เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 446
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-09-01 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 447
จู่ๆ ก็มีมือใหญ่ยื่นมาคว้าเอวของเธอจู่ๆก็มีอะไรมาสัมผัสกะทันหันทำให้เสิ่นหยินอู้ร้องออกมาด้วยความตกใจ"เป็นอะไรไป?"ผู้หญิงที่นอกห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ยินเสียงร้องของเธอ ไม่รู้ว่าเธอสงสัยหรือเป็นห่วง แต่เธอเริ่มบิดลูกบิดประตู พยายามจะเข้ามาแต่ประตูถูกฉินเย่ล็อคตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว ดังนั้นไม่ว่าผู้หญิงจะบิดยังไงก็ไม่มีประโยชน์"พี่ประตูนี่ทำไมเปิดไม่ออกล่ะ? พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม? พูดอะไรหน่อยสิ""ฉันไม่เป็นไร."แม้จะยังตกใจ เสิ่นหยินอู้ก็พูดขณะพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง:"แค่เมื่อกี้นี้ฉันเกือบล้มน่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว""จริงเหรอ?"ผู้หญิงดูเหมือนยังคงสงสัยอยู่บ้างเธอยืนอยู่หน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า มองไปรอบๆ แล้วกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเบาๆที่จริงแล้วเธอได้ยินเสียงผู้ชายพูดมาจากทางเสิ่นหยินอู้ขณะที่เธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่เธอไม่แน่ใจว่านั้นคิดไปเธอเองหรือเปล่า อีกอย่างเสียงของผู้ชายคนนี้ยังคล้ายกับเสียงของประธานฉินมากดังนั้นเธอจึงเดินออกมา แต่หลังเธอออกมา ตรงนี่ก็ไม่มีเสียงอะไรแล้วดูเหมือนเมื่อกี้นี้ทั้งหมดจะเป็นเธอที่หูแว่วไปเองคิดมาถึงตรงนี้ ผู้หญิงอดไม่ได้ที่จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-01คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 448
"ว่าไง?"ฟู่ถิงสือหันกลับมาฉินเย่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชา: "มึงไปไหน?""มึงยังจะมาถามว่ากูจะไปไหนอีกเหรอ?"ฟู่ถิงสือยิ้มอย่างมีเลศนัย"กูได้ยินมาว่าคู่ควงของกูข้อเท้าพลิกตอนอยู่ในห้องแต่งตัว ก็เลยคิดว่าจะไปดูหน่อย"ได้ยินแบบนี้ ฉินเย่ก็หรี่ตาลงอย่างอันตรายฟู่ถิงสือไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร อธิบายเสร็จแล้วก็หันหลังกลับ กำลังจะเดินเข้าไปข้างใน แต่จู่ๆ ก็หยุดก้าวเท้าแล้วก็ตะลึงอยู่กับที่ มองดูเสิ่นหยินอู้ที่เปลี่ยนเป็นชุดขี่ม้าแล้วอย่างอึ้งๆชุดขี่ม้าของเธอดูสง่างาม และยังใช้การจับคู่สีแดงและขาวได้อย่างชาญฉลาดหลังจากที่เสิ่นหยินอู๋สวมชุดขี่ม้านี้แล้ว เอวที่เดิมก็เพรียวบางอยู่แล้วก็กระชับให้แน่นขึ้น ไหล่ที่งดงาม เอวที่เพรียวบาง และผมยาวที่ยาวถึงเอวราวกับน้ำตกฟู่ถิงสือมองเธออย่างตกตะลึงเขาไม่คิดว่าเสิ่นหยินอู้ที่ปล่อยผมและสวมชุดขี่ม้าจะมีหุ่นแบบนี้น่าทึ่งจนไม่มีใครเทียบได้หัวใจในอกเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆกว่าฟู่ถิงสือจะรู้สึกตัว เขาก็กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว "คุณหนูเสิ่น เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเหรอครับ"เสิ่นหยินอู้มองไปที่ฉินเย่ที่อยู่ไม่ไกลด้านหลังฟู่ถิงสือ มองเพียงแวบเดียวก็ละสายตากลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-01คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 449
ไม่ต้องพูดถึงเมิ่งอิ่งจือและฟู่ถิงสือหรอกพนักงานที่อยู่ข้างๆ ต่างตกใจกับบรรยากาศที่ฉินเย่ปล่อยออกมาโดยไม่ทันตั้งตัวเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับกำลังประกาศถึงพายุที่กำลังจะมาและเขาก็เป็นคนที่ใหญ่ที่สุดในสนามม้าในวันนี้ ไม่มีใครกล้าทำให้เขาไม่พอใจหรอก ฉากนี้ไม่มีใครกล้าเข้าไปแตะเมื่อเทียบกับความตื่นตระหนกของคนอื่น ๆ ร่างผอมบางของเสิ่นหยินอู้ที่ยืนอยู่ตรงนั้น ดูสงบมาก ราวกับไม่มีผลกระทบอะไรจากความไม่พอใจของฉินเย่จนกระทั่งเธอขมวดคิ้วสวยและพูดต่อหน้าทุกคนว่า:"คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันมากับประธานฟู่ ไม่ใช่คู่ควงของคุณ"ความหมายก็คือปฏิเสธเขาทุกคนต่างตกใจจนตาโตกับคำตอบของเธอ คงไม่คิดว่าเธอจะปฏิเสธฉินเย่ด้วยวิธีนี้ และไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำให้เขาโกรธโต้งๆแบบนี้อย่างที่คิด ฉินเย่หรี่ตาลงเล็กน้อย มองไปที่เธออย่างอันตราย แล้วทันใดนั้นก็โยกตัวแรงบนหลังม้า พุ่งเข้ามาหาเธอเมิ่งอิ่งจือดูสถานการณ์อยู่นั้น เธอตกใจจนต้องปิดปากทุกคนตกใจมากเมื่อเห็นเขาพุ่งตรงไปที่เธอประธานฉินคงไม่คิดจะขี่ม้าชนเธอหรอกนะ?"ฉินเย่!"แม้แต่ฟู่ถิงสือก็ยังตกใจกับการกระทำของเขา เขาคิดว่าฉินเย่คิดจะทำร้ายเสิ่นหย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-02คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 450
ฉินเย่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง: "คนของมึง?"สายตานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาและเฉียบคม ทำให้ฟู่ถิงสืออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นแต่เมื่อมองดูที่สาวงามบนหลังม้าของเขา ก็พูดออกมาอย่างหยาบคายว่า "คนที่ผมพามา ไม่ได้หรือไง? รีบคืนเธอให้ผมเดี๋ยวนี้"ฉินเย่หัวเราะเยาะเย้ยและดึงบังเหียนพาเสิ่นหยินอู้ออกไปเมื่อม้าของเขาเคลื่อนไหว เสิ่นหยินอู้ก็รีบคว้าเขาไว้โดยสัญชาตญาณและพูดว่า: "ปล่อยฉันลง ฉินเย่ ฉินเย่!"ทุกคนทำได้แค่มองฉินเย่พาเธอไปที่จุดเริ่มต้น ในระหว่างนั้นผู้หญิงที่อยู่บนหลังม้าของเขาก็โกรธและด่าเขา เขาไม่เพียงแต่ไม่สนใจ แต่ยังไม่โกรธที่เธอด่าเขาต่อหน้าทุกคนฟู่ถิงสือมองดูฉากนี้และอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาอีกดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะไม่สามารถแย่งคนเขากลับมาได้ฟู่ถิงสือทำได้แค่หันกลับไป มองไปที่เมิ่งอิ่งจือที่ยืนอยู่ที่เดิมอย่างงุนงง"ขึ้นม้าของผมไหม?"เมิ่งอิ่งจือกลับมาได้สติอีกครั้ง จากนั้นก็พยักหน้าอย่างงุนงงเล็กน้อยและเดินตามฟู่ถิงสือไปทีละก้าวเมื่อเดินตามเขามาจนถึงข้างๆม้า ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า: "พวกเขารู้จักกัน?""นี่ก็ถามไร้สาระ? ถ้าไม่รู้จักฉินเย่จะพาเธอขึ้นม้าเขาได้ยังไง? หมอน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-02คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 451
"เพราะงั้น ยังจะพนันอยู่ไหม?""เวรเอ้ย"ฟู่ถิงสือกัดฟันกรอด มองไปที่เมิ่งอิ่งจือตรงหน้า:"เป็นไงล่ะ พอใจยัง? ต้องชนะเขาให้ได้!"เมิ่งอิ่งจือ："แล้วยังไง ฉันก็รู้สึกว่าความปลอดภัยสำคัญกว่า？"ฟู่ถิงสือ："……"เสิ่นหยินอู้:"……"แม้ว่าเธอจะไม่อยากพูด แต่จริงๆ แล้วเธอก็คิดว่าความปลอดภัยสำคัญเจ้าหน้าที่ที่นั่นเดินเข้ามาและพูดอย่างประจบสอพลอว่า："ประธานฉินประธานฟู่ กำลังจะเริ่มแล้วครับ"ฟู่ถิงสือดึงเชือกแน่น กัดฟัน:"เริ่มก็เริ่มสิ ผมไม่เชื่อว่าผมจะชนะหมอนั่นไม่ได้!"เหลือเวลาอีกหนึ่งนาทีก่อนเริ่มเจ้าหน้าที่ของสนามม้าเริ่มอธิบายกฎอีกครั้ง"ย้ำอีกครั้ง คนที่ได้ธงก่อนชนะ""จุดสิ้นสุดยังมีของขวัญที่สนามม้าฝั่งตะวันออกของเราเตรียมไว้ให้ผู้ชนะด้วยครับโปรดระมัดระวัง การจับเวลาจะเริ่มขึ้น สิบ เก้า แปด……"เสิ่นหยินอู้ยังคงพยายามที่จะลงจากหลังม้าแต่ตั้งแต่ที่เธอถูกฉินเย่ดึงขึ้นม้ามา ฉินเย่ก็ใช้มือใหญ่เหมือนโซ่เหล็กที่หนักอึ้งของเขา รัดเอวของเธอไว้แน่นจนเธอขยับไม่ได้เลยในขณะที่นับถอยหลังถึงเจ็ดคนที่อยู่ข้างหลังจู่ๆ ก็เอนตัวเข้ามาใกล้ ลมหายใจที่เย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็งก็ปกคลุมเธอทันที เธอได้ยิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-02คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 452
เสิ่นหยินอู้ถูกเขายั่วยุให้พูด"คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหมล่ะ?""งั้นก็นั่งให้ดีเถอะ"ฉินเย่ขยับเข้าไปใกล้อีกนิด เกือบทั้งหน้าอกของเขาแนบชิดกับแผ่นหลังของเธอ ความร้อนจากร่างกายของเขาก็ส่งผ่านมาถึงเธอ เขากระซิบที่ข้างหูของเธอ ริมฝีปากบางเกือบจะสัมผัสกับติ่งหูของเธอ:"ผมจะพาคุณชนะ"ในวินาทีถัดไป ม้าพันธุ์ดีวิ่งไปอย่างรวดเร็วบนเส้นทางเฉพาะลมหนาวในฤดูหนาวพัดแรงใส่ตัวและใบหน้าของเสิ่นหยินอู้ ทำให้เส้นผมของเธอลอยลู่ลมและบางส่วนตกตีไปที่คอของฉินเย่เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย: "ทำไมคุณไม่มัดผมล่ะ?"เสิ่นหยินอู้:"……"เหอะเหอะ เขายังมีหน้ามาถามอีกเหรอ?ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเข้าไปในห้องลองเสื้อ กิ๊บหนีบผมของเธอคงไม่หล่นตกพื้นแตกในระหว่างที่ดิ้น จนไม่สามารถใช้งานได้หรอกเส้นทางไปยอดเขามีสองสามเส้นทาง แต่ละเส้นทางนั้นแตกต่างกันดังนั้นทั้งสองคนที่ขี่ม้ามาตั้งนาน แต่ก็ไม่เห็นฟู่ถิงสือและเมิ่งอิ่งจือ"พวกเขาอยู่ที่ไหนล่ะ?"พวกเขาออกมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะยังไม่เห็นพวกฟู่ถิงสือ"จะไปยอดเขา มีสามเส้นทาง สองเส้นทางใหญ่ หนึ่งเส้นทางเล็ก"พูดจบ ม้าของฉินเย่ก็หยุดตรงทางแยก เขาก้มลงมองคนในอ้อมแขน"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-02คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 453
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ลมพัดผมยาวของเสิ่นหยินอู้ขึ้นมาอาการคลื่นไส้จากการโยกเยกบนหลังม้าก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เธอปรายตามองไปที่มือที่โอบรอบตัวเธอและพูดด้วยเสียงเย็นชา"กอดพอยัง?"คนข้างหลังหยุดชะงักทันที"กอดพอแล้วก็ปล่อย ฉันจะลงไปเอาธง"หลังจากพูดจบ เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกได้ชัดเจนว่าคนที่กอดเธออยู่ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือ"ดี เอาธงมาก่อน"ฉินเย่ลงจากม้า แล้วจึงยื่นมือให้เสิ่นหยินอู้ เพื่อช่วยพยุงเธอลงมาเสิ่นหยินอู้มองเขาครั้งหนึ่ง แต่ไม่ได้ยื่นมือให้เขา แต่พยายามลงจากหลังม้าด้วยความยากลำบากฉากนี้ทำให้สายตาฉินเย่เย็นชาไปเล็กน้อยหลังจากลงจากหลังม้า เสิ่นหยินอู้ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปข้างหน้าเพื่อหยิบธง เธอไม่ได้หยิบกล่องเล็กๆ ข้างๆ ไม่ได้สนใจนี่ในขณะที่เธอเพิ่งยืนขึ้นตรงๆ ก็ได้ยินเสียงด่าทอของฟู่ถิงสือจากที่ไกลๆ"เวรเอ้ย ฉินเย่มึงนี่มันสัตว์ประหลาด มาถึงก่อนกูอีก"ฟู่ถิงสือพลิกตัวลงจากม้า โกรธจนโยนบังเหียนลงกับพื้นทันที"เมิ่งอิ่งจือ! ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณที่ไม่ให้ผมใช้ทางลัด"สิ่งที่เมิ่งอิ่งจือตอบกลับเขาคือ: "อ้วก!"ฟู่ถิงสือ："……"ฟู่ถิงสือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-03คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 454
"ประธานฟู่ ถึงแม้จะรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ขี่ม้าตัวเดียวกันกับคุณ แต่ก็ยังหวังว่าคุณจะช่วยให้เวลาฉันสักหน่อยให้เราได้คุยเรื่องงานกันสักหน่อย?"ฟู่ถิงสือนึกถึงใบหน้าซอมบี้ของฉินเย่ เดิมทีไม่อยากตอบตกลง แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มของเสิ่นหยินอู้ตรงหน้า คำพูดที่ออกมาจากริมฝีปากกลับเปลี่ยนไปอย่างไม่รู้ตัวว่า"ตกลง งั้นไปกันเถอะ""ขอบคุณค่ะ"ตอนที่จะจากไป เสิ่นหยินอู้ได้ชวนเมิ่งอิ่งจือที่อยู่ข้างๆด้วยเมิ่งอิ่งจือส่ายหัว:"ไม่ไป ผู้ชายที่พี่ไม่ชอบ แต่ฉันชอบ ฉันจะคว้าโอกาสนี้ไว้ "เสิ่นหยินอู้:"……"คนพวกนี้ไม่รู้หรือว่าเขาอยู่กับเจียงฉูฉู่? ถึงยังรีบขนาดนี้?เรื่องชีวิตและการตัดสินใจของคนอื่น เสิ่นหยินอู้ไม่ชอบตัดสินและพูดอะไร เธอเลือกที่จะเคารพความคิดของอีกฝ่ายด้วยการพยักหน้า"อืม งั้นพวกเราไปก่อนนะ"เธอออกไปพร้อมกับฟู่ถิงสือฟู่ถิงสือจูงม้าเดินเข้ามา เกาหัวอย่างเขินอาย:"ทางลงเขาค่อนข้างไกล เดินนานมากนะ คุณขึ้นมานั่งไหม?"เสิ่นหยินอู้ยังรู้สึกไม่สบายอยู่จากที่นั่งบนหลังม้ามาเมื่อครู่ ตอนนี้ในใจเธอนั้นปฏิเสธหนักมากแต่เงินลงทุน……เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อจะตอบตกลง"คุณกล้าขึ้นม้าเขาลองดู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-03
บทล่าสุด
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 907
หรงเค่ออินกับเกาอวี่ที่เดินตามหลังโม่ไป๋เข้ามา พอเห็นภาพนี้ก็หน้าถอดสี ทั้งสองคนสบตากัน "ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"ทางด้านโม่ไป๋ที่อุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นมา แสดงสีหน้าเย็นชาแล้วพูดว่า "ติดต่อให้หมอมาที่นี่ด่วน" แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอเห็นเธอนอนอยู่บนพื้น ทุกความรู้สึกในใจเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลทันที เขาไม่มีอารมณ์อื่นใด นอกจากความเป็นห่วงและกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร ปฏิกิริยาแรกของเขาคืออุ้มเธอขึ้นแล้วให้เกาอวี่ไปตามหมอ จากนั้นอุ้มเสิ่นหยินอู้วางลงบนเตียงนุ่มอย่างระมัดระวัง เกาอวี่ไปตามหมอ ส่วนหรงเค่ออินยังอยู่ที่นี่จากนั้นเธอก็ได้เห็นกับตาตัวเองว่าโม่ไป๋อุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นเตียงด้วยท่าทางเอาใจใส่และระมัดระวังแค่ไหน ในใจเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาและริษยา เธอรู้จักโม่ไป๋มานานขนาดนี้ แต่ไม่เคยเห็นพี่โม่ไป๋ดีกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน แต่ผู้หญิงคนนี้ มีสิทธิ์อะไรถึงได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษจากพี่โม่ไป๋? พี่โม่ไป๋ชอบผู้หญิงคนนี้จริงๆ เหรอ? คิดได้แบบนั้น หรงเค่ออินอดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองโม่ไป๋ กัดริมฝีปากตัวเองแล้วถาม "พี่โม่ไป๋ พี่ชอบเธอเหรอคะ?" โม่ไป๋เหมือนจะไม่ได้ยิน
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 906
พูดจบ เธอก็ปล่อยมือเกาอวี่ทันที จากนั้นวิ่งไปทางประตู "พี่โม่ไป๋! กลับมาแล้วเหรอคะ?"พอโม่ไป๋เดินเข้าประตูมาถอดเสื้อคลุมส่งให้คนใช้เสร็จ เขาก็เห็นหรงเค่ออินที่วิ่งเข้ามาหา ดวงตาเรียวยาวของเขาหรี่ลงทันที "หรงเค่ออิน? เธอมาที่นี่ได้ยังไง?" ท่าทีเย็นชาของเขาทำให้หรงเค่ออินหยุดชะงักอยู่ตรงหน้าเขา น้ำเสียงที่เขาพูดกับเธอเย็นชาสุดๆ ทำให้ใจของหรงเค่ออินชาไปครึ่งหนึ่ง เธอตัวเกร็งเล็กน้อยแล้วพูดเบาๆ ว่า "ฉัน ฉันคิดถึงพี่ ก็เลยมาหาค่ะ" แต่น่าเสียดายที่สายตาที่โม่ไป๋มองเธอเหมือนมองคนแปลกหน้า พอฟังเธอพูดจบ เขาก็พูดด้วยเสียงเย็นชา "ใครก็ได้ พาหรงเค่ออินกลับไปที" เกาอวี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พยักหน้ารับ"ได้ครับ คุณโม่""ไม่!" หรงเค่ออินรีบขัดขึ้น "พี่โม่ไป๋ เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฉันอุตส่าห์ลางานมาเจอพี่ นี่พี่รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?"เห็นได้ชัดว่าตอนนี้โม่ไป๋ไม่ได้สนใจเธอเลย แม้จะฟังที่เธอพูดไปแล้ว ในใจของเขาก็ไม่มีความรู้สึกใดๆ กลับตอบอย่างเย็นชาว่า "ฉันไม่มีเวลาต้อนรับเธอตอนนี้ เธอกลับไปก่อน ไว้โอกาสหน้าค่อยมาใหม่" พูดจบ โม่ไป๋ก็เดินตรงไปที่ชั้นบนทันที เขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 905
หรงเค่ออินที่ตัดสินใจได้แล้วก็ดีใจเหมือนลิงโลดในใจ ก่อนจะหันมาถามว่า "พี่เกาอวี่ ตอนนี้พี่โม่ไป๋อยู่ที่ไหน เขาจะกลับมาเมื่อไหร่?""คุณโม่ไป๋กำลังทำธุระสำคัญอยู่ครับ คงจะกลับมาช่วงค่ำ คุณหรงจะอยู่ทานข้าวเย็นที่นี่เลยไหมครับ?" หรงเค่ออินพยักหน้า "ได้ค่ะ งั้นฉันจะอยู่ทานข้าวที่นี่ด้วยเลย" พูดจบ เธอก็เหมือนนึกอะไรได้ หันไปมองห้องที่ล็อกอยู่พร้อมกับแค่นเสียง"ที่นี่......พี่โม่ไป๋คงไม่ได้มานานแล้วสินะ? ตอนนี้ดันกลับมาได้เพราะผู้หญิงคนนั้นเหรอ?" ยิ่งคิด หรงเค่ออินก็ยิ่งโกรธ อยากให้แรงที่ใช้ผลักเธอตอนนั้นมากกว่านี้ เธอน่าจะสั่งสอนอีกฝ่ายให้มากกว่านี้ ช่างเถอะ ถ้าหากเธอพักอยู่ที่นี่บ่อยๆ โอกาสที่จะจัดการผู้หญิงคนนั้นยังมีอีกเยอะหรงเค่ออินที่จะอยู่ต่อ ก็ให้เกาอวี่สั่งคนในบ้านมาจัดห้องให้ แล้วให้ส่งกระเป๋าของเธอมาที่นี่ จากนั้นเธอก็พักอยู่ที่นี่เลย โดยที่ห้องของเธอเป็นห้องที่ใกล้กับโม่ไป๋ เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ ก็ผ่านไปแล้วสามชั่วโมง หรงเค่ออินนอนอยู่บนเตียงใหญ่สักพัก ก่อนจะเดินออกไปถามเกาอวี่"ว่าแต่ ผู้หญิงที่พี่โม่ไป๋พากลับมา ได้สร้างความวุ่นวายอีกหรือเปล่า?"เกาอวี่ที่มัว
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 904
ถึงแม้ว่าเกาอวี่จะไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ที่มีผลกระทบต่อโม่ไป๋ แต่เขาก็ไม่กล้าลงมือกับเธอ เขาไม่คิดว่าหรงเค่ออินจะยื่นมือผลักเธอเข้าไปแล้วปิดประตู “คุณหรง......”หรงเค่ออินเงยหน้าขึ้นมองเขา “อะไรล่ะ? คุณไม่ได้บอกเหรอว่าเธอไม่อยากเข้าไป? งั้นฉันก็เลยใช้วิธีที่ง่ายที่สุดให้เธอเข้าไปไง พี่โม่ไป๋บอกไว้ไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้เธอหนีไปไหน? ทำไมยังไม่รีบล็อกประตูอีก?” เกาอวี่นิ่งไปสักพักก่อนจะยิ้มออกมา“คุณหรงพูดถูก ผมจะล็อกประตูเดี๋ยวนี้” ทั้งสองคนเข้ากันได้ดี ล็อกประตูอย่างรวดเร็วแล้วจากไปตอนที่จากไป ทั้งคู่ก้าวเท้าออกไปอย่างสบายใจ ไม่ได้สังเกตเลยว่าคนที่อยู่ในห้องล้มลงกับพื้นหลังจากถูกผลัก เสิ่นหยินอู้ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะวางอำนาจขนาดนี้ และยังลงมือผลักเธอเข้าไปในทันที หัวของเสิ่นหยินอู้กระแทกอย่างแรงทำให้เธอรู้สึกเจ็บ เธอพยายามพยุงตัวขึ้นด้วยมือ แต่ก็เกิดอาการวิงเวียนจนไม่สามารถทรงตัวได้ เธอยื่นมือไปแตะที่ท้ายทอย และพบกับความเปียกชื้น เธอยังไม่ทันได้มองความเปียกชื้นในฝ่ามือก็หมดสติไปอีกครั้ง – เกาอวี่เดินตามหรงเค่ออินลงบันได “คุณหรง ทำแบบนี้อาจทำให้คุณโม่ไม่พอใจนะครับ”“
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 903
ตอนขึ้นรถ เสิ่นหยินอู้เห็นที่นั่งข้างคนขับว่างอยู่ จึงนั่งลงตรงนั้นทันที ที่นั่งนี้เดิมทีเป็นของผู้ช่วยเฉิน ดังนั้นเมื่อคนขับเห็นเสิ่นหยินอู้นั่งอยู่ตรงนั้น จึงมองไปทางผู้ช่วยเฉิน“คุณเสิ่น ที่นั่งข้างคนขับไม่ปลอดภัยนะครับ ให้……”“ฉันไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเลือกที่นั่งเลยเหรอคะ?”“ให้เธอนั่งเถอะ ขอแค่เธอสบายใจก็พอ” เสียงของโม่ไป๋ดังออกมาจากหูฟังก่อนที่ผู้ช่วยเฉินจะทันได้พูดอะไร ผู้ช่วยเฉินจึงไม่ได้พูดอะไรอีก ทุกคนขึ้นรถทีละคน เพราะก่อนหน้านี้คิดว่าเธอจะใส่แว่นตา รถจึงไม่ได้มีมาตรการป้องกันใดๆ เสิ่นหยินอู้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของถนนได้อย่างเต็มตา เธอมองเห็นทะเบียนรถ ไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็รู้ได้อย่างชัดเจนแล้วว่านี่คือที่ไหน เสิ่นหยินอู้จึงนั่งสบายๆ ชมทิวทัศน์นอกหน้าต่าง รวมถึงสิ่งก่อสร้างต่างๆ เส้นทางไม่ไกลนัก ประมาณหนึ่งชั่วโมง พวกเธอก็มาถึงที่หมาย เสิ่นหยินอู้ลงจากรถตามหลังผู้ช่วยเฉินคำแรกหลังลงจากรถของเธอคือ “ฉินเย่ อยู่ไหน?” ผู้ช่วยเฉินไม่ตอบ มีคนจากฝั่งประตูเดินเข้ามารับหน้าที่แทนเขาเขาพูดอะไรกับผู้ช่วยเฉินอยู่สองสามคำ ก่อนที่ผู้ช่วยเฉินจะจากไป และก่อนที่เขาจะไปเ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 902
เกิดอะไรขึ้น?โม่ไป๋ไม่ได้ใช้ฉินเย่มาควบคุมเธอหรอกหรอ? ทำไมถึงกลัวว่าเธอจะบอกคนอื่นล่ะ? ถึงเธอจะบอกคนอื่น แต่เธอก็ไปไหนไม่ได้ไม่ใช่หรอ? เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกไม่พอใจเห็นเธอยืนนิ่ง ๆ ผู้ช่วยเฉินก็พูดขึ้นว่า “คุณเสิ่น ถ้าคุณต้องการไปเจอคุณฉิน ก็กรุณาอย่าทำให้ทุกคนลำบากเลยครับ และอย่าทำให้เสียเวลา ถ้าคุณยอมเอาโทรศัพท์ให้เร็วขึ้น เราก็จะเดินทางกันเร็วขึ้น แต่ถ้าคุณไม่อยากให้ก็ได้ครับ เรามีเวลาอยู่ที่นี่กับคุณ” ผู้ช่วยเฉินตอนนี้เหมือนคนละคนกับตอนที่อยู่บนเครื่องบิน การสื่อสารที่ถูกตัดไปบนเครื่องบินตอนนี้น่าจะกลับมาแล้ว พวกเขาน่าจะเข้าสู่สถานะที่ถูกดักฟังอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเธอจะต้องยอมให้โทรศัพท์ไปแล้ว เมื่อคิดแบบนี้ เสิ่นหยินอู้ถึงยอมส่งโทรศัพท์ของเธอให้ผู้ช่วยเฉิน เขารับโทรศัพท์ไปกดปิดเครื่องและดึงซิมออกเสิ่นหยินอู้"......" ทำแบบนี้อีกแล้ว สุดท้ายจะไม่ได้เอาโทรศัพท์ที่ไม่มีซิมคืนให้เธอหรอกใช่ไหม? แต่ครั้งนี้เธอเดาผิด ผู้ช่วยเฉินไม่ได้คืนโทรศัพท์ให้เธอ แต่เก็บมันไว้ทั้งหมด "เราไปกันเถอะครับ" หลังจากนั้นตามการนำของผู้ช่วยเฉิน พวกเขาก็ไปที่ลานจอดรถใ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 901
เขาพูดด้วยเสียงที่เบามากจนแทบไม่ได้ยิน ขณะที่เขาโน้มตัวเข้ามาเช็ดอีกด้าน เดิมทีเสิ่นหยินอู้จิตใจไม่สงบ พอได้ยินก็แค่กระพริบตาเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้ามองผู้ช่วยเฉิน ผู้ช่วยเฉินเช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้เธอเสร็จ ก็ถอนมือกลับไป หลังจากนั้นเขาก็กลับมาเป็นปกติ ตอนเช้าที่ผู้ช่วยเฉินบอกเธอว่าฉินเย่ปลอดภัย เธอก็ยังอดกังวลไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้เขาจะบอกสถานการณ์ให้เธอฟังอีกครั้ง เสิ่นหยินอู้ก็ยังอดรู้สึกไม่สบายใจไม่ได้อีก ท้ายที่สุด รูปถ่ายนั้นก็สร้างความหวาดกลัวให้เธอมากเกินไป อาจเป็นเพราะเพิ่งฝันร้าย ตอนนี้เธอยังคงรู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็วอยู่ ถึงแม้จะเป็นเพียงความฝัน แต่ถ้าเรื่องในฝันเกิดขึ้นจริงล่ะจะทำยังไง?เมื่อนึกถึงแบบนั้น เธอก็ถอนหายใจลึก ๆ อย่างอ่อนล้า จากนั้นทำทีเป็นถามอย่างไม่ใส่ใจว่า "ผู้ช่วยเฉิน คุณเคยฝันร้ายไหม?" ทันทีที่เธอพูดขึ้น คนรอบข้างก็หันมามองผู้ช่วยเฉินไม่คาดคิดว่าเธอจะคุยด้วย เขาจึงชะงักไปเล็กน้อยแล้วพยักหน้า “เคยครับ” หลังจากนั้นเสิ่นหยินอู้ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ผู้ช่วยเฉินมองเธอแวบหนึ่งและปลอบว่า “คุณเสิ่นความฝันก็คือความฝัน เพราะมันตรงข้ามกับความเป็นจริง สภาพของคุณต
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 900
เสิ่นหยินอู้พยายามจะอธิบายกับเขา แต่เขากลับดึงเข็มน้ำเกลือออกแล้วเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไป เสิ่นหยินอู้รีบออกไปตามหา แต่เมื่อออกมาจากห้องผู้ป่วยกลับไม่เห็นเขา เธอจึงวิ่งตามหาอย่างกระหืดกระหอบ แต่ก็ไม่พบตัวฉินเย่เลย เธอค้นหาเขาหลายสถานที่ จนในที่สุดก็เห็นแผ่นหลังที่เหมือนกับฉินเย่ทุกประการ แต่ไม่ว่าจะพยายามไล่ตามแค่ไหนก็ไม่ทัน เธอทำได้แค่เดินตามหลัง และเห็นเขาก้าวเข้าไปในพิธีแต่งงานพร้อมกับหญิงสาวอีกคนที่สวมชุดเจ้าสาวถึงขั้นที่สุดท้าย ผู้หญิงคนนั้นไล่เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนออกไป แล้วชี้มาทางเธอพร้อมกับพูดว่า “ผู้หญิงคนนี้มาจากไหนกัน พาลูกนอกสมรสสองคนมาคิดจะมาเป็นคุณนายฉินหรอ? เพ้อเจ้อจริง ๆ รีบไสหัวไปให้พ้นก่อนที่ฉันจะโมโห ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่ปรานี” เด็กทั้งสองคนกอดเธอและร้องไห้เสียงดัง ถามหา ‘ป่าป๊า’ เสิ่นหยินอู้รู้สึกกระวนกระวายใจมาก ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นและทำไมเรื่องราวถึงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ เธอต้องการแก้ไขสถานการณ์ แต่เหมือนถูกพันธนาการจนขยับไม่ได้ ทำให้เธอกระวนกระวายใจอย่างคนที่ร้อนใจไม่เป็นสุข “คุณเสิ่น......คุณเสิ่นครับ” เสิ่นหยินอู้เหมือนจะได้ยินเสียงค
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 899
หลังจากขอบคุณนักศึกษาหญิงที่มีน้ำใจแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็ออกจากห้องน้ำและกลับไปหากลุ่มคนที่รอเธออยู่ เธอไม่ทันสังเกตว่านักศึกษาหญิงแอบเดินตามเธอออกจากห้องน้ำและมองดูเธอเดินไปหากลุ่มชายหนุ่มที่รุมล้อมเธอไว้จากระยะไกล “คุณเสิ่นครับ คุณกลับมาแล้ว งั้นตอนนี้เราออกเดินทางกันเถอะครับ” ด้วยความเป็นห่วงเพราะได้รับคำสั่ง พวกเขาก็ล้อมเสิ่นหยินอู้ไว้ขณะพาเธอไปยังจุดหมาย นักศึกษาหญิงมองพวกเขาจากข้างหลังด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด ระหว่างเดินออกไป เสิ่นหยินอู้ค่อย ๆ ชะลอฝีเท้า หาจังหวะเพื่อแอบเอากระดาษทิชชู่ใส่ในกระเป๋าของผู้ช่วยเฉิน ผู้ช่วยเฉินรู้สึกได้ถึงสิ่งที่เธอทำ ดวงตาฉายแววเล็กน้อย แต่ยังคงทำท่าทางเฉยเมยเดินหน้าต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั่งก่อนขึ้นเครื่อง เขาอ้างเหตุผลขอไปเข้าห้องน้ำและแอบเปิดกระดาษทิชชู่ที่เสิ่นหยินอู้เขียนมาให้ เสิ่นหยินอู้ไม่ได้เขียนอะไรมากนัก คำถามแรกคือ ตอนนี้ฉินเย่เป็นยังไงบ้าง? คำถามที่สองคือ แล้วเขาล่ะ? มีจุดอ่อนอะไรอยู่ในมือของโม่ไป๋หรือเปล่า? ความห่วงใยของเธอทำให้ผู้ช่วยเฉินรู้สึกอบอุ่นในใจ ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจความลำบากของเขาและไม่ได้เข้าใจ
