บทที่ 203

ในรถเงียบลง โม่ไป๋มองไปรอบๆ โดยไม่ได้พูดถึงเรื่องก่อนหน้านี้ เขาแค่ถามเธอว่าอยากกินอะไร

เสิ่นหยินอู้ไม่รู้สึกอยากกินเนื้อสัตว์เท่าไหร่ มื้อนี้เธออยากกินข้าวต้ม

แต่คืนนั้นเธอเคยให้โม่ไป๋กินข้าวต้มกับเธอแล้ว ถ้าจะเสนอให้กินข้าวต้มอีกวันนี้คงจะไม่ดีเท่าไร

ดังนั้นเธอจึงพูดไปว่า “นายเลือกเถอะ”

โม่ไป๋ชะงักไปซักพัก เขาดูเหมือนจะแปลกใจกับการตัดสินใจของเธอ

“เธอแน่ใจนะ? ผมไม่ได้ใช้ชีวิตในประเทศนี้มาหลายปีแล้วนะ”

เสิ่นหยินอู้ตอบไปอย่างไม่ได้คิดอะไรมากว่า “ไม่เป็นไร”

ยังไงเธอก็กินไม่เยอะอยู่แล้ว

เมื่อคิดบางอย่างได้ เสิ่นหยินอู้ก็เสริมขึ้นว่า “นายกินอะไร ฉันเลี้ยงเอง”

“จริงเหรอ?” โม่ไป๋ยิ้ม “งั้นคงต้องเลือกดีๆแล้ว”

สุดท้ายโม่ไป๋เลือกภัตตาคารอาหารจีนร้านหนึ่ง

หลังจากลงจากรถ เสิ่นหยินอู้ดูการตกแต่งของร้านอาหาร แล้วพบว่ามันหรูหรามาก

ก่อนที่บ้านของเธอจะล้มละลาย เธอกับเพื่อนสาวมักจะมาทานอาหารที่ร้านแบบนี้ แต่หลังจากที่ที่บ้านล้มละลาย…… เพื่อนสาวของเธอต่างก็หายหน้าหายตาไป

คนที่เหลืออยู่มีเพียงโจวชวงชวง

ก่อนหน้านี้เสิ่นหยินอู้มักจะพาโจวชวงชวงไปทานอาหารที่ภัตตาคาร แต่หลังล