บทที่ 811

หลังจากวางสาย อารมณ์ของเสิ่นหยินอู้ก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

หนึ่งชั่วโมง

หลังจากนี้หนึ่งชั่วโมงเธอก็จะไม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวโดยไร้ที่พึ่งอีกต่อไป เมื่อถึงตอนนั้น ชวงชวงก็จะอยู่เคียงข้างเธอ แล้วก็ยังมีโจวเปาผีของชวงชวง

เพียงแต่ว่า……

คนๆนั้นในใจเธอที่เธอรอคอยกลับยังไม่มีวี่แววอะไรเลย

ชวงชวงติดต่อเขาไม่ได้ หรือหลังจากที่รู้เรื่องเขาคิดว่ามันลำบากเกินไปจึงไม่อยากมาตามหาเธอกันนะ?

หลังจากคิดไปคิดมา เสิ่นหยินอู้ก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

แต่เธอก็ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว เธอส่งโทรศัพท์คืนให้เด็กสาวที่อยู่ข้างหน้าเธอ และกล่าวขอบคุณเธอ "ขอบคุณที่ให้ยืมโทรศัพท์นะ"

ที่จริงแล้วในขณะที่เด็กสาวให้ยืมโทรศัพท์ไป เธอยังคงกังวลว่าเธอจะถูกหลอกหรือไม่ เธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะได้โทรศัพท์กลับคืนมาจริงๆ เธอเม้มริมฝีปากแล้วรับโทรศัพท์กลับมา จากนั้นก็มองไปที่เหมิงเหมิงกับเสิ่นซือเหนียนที่อยู่ข้างๆแล้วถามเบาๆว่า: "งั้นพวกคุณอยากเล่นอยู่ที่นี่ไหม?"

เมื่อเห็นว่าเธออยู่คนเดียว ในตอนแรกเสิ่นหยินอู้ต้องการจะพยักหน้า แต่เมื่อคิดว่าพวกเธอจะอยู่ที่นี่เป็นเวลานานไม่ได้ เธอจึงทำได้เพียงพูดว่า: "พ่อของเด