บทที่ 204

“รบกวนเสิร์ฟน้ำผลไม้ให้คุณผู้หญิงท่านนี้ก่อนได้เลยครับ”

“ได้ค่ะ คุณผู้ชาย~”

เมื่อได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็ชะงักไป

“นายรู้ได้ยังไง?”

“ลืมแล้วเหรอ? คืนงานเลี้ยงนั้นเธอดื่มน้ำผลไม้ไปสองแก้ว แต่วันนี้ไม่ให้เธอดื่มเยอะนะ แก้วเดียวก็คงพอใช่มั้ยครับ?”

ก่อนที่เสิ่นหยินอู้จะมา เธอไม่ได้ตั้งใจจะดื่มน้ำผลไม้หรือแม้แต่จะดูเมนูอย่างละเอียดด้วยซ้ำ แต่โม่ไป๋กลับสังเกตเห็น

“ขอบคุณนะ”

“ไม่ต้องขอบคุณ ยังไงก็ใช้เงินเธอจ่ายอยู่ดี”

“……”

เกือบลืมไป วันนี้เป็นวันที่เสิ่นหยินอู้ต้องเลี้ยงเขา ร้านอาหารแบบนี้กินหนึ่งมื้อต้องใช้เงินไม่น้อยเลย

สำหรับเสิ่นหยินอู้เวอร์ชั่นก่อน เงินจำนวนนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่

จริงๆ แล้วตอนนี้เงินเดือนของเธอก็สามารถจ่ายได้ แต่...... ถ้าเธอต้องมีลูก ต่อไปก็จะมีค่าใช้จ่ายเยอะมาก

เสื้อผ้า อาหาร ที่พัก และค่าใช้จ่ายในการศึกษาต่างๆ เธอควรต้องเก็บเงินล่วงหน้าแล้ว

แค่คิดเสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกปวดหัว เพราะเธอไม่ได้ตั้งใจจะแต่งงานใหม่อีก เธอคงต้องเลี้ยงลูกคนเดียว

ถ้าอยากให้ลูกมีต้นทุนและสภาพแวดล้อมที่ดี เธอทำงานอย่างเดียวคงไม่พอ

“เป็นอะไร? เริ่มรู้สึกคิดผิดที่ต้องเลี้ย