บทที่ 22 อุ่นเตียงเพียงเธอทำหน้าเหลอหลาใหญ่ หลังจากที่ขุนเขาบอกจะนอนที่นี่ เธอดันตัวลุกขึ้นแต่กลับถูกท่อนแขนแกร่งกอดรัดไว้"ไม่ได้นะคะ พี่ขุนนอนที่นี่ไม่ได้" เธอรีบปฏิเสธแต่เหมือนจะไม่เป็นผลกับขุนเขาเลย เขายังยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีทั้งที่ก่อนหน้านี้..กะ..ก่อนหน้านี้เหมือนจะอารมณ์ไม่ดีด้วยซ้ำ"ทำไมจะนอนไม่ได้ ทีเธอยังนอนห้องฉันเลย" ขุนเขายกยิ้มมุมปากแล้วหันไปมองรอบห้องพักใหญ่ที่ข้าวของภายในถูกจัดเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อยมองแล้วสบายตาที่สุด"ไม่ได้ค่ะ เพียงนอนดิ้น""นั่นมันปัญหาของเธอ" เขาคลายอ้อมกอดแล้วลุกขึ้นมานั่งอยู่ปลายเตียง เมื่อได้รับอิสระเพียงเธอก็รีบลุกขึ้นมานั่งพับเพียบมองขุนเขาจากด้านหลัง "ฉันว่า…ฉันควรจะทำให้มันเสร็จ ๆ ไป" ร่างหนาพุ่งเข้ามาหาอีกครั้งโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เพียงเธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด"ทะ..ทำอะไรเหรอคะ" เธอถามพลางหอบหายใจแรง สบตากับคนตรงหน้าด้วยความหวาดหวั่น ขุนเขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่เลือกที่จะยกมือขึ้นมาเสยผมออกจากลำคอเพียงเธอแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปซุกไซ้เธอกำมือแน่นในตอนที่ริมฝีปากหนานุ่มสัมผัสกับแอ่งชีพจรอีกครั้งก่อนที่ฝ่ามือหนาจะค่อย ๆ ดันตัวเพีย
บทที่ 23 ข้างกายเพียงเธอหลบหน้าชายหนุ่ม"จะกลับเลยไหมคะ" เธอถามเสียงสั่นแต่คนถูกถามกลับกลั้วหัวเราะเบา ๆ ในคอ"ฉันไม่ใช่แขกที่มาใช้บริการที่ทำธุระเสร็จแล้วจะต้องกลับ" ประโยคนั้นเรียกความสนใจจากเพียงเธอให้หันมามองเขา ขุนเขายกยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำในขณะที่อีกฝ่ายนอนทำหน้าบึ้งตึงอยู่"ลุกไปอาบน้ำดิ หรือจะนอนแบบนั้นเลย?" ขุนเขาที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยเดินเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงขอบเตียง"นั่นมันผ้าขนหนูเพียงหนิคะ" เธอขมวดคิ้วถามและเขาก็ยอมรับตรง ๆ"ใช่ แต่ยืมแป๊บเดียว รังเกียจหรือไง""…" เด็กสาวทำหน้าบึ้งตึงไม่ยอมตอบคำถามนั้นจนกระทั่งขุนเขาเอาผ้าขนหนูไปแขวนไว้กับตู้เสื้อผ้าที่อยู่ข้างเตียงนอน "ทำแบบนี้หมายความว่ายังไงเหรอคะ""แค่ยืมผ้าขนหนูใช้เอง ต้องมีความหมายด้วยเหรอ""พี่ขุน""อ่า..เธอนี่มันขี้สงสัยจริง ๆ" ขุนเขาไม่ตอบคำถามแล้วก้าวขึ้นมาคร่อมตัวเพียงเธอไว้ "อยากรู้มากไหม.." ปลายนิ้วชี้เกลี่ยพวงแก้มแดงระเรื่อเบา ๆ ก่อนจะก้มลงไปหอมฟอดใหญ่"อื้อ!""ก็รีบไปอาบน้ำสิ ก่อนที่ฉันจะจับเธอกินอีกครั้งหนึ่ง""ก็ลุกออกไปสิคะ" เธอขึ้นเสียงใส่"เพิ่งได้กันยังไม่ถึงชั่วโมงเลยนี่กล้าขึ
บทที่ 24 เฝ้า(เมีย)21:00ขุนเขาขับรถเข้ามาจอดที่ประจำข้างสถานเริงรมย์แห่งหนึ่ง ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำแหวกอกโชว์อกกำยำเดินอาด ๆ เข้ามาด้านในแล้วเดินขึ้นไปยังโซนวีไอพี"มาช้าอีกแล้ว ตกลงใครชวนใครกันวะเนี่ย" ปรินเลิกคิ้วทักทายเพื่อนรัก เขามาเร็วกว่าขุนและบดินทร์ประมาณยี่สิบนาทีเห็นจะได้ ขุนเขาพับแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อยแล้วนั่งลงบนโซฟาอีกตัว มองกับแกล้มและเหล้าเตกีลาชั้นดีที่ปรินสั่งมาดื่มก่อน"สั่งเตกีลามากินเลยเหรอ" เขายกขาไขว่ห้างแต่แทนที่จะมองหน้าคนที่เขาถามแต่ขุนเขากลับมองลงไปชั้นล่าง ปรินยกแก้วขึ้นมาจ่อริมฝีปากแล้วเอ่ยถามอย่างแซว ๆ"หาเด็กนั่งดริ้งค์หรือหาเพียงเธอ" ขุนเขาละสายตาจากการหาร่างเล็กแล้วหันมามองหน้าปริน "ว่าไง หาใครอยู่เหรอ""รู้แล้วจะถามทำไม""อ่า..แบบนี้นี่เองสินะ ชวนเพื่อนมาดื่มเพราะวันนี้น้องเพียงคนสวยมาทำงานนี่เอง" ปรินกระดกเหล้าเข้าปากแล้วกลั้วเบา ๆ ก่อนจะกลืนลงคอรวดเดียว "อ๊า…บาดคอดีเป็นบ้า""แล้วบดินทร์ยังไม่มาอีกเหรอ""เห็นบอกกำลังตามมา นั่นไง" ปรินเชิดหน้าไปที่ทางขึ้นมาโซนวีไอพีแต่ทั้งสองหนุ่มต้องชะงักค้างกับคนที่บดินทร์พามาด้วย"แอบมาเที่ยวไม่ชวนแป้งได้ย
บทที่ 25 แฟนเก่า"มีกุญแจสำรอง? มีได้ไงคะเพียงไม่ได้ให้กุญจกับใครเลยนะ" เพียงเธอขมวดคิ้วยุ่ง "พี่ขุนขโมยไปเหรอ" เธอถามเขาตรง ๆ"เปล่า แค่หยิบมา""จะกวนประสาทเพียงใช่ไหม""เปล่า..ก็ตอบตรง ๆ ผิดตรงไหน แค่หยิบมาแล้วก็จะเอาคืนแค่นั้น""หยิบไป แล้วเอาไปทำคะ""ฉันให้ช่างไปติดแอร์ให้แล้ว จะได้ไม่ต้องทนร้อนไง แล้วก็ติดเครื่องทำน้ำอุ่นด้วย""แต่เพียงไม่ได้อยากได้""แต่ฉันอยากให้ เพราะคิดไว้แล้วว่าคง..ต้องไปค้างที่นั่นบ่อย ๆ""นี่!" เพียงเธอดิ้นยุกยิกไปมาแต่กลับถูกขุนเขากอดรัดไว้แน่นขึ้น ปรินกับบดินทร์มองหน้ากันอย่างยิ้ม ๆ แป้งปั้นที่นั่งซบอกอุ่น ๆ คนรักอยู่ก็หลุดยิ้มตามบดินทร์ เธอเพิ่งได้เห็นคนห่าม ๆ อย่างขุนเขาอ่อนโยนกับผู้หญิง เพราะบดินทร์เคยเล่าให้เธอฟังว่าขุนเขาเป็นผู้ชายเย็นชามาก ๆ ชอบเมินผู้หญิงที่เข้ามาหาแบบทอดสะพาน แต่กับเพียงเธอ…เขาทำตรงกันข้าม"ถ้าพรุ่งนี้เธอมาอีก ฉันก็จะตามมา" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากแต่คนที่นั่งบนหน้าตักกลับทำหน้าบึ้งจนหัวคิ้วแทบจะชนกัน "ต้องดีใจหน่อยสิ ฉันมาใช้บริการเธอก็ได้เงินและยังปลอดภัยอีก ไม่ดีเหรอ""พี่ขุนวางแผนมาแล้วเหรอ" เพียงเธอมึนงงเข้าไปใหญ่กับสิ่งที่
บทที่ 26 คนปัจจุบันขุนเขามองรอยยิ้มตัวเองที่ปรากฏอยู่ในรูปถ่าย เขาจำได้ไหมแล้วว่ายิ้มกว้าง ๆ แบบนั้นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่"ฉันลืมเธอแล้ว.." ชายหนุ่มขยับไปพิงเคาน์เตอร์ หลับตาแล้วพ่นลมหายใจออกหนัก ๆ ก่อนจะเก็บกล่องของขวัญนั่นไว้ที่เดิมวันต่อมาบดินทร์นั่งซ่อมรถมอเตอร์ไซค์ของลูกค้าอยู่ในบ้านก็ต้องละสายตามามองเพื่อนที่นั่งเหม่ออยู่ราว ๆ หนึ่งชั่วโมงได้"เป็นเหี้ยอะไร" บดินทร์ถามขุนเขาทำให้เขาดึงสติกลับมาได้ "นั่งเงียบอยู่เป็นชั่วโมง เป็นห่าอะไรก็ไม่พูด""แพทโทรมา""…" บดินทร์นิ่งงันไปเหมือนกันเมื่อได้ฟังคำตอบจากปากขุนเขาสิ่งที่ทำให้เขานั่งนิ่งมานานร่วมชั่วโมง "เธอโทรมาหามึงเรื่องอะไร""ไม่รู้ ไม่ได้คุยอะไรมาก""แล้วมึงเป็นอะไรวะ" บดินทร์ถามพลางหรี่ตามองเพื่อนที่นั่งถอนหายใจอยู่ "อย่าบอกนะว่ายังลืมแพทไม่ได้อะ""กูคิดว่ากูลืมได้แล้วนะ จนกระทั่งเมื่อวาน..""เลิกคิดถึงผู้หญิงเหี้ย ๆ คนนั้นได้แล้ว ลืมไปแล้วเหรอว่ามันทำอะไรไว้บ้างอะ""ก็รู้แต่กูแม่งลืมไม่ได้สักที ยังจำตอนที่อยู่ด้วยกันได้""ก็ใช่สิ แพทคือผู้หญิงคนแรกที่เปิดซิงมึงหนิ" ขุนเขาทำหน้าระอาใส่บดินทร์ที่พูดคำนั้นออกมา"ไอ้ห่า""กูแ
บทที่ 27 จีบขุนเขายิ้มให้บดินทร์ด้วยความรู้สึกดี ทั้งสองหนุ่มนั่งกินนมปั่นด้วยกันอยู่พักใหญ่ก่อนจะแยกย้ายกันกลับ ขุนเขาขับรถวนกลับไปที่มหาวิทยาลัยเพื่อรับเพียงเธอกลับพร้อมกันครืด~ ครืด~เพียงเธอที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนอย่างออกรสต้องชะงักแล้วกดรับสายขุนเขา(อยู่ไหน)"โรงอาหค่ะ ทำไมเหรอ" เด็กสาวตอบกลับคนปลายสายอย่างยิ้ม ๆ(หันมาสิ)"…"! เด็กสาวหันขวับไปมองด้านหลังด้วยความตกใจและยิ่งตกใจกว่าเมื่อเห็นขุนเขากำลังเดินเข้ามาหาท่ามกลางสายตาของรุ่นพี่และเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเธอ พวกเธอเพ่งสายตาไปที่ร่างหนาที่กำลังเดินอาด ๆ มา ด้วยแว่นกันแดดสีดำสนิทที่ปกปิดสายตาเขายิ่งขับให้ขุนเขาดูเท่และหล่อมาก ๆ"อ้าปากค้างทำไม ไม่เคยเห็นคนเหรอ""เดี๋ยว! เดี๋ยวนะคะ นี่พี่ขุนมาได้ยังไง" เพียงเธอพยายามรวบรวมสติแล้วถามขุนเขาด้วยความมึนงง"ก็ขับรถมา""รู้แล้วว่าขับรถมา แต่ที่ต้องการจะสื่อคือพี่มาที่นี่ทำไม?""ก็มารับเธอ""รับเพียง?""ใช่""ระ..รับเพียง" เพียงเธอเสียงสั่นเธอเหลือบตามองสีหน้าตกใจของเพื่อนแล้วมองหน้าขุนเขา "รับเพียงที่นี่เนี่ยนะ""ทำหน้าตกใจอะไรนักหนา" เขาถามเสียงเข้มแล้วก้าวเข้ามาใกล้ ๆ เพียงเธอเอ
บทที่ 28 เชื่อฟังเธอ(คนเดียว)"แค่ก ๆ.. เดี๋ยวนะคะ พี่ขุนเป็นอะไรมากไหมเนี่ย""ทำไม ปกติคนที่เข้ามาจีบไม่ได้เป็นแบบนี้เหรอ""ไม่ ไม่เคยมีใครเป็นแบบนี้""อ่อ! งั้นดีเลยฉันเป็นคนแรก""เฮ้อ~" เธอพ่นลมหายใจออกยาว ๆ ด้วยความเหนื่อยหน่ายใจก่อนจะตั้งใจกินข้าวต้มในถ้วยให้หมด "เพียงอิ่มแล้วค่ะ" เพียงเธอยกมือขึ้นมาผสานกันไว้ที่หน้าตักรอขุนเขากินข้าวจนหมด"กินเหมือนแมวดม จริง ๆ วันนี้ฉันจ่ายเงินเธอเพราะให้มาเอนเตอร์เทนนอกสถานที่นะรู้ไหม""ไม่รู้ค่ะ เพียงไม่อยากรู้ด้วย" เพียงเธอทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบเล็กน้อยในขณะที่อีกฝ่ายจ้องหน้าเธอแล้วยิ้มบาง ๆ "ยะ..ยิ้มทำไมเหรอ" หัวใจเธอเริ่มเปลี่ยนจังหวะจากเต้นปกติมาเต้นเร็วขึ้นจนต้องหลบสายตาขุนเขา นี่เขายิ้มหวานละมุนแบบนั้นให้เธองั้นเหรอ"คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอ""คะ?""ตามนั้น" ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากแล้วหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าสตางค์แล้วลุกขึ้นยืน มือหนายื่นไปตรงหน้าแต่ด้วยความชักช้าของเพียงเธอเขาจึงเดินอ้อมไปคว้าเอามือเรียวเล็กแล้วพาเธอไปขึ้นรถ ขับกลับไปที่อพาร์ตเมนต์"เดี๋ยวก่อน เพียงว่าเราสองคนต้องคุยกัน" เพียงเธอยกมือขึ้นมาห้ามปร
บทที่ 29 จูบ(ทำสัญญา)เพียงเธอย่นจมูกใส่แก้เขินก่อนที่คนตรงหน้าจะยื่นมือมาเลื่อนหน้ากากบังลมลงให้"นั่งนิ่ง ๆ ห้ามดิ้นเพราะถ้าดิ้นฉันไม่รับประกันว่าเธอจะตกไหม""โอเคค่ะ" เพียงเธอยอมทำตามที่เขาสั่งอย่างว่าง่ายแถมยังไม่ถามไม่พูดอะไรจนกระทั่งรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่จอดสนิทอยู่หน้าร้านขายไก่ทอดเกาหลีที่เพิ่งมาเปิดใหม่ไม่นานมานี้ เด็กนักเรียนกับนักศึกษาเต็มร้านหันมามองเขากับเพียงเธอเป็นตาเดียว บ้างก็ยิ้มบ้างก็หันไปคุยกับเพื่อน และยังมีสาวสองที่ส่งจูบให้ขุนเขาอีกต่างหาก"ทำใจหน่อยนะ คนมันหล่อสาวก็ต้องมองเยอะแบบนี้แหละ" เพียงเธอสะดุดลมหายใจตัวเองที่ได้ฟังคำพูดของขุนเขา เธอลอบเบ้ปากใส่เขาอย่างนึกหมั่นไส้ "กินไก่กับเบียร์ไหม เหมือนที่เกาหลีชอบกิน" ขุนเขาถามเธออย่างยิ้ม ๆ ขณะที่เปิดเมนูอาหาร"เพียงดื่มไม่เก่ง""ก็ไม่ได้บอกว่าให้กินจนเมาหนิ" เขาพูดออกมาง่ายมาก ดื่มแล้วไม่เมามีที่ไหนไม่ใช่ธอร์เทพเจ้าสายฟ้านะที่จะได้ซดเบียร์เป็นถังแล้วไม่เมาอะ เพียงเธอย่นจมูกใส่เขา "เอาไก่ทอดเกาหลีชุดใหญ่ แล้วก็ขอหัวไชเท้าดองเพิ่มด้วยสองที่ และเอาเบียร์สดอีกหนึ่งถังใหญ่""เพียงไม่กินช่วยนะคะ" เธอรีบออกปากดักทา
ตอนพิเศษ 5เช้าวันต่อมาเพียงเธอนอนกะพริบตาปริบ ๆ อยู่ใต้ผ้าห่มขณะที่ขุนเขานอนกอดเธอแนบแน่นแถมยังเอาหน้ามาซบหน้าอกเธออีก เมื่อคืนเขาทั้งดุและกินจุจนเธอเพลียหลับไปตอนไหนไม่รู้ นี่ก็สายมากแล้วด้วย แม่บ้านคงกำลังถามหากันวุ่นว่าทำไมเราสองคนไม่ลงไปกินข้าวเช้าสักที"อื้อ~ ทำไมตื่นเร็วจัง เมื่อคืนไม่เหนื่อยเหรอ" ขุนเขางัวเงียถามแฟนสาวที่นอนนิ่งอยู่ เขารู้สึกตัวตั้งแต่เธอขยับตัวครั้งแรกแต่รู้สึกล้าเลยไม่ตื่นขึ้นมา เพียงเธอยิ้มบาง ๆ แล้วเท้าแขนไปด้านหลังดันตัวลุกขึ้นมานั่งทำเขาต้องลุกขึ้นตามเธอด้วย"วันนี้เราไปหาแม่อรอีกไหมคะ เมื่อคืนนี้แม่อรทักมาหาบอกคิดถึงเราสองคน" เธอชวนคนรักที่นั่งทำหน้าง่วงอยู่ ขุนเขาไม่ได้ขัดใจเธอและพยักหน้าหงึก ๆ เป็นคำตอบ เพียงเธอยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินนวยนาดไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาคลุมตัวไว้"ขอเฮียนอนอีกแป๊บนะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย""แล้วเมื่อคืนสนุกไหมคะ" เธอหย่อนตัวนั่งลงขอบเตียงพลางเสยผมออกจากหน้าให้แฟนหนุ่มด้วย ขุนเขาหยักหน้าหงึก ๆ"สนุกมากเลย เมื่อคืนไอ่ปินมันพาพี่ชายไปเที่ยวด้วย"“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าพี่ปินมีพี่ชายด้วย" เพียงเธอยิ้มบาง ๆ"อืม พี่ปลาพี่ชา
ตอนพิเศษ 4ขุนเขาที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตขาวติดกระดุมไม่เรียบร้อยก้าวขาลงจากรถพร้อมบดินทร์และปรินที่ขับรถตามหลังเขามาติด ๆ แต่วันนี้มีแขกคนพิเศษเพราะพี่มันขอมาเที่ยวด้วย"เด็ก ๆ" พี่ปลาพี่ชายไอ้ปินเดินเข้ามากอดทักทายขุนเขากับบดินทร์ด้วยความคิดถึง "ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ หล่อขึ้นเป็นกองเลย""ครับ" ขุนเขาไล่สายตามองพี่ปลาอย่างยิ้ม ๆ วันนี้เหมือนจะมีนกแก้วบินว่อนอยู่ในผับหนึ่งตัวนะ พอนึกอย่างนั้นได้เขาจึงรีบเดินเข้ามาในผับก่อนเพราะกลัวจะหลุดขำกับสีหน้าเบื่อหน่ายของปรินที่ต้องดูแลพี่ชายมัน"ตามมาทำเชี่ยไรก็ไม่รู้ รำคาญ"ป๊าบ!ฝ่ามืออรหันต์ประทับที่หัวเขาทันทีที่พูดจบ ปรินสะบัดหน้าไปมองพี่ชายอย่างเอาเรื่องสุด ๆ"ไอ้เชี่ยปลา!""ไม่รู้แหละ กูเป็นพี่มึง ยังไงมึงต้องดูแลกู" ว่าจบปลาก็เดินเข้าไปในผับหน้าตาเฉย ปรินกรอกตาไปมาแล้วหันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ดที่ตามมาดูแลพี่ชายเสียงเพลงดังกระหึ่มตั้งแต่เดินเข้ามาทำให้ไอ้พี่ปลาเต้นจนถึงโต๊ะที่จองกันเอาไว้ ปรินส่ายหน้าอย่างเอือมระอาแล้วคว้าแก้วเหล้าขึ้นมากระดกเข้าปากอึกใหญ่"ถามจริง มึงสองคนพี่น้องกันจริงไหมวะ" ขุนเขากระซิบถามข้างหูเพื่อนรัก เพราะหน้าตาไม
ตอนพิเศษ 3หลายวันต่อมา"ทำหน้าเหมือนโดนตีนมาเลยนะ" ขุนเขาเอ่ยถามปรินที่เดินกระแทกเท้าตึงตังเอาแต่ใจมาหาเขากับบดินทร์ที่นั่งดื่มชากันอยู่"เบื่อว่ะ อยากไปดื่มฉิบหาย ผับไหนก็ได้ที่มีเด็กแจ่ม ๆ อะรู้จักกันบ้างไหม" บดินทร์ถึงกับส่ายหน้าไปมาแล้ววางแก้วชาลง"มีน่ะมันมี แต่มึงจะไปเที่ยวหลีหญิงทุกวันไม่ได้ไหมวะ ไหนจะเลิกทำตัวเชี่ยเพื่ออาจารย์อิงฟ้าไง" บดินทร์เลิกคิ้วถามอย่างจริงจังแต่ปรินกลับเบ้ปากอย่างเบื่อหน่าย"กูเบื่ออะสิ ไม่เร้าใจเลย""เหรอ…" ขุนเขาพเยิดหน้าให้อย่างประชดแล้วรินน้ำชาให้เพื่อนหนึ่งแก้ว "ทำไมไม่ชวนเฮียปลามาด้วย" จู่ ๆ ขุนเขาก็ถามถึงพี่ชายปรินที่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเท่าไหร่ ปรินหันขวับไปมองเพื่อนตาเขียว"ถามหามันทำไม""ก็กูเห็นว่าเป็นพี่ชายมึงหนิ ถามหาไม่ได้เลย" ปรินแยกเขี้ยวใส่ขุนเขาแล้วเอ่ยตอบเสียงเกรี้ยว"ไอ้เพี้ยนนั่นมันจะออกไปไหนได้ วัน ๆ อยู่แต่บ้านทำอะไรของมันไม่รู้ วันไหนออกจากบ้านนะพาคนของป๊าไปเป็นโขย่งหนึ่ง แถมยังแต่งตัวเหมือนคนบ้าอะ กูไม่อยากรับมันเป็นพี่ชาย""ก็พี่มึงมันเฟียสหนิ กูออกจะชอบ" ขุนเขายังล้อเลียนเพื่อนไม่หยุดก่อนจะหันไปมองคนรักที่ถือจานขนมเดินเข้ามาใ
ตอนพิเศษ 2เพียงเธอชะงักค้างในตอนตักข้าวใส่ปาก เธอเหลือบตามองขุนเขาที่เอาแต่ยิ้มร่าชอบใจกับคำถามแม่อร"คือเพียงยังไม่พร้อมค่ะ แม่อรกับพ่อพลคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" เพียงเธอย่นหัวคิ้วเข้าหาขอความเห็นใจจากทั้งสองท่าน ขุนเขาเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นพ่อกับแม่กำลังตกเป็นทาสลูกอ้อนของเมียเขา"แม่!" เขาเรียกแม่เสียงดังแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ เมื่อแม่กับพ่อหันมามอง อรพิณเลิกคิ้วถามลูกชายส่วนอำพลหนี่ตามองอย่างเป็นคำถามเหมือนกัน "กินข้าวเถอะครับ เรื่องลูก..เดี๋ยวเอาไว้ค่อยคุยกัน""ก็ได้ ๆ อย่าช้านักนะแม่อยากอุ้มหลานแล้ว""ได้ครับ.." ขุนเขายิ้มกว้างเพราะพอใจกับสิ่งที่แม่ขอในขณะที่เพียงเธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เหมือนปากอมน้ำไว้ก็ไม่ปาน พยายามหาเรื่องมาแย้งในสิ่งที่ขุนเขาบอกกับพ่อแม่แต่ก็เหมือนจะไม่มีอะไรให้เธอแย้งขึ้นเลย เพียงเธอถอนหายใจเบา ๆ แล้วกินข้าวต่อจนอิ่มกันทุกคน เธอกับขุนเขาถูกอรพิณพาไปที่ห้องนั่งเล่น ไม่นานแม่บ้านก็ยกจานผลไม้สดมาเสิร์ฟ"กินสิลูก นี่ชมพู่จากสวนแม่เองเลยนะรู้ไหม" เพียงเธอตาโตแล้วหยิบชมพู่ชิ้นพอดีคำมาใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ อรพิณยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นลูกสะใภ้กินชมพู่อย่างเอร็ดอร่อย"
ตอนพิเศษ 1หลายวันต่อมาขุนเขาเดินรอบร้านสักลายเพราะกำลังเก็บของที่เหลือเอาไปไว้บ้าน เขาตัดสินขายร้านแห่งนี้ให้รุ่นพี่ที่เป็นช่างด้วยกันมานานและยังเป็นครูและลูกค้าคนแรกของเขาด้วย"เฮ้ กูอยากสักลายว่ะ" รุ่นพี่ที่เขาเคารพเดินเข้ามาตบบ่าแกร่งเบา ๆ ขุนเขาที่กำลังเก็บของลงกล่องอยู่ชะงักไปเล็กน้อย เขามองมือตัวเองแล้วเอี้ยวหน้ากลับไปมองรุ่นพี่"ล้อเล่นน่าเฮีย ผมทำไม่ได้หรอก""กูไม่ได้ล้อเล่น กูจริงจัง""เฮ้ย..ไม่ได้" เขาพูดกลั้วหัวเราะแล้วเก็บของลงกล่องต่อแต่รุ่นพี่กลับเดินไปเอากล่องที่เป็นเครื่องสักลายที่เขาติดตัวมาด้วยเอามาให้ขุนเขา "เฮ้ยพี่ มันจะติดตัวพี่ไปตลอดนะเว้ย ผมทำไม่ได้หรอกมือมันสั่น ไม่สวยหรอก""กูไม่ได้อยากได้ลายที่สวย แต่กูอยากได้ลายที่มึงสักให้กู เหมือนลายแรกที่กูให้มึงสักลงที่แขนกูไง" ขุนเขามองกล่องอุปกรณ์สักอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้าปฏิเสธรุ่นพี่ แต่ทว่ารุ่นพี่เขากลับพยักหน้าให้ สายตาเขาบ่งบอกถึงความเชื่อใจในตัวขุนเขา"เอาจริงเหรอ คือผมไม่..""จริงดิวะ เอาหน่อยไหน ๆ ก็จะไม่สักแล้ว" รุ่นพี่เขาเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่เพิ่งเอามาลงใหม่ เตรียมตัวให้ขุนเขาสักเรียบร้อย"พี่..""มาสิ เอ
บทที่ 77 ตอนจบหลายเดือนต่อมาขุนเขานั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่ในสวนหลังบ้านหลังจากส่งงานให้รุ่นน้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขารู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้ทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบ ไม่ว่าจะทำงานที่ตนเองชอบหรือการดีดกีตาร์แบบนี้"ร้องเพลงเสียงดังเชียว" เพียงเธอเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เธอเอ่ยแซวคนรักพลางหยิบคุกกี้ไปป้อนใส่ปากขุนเขาด้วย"อร่อยเหมือนเดิม" ขุนเขายิ้มกรุ้มกริ่มแล้วอ้าปากกินคุกกี้อีก"อร่อยใช่ไหมล่ะ เพียงเป็นคนทำเองกับมือเลย""อะไรที่เมียทำก็อร่อยหมดนั่นแหละครับ" เขายิ้มแล้วดีดทำนองเพลงรักให้เพียงเธอฟัง เธอยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างเขินอายก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง"เขินอะไรก่อน ไม่ชินอีกเหรอ""ก็พี่ขุนทำให้ชินตั้งแต่เมื่อไหร่เล่า ทำให้เพียงรู้สึกหวั่นไหวเหมือนตอนที่เราเจอกันใหม่ ๆ ทุกทีเลย" ขุนเขาหลุดยิ้มแล้วดีดกีตาร์ต่อ ครู่หนึ่งเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เขาละสายตาจากใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปมองโทรศัพท์ที่กำลังสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะแล้วกดรับสาย(เฮ้…ออกมาดื่มไหมครับ เย็นนี้มีปาร์ตี้ปิ้งย่างที่บ้านท่านป้อง) ปรินทักทายพร้อมเอ่ยชวนเพื่อนรัก ขุนเขาเงยหน้ามองเพียงเธอเป็
บทที่ 76 คลั่งรักผัวหลังจากพาเพื่อนเข้านอนเสร็จขุนเขากับเพียงเธอก็ขึ้นมาพักผ่อนบ้าง"แหวนหมั้น..ถอดตอนอาบน้ำได้ไหมคะ" เธอเอี้ยวหน้าไปถามคนรักที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา ขุนเขาวางแก้วน้ำแล้วมองไปยังคนถาม"ไม่ได้ค่ะ ต้องใส่ไว้ตลอดห้ามถอด""โอเค.." เพียงเธอพยักพเยิดเข้าใจแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอนอนไม่ได้แน่หากไม่ได้อาบน้ำชำระร่างกายอีกครั้ง ขุนเขานั่งยิ้มอยู่กับตัวเองขณะที่จ้องแหวนหมั้นที่นิ้วนางข้างซ้ายอยู่"ไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ ว่าจะมีวันนี้กับเขา" ชายหนุ่มยิ้มขบขันแล้วเอนหลังพิงพนักโซฟา มองแหวนอย่างชอบใจ ไม่นานเพียงเธอก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอเอียงคอมองแฟนหนุ่มที่เอาแต่ยิ้ม"ทำไมคะ ยิ้มทำไมเหรอ" เธอถามขุนเขา"ยิ้มสิเพราะมีความสุขไง ไม่อยากเชื่อเนอะว่าเราสองคนจะมาถึงจุดนี้ได้" เพียงเธอยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปนั่งลงบนหน้าตักเขา เรียวแขนเล็กตวัดกอดคอหนา กลิ่นครีมอาบน้ำหอมละมุนตีขึ้นจมูกเขา "ตัวหอมจัง" ขุนเขาเอ่ยชมพลางจูบเรียวแขนเพียงเธอเบา ๆ"พี่ขุนมีความสุขเพียงก็มีความสุขเหมือนกันค่ะ" เธอแนบเรือนแก้มลงกับอกแกร่งออดอ้อนชายหนุ่มเสียงสองจนขุนเขาหลุดยิ้มตาม"เพราะเพียงนั่นแหละที่ทำให้
บทที่ 75 สุขเล็ก ๆบทรักเร่าร้อนกินเวลามาเกือบสองชั่วโมงเต็ม ขุนเขายิ้มออกอย่างพอใจที่เห็นคนรักได้ปลดปล่อยความต้องการไปพร้อมกับเขา"เฮ้อ.." เพียงเธอทิ้งตัวนอนลงบนร่างหนาหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว เธอหอบหายใจกระชั้นชิดด้วยความเหนื่อยล้าแล้วยกมือจึ้นมาลูบไล้แผงอกแกร่ง "อยากลงไปหาเพื่อนไหม เพียงได้ยินว่าพี่ ๆ จะดื่มกัน" เธอเงยหน้าขึ้นมาถามคนตัวโตด้วยเสียงติดหอบ"ก็ได้…" ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบอบบางเบา ๆ แล้วดันตัวเพียงเธอออกแล้วลุกขึ้น "ลงไปด้วยกันดิ ไม่อยากนั่งคนเดียว" เขาขยิบตาให้แฟนสาวแล้วเดินอาด ๆ เข้าไปในห้องน้ำ เพียงเธอหลุดยิ้มแล้วเดินตามหลังเขามา ทั้งคู่อาบน้ำพร้อมกันจนเสร็จก่อนจะลงไปหาเพื่อน ๆ ที่นั่งดื่มกันอยู่หลังบ้านหลังใหม่ของขุนเขา"โว่…เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวมาแล้วเว้ย" ปกป้องปรบมือเสียงดังแล้วรีบลุกขึ้นมาพาทั้งสองไปนั่งลง ธันวารู้งานรีบรินเหล้าให้เพื่อนทันที"ไง..เข้าหอกันครั้งแรก" บดินทร์เอ่ยแซวเพื่อนรัก แป้งปั้นที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างแฟนหนุ่มหน้าแดงซ่านเพราะเขินกับคำถามแฟนหนุ่ม เธอรู้หรอกว่าบดินทร์หมายความว่ายังไง"ก็..ดี" ขุนเขาเลื่อนมือไปจับมือเรียวบางไว้แน่น รอยยิ
บทที่ 74 เข้าหอเสร็จจากพิธีสวมแหวนหมั้นแล้วก็ถึงเวลาส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ ขุนเขายิ้มกว้างจนตาปรือ เขาตั้งหน้าตั้งตารอเวลานี้จริง ๆ"เจ้าบ่าวดูท่าจะใจร้อนนะครับผม" ปรินตะโกนมาแต่ด้านหลังขณะที่รอให้แม่อรกับพ่อพลเจิมเตียงนอนให้สองหนุ่มสาว คำแซวของเพื่อนขุนเขาทำใบหน้าเพียงเธอเห่อร้อนด้วยความเขินอาย"ไม่ได้ใจร้อนแค่…อยากพาเจ้าสาวคนสวยเข้าห้องแค่นั้น" เสียงเพื่อนเขาโห่แซวขึ้นจากทางด้านหลัง เพียงเธอแอบถลึงตาใส่คู่หมั้นหนุ่ม"เอาลูก นอนเถอะ" อรพิณยิ้มให้ลูกสะใภ้คนสวยแล้วถอยออกมาให้สองหนุ่มสาวนอนเอาลงบนเตียงเอาฤกษ์ "นอนเตียงที่พ่อกับแม่นอนก่อนจะได้ครองคู่กันนาน ๆ เหมือนพ่อกับแม่ไงลูก""ครับ.." ขุนเขาตวัดแขนขึ้นไปกอดเพียงเธอไว้แนบแน่นแล้วจุมพิตลงบนหน้าผากมนเบา ๆ "ต่อไปนี้เราก็จะได้นอนด้วยกันในฐานะคู่หมั้นแล้วนะ""พี่ขุน.." เพียงเธอยิ้มเหนียมอายแล้วหันไปมองเพื่อนขุนเขาที่กำลังรุมถ่ายรูปเขากับเธออยู่ "เพียงว่าเราสองคนออกไปข้างนอกก่อนดีไหมคะ""ออกไปได้ไง พวกมึงอะออกไปเลยกูจะนอนกับเมีย" ขุนเขาเอ่ยปากไล่เพื่อนทุกคนแล้วขยับเข้ามาซบหน้าลงกับอกเพียงเธออย่างออดอ้อน"โห่…ไอ้…" ปรินตั้งท่าจะพ่นคำหยา