Share

บทที่ 328

“ไม่ใช่ว่าเกรงใจนาย แต่ว่ามีน้อยจริงๆ…”

ตอนแรกโม่ไป๋ยังไม่เชื่อ แต่จนเสิ่นหยินอู้หยิบกระเป๋าเดินทางออกมา เขาถึงจะเข้าใจว่าเสิ่นหยินู้ไม่ได้เกรงใจเขาจริงๆ

เพราะว่าเธอมีกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆ แค่ใบเดียวทั้น

โม่ไป๋มองเธออยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ยื่นมือออกไปหาเธอ “ฉันถือให้”

เสิ่นหยินอู้ “?”

“ไม่ต้องหรอกมั้ง แค่นี้เอง.

จากนั้น โม่ไป๋ก็แย่งกระเป๋ามาจากมือเธอ เสิ่นหยินอู้หมดคำพูด แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ว่าอะไร

โจวชวงชวงขึ้นรถไปสนามบินพร้อมกันกับพวกเขา

หลังจากถึงสนามบินแล้ว

โจวชวงชวงที่กลั้นน้ำตาเอาไว้ทั้งวัน ก็กอดเสิ่นหยินอู้ไว้แล้วปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่อีกต่อไป

“ฮือๆๆ เสิ่นหยินอู้ ฉันขอเตือนเธอไว้เลยนะ เธอห้ามลืมฉันล่ะ ถ้าเธอกล้าลืมฉันล่ะก็ ฉันจะซื้อตั๋วบินไปรังควานเธอแน่”

เสิ่นหยินอู้เองก็ตาแดงไปด้วย แล้วกอดหล่อน

“ไม่ลืมหรอก”

“ถ้างั้นเธอสัญญากับฉันว่าฉันเป็นเพื่อนสนิทของเธอ ถึงเธอจะไปที่นั่น ก็ห้ามมีเพื่อนสนิทที่สนิทมากกว่าฉันเด็ดขาด”

“โอเค ฉันสัญญา”

“ถ้ามีเพื่อนผู้ชาย ก็ห้ามเก็บไว้คนเดียว ต้องแนะนำให้ฉันด้วย”

“โอเคๆ ฉันรู้แล้ว”

“ถ้าว่าง​ฉันจะไปหาเธอนะ”

“อืม ฉันจะรอเธอไปหา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Duendara Hengnirun
มีต่อไหมจบแบบนี้ไม่ดีเลยอ่ะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status