เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 417
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-26 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 418
กดครั้งแรกสองที ข้างในก็ไม่มีการตอบสนองใด เฉียวลี่ซือยืนรออยู่ตรงนั้นอย่างอดทนเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วไม่รู้และเฉียวลี่ซือเองก็ไม่รู้ว่ากดกริ่งประตูไปแล้วกี่ครั้ง ประตูห้องในที่สุดก็เปิดออกชายหนุ่มรูปงามยืนอยู่ข้างประตู ร่างกายแผ่ออร่าเยือกเย็นเพราะถุกปลุกขึ้นมา เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชามองแวบเดียวเฉียวลี่ซือก็รู้สึกถึงไอเย็นเยือก"สะ สวัสดีค่ะ?"ปัง!วินาทีถัดมา ประตูห้องก็ถูกปิดลงอย่างแรงเฉียวลี่ซือเกือบโดนประตูกระแทกจมูกแล้วเมื่อเธอตั้งสติขึ้นมาได้ก็กดกริ่งประตูอีกครั้งกดไปสองครั้ง ชายหนุ่มรูปงามถึงเปิดประตูมาอีกครั้ง"มีอะไร?"ฉินเย่นั้นไม่ใช่ว่าจำผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ว่าเธอเป็นใครผู้หญิงที่วุ่นวายใส่เขาที่บาร์อยู่นานเขาเม้มริมฝีปากมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้เคยเต๊าะๆที่บาร์ จะตามมาถึงโรงแรมในตอนนี้ เฉียวลี่ซือพยักหน้า กลัวว่าจะปิดประตูใส่ให้เธออยู่ข้างนอกอีก ดังนั้นหลังจากพยักหน้าแล้วเธอจึงพยายามเบียดเข้าไปไม่คิดว่าชายหนุ่มจะยกมือขึ้นกันประตู มองเธอด้วยสีหน้าเย็นชา เขาไม่ได้คิดจะให้เธอเข้าไป"ฉัน……คุณให้ฉันเข้าไปก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-26คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 419
เฉียวลี่ซือที่อุตส่าห์จำเบอร์ได้แล้ว เมื่ออีกฝ่ายบอกว่าเป็นของผู้ช่วยเขา แล้วก็หันหลังเดินจากไป ทำให้เธอรู้สึกร้อนใจเธอจึงไล่ตามไปโดยไม่รู้ตัวเธอตามฉินเย่ไปที่ลิฟต์"เดี๋ยวก่อน ฉันมาหาคุณเพื่อขอช่องทางติดต่อ ไม่ได้ขอค่าตอบแทน ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับคุณน่ะ คุณพอจะให้ช่องทางการติดต่อคุณได้ไหม? "ฉินเย่ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยุดที่หน้าประตูลิฟต์ ยืนนิ่งตรงนั้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เฉียวลี่ซือกัดริมฝีปากล่างของเธอ มองเขาด้วยสีหน้าสับสน"ขอร้องล่ะๆๆๆ ฉันขอแค่ช่องทางเดียว ฉันสัญญาว่าจะไม่รบกวนคุณ"ฉินเย่จ้องมองเธออย่างเย็นชา แล้วยกมือขึ้นติดกระดุมเสื้อสูทเม็ดบนสุดของตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะพูดด้วยเสียงเย็นชา: "คุณผู้หญิงท่านนี้ ถ้าคุณคิดอะไรกับผมล่ะก็แนะนำให้เลิกคิดซะตอนนี้เลย ไม่งั้นผมไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ "ติ๊ง——ลิฟต์มาพอดีฉินเย่เดินเข้าไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เฉียวลี่ซือเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ใส่ก็หน้าซีดเผือก เมื่อเห็นเขาเข้าไปในลิฟต์ เธอก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เดินตามเข้าไปอย่างช้าๆในลิฟต์มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น หลังจากที่เธอเข้าไปเฉียว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-26คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 420
คงจะไม่ใช่ว่าฉินเย่อยู่ข้างๆ เธอหรอกใช่ไหม?เมื่อคิดได้แบบนี้ เสิ่นหยินอู้ก็มีลางสังหรณ์แปลกๆขึ้นมาทันทีหลังจากที่เฉียวลี่ซือวางสายเสิ่นหยินอู้ไป เธอก็เช็ดน้ำตาที่หางตาด้วยอย่างตื่นตระหนก จากนั้นก็มองไปที่ผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้า"คุณ……"จริงๆแล้วเธออยากถามว่า ทำไมคุณถึงกลับมาอีกล่ะแต่มันติดอยู่ที่ริมฝีปาก ไม่กล้าเอ่ยพูดออกไปในขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะเริ่มต้นบทสนทนายังไง ชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ตรงหน้าก็มองโทรศัพท์เธอแวบหนึ่ง เม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "เมื่อกี้คุณคุยโทรศัพท์อยู่หรือเปล่า"คำถามนี้ทำให้เฉียวลี่ซืองงงวย จากนั้นเธอก็ค่อยๆ พยักหน้า"ใช่ ใช่ค่ะ""เพื่อนคุณเหรอ?""ใช่"ฉินเย่หรี่ตา: "เมื่อคืน……คุณเป็นคนช่วยมใช่ไหม?"เฉียวลี่ซือพยักหน้าต่อ"ใช่ คุณเมามากจนล้มลงกับพื้น ฉันกลัวว่าคุณจะเป็นอะไรไป เลยพาคุณมาพักที่โรงแรมแต่..."เมื่อพูดถึงตรงนี้ เฉียวลี่ซือก็ดูเหมือนจะนึกอะไรออก แล้วก็หยุดพูดลง"แต่อะไร?"สัมผัสที่หกอันเฉียบแหลมนั้นทำให้ฉินเย่รู้สึกได้ว่าไอ้ประโยคข้างหลังแต่นี่ต้องสำคัญมากแน่เฉียวลี่ซือเป็นคนปากไวอยู่แล้ว จริงๆแล้วไม่ได้คิดว่าจะบอกฉินเย่เกี่ยวกับสิ่งที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-26คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 421
เหตุการณ์พลิกผันมักจะมาโดยไม่คาดคิดเสมอก่อนหน้านี้เฉียวลี่ซือยังเศร้าเรื่องที่เธอต้องจบลงอย่างน่าสงสารอยู่เลย หลังกลับไปคิดว่าจะหาเสิ่นหยินอู้แล้วร้องไห้ใส่สักทีแด่การถูกปฏิเสธครั้งแรกไม่นึกเลยว่าผู้ชายคนนี้จะกลับมาเฉียวลี่ซือที่นั่งอยู่บนรถ ในใจเธอนั้นราวกับขึ้นรถไฟเหาะเธอเม้มริมฝีปาก รู้สึกดีใจในใจ ความกล้าของเธอก็มากขึ้นจนพยายามพูดคุยกับชายหนุ่มขณะอยู่บนรถ"เอ่อ ฉันขอถามคุณหนึ่งคำถามได้ไหม?"สีหน้าไร้อารมณ์ของฉินเย่เอาแต่มองไปข้างหน้า"ว่า""อืม คือว่า...คุณชื่ออะไรเหรอ? อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันแค่ไม่รู้จะเรียกคุณว่าอะไรดี เพราะฉันไม่รู้แม้กระทั่งแซ่คุณน่ะ""ฉิน"เขาตอบสั้นและตรงประเด็น"ฉิน? "เฉียวลี่ซือประหลาดใจเล็กน้อย: "คุณแซ่ฉินงั้นเหรอ "ท่าทีของเธอทำให้ฉินเย่นึกได้ว่าอาจมีบางอย่างเป็นไปได้ จึงเลิกคิ้วขึ้น: "รู้จักเหรอ?"เฉียวลี่ซือ: "เปล่า ฉันแค่คิดว่าแซ่คุณเพราะมาก "ฉินเย่："……"สรุปว่าเธอเป็นเพื่อนกับคนคนนั้นแต่กลับไม่เคยมีพูดถึงเขาเลยสักประโยค?ถึงขั้นแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขาห้าปีที่ผ่านมานี้ หรือว่าเธอจะลืมตัวเขาไปแล้ว?เหอะหลังรู้แซ่เขาแล้ว เฉียวลี่ซือก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-27คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 422
"ธุรกิจ?""ใช่สิ เพื่อนฉันอยากมีธุรกิจของตัวเองนะ"ฉินเย่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่น่าสงสัยไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะต้องมาฟังคนอื่นอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเธอจากปากของคนอื่นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฉินเย่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย้ยหยันในใจถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเช่นนี้ แต่ฉินเย่ก็ยังคงสนใจเรื่องของเธออยู่ดี"เริ่มทำธุรกิจ?"ฉินเย่กุมมือวางไว้ที่หน้าตัก:"พวกคุณทำธุรกิจด้วยกันเหรอ?""ไม่ใช่"เฉียวลี่ซือส่ายหัว:"ฉันช่วยพ่อทำงานที่สนามบินน่ะ พ่อฉันไม่ให้ไปทำธุรกิจเอง หลังเรียนจบก็ให้ช่วยที่บ้านทำงาน ตอนนี้ก็กำลังเรียนรู้งานที่นั่นอยู่"ทว่าหลังจากที่เธอพูดพวกนี้จบแล้ว ฉินเย่ที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ เฉียวลี่ซือมองดูท่าทีเขา คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยปากขึ้นว่า: " เพื่อนฉันอยากเปิดบริษัทน่ะ"ตามคาดเมื่อเธอพูดถึงเรื่องของเสิ่นหยินอู้ คิ้วของฉินเย่ก็ขยับอีกครั้ง"เปิดบริษัทอะไร?"เฉียวลี่ซือพูดอย่างไม่ค่อยเข้าใจ: "อันนี้ฉันก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ รู้มาแค่คร่าวๆเท่านั้น เรื่องอื่นยังไม่ได้ถามนะ "เธอรู้สึกแปลกๆ ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะสนใจเสิ่นหยินอู้มากเป็นเพราะเมื่อคืนหลัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-27คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 423
"หยินอู้?"เฉียวลี่ซือเกือบจะหาทั้งบ้านแล้ว แต่ก็ไม่เจอเสิ่นหยินอู้"ไปไหนนะ?"เฉียวลี่ซือเลยต้องกลับมาที่ห้องนั่งเล่น เห็นฉินเย่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นพลางมองไปรอบๆ จึงได้แต่พูดว่า: "ขอโทษด้วยนะคะ คุณชายฉิน เพื่อนฉันเหมือนว่าจะไม่อยู่บ้าน ไม่รู้ว่าออกไปข้างนอกหรือเปล่า"พูดแล้ว เฉียวลี่ซือก็ต้องหาเรื่องอื่นพูด: "หรือคุณจะนั่งรอก่อน? ฉันจะโทรถามดู? ""ครับ"เดิมทีคิดว่าเขาจะปฏิเสธ ไม่คิดว่าวินาทีถัดมา ฉินเย่จะนั่งลงบนโซฟา ด้วยท่าทางเหมือนมีเวลามาก สามารถรอนานๆได้เฉียวลี่ซือรีบวิ่งไปที่ระเบียงก่อนจะโทรหาเสิ่นหยินอู้"หยินอู้ แกไปไหนน่ะ?""แกกลับบ้านแล้วเหรอ"ฝั่งเสิ่นหยินอู้ที่รับโทรศัพท์ถามกลับโดยไม่รู้ตัว"อืมๆ ฉันเพิ่งถึงบ้าน แต่ไม่เห็นแกน่ะ"เมื่อได้ยินว่าเธอกลับบ้านแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และอธิบายกับเธอว่า:"ฉันออกมาทำธุระนิดหน่อย ถ้าแกไม่มีอะไร ก็อยู่บ้านไปดีๆรอฉันกลับไปมีเรื่องจะคุยกับแก""อืม ฉันก็มีบางอย่างจะบอกแก……""ลี่ซือโทรมาเหรอ?"ทันใดนั้น เสียงของโม่ไป๋ก็ดังมาจากปลายสายโทรศัพท์อีกฝั่งหนึ่ง"ใช่ เธอถึงบ้านแล้ว""ดีแล้ว"เดิมทีเฉียวลี่ซือตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-27คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 424
"หม่ามี๊ กอดๆ"เสิ่นหยินอู้ยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร เสิ่นเหมิงเหมิงก็ถูกมือใหญ่ดึงไป โม่ไป๋อุ้มเธอไปนั่งบนตักเขาแม้ว่าเสิ่นเหมิงเหมิงจะไม่ได้เข้าไปในอ้อมกอดหม่ามี๊แต่ก็คุ้นเคยกับอ้อมกอดของโม่ไป๋มาก เด็กน้อยเองก็ไม่รังเกียจ แถมยังซบลงไปในอ้อมกอดของเขาทันที พร้อมกับพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนว่า: "อาโม่ไป๋ หนูขอนอนในอ้อมแขนได้ไหมคะ?"โม่ไป๋เอื้อมมือไปแตะจมูกเล็กๆ ของเธอ"อยากนอนก็นอนสิ อาโม่ไป๋เคยไม่ให้เมื่อไหร่ล่ะ?""ขอบคุณค่ะอาโม่ไป๋"โม่ไป๋นึกบางอย่างได้ หันไปมองเสิ่นซือเหนียนที่นั่งอยู่อีกฝั่ง"เหนียนเหนียน มานั่งด้วยกันไหม"เสิ่นซือเหนียนน้อยนั่งอยู่ตรงนั่น เพราะเขาไม่ยิ้มและไม่ได้ทำท่าทางน่ารัก เขาจึงดูเก็บตัวเล็กน้อยในเมื่อโม่ไป๋หันมาชวนเขา เสิ่นซือเหนียนก็เอ่ยขอบคุณ ก่อนจะปฏิเสธอย่างสุภาพ"ขอบคุณฮะอาโม่ไป๋แต่ไม่เป็นไรฮะ"โม่ไป๋ถอนหายใจอย่างเสียใจ"หนูมักทำตัวไม่สนิทกับอาโม่ไป๋ทุกทีเลย"ไม่รอให้เสิ่นซือเหนียนคิดคำตอบด้วยตัวเอง เสิ่นหยินอู้ก็พูดแทนเขาว่า:"เขาเป็นคนที่มีนิสัยค่อนข้างเงียบน่ะ คุณก็รู้""อีกอย่างมีเหมิงเหมิงติดคุณยังไม่พออีกเหรอ?"โดนเด็กคนหนึ่งตามติดทั้ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-27คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 425
เสิ่นหยินอู้รู้สึกจนปัญญาเล็กน้อยเป็นแบบนี้ทุกครั้ง ของที่เขาให้เธอถ้าเธอไม่อยากรับ โม่ไป๋ก็จะถอยก่อนแล้วรุกใหม่ด้วยการเอาของนั้นมาให้ลูกสาวเธอและเสิ่นเหมิงเหมิง......เสิ่นเหมิงเหมิงกระพริบตาดวงตากลมโต รับกุญแจไปโดยไม่คิดอะไรเยอะในใจ ก่อนจะเขย่งปลายเท้าและจุ๊บแก้มของโม่ไป๋เบาๆ"ขอบคุณค่ะอาโม่ไป๋"เสิ่นหยินอู้มองเธอด้วยสีหน้าที่บอกว่าก็ว่าแล้วนิสัยของเสิ่นเหมิงเหมิงพูดได้เลยว่าต่างจากเสิ่นซือเหนียนโดยสิ้นเชิง โดยพื้นฐานแล้วเสิ่นเหมิงเหมิงมักตอบรับน้ำใจผู้อื่นตลอด แถมยังมีความคิดทฤษฎีต่างๆ ของตัวเองก่อนหน้านี้เสิ่นหยินอู้มักสอนเธอว่าอย่ารับของจากโม่ไป๋ทุกครั้งที่เขาให้ แต่เสิ่นเหมิงเหมิงกลับเงยหน้าขึ้นและพูดว่า "แต่หม่ามี๊ เหมิงเหมิงไม่ได้เอาของอาโม่ไป๋มาฟรีๆ นะคะ""ยังไงล่ะ?""อาโม่ไป๋มักมากอดเหมิงเหมิงทุกครั้ง และลูบหน้าเหมิงเหมิงแถมยังถ่ายรูปเหมิงเหมิงอีกด้วย หนูก็จ่ายเป็นค่าแรงไง"เสิ่นหยินอู้:"……"ช่างเถอะ เด็กน้อย เธอก็คงมีความคิดเห็นของตัวเองแล้วรู้สึกว่าการถูกกอด การถูกลูบแก้ม หรือแม้แต่การถูกถ่ายรูป ล้วนเป็นการใช้แรงงานเสิ่นหยินอู้เลยดีเบตกับเธอสักหน่อย"แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28
บทล่าสุด
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 910
โม่ไป๋เดินเข้ามาและพยุงเสิ่นหยินอู้ขึ้น"ตื่นก็ดีแล้ว มีตรงไหนรู้สึกไม่สบายไหม?"เสิ่นหยินอู้มองคนตรงหน้า รู้สึกว่าคนนี้ดูแปลกหน้า แต่เขากลับโอบเธอไว้ และท่าทางกับสายตาดูห่วงใยเธอมาก แต่......เธอไม่รู้จักเขาเลย"คุณคือ......?" คำถามแรกของเธอทำให้โม่ไป๋ถึงกับชะงัก"หืม?" โม่ไป๋คิดว่าตัวเองคงฟังผิด เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ถามว่าเขาเป็นใคร? แต่คำถามต่อมาของเสิ่นหยินอู้ ทำให้เขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ได้ฟังผิด "คุณคือใคร?" เสิ่นหยินอู้ถามอีกครั้ง คราวนี้น้ำเสียงฟังดูชัดเจนขึ้น และสายตาที่มองโม่ไป๋เต็มไปด้วยความสงสัย ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังหันไปมองคนรอบข้างแล้วถามว่า "พวกคุณคือใคร?"ทุกคน "......" เธอไม่รู้จักพวกเขาก็ไม่เป็นไร เพราะพวกเขาไม่เคยพบหน้าเธอมาก่อน และรู้แค่ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่คุณโม่ไป๋ชอบก็พอแล้ว แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะไม่รู้จักคุณโม่ไป๋เลย?เมื่อเห็นบาดแผลบนหน้าผากของเธอ มีหนึ่งคนพูดขึ้นอย่างเผลอๆ ว่า "เธอคงไม่ได้หัวกระแทกจนจำคุณโม่ไป๋ไม่ได้หรอกนะ?"คนข้างๆ "ไม่หรอกมั้ง? แค่กระแทกทีเดียวก็ความจำเสื่อมเลย? เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้จริงเหรอ?"
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 909
แต่หลังจากที่เขาพูดว่าตัวเองทำผิดแล้ว ดูเหมือนโม่ไป๋จะไม่ได้ฟังคำสารภาพของเขาเลย เขายืนอยู่ตรงนั้น สายตาจับจ้องอยู่ที่เสิ่นหยินอู้ที่นอนอยู่บนเตียง หมอกำลังตรวจอาการของเสิ่นหยินอู้ หลังจากตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว หมอก็ถอดแว่นออก แล้วพูดกับโม่ไป๋ว่า “คุณโม่ ดูเหมือนคุณผู้หญิงท่านนี้จะมีแค่แผลที่ผิวเผินเท่านั้น ส่วนอื่นๆ ไม่น่ามีปัญหาอะไรครับ” เมื่อเกาอวี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินหมอบอกว่าเสิ่นหยินอู้มีแค่บาดแผลที่ผิวเผิน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที ยังดีที่เป็นแผลแค่ที่ผิวเผิน ถ้าเธอได้รับบาดเจ็บรุนแรงกว่านี้ เกรงว่าเขาคงไม่รอดชีวิตจากความโกรธของโม่ไป๋ ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าผลักแค่นั้นไม่น่าเป็นอะไร แต่กลับกลายเป็นว่าผู้หญิงคนนี้บอบบางมาก แค่ผลักนิดเดียวก็น็อกหมดสติไปได้"แต่ว่า......" ไม่คิดเลยว่าหมอจะเปลี่ยนคำพูดขึ้นมาทันทีโม่ไป๋ที่ยังคงกังวล ได้ฟังก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที "แต่ว่าอะไร?""แต่ว่าสิ่งที่ผมตรวจได้ตอนนี้มีแค่แผลภายนอกเท่านั้น เนื่องจากคุณผู้หญิงได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ ควรพาไปโรงพยาบาลเพื่อทำการตรวจสอบเพิ่มเติมเมื่อเธอตื่นแล้วครับ"เมื่อได้ยิน โม่ไป๋ก็เข้าใจสิ่งที่หมอหมา
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 908
"พี่โม่ไป๋ ฉัน......""ออกไปให้พ้น!" เขามักจะอบอุ่นอ่อนโยนเสมอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ในสายตาของหรงเค่ออิน โม่ไป๋ก็เป็นตัวแทนของสุภาพบุรุษมาโดยตลอด ดังนั้นวันนี้ที่เขาเปลี่ยนสีหน้าและพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน ทำให้หรงเค่ออินตกใจกลัว เธอยืนตะลึงมองโม่ไป๋อยู่สักพักกว่าจะได้สติ แล้วจึงหันหลังวิ่งออกไป พอหันมาก็เจอเกาอวี่ที่พาหมอกลับมา เกาอวี่เห็นหรงเค่ออินมีสีหน้าลำบากใจเดินออกไป คาดว่าเธอคงไม่ได้รับการต้อนรับที่ดีจากโม่ไป๋ ทำให้เขาเองก็พลอยกังวลไปด้วยเมื่อเข้าไปข้างใน เขาไม่กล้าพูดอะไรที่มากเกินความจำเป็น ได้แต่พูดประเด็นหลักว่า "คุณโม่ หมอมาถึงแล้วครับ""เข้ามาดูหน่อย ว่าเธอบาดเจ็บตรงไหนบ้าง?"หมอเข้ามาตรวจดูอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นบาดแผลที่หน้าผากก็รีบทำแผลให้เธอ แล้วพูดว่า "ดูจากแผลนี้ น่าจะเป็นมาสักพักแล้วครับ" เมื่อโม่ไป๋ได้ยินก็หรี่ตาลงท่าทางอันตราย รังสีรอบตัวก็เย็นเยือกขึ้นอีกหลายเท่า เกาอวี่ถึงกับหดตัวด้วยความหวาดกลัว เขาคิดว่าโม่ไป๋จะตำหนิเขา แต่เปล่าเลย โม่ไป๋แค่เตือนหมอให้ตรวจเสิ่นหยินอู้อย่างละเอียด แล้วค่อยหันมามองเขา"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"เมื่อได้ยิน เกาอ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 907
หรงเค่ออินกับเกาอวี่ที่เดินตามหลังโม่ไป๋เข้ามา พอเห็นภาพนี้ก็หน้าถอดสี ทั้งสองคนสบตากัน "ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"ทางด้านโม่ไป๋ที่อุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นมา แสดงสีหน้าเย็นชาแล้วพูดว่า "ติดต่อให้หมอมาที่นี่ด่วน" แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอเห็นเธอนอนอยู่บนพื้น ทุกความรู้สึกในใจเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลทันที เขาไม่มีอารมณ์อื่นใด นอกจากความเป็นห่วงและกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร ปฏิกิริยาแรกของเขาคืออุ้มเธอขึ้นแล้วให้เกาอวี่ไปตามหมอ จากนั้นอุ้มเสิ่นหยินอู้วางลงบนเตียงนุ่มอย่างระมัดระวัง เกาอวี่ไปตามหมอ ส่วนหรงเค่ออินยังอยู่ที่นี่จากนั้นเธอก็ได้เห็นกับตาตัวเองว่าโม่ไป๋อุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นเตียงด้วยท่าทางเอาใจใส่และระมัดระวังแค่ไหน ในใจเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาและริษยา เธอรู้จักโม่ไป๋มานานขนาดนี้ แต่ไม่เคยเห็นพี่โม่ไป๋ดีกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน แต่ผู้หญิงคนนี้ มีสิทธิ์อะไรถึงได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษจากพี่โม่ไป๋? พี่โม่ไป๋ชอบผู้หญิงคนนี้จริงๆ เหรอ? คิดได้แบบนั้น หรงเค่ออินอดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองโม่ไป๋ กัดริมฝีปากตัวเองแล้วถาม "พี่โม่ไป๋ พี่ชอบเธอเหรอคะ?" โม่ไป๋เหมือนจะไม่ได้ยิน
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 906
พูดจบ เธอก็ปล่อยมือเกาอวี่ทันที จากนั้นวิ่งไปทางประตู "พี่โม่ไป๋! กลับมาแล้วเหรอคะ?"พอโม่ไป๋เดินเข้าประตูมาถอดเสื้อคลุมส่งให้คนใช้เสร็จ เขาก็เห็นหรงเค่ออินที่วิ่งเข้ามาหา ดวงตาเรียวยาวของเขาหรี่ลงทันที "หรงเค่ออิน? เธอมาที่นี่ได้ยังไง?" ท่าทีเย็นชาของเขาทำให้หรงเค่ออินหยุดชะงักอยู่ตรงหน้าเขา น้ำเสียงที่เขาพูดกับเธอเย็นชาสุดๆ ทำให้ใจของหรงเค่ออินชาไปครึ่งหนึ่ง เธอตัวเกร็งเล็กน้อยแล้วพูดเบาๆ ว่า "ฉัน ฉันคิดถึงพี่ ก็เลยมาหาค่ะ" แต่น่าเสียดายที่สายตาที่โม่ไป๋มองเธอเหมือนมองคนแปลกหน้า พอฟังเธอพูดจบ เขาก็พูดด้วยเสียงเย็นชา "ใครก็ได้ พาหรงเค่ออินกลับไปที" เกาอวี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พยักหน้ารับ"ได้ครับ คุณโม่""ไม่!" หรงเค่ออินรีบขัดขึ้น "พี่โม่ไป๋ เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฉันอุตส่าห์ลางานมาเจอพี่ นี่พี่รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?"เห็นได้ชัดว่าตอนนี้โม่ไป๋ไม่ได้สนใจเธอเลย แม้จะฟังที่เธอพูดไปแล้ว ในใจของเขาก็ไม่มีความรู้สึกใดๆ กลับตอบอย่างเย็นชาว่า "ฉันไม่มีเวลาต้อนรับเธอตอนนี้ เธอกลับไปก่อน ไว้โอกาสหน้าค่อยมาใหม่" พูดจบ โม่ไป๋ก็เดินตรงไปที่ชั้นบนทันที เขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 905
หรงเค่ออินที่ตัดสินใจได้แล้วก็ดีใจเหมือนลิงโลดในใจ ก่อนจะหันมาถามว่า "พี่เกาอวี่ ตอนนี้พี่โม่ไป๋อยู่ที่ไหน เขาจะกลับมาเมื่อไหร่?""คุณโม่ไป๋กำลังทำธุระสำคัญอยู่ครับ คงจะกลับมาช่วงค่ำ คุณหรงจะอยู่ทานข้าวเย็นที่นี่เลยไหมครับ?" หรงเค่ออินพยักหน้า "ได้ค่ะ งั้นฉันจะอยู่ทานข้าวที่นี่ด้วยเลย" พูดจบ เธอก็เหมือนนึกอะไรได้ หันไปมองห้องที่ล็อกอยู่พร้อมกับแค่นเสียง"ที่นี่......พี่โม่ไป๋คงไม่ได้มานานแล้วสินะ? ตอนนี้ดันกลับมาได้เพราะผู้หญิงคนนั้นเหรอ?" ยิ่งคิด หรงเค่ออินก็ยิ่งโกรธ อยากให้แรงที่ใช้ผลักเธอตอนนั้นมากกว่านี้ เธอน่าจะสั่งสอนอีกฝ่ายให้มากกว่านี้ ช่างเถอะ ถ้าหากเธอพักอยู่ที่นี่บ่อยๆ โอกาสที่จะจัดการผู้หญิงคนนั้นยังมีอีกเยอะหรงเค่ออินที่จะอยู่ต่อ ก็ให้เกาอวี่สั่งคนในบ้านมาจัดห้องให้ แล้วให้ส่งกระเป๋าของเธอมาที่นี่ จากนั้นเธอก็พักอยู่ที่นี่เลย โดยที่ห้องของเธอเป็นห้องที่ใกล้กับโม่ไป๋ เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ ก็ผ่านไปแล้วสามชั่วโมง หรงเค่ออินนอนอยู่บนเตียงใหญ่สักพัก ก่อนจะเดินออกไปถามเกาอวี่"ว่าแต่ ผู้หญิงที่พี่โม่ไป๋พากลับมา ได้สร้างความวุ่นวายอีกหรือเปล่า?"เกาอวี่ที่มัว
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 904
ถึงแม้ว่าเกาอวี่จะไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ที่มีผลกระทบต่อโม่ไป๋ แต่เขาก็ไม่กล้าลงมือกับเธอ เขาไม่คิดว่าหรงเค่ออินจะยื่นมือผลักเธอเข้าไปแล้วปิดประตู “คุณหรง......”หรงเค่ออินเงยหน้าขึ้นมองเขา “อะไรล่ะ? คุณไม่ได้บอกเหรอว่าเธอไม่อยากเข้าไป? งั้นฉันก็เลยใช้วิธีที่ง่ายที่สุดให้เธอเข้าไปไง พี่โม่ไป๋บอกไว้ไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้เธอหนีไปไหน? ทำไมยังไม่รีบล็อกประตูอีก?” เกาอวี่นิ่งไปสักพักก่อนจะยิ้มออกมา“คุณหรงพูดถูก ผมจะล็อกประตูเดี๋ยวนี้” ทั้งสองคนเข้ากันได้ดี ล็อกประตูอย่างรวดเร็วแล้วจากไปตอนที่จากไป ทั้งคู่ก้าวเท้าออกไปอย่างสบายใจ ไม่ได้สังเกตเลยว่าคนที่อยู่ในห้องล้มลงกับพื้นหลังจากถูกผลัก เสิ่นหยินอู้ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะวางอำนาจขนาดนี้ และยังลงมือผลักเธอเข้าไปในทันที หัวของเสิ่นหยินอู้กระแทกอย่างแรงทำให้เธอรู้สึกเจ็บ เธอพยายามพยุงตัวขึ้นด้วยมือ แต่ก็เกิดอาการวิงเวียนจนไม่สามารถทรงตัวได้ เธอยื่นมือไปแตะที่ท้ายทอย และพบกับความเปียกชื้น เธอยังไม่ทันได้มองความเปียกชื้นในฝ่ามือก็หมดสติไปอีกครั้ง – เกาอวี่เดินตามหรงเค่ออินลงบันได “คุณหรง ทำแบบนี้อาจทำให้คุณโม่ไม่พอใจนะครับ”“
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 903
ตอนขึ้นรถ เสิ่นหยินอู้เห็นที่นั่งข้างคนขับว่างอยู่ จึงนั่งลงตรงนั้นทันที ที่นั่งนี้เดิมทีเป็นของผู้ช่วยเฉิน ดังนั้นเมื่อคนขับเห็นเสิ่นหยินอู้นั่งอยู่ตรงนั้น จึงมองไปทางผู้ช่วยเฉิน“คุณเสิ่น ที่นั่งข้างคนขับไม่ปลอดภัยนะครับ ให้……”“ฉันไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเลือกที่นั่งเลยเหรอคะ?”“ให้เธอนั่งเถอะ ขอแค่เธอสบายใจก็พอ” เสียงของโม่ไป๋ดังออกมาจากหูฟังก่อนที่ผู้ช่วยเฉินจะทันได้พูดอะไร ผู้ช่วยเฉินจึงไม่ได้พูดอะไรอีก ทุกคนขึ้นรถทีละคน เพราะก่อนหน้านี้คิดว่าเธอจะใส่แว่นตา รถจึงไม่ได้มีมาตรการป้องกันใดๆ เสิ่นหยินอู้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของถนนได้อย่างเต็มตา เธอมองเห็นทะเบียนรถ ไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็รู้ได้อย่างชัดเจนแล้วว่านี่คือที่ไหน เสิ่นหยินอู้จึงนั่งสบายๆ ชมทิวทัศน์นอกหน้าต่าง รวมถึงสิ่งก่อสร้างต่างๆ เส้นทางไม่ไกลนัก ประมาณหนึ่งชั่วโมง พวกเธอก็มาถึงที่หมาย เสิ่นหยินอู้ลงจากรถตามหลังผู้ช่วยเฉินคำแรกหลังลงจากรถของเธอคือ “ฉินเย่ อยู่ไหน?” ผู้ช่วยเฉินไม่ตอบ มีคนจากฝั่งประตูเดินเข้ามารับหน้าที่แทนเขาเขาพูดอะไรกับผู้ช่วยเฉินอยู่สองสามคำ ก่อนที่ผู้ช่วยเฉินจะจากไป และก่อนที่เขาจะไปเ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 902
เกิดอะไรขึ้น?โม่ไป๋ไม่ได้ใช้ฉินเย่มาควบคุมเธอหรอกหรอ? ทำไมถึงกลัวว่าเธอจะบอกคนอื่นล่ะ? ถึงเธอจะบอกคนอื่น แต่เธอก็ไปไหนไม่ได้ไม่ใช่หรอ? เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกไม่พอใจเห็นเธอยืนนิ่ง ๆ ผู้ช่วยเฉินก็พูดขึ้นว่า “คุณเสิ่น ถ้าคุณต้องการไปเจอคุณฉิน ก็กรุณาอย่าทำให้ทุกคนลำบากเลยครับ และอย่าทำให้เสียเวลา ถ้าคุณยอมเอาโทรศัพท์ให้เร็วขึ้น เราก็จะเดินทางกันเร็วขึ้น แต่ถ้าคุณไม่อยากให้ก็ได้ครับ เรามีเวลาอยู่ที่นี่กับคุณ” ผู้ช่วยเฉินตอนนี้เหมือนคนละคนกับตอนที่อยู่บนเครื่องบิน การสื่อสารที่ถูกตัดไปบนเครื่องบินตอนนี้น่าจะกลับมาแล้ว พวกเขาน่าจะเข้าสู่สถานะที่ถูกดักฟังอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเธอจะต้องยอมให้โทรศัพท์ไปแล้ว เมื่อคิดแบบนี้ เสิ่นหยินอู้ถึงยอมส่งโทรศัพท์ของเธอให้ผู้ช่วยเฉิน เขารับโทรศัพท์ไปกดปิดเครื่องและดึงซิมออกเสิ่นหยินอู้"......" ทำแบบนี้อีกแล้ว สุดท้ายจะไม่ได้เอาโทรศัพท์ที่ไม่มีซิมคืนให้เธอหรอกใช่ไหม? แต่ครั้งนี้เธอเดาผิด ผู้ช่วยเฉินไม่ได้คืนโทรศัพท์ให้เธอ แต่เก็บมันไว้ทั้งหมด "เราไปกันเถอะครับ" หลังจากนั้นตามการนำของผู้ช่วยเฉิน พวกเขาก็ไปที่ลานจอดรถใ
