ตอนที่ 12.   ยังไม่อิ่ม

“ถูกใจ ?”

คำถามกลับสั้นพอกัน แต่กินใจความลึก เพราะเป็นเล่ห์ในการต่อรองราคาทางการค้า แม้อีวานจะเป็นเกลอเก่าของชายหนุ่มตาสีฟ้า ผิวขาว ผมสีทองที่บ่งบอกถึงการเป็นเชื้อชาติอเมริกันโดยแท้ตาม การค้าคือการค้า ไม่มีพี่น้องหรือเพื่อนฝูง

“ยังไม่อิ่ม”

มาร์คแกว่งเท้าข้างที่อยู่ด้านบนไปมาอย่างสบายอารมณ์  ทำให้คู่สนทนาจับความรู้สึกไม่ได้ว่า –ยังไม่อิ่ม คือ หิวมากน้อยแค่ไหน เขาจะขึ้นราคาได้อีกเท่าไหร่-

“ฮึ  ฮึ ฉันดีใจที่แกชอบ แม่นี่เพิ่งได้มาสด ๆ”

อีวานพยักพเยิดไปที่สวยน้อยในผ้าห่ม หล่อนยังไม่หยุดผรุสวาท แม้ว่าเสียงที่เล็ดลอดออกมาจะเป็นเสียงอู้อี้ก็ตาม

“แสนเหรียญ”

มาร์คเสนอให้ผู้ค้า  สาวน้อยผู้ถูกเสนอราคาดิ้นเร้า ๆ แรงขึ้น  เจ้าของสินค้ายิ้มในหน้าเอ่ยเนิบๆ ว่า

“สวย สด แสนเหรียญไม่น้อยไปรึ ?”

พ่อค้าทักท้วงเมื่อเห็นว่าสินค้าตนที่ขายให้กับมาเฟียรายใหญ่ต้องได้ราคางามกว่านี้

“นั่นสินะ ลองถามสินค้าดูแล้วกันว่าราคานี้เหมาะสมกับตัวเธอหรือไม่”

สิ้นคำ คนเสนอซื้อสินค้าก็หันไปพยักหน้ากับลูกน้องผิวหมึกเปิดปากสินค้า

“ไอ้ชั่ว !  ไอ้สารเลว !  พวกแกต้องตกนรกหมกไหม้  บาปกรรมจะต้องตามสนองแก ! ไอ้อีวาน ! ไอ้ห่าแกหลอกฉันมา !  แล้วแกยังจะเอาฉันมาเร่ขาย ไอ้ชาติหมา !  สักแดงเดียวแกก็ไม่ควรได้ !  ไปตายซะ ! @#%^%*^%$$%R#$#$%&^*&Y^%%RTY+++ ! ! !”

ทันทีที่ปากถูกเปิดเรียมรัวคำด่าใส่อีวานเป็นชุด  คนถูกด่าใบหน้าแดงก่ำ ลุกออกจากโต๊ะก้าวพรวดถึงเธอในคราเดียว ก่อนที่มือหนาของอีวานจะฟาดลงใบหน้าคนสวย มือแกร่งของอีกคนก็จับไว้ได้ทัน

“อะ  อะ  อย่าทำให้ของเล่นของฉันบุบสลาย”

มาร์คกล่าวเสียงเย็น  อะไรที่เป็นของเขาใครก็อย่าแตะต้อง ! 

คนที่ถูกจับมือไว้สะบัดออกกัดฟันกรอดอย่างขัดใจ  สาว ๆ ที่เขาต้อนเข้าซ่องคนใดดื้อด้านเขาก็จะลงไม้ลงมือให้หล่อนเหล่านั้นยอมเชื่อฟังแต่โดยดี  และไม่มีใครหน้าไหนยืนด่าเขาฉอด ๆ แบบนี้ได้เกิน 1 นาทีแน่นอน

“ฮึ !  เก่งแต่จะรังแกผู้หญิง ! ไอ้@$&*&%%$$ อ้ายยยย อืดดดด อกอด”

เรียมตะโกนด่าซ้ำความเคียดแค้นที่หล่อนต้องเสียตัวให้กับไอ้ผู้ชายแปลกหน้ามันยังสุ่มอยู่ในอก  ประโยคด่าในตอนท้ายกลายเป็นเสียงอู้อี้เพราะบอร์ดี้การ์ดผิวหมึกปิดปากหล่อนไว้ตามเดิม ก่อนที่อีวานจะเข้ามาลงมือกับเธออีกครั้ง !

“เดี๋ยวเถอะ !”

อีวานหันขวับ สบถลั่น หมายจะเข้าทำร้ายแม่สาวปากดีอีกครั้ง 

แต่เขาถูกมาร์คยืนขวางไว้ แล้วตบที่อกอีวานเบา ๆ

“ฉันว่าหนึ่งแสนเหรียญอาจจะสูงไปด้วยซ้ำ สำหรับการช่วยแกกำจัดแม่ตัวแสบนี่ ฮ่า ฮ่า”

            อีวานสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดพยายามระงับอารมณ์เอาไว้ ตาชั้นเดียวมองคนต่อรองราคา  หากแต่ยังไม่เอ่ยคำใด  เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมมาร์คถึงต้องจับแม่นี่มัดในผ้าห่ม แถมปิดปากไม่ส่งเสียงได้เลยแม้แต่น้อย ผู้หญิงคนนี้ฤทธิ์มากจริง ๆ

            เมื่อเห็นว่าคนขายยังนิ่ง คนต่อรองราคาจึงพูดต่อว่า

“เมื่อคืนคนของนายก็แทบจะพลิกตึกหลังนี้หาแม่นี่อยู่มิใช่เหรอ ฮึ  ฮึ”

            มาร์คเพิ่งทราบว่าแท้จริงแล้ว สาวน้อยคนนี้พยายามหลบหนีออกจากแดนนรกแห่งนี้  และบังเอิญเข้ามาหลบในห้องเขา  หากอีวานจะเก็บเด็กสาวคนนี้ไว้ก็รังแต่สร้างปัญหา  อย่าว่าแต่กำไรงาม ๆ เลย ดีไม่ดีฤทธิ์เดชของแม่สาวน้อยคนนี้อาจจะทำให้อีวานสูญเสียธุรกิจค้ากามไปเลยก็ได้ ดังนั้น ไม่ว่าเขาจะเสนอราคาให้เท่าไหร่ ก็คุ้มแล้วกับการกำจัดแม่สาวน้อยตัวร้ายออกไปจากเส้นทางทำมาหากิน

“ฮ่า ๆ  แกนี่มันเขี้ยวลากดินไม่เปลี่ยนเลยนะ”

อีวานระเบิดเสียงหัวเราะให้กับความรู้ทันของเกลอเก่า  เขากับมาร์คเป็นเด็กที่เติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกันทั้งคู่  และหลบหนีออกจากสถานที่แห่งนั้นด้วยกัน  แม้กระทั่งการเริ่มต้นธุรกิจก็เริ่มพร้อมกัน แต่ดูเหมือนว่าในทุก ๆ เรื่อง มาร์คจะนำหน้าเขาหนึ่งแต้มเสมอ แต่ต้องมีสักวันที่เขาจะเอาชนะเจ้าหมอนี่ให้ได้ ! !

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน คนนี้ฉันยกให้แก ถือว่าเป็นของกำนัลที่แกอุตส่าห์มาฉลองเปิดสาขาใหม่แล้วกัน”

อีวานยิ้มเย็นซ่อนความโกรธไว้ได้มิดชิด อย่างไรเสียธุรกิจต้องมาก่อนอารมณ์ส่วนตัว

“ฮ่า  ฮ่า ขอบใจมาก ฉันไม่ปฏิเสธนะ เพราะได้ข่าวว่าธุรกิจขายเนื้อสด ๆ ของแกเจริญรุ่งเรืองไม่น้อย ยินดีด้วย ยินดีด้วย”

มาร์คยิ้มในหน้ายื่นมือออกไปจับมืออีกฝ่ายเขย่าเบา ๆ แสดงความยินดีอย่างจริงใจ  แม้ว่าธุรกิจที่เพื่อนทำจะเรียกได้ว่าเป็นธุรกิจบาป แต่เขาก็ถือว่ามันคือการทำมาหากินประเภทหนึ่ง ที่สำคัญเขายึดหลักที่ว่าทางทำมาหากินของใครก็ของมัน  เขาจะไม่เดินเข้าไปทับเส้นของใคร และจะไม่ยอมให้ใครมารุกรานในพื้นที่ของเขาเช่นกัน !

“ขอบใจ  ขอบใจ ฉันก็ยินดีกับแกด้วยที่กาสิโน กับค้าอาวุธของแกไปได้สวย ได้ข่าวว่ารัฐบาลอนุมัติจัดซื้ออาวุธจากบริษัทของแกทั้งหมดนี่นะ  รายรับปีนี้คงจะมหาศาลสินะ  ฮ่า  ฮ่า”

อีวานยิ้มออกปากแสดงความยินดี  ข่าวที่เขารู้มาไม่ต้องเสียเวลาเสาะหา เพราะบริษัทค้าอาวุธที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกาเซ็นต์สัญญาซื้อขายกับรัฐบาลที่ชอบทำสงครามเป็นข่าวใหญ่ที่สุดในรอบปี  ประธานบริษัทอย่าง มาร์ค เลสติโน จึงได้รับฉายาว่า “เจ้าพ่อสงคราม”  มาเฟียที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดและรวยที่สุด !

“ฮ่า ๆ  ฉันก็แค่เสนอในสิ่งที่รัฐบาลต้องการก็เท่านั้นเอง ฮ่า  ฮ่า”

ในขณะที่มาร์คหัวเราะอย่างอารมณ์ดี 

สักพักลูกน้องหนุ่มผิวขาวกร้านแดดร่างสูง กายแกร่งดูท่าทางคล่องแคล่ว เข้ามากระซิบบางอย่างแก่มาร์ค เจ้านายของเขา  สิ่งที่เขากระซิบสำคัญมากพอที่จะทำให้คนอารมณ์ดีถึงกับหยุดหัวเราะชะงัก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อคนมาส่งข่าวล่าถอยออกไป เสียงทุ้มจึงเอ่ยขึ้นว่า

“สายมากแล้วฉันขอตัวก่อน”

“มีอะไรหรือเปล่า ?”

อีวานถามด้วยน้ำเสียงห่วงใยเพื่อนเก่าที่รู้จักกันมานาน

“เรื่องขี้หมาที่ฉันต้องกลับไปสะสางเสียหน่อย”

มาร์คลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีสบาย ๆ

เมื่อเจ้านายลุกขึ้นบอร์ดี้การ์ดผิวหมึกต่างช่วยกันจับโรลผ้าห่มดิ้นได้หมายจะช่วยกันหามออกไป  แต่แล้วเจ้านายก็ตวาดเสียงเข้มว่า

“เฮ้ย ! หยุด ! ผู้หญิงของฉัน ! ฉันจัดการเอง”

แล้วมือแกร่งก็จับโรลผ้าห่มไส้คนตวัดขึ้นพาดบ่ากำยำได้ในคราเดียวราวกับว่ามันคือหมอนข้างนุ่ม ๆ เท่านั้น