LOGINShare
บทที่13
Last Updated:
2025-04-21 22:57:10
Related chapters
ความทรงจำสีจาง บทที่14
วันนี้ก็ครบหนึ่งสัปดาห์ที่มะลิจะต้องมาหาหมอเพื่อฝากครรภ์ตามคำแนะนำของเพชรกล้า ตลอดเวลาระยะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาราชาดูแปลกไปมากจนเธอนึกหวั่นใจ เขามักจะพูดราวกับรู้ว่าเธอกำลังปิดบังอะไรอยู่และตอนกลางคืนเขามักจะแอบทุกคนลงมานอนกับเธอและผลสุดท้ายก็ไม่พ้นเรื่องบนเตียง แม้ว่าเธอเอ่ยห้ามแต่ช่วงนี้ราชาเอาแต่ใจเป็นอย่างมากและไม่คิดฟังคำทักท้วงอะไรของเธอเลยในเวลามีอะไรกัน ความดุดันเพิ่มขึ้นจนเธอนึกเป็นห่วงว่าลูกน้อยในท้องจะเกิดได้รับการกระทบกระเทือน"ไม่สบายเป็นอย่างไรบ้างมะลิ ยังปวดหัวอยู่ไหม""มะลิไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ""แต่หน้าของเธอยังดูซีด ๆ อยู่เลยนะ วันนี้ไม่ต้องไปเรียนหรอก เดี๋ยวฉันจะอยู่ดูแลเธอเอง"มะลิหน้าซีดเผือดเข้าไปใหญ่เมื่อได้ยินว่าราชาจะหยุดเรียนเพื่อขอดูแลเธอ"มะลิไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วค่ะ พักผ่อนสักหน่อยเดี๋ยวก็คงหาย คุณราชาไปมหาวิทยาลัยเถอะนะคะ วันนี้มีโปรเจกต์เรื่องงานจะต้องส่งไม่ใช่เหรอคะ"มะลิคิดได้ว่าวันนี้เขามีงานสำคัญมากต้องส่งอาจารย์และถ้าขาดงานนี้ไปราชาก็ไม่สามารถจบตามหลักสูตรได้ เธอจึงใช้เรื่องนี้หยิบยกเพื่อมาเป็นข้ออ้างให้เขาออกไปจากบ้านเพื่อที่เธอจะได้ไปโรงพยาบาล"แต่ฉ
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่15
เพียงแค่ได้เห็นภาพลูกน้อยอันเป็นที่รักกำลังดิ้นไปมาอยู่ในท้องของตนเองผ่านทางหน้าจอเครื่องอัลตร้าซาวด์น้ำตาแห่งความดีใจของผู้เป็นแม่ก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่"นั่นคือลูกของมะลิใช่ไหมคะคุณหมอ"น้ำเสียงสั่นเอ่ยถามออกมาด้วยความดีใจ แววตาสั่นเครือยังคงจับจ้องอยู่บนหน้าจอไม่ไปไหน"ใช่ค่ะคุณแม่ ตอนนี้อายุครรภ์ของคุณแม่เพียงแค่หกสัปดาห์เท่านั้น คุณแม่เห็นอะไรนั่นไหมคะ"คุณหมอใช้เครื่องอัลตร้าซาวด์กดเคลื่อนเบา ๆ เป็นวงกลม มะลิจับจ้องภาพบนหน้าจออย่างไม่อาจจะละสายตาไปไหนได้ ส่วนเพชรกล้าก็นั่งให้กำลังใจหญิงสาวอยู่ข้าง ๆ "หัวใจของน้องกำลังเต้นอยู่ตรงนี้ คุณแม่เห็นหรือเปล่าคะ"แม้ว่าจะยังดูได้ไม่ชัดแต่สิ่งที่คุณหมอหญิงสาวเอ่ยบอกกับเธอก็ทำเอาน้ำตารินไหลออกมาอีกครั้ง"ร้องไห้เยอะ ๆ ไม่ดีนะมะลิ เดี๋ยวลูกก็ติดนิสัยขี้แยไปด้วยหรอก"เพชรกล้าลุกขึ้นยืนก่อนจะล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมาซับน้ำตาให้กับหญิงสาว"ฝากครรภ์ได้เลยใช่ไหมม่านฟ้า""ได้เลยค่ะ คุณเพชรกล้า"แพทย์หญิงม่านฟ้ายิ้มออกมาก่อนจะได้ไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ก่อนจะหญิงสมุดสีชมพูขึ้นมาจัดการกรอกประวัติของคนไข้ที่เธอสักถามไปในตอนแรกลงใส่สมุดสำหรับค
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่16
และมันก็เป็นไปดั่งที่เพชรกล้าคิดเอาไว้ไม่มีผิด เมื่อมะลิเปิดประตูรั้วเข้ามาภายในก็เจอเข้ากับร่างของโฉมซึ่งกำลังยืนอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว"หายหัวไปไหนมาฮะนางมะลิ"สายตาของโฉม จับจ้องมองมะลิด้วยการมองจับผิด เธอเดินไปหามะลิที่ห้องแต่กลับไม่พบแม้แต่เงา ถามหาทุกคนภายในบ้านก็ไม่มีใครพบเห็น สัญญาณมันบอกว่ามะลิคงไม่ได้อยู่ภายในอาณาเขตของรั้วบ้านจึงทำให้โฉมมายืนรอจับผิดหญิงสาวอยู่ตรงด้านหลังประตูรั้วอยู่ตั้งนานสองนาน"ฉันถามว่าแกหายหัวไปไหนมาฮะ""มะลิไปซื้อยามาค่ะพี่โฉม"มะลิยื่นถุงยาที่เพชรกล้าซื้อไปตรงหน้าเพื่อเป็นการยืนยันว่าเธอพูดความจริง "สำออย แล้วนี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะฮะ ปวดหัวไม่สบายหรือกำลังใกล้จะตายกันแน่ถึงได้ซื้อของกินมาบำรุงถึงขนาดนี้""ถ้ามะลิตายไป พี่โฉมจะดีใจไหมคะ"ไม่รู้อะไรดลจิตดลใจให้มะลิเอ่ยถามแบบนั้นออกไป ส่วนโฉมเองถึงกับใจหวิวเมื่อได้ยินคำถามที่ออกจากปากของหญิงสาวตรงหน้า"ถ้ามะลิตายไปสักคน ทุกคนต้องย่อมดีใจอยู่แล้วใช่ไหมล่ะคะ"ใบหน้าขาวซีดแหงนหน้ามองบนท้องฟ้า ก่อนจะหันกลับลงมาจ้องหน้าของโฉมซึ่งกำลังจ้องมองหน้าของมะลิอยู่เช่นเดียวกัน"แต่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เพราะอีกไม่นานมะลิก็คงจะ
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่17
หลังจากเกิดเหตุภายในวันนั้น เวลาที่ดอกฟ้ามาหาราชาที่บ้านเธอมักจะหลบหน้ามะลิอยู่เสมอเพราะรู้สึกละอายแก่ใจความขี้ขลาดมันทำให้เธอไม่กล้าจะเดินเข้าไปขอโทษอีกฝ่าย ส่วนมะลินั่นก็เท่าแต่ได้อยู่ในที่ของตัวเอง ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับดอกฟ้าอีกเลย ส่วนราชานั้นเขาก็ยังถูกผู้เป็นบิดาบังคับให้คอยไปรับไปส่งดอกฟ้าที่มหาลัยอยู่บ่อยครั้งจนทำให้ทั้งคู่เกิดความสนิทสนมกัน แต่ไม่ได้ถึงขั้นสนิทกันในเชิงชู้สาวในความคิดของราชา แต่สำหรับดอกฟ้ามันไม่ใช่ เธอกลับไม่ได้คิดอยู่เพียงแค่นั้น ตั้งแต่แรกราชาหัวใจของเธอมันก็ยิ่งเต้นแรง และมันยิ่งเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาอยู่นอนอกเมื่อได้สนิทสนมกับราชามากกว่าเมื่อก่อน น้ำเสียงของเขายามเมื่อพูดกับเธอไม่ติดเหวี่ยงและเจ้าอารมณ์ เพียงแค่เขาไม่ผลักไสไล่ส่งเหมือนเมื่อก่อนมันก็ดีมากแล้ว"ช่วงนี้ปีสี่งานเยอะมากเลยใช่ไหมคะคุณราชา"นิ้วเรียวเล็กลูบลงบนเส้นผมสีดำเงาของแฟนหนุ่มอย่างเบามือ ในขณะที่ทั้งคู่กำลังพักผ่อนอยู่ในห้องพักของหญิงสาว"ใช่ ช่วงนี้งานเยอะมาก ยิ่งใกล้จบแบบนี้ฉันยิ่งต้องทำงานส่งอาจารย์ให้เสร็จ"ราชาบอกพร้อมกับขยับศีรษะซุกลงบนหน้าท้องแบนราบของเธอ ถ้าเขาใช้หัวใจฟังก็จ
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่18
อาการโรคหัวใจของมะลิน่าเป็นห่วงขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเธอมีอาการแพ้ท้องเขามาแทรกด้วย ทุกวันนี้เธอร่างกายของเธอไม่ต่างอะไรกับศพเดินได้ ร่างกายผอมบางขาวซีดไร้สีเลือดถูกปกปิดเอาไว้ภายใต้เสื้อผ้าตัวใหญ่โคร่งแบบมิดชิดเพราะไม่ต้องการให้ใครรู้ แม้ว่าอายุครรภ์จะย่างเข้าเดือนที่สามแต่ด้วยความเป็นคนตัวเล็กหน้าท้องของเธอจึงไม่ยื่นออกมามาก หลังจากที่เธอพบเห็นภาพและเหตุการณ์ในวันนี้นี่ก็เลยผ่านมาสองอาทิตย์แล้วที่ราชาไม่ได้กลับมาบ้านแถมยังไม่ได้ติดต่อเธอ หัวใจดวงร้อยเจ็บปวดทุกครั้งยามเมื่อจ้องมองโทรศัพท์แต่ก็ไร้วี่แววจากสายโทรเข้าของชายหนุ่มใบหน้าหวานน้ำตารินไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะอีกไม่กี่อาทิตย์เวลาของเขาและเธอก็จะหมดลงเมื่อราชาต้องเดินทางห่างออกไปยังที่แสนไกล เดินออกไปจากชีวิตเธอพร้อมกับผู้หญิงอีกคน "น่าสมเพชคนแถวนี้นะนางโฉม ดูสิสภาพตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับสุนัขนั่งคอยเฝ้าเจ้าของกลับมา"น้ำเสียงแหวดด้วยความสะใจดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของมะลิ ซึ่งตอนนี้ตัวเธอเองกำลังนั่งพักเหนื่อยหลังจากถูกผู้เป็นคุณหญิงของบ้านสั่งให้มาตัดหญ้า"ฉันว่าอีกไม่นานคนแถวนี้ก็ต้องกลายเป็นหมาหัวเน่าแล้วล่ะนางโฉม ของเก่า ๆ
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่19
ภายในห้องรับแขกเกิดความตึงเครียดเมื่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนประกาศเสียงดังกึกก้องว่าไม่ต้องการจะไปบริหารงานต่างประเทศตามคำสั่งของผู้เป็นบิดา ซึ่งทำให้ราชากับผู้เป็นบิดาและมารดาทะเลาะกันอย่างหนักโดยมีร่างของแฟนสาวอย่างมะลิยืนแอบฟังอยู่เงียบ ๆ "ถึงยังไงผมก็ไม่ยอมไปอังกฤษตามที่คุณพ่อสั่งแน่นอนครับ ให้ตายยังไงผมก็ไม่ไป"ราชายืนยันเสียงแข็งสายตาแน่วแน่จ้องมองใบหน้าของบิดาสลับกับมารดา "แต่แกต้องไปเพราะนี่มันเป็นคำสั่งของฉันซึ่งแกไม่มีสิทธิ์ที่จะขัดเข้าใจไหม""ทำไมผมจะต้องไปด้วย เรียนจบบริหารงานที่เมืองไทยก็ได้ ทำไมพ่อกับแม่ถึงอยากส่งผมให้ออกไปไกลถึงเมืองนอก"เพราะว่าแม่กับพ่อไม่อยากให้แกจมปลักอยู่กับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างนางมะลิอย่างไรล่ะ""ทำไมครับคุณแม่ เพราะอะไรกันครับทำไมผมกับมะลิเราสองคนถึงรักกันไม่ได้"ราชาเอ่ยถามออกไปด้วยหัวใจแสนเจ็บปวด การที่เขารักกับมะลิมันผิดมากเลยหรืออย่างไร ทำไมพ่อกับแม่ของเขาถึงต่างพากัดกันความรักระหว่างเขากับแฟนสาว"เพราะนางมะลิไม่มีอะไรเทียบเท่ากับลูกได้เลยราชา""เหตุผลเพียงเท่านี้เหรอครับที่ผมกับมะลิรักกันไม่ได้""ใช่ แม่กับพ่อต้องการให้ลูกมีคู่ชีวิตที
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่20
หลังจากที่เธอตัดสินใจปล่อยให้ราชาไปมีชีวิตที่ดีกว่านี้ มะลิก็เริ่มตีตัวออกห่าง เธอหลบหน้าและเดินหนีไม่มายุ่งเกี่ยวกับราชาอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น แม้ว่าราชาจะพยายามเข้าหาเธอบ่อยครั้งแต่เธอก็สามารถหลบเลี่ยงเขาได้อยู่เรื่อยไป แต่วันนี้มันคงไม่โชคดีเหมือนอย่างเก่าเมื่อเธอกลับมาจากมหาวิทยาลัยก็เห็นว่าราชากำลังนั่งนิ่งอยู่บนเตียงนอนของเธอภายในห้องพัก"กลับมาแล้วเหรอมะลิ"น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยถาม ใบหน้าหล่อเหลาหันมามองร่างเพรียวบางของแฟนสาว สายตาของเขากวาดมองไปทั่วร่างกายของเธอ มะลิได้แต่ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนและไม่คิดจะเอ่ยตอบคำถามของราชาออกไปเมื่อไหร่คำตอบราชาถึงกับก้มหน้าหัวเราะออกมาด้วยความเย้ยหยัน และรู้สึกสมเพชในตัวเอง ส่วนมะลิหันหน้ามองไปทางอื่นยืนข่มอารมณ์ของตัวเองไม่ให้ปล่อยน้ำตาออกมา เธอจะต้องทำให้ราชาตัดใจจากเธอแม้ว่าการจากลาในครั้งนี้มันจะทำให้ราชาเกลียดเธอก็ตาม"คุณราชามีธุระอะไรกับมะลิอย่างนั้นเหรอคะ""ทำไม ฉันต้องมีธุระสำคัญก่อนหรืออย่างไรถึงจะมาหาเธอได้"ราชาเอ่ยพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวก่อนจะยันตัวลุกขึ้นยืนหมายจะเดินเข้ามาหาร่างของแฟนสาว แต่เขากลับต้องหัวเสียเมื่อมะลิเดินถอยหนีตีตั
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่21
เหลืออีกเพียงแค่สามวันเท่านั้นราชาก็จะต้องเดินทางไปต่างประเทศพร้อมกับดอกฟ้า แต่ทว่าเขายังคงหมกมุ่นอยู่กับร่างกายของมะลิไม่ไปไหน ยิ่งบอกให้ตัวเองตัดใจจากเธอหัวใจเจ้ากรรมก็ถลำลึกลงไปจนไม่สามารถตัดใจจากเธอไปไหนได้ เหตุการณ์วันนั้นเกิดจากอารมณ์โทสะที่แฟนสาวยั่วเขาหลังจากได้สัมผัสร่างกายเธอมันยิ่งทำให้เขารู้ว่าทุกคำพูดจากปากของเธอล้วนเป็นเรื่องโกหก"เมื่อไหร่คุณราชาจะเลิกวุ่นวายกับมะลิเสียทีคะ อย่าทำตัวน่ารำคาญแบบนี้จะได้ไหม"ร่างเล็กของมะลิหันมาตวาดใส่หน้าของราชาเมื่อเขาเอาแต่รุ่มร่ามกับร่างกายของเธอจนตอนนี้ตามเนื้อตัวผิวขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยตีตราจอง"ฉันเลิกวุ่นวายกับเธอไม่ได้หรอกนะมะลิ เธอก็รู้ดีว่าหัวใจของฉันมันรักเธอมากขนาดไหน""อย่ามาพูดให้ตัวเองดูดีไปหน่อยเลยค่ะ คุณมันก็ไม่ต่างอะไรจากฉัน ต่างคนต่างเดินไปในทางที่ถูกวางเอาไว้นั่นแหละค่ะดีแล้ว"สองขาเรียวกวาดลงยืนบนพื้น ก่อนฝ่ามือบางจะยื่นไปหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพันร่างกายขาวผ่องของตัวเองเอาไว้ ใบหน้าไร้ความรู้สึกหันไปมองร่างใหญ่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงนอนของตัวเอง"อีกสามวันคุณก็จะเดินทางแล้ว ไม่ไปจัดเตรียมข้าวของเหรอคะ""จะรีบจัดไปทำไม ผม
Last Updated : 2025-04-21
Latest chapter
ความทรงจำสีจาง บทที่37
"ราชาลูก ฟื้นสิราชา""อย่าเป็นอะไรนะลูก หมอครับช่วยลูกผมด้วย"เสียงตะโกนเรียกชื่อลูกชายดังกึกก้องภายในโรงพยาบาล ร่างไร้สติเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดของราชาดูน่ากลัวสำหรับคนพบเห็นไม่เว้นแม้แต่พ่อแม่ของตัวเขาเอง"ญาติคนไข้รอด้านนอกนะคะ""ช่วยชีวิตลูกชายของฉันด้วยนะคะหมอ ช่วยชีวิตลูกชายของพวกเราด้วย""หมอจะพยายามจนสุดความสามารถครับ"คุณหญิงแสงมณีร้องไห้ออกมาหัวใจของผู้เป็นแม่แทบจะแตกสลายเมื่อเห็นภาพลูกชายถูกรถชนไปต่อหน้าต่อตา คุณธำรงคว้าร่างของภรรยาเข้ามากอดตัวเขาเองก็รู้สึกตกใจไม่ต่างกันไม่นึกว่าราชาจะหยุดยืนอยู่ตรงกลางถนนอย่างกะทันหันแบบนั้น"ฮือ คุณคะลูกของเราจะเป็นอะไรไหม""ผมเชื่อว่าราชาจะต้องไม่เป็นอะไร ลูกของเราจะต้องปลอดภัยรวมถึงมะลิกับหลานของเราด้วย"'คุณพระคุณเจ้า ช่วยคุ้มครองลูกชายกับลูกสะใภ้และหลานของผมด้วย ช่วยคุ้มครองพวกเขาที'"คนไข้เสียเลือดมากและมีอาการเลือดคลั่งในสมอง ต้องทำการผ่าตัดด่วน""คุณหมอคะ คุณมะลิหัวใจเต้นอ่อนลงค่ะ""คนไข้หยุดหายใจครับคุณหมอ"ภายในห้องฉุกเฉินต่างวุ่นวายเมื่อคนไข้อาการหนักเข้าไปอยู่ในนั้นพร้อมกันถึงสองคน ทำเอาเหล่าพยาบาลแต่หมอต่างพากันวิ่งวุ่นจนหัวหมุ
ความทรงจำสีจาง บทที่36
วันเวลาเดินผ่านหมุนเวียนไป อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ผู้ชายที่มะลิรักก็จะต้องเข้าพิธีวิวาห์กับหญิงสาวที่ทางครอบครัวของเขาหามาให้ "ตื่นขึ้นมาได้แล้วนะมะลิ เธอจะนอนนานแบบนี้ไม่ได้นะ"น้ำเสียงอ่อนโยนของคุณหมอเพชรกล้าเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ ดวงตาสั่นเครือคู่นั้นจ้องมองร่างเล็กบนเตียงคนไข้หัวใจแกร่งที่สั่นไหว"ฉันอยากให้เธอตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมาหาฉันสักทีจะได้ไหม""...""พูดอะไรกับฉันหน่อยสิ อย่าเงียบแบบนี้"ไร้วี่แววว่ามะลิจะฟื้นขึ้นมาเธอนอนหลับตาไม่รู้สึกตัวราวกับว่าเธอได้กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราไปเสียแล้ว"ฉันรักเธอนะ มะลิ"นี่คือสิ่งที่เพชรกล้าอยากบอกมะลิมาโดยตลอดแต่คนอย่างเขารู้ตัวเองดีว่าไม่มีสิทธิ์บรรยากาศในยามเช้า ณ บ้านหลังใหญ่ของฝ่ายเจ้าสาวกำลังอบอวลไปด้วยความสุข ใบหน้าสวยพริ้งพราวของดอกฟ้ามีแต่รอยยิ้มสดใส "คุณดอกฟ้าสวยที่สุดเลยค่ะ"ช่างแต่งหน้าเอ่ยชื่นชม สตรีร่างเล็กมีรูปโฉมสง่าผ่าเผยท่าท่ากิริยางดงามน่าชื่นชมอยู่ในชุดแต่งงานทรงไทยสไบเฉียงสีขาวขับเน้นผิวพรรณของนางให้ขาวกระจ่าง แม้แต่พวงแก้มทั้งสองข้างยังแดงปลั่งงดงามดุจดั่งภาพเขียนร่างเพรียวบางลุกขึ้นยืนหมุนกายไปมาตรงหน้ากระจกใส นั
ความทรงจำสีจาง บทที่35
ราชายืนนิ่งอยู่กับสิ่งที่ได้ยินเขาไม่รู้ว่าตัวเองควรจะช็อกกับเรื่องไหนก่อนดี ก่อนร่างสูงใหญ่ของราชาจะหมุนตัวเดินกลับออกไปเพราะไม่อยากให้ทั้งคู่ได้รู้ว่าเขายืนแอบฟังตลอดระยะทางที่นั่งอยู่บนรถเกิดความเงียบไร้เสียงพูดคุยจนชีต้าห์ขับรถมาจอดถึงหน้าปากซอยหมู่บ้านในเวลาพลบค่ำ"ฉันขอส่งแกแค่นี้นะ"ชีต้าห์พูดออกมาโดยไม่คิดจะหันหน้ามามอง"ฉันอยากรู้เรื่องราวของมะลิ ว่าเธอเป็นใครนายพอจะเล่าให้ฉันฟังจะได้ไหม""มะลิเธอก็เป็นเพื่อนของเราสองคนไง""ไม่ใช่""....""ฉันหมายถึง มะลิเธอมีคนรักไหม"คำถามของราชาเรียกความสนใจให้ชีต้าห์หันหน้ากลับมามอง"พยาบาลในห้องนั้นบอกฉันว่ามะลิกำลังจะมีน้อง ฉันก็เลยอยากจะรู้ว่าใครเป็นคนรักของเธอ"ริมฝีปากหยักเม้มเข้าหากันด้วยความประหม่ากับการหาข้ออ้างไม่ให้ชีต้าห์ได้สงสัย"มะลิเธอเป็นเพียงลูกสาวของแม่บ้าน ความรักของเธอนั้นมีแต่อุปสรรคที่ดันไปรักกับลูกชายของเจ้านาย"สุดท้ายแล้วชีต้าห์ยินยอมเปิดปากเล่าถึงความรักอันแสนหวานและขมขื่นของทั้งคู่"เธอกับผู้ชายคนนั้นรักกันมาก มากเสียจนไม่มีใครมาขัดขวางหรือคิดที่จะเข้ามาแทรกกลางได้ แต่ก็อย่างว่า ความรักของลูกชายกับเจ้ากับลูกสาวคนใช้
ความทรงจำสีจาง บทที่34
โรงพยาบาลตึก ตึก ตึกชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สองคนเดินเข้ามาภายในโรงยาบาลโดยมีร่างของชีต้าห์เดินนำหน้าไปยังห้องปลอดเชื้อสำหรับคนไข้ที่มีอาการรุนแรงอยู่ในตอนนี้ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือมะลิที่สามารถเฝ้ามองดูเธอผ่านกระจกแผ่นใสตึก"ผมมาเยี่ยมมะลิครับ""เชิญเลยค่ะคุณชีต้าห์ แต่มีเวลาเยี่ยมแค่สิบนาทีนะคะ""ขอบคุณมากครับ"ชีต้าห์หันมาพยักหน้าให้ราชาเดินตามตนเองเข้าไป ห้องพักมากมายถูกแบ่งแยกไว้เป็นสัดส่วนมีทั้งพยาบาลและหมอเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิดตึก"ถึงแล้ว"ทั้งสองเดินมาหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของกระจกสามารถมองเห็นเข้าไปด้านในได้ ร่างกายของราชาราวกับถูกแช่แข็งเอาไว้เมื่อได้เห็นร่างหมดสติของมะลิกำลังนอนรักษาตัวอยู่บนเตียง"มะลิ ธะ...เธอเป็นอะไรทำไมถึงได้"ตอนแรกเขาคิดว่าเธอคงจะเป็นไข้ไม่สบายตามปกติ แต่เมื่อได้เห็นเครื่องช่วยหายใจสายระโยงระยางมากมายมันยิ่งทำให้ความคิดของเขาเริ่มเปลี่ยนไปใบหน้าสดใสดั่งในรูปกลับกลายเป็นใบหน้าซูบเซียวไร้สีเลือดไม่มีความสดใส ผิวพรรณขาวใสกลับซีดเซียวดั่งราวหิมะ ลมหายใจผ่อนเข้าออกอย่างเชื่องช้าราวกับว่าคนบนเตียงกำลังรู้สึกเหนื่อยจนไม่สามารถหายใจด้วยตนเองได้ เพียงแต่ได้เห็นก็ทำให้หั
ความทรงจำสีจาง บทที่33
เมฆหมอกครึ้มควันสีจางไม่มีวันเลือนหาย ร่างกายอ่อนแรงบนเตียงคนไข้ลืมตาตื่นขึ้นมา หยาดน้ำตารินไหนออกมาดั่งราวกับสายเลือดเมื่อนึกย้อนกลับไปก่อนเธอจะได้เข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้'ความรักของเราสองคนมันคงจบลงแล้ว'นี่คือสิ่งที่เธอคิดมาตลอดและมันก็เป็นจริงดั่งว่าไว้"อาการของคนไข้กำลังอยู่ในวิกฤต หมออยากให้คนไข้ยุติการตั้งครรภ์เพื่อทำการผ่าตัดเปลี่ยนถ่ายหัวใจ"หมอคนเดิมที่รักษาอาการของเธอมาตั้งแต่ข้างต้นได้กล่าวเอาไว้ แม้มันจะเป็นทางเลือกที่ทำใจยากแต่มันเป็นทางเดียวที่จะรักษาชีวิตของมะลิเอาไว้ได้"คุณมะลิครับ"ใบหน้าซีดเซียวเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาหันมามองหน้าของคุณหมอด้วยความเศร้าเสียใจ"รักษาตัวเองก่อนเถอะนะครับ""ฮือ"เสียงสะอื้นของคนไข้ทำให้คนเป็นหมอเองก็แทบจะน้ำตาไหลเขารู้สึกเห็นใจหญิงสาวอยู่ไม่น้อย เหลือเวลาอีกเพียงแค่สีเดือนเท่านั้นที่ลูกน้อยจะได้ออกมาลืมตาแต่ทว่าร่างกายของเธอกลับแบกรับเอาไว้ไม่ไหว"มะลิทำไม่ได้ค่ะคุณหมอ อย่าบังคับให้มะลิต้องทำร้ายลูกเลยนะคะ"หัวอกคนเป็นแม่ย่อมไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ ลูกน้อยเป็นดั่งแก้วตาดวงใจแม้จะยังไม่ได้เห็นหน้าแต่ความรักความผูกพันผ่านทางสายเลือดไม่สามารถบังคับใ
ความทรงจำสีจาง บทที่32
เพชรกล้าสั่งทุกคนให้ปิดเรื่องข่าวการแต่งงานระหว่างราชากับดอกฟ้าเป็นความลับ ห้ามคนในบ้านพูดถึงเพราะไม่ต้องการให้มะลิได้รับรู้ เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่เดือนเธอก็จะให้กำเนิดลูกน้อยออกมาและเมื่อถึงเวลานั้นเขาจะเป็นคนผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้เธอเองแต่ใครจะไปติดล่ะว่าทางด้านครอบครัวของราชาจะออกมาประกาศข่าวจนมีนักข่าวให้ความสนใจจนเป็นที่รับรู้กันทั้งประเทศว่าลูกชายของนักธุรกิจใหญ่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์ในไม่ช้านี้"มะลิ"เพชรกล้ารีบวิ่งเข้ามาคว้าร่างของมะลิโดยทันทีเมื่อเธอดันเคลื่อนทีวีเจอครอบครัวของราชาและดอกฟ้าแถลงข่าวซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดี ร่างเล็กโอบอุ้มลูกน้อยในครรภ์เอาไว้ทรุดกายลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่อย่างคนไร้เรี่ยวแรงที่จะยืนไหว"คุณเพชร"ใบหน้าซีดเซียวของมะลิอาบไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาจนเปียกชุ่มทันทีเมื่อได้เห็นข่าวคนรักกำลังจะแต่งงานในไม่ช้านี้"ไม่เป็นอะไรนะ เธอยังมีฉันอยู่ตรงนี้""ฮึก มะลิเจ็บเหลือเกินค่ะ"สีหน้าของเธอแสดงถึงความเจ็บปวดและทรมานจนหายใจแทบจะไม่ทัน มันเหมือนกับว่ากำลังมีใครเอามือมาบีบหัวใจของเธอเอาไว้ให้เต้นลงช้า ๆ "มะลิ เธออย่าหลับนะ"เพชรกล้าคว้าร่างอ่อนแรงของมะลิขึ้นมาอ
ความทรงจำสีจาง บทที่31
เมืองไทยหนึ่งอาทิตย์ต่อมาคุณธำรงและทุกคนต่างพากันเดินทางกลับมาเมื่อไทย ราชากวาดสายตามองไปยังบริเวณโดยรอบด้วยความไม่คุ้นเคย แม้จะเดินทางกลับมาถึงบ้านหลังใหญ่ความทรงจำก็คงยังไม่กลับมาเหมือนกับความทรงจำในอดีตมันถูกลบไปจนหมด"พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะไปดูฤกษ์แต่งงาน ในระหว่างนี้แกต้องพักอยู่ที่นี่ห้ามออกไปไหนเข้าใจไหม"น้ำเสียงเด็ดขาดของผู้เป็นใหญ่ในบ้านทำให้ราชาได้แต่พยักหน้ารับ ถึงแม้ผู้เป็นบิดาจะไม่เอ่ยปากออกคำสั่งเขาเองก็ไม่คิดที่จะก้าวขาออกไปไหนเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไปราชาได้ใช้ชีวิตผ่านไปวัน ๆ ภายในบ้านเขาขาดการติดต่อจากโลกภายนอก แม้อยากจะถามบิดาและมารดาถึงเรื่องราวก่อนที่เขาจะประสบอุบัติเหตุแต่ก็ไม่กล้าเพราะทุกคนในตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดงานแต่งงานซึ่งกำลังจะถึงวันนั้นภายในไม่ช้า"พี่ราชาว่าชุดนี้สวยไหมคะ"น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยถามว่าที่เจ้าบ่าวพร้อมกับหมุนตัวไปมา ดอกฟ้าในชุดเจ้าสาวสีขาวแบบเกาะอกกระโปรงฟูฟ่องลากยาวดั่งเจ้าหญิงกำลังส่งยิ้มอ่อนหวานมาให้ ความดีใจแสดงบนดีใจหน้าฉายผ่านแววตาอย่างปิดบังไม่มิด"ชุดแต่งงานชุดไหนก็สวยเหมือนกันหมดนั่นแหละ รีบ ๆ เลือกเร็วเข้าฉันหิวข้าว"เพราะตั้งแต
ความทรงจำสีจาง บทที่30
รุ่งเช้าวันต่อมาปังเสียงประตูบานใหญ่ภายในห้องนอนถูกผลักเข้ากระแทกเข้ากับฝาผนังจนเกิดเสียงดังปลุกให้ร่างของทั้งสองชายหญิงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา "ราชา หนูดอกฟ้า"คุณธำรงตะเบ่งเสียงเรียกชื่อของทั้งสองเสียงดังลั่นก่อนทั้งคู่นั้นจะรีบลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นว่าใครกำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตู"คุณพ่อ คุณแม่"ดอกฟ้าแสดงสีหน้าตกใจเมื่อเห็นว่าทั้งบิดาและมารดากำลังยืนโกรธหน้าดำหน้าแดงไม่พอใจอยู่ใกล้กับพ่อแม่ของราชาที่เดินทางมาพร้อมกัน"รีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วตามลงไปข้างล่าง"คุณแสนชัยจ้องมองหน้าลูกสาวด้วยแววตาจริงจังก่อนจะจูงมือภรรยาเดินลงไปชั้นล่างตามด้วยบิดาและมารดาของราชา"ฮึก"ดอกฟ้าถึงกับน้ำไหลเพราะรู้ตัวเองดีกว่ากำลังทำตนให้บิดาและมารดาเสียใจ ใบหน้าสวยมีหยาดน้ำตาไหลจนราชานึกเห็นใจเพราะความผิดพลาดในครั้งนี้มันเริ่มต้นมาจากเขาเอง"ดอกฟ้า""ฮึก พี่ราชาไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณลุงกับคุณป้าจะรอนาน""ไม่ เราสองคนต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน"ราชาออกแรงคว้าตัวหญิงสาวให้เข้ามาใกล้ แต่แรงกระชากของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ทำให้ดอกฟ้าต้องเผลอเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ"อื้อ เจ็บ""ขอโทษ เธอเจ็บตรงไหน""ดอกฟ้
ความทรงจำสีจาง บทที่29
ยามค่ำคืนดึกเงียบสงัดมีสองร่างของชายหญิงกำลังนั่งรับประทานอาหารภายในบ้านกันอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางบรรยากาศเงียบเชียบไร้เสียงพูดคุย สีหน้าและแววตาของราชาดูสดชื่นมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนคงเป็นเพราะเขาออกไปนั่งรับลมอยู่ตรงบริเวณสวนดอกไม้ทุกวันซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่สร้างความหงุดหงิดให้กับดอกฟ้า "พี่ราชาอิ่มแล้วเหรอคะ"ดอกฟ้าเอ่ยทักเมื่อเห็นราชารวบช้อนก่อนจะวางลงบนจาน"อืม ฉันอิ่มแล้ว เธอทานเถอะเดี๋ยวฉันนั่งอยู่เป็นเพื่อน"ชาราพูดออกมาโดยไม่คิดอะไร เขาคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่มเพื่อดับความกระหายโดยมีสายตาของดอกฟ้าจ้องมองอยู่ มุมปากเรียวสวยคลี่ยิ้มหวานเมื่อชายหนุ่มดื่มน้ำในแก้วจนหมด"อาการของพี่ราชาเป็นยังไงบ้างคะตอนนี้ ยังรู้สึกปวดตรงไหนอยู่หรือเปล่าคะ""ไม่แล้วล่ะ แต่ช่วงนี้ฉันแค่รู้สึกปวดนิดหน่อย"ดอกฟ้าพยักหน้ารับ เธอมองหน้าราชาด้วยความหลงใหลและใจรัก เธอรักผู้ชายคนนี้คนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอเลย"ฮึก อื้อ""เป็นอะไรคะพี่ราชา"ดอกฟ้ารีบวางช้อนก่อนจะลุกขึ้นพุ่งเข้ามาหา ดวงตาของเธอแสดงออกถึงความเป็นห่วง"ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ ฮึก"ภายในกายร้อนวูบวาบอย่างไม่ทราบสาเหตุขึ้นมาทันควันซึ่งความรู้สึกเหล่านั้นมัน
