บทที่  25 แฟนเก่า

บทที่ 25 แฟนเก่า

"มีกุญแจสำรอง? มีได้ไงคะเพียงไม่ได้ให้กุญจกับใครเลยนะ" เพียงเธอขมวดคิ้วยุ่ง "พี่ขุนขโมยไปเหรอ" เธอถามเขาตรง ๆ

"เปล่า แค่หยิบมา"

"จะกวนประสาทเพียงใช่ไหม"

"เปล่า..ก็ตอบตรง ๆ ผิดตรงไหน แค่หยิบมาแล้วก็จะเอาคืนแค่นั้น"

"หยิบไป แล้วเอาไปทำคะ"

"ฉันให้ช่างไปติดแอร์ให้แล้ว จะได้ไม่ต้องทนร้อนไง แล้วก็ติดเครื่องทำน้ำอุ่นด้วย"

"แต่เพียงไม่ได้อยากได้"

"แต่ฉันอยากให้ เพราะคิดไว้แล้วว่าคง..ต้องไปค้างที่นั่นบ่อย ๆ"

"นี่!" เพียงเธอดิ้นยุกยิกไปมาแต่กลับถูกขุนเขากอดรัดไว้แน่นขึ้น ปรินกับบดินทร์มองหน้ากันอย่างยิ้ม ๆ แป้งปั้นที่นั่งซบอกอุ่น ๆ คนรักอยู่ก็หลุดยิ้มตามบดินทร์ เธอเพิ่งได้เห็นคนห่าม ๆ อย่างขุนเขาอ่อนโยนกับผู้หญิง เพราะบดินทร์เคยเล่าให้เธอฟังว่าขุนเขาเป็นผู้ชายเย็นชามาก ๆ ชอบเมินผู้หญิงที่เข้ามาหาแบบทอดสะพาน แต่กับเพียงเธอ…เขาทำตรงกันข้าม

"ถ้าพรุ่งนี้เธอมาอีก ฉันก็จะตามมา" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากแต่คนที่นั่งบนหน้าตักกลับทำหน้าบึ้งจนหัวคิ้วแทบจะชนกัน "ต้องดีใจหน่อยสิ ฉันมาใช้บริการเธอก็ได้เงินและยังปลอดภัยอีก ไม่ดีเหรอ"

"พี่ขุนวางแผนมาแล้วเหรอ" เพียงเธอมึนงงเข้าไปใหญ่กับสิ่งที่