ตอนที่9.  แรงสะอื้น

            แรงสะอื้นทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มเหยียด

            “ถ้าเธอไม่ดื้อ ปากเก่งกับฉันก่อน ครั้งแรกของสาวสวยอย่างเธอก็คงจะนุ่มนวลกว่านี้”

เขาพูดราวกับว่าสิ่งที่เกิดเป็นเรื่องธรรมชาติ และการพรากความบริสุทธิ์ของหญิงสาวเป็นสิ่งที่เขากระทำอยู่บ่อย ๆ   สิ่งเหล่านั้นมันทำให้เธอยิ่งเกลียดผู้ชายตรงหน้าจนแทบอยากจะบีบคอเขาให้ตาย !

“ไอ้สารเลว !  ไอ้ชั่ว ! ออกไป  ออกไป๊”

มือน้อยทั้งดัน ทั้งรัวทุบลงกลางแผ่นหลังชายหนุ่มอย่างสุดแรงเท่าที่เหลืออยู่  เพื่อให้เรือนร่างกำยำห่างออกจากร่างเธอ

“ฮึ ! คำก็สารเลว  สองก็สารเลว  ฉันบอกว่าชื่อมาร์ค !”

คนตัวใหญ่รวบมือคนก่นด่าเขา ตรึงไว้เหนือศีรษะ ที่ผมยาวดำขลับสยายออกจนเป็นแพรไหม

“จะมาร์ค จะหมาที่ไหนฉันไม่สน !  ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ! ไอ้คนสกปรก !”

แม้ร่างของเธอจะขยับไม่ได้  แต่ปากของเธอยังขยับได้  หล่อนจึงพ่นคำรุนแรงออกมาเป็นชุด

“อะ  อะ  นอกจากจะปากจัดแล้ว ยังขี้ลืมอีกแล้วนะ  ไม่เป็นไร  ฉันจะช่วยฟื้นความจำให้ว่าฉันชื่อมาร์ค !”

สิ้นคำ ชายหนุ่มก็ช้อนสะโพกกลมกลึงของหล่อนยกขึ้นอุ้ม

กรี้ดดดดดดดดดดด

คนปากดีกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ   แขนสองข้างโอบรอบคอเขาไว้แน่น   เขากำลังอุ้มหล่อนไปที่เตียง ในขณะที่แก่นกายเขายังฝังไว้ในร่องหอยของเธอ 

เมื่อได้สติฟันคมของหญิงสาวก็ฝังลงบนบ่าของชายหนุ่มเต็มแรง

งับ !

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!

ชายหนุ่มร้องลั่นด้วยความเจ็บแปลบ !  หากยังไม่ปล่อยมือ  เขาเดินมาหยุดที่ปลายเตียง

“ชอบความรุนแรงใช่ไหม ได้ !  จัดให้ !”

          ตุบ !

          ซ๊วบ !

            ทันทีที่ร่างอรชรแตะถึงเตียงเรือนกายกำยำก็กระแทกลงสุดแรง ทาบทับร่างบนเตียงทั้งตัว !  ส่งให้แก่นกายร้อนฉ่าเสียบลึกเข้าในกายสาวจนสุดโพรงมดลูก ! 

          อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย

            เรียมร้องสุดเสียง ทั้งจุกทั้งกระสันซ่าน  ขาเรียวเกร็งกวัดเอวสอบไว้แน่น ขณะที่แก่นกายร้อนฉ่าปักตรึงหล่อนไว้กับเตียง   มือเล็กขยุ้มจิกลงแผ่นหลังแน่น หน้าสวยบิดเบี้ยวเจ็บปวดเหลือแสน

“ฮือ”

            ชายหนุ่มครางฮือในลำคอ  แววตาวาวโรจน์อย่างสมใจ เรือนกายแข็งแกร่งสั่นสะท้านจากจ้วงแทงสุดแรงเมื่อครู่ มันเสียวปราดขึ้นไปถึงสมอง ความเป็นชายของเขากำลังคึกในกายเจ้าหล่อน  จนอยากจะจ้วงแทงลงอีกครั้งแล้วครั้งเล่า  หากต้องข่มอารมณ์ไว้เพราะอยากสั่งสอนหล่อนให้รู้สำนึก !

“เธอต้องการแบบนี้ใช่ไหม ?”

เขาขบกรามแน่นเค้นเสียงถามลงกับหูสาวน้อยที่อ่อนระทดระทวยใต้ร่างเขา 

            ลมหายใจแผ่วเบาไล้สัมผัสขนอ่อนของเธอให้ลุกซู่ยามที่ใบหน้าหล่อคมกระซิบแนบหู คำพูดของเขามันทิ่มแทงใจหล่อนให้หันขวับจ้องตาสีฟ้าเข้มที่พราวระยับนั่น  

            เขาสบสายตาที่มองเขาราวกับอยากจะฉีกเขาออกเป็นชิ้น ๆ  แล้วเลิกคิ้วสูงอย่างฉงนใจ  เขาสำนึกในเรือนกายของตนที่หนุ่มแน่นกำยำ รวมถึงใบหน้าที่แสนจะคมคายตามแบบฉบับหนุ่มตะวัน  ทุกครั้งที่เขาระเริงโลกีย์กับสาวๆ เจ้าหล่อนเหล่านั้นล้วนอยากตักตวงความสุขจากเขาครั้งแล้วครั้งเล่า  

            แต่กลับสาวน้อยคนนี้ เขารู้ว่าหล่อนก็สุขจนถึงขีดสุดยามที่หล่อนเปล่งเสียงครวญครางออกมา แล้วสิ่งที่เขามอบให้เธอ ไม่ทำให้เธอนึกอยากโอนอ่อนให้เขาบ้างเลยหรือ  หากเธอยอมออดอ้อนทำตัวดี ๆ เหมือนสาวๆ ที่เข้ามาหาเขาทุกคน  เขาก็คงจะอ่อนโยนกับเธอกว่านี้ 

            ดวงหน้าสวยยังมีคราบน้ำตา ภาพนั้นทำให้ชายหนุ่มใจอ่อนยวบ มือหนาของเขาจึงประคองดวงหน้าสวยคมไว้  หัวแม่มือใหญ่ค่อย ๆ เช็ดคาบน้ำตาออก

            สาวน้อยสะบัดหน้าออกสุดแรงอย่างนึกรังเกียจ  ผู้ชายมักมาก !  ชอบใช้กำลังข่มเหงผู้หญิง !  หล่อนอุตส่าห์เฝ้าทะนุถนอมความสาวไว้ให้กับเจ้าบ่าวในคืนวิวาห์ตามขนบธรรมเนียมไทย  ไม่คิดเลยว่าจะถูกเขาทำลายลงง่าย ๆ    ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น  แรงแค้นทำให้กำปั้นน้อยๆ เหวี่ยงใส่หน้าคนตัวโตเต็มแรง 

            ตุบ !

            แม้หล่อนจะส่งหมัดลงเต็มแรง แต่กำลังที่มีทำให้เขาแค่ผงะออก

“ฮึ !  ฉันพยายามพูดกับเธอดี ๆ แล้วนะ แม่สาวน้อย”

มือหนาลูบรอยแดง ๆ  ที่เกิดจากหมัดเมื่อครู่  ดวงตาสีฟ้าของเขาเต้นระริก ตั้งแต่เกิดมาไม่มีหญิงสาวคนไหนอาจหาญสู้รบตบมือกับเขาเช่นนี้มาก่อน  ความโกรธผสมผสานความอยากเอาชนะกระตุ้นเลือดในกายชายให้เดือนพล่าน 

 “อย่างหวังเลย !  ไอ้ชาติหมา !”

เรียมตะโกนด่าลั่น พร้อมกับกางเล็บเหวี่ยงมือสะเปะสะปะหมายจะข่วนเขาให้เจ็บแสบสักครา  แต่กลับถูกมือแกร่งรวบไว้

“ได้ !  ฉันจะเป็นคนเลว !  อย่างที่เธอต้องการ !”

“อร้ายยยยยยยยย จะทำอะไรฉัน !”

ชายหนุ่มกดมือเล็กจอมพยศไว้ด้วยมือข้างเดียว  มืออีกข้างคว้าแส้หนังมามัดข้อมือเล็กไว้อย่างแน่นหนา แล้วผูกโยงไว้กับเสาหัวเตียง 

ทันทีที่เขาถอนแก่นกายออกจากกายสาว หยัดกายขึ้นมองสาวน้อยแสนพยศที่กำลังนอนหงาย  แขนทั้งสองข้างชูขึ้นเหนือหัวถูกรวบข้อมือมัดไว้ เต้านมอวบ ๆ สองข้างกระเพื่อมขึ้นลงถี่กระชั้นด้วยความโกรธเกรี้ยว  มันทำให้เขาอยากจะโถมปากลงไปกลืนกินเสียเดียวนั้น !  แต่เสียงด่าทอที่แสลงหูอยู่ไม่น้อยทำให้เขาเปลี่ยนใจ !  อดกลั้นอารมณ์เอาไว้เพื่อจะปราบแม่สาวตัวดีให้ระทดระทวยจนต้องวิงวอนกับเขา !

“นายมันชิงหมาเกิด !  ไอ้หมา  ไอ้มาร์ค  ไอ้ชาติชั่ว !”

สาวน้อยดิ้นรน ออกแรงกระชากข้อมือออกจากเชือกที่มัดหล่อนไว้  ยิ่งกระชากข้อมือยิ่งเจ็บ แต่ไม่มีวี่แววว่ามันจะปล่อยหล่อนเป็นอิสระ

หล่อนเหวี่ยงขาเตะสะเปะสะปะ ดิ้นสะบัดให้คนตัวใหญ่ออกจากเรือนร่างของเธอ เมื่อเขาเดินห่างออกไป หล่อนจึงหยุดแล้วหอบหายใจถี่ เธอคิดว่าเธอสลัดเขาออกได้แล้วแต่เธอคิดผิด !   

ร่างกำยำเดินกลับมาทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ เธออย่างใจเย็นพร้อมกับริ้วผ้าสีแดงเส้นยาวในมือ  รอยยิ้มเย็นบนใบหน้าหล่อเข้มนั้นทำให้เรียมถึงกับใจหายวาบ !

เธอไม่ใช่หญิงสาวไร้เดียงสาจึงพอจะเดาได้ว่าเขาจะทำอะไรกับเธอ ! 

ดังนั้น ร่างเล็กจึงดิ้นรนหวีดร้อง พร้อมกับพลิกตัวเหวี่ยงเท้าเล็ก ๆ หมายจะเตะคนข้าง ๆ  ให้ถอยออกห่าง  แต่ทำได้แค่เพียงอาการปาดป่ายขาเท่านั้น !

“ไอ้มาร์ค !   ไอ้หมา !  นายอย่าคิดจะทำอะไรบ้า ๆ กับฉันนะ !  ฉันเอานายตายแน่ !”

“ฮ่า ๆ  เธอนี่มันม้าแสนพยศจริง ๆ ดีฉันชอบ !”