บทที่ 412

“ยังไม่ได้จอง”

โม่ไป๋ปฏิเสธ

เสิ่นหยินอู้ขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น โดยสัญชาตญาณเธออยากจะพูดถึงผู้ช่วยเฉินว่าเขาทำงานยังไงถึงไม่ได้จองโรงแรมให้เรียบร้อย

แต่เมื่อคำพูดกำลังจะหลุดออกจากปาก เสิ่นหยินอู้ก็คิดได้ว่า วันนี้ผู้ช่วยเฉินยุ่งกับการจัดประมูล และหลังจากกลับมาก็ช่วยดูแลเด็กทั้งสองคนให้เธออีก

เธอจึงไม่รู้จะพูดอะไรออกมาได้อีก

ท้ายที่สุดแล้ว เธอเองก็มีส่วนรับผิดชอบในเรื่องนี้

เมื่อคิดได้แบบนั้น เสิ่นหยินอู้ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที “งั้นฉันจะช่วยนายจองโรงแรมตอนนี้เลย นายอยากพักที่ไหน?”

โม่ไป๋ยังคงจ้องมองเธอไม่ขยับ

“ที่นี่ดูสภาพแวดล้อมดีนะ”

เสิ่นหยินอู้หยุดชะงัก

ในขณะที่เธอจ้องมองด้วยความประหลาดใจ โม่ไป๋ก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม “ยังไงผมก็ต้องอยู่ที่นี่อีกหลายวัน ผมได้ยินจากผู้ช่วยเฉินว่าที่นี่มีบ้านให้เช่า”

“อืม”

“ดีเลย เธอมีข้อมูลติดต่อของเจ้าของบ้านไหม?”

“ลี่ซือน่าจะมี แต่ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ถ้าจะเช่าบ้านจริง ๆ ก็คงต้องพรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ เช่าบ้านแล้วก็ต้องทำความสะอาดแล้วก็เตรียมที่นอนอีก”

“อืม เธอพูดถูก ไม่รู้ว่า พรุ่งนี้คุณหนูเสิ่นพอจะมีเวลาพาผมไปซื้อของที่ซ