LOGINShare
บทที่20
Last Updated:
2025-04-21 22:59:22
Related chapters
ความทรงจำสีจาง บทที่21
เหลืออีกเพียงแค่สามวันเท่านั้นราชาก็จะต้องเดินทางไปต่างประเทศพร้อมกับดอกฟ้า แต่ทว่าเขายังคงหมกมุ่นอยู่กับร่างกายของมะลิไม่ไปไหน ยิ่งบอกให้ตัวเองตัดใจจากเธอหัวใจเจ้ากรรมก็ถลำลึกลงไปจนไม่สามารถตัดใจจากเธอไปไหนได้ เหตุการณ์วันนั้นเกิดจากอารมณ์โทสะที่แฟนสาวยั่วเขาหลังจากได้สัมผัสร่างกายเธอมันยิ่งทำให้เขารู้ว่าทุกคำพูดจากปากของเธอล้วนเป็นเรื่องโกหก"เมื่อไหร่คุณราชาจะเลิกวุ่นวายกับมะลิเสียทีคะ อย่าทำตัวน่ารำคาญแบบนี้จะได้ไหม"ร่างเล็กของมะลิหันมาตวาดใส่หน้าของราชาเมื่อเขาเอาแต่รุ่มร่ามกับร่างกายของเธอจนตอนนี้ตามเนื้อตัวผิวขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยตีตราจอง"ฉันเลิกวุ่นวายกับเธอไม่ได้หรอกนะมะลิ เธอก็รู้ดีว่าหัวใจของฉันมันรักเธอมากขนาดไหน""อย่ามาพูดให้ตัวเองดูดีไปหน่อยเลยค่ะ คุณมันก็ไม่ต่างอะไรจากฉัน ต่างคนต่างเดินไปในทางที่ถูกวางเอาไว้นั่นแหละค่ะดีแล้ว"สองขาเรียวกวาดลงยืนบนพื้น ก่อนฝ่ามือบางจะยื่นไปหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพันร่างกายขาวผ่องของตัวเองเอาไว้ ใบหน้าไร้ความรู้สึกหันไปมองร่างใหญ่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงนอนของตัวเอง"อีกสามวันคุณก็จะเดินทางแล้ว ไม่ไปจัดเตรียมข้าวของเหรอคะ""จะรีบจัดไปทำไม ผม
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่22
ความทนทานมันอัดอั้นอยู่ในใจของทั้งสองเมื่อไม่ได้เจอกัน ทุกเวลานั้นมันช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้า บานประตูด้านหน้ามีบอดี้การ์ดร่างใหญ่ทั้งสี่เฝ้าอยู่เอาไว้ไม่ขยับไปไหน บานหน้าต่างก็มีเหล็กมาปิดกั้นเอาไว้ไม่ให้เขาหลบหนีไปไหนได้ ร่างใหญ่กระแทกกายนั่งลงบนเตียงด้วยความไม่สบอารมณ์ หนึ่งวันเต็ม ๆ แล้วสินะสำหรับการถูกกักบริเวณไม่ให้ออกไปไหน เรื่องอาหารก็มีแม่บ้านคอยจัดการเอาเข้ามาให้ หัวใจของเขาเอาแต่เรียกร้องหาหญิงสาว กลิ่นกายและไหนจะร่างนุ่มนิ่มของเธอมันทำให้เขาเสพติดจนอยากจะเกินแก้ เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง วันพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันที่เขาต้องเดินทางจากไปยังที่ไกลแสนไกล และไม่รู้ว่าวันไหนจะได้กลับมา"เก็บของเสร็จแล้วหรือยังราชา"ผู้เป็นแม่เปิดประตูเข้ามาพร้อมเอ่ยถามบุตรชาย คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหาเมื่อเห็นว่ากระเป๋าเดินทางยังว่างเปล่าไร้ซึ่งสิ่งของอยู่ด้านใน ใบหน้าของคุณแสดงมณีหันไปมองร่างใหญ่ของลูกชายซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง"ราชา นี่ลูกยังไม่จัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอีกเหรอ พรุ่งนี้ก็จะเดินทางแล้วนะลูก""ผมไม่มีอารมณ์มาจัดของในตอนนี้หรอกนะครับคุณแม่"ราชาตอบออกมาอย่างเลื่อนลอย สายตาของเขาจ้องมองออ
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่23
ฮึกร่างของมะลิล้มลงทันทีเมื่อเธอเดินกลับมาถึงห้อง ภาพเหล่านั้นภายในห้องนอนของราชาเธอไม่สามารถทนดูจนจบได้ แค่เพียงได้เห็นว่าเขากำลังคร่อมกายอยู่บนร่างของผู้หญิงคนอื่นหัวใจของเธอมันก็เกินจะรับไหว "คุณเพชรกล้า ฮึก มะลิเจ็บปวดเหลือเกินค่ะ""เธอเป็นอะไรมะลิ ใครทำอะไรเธอ"น้ำเสี่ยงตื่นตระหนกดังผ่านมาจากปลายสาย มะลิต่อสายหาเพชรกล้าทันทีเมื่อหัวใจของเธอตอนนี้มันเริ่มจะแบกรับไม่ไหว"เธออย่าพึ่งเป็นอะไรนะมะลิ สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วบอกฉันมาว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน""มะลิอยู่ที่บ้านค่ะ ฮึก""เก็บเสื้อผ้าข้าวของทุกอย่างให้เรียบร้อย ฉันจะพาเธอออกมาจากขุมนรก"เพชรกล้าเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงจริงจัง เท่าที่จากได้ฟังเสียงของหญิงสาวเขาก็พอจะเดาได้ว่าเธอคงเจ็บปวดไม่น้อย ไม่เช่นนั้นคงไม่โทรศัพท์มาหาเขา มะลิสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ตามคำสั่งของเพชรกล้า แข้งขาอ่อนแรงจนแทบจะลุกไม่ไหว แต่ภาพเหล่านั้นทำให้เธอมีแรงฮึดสู้ลุกขึ้นยืนไปคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าใบเก่าก่อนจะกวาดข้าวของเครื่องใช่ใส่ลงไปและไม่ลืมสิ่งสำคัญอย่างสมุดฝากครรภ์ของลูกน้อย"เราสองคนไปอยู่ที่อื่นกันนะลูก พ่อเขาคงไม่ต้องการเราสองคนแล้ว"น้ำเสียงสั่นเครื
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่24
ภายในรถเกิดความเงียบมาตลอดทางจนทั้งคู่เดินทางมาถึงบ้านหลังใหญ่ของเพชรกล้า เหล่าแม่บ้านต่างพากันออกมาต้อนรับคุณหนูของบ้านดั่งเช่นทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ทุกคนกลับแปลกใจเมื่อประตูฝั่งคนขับถูกเปิดออกมาพร้อมกับร่างเล็กของผู้หญิงนัยน์ตาเศร้า"นี่คือมะลิ เธอจะมาอยู่ที่นี่กับเรา ให้ความเคารพกับเธอด้วยเพราะเธอเปรียบเสมือนน้องสาวของฉันกับชีตาห์""ค่ะ""เดี๋ยวแม่บ้านจะพาเธอขึ้นไปดูห้อง เธอเองก็นอนพักผ่อนอย่าคิดมากเข้าใจไหม""ค่ะ แต่ว่ามะลิขอไปอยู่ห้องพักคนใช้กับพวกพี่ ๆ เขาจะได้ไหมคะ""คงไม่ได้ เกิดกลางค่ำกลางคืนเธอเป็นอะไรขึ้นมาใครจะดูแล อย่าลืมสิตัวเองไม่ใช่ตัวคนเดียวอีกแล้วนะ"มะลิก้มมองหน้าท้องของตัวเอง เธอทำถูกแล้วใช่ไหม ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักแต่ในเมื่อเขาไม่รักเธอก่อนก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกต่อไปที่จะให้เธออยู่ที่นั่น สัญญาระหว่างเขาและเธอขอให้มันจบลงตั้งแต่วันนี้"คนไข้มีเลือดคลั่งในสมองต้องผ่าตัดด่วน และอีกอย่างคนไข้อาจจะสูญเสียความทรงจำเนื่องจากสมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง"ร่างของคุณหญิงแสงมณีรวมไปถึงดอกฟ้าทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความอ่อนแรง ทั้งคู่ต่างเฝ้าภาวนาขอให้ราชาไม่เป็นอะไร สภ
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่25
กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษภายในห้องพักของโรงพยาบาลมีร่างสูงใหญ่ของราชานอนพักรักษาตัวอยู่ที่นี่เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน หลังจากอุบัติเหตุครั้งนั้นคุณธำรงก็พาราชามารักษาตัวต่อที่นี่ ณ เวลานี้ก็ใกล้จะครบหนึ่งเดือนแล้ว โดยมีดอกฟ้าคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง "นี่มันก็จะครบหนึ่งเดือนแล้วนะคะคุณ ทำไมราชาถึงยังไม่ฟื้นขึ้นมาเสียที"ทั้งห้องตกอยู่ในความตึงเครียดเมื่อราชาหลับใหลมาเป็นเวลานานทั้งที่หมอต่างบอกว่าเขาพ้นขีดอันตรายแล้ว "เดี๋ยวราชามันก็คงจะฟื้นขึ้นมา คุณอย่าใจร้อนไปเลยคุณหญิง""จะไม่ให้ดิฉันใจร้อนได้อย่างไรคะ นี่มันก็ใกล้จะครบหนึ่งเดือนแล้วที่ราชาลูกของเรานอนนิ่งอยู่เป็นผักแบบนี้"คุณหญิงแสงมณีปรายตาไปมองร่างของลูกชายในชุดของโรงพยาบาลซึ่งกำลังนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง โดยข้างกายมีร่างของดอกฟ้าคอยเฝ้าไปไหนไม่ห่าง"เชื่อผมสิคุณหญิงเดี๋ยวราชาก็จะต้องฟื้นขึ้นมาหาเราสองคน ไม่แน่มันอาจจะฟื้นขึ้นมาวันนี้ก็ได้ใครจะไปรู้"วงแขนใหญ่ดึงร่างของภรรยาสาวเข้ามากอดแม้ว่าในใจของเขาเองนึกหวั่นอยู่เหมือนกัน "ขอให้พระเจ้าอย่าใจร้ายกับเราสองคนเลยนะคะ"ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเพราะยังไม่มีใครตั้งตัวรับทำใจได้
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่26
ภาพอัลตร้าซาวด์ปรากฏขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ น้ำตาของคนเป็นแม่ไกลออกมาทันทีเมื่อได้เห็นมัน ภาพของลูกน้อยกำลังดิ้นไปมาอยู่บนหน้าจอมันดูน่ารักน่าเอ็นดูถึงแม้ว่าเธอจะมองออกไม่ชัด"ว๊าว น้องเป็นทารกเพศหญิงนะคะคุณแม่ ยินดีด้วยนะคะ""จริงเหรอคะคุณหมอ ลูกของมะลิเป็นผู้หญิงจริง ๆ เหรอคะ"ริมฝีปากสั่นระริกเอ่ยถามด้วยความดีใจ แต่ไม่ว่าลูกในท้องของเธอจะเป็นเพศไหนเธอก็รักทั้งนั้น "จริงค่ะ หัวใจของน้องเต้นปกติแต่น้ำหนักดูเหมือนจะน้อยไปกว่าเกณฑ์ที่กำหนดเอาไว้สักนิด คุณแม่ต้องทานของบำรุงเยอะ ๆ นะคะ"แพทย์หญิงม่านฟ้าปริ้นรูปอัลตร้าซาวด์ออกมาก่อนจะยื่นให้กับมะลิเก็บเอาไว้"ช่วงนี้ยังมีอาการแพ้ท้องอยู่ไหมคะ""แพ้ค่ะ หนักมากด้วยมะลิแทบจะทานอะไรไม่ได้ บางครั้งทานไปก็อาเจียนออกมาจนหมด""เท่าจากที่ดูน้ำหนักของคุณมะลิในครั้งนี้แล้วถือว่าลดลงไปหลายกิโลเลยนะคะ ถ้าเป็นไปได้หมออยากให้คุณมะลิเพิ่มน้ำหนักให้มากกว่านี้"ยิ่งแพ้ท้องทานอะไรไม่ได้น้ำหนักของมารดาก็จะลดลงเร็วกว่าปกติกว่าคนทั่ว ๆ ไป และยิ่งแพ้ท้องนานมากเท่าไหร่มันยิ่งเป็นผลเสียต่อร่างกายของตัวเธอเองด้วย "คุณมะลิต้องพยายามฝืนใจกินอาหารบำรุงนะคะ ถ้าไม่เช่นน
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่27
ราชามองอาหารตรงหน้าพลางถอนหายใจออกมา สายตาเบี่ยงหันมองไปทางอื่นโดยไม่คิดจะหันกลับไปสนใจอาหารหน้าตาน่ารับประทาน กลิ่นหอมยั่วยวนชวนหิวนั้นไม่ได้ดึงดูดความสนใจของเขาเลยสักนิด"พี่ราชาไม่หิวเหรอคะ"ดอกฟ้าเห็นสีหน้าท่าทีจึงถามออกมา ร่างเล็กลุกขึ้นโน้มตัวไปตักอาหารใส่จานให้ชายหนุ่ม เธอปรนนิบัติให้ความสะดวกสบายกับอีกฝ่ายทุกอย่าง ไม่ว่าเขาจะต้องการอะไรเธอก็จะหามาให้"ทานสิคะ ดอกฟ้าตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะคะ"น้ำเสียงหวานเอ่ยชักชวนแต่ในไม่ช้าใบหน้าสวยก็ต้องสลดลงเมื่อชายหนุ่มใช้ฝ่ามือเลื่อนจานอาหารตรงหน้าออกไป"พี่ราชาไม่ชอบอาหารที่ดอกฟ้าทำให้เหรอคะ""ฉันเบื่อพวกอาหารที่เธอทำให้แบบนี้เต็มทน"ตลอดเวลาดอกฟ้าทำแต่อาหารต่างชาติให้เขาทาน มีทั้งฝรั่ง ญี่ปุ่น เกาหลี รสชาติก็ถือว่าดีมากแต่นั่นมันก็ไม่ใช่อาหารตามในสิ่งที่เขาต้องการ"แล้วพี่ราชาอยากทานอะไรคะ ดอกฟ้าจะไปจัดการให้""ฉันอยากกินอาหารไทย เธอช่วยไปจัดการให้ฉันที"นี่เป็นอาหารที่ดอกฟ้าหลีกเลี่ยงมาตลอดเวลา ซึ่งตอนนี้ดอกฟ้าจำใจต้องทำตามความต้องการของราชาเพียงแค่ใช้เวลาไม่นานอาหารไทยง่าย ๆ สองจานถูกนำมาวางลงบนโต๊ะอาหาร กลิ่นหอมของมันสามารถดึงดูดความสนใจข
Last Updated : 2025-04-21ความทรงจำสีจาง บทที่28
คืนแล้วคืนเล่าเขามักจะฝันเห็นผู้หญิงคนเดิมในชุดสีขาว บางครั้งเขาก็เห็นใบหน้าของเธอแบบเลือนราง บางคราเขาก็เห็นใบหน้าของเธอแบบชัดเจน ใบหน้าสวยงามไร้หยดเลือดสีแดงฉานดั่งเช่นครั้งแรก ร่างเล็กในชุดกระโปรงยาวสีขาวคร่อมเท้ายืนส่งยิ้มหวานให้เขาอยู่ภายในสวนดอกไม้'คุณราชาของมะลิ'และนี่คือคำพูดทิ้งท้ายก่อนร่างของเธอจะหาเข้าไปในหมอกควันสีขาว"พี่ราชานั่งยิ้มอะไรคะ"น้ำเสียงหวานของดอกฟ้าเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังนั่งยิ้มพร้อมกับมองไปยังสวนดอกไม้ตรงหน้า สายตาของเขาจอดจ้องไม่ไปไหนและไม่คิดจะหันมาสนใจเธอที่นั่งอยู่ตรงนี้เลยสักนิด"ฉันจะนั่งยิ้มไม่ได้หรืออย่างไร แล้วอีกอย่างการที่ฉันยิ้มมันแปลกตรงไหน""มันไม่แปลกไปหรอกค่ะ ถ้าพี่ราชาไม่มานั่งยิ้มอยู่ตรงสวนดอกไม้นี้ทุกวัน"ดอกฟ้ามองไปยังร่างของราชาด้วยสายตาจับพิรุธ เธอสังเกตเห็นว่าราชาชอบมานั่งยิ้มอยู่ตรงนี้อยู่เสมอมันจะไม่มีอะไรน่าสงสัยเลยสักนิดถ้าวันนี้ไม่ครบหนึ่งอาทิตย์ที่ราชาชอบมานั่งยิ้มอยู่คนเดียวตรงนี้เป็นประจำ"ดอกฟ้า เธอรู้จักผู้หญิงที่ชื่อมะลิไหม""พี่ราชาไปรู้จักชื่อของผู้หญิงคนนี้มาจากไหนคะ"ดอกฟ้าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกเมื่อได้ยิน
Last Updated : 2025-04-21
Latest chapter
ความทรงจำสีจาง บทที่37
"ราชาลูก ฟื้นสิราชา""อย่าเป็นอะไรนะลูก หมอครับช่วยลูกผมด้วย"เสียงตะโกนเรียกชื่อลูกชายดังกึกก้องภายในโรงพยาบาล ร่างไร้สติเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดของราชาดูน่ากลัวสำหรับคนพบเห็นไม่เว้นแม้แต่พ่อแม่ของตัวเขาเอง"ญาติคนไข้รอด้านนอกนะคะ""ช่วยชีวิตลูกชายของฉันด้วยนะคะหมอ ช่วยชีวิตลูกชายของพวกเราด้วย""หมอจะพยายามจนสุดความสามารถครับ"คุณหญิงแสงมณีร้องไห้ออกมาหัวใจของผู้เป็นแม่แทบจะแตกสลายเมื่อเห็นภาพลูกชายถูกรถชนไปต่อหน้าต่อตา คุณธำรงคว้าร่างของภรรยาเข้ามากอดตัวเขาเองก็รู้สึกตกใจไม่ต่างกันไม่นึกว่าราชาจะหยุดยืนอยู่ตรงกลางถนนอย่างกะทันหันแบบนั้น"ฮือ คุณคะลูกของเราจะเป็นอะไรไหม""ผมเชื่อว่าราชาจะต้องไม่เป็นอะไร ลูกของเราจะต้องปลอดภัยรวมถึงมะลิกับหลานของเราด้วย"'คุณพระคุณเจ้า ช่วยคุ้มครองลูกชายกับลูกสะใภ้และหลานของผมด้วย ช่วยคุ้มครองพวกเขาที'"คนไข้เสียเลือดมากและมีอาการเลือดคลั่งในสมอง ต้องทำการผ่าตัดด่วน""คุณหมอคะ คุณมะลิหัวใจเต้นอ่อนลงค่ะ""คนไข้หยุดหายใจครับคุณหมอ"ภายในห้องฉุกเฉินต่างวุ่นวายเมื่อคนไข้อาการหนักเข้าไปอยู่ในนั้นพร้อมกันถึงสองคน ทำเอาเหล่าพยาบาลแต่หมอต่างพากันวิ่งวุ่นจนหัวหมุ
ความทรงจำสีจาง บทที่36
วันเวลาเดินผ่านหมุนเวียนไป อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ผู้ชายที่มะลิรักก็จะต้องเข้าพิธีวิวาห์กับหญิงสาวที่ทางครอบครัวของเขาหามาให้ "ตื่นขึ้นมาได้แล้วนะมะลิ เธอจะนอนนานแบบนี้ไม่ได้นะ"น้ำเสียงอ่อนโยนของคุณหมอเพชรกล้าเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ ดวงตาสั่นเครือคู่นั้นจ้องมองร่างเล็กบนเตียงคนไข้หัวใจแกร่งที่สั่นไหว"ฉันอยากให้เธอตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมาหาฉันสักทีจะได้ไหม""...""พูดอะไรกับฉันหน่อยสิ อย่าเงียบแบบนี้"ไร้วี่แววว่ามะลิจะฟื้นขึ้นมาเธอนอนหลับตาไม่รู้สึกตัวราวกับว่าเธอได้กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราไปเสียแล้ว"ฉันรักเธอนะ มะลิ"นี่คือสิ่งที่เพชรกล้าอยากบอกมะลิมาโดยตลอดแต่คนอย่างเขารู้ตัวเองดีว่าไม่มีสิทธิ์บรรยากาศในยามเช้า ณ บ้านหลังใหญ่ของฝ่ายเจ้าสาวกำลังอบอวลไปด้วยความสุข ใบหน้าสวยพริ้งพราวของดอกฟ้ามีแต่รอยยิ้มสดใส "คุณดอกฟ้าสวยที่สุดเลยค่ะ"ช่างแต่งหน้าเอ่ยชื่นชม สตรีร่างเล็กมีรูปโฉมสง่าผ่าเผยท่าท่ากิริยางดงามน่าชื่นชมอยู่ในชุดแต่งงานทรงไทยสไบเฉียงสีขาวขับเน้นผิวพรรณของนางให้ขาวกระจ่าง แม้แต่พวงแก้มทั้งสองข้างยังแดงปลั่งงดงามดุจดั่งภาพเขียนร่างเพรียวบางลุกขึ้นยืนหมุนกายไปมาตรงหน้ากระจกใส นั
ความทรงจำสีจาง บทที่35
ราชายืนนิ่งอยู่กับสิ่งที่ได้ยินเขาไม่รู้ว่าตัวเองควรจะช็อกกับเรื่องไหนก่อนดี ก่อนร่างสูงใหญ่ของราชาจะหมุนตัวเดินกลับออกไปเพราะไม่อยากให้ทั้งคู่ได้รู้ว่าเขายืนแอบฟังตลอดระยะทางที่นั่งอยู่บนรถเกิดความเงียบไร้เสียงพูดคุยจนชีต้าห์ขับรถมาจอดถึงหน้าปากซอยหมู่บ้านในเวลาพลบค่ำ"ฉันขอส่งแกแค่นี้นะ"ชีต้าห์พูดออกมาโดยไม่คิดจะหันหน้ามามอง"ฉันอยากรู้เรื่องราวของมะลิ ว่าเธอเป็นใครนายพอจะเล่าให้ฉันฟังจะได้ไหม""มะลิเธอก็เป็นเพื่อนของเราสองคนไง""ไม่ใช่""....""ฉันหมายถึง มะลิเธอมีคนรักไหม"คำถามของราชาเรียกความสนใจให้ชีต้าห์หันหน้ากลับมามอง"พยาบาลในห้องนั้นบอกฉันว่ามะลิกำลังจะมีน้อง ฉันก็เลยอยากจะรู้ว่าใครเป็นคนรักของเธอ"ริมฝีปากหยักเม้มเข้าหากันด้วยความประหม่ากับการหาข้ออ้างไม่ให้ชีต้าห์ได้สงสัย"มะลิเธอเป็นเพียงลูกสาวของแม่บ้าน ความรักของเธอนั้นมีแต่อุปสรรคที่ดันไปรักกับลูกชายของเจ้านาย"สุดท้ายแล้วชีต้าห์ยินยอมเปิดปากเล่าถึงความรักอันแสนหวานและขมขื่นของทั้งคู่"เธอกับผู้ชายคนนั้นรักกันมาก มากเสียจนไม่มีใครมาขัดขวางหรือคิดที่จะเข้ามาแทรกกลางได้ แต่ก็อย่างว่า ความรักของลูกชายกับเจ้ากับลูกสาวคนใช้
ความทรงจำสีจาง บทที่34
โรงพยาบาลตึก ตึก ตึกชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สองคนเดินเข้ามาภายในโรงยาบาลโดยมีร่างของชีต้าห์เดินนำหน้าไปยังห้องปลอดเชื้อสำหรับคนไข้ที่มีอาการรุนแรงอยู่ในตอนนี้ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือมะลิที่สามารถเฝ้ามองดูเธอผ่านกระจกแผ่นใสตึก"ผมมาเยี่ยมมะลิครับ""เชิญเลยค่ะคุณชีต้าห์ แต่มีเวลาเยี่ยมแค่สิบนาทีนะคะ""ขอบคุณมากครับ"ชีต้าห์หันมาพยักหน้าให้ราชาเดินตามตนเองเข้าไป ห้องพักมากมายถูกแบ่งแยกไว้เป็นสัดส่วนมีทั้งพยาบาลและหมอเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิดตึก"ถึงแล้ว"ทั้งสองเดินมาหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของกระจกสามารถมองเห็นเข้าไปด้านในได้ ร่างกายของราชาราวกับถูกแช่แข็งเอาไว้เมื่อได้เห็นร่างหมดสติของมะลิกำลังนอนรักษาตัวอยู่บนเตียง"มะลิ ธะ...เธอเป็นอะไรทำไมถึงได้"ตอนแรกเขาคิดว่าเธอคงจะเป็นไข้ไม่สบายตามปกติ แต่เมื่อได้เห็นเครื่องช่วยหายใจสายระโยงระยางมากมายมันยิ่งทำให้ความคิดของเขาเริ่มเปลี่ยนไปใบหน้าสดใสดั่งในรูปกลับกลายเป็นใบหน้าซูบเซียวไร้สีเลือดไม่มีความสดใส ผิวพรรณขาวใสกลับซีดเซียวดั่งราวหิมะ ลมหายใจผ่อนเข้าออกอย่างเชื่องช้าราวกับว่าคนบนเตียงกำลังรู้สึกเหนื่อยจนไม่สามารถหายใจด้วยตนเองได้ เพียงแต่ได้เห็นก็ทำให้หั
ความทรงจำสีจาง บทที่33
เมฆหมอกครึ้มควันสีจางไม่มีวันเลือนหาย ร่างกายอ่อนแรงบนเตียงคนไข้ลืมตาตื่นขึ้นมา หยาดน้ำตารินไหนออกมาดั่งราวกับสายเลือดเมื่อนึกย้อนกลับไปก่อนเธอจะได้เข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้'ความรักของเราสองคนมันคงจบลงแล้ว'นี่คือสิ่งที่เธอคิดมาตลอดและมันก็เป็นจริงดั่งว่าไว้"อาการของคนไข้กำลังอยู่ในวิกฤต หมออยากให้คนไข้ยุติการตั้งครรภ์เพื่อทำการผ่าตัดเปลี่ยนถ่ายหัวใจ"หมอคนเดิมที่รักษาอาการของเธอมาตั้งแต่ข้างต้นได้กล่าวเอาไว้ แม้มันจะเป็นทางเลือกที่ทำใจยากแต่มันเป็นทางเดียวที่จะรักษาชีวิตของมะลิเอาไว้ได้"คุณมะลิครับ"ใบหน้าซีดเซียวเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาหันมามองหน้าของคุณหมอด้วยความเศร้าเสียใจ"รักษาตัวเองก่อนเถอะนะครับ""ฮือ"เสียงสะอื้นของคนไข้ทำให้คนเป็นหมอเองก็แทบจะน้ำตาไหลเขารู้สึกเห็นใจหญิงสาวอยู่ไม่น้อย เหลือเวลาอีกเพียงแค่สีเดือนเท่านั้นที่ลูกน้อยจะได้ออกมาลืมตาแต่ทว่าร่างกายของเธอกลับแบกรับเอาไว้ไม่ไหว"มะลิทำไม่ได้ค่ะคุณหมอ อย่าบังคับให้มะลิต้องทำร้ายลูกเลยนะคะ"หัวอกคนเป็นแม่ย่อมไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ ลูกน้อยเป็นดั่งแก้วตาดวงใจแม้จะยังไม่ได้เห็นหน้าแต่ความรักความผูกพันผ่านทางสายเลือดไม่สามารถบังคับใ
ความทรงจำสีจาง บทที่32
เพชรกล้าสั่งทุกคนให้ปิดเรื่องข่าวการแต่งงานระหว่างราชากับดอกฟ้าเป็นความลับ ห้ามคนในบ้านพูดถึงเพราะไม่ต้องการให้มะลิได้รับรู้ เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่เดือนเธอก็จะให้กำเนิดลูกน้อยออกมาและเมื่อถึงเวลานั้นเขาจะเป็นคนผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้เธอเองแต่ใครจะไปติดล่ะว่าทางด้านครอบครัวของราชาจะออกมาประกาศข่าวจนมีนักข่าวให้ความสนใจจนเป็นที่รับรู้กันทั้งประเทศว่าลูกชายของนักธุรกิจใหญ่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์ในไม่ช้านี้"มะลิ"เพชรกล้ารีบวิ่งเข้ามาคว้าร่างของมะลิโดยทันทีเมื่อเธอดันเคลื่อนทีวีเจอครอบครัวของราชาและดอกฟ้าแถลงข่าวซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดี ร่างเล็กโอบอุ้มลูกน้อยในครรภ์เอาไว้ทรุดกายลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่อย่างคนไร้เรี่ยวแรงที่จะยืนไหว"คุณเพชร"ใบหน้าซีดเซียวของมะลิอาบไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาจนเปียกชุ่มทันทีเมื่อได้เห็นข่าวคนรักกำลังจะแต่งงานในไม่ช้านี้"ไม่เป็นอะไรนะ เธอยังมีฉันอยู่ตรงนี้""ฮึก มะลิเจ็บเหลือเกินค่ะ"สีหน้าของเธอแสดงถึงความเจ็บปวดและทรมานจนหายใจแทบจะไม่ทัน มันเหมือนกับว่ากำลังมีใครเอามือมาบีบหัวใจของเธอเอาไว้ให้เต้นลงช้า ๆ "มะลิ เธออย่าหลับนะ"เพชรกล้าคว้าร่างอ่อนแรงของมะลิขึ้นมาอ
ความทรงจำสีจาง บทที่31
เมืองไทยหนึ่งอาทิตย์ต่อมาคุณธำรงและทุกคนต่างพากันเดินทางกลับมาเมื่อไทย ราชากวาดสายตามองไปยังบริเวณโดยรอบด้วยความไม่คุ้นเคย แม้จะเดินทางกลับมาถึงบ้านหลังใหญ่ความทรงจำก็คงยังไม่กลับมาเหมือนกับความทรงจำในอดีตมันถูกลบไปจนหมด"พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะไปดูฤกษ์แต่งงาน ในระหว่างนี้แกต้องพักอยู่ที่นี่ห้ามออกไปไหนเข้าใจไหม"น้ำเสียงเด็ดขาดของผู้เป็นใหญ่ในบ้านทำให้ราชาได้แต่พยักหน้ารับ ถึงแม้ผู้เป็นบิดาจะไม่เอ่ยปากออกคำสั่งเขาเองก็ไม่คิดที่จะก้าวขาออกไปไหนเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไปราชาได้ใช้ชีวิตผ่านไปวัน ๆ ภายในบ้านเขาขาดการติดต่อจากโลกภายนอก แม้อยากจะถามบิดาและมารดาถึงเรื่องราวก่อนที่เขาจะประสบอุบัติเหตุแต่ก็ไม่กล้าเพราะทุกคนในตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดงานแต่งงานซึ่งกำลังจะถึงวันนั้นภายในไม่ช้า"พี่ราชาว่าชุดนี้สวยไหมคะ"น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยถามว่าที่เจ้าบ่าวพร้อมกับหมุนตัวไปมา ดอกฟ้าในชุดเจ้าสาวสีขาวแบบเกาะอกกระโปรงฟูฟ่องลากยาวดั่งเจ้าหญิงกำลังส่งยิ้มอ่อนหวานมาให้ ความดีใจแสดงบนดีใจหน้าฉายผ่านแววตาอย่างปิดบังไม่มิด"ชุดแต่งงานชุดไหนก็สวยเหมือนกันหมดนั่นแหละ รีบ ๆ เลือกเร็วเข้าฉันหิวข้าว"เพราะตั้งแต
ความทรงจำสีจาง บทที่30
รุ่งเช้าวันต่อมาปังเสียงประตูบานใหญ่ภายในห้องนอนถูกผลักเข้ากระแทกเข้ากับฝาผนังจนเกิดเสียงดังปลุกให้ร่างของทั้งสองชายหญิงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา "ราชา หนูดอกฟ้า"คุณธำรงตะเบ่งเสียงเรียกชื่อของทั้งสองเสียงดังลั่นก่อนทั้งคู่นั้นจะรีบลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นว่าใครกำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตู"คุณพ่อ คุณแม่"ดอกฟ้าแสดงสีหน้าตกใจเมื่อเห็นว่าทั้งบิดาและมารดากำลังยืนโกรธหน้าดำหน้าแดงไม่พอใจอยู่ใกล้กับพ่อแม่ของราชาที่เดินทางมาพร้อมกัน"รีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วตามลงไปข้างล่าง"คุณแสนชัยจ้องมองหน้าลูกสาวด้วยแววตาจริงจังก่อนจะจูงมือภรรยาเดินลงไปชั้นล่างตามด้วยบิดาและมารดาของราชา"ฮึก"ดอกฟ้าถึงกับน้ำไหลเพราะรู้ตัวเองดีกว่ากำลังทำตนให้บิดาและมารดาเสียใจ ใบหน้าสวยมีหยาดน้ำตาไหลจนราชานึกเห็นใจเพราะความผิดพลาดในครั้งนี้มันเริ่มต้นมาจากเขาเอง"ดอกฟ้า""ฮึก พี่ราชาไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณลุงกับคุณป้าจะรอนาน""ไม่ เราสองคนต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน"ราชาออกแรงคว้าตัวหญิงสาวให้เข้ามาใกล้ แต่แรงกระชากของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ทำให้ดอกฟ้าต้องเผลอเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ"อื้อ เจ็บ""ขอโทษ เธอเจ็บตรงไหน""ดอกฟ้
ความทรงจำสีจาง บทที่29
ยามค่ำคืนดึกเงียบสงัดมีสองร่างของชายหญิงกำลังนั่งรับประทานอาหารภายในบ้านกันอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางบรรยากาศเงียบเชียบไร้เสียงพูดคุย สีหน้าและแววตาของราชาดูสดชื่นมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนคงเป็นเพราะเขาออกไปนั่งรับลมอยู่ตรงบริเวณสวนดอกไม้ทุกวันซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่สร้างความหงุดหงิดให้กับดอกฟ้า "พี่ราชาอิ่มแล้วเหรอคะ"ดอกฟ้าเอ่ยทักเมื่อเห็นราชารวบช้อนก่อนจะวางลงบนจาน"อืม ฉันอิ่มแล้ว เธอทานเถอะเดี๋ยวฉันนั่งอยู่เป็นเพื่อน"ชาราพูดออกมาโดยไม่คิดอะไร เขาคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่มเพื่อดับความกระหายโดยมีสายตาของดอกฟ้าจ้องมองอยู่ มุมปากเรียวสวยคลี่ยิ้มหวานเมื่อชายหนุ่มดื่มน้ำในแก้วจนหมด"อาการของพี่ราชาเป็นยังไงบ้างคะตอนนี้ ยังรู้สึกปวดตรงไหนอยู่หรือเปล่าคะ""ไม่แล้วล่ะ แต่ช่วงนี้ฉันแค่รู้สึกปวดนิดหน่อย"ดอกฟ้าพยักหน้ารับ เธอมองหน้าราชาด้วยความหลงใหลและใจรัก เธอรักผู้ชายคนนี้คนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอเลย"ฮึก อื้อ""เป็นอะไรคะพี่ราชา"ดอกฟ้ารีบวางช้อนก่อนจะลุกขึ้นพุ่งเข้ามาหา ดวงตาของเธอแสดงออกถึงความเป็นห่วง"ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ ฮึก"ภายในกายร้อนวูบวาบอย่างไม่ทราบสาเหตุขึ้นมาทันควันซึ่งความรู้สึกเหล่านั้นมัน
