chapter 05 | คนเมา

WILLESS NIGHTCLUBS

ภายในผับหรูตอนนี้บนชั้นของผู้บริหารนั้นมีร่างสูงของกวินทร์นั่งดื่มเหล้า อึก อึก อยู่คนเดียวพร้อมทั้งมีพนักงานคอยยืนรับใช้อยู่ ร่างสูงทำราวกับว่ามันเป็นน้ำเปล่า ถ้ากินแบบนี้นะต่อให้เป็นพวกคอหินแค่ไหนก็ไม่รอดอ่ะ

“เอาเหล้ามาอีก!” ขวดที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ไม่ได้นับ พนักงานได้ยินรีบวิ่งไปเอาเหล้ามาให้ร่างสูงที่ตอนนี้คอพับ ตัวก็เอนเอียงไปมา

“เฮ้ยยย ไอ้วิน ทำไมสภาพมึงเหมือนหมาแบบนี้วะ”

“อย่ามายุ่งงงงงกาบบบกู” กวินทร์เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง

“เฮ้อออ เมาทีไร แม่งลำบากพวกกูตลอด ไอ้เพื่อนเวร” ธีสิตพูดอย่างเบื่อหน่าย

“เหล้ามาแล้วครับ” เหล้าเพียวๆ ถูกยกมาโดยพนักงานชายคนหนึ่ง เขากำลังจะรินเหล้าให้กวินทร์แต่ก็ต้องชะงักเพราะธีสิตเอ่ยห้ามแล้วไล่เขาออกจากห้อง

“เอามาให้ฉัน นายมีอะไรทำก็ไปทำเถอะ”

“ครับ” ตอบแล้วเดินออกไป

“เอาเหล้ามาาาาา~~~”

“มึงพอได้ละ นั่งจะไม่ได้อยู่ละ” อลันบอกคนเมา

“เอามาา...! @##%^&**<>$#”

“บ่นเหี้ยไรของมัน ไอ้ห่านี่”

“แล้วใครจะพามันไปส่ง” อลันถามพลางมองหน้าเพื่อนทุกคน

“มึงกับกูไง” ธีสิตเป็นคนตอบคำถาม

“อีกละ เออก็ได้วะ” อลันได้แต่ยอมรับอย่างจำใจ ได้แต่คิดว่ายังไงมันก็เป็นเพื่อนเขา

ณ โรงจอดรถ

“อืมมม.......ซินน” ธีสิตกับอลันพยุงกวินทร์กันคนละข้างแต่ร่างสูงนี่สิ ไม่อยู่นิ่งสักทีเดี๋ยวเอนซ้าเอนขวา ไหนจะเพ้อห่าอะไรของมันก็ไม่รู้ วุ๊

“ไอ้วิน มึงอยู่นิ่งๆ ดิ”

“เออ แม่งมึงคิดว่ามึงตัวเล็กรึไงวะ ตัวหนักยังกับควาย” ขนาดตัวพอๆ กันกับกวินทร์ยังแบกมันลำบากเลย

ตุ๊บ!!

พวกเขาโยนร่างสูงเข้าไปในรถของธีสิตเสร็จแล้วอลันก็เดินไปที่รถของร่างสูง เพื่อขับไปส่งมันจะได้ไม่ต้องกลับมาเอาอีกให้วุ่นวาย

“ไอ้วินเอ้ย เพื่อนดีขนาดนี้มึงหาจากที่ไหนไม่ได้แล้วล่ะ” อลันบ่นคนเดียว ส่วนธีสิตหลังปิดประตูรถให้กวินทร์แล้วก็เดินไปฝั่งคนขับปิดประตูรถแล้วขับตามอลันออกไป เพื่อส่งกวินทร์ที่คอนโดฯทันที

10:30 PM

กว่าเพื่อนทั้งสองคนจะแบกร่างสูงของกวินทร์มาจนถึงหน้าประตูห้องของคอนโดทำเอาเหงื่อตก อลันเอื้อมมือไปกดออดอีกมือก็พยุงกวินทร์ช่วยธีสิต

อออดด ออดดด ไม่นานนักก็มีคนมาเปิดประตู

...แกร๊กก!...

“วิน!” ซินดี้ตกใจเมื่อเห็นสภาพของร่างสูง แต่ไม่ทันจะได้ถามอะไรก็ต้องหลีกทางให้เพื่อนของร่างสูง แบกเขาเข้าในห้องแล้วโยนลงบนโซฟาหรูทันที

“ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ”

“มันมีเรื่องที่มหาลัยนิดหน่อยน่ะครับ” ซินดี้เลิกคิ้วด้วยความสงสัย

“มันตื่นพี่ก็ถามมันเองแล้วกันนะครับ ฝากดูแลมันด้วยนะ” ไม่ฝากยังไงเธอก็ต้องดูแลเขาอยู่แล้วแฟนทั้งคนนี่นา

“พวกผมกลับล่ะนี่กุญแจรถมันครับ” อลันยื่นกุญแจรถกวินทร์ให้ซิ้นดี้ ร่างบางรับมาแล้วเดินไปส่งทั้งสองคนที่หน้าประตูจากนั้นก็กลับมาดูร่างสูงซึ่งนอนหลับไม่รู้เรื่องต่อ

“เฮ้ออ ทำไมดื่มเยอะแบบนี้เนี่ย”

จากนั้นซินดี้จัดท่านอนให้ร่างสูงนอนดีๆ แต่กว่าจะได้ก็หนักเอาการเหงื่อแทบเล็ดก็ตัวเขาทั้งใหญ่และสูงกว่าเธอมากโข ร่างบางถอดรองเท้าและถุงเท้าออกให้เขา แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเตรียมน้ำกับผ้ามาเช็ดตัวให้ เขาจะได้นอนหลับสบาย ซินดี้ปลดกระดุมเสื้อให้ร่างสูงเพื่อจะได้เช็ดตัวสะดวก มือเล็กใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดตัวให้เขาตั้งแต่ใบหน้าที่ตอนนี้แดงแจ๋เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ไล่ลงลำคอ แขนยาวทั้งสองข้าง แผ่นอกหนา ลงมาจนถึงหน้าท้องแกร่งมีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ จนถึงขอบกางเกงหน้าเริ่มแดง ลังเลอยู่ว่าจะเช็ดดีมั้ยสุดท้ายก็ได้คำตอบ

“ไม่ดีกว่า” ถึงจะเคยเห็นกันมาหลายต่อหลายครั้งยังไงเธอก็อายอยู่ดี คิดได้ดังนั้นก็ลุกออกจากร่างสูงเพื่อเอาของไปเก็บแต่ยังไม่ทันได้ก้าวออกไป…

พรึบ! อ๊ะ! มือหนาจับแขนเล็กดึงลงมาอย่างรวดเร็ว จนเซล้มปะทะอกแกร่งอย่างจัง ดีนะยังไม่ทันได้ถือกะละมังไม่งั้นเปียกหมดแน่

“อื้ออ วินน ปล่อยนะ”

“อืมมมอย่าไป”

“วิน ปล่อยก่อนซินจะเอาของไปเก็บ....วิน” ไม่มีเสียงตอบรับมีแต่เสียงลมหายที่เข้าออกสม่ำเสมอจากร่างสูง

“เฮ้ออ ละเมอนี่เอง” แขนแกร่งโอบกอดเอวบางแน่น ซินดี้พ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ให้กับคนขี้เมา ในเมื่อลุกไปไหนไม่ได้งั้นก็นอนมันบนตัวเขานี่แหละ

“ตื่นขึ้นมาแล้วปวดตัวก็อย่ามาว่ากันนะ.....เข้าใจมั้ย...คิคิ” พูดเองเออเองหัวเราะคิกคัก อยู่คนเดียว นอนซุกหน้าลงกับอกแกร่งของร่างสูงไม่นานก็หลับไป

เช้าวันถัดมา

“อื้อออ....อ่าาาา ปวดหัวชิบ” กวินทร์ตื่นมาก็บ่นนู่นนี่ทั้งที่ยังไม่ยอมลืมตาอีกทั้งขายังปวดหัว ปวดแขน ปวดขา ปวดไปหมดทั้งตัว ไม่ได้สังเกตเลยสักนิดว่ามีคนนอนอยู่บนตัวของตน มือหนายกมานวดขมับตัวเองไปด้วย ทำให้คนตัวเล็กบนตัวของเขานั้นเริ่มรำคาญกับการขยับตัวของเขา

“อืมมม” เสียงของซินดี้ทำให้กวินทร์ลืมตาขึ้นดู และเมื่อเห็นซินดี้ก็เลิกคิ้วด้วยความสงสัยว่าเธอมานอนบนตัวเขาได้ยังไง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรปล่อยให้คนตัวเล็กนอนไปอย่างนั้นแหละ ส่วนเขาก็นอนลูบหัวอีกคนไปเบาๆ

ผ่านไปได้สักพัก

อืมม..เสียงครางของซินดี้ที่ตอนนี้ตื่นแล้วเรียบร้อยเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากกวินทร์ไม่น้อย

“ตื่นแล้วหรอ”

“อื้ออ วะ..วิน ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” รีบลุกออกจากตัวร่างสูง

“สักพักแล้ว”

“ห๊ะ! แล้วทำไมไม่ปลุกล่ะ ปล่อยให้ซินนอนทับตัวเองอยู่ได้ ไม่หนักรึไง” จากตอนแรกตกใจตอนนี้กลับบ่นเขาซะงั้น กวินทร์ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ แล้วเงยหน้ามองซินดี้ที่ยืนอยู่ข้างโซฟายิ้มๆ

“ไม่เห็นเป็นไร” เขาว่าเสียงทุ้ม ก็มันจริงนี่นาซินดี้น่ะตัวเบาอย่างกับนุ่น แค่นี้ไม่ทำให้เขาเมื่อยหรอก

“เฮ้อวินหิวมั้ย”

“อืม”

“งั้นวินไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวซินจะไปทำอาหารให้” พูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นกำลังจะเดินไปห้องน้ำก็ ฟอด! หอมแก้มเนียนใสหนักๆ ทีนึง แล้วรีบวิ่งออกไป

“วิน!!” คนตัวเล็กหน้าร้อนผ่าวๆ

“คนบ้า” พูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาแล้วเข้าไปห้องครัวเพื่อทำอาหารให้ร่างสูง

ห้องครัว

กวินทร์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเขาก็เดินออกมาหาซินดี้ที่ห้องครัว แล้วสวมกอดร่างบางจากด้านหลังและหอมแก้มนวลของคนตัวเล็กไปฟอดหนึ่ง

หมับ!

“อ๊ะ วิน!” คนตัวเล็กทำหน้าตื่นเนื่องเพราะตกใจที่คนตัวสูงมาไม่ให้สุ้มให้เสียง

“ฟอดด หอมจัง”

“วินปล่อย ซินทำกับข้าาอยู่นะ”

“แล้วไงอ่ะ”

“มันทำไม่ถนัด”

“วิน” กวินทร์ไม่สนใจเขากอดเอวบางไว้อย่างนั้น จนซินดี้เริ่มรำคาญจึงวางทัพพีลงแล้วหมุนตัวกลับมาหาร่างสูงแต่ไม่ทันจะได้ว่าอะไรเขาก็ประกบปากลงมาแล้ว

อุ๊ปส์!

“อื้ออ...” แขนใหญ่กระชับเอวบางแน่นขึ้น ร่างสูงสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปากหวานทุกซอกทุกมุม ลิ้นร้อนดูดดึงลิ้นเล็ก คนตัวเล็กจากตอนแรกที่ตกใจตอนนี้กลับเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบเร่าร้อนและจูบตอบเขาอย่างไม่ประสีประสานัก

“อื้ออ อืม” มือหนาเริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบางที่มีเนื้อผ้ากั้นอยู่ เขาเลื่อนมันมายังหน้าอกอวบที่มีบราเซียหุ้มและบีบเคล้นมันอย่างหนัก มืออีกข้างก็ไม่แพ้กันละจากแผ่นหลังบางล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นของร่างบาง กำลังจะถึงจุดสงวนแต่ร่างบางรีบผลักเขาออกรวดเร็ว เพราะเกรงว่าจะเลยเถิดไปมากกว่านี้อีกทั้งวันนี้เธอยังไม่พร้อม ผลั๊ก

“พะ...พอแแล้ว”

“อืม” ในเมื่อคนตัวเล็กไม่ต้องการเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แม้ว่าตอนนี้น้องชายของเขามันจะตื่นแล้วก็ตาม ร่างสูงรีบไปห้องน้ำทันที เมียไม่ให้ก็แม่นางทั้งห้านี่แหละ ซินดี้เห็นเขาเดินออกไปเธอก็รีบหันกลับมาทำอาหารต่อให้เสร็จ ทั้งที่ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย

“น่าอายที่สุดเลย” ใช่ ร่างบางรู้ว่าเขารีบวิ่งออกไปทำไมก็เธอเห็นน่ะสิ งว่าเป้ากางเกงของร่างสูงนั้นมันโป่งพองแค่ไหน คนบ้า!

ในขณะที่ซินดี้กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่กวินทร์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ทั้งสองมองหน้ากันนิดหน่อยหลังจากนั้นก็พากันลงมือกินข้าว กินเสร็จซินดี้ก็เอาจานไปล้าง เสร็จแล้วก็เดินออกมาหากวินทร์ที่ห้องนั่งเล่นพวกเขานอนดูหนังกันไปเรื่อยๆ

นานๆ ทีจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง ลำพังซินดี้น่ะไม่เท่าไหร่หรอก เพราะว่างจากการเรียนส่วนมากก็จะอยู่คอนโด แต่กวินทร์นี่สิไม่ค่อยจะอยู่หรอก หาเรื่องออกไปข้างนอกตลอด แบบนี้ซินดี้เลยดีใจมากไงล่ะที่ได้อยู่กับคนรักเต็มๆวัน