แชร์

บทที่ 817

ผู้เขียน: ลั่วหูโยว
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-30 17:00:00
ในตอนที่เธอกลับจีน เธอไม่ได้อยากกลับไปคืนดีกับฉินเย่

สิ่งที่เกิดขึ้นจนถึงตอนนี้ล้วนเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายทั้งงสิ้น

อีกทั้งเธอไม่เคยคิดเลยว่าโม่ไป๋จะกักขังเธอและถึงขั้นทำร้ายผู้ช่วยเฉินด้วยซ้ำ

เมื่อคิดเช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็นึกถึงผู้เฉินที่ช่วยให้เธอหนีออกมาขึ้นมาทันที และถามว่า "ผู้ช่วยเฉินอยู่ที่ไหน?"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น มุมปากของโม่ไป๋ก็ยกขึ้นเล็กน้อย

“ผู้ช่วยเฉินเหรอ? หยินอู้ ถ้าอยากรู้เกี่ยวกับเขา ก็กลับไปกับผม”

เสิ่นหยินอู้เม้มริมฝีปาก

ก่อนที่เธอจะได้ตอบ มือของฉินเย่ที่วางอยู่ที่เอวของเธอก็ออกแรงขึ้นมาเล็กน้อยและพูดอย่างเย็นชาว่า: "คิดจะพาเธอไปเหรอ? อย่าฝันเลย"

โม่ไป๋มองไปที่เสิ่นหยินอู้แล้วยิ้มเล็กน้อย “หยินอู้ ผมไม่ฟังคนอื่น ผมฟังแค่เธอเท่านั้น บอกผมสิ เธอจะกลับไปกับผมไหม ผมสัญญาว่าถ้าเธอกลับไปกับผม ผู้ช่วยเฉินจะปลอดภัย”

เสิ่นหยินอู้: "นายกำลังขู่ฉันอยู่เหรอ? เขาคือผู้ช่วยของนาย ไม่ใช่ของฉัน"

"อืม" โม่ไป๋พยักหน้า: "แน่นอน ผมรู้ว่าเขาเป็นผู้ช่วยของผม แต่ในฐานะผู้ช่วยของผม เขากลับปล่อยคนของผมให้หนีไป หยินอู้ เธอว่า ถ้าเธอไม่ลงโทษคนแบบนั้น ในอนาคตพวกลูกน้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 818

    โม่ไป๋ที่อยู่ไกลๆเฝ้ามองทั้งสองคนพูดคุยกันเบาๆมาเป็นเวลานาน มือที่ห้อยอยู่ข้างตัวก็อดไม่ได้ที่จะกำแน่น เมื่ออยู่กับเขา เธอเคยพูดเบาๆเช่นนี้กับเขาเมื่อไรกัน? ความริษยาก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วในจิตใจของเขา ราวกับว่ามันดูดซับสารอาหารที่วิเศษบางอย่างเข้าไปจนเติบโตกลายเป็นต้นไม้สูงตระหง่านอย่างรวดเร็ว เมื่อลูกน้องที่อยู่ข้างๆโม่ไป๋เห็นเช่นนั้น ในดวงตาก็มีแสงแวบขึ้นมา “ประธานโม่ จริงๆแล้วที่คุณไม่ให้ลงมือไปชิงตัวเพราะคุณกลัวที่จะทำให้คุณหนูเสิ่นกับลูกๆได้รับบาดเจ็บใช่ไหมครับ? แต่จริงๆแล้วทั้งคนฝั่งเราแล้วก็คนฝั่งนั้นก็ไม่อยากทำร้ายคุณหนูเสิ่นทั้งคู่ เพราะงั้นถึงจะลงมือ คุณหนูเสิ่น กับลูกๆก็คงจะปลอดภัยดี” “แต่ถ้าเราไม่ลงมือ เราจะหาทางออกไม่ได้นะครับ หรือถ้างั้นก็ไปพาคุณหนูเสิ่นกับลูกๆออกไปโต้งๆเลยดีไหมครับ” โม่ไป๋ไม่ได้พูดอะไร อาจเพราะกำลังสับสน เมื่อลูกน้องเห็นว่าความคิดของเขาเริ่มสั่นคลอน เขาก็ปลุกปั่นต่อไป “ประธานโม่ ลองคิดดูสิครับ ถ้าเราปล่อยให้อีกฝ่ายพาคุณหนูเสิ่นกลับไปจริงๆ งั้นในอนาคตเราจะมีโอกาสพาคุณหนูเสิ่นนกลับมาอีกไหมครับ? ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดคือโอกาสในครั้งนี้ครั้ง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-30
  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 819

    หลังจากได้รับคำสั่งจากโม่ไป๋ ในที่สุดลูกน้องของเขาก็แสดงรอยยิ้มแห่งความสำเร็จออกมา เขาเงยหน้าขึ้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่เสิ่นหยินอู้ที่อยู่ตรงข้าม และทันใดนั้นก็โบกมือแล้วตะโกนเสียงดังว่า: "เข้าไปเลย! ชิงตัวคุณหนูเสิ่นกับลูกๆกลับมาให้ประธานโม่ให้ได้" เมื่อเขายกมือขึ้น เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกว่าไม่ปกติ ก่อนที่เธอจะได้อ้าปากพูด ฉินเย่ที่อยู่ข้างๆก็โอบเอวเธอไว้ "ไป" เสิ่นหยินอู้รีบดึงเสิ่นซือเหนียนให้หันกลับไปด้วยกันอย่างเร่งรีบ "หยุดพวกเขาไว้!" หลี่มู่ถิงตะโกนออกมาเสียงดัง เขาไม่ได้สง่างามเหมือนตามปกติแล้ว จากนั้นก็รีบวิ่งตามพวกเขาไป ก่อนที่พวกเขาจะมา พวกเขาได้คิดไว้แล้ว หากทั้งสองฝ่ายสู้กัน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการพาเสิ่นหยินอู้ออกไปก่อนอย่างแน่นอน แต่ก็ต้องมีคนอยู่เพื่อที่จะต่อกรกับอีกฝ่าย หลังจากที่เสิ่นหยินอู้เห็นคนเหล่านั้นวิ่งไปข้างหน้า เธอก็เข้าใจว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะได้ทันตอบสนอง เธอก็ถูกผลักเข้าไปในรถ ก่อนที่เธอจะนั่งให้ดี เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนก็ถูกผลักเข้าไปในรถด้วย หลี่มู่ถิงก็รีบตามมาและเข้าไปนั่งในที่นั่งผู้ช่วยคนขับ เส

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01
  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 820

    เมื่อได้ยินชื่อของเธอ เสิ่นหยินอู้ก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่หลี่มู่ถิง “ใครน่ะ?” หลี่มู่ถิงยื่นโทรศัพท์ให้เธอ “คุณหนูเสิ่น เพื่อนสนิทของคุณ คุณโจวครับ” เมื่อได้ยินว่าเป็นโจวชวงชวง เสิ่นหยินอู้ก็รับโทรศัพท์มาทันที "ชวงชวง!" "หยินอู้!!" โจวชวงชวงรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าที่หยินอู้เป็น: "ในที่สุดฉินเย่ก็หาเธอเจอ ฉันขอโทษนะ รถของเราเสียระหว่างทาง ดวงซวยจริงๆ ดันพลาดโอกาสที่จะไปช่วยเธอซะได้ โชคดีที่ประธานฉินหาเธอเจอ" รถเสียเหรอ? เธอก็ว่าอยู่ว่าทำไมเธอไม่เห็นชวงชวงเลย“แล้วตอนนี้พวกเธออยู่ที่ไหน?” “ไม่เป็นไร โจวเปาผีอยู่ที่นี่ด้วย เขาจะช่วยจัดการเอง ฉันเพิ่งโทรหาผู้ช่วยหลี่ได้” "งั้นก็ดีเลย" “เดี๋ยวฉันกลับไปแล้วไปหานะ” "โอเค" ทั้งสองพูดคุยกันสักพักแล้วจึงวางสาย ทางฝั่งของโจวชวงชวงรถเสียและตอนนี้เธอก็กำลังเดือดร้อน หลังจากคืนโทรศัพท์ให้หลี่มู่ถิง แล้วเสิ่นหยินอู้ก็ถามว่า "พวกคุณตามหาฉันเจอได้ยังไง?" หลี่มู่ถิงเก็บโทรศัพท์แล้วอธิบายเบาๆ “จริงๆแล้วเป็นคุณโจวที่ส่งข้อความมาให้เรามาโดยตลอด พอเราได้รับข้อความว่าคุณอยู่ที่โรงแรม เราก็เลยรีบไป แต่พอเราไปถึง เราไม่รู้ตำแหน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01
  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 821

    แต่รอยยิ้มนี้คงอยู่เพียงครู่หนึ่งแล้วก็หายไป เพราะเธอเริ่มกังวลเรื่องฉินเย่ขึ้นมาอีกครั้ง หลี่มู่ถิงเป็นคนช่างสังเกต เมื่อเห็นว่าจู่ๆสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปมาก เขาก็รีบปลอบเธอ: "วางใจเถอะครับคุณหนูเสิ่น ไม่ต้องกังวลจริงๆนะครับ ประธานฉินไม่เคยทำอะไรที่เขาไม่มั่นใจหรอกครับ" "ฉันรู้"เสิ่นหยินอู้พยักหน้า เธอรู้จักฉินเย่มานานเช่นนี้ แน่นอนว่าเธอรู้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรที่เขาไม่มั่นใจ แต่การที่เธอรู้มันก็เป็นเรื่องหนึ่ง การเป็นห่วงเขามันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ในความเป็นจริงแล้ว เป็นเพราะฉินเย่อยู่ที่นั่นเพื่อจัดการปัญหา ดังนั้นการเดินทางของพวกเธอจึงราบรื่นมาก เมื่อไปถึงสถานที่ที่ปลอดภัย หลี่มู่ถิงก็ส่งทั้งสามคนเข้าไปในห้อง การเดินทางมาที่นี่ใช้เวลาไปไม่น้อยเลย ดังนั้นเสิ่นหยินอู้จึงเรียกหลี่มู่ถิงก่อนที่เขาจะจากไปและถามว่า "เขาจะกลับมาได้เมื่อไร?" "เอ่อ..." หลี่มู่ถิงส่ายหัว: "ผมไม่แน่ใจครับ คงจะกลับมาหลังจากจัดการทุกอย่างงเรียบร้อยแหละครับ" “เขายังไม่ได้ตอบคุณเลยเหรอ?” “คุณหนูเสิ่น คุณอยู่กับผมมาตลอดทาง โทรศัพท์ของผมดังขึ้นเพียงครั้งเดียว นั่นคือสายจากคุณโจว ก็อย่างที่คุณรู้”

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 822

    “ยังไงก็เป็นการรักษาส่วนตัวอยู่แล้ว ไม่ต้องเกร็งมากหรอก ทำตัวสบายๆเถอะครับ” หลังจากพูดจบ คุณหมอก็คุกเข่าลงตรงหน้าเสิ่นเหมิงเหมิง และจับข้อเท้าขวาของเธอเบาๆ “เท้าข้างนี้เจ็บใช่ไหม?” ชั่วพริบตาที่ข้อเท้าของเธอถูกกด เสิ่นเหมิงเหมิงก็กำชายเสื้อของเธอแน่นขึ้นด้วยความเกร็งและพยักหน้า คุณหมอตรวจดูข้อเท้าขาวๆของเธอ จากนั้นจึงกดเบาๆที่จุดหนึ่ง สาวน้อยเจ็บจนตัวสั่นและตะโกนร้องเรียกหม่ามี๊ดังลั่น ในวินาทีนี้ เสิ่นหยินอู้รู้สึกปวดใจอย่างยิ่งและยื่นมือออกไปให้เธอกอด “ดูเหมือนตรงนี้จะเจ็บ เป็นไงบ้าง ตรงนี้ก็เจ็บงั้นเหรอ?” หลังจากตรวจดูได้สักพัก คุณหมอก็บอกว่า “สาวน้อยไม่ได้เป็นอะไรหนักหนา แค่ข้อเท้าแพลง ผมจะสั่งยาให้เธอ พักสักสองสามวัน แต่ช่วงนี้ต้องงดการเดินบนพื้นไปก่อนนะครับ” เสิ่นหยินอู้ขอบคุณเขา และเขาก็สั่งยาให้แล้วจึงจากไป ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าๆในการตรวจเหมิงเหมิง หลังจากที่คุณหมอออกไปเสิ่นหยินอู้ก็อุ้มเหมิงเหมิงกลับไปที่เดิมและกำชับว่า: "ครั้งหน้าถ้าลูกได้รับบาดเจ็บ ต้องบอกหม่ามี๊ทันทีนะ อย่าฝืนตัวเองอีก เข้าใจไหม?” ครั้งนี้เสิ่นเหมิงเหมิงได้บทเรียนแล้ว เธอพยักหน้าอย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 823

    หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเสิ่นหยินอู้ก็ไม่คิดจะออกไปข้างนอกอีก ตอนนี้ดึกมากขนาดนี้แล้ว พวกเขายังคงเฝ้าอยู่ที่นี่เพื่อความปลอดภัยของเธอ ถ้าเธอไปไหนซี้ซั้ว มันจะไม่เป็นการสร้างปัญหาให้พวกเขาหรอกเหรอ? ดังนั้น หลังจากที่เสิ่นหยินอู้คิดได้ เธอก็พูดกับเขา: "เอางี้นะ ฉันจะไม่ไปไหนแล้ว แต่ฉันมีเรื่องจะรบกวนคุณหน่อยน่ะ" "คุณหนูเสิ่น เราทุกคนทำงานภายใต้ประธานฉิน คุณคือคนของประธานฉิน เรื่องของคุณคือเรื่องของประธานฉิน เรื่องของประธานฉินก็เป็นเรื่องของเราเช่นกัน ดังนั้นถ้าคุณมีอะไรให้เราทำ แค่สั่งพวกเรามาก็พอครับ มันไม่ได้ต้องรบกวนอะไรเลย” “อีกเดี๋ยวถ้าผู้ช่วยหลี่มา คุณช่วยให้เขามาหาฉันหน่อยได้ไหม?” “ไม่มีปัญหา ผมจะไปตามผู้ช่วยหลี่ตอนนี้เลย”เสิ่นหยินอู้: "...ไม่จำเป็น" เดิมทีเธออยากจะบอกว่าเธอไม่จำเป็นต้องไปตามเขา แค่ถ้าเจอเขาก็บอกให้เขามาหาเธอก็พอ แต่เธอไม่คาดคิดว่าชายคนนั้นจะเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาหลี่มู่ถิง หลังจากโทรติดแล้ว เขาก็พูดตรงๆ: "ผู้ช่วยหลี่ คุณหนูเสิ่นมีเรื่องจะคุยกับคุณ คุณช่วยมาตอนนี้เลยได้ไหมครับ?" เสิ่นหยินอู้: "..."ช่างมันเถอะ เอางั้นก็ได้ เธอทำได้เพ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 824

    เมื่อโจวชวงชวงกับเสิ่นหยินอู้ผละออกจากกัน พวกเธอก็พบว่าหลี่มู่ถิงจากไปแล้ว สายตาของเสิ่นหยินอู้มืดมนลง เธอไม่สามารถบังคับให้เขาตอบคำถามเธอไปได้ตลอด เขาก็มีเรื่องของเขาที่ต้องไปจัดการ ถ้าอย่างนั้นก็ให้เขาไปทำเถอะ โจวชวงชวงตระหนักได้ถึงอารมณ์ของเพื่อนสนิทเธอ จึงถามอย่างระแวดระวังทันที: "เป็นอะไรไปหรอ?" เสิ่นหยินอู้ได้สติกลับมาอีกครั้งและยิ้มอย่างเรียบเฉย "ไม่มีอะไรหรอก เธอมาแล้วสินะ รถซ่อมเสร็จแล้วเหรอ?" “ยังไม่เสร็จหรอก โจวเปาผีกลัวว่าฉันจะเป็นห่วงเธอมากเกินไป เขาเลยให้คนมาส่งฉันกลับมาก่อนน่ะ” หลังจากพูดจบ โจวชวงชวงก็เปลี่ยนคำพูดทันทีและพูดว่า: "ไม่สิ เรียกเขาว่าโจวเปาผีไม่ได้แล้ว ฉันสัญญากับเขาว่าจะไม่ตั้งชื่อเล่นให้เขาอีก จากนี้ฉันจะเรียกเขาว่าประธานเผยแล้วกัน" “ชื่อเล่นเหรอ?” “ใช่ ครั้งนี้เขามากับฉันเพื่อมาช่วยตามหาเธอ ฉันใช้เวลาอยู่กับเยอะอยู่ บางครั้งฉันก็หลุดเรียกเขาว่าโจวเปาผีโดยไม่รู้ตัว…” เสิ่นหยินอู้: "..." เธออยากจะพูดว่าสมกับเป็นเธอจริงๆ “เขาไม่โกรธเหรอ?” “โกรธที่ไหนล่ะ? ชื่อเล่นที่ฉันตั้งให้ไม่ได้ตั้งซี้ซั้วนะ มันเป็นเรื่องจริงต่างหาก ชอบให้ฉันทำงานล่วงเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 825

    เสิ่นหยินอู้อยู่ข้างๆ เธอเลิกคิ้วขึ้นด้วยความขบขัน เมื่อไม่คิดอะไรก็ไม่คิดอะไรเลย แต่เมื่อคิดได้ ก็กลับคิดได้ถูกเผง เธอเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "มันยากที่จะบอก ไม่แน่ว่าเขาอาจจะชอบเธอหรือเปล่า?" "เป็นไปไม่ได้!" โจวชวงชวงส่ายหัวปฏิเสธในทันที: "โจวเปาผีจะชอบฉันได้ยังไง ไม่ ไม่ ไม่ ฉันพูดผิด ต้องเป็นประธานเผย ฉันสัญญาไปแล้วว่าจะไม่ตั้งชื่อเล่นให้เขาอีก เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่าที่จะมาชอบฉัน?" “แล้วทำไมเธอถึงคิดว่าเขาถึงจะไม่ชอบเธอล่ะ?” “มันง่ายมากนะ ฉันเป็นแค่พนักงานธรรมดาๆเอง แล้วรอบๆตัวเขาก็มีลูกคุณหนูรวยๆตั้งเยอะแยะ ไหนจะพวกผู้หญิงสวยๆที่ทั้งหน้าตาดี หุ่นดี แล้วก็มีสถานะที่สูงส่งอีกตั้งมากมาย เขาคงบ้าไปแล้วแหละถ้าจะมาชอบฉัน” เสิ่นหยินอู้รู้สึกไม่ดีเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินเพื่อนสนิทของเธอกำลังด้อยค่าตัวเอง เธอโต้กลับอย่างไม่สบอารมณ์: "เธอเองก็ไม่ได้แย่เลย" “โถ่ ฉันเข้าใจแล้ว” โจวชวงชวงกอดเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “แน่นอนว่าฉันรู้ว่าฉันไม่ได้แย่ แต่ว่านะที่รัก วิเคราะห์ปัญหาให้ละเอียดนะ ถ้าเทียบกับผู้หญิงที่ทั้งรวยและมีสง่าราศีพวกนั้น ฉันก็แย่กว่าพวกนั้นเยอะมาก รอบๆประธานเผยมีผู้หญิงแบบ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07

บทล่าสุด

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 884

    "ถึงแม้เธอจะปิดบังได้เก่งแค่ไหน แต่แม่ของฉินเย่ก็ยังดูออก หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จ เด็กๆ สองคนตามคุณพ่อของฉินเย่เข้าไปเล่นในห้องหนังสือ แล้วแม่ของฉินเย่ก็ถามเธออย่างเงียบๆ""เป็นยังไงบ้าง? ติดต่อฉินเย่ได้มั้ย?"
เมื่อได้ยินคำถาม เสิ่นหยินอู้ถึงกับชะงักไป ไม่รู้จะตอบยังไงดี"มีอะไรหรือเปล่า? มีเรื่องกังวลใจอะไรไม่กล้าบอกแม่หรือเปล่า? หยินอู้ แม่บอกเลยนะ ถึงแม้แม่จะไม่ใช่แม่แท้ๆ ของหนู แต่ถ้าหนูอยากจะคิดว่าแม่เป็นแม่แท้ๆของหนู แม่ก็ยินดี หนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องเลยนะ ตอนที่หนูจากไป แม่ยังไม่ได้มีโอกาสได้เจอหนูเลย และแม่ก็ไม่รู้เรื่องของพวกหนูซักเท่าไหร่ แต่ถ้าแม่รู้ แม่ก็จะบอกหนูว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นระหว่างหนูกับฉินเย่ ถึงหนูจะไม่อยากจะมีเขาอีกแล้ว แต่หนูยังสามารถนับแม่เป็นแม่ของหนูได้เสมอ"
คำพูดที่ไม่ได้คาดคิดนี้ ทำให้เสิ่นหยินอู้รู้สึกอบอุ่นในหัวใจและทำให้น้ำตาเอ่อล้นขึ้นมาที่ขอบตา
"ขอบคุณค่ะ แม่ คำพูดของแม่ หนูจะจดจำไว้เสมอ"
ตอนเด็ก เธอเคยอิจฉาคนอื่นที่มีแม่ ทำไมเธอไม่มี เธอก็อยากมีแม่ที่อ่อนโยนและรักเธอ คอยซื้อกระโปรงสวยๆ ให้เธอ สวมใส่ให้เธอ คอยกอดเธอตอนนอน เล่านิทานให้ฟัง

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 883

    "เรื่องนี้คุณไม่ต้องห่วงเลยครับ ในตอนที่คุณฉินว่าจ้างผม เขาจ่ายค่าจ้างล่วงหน้าหนึ่งปีมาแล้วครับ"
หนึ่งปี??
เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ เสิ่นหยินอู้ถึงกับตกใจไปเล็กน้อย
เขาจ่ายค่าจ้างล่วงหน้าไว้นานขนาดนี้
"ดังนั้น คุณเสิ่น ภายในหนึ่งปีนี้ เราจะคุ้มครองความปลอดภัยของคุณอย่างดีครับ"
เมื่อได้ยินแบบนั้น เสิ่นหยินอู้เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างอดไม่ได้
"พวกคุณทำงานตามค่าจ้างใช่ไหม?"
หัวหน้าบอดี้การ์ดพยักหน้า"งั้นก็ดี ถ้าฉันจ่ายมากกว่าเขา แล้วขอให้พวกคุณไปต่างประเทศด้วยกันเพื่อคุ้มครองความปลอดภัยของฉัน พวกคุณจะรับไหมคะ?"
เมื่อได้ยินแบบนั้น หัวหน้าบอดี้การ์ดถึงกับอึ้งไป"ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่แค่ฉินเย่ที่มีเงิน ฉันเองก็จ่ายได้ค่ะ ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ ฉันก็สามารถจ่ายล่วงหน้าให้พวกคุณได้เหมือนกัน""เอ่อ......"
"หรือว่าขอบเขตการคุ้มกันของพวกคุณมีแค่ในประเทศ?""ไม่ใช่นะครับ ในต่างประเทศก็ทำได้ เพียงแต่ว่า...... พวกเราสัญญากับคุณฉินแล้วว่าจะคุ้มครองความปลอดภัยของคุณ ดังนั้นพวกเรา......""ใช่" เสิ่นหยินอู้ยิ้มเล็กน้อย "พวกคุณคุ้มครองความปลอดภัยของฉัน แต่ไม่ใช่การจำกัดเสรีภาพของฉันใช่ไหมคะ? หรือว

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 882

    "อย่าเป็นแบบไหน? ถ้าผมทำแบบนี้ตั้งแต่แรก เธอคงจะไม่กลับประเทศหรือเปล่า? บางทีการให้เธอกลับประเทศอาจจะเป็นความผิดพลาด อย่างน้อยถ้าอยู่ต่างประเทศ ถึงเธอจะไม่ยอมรับผม แต่ก็จะไม่ไปอยู่ข้างคนอื่น"คำพูดของเขาทำให้เสิ่นหยินอู้หลับตาลง สูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะถามว่า "เขาอยู่กับนายหรือเปล่า? นายทำอะไรกับเขา?""ไม่มีความอดทนพอที่จะฟังผมพูดเรื่องอื่นแล้วหรอ?""ฉัน......""ถ้าเธออยากรู้จริงๆ ว่าเขาเป็นยังไง ทำไมไม่มาดูเองล่ะ?"เสิ่นหยินอู้รู้สึกหายใจสะดุด"ก่อนจะเห็นหน้าเธอ ผมจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเขาเด็ดขาด"
เสิ่นหยินอู้กัดริมฝีปาก"ตอนแรกทุกอย่างก็ดีอยู่แล้ว ทำไมนายต้องทำแบบนี้?""หึ"โม่ไป๋หัวเราะเบาๆ "ใช่ ก่อนหน้านั้นทุกอย่างมันดี ทำไมเธอต้องกลับประเทศ?"
เสิ่นหยินอู้เงียบไปชั่วขณะ เขากลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว เธอไม่สามารถพูดอะไรกับเขาได้เลย"มาหาผมสิ ผมรออยู่ที่เดิม"พูดจบ โม่ไป๋ก็ทำท่าจะวางสาย เสิ่นหยินอู้รู้สึกกังวล "เดี๋ยวก่อน นายยังไม่ได้บอกเลยว่านายทำอะไรกับเขา ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?""หยินอู้ ผมจะไม่พูดอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะเจอหน้าเธอ แน่นอนว่าเธอก็อย่าหวังว่าจะหาเขาเจอ"
พูดจบ โม่ไ

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 881

    ดังนั้น เสิ่นหยินอู้จึงถูกเชิญให้กลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน โดยที่ตรงหน้าต่างมีคนคอยเฝ้าอยู่ รวมถึงที่หน้าประตูด้วย
ถ้าหากตอนนี้มีกล้องถ่ายอยู่ในห้องนี้ คงจะคิดว่าเธอเป็นภรรยาของหัวหน้าแก๊งมาเฟียแน่ๆ
เธอไม่มีอารมณ์จะทำงาน มือถือวางอยู่ข้างตัวตลอดเวลา กลัวจะพลาดการติดต่อใดๆ
แม้จะไม่มีสมาธิ แต่เธอก็พยายามทำงานจนเสร็จไปบางส่วน และได้รับข้อความจากหลี่มู่ถิงว่าเขาขึ้นเครื่องแล้วหลังจากเขาขึ้นเครื่องแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็ไม่สามารถติดต่อเขาได้อีก ทำได้แค่รอจนกว่าเครื่องบินจะลงจอดมือถือเงียบไปทั้งบ่าย ขณะที่เสิ่นหยินอู้เตรียมเก็บของกลับบ้าน ในที่สุดมือถือก็ส่งเสียงขึ้นมา
พอได้ยินเสียง เสิ่นหยินอู้หยิบมือถือขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แล้วเห็นว่าเป็นสายจากต่างประเทศที่ไม่รู้จัก
นี่คือ?
เธอไม่ได้คิดมาก รีบกดรับสายทันที“ฮัลโหล?”
ในใจลึกๆ เธอหวังว่าคนที่โทรมาคือฉินเย่ เพื่อบอกเธอว่าเขาไม่เป็นอะไร แค่จำเป็นต้องใช้เบอร์นี้ชั่วคราวเท่านั้น
แต่เสิ่นหยินอู้ก็ยังไม่กล้าพูดชื่อเขาออกมาตรงๆ“ในที่สุด เธอก็กลับมาใช้เบอร์นี้อีกครั้งนะ”
ทว่า เสียงที่ดังเข้ามาในโสตประสาทของเธอกลับเป็นเสียงอีกคนหนึ่งท

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 880

    เขาเรียกเถ้าแก่อยู่หลายครั้งก่อนจะดึงสติเสิ่นหยินอู้กลับมาได้ หลังจากกลับมาได้สติอีกครั้ง เสิ่นหยินอู้ก็มองไปที่อู๋อี้ไห่ที่มีสีหน้าเหนื่อยใจที่อยู่ตรงหน้าเธอ ความรู้สึกผิดในใจพุ่งถึงขีดสุด “ขอโทษที เมื่อกี้ฉันฟุ้งซ่านไปหน่อย” “เถ้าแก่ ผมรู้ว่าเรื่องของคุณอาจจะสำคัญมาก แต่... ตอนนี้คุณต้องสละเวลามาดูสัญญานี้สักพัก เสร็จแล้วก็ค่อยไปฟุ้งซ่านต่อ โอเคไหม?” เสิ่นหยินอู้มองไปที่เขา เปิดริมฝีปากขาวซีดของเธอออกเล็กน้อยแล้วพยักหน้า คราวนี้เธอไม่ได้ฟุ้งซ่านอีก เธออ่านสัญญาอย่างละเอียดจนจบและทำการเซ็นชื่อ หลังจากนั้นเธอก็ยื่นสัญญาให้อู๋อี้ไห่: "ขอบคุณที่ตั้งใจทำงานในช่วงที่ผ่านมา" “ไม่หรอกครับ ใครใช้ให้ผมเป็นผู้ช่วยของคุณล่ะครับ?” อู๋อี้ไห่ยิ้มเล็กน้อย ในตอนแรกเขากำลังจะถือสัญญาแล้วเดินออกไป แต่ก่อนจากไป เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “เถ้าแก่ เป็นปัญหาทางด้านความรักเหรอครับ?” อย่างไรก็ตาม คำถามของเขาไม่ได้รับการตอบกลับ เพราะหลังจากที่เสิ่นหยินอู้ส่งสัญญาให้กับเขา เธอก็ตกอยู่ในภวังค์อีกครั้ง หลังจากนั้น อู๋อี้ไห่ก็ทำได้เพียงพูดอย่างช่วยไม่ได้: "ช่างมันเถอะ อีกเดี๋ยวตอนกลับบ้านก็กลั

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 879

    เสิ่นหยินอู้เก็บโทรศัพท์ไป เธอไม่มีอารมณ์จะทานอาหารอีกต่อไป ในตอนแรกเธอคิดที่จะออกไปข้างนอก แต่ตอนนี้เธอเข้าใจสถานการณ์เบื้องต้นแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องออกไปข้างนอกอีก “คุณหนูเสิ่น?”ก่อนหน้านี้เธอคุยโทรศัพท์อยู่ อารมณ์ของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน คนใช้ที่อยู่ข้างๆไม่กล้าพูดอะไร หลังจากเธอวางสาย เธอก็ยังไม่ได้ทานอาหาร ดังนั้นคนรับใช้จึงทำได้เพียงเตือนเธออย่างระมัดระวัง: "อาหารจะเย็นหมดแล้วนะคะ” หลังจากได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็มองลงไปที่จานอาหารตรงหน้าเธอ จากนั้นก็มองไปที่คนรับใช้ ริมฝีปากของเธอขยับ ในตอนแรกเธออยากจะบอกว่าเธอกินไม่ลงแล้วและจะให้คนรับใช้เอาอาหารไปเก็บ แต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะทานอาหารเข้าไปสองสามคำก่อนจะลุกขึ้นและจากไป เธอมักจะบอกลูกๆทั้งสองคนเสมอว่าอย่ากินเหลือ เธอก็ควรจะเป็นตัวอย่างที่ดีให้พวกเขาไม่ใช่หรอ? หลังจากขึ้นไปชั้นบนแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็กลับไปที่ห้องและกดโทรไปที่เบอร์ของฉินเย่ แม้ว่าหลี่มู่ถิงจะบอกว่าเธอว่าติดต่อไม่ได้ แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะยอมแพ้ ตู๊ดตู๊ด--- หลังจากที่โทรศัพท์ดังขึ้นสองครั้ง โทรศัพท์ก็ตัดสายไปโดยอัตโนมัติ และไม่มีเสียงบอกว่าอีกฝ่าย

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 878

    หากไม่ให้เงิน ก็จะฆ่าทิ้ง สถานการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนักในสังคม เป็นเพราะว่าคนรวยปกป้องลูกของตัวเองเป็นอย่างดี แต่ถ้าพวกเขาประมาทและปล่อยให้อาชญากรมีเวลาและพื้นที่ แม้พวกเขาจะมีเงินทองไม่ขาดสาย แต่คงจะต้องเป็นห่วงลูกๆของพวกเขาว่าอาจจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่ ดังนั้นคุณแม่ฉินจึงไม่แปลกใจที่เห็นบอดี้การ์ดติดตามพวกเขาไปในทุกๆที่ "โอเค เข้าใจแล้วค่ะ" หลังจากรับปากกับเธอแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็หันหลังกลับและจากไป เธอกลับไปที่ห้องของเธอ เปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลองแล้วลงไปที่ชั้นล่าง เดิมทีเธอคิดจะออกไปในทันที แต่คนรับใช้เรียกเธอเพื่อให้เธอลงมารับประทานอาหารเช้าเสิ่นหยินอู้ทำได้เพียงนั่งลง และทานอาหารเช้าโดยที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พลางเลื่อนดูโทรศัพท์ไปด้วย เธอไม่มีความอยากอาหาร ดังนั้นเธอจึงฝืนทานไปสักสองสามคำ จากนั้นก็ได้รับสายจากหลี่มู่ถิง เมื่อเห็นสายของหลี่มู่ถิง หัวใจของเสิ่นหยินอู้ก็เต้นรัวในทันที เธอรีบรับสายอย่างรวดเร็ว “ฮัลโหล ผู้ช่วยหลี่ มีข่าวอะไรบ้างไหมคะ?” อีกฝ่ายเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นก็พูดว่า: "คุณหนูเสิ่น อย่าเพิ่งใจร้อนครับ ถึงผมจะยังไม่ได้ติดต่อกับประธานฉ

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 877

    ถ้าคิดดูอีกทีมันก็ถูก เขาน่าจะติดต่อตัวเธอเองมากที่สุดแล้ว เขาไม่ได้ติดต่อเธอ และคงไม่ได้ติดต่อตนอื่น แต่แม้ว่าจะรู้ดีว่าเป็นเช่นนี้ เสิ่นหยินอู้ก็ยังไม่ยอมแพ้และต้องการที่จะถามดู ตอนนี้เธอได้รับคำตอบแล้ว แต่เธอก็ยังคงผิดหวังมาก เมื่อคุณแม่ฉินเห็นหยินอู้ลดสายตาต่ำลงราวกับว่ากำลังจมเข้าสู่ภวังค์ความคิดของตัวเอง เธอรู้สึกเหมือนได้เห็นหยินอู้เติบโตขึ้น หากปะปิดปะต่อเรื่องราวก่อนหลังสักนิด เธอก็สามารถรู้ได้ว่าเสิ่นหยินอู้กำลังคิดอะไรอยู่ เธอก้าวไปข้างหน้าและถามหยั่งเชิงดู: "หยินอู้ ฉินเย่ไม่ได้ติดต่อหนูมาในช่วงสองวันมานี้ หนูเป็นห่วงเขาหรอ?" เมื่อเผชิญกับคำถามของคุณแม่ฉิน อาจเป็นเพราะพวกเธอทั้งคู่เป็นผู้หญิง เธอจึงพยักหน้ายอมรับอย่างไม่มีความกดดันใดๆ “อืม ถ้าเป็นในสถานการณ์ปกติแล้ว เขาควรจะตอบกลับข้อความมันถึงจะถูก” “จะว่าไปมันก็ใช่” หลังจากฟังคำพูดของเธอ คุณแม่ฉินก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “เขาไม่ได้ติดต่อหนูมานานแค่ไหนแล้ว?” เสิ่นหยินอู้อธิบายเกี่ยวกับเรื่องเวลาและข้อความที่เธอส่งไปให้เขาที่เขายังไม่ได้ตอบกลับให้คุณแม่ฉินฟังคร่าวๆ “ถ้าพูดตามหลักเหตุผล ตั้งแต่เมื่อวานถึงตอน

  • คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง   บทที่ 876

    เรื่องสำคัญที่ต้องทำเหรอ? ทำไมเขาถึงไม่บอกเธอล่ะ? แต่ในไม่ช้า เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกโล่งใจ ไม่แปลกใจเลยที่เขาไม่ตอบข้อความของเธอ ที่แท้เขาก็ยุ่งอยู่จริงๆนี่เองถ้างั้นข้อความที่เธอส่งไปก็คงไม่ได้สร้างปัญหาอะไรให้เขาใช่ไหม? “คุณหนูเสิ่น ไม่ต้องกังวลนะครับ ประธานฉินไม่เป็นไรหรอกครับ นี่ก็ดึกแล้ว คุณรีบพักผ่อนจะดีกว่านะครับ” แม้ว่าหลี่มู่ถิงจะพูดเช่นนี้ แต่เสิ่นหยินอู้ก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงมีความรู้สึกไม่สบายใจอยู่ตลอดเวลา แต่นี่ก็ดึกมากแล้ว มันไม่ใช่เวลาที่จะรบกวนเขา “โอเค งั้นคุณพักผ่อนตามสบายค่ะ” “ถ้ามีเรื่องอะไร คุณหนูเสิ่นโทรหาผมได้ตลอดเวลานะครับ สำหรับเรื่องเกี่ยวกับประธานฉิน ผมจะรีบแจ้งให้คุณหนูเสิ่นทราบในทันทีที่ผมได้ข่าว” "ขอบคุณค่ะ" หลังจากวางสายแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็กำโทรศัพท์ไว้และพลิกตัวไป เธอยังคงไม่ได้นอน เธอกัดริมฝีปากล่าง อาจพูดได้ว่าหัวใจของเธอนั้นยุ่งเหยิงเหมือนด้ายที่พันกัน แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ในที่สุด เสิ่นหยินอู้ก็หลับไปกับความคิดเช่นนี้พร้อมกับกำโทรศัพท์ไว้ในมือ จากนั้นเธอก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากการที่โทรศัพท์สั่น หลังจากตื่นขึ้น เธอก็พบว่ามันคื

DMCA.com Protection Status