บทที่ 336

กล่าวจบ เสิ่นหยินอู้ก็ยื่นมือออกไปดีดปลายจมูกของเสิ่นเหมิงเหมิงเบาๆ

ได้ยินดังนั้น เสิ่นเหมิงเหมิงลืมตากลมโต เธอสวมชุดนอนสีขาวนมดูนุ่มนิ่มราวกับเค้กที่เพิ่งออกจากเตาอย่างไรอย่างนั้น

เธอถึงขนาดตั้งใจคิดพิจารณากับคำพูดของเสิ่นหยินอู้ หลังจากคิดเสร็จแล้วถึงจะพยักหน้าหงึกๆ

“ก็ได้ ถ้างั้นหนูโตแล้วหนูจะช่วยหม่ามี๊เยอะๆ เลย”

“ได้สิจ๊ะ ถ้างั้นเหมิงเหมิงสัญญากับหม่ามี๊แล้วนะ ไปเล่นเถอะ”

“อุ๊บ ถ้างั้นหม่ามี๊ต้องจุ๊บตรงนี้” เสิ่นเหมิงเหมิงชี้ไปที่หน้าผากของตนเอง

เสิ่นหยินอู้อดไม่ได้ที่จะขำออกมา เธอก้มหน้าแล้วจูบลงบนหน้าผากของเด็กน้อย เสิ่นเหมิงเหมิงถึงจะพอใจแล้วเดินจากไป

เสิ่นซือเหนียนออกมาเห็นฉากนี้เข้า ในใจพลันรู้สึกอิจฉา

เขาเดินเข้าไปหาเสิ่นหยินอู้ช้าๆ แต่กลับไม่ให้ซุ่มให้เสียง

เสิ่นหยินอู้ก้มหน้าเช็ดโต๊ะ พบว่าเสิ่นซือเหนียนยืนอยู่ที่ปลายเท้าของตนเอง มองเธออยู่อย่างนั้น แต่ริมฝีปากกลับเม้มแน่นไม่ยอมปริปากเหมือนผู้ใหญ่น้อยคนหนึ่ง

เสิ่นหยินอู้ชะงักไปรอบหนึ่ง แล้วก้มหัวจูบที่หน้าของเขาด้วย

“รีบเข้าไปเล่นกับน้องเถอะ”

เสิ่นซือเหนียนที่อารมณ์ไม่ดีเล็กน้อย ได้รับจูบจากเสิ่นหยินอู้แล้ว ก็ดี