Share
บทที่ 449
Related chapters
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 450
ฉินเย่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง: "คนของมึง?"สายตานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาและเฉียบคม ทำให้ฟู่ถิงสืออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นแต่เมื่อมองดูที่สาวงามบนหลังม้าของเขา ก็พูดออกมาอย่างหยาบคายว่า "คนที่ผมพามา ไม่ได้หรือไง? รีบคืนเธอให้ผมเดี๋ยวนี้"ฉินเย่หัวเราะเยาะเย้ยและดึงบังเหียนพาเสิ่นหยินอู้ออกไปเมื่อม้าของเขาเคลื่อนไหว เสิ่นหยินอู้ก็รีบคว้าเขาไว้โดยสัญชาตญาณและพูดว่า: "ปล่อยฉันลง ฉินเย่ ฉินเย่!"ทุกคนทำได้แค่มองฉินเย่พาเธอไปที่จุดเริ่มต้น ในระหว่างนั้นผู้หญิงที่อยู่บนหลังม้าของเขาก็โกรธและด่าเขา เขาไม่เพียงแต่ไม่สนใจ แต่ยังไม่โกรธที่เธอด่าเขาต่อหน้าทุกคนฟู่ถิงสือมองดูฉากนี้และอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาอีกดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะไม่สามารถแย่งคนเขากลับมาได้ฟู่ถิงสือทำได้แค่หันกลับไป มองไปที่เมิ่งอิ่งจือที่ยืนอยู่ที่เดิมอย่างงุนงง"ขึ้นม้าของผมไหม?"เมิ่งอิ่งจือกลับมาได้สติอีกครั้ง จากนั้นก็พยักหน้าอย่างงุนงงเล็กน้อยและเดินตามฟู่ถิงสือไปทีละก้าวเมื่อเดินตามเขามาจนถึงข้างๆม้า ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า: "พวกเขารู้จักกัน?""นี่ก็ถามไร้สาระ? ถ้าไม่รู้จักฉินเย่จะพาเธอขึ้นม้าเขาได้ยังไง? หมอน
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 451
"เพราะงั้น ยังจะพนันอยู่ไหม?""เวรเอ้ย"ฟู่ถิงสือกัดฟันกรอด มองไปที่เมิ่งอิ่งจือตรงหน้า:"เป็นไงล่ะ พอใจยัง? ต้องชนะเขาให้ได้!"เมิ่งอิ่งจือ："แล้วยังไง ฉันก็รู้สึกว่าความปลอดภัยสำคัญกว่า？"ฟู่ถิงสือ："……"เสิ่นหยินอู้:"……"แม้ว่าเธอจะไม่อยากพูด แต่จริงๆ แล้วเธอก็คิดว่าความปลอดภัยสำคัญเจ้าหน้าที่ที่นั่นเดินเข้ามาและพูดอย่างประจบสอพลอว่า："ประธานฉินประธานฟู่ กำลังจะเริ่มแล้วครับ"ฟู่ถิงสือดึงเชือกแน่น กัดฟัน:"เริ่มก็เริ่มสิ ผมไม่เชื่อว่าผมจะชนะหมอนั่นไม่ได้!"เหลือเวลาอีกหนึ่งนาทีก่อนเริ่มเจ้าหน้าที่ของสนามม้าเริ่มอธิบายกฎอีกครั้ง"ย้ำอีกครั้ง คนที่ได้ธงก่อนชนะ""จุดสิ้นสุดยังมีของขวัญที่สนามม้าฝั่งตะวันออกของเราเตรียมไว้ให้ผู้ชนะด้วยครับโปรดระมัดระวัง การจับเวลาจะเริ่มขึ้น สิบ เก้า แปด……"เสิ่นหยินอู้ยังคงพยายามที่จะลงจากหลังม้าแต่ตั้งแต่ที่เธอถูกฉินเย่ดึงขึ้นม้ามา ฉินเย่ก็ใช้มือใหญ่เหมือนโซ่เหล็กที่หนักอึ้งของเขา รัดเอวของเธอไว้แน่นจนเธอขยับไม่ได้เลยในขณะที่นับถอยหลังถึงเจ็ดคนที่อยู่ข้างหลังจู่ๆ ก็เอนตัวเข้ามาใกล้ ลมหายใจที่เย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็งก็ปกคลุมเธอทันที เธอได้ยิน
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 452
เสิ่นหยินอู้ถูกเขายั่วยุให้พูด"คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหมล่ะ?""งั้นก็นั่งให้ดีเถอะ"ฉินเย่ขยับเข้าไปใกล้อีกนิด เกือบทั้งหน้าอกของเขาแนบชิดกับแผ่นหลังของเธอ ความร้อนจากร่างกายของเขาก็ส่งผ่านมาถึงเธอ เขากระซิบที่ข้างหูของเธอ ริมฝีปากบางเกือบจะสัมผัสกับติ่งหูของเธอ:"ผมจะพาคุณชนะ"ในวินาทีถัดไป ม้าพันธุ์ดีวิ่งไปอย่างรวดเร็วบนเส้นทางเฉพาะลมหนาวในฤดูหนาวพัดแรงใส่ตัวและใบหน้าของเสิ่นหยินอู้ ทำให้เส้นผมของเธอลอยลู่ลมและบางส่วนตกตีไปที่คอของฉินเย่เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย: "ทำไมคุณไม่มัดผมล่ะ?"เสิ่นหยินอู้:"……"เหอะเหอะ เขายังมีหน้ามาถามอีกเหรอ?ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเข้าไปในห้องลองเสื้อ กิ๊บหนีบผมของเธอคงไม่หล่นตกพื้นแตกในระหว่างที่ดิ้น จนไม่สามารถใช้งานได้หรอกเส้นทางไปยอดเขามีสองสามเส้นทาง แต่ละเส้นทางนั้นแตกต่างกันดังนั้นทั้งสองคนที่ขี่ม้ามาตั้งนาน แต่ก็ไม่เห็นฟู่ถิงสือและเมิ่งอิ่งจือ"พวกเขาอยู่ที่ไหนล่ะ?"พวกเขาออกมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะยังไม่เห็นพวกฟู่ถิงสือ"จะไปยอดเขา มีสามเส้นทาง สองเส้นทางใหญ่ หนึ่งเส้นทางเล็ก"พูดจบ ม้าของฉินเย่ก็หยุดตรงทางแยก เขาก้มลงมองคนในอ้อมแขน"
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 453
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ลมพัดผมยาวของเสิ่นหยินอู้ขึ้นมาอาการคลื่นไส้จากการโยกเยกบนหลังม้าก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เธอปรายตามองไปที่มือที่โอบรอบตัวเธอและพูดด้วยเสียงเย็นชา"กอดพอยัง?"คนข้างหลังหยุดชะงักทันที"กอดพอแล้วก็ปล่อย ฉันจะลงไปเอาธง"หลังจากพูดจบ เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกได้ชัดเจนว่าคนที่กอดเธออยู่ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือ"ดี เอาธงมาก่อน"ฉินเย่ลงจากม้า แล้วจึงยื่นมือให้เสิ่นหยินอู้ เพื่อช่วยพยุงเธอลงมาเสิ่นหยินอู้มองเขาครั้งหนึ่ง แต่ไม่ได้ยื่นมือให้เขา แต่พยายามลงจากหลังม้าด้วยความยากลำบากฉากนี้ทำให้สายตาฉินเย่เย็นชาไปเล็กน้อยหลังจากลงจากหลังม้า เสิ่นหยินอู้ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปข้างหน้าเพื่อหยิบธง เธอไม่ได้หยิบกล่องเล็กๆ ข้างๆ ไม่ได้สนใจนี่ในขณะที่เธอเพิ่งยืนขึ้นตรงๆ ก็ได้ยินเสียงด่าทอของฟู่ถิงสือจากที่ไกลๆ"เวรเอ้ย ฉินเย่มึงนี่มันสัตว์ประหลาด มาถึงก่อนกูอีก"ฟู่ถิงสือพลิกตัวลงจากม้า โกรธจนโยนบังเหียนลงกับพื้นทันที"เมิ่งอิ่งจือ! ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณที่ไม่ให้ผมใช้ทางลัด"สิ่งที่เมิ่งอิ่งจือตอบกลับเขาคือ: "อ้วก!"ฟู่ถิงสือ："……"ฟู่ถิงสือ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 454
"ประธานฟู่ ถึงแม้จะรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ขี่ม้าตัวเดียวกันกับคุณ แต่ก็ยังหวังว่าคุณจะช่วยให้เวลาฉันสักหน่อยให้เราได้คุยเรื่องงานกันสักหน่อย?"ฟู่ถิงสือนึกถึงใบหน้าซอมบี้ของฉินเย่ เดิมทีไม่อยากตอบตกลง แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มของเสิ่นหยินอู้ตรงหน้า คำพูดที่ออกมาจากริมฝีปากกลับเปลี่ยนไปอย่างไม่รู้ตัวว่า"ตกลง งั้นไปกันเถอะ""ขอบคุณค่ะ"ตอนที่จะจากไป เสิ่นหยินอู้ได้ชวนเมิ่งอิ่งจือที่อยู่ข้างๆด้วยเมิ่งอิ่งจือส่ายหัว:"ไม่ไป ผู้ชายที่พี่ไม่ชอบ แต่ฉันชอบ ฉันจะคว้าโอกาสนี้ไว้ "เสิ่นหยินอู้:"……"คนพวกนี้ไม่รู้หรือว่าเขาอยู่กับเจียงฉูฉู่? ถึงยังรีบขนาดนี้?เรื่องชีวิตและการตัดสินใจของคนอื่น เสิ่นหยินอู้ไม่ชอบตัดสินและพูดอะไร เธอเลือกที่จะเคารพความคิดของอีกฝ่ายด้วยการพยักหน้า"อืม งั้นพวกเราไปก่อนนะ"เธอออกไปพร้อมกับฟู่ถิงสือฟู่ถิงสือจูงม้าเดินเข้ามา เกาหัวอย่างเขินอาย:"ทางลงเขาค่อนข้างไกล เดินนานมากนะ คุณขึ้นมานั่งไหม?"เสิ่นหยินอู้ยังรู้สึกไม่สบายอยู่จากที่นั่งบนหลังม้ามาเมื่อครู่ ตอนนี้ในใจเธอนั้นปฏิเสธหนักมากแต่เงินลงทุน……เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อจะตอบตกลง"คุณกล้าขึ้นม้าเขาลองดู
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 455
ไม่กี่นาทีต่อมาเมิ่งอิ่งจือเข้าไปในที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า หลังจากเข้าไปแล้วเธอก็ปิดประตูทันที คาดเข็มขัดนิรภัยให้แน่น แล้วทำหน้าตาเหมือนกับว่าตรงนี้เป็นของฉันแล้ว พวกคุณคนอื่นจะทำอะไรก็ทำไป ฉันจะไม่เปลี่ยนที่นั่งอีกแล้วหลังจากที่เสิ่นหยินอู้ลงจากรถ เธอก็ยืนอยู่ที่เดิมอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดกับฟู่ถิงสือว่า:"คุณเข้าไปก่อนเถอะ""อืม"ฟู่ถิงสือก็ไม่มีข้อโต้แย้งอะไร สุดท้ายแล้วทุกคนก็ต้องลงเขา งั้นก็ไปนั่งด้วยกันเถอะเขาฟังที่เสิ่นหยินอู้บอก ก้มตัวลงไปข้างในทันที และได้ยินเสียงฉินเย่: "ไสหัวไป "ฟู่ถิงสือ："……"เขารักษาท่าทีไว้สักครู่ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับเสิ่นหยินอู้และพูดว่า："คุณหนูเสิ่น ถ้าอย่างนั้นคุณเข้าไปก่อนเถอะ"เสิ่นหยินอู้มองดูท่าทางเขา แล้วนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ถอนหายใจอย่างหมดหนทางในใจ แล้วนั่งลงในรถอย่างยอมรับชะตากรรมฟู่ถิงสือตามหลังเธอไปเพราะต้องการรักษาระยะห่างจากฉินเย่ เสิ่นหยินอู้จึงนั่งใกล้ฟู่ถิงสือมากกว่าหลังจากรถออกไปแล้ว คิ้วของฉินเย่ก็ขมวดขึ้น"ฟู่ถิงสือ มึงขยับไปนิดนึง"ฟู่ถิงสือไม่ได้คิดอะไรมากเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขาเพียงแค่
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 456
ตามที่คิดยังคงหลับไปอย่างเชื่อฟังเวลาตื่น เธอจะหยิ่งและเย็นชาเกินไปเมื่อนึกถึงสายตาเย็นชาของเธอ หัวใจของฉินเย่ก็ยังคงเจ็บปวดอยู่ทั้งสองคนตั้งแต่เจอกันมาจนถึงตอนนี้ ช่วงเวลาที่อบอุ่นนี้หายากน่าเสียดาย ช่วงเวลาอันอบอุ่นนี้ไม่ได้ยาวนานนัก โทรศัพท์ในกระเป๋าของเสิ่นหยินอู้ดังขึ้นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ที่ไพเราะดังขึ้นในรถที่เงียบสงบ เสิ่นหยินอู้ตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็วร่างกายของฉินเย่ตึงขึ้นมาทันทีไม่นึกเลยว่าเสิ่นหยินอู้ไม่แม้แต่จะลืมตา ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของตัวเองโดยอยู่ท่าเดิมอยู่ใกล้ๆกัน ฉินเย่เห็นว่าบนหน้าจอโทรศัพท์ของเธอมีสายเรียกเข้าจากโม่ไป๋สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นคล้ำลงทันที"ฮัลโหล"เสิ่นหยินอู้เอาโทรศัพท์แนบหูของตัวเองอาจเป็นเพราะเสียงของเธอฟังดูงัวเงียเกินไป ทำให้โม่ไป๋ที่อยู่ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง "เพิ่งตื่นเหรอ? อยู่ที่ไหน?""หืม" เสิ่นหยินอู้หลับไปอย่างงงๆ ดังนั้นเสียงและอารมณ์ของเธอจึงดูอ่อนลง เธอจำได้เล็กน้อยว่า: "บนรถ"พูดจบ เสิ่นหยินอู้รู้สึกว่า ท่านี้ไม่สบาย จึงปรับท่าทางเล็กน้อย และขยับหัวไปทางด้านข้างเมื่อแน่ใจว่าสบายแล้ว เธอจึ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 457
คำว่า 'นอนร่วมเตียง' ทำให้ฟู่ถิงสือและเมิ่งอิ่งจือที่แอบฟังเรื่องซุบซิบอยู่ตาโตขึ้นพร้อมกัน จากนั้นทั้งสองก็หันหัวไปมองพวกเขาพร้อมกัน และอุทานออกมาพร้อมกัน"นอนร่วมเตียง??""หมายความว่าอย่างไร? พวกคุณเคยนอนด้วยกันมาก่อน??"แม้แต่คนขับรถก็ยังตกใจจนเหยียบเบรกทันที ส่งเสียงแสบแก้วหูทุกคนมองไปที่เขาคนขับรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเช็ดเหงื่อที่มุมหน้าผากและยิ้มแหย ๆ: "ถึงแล้ว ถึงแล้ว"ได้ยินคำพูดเขาแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็เพิ่งสังเกตเห็นว่ารถมาถึงสนามม้าแล้ว สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที และเธอก็ผลักฟู่ถิงสือออกไปทันทีฟู่ถิงสือก็ลงจากรถทันทีเมื่อเห็นเสิ่นหยินอู้เตรียมที่จะลงไป เสียงเย็นชาของฉินเย่ก็ดังมาจากด้านหลัง"พิงผมแล้ว คุณก็จะเดินจากไปแบบนี้เหรอ？"เสิ่นหยินอู้:"……"ห้าปีแล้วที่ไม่ได้เจอ เขากลายเป็นคนหน้าด้านมากกว่าเดิมจริงๆเธอมองเขาแวบหนึ่งแล้วเยาะเย้ยว่า: "ถ้าฉันจะไปแล้วคุณจะทำอะไรได้?"เมื่อพูดจบ เธอก็กระโดดลงจากรถแล้วปิดประตู เดินกลับไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วจากไปฟู่ถิงสือมาหาเธอ ตอนที่เธอกำลังจะไปและพูดด้วยความรู้สึกอึดอัดว่า: "ขอโท
Latest chapter
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 594
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 593
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 592
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 591
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 590
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 589
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 588
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 587
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 586
