่อถึงเวลานั้นเขาจะเป็นคนผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้เธอเองแต่ใครจะไปติดล่ะว่าทางด้านครอบครัวของราชาจะออกมาประกาศข่าวจนมีนักข่าวให้ความสนใจจนเป็นที่รับรู้กันทั้งประเทศว่าลูกชายของนักธุรกิจใหญ่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์ในไม่ช้านี้"มะลิ"เพชรกล้ารีบวิ่งเข้ามาคว้าร่างของมะลิโดยทันทีเมื่อเธอดันเคลื่อนทีวีเจอครอบครัวของราชาและดอกฟ้าแถลงข่าวซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดี ร่างเล็กโอบอุ้มลูกน้อยในครรภ์เอาไว้ทรุดกายลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่อย่างคนไร้เรี่ยวแรงที่จะยืนไหว"คุณเพชร"ใบหน้าซีดเซียวของมะลิอาบไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาจนเปียกชุ่มทันทีเมื่อได้เห็นข่าวคนรักกำลังจะแต่งงานในไม่ช้านี้"ไม่เป็นอะไรนะ เธอยังมีฉันอยู่ตรงนี้""ฮึก มะลิเจ็บเหลือเกินค่ะ"สีหน้าของเธอแสดงถึงความเจ็บปวดและทรมานจนหายใจแทบจะไม่ทัน มันเหมือนกับว่ากำลังมีใครเอามือมาบีบหัวใจของเธอเอาไว้ให้เต้นลงช้า ๆ "มะลิ เธออย่าหลับนะ"เพชรกล้าคว้าร่างอ่อนแรงของมะลิขึ้นมาอ
ความทรงจำสีจาง บทที่31
เมืองไทยหนึ่งอาทิตย์ต่อมาคุณธำรงและทุกคนต่างพากันเดินทางกลับมาเมื่อไทย ราชากวาดสายตามองไปยังบริเวณโดยรอบด้วยความไม่คุ้นเคย แม้จะเดินทางกลับมาถึงบ้านหลังใหญ่ความทรงจำก็คงยังไม่กลับมาเหมือนกับความทรงจำในอดีตมันถูกลบไปจนหมด"พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะไปดูฤกษ์แต่งงาน ในระหว่างนี้แกต้องพักอยู่ที่นี่ห้ามออกไปไหนเข้าใจไหม"น้ำเสียงเด็ดขาดของผู้เป็นใหญ่ในบ้านทำให้ราชาได้แต่พยักหน้ารับ ถึงแม้ผู้เป็นบิดาจะไม่เอ่ยปากออกคำสั่งเขาเองก็ไม่คิดที่จะก้าวขาออกไปไหนเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไปราชาได้ใช้ชีวิตผ่านไปวัน ๆ ภายในบ้านเขาขาดการติดต่อจากโลกภายนอก แม้อยากจะถามบิดาและมารดาถึงเรื่องราวก่อนที่เขาจะประสบอุบัติเหตุแต่ก็ไม่กล้าเพราะทุกคนในตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดงานแต่งงานซึ่งกำลังจะถึงวันนั้นภายในไม่ช้า"พี่ราชาว่าชุดนี้สวยไหมคะ"น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยถามว่าที่เจ้าบ่าวพร้อมกับหมุนตัวไปมา ดอกฟ้าในชุดเจ้าสาวสีขาวแบบเกาะอกกระโปรงฟูฟ่องลากยาวดั่งเจ้าหญิงกำลังส่งยิ้มอ่อนหวานมาให้ ความดีใจแสดงบนดีใจหน้าฉายผ่านแววตาอย่างปิดบังไม่มิด"ชุดแต่งงานชุดไหนก็สวยเหมือนกันหมดนั่นแหละ รีบ ๆ เลือกเร็วเข้าฉันหิวข้าว"เพราะตั้งแต
ความทรงจำสีจาง บทที่30
รุ่งเช้าวันต่อมาปังเสียงประตูบานใหญ่ภายในห้องนอนถูกผลักเข้ากระแทกเข้ากับฝาผนังจนเกิดเสียงดังปลุกให้ร่างของทั้งสองชายหญิงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา "ราชา หนูดอกฟ้า"คุณธำรงตะเบ่งเสียงเรียกชื่อของทั้งสองเสียงดังลั่นก่อนทั้งคู่นั้นจะรีบลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นว่าใครกำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตู"คุณพ่อ คุณแม่"ดอกฟ้าแสดงสีหน้าตกใจเมื่อเห็นว่าทั้งบิดาและมารดากำลังยืนโกรธหน้าดำหน้าแดงไม่พอใจอยู่ใกล้กับพ่อแม่ของราชาที่เดินทางมาพร้อมกัน"รีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วตามลงไปข้างล่าง"คุณแสนชัยจ้องมองหน้าลูกสาวด้วยแววตาจริงจังก่อนจะจูงมือภรรยาเดินลงไปชั้นล่างตามด้วยบิดาและมารดาของราชา"ฮึก"ดอกฟ้าถึงกับน้ำไหลเพราะรู้ตัวเองดีกว่ากำลังทำตนให้บิดาและมารดาเสียใจ ใบหน้าสวยมีหยาดน้ำตาไหลจนราชานึกเห็นใจเพราะความผิดพลาดในครั้งนี้มันเริ่มต้นมาจากเขาเอง"ดอกฟ้า""ฮึก พี่ราชาไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณลุงกับคุณป้าจะรอนาน""ไม่ เราสองคนต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน"ราชาออกแรงคว้าตัวหญิงสาวให้เข้ามาใกล้ แต่แรงกระชากของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ทำให้ดอกฟ้าต้องเผลอเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ"อื้อ เจ็บ""ขอโทษ เธอเจ็บตรงไหน""ดอกฟ้
ความทรงจำสีจาง บทที่29
ยามค่ำคืนดึกเงียบสงัดมีสองร่างของชายหญิงกำลังนั่งรับประทานอาหารภายในบ้านกันอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางบรรยากาศเงียบเชียบไร้เสียงพูดคุย สีหน้าและแววตาของราชาดูสดชื่นมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนคงเป็นเพราะเขาออกไปนั่งรับลมอยู่ตรงบริเวณสวนดอกไม้ทุกวันซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่สร้างความหงุดหงิดให้กับดอกฟ้า "พี่ราชาอิ่มแล้วเหรอคะ"ดอกฟ้าเอ่ยทักเมื่อเห็นราชารวบช้อนก่อนจะวางลงบนจาน"อืม ฉันอิ่มแล้ว เธอทานเถอะเดี๋ยวฉันนั่งอยู่เป็นเพื่อน"ชาราพูดออกมาโดยไม่คิดอะไร เขาคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่มเพื่อดับความกระหายโดยมีสายตาของดอกฟ้าจ้องมองอยู่ มุมปากเรียวสวยคลี่ยิ้มหวานเมื่อชายหนุ่มดื่มน้ำในแก้วจนหมด"อาการของพี่ราชาเป็นยังไงบ้างคะตอนนี้ ยังรู้สึกปวดตรงไหนอยู่หรือเปล่าคะ""ไม่แล้วล่ะ แต่ช่วงนี้ฉันแค่รู้สึกปวดนิดหน่อย"ดอกฟ้าพยักหน้ารับ เธอมองหน้าราชาด้วยความหลงใหลและใจรัก เธอรักผู้ชายคนนี้คนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอเลย"ฮึก อื้อ""เป็นอะไรคะพี่ราชา"ดอกฟ้ารีบวางช้อนก่อนจะลุกขึ้นพุ่งเข้ามาหา ดวงตาของเธอแสดงออกถึงความเป็นห่วง"ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ ฮึก"ภายในกายร้อนวูบวาบอย่างไม่ทราบสาเหตุขึ้นมาทันควันซึ่งความรู้สึกเหล่านั้นมัน
