Share

บทที่ 333

บริเวณชานเมือง

ในบ้านสไตล์จีนขนาดกลางไม่เล็กไม่ใหญ่หลังหนึ่ง

“หม่ามี๊! หม่ามี๊!”

หลังจากปิดไลฟ์แล้ว เด็กน้อยทั้งสองก็วิ่งเข้าไปในอ้อมกอดของเสิ่นหยินอู้ซ้ายขวาคนละฝั่ง แล้วใช้มือน้อยๆ กอดเอาไว้ จากนั้นสูดดมกลิ่นครีมอาบน้ำหอมๆ บนตัวของเสิ่นหยินอู้

หญิงสาวที่ก้มตัวลงไปกอดเหมิงเหมิงไว้ดวงตาสดใสราวกับกระจกไข่มุก ขนตายาวเรียงกันเป็นแพ ดูสดใสสุดๆ

“ปิดไลฟ์แล้วเหรอจ๊ะ?” เสิ่นหยินอู้ถามด้วยน้ำเสียงชัดเจนและสดใส

“อื้ม” เสิ่นเหมิงเหมิงใช้แก้มไปสัมผัสบริเวณต้นคอและคางของเสิ่นหยินอู้ แล้วพูดออดอ้อน

เสิ่นซือเหนียนเหลือบมองน้องสาวของตัวเองแวบหนึ่ง แล้วพูดด้วยความจริงจังว่า “หม่ามี๊ครับ คนคนนั้นส่งของขวัญมาอีกแล้วครับ”

คนคนนั้น?

เสิ่นหยินอู้มึนงง

“คุณลุงเยี่ยมู่เหรอ?”

เสิ่นซือเหนียนพยักหน้า แล้วเม้มริมฝีปาก ตอบว่า “ผมบอกคุณลุงเยี่ยมู่แล้ว แต่คุณลุงเยี่ยมู่ไม่ฟัง”

ได้ยินดังนั้น เสิ่นหยินอู้ก็ยื่นมือไปลูบศีรษะของเสิ่นซือเหนียน แล้วยิ้มเบาๆ

“ช่างเถอะ ส่งก็ส่ง”

เพราะไม่อยากทำให้ปัญหานี้ติดตัวเด็กสองคนนานเกินไป เสิ่นหยินอู้จึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “หิวไหม? วันนี้อยากกินอะไรจ๊ะ?”

เสิ่นเหมิงเหมิงที่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status